Temat interpretacji
Opodatkowanie środków pieniężnych za zwrot udziałów w spółdzielni.
Zmiana interpretacji indywidualnej
Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 2 lipca 2019 r. Nr 0115-KDIT2-1.4011.117.2019.2.MN, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2019 r. (data wpływu 19 marca 2019 r.) uzupełnionym w dniu 15 maja 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty (zwrotu wartości udziałów) - jest prawidłowe.
Uzasadnienie
W dniu 19 marca 2019 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty (zwrotu wartości udziałów).
We wniosku, uzupełnionym w dniu 15 maja 2019 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:
W 2014 r. Wnioskodawczyni postanowiła ulokować swoje oszczędności w SKOK X. Oferta zakładała, że aby uzyskać trochę wyższe oprocentowanie lokaty trzeba było wykupić udziały w tymże SKOKu, co Wnioskodawczyni uczyniła. Ich wysokość wynosiła 16 260 zł. Po pewnym czasie okazało się, że SKOK X popadała w problemy finansowe. O ile udało się wycofać lokatę, to niestety wkład w postaci udziałów został zablokowany. Ostatecznie, po przejęciu SKOKu przez B., środki zostały Wnioskodawczyni zwrócone przez tenże bank za pośrednictwem Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej. Zwrot był wartości nominalnej, czyli bez żadnych odsetek. Wnioskodawczyni dostała taką kwotę jaką wpłaciła do SKOKu. Po czym Krajowa Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa wystawiła Wnioskodawczyni PIT-11 podając tę kwotę jako jej dochód, co według Wnioskodawczyni nie jest prawdą. Z telefonicznej Informacji Skarbowej Wnioskodawczyni dowiedziała się, że owszem musi tę kwotę ująć po stronie dochodu w PIT-37, jednakże taką samą kwotę ma wpisać po stronie kosztów uzyskania przychodu. Tym samym obie te rubryki będą się znosić, czyli podatek będzie nienależny. Urzędniczki z X Urzędu Skarbowego w B. nie chcą przyjąć tej interpretacji, gdyż nie jest ona na piśmie.
W uzupełnieniu wniosku wskazano, że w dniu 24 lipca 2014 r. Wnioskodawczyni wpłaciła do SKOK X kwotę 16 440 zł jako udziały, które nie podlegały oprocentowaniu, do odbioru przy likwidacji lokaty. Okazało się, że przy likwidacji lokaty udziałów nie można zrealizować, ponieważ wystąpiły jakieś nieprawidłowości (bliżej Wnioskodawczyni nieznane). Pieniądze zostały Wnioskodawczyni zwrócone (po 4 latach) na konto do B. w B. w dniu 13 lipca 2018 r. i tego samego dnia wypłacone gotówką do rąk w kwocie 16 440 zł. Wnioskodawczyni nadmienia, że B. przejął SKOK X.
W związku z powyższym opisem Wnioskodawczyni zwróciła się z prośbą o wyjaśnienie jej wątpliwości odnośnie zamiaru obciążenia Jej podatkiem przez Urząd Skarbowy w B. od sumy lokaty (rekompensaty) wpłaconej 24.07.2014 r. tj. 16 440 zł.
Zdaniem Wnioskodawczyni, nie ma żadnego dochodu do opodatkowania. Zwrócona kwota nie jest żadnym dodatkowym zyskiem ani zarobkiem, lecz zapłatą Wnioskodawczyni za udziały.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 2 lipca 2019 r. Nr 0115-KDIT2-1.4011.117.2019.2.MN uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.
Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nie jest prawidłowa.
Opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą PIT”.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ustawy PIT). Z kolei przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ustawy PIT).
Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Jednocześnie stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy PIT wolne od podatku są przychody otrzymane w związku ze zwrotem udziałów lub wkładów w spółdzielni, do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów do spółdzielni.
Przystępując do analizy przedmiotowego zagadnienia, należy zauważyć, że struktura organizacyjna spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych (dalej: „SKOK”) jest teoretycznie tożsama ze strukturą spółdzielni. Przepis art. 2 ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2386, z późn. zm.) informuje, że są one spółdzielniami, do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2018 poz. 1285, z późn. zm.). To właśnie przepisy ustawy - Prawo spółdzielcze przyczyniają się w głównej mierze do wyjątkowego charakteru SKOKu, odróżniając go od instytucji stricte finansowej.
Przepis art. 8 ust. 1 ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych dotyczący tworzenia statutu SKOK oraz kwestii związanych z zasadami funkcjonowania kontroli wewnętrznej, czy też funduszami i zasadami gospodarki finansowej, bezpośrednio odwołuje się do przepisów szczegółowych zawartych w ustawie - Prawo spółdzielcze.
Z przepisu art. 5 § 1 ustawy - Prawo spółdzielcze wynika bowiem, że statut spółdzielni powinien określać m.in.: oznaczenie nazwy z dodatkiem „spółdzielnia” lub „spółdzielczy”, przedmiot działalności spółdzielni, wysokość wpisowego oraz wysokość i ilość udziałów, które członek obowiązany jest zadeklarować.
Wyżej wymienione przepisy ustawy o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych oraz ustawy - Prawo spółdzielcze przesądzają zatem, że spółdzielcza kasa oszczędnościowo- kredytowa jest spółdzielnią.
Przenosząc powyższe na grunt analizowanego stanu faktycznego, mając na względzie zasadę in dubio pro tributario, tj. zasadę rozstrzygania na korzyść podatnika wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego (art. 2a ustawy - Ordynacja podatkowa), należy stwierdzić, że do wypłaty rekompensaty na rzecz Wnioskodawczyni, stanowiącej Jej przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy PIT, stosuje się zwolnienie przedmiotowe, wynikające z przepisów art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy PIT.
Mając powyższe na uwadze stwierdza się, że stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
W konsekwencji należało z urzędu dokonać zmiany pisemnej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.
Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.
Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Pouczenie
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).
Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):
- w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)
lub
- w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).
Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.