Czy w związku określeniem w orzeczeniu o niepełnosprawności daty jej powstania jako „wczesne dzieciństwo” możliwe jest dokonanie przez Panią korekty zeznania podatkowego za 2019 r. i 2020 r., polegającej na uwzględnieniu ulgi rehabilitacyjnej poprzez skorzystanie z ulgi na samochód potrzebny do przewozu dziecka na zajęcia oraz wszelkie wizyty lekarskie, a także do zaspokajania potrzeb i czynności życiowych w kwocie 2 280 zł?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 lutego 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem złożonym 20 maja 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Pani syn – …, urodzony … 2017 r., posiada diagnozę autyzmu dziecięcego (F 84.0.). W związku z całościowym zaburzeniem rozwoju syna uczęszcza on na zajęcia wczesnego wspomagania rozwoju (opinia Poradni psychologiczno-pedagogicznej nr … w … o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju z dnia 23 września 2021 r.) oraz zajęcia w ramach kształcenia specjalnego w przedszkolu integracyjnym (na podstawie orzeczenia nr … z Poradni psychologiczno-pedagogicznej nr … w … z dnia 23 września 2021 r.).

Od dnia 25 października 2021 r. Pani syn posiada orzeczenie o niepełnosprawności ważne do 31 października 2023 r. z punktami 7 i 8 – o konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz o konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Ponadto w orzeczeniu wskazano, że niepełnosprawność syna jest datowana od „wczesnego dzieciństwa”.

U Pani syna zdiagnozowano jakościowe trudności w zakresie komunikowania się, interakcji społecznych oraz specyficzne, powtarzające się wzorce zachowania i aktywności. Diagnoza integracji sensorycznej wskazuje, że Pani syn dąży do intensywnej stymulacji czuciowo-ruchowej. Pani syn biega, wspina się, poszukuje docisku i zabaw wymagających ciężkiej pracy mięśni. Pani syn ma zaburzenia modulacji sensorycznej i charakteryzuje się podwrażliwym typem układu nerwowego. Pani syn ma trudności w nawiązywaniu relacji społecznych, nawiązywaniu i podtrzymywaniu relacji rówieśniczych. Nie potrafi konstruktywnie bawić się z dziećmi, często popycha je, uderza. Nie może się skupić na podstawowych czynnościach, jest nadruchliwy, co jest ogromnym problemem w codziennym życiu i normalnym funkcjonowaniu. Pani syn ma trudności w wykonywaniu poleceń, dostosowywaniu się do zasad oraz deficyty w zakresie koncentracji uwagi. Pani syn dosłownie rozumie wszystkie komunikaty i polecenia, wykonuje tylko polecenia otrzymane w formie prostej, jednego zdania.

W opinii o potrzebie kształcenia specjalnego oraz w opinii psychologicznej z dnia 7 lutego 2022 r. (opinia z Poradni dla osób z autyzmem dziecięcym lub innymi całościowymi zaburzeniami rozwoju NZOZ …) wskazano na konieczność realizacji ćwiczeń umiejętności komunikacyjnych, ćwiczeń funkcji poznawczych i zdolności percepcyjno-motorycznych (m.in. usprawnianie motoryczne poprzez wykorzystywanie różnych technik plastycznych, ćwiczenia koncentracji uwagi poprzez ćwiczenia z ciekawymi pomocami), ćwiczeń radzenia sobie z emocjami (dostrzeganie emocji własnych i innych osób), treningu umiejętności społecznych, ćwiczeń w nawiązywaniu relacji społecznych oraz ćwiczeń dostarczających dziecku stymulacji normujących pracę systemu nerwowego oraz ćwiczeń słuchowych. W opiniach wskazano również na konieczność stosowania niezbędnego sprzętu specjalistycznego i pomocy dydaktycznych w procesie terapeutycznym i edukacyjnym syna. W opinii wskazano, że powinno stosować się wizualne pomoce dydaktyczne, nagrane teksty bajek na nośnikach, gry dydaktyczne, karty, obrazki, domino obrazkowe, przybory plastyczne, instrumenty muzyczne, nagrania muzyczne. Pani syn potrzebuje częstej zmiany pomocy dydaktycznych, potrzebuje dużo materiałów wspomagających rozwój motoryki dużej i małej, materiałów potrzebnych do nauki dającej możliwość pełnego uczestnictwa w zajęciach z dziećmi zdrowymi. Pani syn ma deficyty w koncentracji uwagi, pomoce dydaktyczne muszą zachęcać go do podejmowania aktywności terapeutycznych. Pani syn ma bardzo duże opóźnienia w rozwoju motoryki małej, w rozwoju której mają pomóc m.in. przybory i materiały plastyczne. Zróżnicowane pomoce edukacyjne i terapeutyczne pomagają sprostać wymaganiom stawianym dzieciom w przedszkolu, a później w szkole – jako pomoc w nauce pisania, czytania, komunikacji i umiejętności potrzebnych w codziennym życiu. Pani syn ma bardzo duże problemy w komunikacji z innymi osobami. Nie potrafi nawiązać relacji z innymi ludźmi, rówieśnikami, komunikacja naprzemienna jest na bardzo niskim poziomie. Dlatego również potrzebuje terapii logopedycznej.

Pani syn regularnie uczęszcza na terapię logopedyczną. Poza terapią u specjalistów konieczna jest codzienna rehabilitacja, codzienne wykonywanie ćwiczeń logopedycznych w domu. Pani syn uczęszcza na terapię integracji sensorycznej ze względu na zaburzenia modulacji sensorycznej. Jednakże, aby terapia odniosła zamierzony skutek poza zajęciami ze specjalistami wymagane jest stałe, codzienne wykonywanie ćwiczeń oraz nabycie sprzętu do terapii integracji sensorycznej (m.in. hamaka terapeutycznego, tunelu sensorycznego, masażera, dysków sensorycznych, kołderki obciążeniowej i innych sprzętów do rehabilitacji z zakresu integracji sensorycznej).

Każdy sprzęt zakupywany jest na podstawie wskazań terapeutów zajmujących się dzieckiem i jest on indywidualnie dobierany dla syna. Bardzo istotną pomocą dla Pani syn jest komputer lub tablet oraz sprzęt audio z dostępem do internetu wskazane jako niezbędne urządzenia w terapii. Sprzęty te mają za zadanie pomóc w koordynacji ruchowej za pomocą odpowiednich przystosowanych programów, podniesieniu wiedzy i umiejętności, w tym komunikacyjnych.

Komputer umożliwia kilkukrotne odtworzenie z platform edukacyjnych obrazów, sekwencji zachowań i programów edukacyjnych niezbędnych do rozwoju komunikacji i umiejętności społecznych. Sprzęt ten jest niezbędny w realizacji zajęć on-line ze specjalistami w ramach terapii logopedycznej, słuchowej, pedagogicznej oraz w ramach zajęć podczas nieobecności dziecka na terapii lub w przedszkolu (terapia musi być prowadzona codziennie, systematycznie pod kontrolą specjalistów – w przeciwnym wypadku następuje powrót Pani syn do wzmocnionych zachowań autystycznych i zapomnienie wypracowanych wcześniej umiejętności). Sprzęt audio pozwoli wyciszać nadpobudliwość, słuchowiska i treningi słuchowe w znaczący sposób poprawią pamięć słuchową. Praca na zakupionym sprzęcie pomoże rozwijać skupienie i koncentrację. Programy, gry logiczne, logopedyczne i do nauki czytania, liczenia, słuchowiska są ukierunkowane i dobierane indywidualnie przez terapeutów pod kątem niepełnosprawności i możliwości syna, co jest szczególnie istotne przy problemach komunikacyjnych, rozumienia poleceń czy umiejętnościach potrzebnych do dalszego funkcjonowaniu w społeczeństwie. Jest to sprzęt specjalnego przeznaczenia dla Pani syn, ze specjalnymi programami edukacyjnymi i pomagającymi utrwalić zdobytą wiedzę i umiejętności. W przypadku autyzmu część terapii zwłaszcza w pandemii jest możliwa online, co jest szczególnie istotną przesłanką do zaliczenia urządzeń takich jak laptop, tablet, sprzęt audio jako sprzętu rehabilitacyjnego podlegającego odliczeniu w ramach ulgi. Sprzęt potrzebny w terapii, szczególnie ruchowo-sensorycznej (masażer, piłki, dyski, huśtawki, balasty, trampoliny, drabinki, hamaki, tunele itp.) czy pomoce stymulujące wzrok, słuch, węch, dotyk to sprzęt rehabilitacyjny, który dla dziecka z autyzmem jest konieczny i niezbędny, pozwala on bowiem poprawiać koordynację, równowagę, motorykę dużą i małą. Wydatki poniesione lub które będą poniesione na zakup komputera lub tabletu oraz sprzętu audio oraz na zakup sprzętu sensorycznego (huśtawki, masażera, hamaka sensorycznego, tunelu sensorycznego, dysków sensorycznych, piłek sensorycznych, kołderki obciążeniowej itp.), według wskazania specjalisty w celu poprawy sprawności fizycznej Pani syna mają związek z rodzajem niepełnosprawności posiadanej przez syna, są wykorzystywane (używane) w rehabilitacji oraz służą przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiają wykonywanie czynności życiowych syna. Ponadto posiadają one indywidualne cechy wyróżniające je od innego sprzętu tego typu, które powodują, że są one niezbędne w związku z potrzebami wynikającymi z rodzaju niepełnosprawności posiadanej przez syna.

Pani syn od 2020 r. do dnia złożenia wniosku korzysta z prywatnej terapii z zakresu integracji sensorycznej. W dniu 25 lutego 2022 r. rozpocznie trening umiejętności społecznych (prywatna terapia). Syn uczęszcza również na terapię psychologiczną, logopedyczną i pedagogiczną. Zajęcia logopedyczne oraz psychologiczne, pedagogiczne, hipoterapia, terapia ręki, z których korzysta/będzie korzystać Pani syn są zabiegami rehabilitacyjnymi, które są zlecone przez specjalistów (w opiniach psychologów, pedagogów i terapeutów integracji sensorycznej). Poprzez takie zabiegi autyzm i całościowe zaburzenia staną się mniej widoczne, umożliwiają funkcjonowanie dziecka w społeczeństwie. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg” i „rehabilitacja”. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych.

Wydatki na zakup książek i ćwiczeń do nauki pisania, czytania, wspomagania motoryki małej, artykułów papierniczych, plastycznych, gier edukacyjnych i innych pomocy, zakup wydawnictw i materiałów szkoleniowych oraz na zakup specjalnych programów niezbędnych do rozwoju, nauki i komunikacji dziecka (graficzne, logiczne, muzyczne, audiobooki, itp.), a także do realizacji zajęć online ze specjalistami, o których mowa we wniosku – zostały poniesione/będą poniesione stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Pani syna (tj. stanowią wydatki odpowiadające indywidualnym potrzebom wynikającym z rodzaju posiadanej przez syna niepełnosprawności).

Wydatki są i będą realizowane po wcześniejszym wskazaniu przez terapeutów i nauczycieli pracujących na bieżąco z Pani synem (też z przedszkola). Wszystkie wydatki sfinansowane są lub będą ze środków własnych, bez pomocy z PFRON i innych źródeł. Wszystkie zakupy zostaną udokumentowane fakturami VAT lub rachunkami na imię i nazwisko opiekuna prawnego syna.

Orzeczenie o niepełnosprawności Pani syna jako datę powstania niepełnosprawności wskazuje okres od wczesnego dzieciństwa, stąd można przyjąć, że niepełnosprawność trwa od 2018 r. (gdy syn skończył 12 miesięcy). Wczesne dzieciństwo według Wikipedii przypada na okres poniemowlęcy – wczesne dzieciństwo to okres między 12 a 36 miesiącem życia.

Wydatki planowane do odliczenia w zeznaniu podatkowym za 2021 r. i korekcie zeznania za 2020 r. i 2019 r. zostały poniesione po dacie powstania niepełnosprawności odnotowanej w orzeczeniu („wczesne dzieciństwo”) oraz będą ponoszone w przyszłości w związku z kolejnymi orzeczeniami o niepełnosprawności.

Żadne wydatki nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu i nie zostały odliczone od dochodów, nie zostały również zwrócone w żadnej formie.

Jest Pani współwłaścicielem samochodu osobowego wykorzystywanego do przewozów syna oraz zaspokajania jego potrzeb i czynności życiowych. Drugim współwłaścicielem jest Pani mąż, drugi opiekun syna.

Zgodnie z przepisem art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na m.in.:

-zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego (art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy);

-zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności (art. 26 ust. 7a pkt 4 ww. ustawy);

-odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne (art. 26 ust. 7a pkt 6b ww. ustawy);

-używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł (art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że:

-Orzeczenie o niepełnosprawności Pani syna zostało wydane przez Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w … w dniu 25 października 2021 r. Jako datę powstania niepełnosprawności wskazano – „od wczesnego dzieciństwa”.

-Wydatki na cele wskazane we wniosku zostały poniesione w 2019 r., 2020 r., 2021 r. i będą ponoszone w następnych latach. Posiada Pani dokumenty stwierdzające poniesienie przez Panią ww. wydatków – faktury VAT lub rachunki. Dokumenty te zawierają Pani dane jako kupującego, dane sprzedawcy towaru lub usługi, kwotę zapłaty. Wydatki poniesione na zakup sprzętu rehabilitacyjnego, sensorycznego (huśtawki, hamaka sensorycznego, tunelu sensorycznego, dysków sensorycznych, piłek sensorycznych, kołderki obciążeniowej itp.) zostały poniesione w 2020 r. i 2021 r., według wskazania specjalisty w celu poprawy sprawności fizycznej Pani syna, mają związek z rodzajem niepełnosprawności posiadanej przez syna, są wykorzystywane (używane) w rehabilitacji oraz służą przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiają wykonywanie czynności życiowych syna. Wydatki na zabiegi rehabilitacyjne (terapia SI, psychologiczna) są ponoszone od 2020 r. do chwili obecnej (2021 r., 2022 r.). Wydatki na samochód były ponoszone w 2019 r., 2020 r., 2021 r. i 2022r. Wydatki na zakup artykułów papierniczych i plastycznych, gier edukacyjnych i innych pomocy, jak i zakup wydawnictw i materiałów szkoleniowych stosownie do potrzeb rozwojowych dziecka z autyzmem, zostały poniesione w 2020 r., 2021 r. i 2022 r. Wydatki na zakup komputera, tabletu oraz sprzętu audio koniecznych do prowadzenia ciągłej rehabilitacji oraz terapii, a także specjalnych programów niezbędnych do rozwoju, nauki i komunikacji dziecka (graficzne, logiczne, muzyczne, audiobooki, itp.), a także do realizacji zajęć online ze specjalistami będą ponoszone w tym roku lub przyszłych latach.

-W związku z używaniem samochodu osobowego stanowiącego Pani współwłasność, poniosła Pani wydatki takie jak: zakup paliwa, ubezpieczenie OC, naprawa samochodu, koszty przeglądów technicznych, napraw, zakupu części, opon. Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę opodatkowania stanowi dochód osiągnięty przez podatnika po odliczeniu wymienionych w przepisach kwot, m.in. wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Za takie wydatki uważa się wydatki na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł. W przypadku wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego nie jest natomiast wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych przedstawi Pani dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. W kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dowodami tymi są np. orzeczenie o niepełnosprawności oraz dowód rejestracyjny samochodu, odebranie oświadczenia złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, dotyczące, np. poniesienia wydatku.

-Wydatki, które zamierza Pani odliczyć, nie zostały/nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały/nie zostaną odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub nie zostały/nie zostaną odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

-W latach, za które zamierza Pani skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej uzyskała Pani i jeżeli nadal będzie pracowała uzyska Pani dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce, pozwalające na skorzystanie z ww. ulgi. W latach, w których zamierza Pani skorzystać z ulgi i w latach następnych pracowała/będzie pracować Pani na podstawie umowy o pracę. Wynagrodzenie za pracę będzie opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych.

-Pani syn jest na Pani utrzymaniu.

-Pani syn nigdy nie osiągał dochodów (opodatkowane lub zwolnione z podatku) w latach podatkowych, w których zamierza Pani dokonać odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w związku określeniem w orzeczeniu o niepełnosprawności daty jej powstania jako „wczesne dzieciństwo” możliwe jest dokonanie przez Panią korekty zeznania podatkowego za 2019 r. i 2020 r., polegającej na uwzględnieniu ulgi rehabilitacyjnej poprzez skorzystanie z ulgi na samochód potrzebny do przewozu dziecka na zajęcia oraz wszelkie wizyty lekarskie, a także do zaspokajania potrzeb i czynności życiowych w kwocie 2 280 zł?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

W związku określeniem w orzeczeniu o niepełnosprawności daty jej powstania jako wczesne dzieciństwo możliwe jest dokonanie przez Panią korekty zeznania podatkowego za 2019 r. i 2020 r., polegającej na uwzględnieniu ulgi rehabilitacyjnej poprzez skorzystanie z ulgi na samochód potrzebny do przewozu dziecka na zajęcia oraz wszelkie wizyty lekarskie, a także do zaspokajania potrzeb i czynności życiowych w kwocie 2 280 zł.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 ze zm.; Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2021 r. – podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł.

W myśl art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7e ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2021 r. – przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. O rencie socjalnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1340 i 1669), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4, świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 100a, oraz zasiłku pielęgnacyjnego.

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 7f ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r. – ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1)I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

b)znaczny stopień niepełnosprawności;

2)II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a)całkowitą niezdolność do pracy albo

b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7c ww. ustawy, w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1)wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;

2)okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego.

Na podstawie art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zauważyć należy, że odliczeniu od dochodu podlegają co do zasady wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.

Stosownie do art. 26 ust. 13a ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. – wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

W opisie sprawy wskazała Pani, że jest Pani współwłaścicielem samochodu osobowego wykorzystywanego do przewozów syna oraz zaspokajania jego potrzeb i czynności życiowych. W związku z używaniem samochodu osobowego stanowiącego Pani współwłasność, poniosła Pani wydatki takie jak: zakup paliwa, ubezpieczenie OC, naprawa samochodu, koszty przeglądów technicznych, napraw, zakupu części, opon. Wydatki na samochód były ponoszone m.in. w 2019 r. i 2020 r.

Odnosząc się do tego zagadnienia wskazać należy, że z analizy cytowanego powyżej art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy wynika, że aby skorzystać z możliwości odliczenia od dochodu poniesionych wydatków, związanych z używaniem samochodu osobowego należy:

-być osobą niepełnosprawną lub mieć na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia,

-być właścicielem (współwłaścicielem) samochodu osobowego,

-ponieść z tego tytułu wydatki.

Należy również wyjaśnić, że pod pojęciem wydatków dotyczących eksploatacji samochodu osobowego należy rozumieć nie tylko koszty samego przejazdu, ale i koszty utrzymania samochodu takie jak koszty przeglądów technicznych, napraw, zakupu części czy obowiązkowego ubezpieczenia OC. W przypadku wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego nie jest natomiast wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. W kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dowodami tymi będą np. orzeczenie o niepełnosprawności oraz dowód rejestracyjny samochodu. Jeżeli przepisy prawa nie wymagają urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia, dowodem może być również odebrane od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, dotyczące, np. poniesienia wydatku.

Wskazać jednocześnie należy, że określona w ustawie kwota 2 280 zł jest maksymalną kwotą, która może być odliczona za dany rok podatkowy tytułem poniesienia ww. wydatków i to niezależnie od tego, czy osoba niepełnosprawna posiadała orzeczenie o niepełnosprawności i osoba niepełnosprawna lub osoba mająca na utrzymaniu osobę niepełnosprawną była właścicielem samochodu osobowego przez cały rok, czy też uzyskała to orzeczenie lub nabyła własność/współwłasność ww. samochodu w trakcie roku podatkowego.

W odniesieniu do możliwości złożenia korekty za poprzednie lata podatkowe wskazać należy, że stosownie do art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej).

Jednocześnie podkreślić należy, że zgodnie z art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia, sprawozdania oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Podatnik może skutecznie skorygować wysokość zobowiązania podatkowego o ile zobowiązanie to nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, podatnik ma zatem prawo skorygować deklaracje za okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ww. ustawy). Okoliczności skutkujące przerwaniem lub zawieszeniem biegu przedawnienia wymienione zostały w art. 70 i art. 70a ww. ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że Pani jako osoba posiadająca na utrzymaniu niepełnosprawnego syna, może – na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – odliczyć od osiągniętego dochodu w zeznaniu podatkowym za 2019 r. i 2020 r. (przy spełnieniu pozostałych warunków niezbędnych do skorzystania z przedmiotowego odliczenia) wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego stanowiącego Pani współwłasność, w ramach obowiązującego limitu – maksymalnie do kwoty 2 280 zł. W sytuacji, gdy stała się Pani współwłaścicielem samochodu osobowego w trakcie roku podatkowego, limit wydatków podlegających odliczeniu nie ulega pomniejszeniu.

Wobec powyższego wskazać należy, że przysługuje Pani prawo do złożenia korekty zeznań podatkowych za lata 2019-2020, w których dokona Pani odliczenia ww. wydatku w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Jak wynika z art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki poniesione na cele określone w art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy nie wymagają od podatnika ich dokumentowania. Powyższe nie oznacza jednak, iż organ podatkowy weryfikujący zeznanie roczne w zakresie poprawności dokonanych odliczeń, nie ma prawa domagać się od podatnika przedstawienia okoliczności związanych z poniesionymi wydatkami. Jeżeli wolą organu podatkowego będzie wskazanie, np. miejsc i częstotliwości Pani wyjazdów, Pani obowiązkiem będzie przekazanie tych informacji. Fakt oraz konieczność poniesienia wydatków na ww. cele rehabilitacyjne powinny być co najmniej uprawdopodobnione.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).