Temat interpretacji

Czy opisana działalność jest działalnością badawczo-rozwojową i czy w związku z tym Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5% podatku dochodowego od osób fizycznych (zgodnie z art. 30ca ust. 1 UPDOF, tzw. IP Box), przy spełnieniu warunków formalnych dotyczących prowadzenia ewidencji księgowej zgodnie z art. 30cb UPDOF?

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2020 r., uzupełnionym w dniu 18 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową, który został uzupełniony w dniu 18 czerwca 2020 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Nie zatrudnia żadnych pracowników ani na podstawie umowy o pracę, ani na podstawie innej umowy cywilnoprawnej. Wnioskodawca nie jest też stroną umowy spółki cywilnej.

Dochody z prowadzonej działalności gospodarczej rozlicza na zasadach podatku liniowego (art. 30c ust. 1 ustawy o PIT). Wnioskodawca prowadzi księgę przychodów i rozchodów na potrzeby rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym w Polsce.

Wnioskodawca realizuje wszystkie swoje usługi na rzecz jednej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej Spółka) na podstawie umowy o świadczenie usług. Spółka posiada siedzibę w Polsce. Wnioskodawca nie wyklucza w przyszłości świadczenia usług również na rzecz innych podmiotów. Podstawą współpracy Wnioskodawcy ze Spółką jest pisemna umowa o współpracy. Umowa określa jedno wynagrodzenie za wszystkie usługi realizowane przez Wnioskodawcę. Konkretyzacja zadań polega na przedstawieniu przez Spółkę pożądanego kierunku rozwoju oprogramowania, pozostawiając Wnioskodawcy pełną samodzielność w planowaniu, doborze metod, projektowaniu i implementacji. Wnioskodawca dysponuje także swobodą miejsca i czasu wykonywania zleconych zadań. Wnioskodawca w przypadku ewentualności zlecenia swoich zadań podwykonawcy odpowiada za jego działania jak za swoje. Wnioskodawca rozlicza się ze Spółką co miesiąc, wystawiając faktury na usługi programistyczne. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy są usługi programistyczne. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem, rozwijaniem, modyfikowaniem programów komputerowych (PKD 62.01.Z). Wnioskodawca tworzy kod źródłowy oprogramowania przeznaczonego do usprawniania procesów biznesowych w dużych przedsiębiorstwach. Oprogramowanie to stanowi część innego programu komputerowego - platformy udostępnianej przez Spółkę jej klientom. W działalności programistycznej Wnioskodawcy można wskazać dwa zasadnicze obszary:

1. tworzenie programów komputerowych, które można opisać jako moduły, które realizują samodzielne funkcje i mogą być wykorzystywane jako niezależne elementy innych programów komputerowych. Są to takie programy komputerowe (funkcje), które stanowią rozwiązania wykorzystywane bezpośrednio przez użytkownika programu,
2. tworzenie programów komputerowych będących algorytmami (funkcjami) stanowiącymi część modułów takich jak opisane pod lit. a). Są to algorytmy realizujące ściśle określone funkcje niezbędne do prawidłowego funkcjonowania całego programu komputerowego (konkretnego modułu). Nie są to algorytmy realizujące funkcje z punktu widzenia użytkownika programu, ale stanowią algorytmy niezbędne do prawidłowego funkcjonowania całego programu komputerowego.

Opisane moduły i algorytmy są programami komputerowymi, o których mowa w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.), i zgodnie z tym artykułem podlegają ochronie, gdyż zostały wyrażone w postaci kodu źródłowego.

W ramach działalności programistycznej Wnioskodawca wykorzystuje wiedzę informatyczną (m.in. znajomość języków programowania, metodologii programowania) oraz wiedzę matematyczną. Wykorzystanie tej wiedzy jest podstawą tworzenia nowych programów komputerowych, które realizują różnego rodzaju funkcje służące usprawnianiu procesów biznesowych. Wspomniane funkcje tworzone są na indywidualne potrzeby konkretnych klientów Spółki, w związku z czym stanowią one rozwiązania nowe. Usługi informatyczne Wnioskodawcy świadczone są głównie w technologii big data, ocierają się również o uczenie maszynowe. W znacznej mierze oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę służy zatem analizie dużych i zmiennych w czasie danych, na podstawie której korzystający z takiego narzędzia podmiot może pozyskać nową wiedzę pozwalającą zoptymalizować, tj. zaprojektować nowe lub ulepszyć istniejące procesy biznesowe. Przeprowadzenie takich analiz nie byłoby możliwe bez zaprojektowania i wdrożenia specjalnych programów komputerowych, których funkcjonowanie opiera się na specjalnie wykreowanych, nowych i specyficznych metodach analizy określonych danych. Tego typu analizy nie stanowią rutynowych procesów w działalności podmiotów gospodarczych. W swojej działalności Wnioskodawca opracowuje zarówno nowe jak i ulepszone produkty (oprogramowanie komputerowe), niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej jego kontrahentów i użytkowników oprogramowania i istotnie odróżniające się od już funkcjonujących rozwiązań. Wnioskodawca wykonuje swoją działalność w sposób systematyczny. Wszelkie prace mają charakter zorganizowany - realizowane są wedle ustalanego harmonogramu i zgodnie z przyjętą dla danych prac metodyką prac programistycznych. Wiele prac jest realizowanych przez Wnioskodawcę we współpracy z innymi programistami prowadzącymi niezależne działalności gospodarcze i posiadającymi podobne do Wnioskodawcy umowy o współpracy ze Spółką. Nie zmienia to faktu, że Wnioskodawca samodzielnie tworzy programy komputerowe opisane wyżej pod lit. a) i b) i przysługują mu autorskie prawa osobiste do nich. Prace poszczególnych programistów ewidencjonowane są w specjalnym systemie w taki sposób, że jest możliwe ustalenie kto i kiedy stworzył poszczególne elementy kodu źródłowego. Programy tworzone przez Wnioskodawcę połączone z programami tworzonymi przez innych programistów współtworzą jeden program komputerowy realizujący kompleksowy zestaw wielu powiązanych funkcji. Praca nad oprogramowaniem tworzonym przez Wnioskodawcę nie ma charakteru incydentalnego ze względu na stałe i zmienne potrzeby klientów w zakresie tworzenia tego typu narzędzi. Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest już od kilku lat. Wszystkie programy komputerowe wykonane w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy są jego autorstwa. Wnioskodawca otrzymuje od Spółki konkretny problem, który należy rozwiązać projektując stosowne rozwiązanie informatyczne. Wnioskodawca dysponuje swobodą w określeniu sposobu rozwiązania tego problemu - samodzielnie poszukuje rozwiązania i dobiera metody pracy, projektuje strukturę oprogramowania w zakresie w jakim je samodzielnie tworzy i samodzielnie tworzy kod źródłowy programu komputerowego. Jego działalność ma charakter kreatywny. Struktura programu i kod źródłowy zawsze stanowią nowe wytwory intelektu i nie są kopiami istniejących rozwiązań ani nie powstają jako opracowanie dostarczonego podatnikowi gotowego projektu. Najczęściej nowa jest również sama funkcja projektowana do bardzo konkretnych celów klienta podatnika, który wcześniej nie korzystał z takiego rozwiązania. W oparciu o swoją wiedzę Wnioskodawca tworzy zatem nowe narzędzia informatyczne.

Efekt jego prac jest ustalony w formie konkretnego kodu źródłowego podlegającego ochronie na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r, poz. 1231 z późn. zm.).

Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Wnioskodawcy naliczane jest według ustalonej umownie stawki za każdy dzień realizacji umowy o współpracy. Stosownie do postanowień umownych wynagrodzenie to obejmuje również przeniesienie majątkowych praw autorskich. Wynagrodzenie wypłacane jest raz w miesiącu. Wnioskodawca w zamian za wynagrodzenie przenosi całość majątkowych praw autorskich do programów komputerowych wytworzonych na rzecz Spółki w ramach jego działalności. Prawa te przekazywane są Spółce na bieżąco wraz z ich powstawaniem, co w praktyce przejawia się częstym udostępnianiem kodu źródłowego opracowanego przez Wnioskodawcę. Przekazanie jest sfinalizowane, gdy po wystawieniu faktury Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie za nabycie przez Spółkę tych praw. Prawa autorskie są przenoszone na Spółkę w formie pisemnej, tzn. na mocy pisemnej umowy ramowej zawartej między Wnioskodawca a Spółką, a formą wyrażenia własności intelektualnej, do której prawa są przenoszone jest elektronicznie udostępniony Spółce kod źródłowy. Umowa o współpracy precyzyjnie i szeroko określa pola eksploatacji objęte przeniesieniem majątkowych praw autorskich, łącznie z zezwoleniem na wprowadzanie przez nabywcę modyfikacji w oprogramowaniu.

Wnioskodawca przez cały okres umowy prowadzi odrębną od podatkowej księgi rozchodów i przychodów ewidencję dla projektu dotyczącego kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ewidencja ta zapewnia wyodrębnienie wytworzonych kwalifikowanych praw własności intelektualnej (tj. praw autorskich do wytworzonych programów komputerowych) oraz ustalenie przychodu, kosztu uzyskania przychodu i dochodu (straty) przypadającej na dane kwalifikowane prawo własności intelektualnej (tu: prawo autorskie do programu komputerowego). Ewidencja spełnia również inne wymagania z art. 30cb ustawy o PIT. Wszystkie wykonywane prace prowadzą do wytworzenia na rzecz Spółki kwalifikowanych praw autorskich do programów komputerowych (najistotniejsze to analiza wymagań, projektowanie stosownych rozwiązań, badanie ich właściwości, i ostatecznie implementacja modułów i algorytmów), Wnioskodawca traktuje jako jeden projekt, ponieważ wszystkie programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę stanowią ostatecznie część głównego projektu, tj. platformy (oprogramowania komputerowego) udostępnianej ostatecznym użytkownikom. Programy komputerowe realizujące poszczególne funkcjonalności nie są wprowadzane do obrotu jako programy niezależne od powyższej platformy. Comiesięczne wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy przez Spółkę może obejmować zarówno wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich, jak i realizację dodatkowych zadań. Ustalenie tego, jaka dokładnie część wynagrodzenia jest należna z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich, jest możliwe na podstawie wspomnianej ewidencji, a ich wycena będzie proporcjonalna do czasu poświęconego przez Wnioskodawcę na ich wytworzenie. Prace Wnioskodawcy prowadzą do wytworzenia jednego rodzaju kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. praw autorskich do programu komputerowego, a wynikające z nich dochody są dochodami ze sprzedaży majątkowych praw autorskich. Wnioskodawca nie planuje wytwarzać żadnych innych praw własności intelektualnej.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca prowadzi systematyczne (zorganizowane, ciągłe i z wykorzystaniem swoich wszystkich zasobów) i jednocześnie twórcze (kreatywne) prace rozwojowe, realizujące dwa cele:

1. wykorzystanie zasobów wiedzy (informatycznej i matematycznej) do tworzenia nowych zastosowań (nowe oprogramowanie usprawniające, tj. optymalizujące koszty i czas na realizację procesów biznesowych),
2. zwiększenie zasobów wiedzy, tj. pozyskanie przez klienta (użytkownika programu komputerowego) wiedzy o procesach zachodzących w jego przedsiębiorstwie, której nie mógłby uzyskać bez użycia narzędzi tworzonych przez Wnioskodawcę.

Rozwijanie i ulepszanie oprogramowania dokonywane jest na zlecenie podmiotu będącego jego właścicielem z zastrzeżeniem, że w wyniku podjętych przez Wnioskodawcę w ramach rozwijania i ulepszania oprogramowania czynności powstaje odrębny od tego oprogramowania utwór w postaci nowego kodu źródłowego (nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego), podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W okresie rozwijania i ulepszania programu komputerowego autorskie prawa majątkowe przysługują Wnioskodawcy, następnie prawa te przenoszone są na Spółkę.

W efekcie tworzenia, rozwijania i ulepszania przez Wnioskodawcę oprogramowania powstaje samodzielny program komputerowy, podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych. Opisane moduły i algorytmy są programami komputerowymi, o których mowa w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.) i zgodnie z tym artykułem podlegają ochronie, gdyż zostały wyrażone w postaci kodu źródłowego.

W związku z ulepszaniem lub rozwinięciem opisanego oprogramowania Wnioskodawca osiąga dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej lub dochód z takiego prawa uwzględniony w cenie sprzedaży świadczonej przez Wnioskodawcę usługi i taki dochód ma zamiar opodatkować preferencyjną stawką.

Wnioskodawca chciałby zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania dochodu za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2019 r. oraz za kolejne lata podatkowe przy założeniu, że jego sytuacja i obowiązujące prawo nie zmienią się w istotnym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisana działalność jest działalnością badawczo-rozwojową i czy w związku z tym, w opisanym stanie faktycznym, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5% podatku dochodowego od osób fizycznych (zgodnie z art. 30ca ust. 1 UPDOF, tzw. IP Box), przy spełnieniu warunków formalnych dotyczących prowadzenia ewidencji księgowej zgodnie z art. 30cb UPDOF?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o PIT, co najprościej uzasadnić powołując się na art. 5b, mając na uwadze brak ścisłego nadzoru ze strony Spółki oraz dowolność miejsca i czasu wykonywania zleconych czynności. W ramach tej działalności Wnioskodawca wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej i osiąga dochody z ich sprzedaży. Kwalifikowane prawa własności intelektualnej zostały zdefiniowane w art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT. Jedną z kategorii takich praw są prawa autorskie do programu komputerowego. Jednocześnie tworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe podlegają ochronie z mocy prawa na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Zdaniem Wnioskodawcy, wytwarzane przez niego oprogramowanie powstaje w ramach prac badawczo-rozwojowych i stanowi kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Prawa autorskie do programu komputerowego przysługujące Wnioskodawcy mają charakter kwalifikowany w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, ponieważ są wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach działalności badawczo-rozwojowej. Stosownie do art. 5a pkt 38 ustawy o PIT działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z opisanych okoliczności wynika, że Wnioskodawca prowadzi systematyczne (zorganizowane, ciągłe i z wykorzystaniem swoich wszystkich zasobów) i jednocześnie twórcze (kreatywne) prace rozwojowe, realizujące dwa cele:

1. wykorzystanie zasobów wiedzy (informatycznej i matematycznej) do tworzenia nowych zastosowań (nowe oprogramowanie usprawniające, tj. optymalizujące koszty i czas na realizację procesów biznesowych),
2. zwiększenie zasobów wiedzy, tj. pozyskanie przez klienta (użytkownika programu komputerowego) wiedzy o procesach zachodzących w jego przedsiębiorstwie, której nie mógłby uzyskać bez użycia narzędzi tworzonych przez Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy spełnia wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania wskazanej w art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, tzn. w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw IP, ponieważ:

1. uzyskuje dochód z praw własności intelektualnej (autorskich praw do programów komputerowych),
2. wytworzonych, rozwiniętych lub ulepszonych przez niego w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej,
3. uzyskiwany dochód pochodzi ze sprzedaży tych praw, a
4. ustalenie dochodu (straty) z poszczególnych kwalifikowanych praw IP jest możliwe na podstawie prowadzonej przez Wnioskodawcę odrębnej ewidencji.

Wobec powyższego Wnioskodawca jest uprawniony w opisanym zdarzeniu przyszłym do rozliczania dochodów osiąganych od roku 2019 ze zbycia majątkowych praw autorskich do programu komputerowego (dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej) na zasadach określonych w art. 30ca i 30cb ustawy o PIT, spełnia On bowiem przesłanki wskazane w tych przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.) jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

• podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przenoszenia na Spółkę praw autorskich do wytwarzanego i rozwijanego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania do dochodów uzyskanych z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej