Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.):

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 24 stycznia 2014 r. Wnioskodawcy, pozostający w ustroju wspólności ustawowej małżeńskiej, celem zabezpieczenia własnych potrzeb mieszkaniowych, nabyli nieruchomość (dalej: „Nieruchomość nr 1”). Cena nabycia Nieruchomości nr 1, określona w umowie zawartej w formie aktu notarialnego, wynosiła 435 000 zł. Ponadto, Wnioskodawcy ponieśli również koszt taksy notarialnej, podatku od towarów i usług oraz opłaty sądowej w łącznej kwocie 2 500 zł 53 gr. Nabycie Nieruchomości nr 1 zostało sfinansowane w całości kredytem hipotecznym, uzyskanym na podstawie umowy podpisanej przez Wnioskodawców z A S.A. (dalej: „Kredyt w A”). W związku ze zmianą sytuacji życiowej Wnioskodawcy zbyli Nieruchomość nr 1 w dniu 17 czerwca 2019 r. za łączną cenę sprzedaży w kwocie 658 000 zł. W związku z zawarciem umowy sprzedaży Nieruchomości nr 1 ponieśli dodatkowo koszt pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości w wysokości 26 320 zł. W celu zabezpieczenia swoich potrzeb mieszkaniowych w dniu 28 sierpnia 2019 r. Wnioskodawcy nabyli następnie nieruchomość (dalej: „Nieruchomość nr 2”) za łączną kwotę ceny nabycia w wysokości 575 000 zł.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawców nieruchomości w styczniu 2014 r. i jej sprzedaż w czerwcu 2019 r., dokonana przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do treści art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ww. ustawy, jest jej wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby odpłatne zbycie mogło dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Nie należy ich jednak utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu, których zasady ustalania uregulowane zostały w sposób szczególny w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy:

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Odnosząc zatem przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od sprzedaży nieruchomości (lokalu mieszkalnego) podlega dochód uzyskany z tej sprzedaży, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia tej nieruchomości (lokalu mieszkalnego) określonym zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie. Przepis ten stanowi, że:

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D × W/P

gdzie:

D – dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje więc taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Tym samym, aby dochód z tytułu sprzedaży nieruchomości był w całości zwolniony z podatku dochodowego, cały przychód ze zbytej nieruchomości musi być wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Zgodnie z art. 21 ust. 25a ww. ustawy:

W myśl art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 28 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 21 ust. 30 ww. ustawy:

Ponadto należy zauważyć, że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem, oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie. W związku z tym, tylko wydatkowanie środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131, a szczegółowo określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Podkreślenia wymaga również kwestia, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przez podatnika przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania wydatku poniesionego na cele określone w art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Niemniej, w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, skoro Wnioskodawcy zamierzają skorzystać ze zwolnienia, powinni liczyć się z koniecznością wykazania faktu wydatkowania środków ze sprzedaży nieruchomości na cele mieszkaniowe. Organ podatkowy dla celów podatkowych, weryfikując możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego, uprawniony jest żądać od podatników udokumentowania poniesienia wydatków poprzez przedłożenie rzetelnych i wiarygodnych dowodów, z których w sposób niebudzący żadnych wątpliwości będzie wynikało kto, kiedy i jaki wydatek poniósł, czyli np. czy środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości faktycznie wydatkowane zostały przez podatnika na własne cele mieszkaniowe.

Należy zauważyć, że z wykładni językowej przytoczonych wyżej przepisów, a w szczególności z zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, sformułowania: „(…) wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości (…), jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe (…)” wynika, że podstawową okolicznością decydującą o stosowaniu powyższego zwolnienia jest przeznaczenie w określonym czasie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe. Innymi słowy ważny jest moment uzyskania przychodu i poniesienia wydatku. Środki przeznaczone na ww. cele mieszkaniowe muszą bezwzględnie pochodzić ze sprzedaży nieruchomości lub praw.

Ponadto treść ww. art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wskazuje, że oprócz czasu, w którym przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości ma zostać wydatkowany, istotny jest również cel, na który został wydatkowany. Ustawodawca w art. 21 ust. 25 ww. ustawy zawarł katalog wydatków stanowiących „własne cele mieszkaniowe” podatnika, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Katalog tych wydatków ma charakter zamknięty – jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży.

Ze zwolnienia tego wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i dopisując ten przymiotnik podkreślił, że celem nadrzędnym jest zwolnienie tylko takiego przychodu, który wydatkowany zostanie na zaspokojenie „własnych celów mieszkaniowych”, rozumianych jako potrzeba zapewnienia sobie dachu nad głową. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, a nie lokata kapitału lub zdobywanie źródła zarobkowania bądź zapewnienie dachu nad głową innym osobom niż podatnik. Wyraz „mieszkaniowe” w wyrażeniu „własne cele mieszkaniowe” należy odnosić podmiotowo do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu w znaczeniu jedynie przedmiotowym. Zamiarem ustawodawcy tworzącego zwolnienie przedmiotowe w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było zachęcanie podatników do nabywania w miejsce zbywanych praw majątkowych czy nieruchomości, innych nieruchomości lub praw przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. U podstaw omawianego zwolnienia legło założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane na realizację własnego celu mieszkaniowego. Powyższe wnioski wynikają wprost z brzmienia przepisu normującego powyższe zwolnienie.

Z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy, jasno wynika więc, że kredyt, na którego spłatę zostanie przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości musi być kredytem zaciągniętym na udokumentowane własne cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Celem ustawodawcy było bowiem premiowanie zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych przez podatnika. Spłacony kredyt (pożyczka) nie ma być jakimkolwiek kredytem (pożyczką), lecz musi spełniać ściśle określone ustawą wymagania. Musi to być bowiem kredyt (pożyczka) – co wynika literalnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy – zaciągnięty przez podatnika na cele określone w pkt 1. Przepis wyraźnie bowiem stanowi, że kredyt (pożyczka) mają być zaciągnięte na cele określone w pkt 1, a więc na cele mieszkaniowe. Ważne jest również, aby spłacany kredyt zaciągnięty był przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości i aby kredyt ten zaciągnięty był przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne wskazać należy, że ustawodawca uzależnia skorzystanie ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Z opisu sprawy wynika, że nabycie Nieruchomości nr 1 zostało sfinansowane w całości kredytem hipotecznym, uzyskanym na podstawie umowy, podpisanej przez Wnioskodawców z A S.A., w dniu 30 stycznia 2014 r. (dalej: „Kredyt w A”). Kwota główna kredytu udzielonego na podstawie wskazanej umowy wynosiła 435 000 zł, czyli stanowiła całość ceny nabycia Nieruchomości nr 1. Ponadto, na podstawie wskazanej umowy Wnioskodawcy zostali zobowiązani do spłaty odsetek w łącznej wysokości 357 076 zł 59 gr oraz obciążeni zostali dodatkowymi kosztami w łącznej wysokości 8 700 zł. Zgodnie z umową, celem kredytu w A było nabycie Nieruchomości Kredytowanej – lokalu mieszkalnego, wskazanego w punkcie I.45 umowy kredytowej, od Dewelopera (cel główny) oraz refinansowanie wkładu własnego kredytobiorców, już wpłaconego na rzecz Dewelopera przez kredytobiorców, czyli Wnioskodawców. Tym samym, środki pieniężne, wynikające z umowy, w łącznej kwocie 435 000 zł, miały zostać rozdysponowane w następujący sposób:

a)kwota w wysokości 430 000 zł miała zostać przekazana bezpośrednio na rachunek bankowy Dewelopera, tzn. zbywcy Nieruchomości nr 1, najpóźniej do dnia 4 lutego 2014 r.,

b)kwota w wysokości 5 000 zł miała zostać przekazana na rachunek bankowy kredytobiorców (Wnioskodawców), najpóźniej do dnia 30 kwietnia 2014 r., po przedstawieniu dowodu wpłaty wkładu własnego przez kredytobiorców.

Powyższe środki pieniężne w wymienionych kwotach zostały przekazane odpowiednio na rachunki bankowe Dewelopera oraz Wnioskodawców.

Nabyta przez Wnioskodawców Nieruchomość nr 1 była w stanie deweloperskim. Tym samym, Wnioskodawcy, w celu jej wykończenia, zawarli dwie umowy o kredyt gotówkowy w polskich złotych:

a)na kwotę 32 273 zł 56 gr z B S.A., w dniu 3 lutego 2014 r. (dalej: „kredyt nr 1 w B”),

b)na kwotę 34 718 zł 52 gr z B S.A., w dniu 10 lutego 2014 r. (dalej: „kredyt nr 2 w B”).

Ponadto, Wnioskodawca dysponował również środkami pieniężnymi, pochodzącymi z wcześniej zaciągniętych kredytów, w szczególności z linii kredytowej (kredyt odnawialny w polskich złotych) na kwotę 50 000 zł, udostępnionej na podstawie umowy z B S.A., zawartej w dniu 13 grudnia 2013 r. Środki te, w kwocie 33 962 zł 86 gr zostały przeznaczone przez Wnioskodawców na wykończenie Nieruchomości nr 1 i zostały udokumentowane otrzymanymi przez Wnioskodawców fakturami VAT.

W związku z potrzebą konsolidacji zadłużenia, a jednocześnie pojawieniem się atrakcyjniejszej finansowo oferty kredytowej na rynku, w dniu 12 marca 2016 r. Wnioskodawcy zawarli z bankiem C S.A., umowę kredytu mieszkaniowego hipotecznego w polskich złotych (dalej: „kredyt w C”). Kwota główna kredytu wynosiła 526 000 zł i, zgodnie z postanowieniami par. 2 pkt 2 ppkt 1 umowy, została udzielona z przeznaczeniem na potrzeby mieszkaniowe (zgodnie z par. 2 pkt 2 ppkt 1 umowy kredytowej celem kredytu jest spłata kredytu mieszkaniowego oraz dowolny cel). Zgodnie z postanowieniami umowy kredytowej wypłata środków na jej podstawie miała nastąpić do dnia 15 kwietnia 2016 r., w następujący sposób:

a)kwota w wysokości 425 692 zł 25 gr stanowiąca równowartość kwoty kredytu w A, pozostałej do spłaty, wynikającej z zaświadczenia z dnia 8 stycznia 2016 r., wydanego przez A, miała zostać przekazana przelewem na rachunek bankowy A,

b)pozostała po spłaceniu kredytu w A kwota kredytu w C, w wysokości 100 307 zł 75 gr, miała zostać przekazana przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawców.

Środki pieniężne pochodzące z kredytu w C zostały skutecznie rozdysponowane w powyższy sposób. Tym samym, zawarcie umowy kredytu w C było w istocie przeniesieniem kredytu, zawartego uprzednio w A, do C. Z kolei kwota w wysokości 100 307 zł 75 gr przeznaczona została przez Wnioskodawców na spłatę pozostałych zobowiązań kredytowych, powstałych w wyniku remontu i wyposażenia Nieruchomości 1.

Na dzień spłaty kredytu w A poprzez zaciągnięcie kredytu w C Wnioskodawcy dokonali bezpośredniej spłaty kredytu w A w wysokości 416 196 zł 66 gr, z czego kwota 415 166 zł 37 gr została zapłacona tytułem spłaty należności głównej, natomiast kwota 1 020 zł 29 gr tytułem odsetek. Dodatkowo, Wnioskodawcy zostali obciążeni kwotą 8 303 zł 33 gr z tytułu wcześniejszej spłaty kredytu.

Na dzień zawarcia umowy zbycia Nieruchomości nr 1 kwota kredytu w C, pozostała do spłaty, wynosiła 509 800 zł. Tym samym, środki pieniężne, pochodzące ze sprzedaży Nieruchomości nr 1, zostały rozdysponowane w następujący sposób:

a)kwota w wysokości 148 200 zł została przekazana na rachunek bankowy Wnioskodawców,

b)kwota w wysokości 509 800 zł została przekazana przez nabywców Nieruchomości nr 1, na rachunek bankowy C, tytułem spłaty kredytu hipotecznego finansującego ostatecznie nabycie Nieruchomości nr 1.

Wnioskodawcy ponieśli faktyczny ekonomiczny ciężar uiszczenia ceny nabycia Nieruchomości nr 1 oraz wykończenia i wyposażenia Nieruchomości nr 1.

W dniu 28 sierpnia 2019 r. Wnioskodawcy nabyli nieruchomość (dalej: „Nieruchomość nr 2”) za łączną kwotę ceny nabycia w wysokości 575 000 zł. Cena nabycia została sfinansowana przez Wnioskodawców w następujący sposób:

a)kwota w wysokości 125 000 zł została sfinansowana przez Wnioskodawców ze środków pochodzących ze zbycia Nieruchomości nr 1,

b)kwota w wysokości 450 000 zł została sfinansowana środkami, pochodzącymi z kredytu hipotecznego, udzielonego Wnioskodawcom na ten cel na podstawie umowy kredytowej, zawartej w dniu 26 sierpnia 2021 r.

Jednym z celów, których realizacja uprawnia do zwolnienia jest wskazana w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spłata kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Stosownie zaś do treści art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1, który obejmuje m.in. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne w kontekście stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegał będzie uzyskany przez Zainteresowanych dochód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości (Nieruchomości nr 1) nabytej w 2014 r., rozumiany jako różnica pomiędzy przychodem (czyli ceną sprzedaży pomniejszoną o ewentualne koszty odpłatnego zbycia) a kosztami uzyskania przychodu, określonymi na podstawie art. 22 ust. 6c ww. ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa, stwierdzić należy, że spłata kredytu konsolidacyjnego w części dotyczącej innego dowolnego celu niż mieszkaniowy, nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem powyższe przepisy ściśle określają jakich kredytów i na jakie cele udzielonych może dotyczyć przedmiotowa ulga mieszkaniowa w odniesieniu do spłaty kredytów zaciągniętych w celu spłaty wcześniej udzielonych kredytów, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) tej ustawy, na cele wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy. Zauważyć należy, że z opisu stanu faktycznego wynika, że kredyty gotówkowe udzielone w dniu 3 lutego 2014 r. i w dniu 10 lutego 2014 r. na wykończenie Nieruchomości nr 1 nabytej w stanie deweloperskim, nie były objęte kredytem konsolidacyjnym. Z treści wniosku wynika również, że Wnioskodawcy dokonali opłaty kwoty (prowizji) od wcześniejszej spłaty kredytu, którą to kwotą zostali obciążeni. Wydatek z tytułu prowizji za wcześniejszą spłatę kredytu naliczoną przez bank nie został wymieniony w katalogu wydatków zawartych w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawniających do zastosowania przedmiotowego zwolnienia. Jest to wydatek związany jedynie z umowną prowizją z tytułu wcześniejszej spłaty kredytu na zakup nieruchomości, którego nie sposób utożsamiać z wydatkami mieszkaniowymi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia Nieruchomości nr 1 na opłatę z tytułu prowizji za wcześniejsza spłatę kredytu nie uprawnia do zwolnienia od podatku dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości w części proporcjonalnie wydatkowanej na ten cel.

Reasumując, odpłatne zbycie przez Zainteresowanych w dniu 17 czerwca 2019 r. Nieruchomości nr 1 nabytej w 2014 r., stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 30e ww. ustawy, ponieważ zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Spłata kredytu konsolidacyjnego w części dotyczącej innego dowolnego celu niż mieszkaniowy, z przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, nie uprawnia do zwolnienia od podatku dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z ust. 25 pkt 1 i pkt 2 lit. a)-b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatkowanie przez Zainteresowanych przychodu uzyskanego ze sprzedaży Nieruchomości nr 1 na prowizję z tytułu wcześniejszej spłaty kredytu bankowego nie stanowi wydatków na własne cele mieszkaniowe, określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ wydatki te nie zostały wymienione we wskazanych przepisach. Zatem, wydatkowanie przychodu z odpłatnego zbycia Nieruchomości nr 1 na opłatę z tytułu prowizji za wcześniejsza spłatę kredytu nie uprawnia do zwolnienia od podatku dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości w części proporcjonalnie wydatkowanej na ten cel.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan … (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).