w zakresie ustalenia, - czy Dywizja stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu Ustawy o CIT, - w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od dodatniej wartości firmy (goodwill), jeśli taka dodatnia różnica powstanie w związku z przeprowadzaną transakcją

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 marca 2022 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP wpłynął Państwa wniosek z 3 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

·czy Dywizja stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu Ustawy o CIT,

·w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od dodatniej wartości firmy (goodwill), jeśli taka dodatnia różnica powstanie w związku z przeprowadzaną transakcją.

Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 10 maja 2022 r. (data wpływu tego samego dnia za pośrednictwem platformy e-PUAP.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A i B

A oraz B należą do międzynarodowych grup kapitałowych działających w branży usług transportowo-logistycznych (odpowiednio „Grupa 1” i „Grupa 2”). W 2021 r. doszło do integracji Grupy 1 i Grupy 2 na poziomie globalnym. B nabyła 100% udziałów w dwóch spółkach z Grupy 1, m.in. w C, będącej pośrednim udziałowcem D („Spółka”). Tym samym, B stała się pośrednim udziałowcem Spółki.

Grupa 2 działa w ramach modelu biznesowego opartego na trzech filarach:

(i) transport lotniczy i morski (dywizja E), (ii) transport drogowy (dywizja F) oraz (iii) rozwiązania logistyczno-magazynowe (dywizja G). Działalność w każdym z ww. obszarów prowadzona jest przez odrębne spółki. W Grupie 2, na poziomie lokalnym (tj. w Polsce), działalność w zakresie transportu drogowego (dywizja F) prowadzi H sp. z o.o. („Wnioskodawca”). Pośrednim udziałowcem Wnioskodawcy jest B.

Spółka prowadzi działalność zarówno w zakresie transportu drogowego (dywizja F) oraz transportu lotniczego i morskiego (dywizja E). Zgodnie z planem biznesowym Grupy 2 przyjętym na poziomie globalnym, podmioty wcześniej należące do Grupy 1 mają zostać zintegrowane na poziomach lokalnych (tj. w poszczególnych krajach, m.in. w Polsce) z podmiotami należącymi do Grupy 2. Z uwagi na model biznesowy Grupy 2 (działanie w ramach trzech filarów) konieczne jest przeprowadzenie reorganizacji w taki sposób, aby odpowiednie dywizje spółek należących poprzednio do Grupy 1 zostały zintegrowane z takimi samymi dywizjami spółek należących do Grupy 2 - w Polsce ma to nastąpić poprzez sprzedaż przez Spółkę dywizji F oraz dywizji E do odpowiednich spółek z Grupy 2.

Zarząd Spółki w dniu 14 stycznia 2022 r. podjął uchwałę w sprawie wydzielenia zorganizowanych części przedsiębiorstwa w Spółce („Uchwała”). Z dniem podjęcia Uchwały zarząd dokonał zmiany struktury organizacyjnej Spółki poprzez wydzielenie formalno-prawne w ramach struktury Spółki dwóch dywizji: dywizji F („Dywizja F” lub „Dywizja”) oraz dywizji E. Uchwała weszła w życie z dniem jej podjęcia. Dywizja F oraz dywizja E funkcjonowały w Spółce wcześniej, jednak bez formalnego wydzielenia. Powyższe oznacza, że Uchwałą uregulowano jedynie istniejący uprzednio w Spółce podział obszarów prowadzonej działalności.

Wnioskodawca planuje nabyć ww. Dywizję F. Nabycie Dywizji F zrealizuje biznesowe założenia Grupy 2, doprowadzi do uproszczenia obecnej struktury organizacyjnej oraz koncentracji działalności w zakresie transportu drogowego w jednym podmiocie działającym w Polsce, przez co możliwe będzie osiągnięcie większej efektywności operacyjnej dla obu podmiotów i zmniejszenie kosztów związanych z funkcjonowaniem tej działalności w dwóch odrębnych spółkach.

Wydzielenie Dywizji F

Dywizja F została wydzielona w celu wyodrębnienia działalności prowadzonej w zakresie transportu drogowego.

Zgodnie z treścią Uchwały, w skład Dywizji F weszły:

1. środki trwałe i wyposażenie,

2. zezwolenia i certyfikaty,

3. umowy,

4. lista klientów,

5. pracownicy.

Ponadto, zgodnie z treścią Uchwały:

1. spółka wyodrębniła w ewidencji rachunkowej odpowiednie konta wynikowe i przypisała je do Dywizji F,

2. z kodów PKD, pod którymi Spółka prowadzi działalność, wyodrębniono kody PKD, pod którymi działalność kontynuuje Dywizja,

3. określono strukturę organizacyjną Dywizji, w tym wyznaczono kierownika Dywizji.

Powyższe oznacza w szczególności, że:

1. Do Dywizji F przypisano określone składniki majątku, niezbędne do samodzielnego prowadzenia działalności przez Dywizję. W skład środków trwałych weszły:

-komputery i telefony służbowe,

-biurowe urządzenia RTV i AGD oraz

-meble biurowe.

2. W związku z wydzieleniem, do Dywizji F przypisano odpowiednie pozwolenia/ certyfikaty/licencje, z których Dywizja korzysta w swojej bieżącej działalności:

-AEO (nadający statusu upoważnionego przedsiębiorcy),

-certyfikaty ISO w zakresie spedycji międzynarodowej i krajowej, rozwiązań logistycznych, magazynowania i dystrybucji oraz pośrednictwa oraz

-certyfikat GDP Guideline (certyfikat dobrych praktyk dystrybucyjnych),

-licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego rzeczy.

3. Dywizji F przypisano wszelkie zobowiązania z umów istotnych z perspektywy prowadzenia działalności w zakresie transportu drogowego, takie jak m.in.:

-umowy z kontrahentami,

-umowa najmu powierzchni biurowej,

-umowy ubezpieczeniowe,

-umowa o świadczenie usługtelekomunikacyjnych oraz

-umowy na dostawę wody do biura.

4. Do Dywizji F przydzielona została lista klientów, którzy będą obsługiwani przez Dywizję F w ramach prowadzonej przez nią działalności.

5. Do realizacji bieżącej działalności Dywizji F przypisany został dedykowany zespół pracowników Spółki, posiadających wiedzę i doświadczenie umożliwiające realizację zadań Dywizji. Dywizja, podobnie jak inny dział wyodrębniony organizacyjnie w Spółce, wspierana jest przez odrębny specjalistyczny dział finansowo - administracyjny, odpowiedzialny za zapewnienie określonych funkcji (m.in. podatkowych, księgowych, sprawozdawczości itp.).

Ponadto powyższe oznacza, że:

1. Spółka wyodrębniła w ewidencji rachunkowej odpowiednie konta wynikowe i przypisała je do Dywizji F. Wyodrębnienie to pozwala na przypisanie do Dywizji F odpowiadających jej kosztów i przychodów.

2. Z kodów PKD, pod którymi Spółka prowadzi działalność, wyodrębniono m.in. następujące kody PKD, właściwe dla działalności Dywizji:

-PKD 49.41.Z, Transport drogowy towarów,

-PKD 49.39.Z, Pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany,

-PKD 49.42.Z, Działalność usługowa związana z przeprowadzkami,

-PKD 49.10.Z, Transport kolejowy pasażerski międzymiastowy,

-PKD 49.20.Z, Transport kolejowy towarów,

-PKD 52.21.Z, Działalność usługowa wspomagająca transport lądowy,

-PKD 52.24.C, Przeładunek towarów w pozostałych punktach przeładunkowych.

3. Działalnością Dywizji F, jako jednostki odrębnej organizacyjnie, kieruje specjalnie wyznaczona osoba (kierownik Dywizji). Dywizja posiada własną wewnętrzną strukturę organizacyjną, w której oprócz kierownika występują zarządzający zespołem specjalistów team leader.

Planowana transakcja

Spółka zamierza dokonać sprzedaży Dywizji F na rzecz powiązanego podmiotu - Wnioskodawcy. Zakładane jest, że w efekcie planowanej transakcji Wnioskodawca będzie w stanie prowadzić dalszą działalność w zakresie drogowego łącząc ją z własną strukturą prowadzącą działalność w tym zakresie. W tym celu, na mocy odpowiedniej umowy sprzedaży, jaką Wnioskodawca i Spółka („Spółki”) planują zawrzeć, Wnioskodawca nabędzie składniki majątku przypisane Dywizji F, w tym w szczególności aktywa trwałe służące prowadzeniu działalności operacyjnej Dywizji F i ewentualne wartości niematerialne i prawne przypisane do Dywizji F.

Planowana transakcja poprzedzona będzie dodatkowo podziałem kont bilansowych, co umożliwi przyporządkowanie odpowiednich należności i zobowiązań do Dywizji F.

Ponadto, w ramach transakcji, na Wnioskodawcę zostaną przeniesione prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę w związku z przejściem zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2020 r. poz. 1320 ze zm.), („KP”), w stosunku do osób, które na moment sprzedaży będą zajmowały stanowiska przypisane do Dywizji F oraz prawa i obowiązki wynikające z kontraktów funkcjonalnie związanych z Dywizją F, których przejście będzie dopuszczalne zgodnie z treścią tych kontraktów. Pracownicy zostaną poinformowani o przejściu zakładu pracy zgodnie z KP.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca jest podmiotem działającym w tej samej branży co Spółka, dysponującym niezbędnym zapleczem infrastrukturalnym, co do zasady, nie jest uzasadnione biznesowo przeniesienie na niego praw i obowiązków wynikających z umów o pracę w odniesieniu do tych pracowników Spółki, którzy realizują na rzecz Dywizji F funkcje o charakterze wspierającym (tj. w ramach działu finansowo - administracyjnego), czy też zapewnienie realizacji tych funkcji na rzecz Dywizji F po transakcji w oparciu o umowę o świadczenie usług, zawartą pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką, bowiem funkcje te realizowane są już w ramach istniejącej struktury organizacyjnej Wnioskodawcy i/lub są mu zapewniane przez podmiot trzeci.

Transakcja obejmie wszystkie składniki majątkowe i niemajątkowe związane z Dywizją istniejące w momencie transakcji, w szczególności:

–środki trwałe i wyposażenie związane z prowadzeniem działalności przez Dywizję,

–środki pieniężne na rachunkach bankowych (aktywa pieniężne),

–zobowiązania wynikające z transakcji handlowych według stanu opisanego na dzień transakcji,

–należności Spółki związane z Dywizją,

–prawa i obowiązki z umów istotnych z perspektywy prowadzenia działalności Dywizji,

–zobowiązania wynikające ze stosunku pracy pracowników przejętych przez Wnioskodawcę w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy,

–prawa i obowiązki z umów z kontrahentami.

Z transakcji wyłączone będą te składniki, których nie można przenieść na inny podmiot (np. nieprzenoszalne pozwolenia, decyzje, licencje i certyfikaty, np. AEO). Spółka nie może wykluczyć, że niektóre spośród wskazanych powyżej składników również nie będą przedmiotem transakcji, w szczególności z uwagi na brak wyrażenia przez wierzyciela bądź dłużnika (odpowiednio do znajdujących zastosowanie regulacji) zgody na ich przeniesienie bądź ograniczenia dotyczące ich przenoszenia wynikające wprost z przepisów prawa.

Spółka nie planuje wyłączenia lub ograniczenia zakresu przedmiotowego planowanej transakcji ze względów innych niż wynikające wprost z przepisów prawa powszechnie obowiązującego lub z umów. Innymi słowy, jakiekolwiek wyłączenia lub ograniczenia dotyczące zakresu przedmiotowej transakcji nie mają mieć swojego źródła na przykład w zmianie decyzji biznesowej Spółek, lecz będą zależały od czynników zewnętrznych.

Możliwe jest, że cena nabycia Dywizji będzie wyższa niż suma wartości rynkowej poszczególnych składników majątkowych wchodzących w skład Dywizji na dzień transakcji.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 10 maja 2022 r., odpowiadając na zadane pytania, wskazali Państwo, że:

1. Na dzień dokonania opisanej we wniosku transakcji sprzedaży Dywizji F, mające być przedmiotem sprzedaży składniki majątkowe i niemajątkowe związane z Dywizją będą wystarczające do samodzielnego wykonywania zadań w zakresie transportu drogowego. Możliwość ta nie jest uzależniona od połączenia ze strukturą Wnioskodawcy prowadzącego działalność w tym zakresie.

2. Wnioskodawca nie będzie musiał angażować innych składników majątkowych niebędących przedmiotem transakcji ani podejmować żadnych dodatkowych działań faktycznych, aby móc prowadzić działalność w oparciu o nabyte składniki. Wnioskodawca prowadzi działalność tożsamą z działalnością prowadzoną przez Dywizję F i będzie mógł ją kontynuować w takim samym zakresie od razu po przeprowadzeniu transakcji. Zgodnie ze wskazaniami we wniosku, z transakcji wyłączone będą te składniki, których nie można przenieść na inny podmiot (np. nieprzenoszalne pozwolenia, decyzje i certyfikaty, np. AEO). W tym zakresie Wnioskodawca będzie polegał na własnych pozwoleniach, decyzjach i certyfikatach, które posiada jako podmiot prowadzący działalność w obszarze transportu drogowego.

3. Wnioskodawca będzie kontynuował działalność gospodarczą na bazie nabytych w ramach transakcji składników materialnych i niematerialnych związanych z Dywizją F w takim samym zakresie, w jakim była prowadzona przez Dywizję F.

Pytania

1. Czy Dywizja stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu Ustawy o CIT?
2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od dodatniej wartości firmy (goodwill), jeśli taka dodatnia różnica powstanie w związku z przeprowadzaną transakcją?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy:

1. Dywizja stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.; dalej: „Ustawa o CIT”).
2. Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od dodatniej wartości firmy (goodwill), jeśli taka dodatnia różnica powstanie w związku z przeprowadzaną transakcją.

Uzasadnienie

Pytanie nr 1

Ustawa o CIT nie zawiera definicji przedsiębiorstwa. Jednocześnie, Ustawa o CIT definiuje (w art. 4a pkt 4) zorganizowaną część przedsiębiorstwa - jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Przytoczona definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest tożsama z definicją zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartą w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług („Ustawa o VAT”).

W świetle powyższego, kwalifikacja Dywizji jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa dla celów CIT powinna być oparta na tych samym przesłankach i tożsama z kwalifikacją prawną przedmiotu sprzedaży dla celów podatku od towarów i usług („VAT”).

Wnioskodawca wraz ze Spółką równocześnie z niniejszym wnioskiem złożyli wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie uznania Dywizji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu Ustawy o VAT i określenia skutków planowanej transakcji w zakresie VAT i podatku od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca stoi więc na stanowisku, iż argumentacja zawarta w uzasadnieniu stanowiska Spółek w ww. wniosku wspólnym o wydanie interpretacji znajduje odpowiednie zastosowanie również w zakresie kwalifikacji Dywizji jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa na gruncie Ustawy o CIT.

Przedsiębiorstwo

Ustawa o CIT (zarówno jak i Ustawa o VAT) nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwa. Nie zawiera również przepisu, który wskazuje na bezpośrednie odniesienie do definicji przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹  ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), („KC”). Nie oznacza to jednak, że nie należy się odwołać w tym zakresie do definicji legalnej zawartej w KC. Jak podnosi się w orzecznictwie sądów administracyjnych (tak m. in. Wojewódzki Sąd Administracyjny („WSA”) w Rzeszowie w wyroku z dnia 26 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Rz 730/19, a także Naczelny Sąd Administracyjny („NSA”) w wyroku z dnia 17 stycznia 2017 r., sygn. akt I FSK 1969/16), brak jest podstaw do niewykorzystywania pojęć i instytucji prawa krajowego, w tym cywilnego, o ile ich zastosowanie pozwala na osiągnięcie celów prawa unijnego. Tym samym, przyjmuje się, że zastosowanie powinna znaleźć definicja przedsiębiorstwa wskazana w art. 55¹ KC. Jednocześnie pojęcie „zorganizowanej części przedsiębiorstwa” zostało wprost zdefiniowane w art. 4a pkt 4 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 55¹ KC, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W świetle powyższej definicji, w skład przedsiębiorstwa wchodzą takie składniki materialne i niematerialne, które w sposób zorganizowany służą prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa działalności gospodarczej.

Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w art. 55¹  KC, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi jednak stanowić całość. Oznacza to, że aby mówić o transferze przedsiębiorstwa, przenoszone składniki majątkowe muszą umożliwiać prowadzenie samodzielnej działalności wyłącznie w oparciu o te składniki.

W konsekwencji takiego podejścia, NSA oraz organy podatkowe przyjmują, że pojęcie przedsiębiorstwa należy rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko literalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów, który jest przedmiotem zbycia, pozwala na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej, której służy.

Tak m.in. w:

-wyroku NSA z dnia 1 października 2020 r. sygn. akt I FSK 12/18,

-wyroku NSA z dnia 20 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1113/16,

-wyroku NSA z dnia 5 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1001/11,

-wyroku NSA z dnia 15 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1223/11,

-wyroku NSA z dnia 25 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 955/12,

-wyroku NSA z dnia 12 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1016/13,

-wyroku NSA z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 670/17,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 marca 2021 r., Znak: 0112-KDIL1-3.4012.36.2021.2.KK,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 grudnia 2020 r., Znak: 0113-KDIPT1-2.4012.705.2020.1.AM,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 lipca 2020 r., Znak: 0113-KDIPT1-2.4012.240.2020.2.SM.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa

Odmiennie niż w przypadku przedsiębiorstwa, Ustawa o CIT (podobnie jak Ustawa o VAT) definiuje pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 4a pkt 4 Ustawy o CIT, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Tym samym za transakcję zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa można uznać taką transakcję, której przedmiot spełnia kumulatywnie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i praktyce organów podatkowych podkreśla się, że aby można było mówić o zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wydzielenie w ramach przedsiębiorstwa powinno zachodzić łącznie na trzech płaszczyznach:

1. organizacyjnej;
2. finansowej;
3. funkcjonalnej.

Tak m.in. w:

-wyroku NSA z dnia 4 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1589/10,

-wyroku NSA z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1586/11,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 stycznia 2022 r., Znak: 0111-KDIB3-3.4012.615.2021.2.MAZ,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 stycznia 2022 r., Znak: 0113-KDIPT1-3.4012.891.2021.1.MK,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 marca 2021 r., Znak: 0114-KDIP4-2.4012.6.2021.4.MB,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 marca 2021 r., Znak: 0111-KDIB3-3.4012.2.2021.2.MAZ,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 sierpnia 2020 r., Znak: 0113-KDIPT1-2.4012.396.2020.2.SM,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 lipca 2020 r., Znak: 0114-KDIP4-2.4012.213.2020.3.MMA,

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 lipca 2020 r., Znak: 0113-KDIPT1-2.4012.238.2020.2.IR).

Jednocześnie zwraca się uwagę, że wyodrębnienie to powinno istnieć już na moment dokonywania danej transakcji, a nie dopiero po jej dokonaniu (tak m.in. wyroki NSA z dnia 20 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 2463/16 oraz z dnia 10 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 2991/15). Brak spełnienia jednej z powyższych przesłanek wyklucza możliwość kwalifikacji przedmiotu danej transakcji jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Odnosząc powyższe do zaprezentowanego opisu zdarzenia przyszłego, Dywizję należy uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa z poniżej przedstawionych względów.

Istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych, obejmującego również zobowiązania.

Zgodnie z literalnym brzmieniem analizowanych przepisów, zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest zespół składników majątkowych, w skład którego wchodzą zarówno składniki materialne, jak i niematerialne. Jak wskazuje się w literaturze, oznacza to, iż aby uznać dany zespół składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa niezbędne jest, aby składał się on co najmniej z jednego składnika materialnego i co najmniej z jednego składnika niematerialnego.

Jedynym składnikiem wymienionym bezpośrednio w definicji legalnej zorganizowanej części przedsiębiorstwa są zobowiązania. W konsekwencji, zgodnie z praktyką organów podatkowych, podnosi się, że zobowiązania stanowią fundamentalny element przedmiotowego pojęcia, gdyż ustawodawca w sposób celowy wyeksponował rolę zobowiązań w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W ocenie Wnioskodawcy, nie należy jednak powyższych konkluzji utożsamiać z obowiązkiem przeniesienia wszystkich składników materialnych i niematerialnych związanych z prowadzoną działalnością, aby można było uznać daną jednostkę funkcjonującą w ramach większej struktury organizacyjnej podatnika za zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa. W wydawanych interpretacjach indywidualnych wskazuje się m.in., że nie wszystkie elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej (tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 21 stycznia 2022 r., Znak: 0111-KDIB3-3.4012.615.2021.2.MAZ).

Jak wskazano w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 grudnia 2021 r. (Znak: 0111-KDIB1-2.4010.557.2021.2.MZA), elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku Dywizji F spełnienie przesłanki istnienia zespołu powiązanych ze sobą składników materialnych i niematerialnych, obejmującego również zobowiązania, jest bezsporne. Do Dywizji przyporządkowane są składniki majątku oraz zobowiązania, które pozwalają na samodzielne prowadzenie działalności w przyjętym przez Dywizję zakresie. Są to m.in. zobowiązania wynikające z umów z kontrahentami, czy też zobowiązana wynikające z umów o pracę zawartych z  pracownikami Dywizji.

W przypadku sprzedaży Dywizji, z transakcji wyłączone będą tylko te składniki, których nie można przenieść na inny podmiot. Spółka nie planuje wyłączenia lub ograniczenia zakresu przedmiotowego planowanej sprzedaży ze względów innych niż wynikające wprost z przepisów prawa powszechnie obowiązującego lub z umów.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, przesłanka wyodrębnienia w istniejącym przedsiębiorstwie Spółki zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań, przypisanych do Dywizji została spełniona.

Wyodrębnienie organizacyjne zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie

Przepisy Ustawy o CIT nie definiują, co należy rozumieć pod pojęciem „wyodrębnienie organizacyjne” użytym w art. 4a pkt 4 Ustawy o CIT. Niemniej jednak, zgodnie z utrwaloną praktyką organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, o wyodrębnieniu organizacyjnym można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. (tak przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 29 września 2020 r., Znak: 0112-KDIL3.4012.457.2020.5.MŁ). Organy podatkowe akceptują również sytuacje, w których w strukturach spółek istnieje wyodrębniona struktura organizacyjna, która wprawdzie nie została wyodrębniona formalnie w drodze np. uchwały zarządu, ale jest jednak wyodrębniona w sposób faktyczny, w szczególności organizacyjny, od pozostałych działów spółki (stanowisko zaakceptowane np. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 grudnia 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.557.2021.2.MZA).

W odniesieniu do kryterium wyodrębnienia organizacyjnego organy podatkowe wskazują, że najistotniejszym elementem determinującym spełnienie tej przesłanki jest istnienie w obrębie przedsiębiorstwa zespołu składników, połączonych w jedną grupę ze względu na rolę jaką odrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa. Powyższe oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki te odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, tj. na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość.

W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze kryteria przemawiające za wyodrębnieniem organizacyjnym podnoszone przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, należy wskazać, że w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego:

-Dywizja stanowi zespół składników przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, które stanowią wyodrębnioną funkcjonalnie część zadań Spółki (tj. do wykonywania zadań gospodarczych w zakresie świadczenia usług transportu drogowego),

-Dywizja stanowi wyodrębnioną jednostkę organizacyjną - do wyodrębnienia doszło poprzez podjęcie odpowiedniej Uchwały przez Zarząd,

-działalność Dywizji, jako jednostki wyodrębnionej jest koordynowana przez przypisanego kierownika Dywizji, a ponadto dywizja posiada własna wewnętrzną strukturę organizacyjną,

-Dywizja realizuje dedykowane, odrębne od innej dywizji, zadania w ramach Spółki.

Należy również wskazać, że już historycznie, w ramach faktycznej organizacji wewnętrznej Spółki, zasoby ludzkie, funkcje i odpowiedzialność w różnych obszarach działania Spółki były alokowane odpowiednio do pionu Spółki zajmującego się transportem drogowym oraz do pionu zajmującego się transportem lotniczym i morskim. Podjęcie Uchwały doprowadziło jedynie do pełnego sformalizowania faktycznej struktury organizacyjnej i podziału na Dywizję F i dywizję E.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy Dywizja F spełnia kryteria pozwalające na uznanie je za jednostki wyodrębnionej organizacyjnie w istniejącym przedsiębiorstwie.

Wyodrębnienie finansowe zespołu składników w istniejącym przedsiębiorstwie

Zawarta w art. 4a pkt 4 Ustawy o CIT definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa identyfikuje wyodrębnienie finansowe jako jedną z przesłanek determinujących uznanie danej masy majątkowej za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Niemniej jednak, podobnie jak w przypadku wcześniej omawianego wyodrębnienia organizacyjnego, ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod tym pojęciem.

Zgodnie z utrwaloną praktyką organów podatkowych, wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej danej masy majątkowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 14 stycznia 2022 r. (Znak: 0111-KDIB3- 3.4012.559.2021.1.PK).

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza zatem np. konieczności prowadzenia odrębnej księgowości, czy też konieczności sporządzania odrębnego bilansu/rachunku zysków i strat dla zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wystarczające dla uznania, iż dane składniki majątku są wyodrębnione finansowo jest prowadzenie takiej ewidencji zdarzeń gospodarczych, dzięki której możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, a także należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

O wyodrębnieniu finansowym można mówić w przypadku istnienia samej możliwości wyselekcjonowania podstawowych informacji o sytuacji finansowej i majątkowej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Taka możliwość powinna występować w ramach istniejącego systemu rachunkowości przedsiębiorstwa i powinna umożliwiać wyodrębnienie tych zapisów księgowych, które dotyczą operacji gospodarczych dokonanych w związku z działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Jednocześnie, powyższe nie jest warunkowane wyodrębnieniem oddzielnych kont księgowych, na których byłyby ewidencjonowane zdarzenia gospodarcze zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W praktyce bowiem na podstawie analizy kont wspólnych dla całego przedsiębiorstwa można ustalić co najmniej podstawowe dane finansowe zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wystarczające jest zatem wyodrębnienie danej części przedsiębiorstwa dla celów np. rachunkowości zarządczej, polegające w szczególności na odrębnym ewidencjonowaniu przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem danej części przedsiębiorstwa (tak m.in. wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2019 r., sygn. akt I FSK 293/17 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1624/10). Co więcej, zgodnie z orzecznictwem niektórych sądów administracyjnych, możliwe jest podejście jeszcze bardziej liberalne, zgodnie z którym wystarczające jest obiektywne istnienie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z określonymi składnikami majątku, a nie istnieniem finansowego wyodrębnienia - dokonanego formalnie przez prowadzącego przedsiębiorstwo (tak, m.in. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 55/18).

Uwzględniając powyższe, Dywizja nie jest objęta odrębnymi księgami rachunkowymi ani sprawozdaniami finansowymi. Nie stoi to jednak na przeszkodzie możliwości Spółki wyselekcjonowania przynajmniej podstawowych informacji o sytuacji finansowej i majątkowej Dywizji w ramach funkcjonującego w Spółce systemu rachunkowości. Funkcjonujący w Spółce system pozwala na wyodrębnienie i przypisanie przychodów i kosztów do Dywizji. Transakcja zostanie również poprzedzona dodatkowym podziałem kont bilansowych, co umożliwi przyporządkowanie odpowiednich należności i zobowiązań do Dywizji.

Wyodrębnienie finansowe Dywizji w Spółce pozwala na bieżącą ocenę podejmowanych działań oraz analizę wynikową Dywizji. Możliwość takiej bieżącej kontroli Dywizji, w ocenie Wnioskodawcy, świadczy o jej odrębności od pozostałych obszarów działalności Spółki, zarówno z perspektywy wyodrębnienia finansowego, jak i funkcjonalnego.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy Dywizja F spełnia kryteria pozwalające na uznanie je za jednostki wyodrębnionej finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie.

Wyodrębnienie funkcjonalne danego zespołu składników przeznaczonego do realizacji określonych zadań gospodarczych, mogącego stanowić oddzielne przedsiębiorstwo samodzielnie prowadzące działalność gospodarczą

Mając na uwadze definicję legalną zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zawartą w art. 4a pkt 4 Ustawy o CIT, zespół składników majątkowych, dla uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinien być także odrębny funkcjonalnie. Powyższe oznacza, że zespół składników wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi służyć realizacji określonego zadania lub zadań gospodarczych a także potencjalnie mógłby stanowić odrębne i niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące swoje zadania.

Powszechnie przyjmuje się, że ta potencjalna zdolność do samodzielnej realizacji zadań wyraża się możliwością realizacji określonych zadań gospodarczych przez zespół składników majątkowych przyporządkowanych do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, który mógłby de facto stanowić oddzielne i niezależne przedsiębiorstwo realizujące dane zadania w sposób samodzielny, poczynając od momentu wyodrębnienia tego zespołu. Zatem istotą tego kryterium jest ustalenie czy rozpatrywany zespół składników majątku, jako odrębna całość, byłby w stanie, od momentu jego wydzielenia, w sposób samodzielny funkcjonować na rynku w formie odrębnego przedsiębiorstwa. Na takie rozumienie wskazują także organy podatkowe, np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 stycznia 2022 r., Znak: 0111-KDIB3-3.4012.615.2021.2.MAZ, w której organ stwierdził, że część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne, wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Dywizja jest zdolna do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo, gdyż obejmuje niezbędny do tego zespół składników, w tym między innymi przestrzeń biurową (na podstawie umowy najmu), kadrę pracowniczą, wyposażenie biurowe, służbowe urządzenia elektroniczne (komputery i telefony) oraz przydział klientów, z którymi będą kontynuować współpracę w zakresie swojej specjalizacji. Dzięki powyższemu, po wyodrębnieniu, Dywizja może nieprzerwanie prowadzić swoją działalność w zakresie transportu drogowego.

Zastrzec należy, że przy ocenie, czy zespół składników majątkowych zawiera składniki pozwalające na kontynuowanie działalności gospodarczej nie w każdym przypadku konieczne jest przeniesienie wszystkich składników majątkowych. Jak podkreśla się w orzecznictwie sądów administracyjnych wystarczające jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej (tak. m.in. wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1204/16). Brak danego składnika wśród przenoszonych składników nie jest zatem automatyczną przesłanką utraty przez przedmiot wkładu charakteru przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa), jeśli jego wyłączenie nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź zorganizowanej jego części.

Tak m.in. w:

-wyroku WSA w Poznaniu z dnia 10 stycznia 2018 r., sygn. akt I SA/Po 988/17,

-wyroku NSA z dnia 1 czerwca 2012 r., sygn. akt I FSK 1586/11,

-wyroku NSA z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11,

-wyroku NSA z dnia 15 maja 2012 r., sygn. akt I FSK 1223/11,

-wyroku NSA z dnia 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11,

-wyroku NSA z dnia 10 marca 2011 r., sygn. akt I FSK 1062/10.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy Dywizja jest wyodrębniona funkcjonalnie i  mogłaby stanowić oddzielne przedsiębiorstwo samodzielnie prowadzące działalność gospodarczą, nawet jeśli ze sprzedaży zostaną wyłączone określone składniki opisane w opisie zdarzenia przyszłego.

Dodatkowo, w ocenie Wnioskodawcy nie ma to znaczenia, że Zainteresowany (nabywca Dywizji) prowadzi tożsamą działalność we własnym zakresie i po zakupie Dywizji stanie się ona integralną częścią przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Nie jest bowiem ustawowym warunkiem to, aby nabywca prowadził działalność gospodarczą podtrzymując wyodrębnienie Dywizji w ramach swojej organizacji. Istotnym jest jedynie fakt, że Dywizja ma posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot. W analizowanej sprawie Dywizja taką zdolność niewątpliwie posiada i działalność Dywizji będzie kontynuowana przez Wnioskodawcę.

Podsumowanie

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy przedmiotem sprzedaży będą składniki stanowiące zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 Ustawy o CIT.

Pytanie nr 2

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

W myśl art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m.

Szczególną kategorią wartości niematerialnych i prawnych jest wartość firmy (tzw. „goodwill”). Zgodnie z art. 16g ust. 2 Ustawy o CIT wartość początkową firmy stanowi dodatnia różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, albo nominalną wartością wydanych udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego, przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki albo spółki niebędącej osobą prawną przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, odpowiednio z dnia kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania albo wniesienia do spółki albo spółki niebędącej osobą prawną.

Zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze:

-kupna,

-przyjęcia do odpłatnego korzystania, jeżeli odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami rozdziału 4a, dokonuje korzystający,

-wniesienia do spółki na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji.

W myśl art. 16c pkt 4 Ustawy o CIT, amortyzacji nie podlega natomiast wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b ust. 2 pkt 2 i 2a.

Odnosząc się do umowy sprzedaży, zgodnie z art. 535 KC przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Taką umowę w odniesieniu do Dywizji planują zawrzeć Spółki. Po stronie Wnioskodawcy dojdzie więc do nabycia Dywizji w drodze kupna.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 Ustawy o CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Cenę nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 3 Ustawy, koryguje się, stosownie do ust. 5 art. 16g Ustawy o CIT, o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Mając na uwadze powyższe, jeżeli cena za zorganizowaną część przedsiębiorstwa (Dywizji), ustalona zgodnie z przepisami powołanymi powyżej, zostanie określona na poziomie wyższym niż suma wartości rynkowych (z dnia kupna) wszystkich rzeczy i praw majątkowych wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa (Dywizji) powstanie dodatnia wartość firmy, którą Wnioskodawca będzie uprawniony amortyzować.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku uznania Dywizji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu Ustawy o CIT i zakładając, że dojdzie do powstania dodatniej wartości firmy (goodwill), Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od tej dodatniej wartości firmy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Wskazać jednak należy, że od 1 stycznia 2022 r. zmianie uległo brzmienie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.). Zgodnie z obowiązującym brzmieniem art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Jednakże zmiana brzmienia ww. przepisu nie ma wpływu na dokonane rozstrzygnięcie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o  postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.