Ustalenie rezydencji podatkowej – Wielka Brytania.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 29 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 lipca 2022 r. (wg daty wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Głównym miejscem Pana pobytu i pracy jest Wielka Brytania. Posiada Pan status osiedleńca na okres bezterminowy.

Od 14 listopada 2014 r. na stałe pracuje Pan i mieszka w Wielkiej Brytanii. Pracuje Pan w firmie transportowej X. Jest Pan zatrudniony na stanowisku kierowcy kategorii C+E. Od listopada 2014 r. do marca 2016 r. mieszkał Pan u znajomych. Od marca 2016 r. wynajmuje Pan dom od agencji nieruchomości znajdujący się pod adresem (…). Posiada Pan angielski samochód osobowy.

Do Polski przylatuje Pan na urlopy, by odwiedzić rodzinę. Od momentu wyjazdu nie otrzymał Pan żadnych dochodów w Polsce. Przebywa Pan w Wielkiej Brytanii powyżej 183 dni w roku.

27 listopada 2019 r. z nieformalnego związku urodził się Pana syn (…). Dziecko na stałe przebywa w Polsce pod opieką matki (…). Zamieszkują na stałe w (…). Mieszkanie jest własnością matki dziecka, która obecnie nie pracuje i zajmuje się dzieckiem. Pan ponosi koszty ich utrzymania. Nie otrzymuje Pan żadnego zasiłku na dziecko ani z Polski ani z Anglii, ponieważ nadal czeka Pan na decyzję o przyznaniu świadczenia 500+.

(…) 2020 r. miał Pan operację (…) wykonaną w prywatnej klinice ortopedycznej w (…). Za zabieg zapłacił Pan z własnych pieniędzy. Zwrot kosztów otrzymał Pan w Wielkiej Brytanii ze środków Dyrektywy Transgranicznej. Dzięki temu nie naraził Pan na koszt polskiego podatnika.

Uważa Pan, że Pana ośrodek interesów życiowych i podatkowych znajduje się w Wielkiej Brytanii.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku doprecyzował Pan opis sprawy wskazując, że złożony wniosek dotyczy roku podatkowego 2021. Wielka Brytania traktowała Pana jako rezydenta. Posiada Pan status osiedleńca przyznany na stałe po wyjściu Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej. Stałym miejscem Pana zamieszkania jest Wielka Brytanii, polski adres podaje Pan do korespondencji.

W Polsce ma Pan bliską rodzinę (mama, siostra oraz dziecko z nieformalnego związku). Duża część rodziny przebywa w Wielkiej Brytanii. Mają Państwo częste kontakty ze sobą. W Wielkiej Brytanii prowadzi Pan aktywność społeczną, spotyka się z rodziną i znajomymi. Nie prowadzi Pan działalności politycznej.

Posiada Pan samochód osobowy w Polsce kupiony w 2015 r. Posiada Pan również nieruchomość odziedziczoną po zmarłym ojcu w 2019 r. Posiada Pan również samochód osobowy w Wielkiej Brytanii oraz wynajmuje Pan tam dom. Nie posiada Pan innych nieruchomości.

Nie posiada Pan żadnych kredytów zarówno w Polsce jak i w Wielkiej Brytanii. Posiada Pan konto w Wielkiej Brytanii od początku pobytu, na które wpływa Pana wypłata. W 2015 r. otworzył Pan konto w Polsce , z którego korzysta Pan podczas pobytu w Polsce.

Posiada Pan polisę ubezpieczeniową w firmie, w której jest Pan zatrudniony w Wielkiej Brytanii.

Posiada Pan obywatelstwo polskie.

Pytanie

Czy jest Pan zwolniony z obowiązku płacenia podwójnego opodatkowania?

Wskazał Pan, że przepisy o zniesieniu ulgi abolicyjnej są dla Pana niezbyt zrozumiałe. Informacje są sprzeczne i nie chce zostać Pan ukarany za nierozliczenie się z polskim urzędem skarbowym. Ponadto wyjaśnił Pan, że przedmiotem złożonego wniosku jest ustalenie, że w Polsce nie posiada Pan obowiązku podatkowego.

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, Pana ośrodek interesów podatkowych i życiowych znajduje się w Wielkiej Brytanii. Nie powinien Pan opodatkowywać dochodów uzyskanych z pracy w Wielkiej Brytanii, ponieważ ma Pan możliwość skorzystania z ulgi abolicyjnej zawartej w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mając na myśli zniesienie ulgi abolicyjnej chodziło Panu o to, że nie ma Pan w Polsce rezydencji podatkowej, ponieważ przebywa Pan dłużej niż 183 dni w roku poza terytorium Polski. Miejsce Pana faktycznego zamieszkania oraz pracy jest na terenie Wielkiej Brytanii, także nie posiada Pan w Polsce centrum interesów życiowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustaw:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/ klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jak wynika z treści wniosku, w 2014 r. wyjechał Pan do Wielkiej Brytanii, gdzie mieszka Pan i wykonuje pracę zarobkową. Zatem w analizowanej sprawie należy również przytoczyć przepisy Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840).

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:

Przy czym wyjaśnienia wymaga, że postanowienia ww. art. 4 ust. 2 Konwencji, mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ust. 1 ww. Konwencji, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania. W konsekwencji reguły kolizyjne mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji gdy podatnik w tym samym czasie ma miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisów, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Norwegią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, fakt że w Polsce ma Pan rodzinę i dziecko, jak również posiada nieruchomość i samochód pozwala uznać, że zgodnie z art. 3 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posiada Pan w Polsce centrum interesów osobistych, zatem jest Pan osobą mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Niemniej jednak, z uwagi na to, że Wielka Brytania traktuje Pana jak rezydenta podatkowego. W Wielkiej Brytanii wykonuje Pan działalność zarobkową (umowa o pracę), w Wielkiej Brytanii posiada Pan samochód oraz wynajmuje Pan dom, który stanowi Pana stałe miejsce zamieszkania, Pana aktywność społeczna umiejscowiona jest w Wielkiej Brytanii, tam spotyka się Pan z rodziną i przyjaciółmi oraz przebywa Pan na terytorium Wielkiej Brytanii dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, podczas gdy w Polsce Pana pobyt ma charakter wypoczynkowy (urlop w celu odwiedzin u rodziny) należy uznać, że posiada Pan ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Wielką Brytanią.

Zatem przy uwzględnieniu art. 4 ust. 2 ww. Konwencji polsko-brytyjskiej, należy uznać, że Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych jest Wielka Brytania.

Tym samym podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ww. ustawy. Oznacza to, że w Polsce mogłyby podlegać opodatkowaniu jedynie dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, których jednak – jak wskazano we wniosku – Pan nie osiąga.

W związku z powyższym, w przedstawionym stanie faktycznym, nie posiada Pan nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce. Tym samym nie ma Pan obowiązku opodatkowania w Polsce dochodów uzyskanych z tytułu pracy na terytorium Wielkiej Brytanii.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).