Temat interpretacji

Czy od otrzymanej kwoty w wysokości 6 722 zł 32 gr, która została Wnioskodawcy wypłacona w związku z zawartym porozumieniem - ugodą z Towarzystwem Ubezpieczeń (w wyniku rozpatrzonej reklamacji), a która stanowiła zwrot części wpłaconych przez Niego uprzednio środków, Wnioskodawca zobowiązany jest zapłacić podatek dochodowy?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2020 r. (data wpływu 30 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 czerwca 2020 r. (data wpływu 19 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu opłaty za zarządzanie oraz ryzyko z towarzystwa ubezpieczeniowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 5 czerwca 2020 r., nr 0113-KDWPT.4011.32.2020.1.MG, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 5 czerwca 2020 r. (data doręczenia 8 czerwca 2020 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 15 czerwca 2020 r. (data wpływu 19 czerwca 2020 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 15 czerwca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 14 listopada 2007 r. zawarł z Towarzystwem Ubezpieczeń (dalej: Towarzystwo Ubezpieczeń) umowę ubezpieczenia na życie. Tego samego dnia na rachunek Towarzystwa Ubezpieczeń dokonał wpłaty kwoty 21 173,85 USD. W dniu 2 października 2018 r. powiadomił pisemnie o rezygnacji z usług Towarzystwa Ubezpieczeń, prosząc o wypłacenie całości oszczędności. W dniu 8 października 2018 r. umowa została rozwiązana. Z tego tytułu, z początkowo wpłaconej przez Wnioskodawcę kwoty 21 173,85 USD, Towarzystwo Ubezpieczeń wypłaciło na konto Wnioskodawcy zaledwie kwotę 6 358,00 USD. Jednocześnie, po interwencji Wnioskodawcy, tj. złożeniu reklamacji co do sposobu wykonywania ww. umowy przez Towarzystwo Ubezpieczeń, uwzględniono Jego reklamację i w związku z tym, na podstawie zawartej w dniu 24 kwietnia 2019 r. ugody - porozumienia, Towarzystwo zwróciło Wnioskodawcy pobrane z Jego środków w toku wykonywania umowy następujące opłaty: za zarządzanie w łącznej wysokości 1 647,94 USD oraz pobrane opłaty za ryzyko w łącznej wysokości 112,89 USD. Oznacza to, że na mocy ww. ugody zwróciło Wnioskodawcy kwotę 1 760,83 USD. W dniu 14 lutego 2020 r. Wnioskodawca otrzymał z Towarzystwa Ubezpieczeń PIT-11 z informacją o rzekomym przychodzie w wysokości 6 722 zł 32 gr (przeliczenie kwoty 1 760,83 USD na PLN) jako wypłata z tytułu ugody porozumienia.

W ocenie Wnioskodawcy ww. kwota 6 722 zł 32 zł nie stanowi przychodu, który powinien ulec opodatkowaniu. Kwota ta jest w istocie zwrotem (i to jedynie częściowym) uprzednio wpłaconych przez Niego środków w dużo wyższej wysokości. Stanowi ona zatem jedynie częściową rekompensatę z tytułu zawartej z Towarzystwem Ubezpieczeń umowy, przez którą Wnioskodawca poniósł szkodę (ww. kwota została wypłacona w wyniku uwzględnienia reklamacji na nieprawidłowe wykonywanie umowy przez Towarzystwo Ubezpieczeń). Wnioskodawca nadmienił, że strata/szkoda, jaką poniósł z tytułu zawartej z Towarzystwem Ubezpieczeń umowy była w istocie dużo wyższa. Z wpłaconych na początku środków w wysokości 21 173,85 USD uzyskał zwrot kwoty jedynie 6 358,00 USD. Zdaniem Wnioskodawcy, dodatkowy zwrot przez Towarzystwo Ubezpieczeń na Jego rzecz kwoty w wysokości 1 760,83 USD nie prowadzi do powstania po Jego stronie jakiegokolwiek przychodu (sumując te obydwie ww. kwoty otrzymał kwotę 8 118,83 USD, która wciąż jest dużo niższa od początkowo wpłaconej kwoty 21 173,85 USD). Oznacza to więc, że strata/szkoda z tytułu zawartej z Towarzystwem Ubezpieczeń umowy wyniosła 13 055,02 USD. Wnioskodawca poniósł ostatecznie uszczerbek w majątku z tytułu zawartej z Towarzystwem Ubezpieczeń umowy, bowiem zwrotu środków w takiej wysokości nie otrzymał. Trudno zatem uznać, aby wypłacona przez Towarzystwo Ubezpieczeń kwota w wysokości 1 760,83 USD, która stanowiła po prostu zwrot części wpłaconych środków oznaczała powstanie jakiegokolwiek przychodu w majątku Wnioskodawcy, który powinien podlegać opodatkowaniu. Wręcz przeciwnie, stanowi ona jedynie drobną rekompensatę poniesionej przez Wnioskodawcę szkody, która nie spowodowała nawet, że uzyskał zwrot kwoty nominalnej wpłaconych środków. Z tytułu zawartej umowy z Towarzystwem Ubezpieczeń poniósł zatem szkodę, która nie została w całości naprawiona. Wnioskodawca wskazał, że wraz z żoną są emerytami (Wnioskodawca ma lat, a żona ). Wpłacone do Towarzystwa Ubezpieczeń środki były istotną częścią oszczędności, które w dużej mierze stracili.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 15 czerwca 2020 r. Wnioskodawca dodał, że w dniu 14 listopada 2007 r. zawarł z Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie S. A. umowę ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, program inwestycyjny , potwierdzoną polisą nr . Umowa została rozwiązana dnia 8 października 2018 r. wskutek złożonego przez Wnioskodawcę wniosku o całkowitą wypłatę środków. Dokładne warunki tej umowy podlegały ogólnym warunkom ubezpieczeniowym obowiązującym w . Wnioskodawca nie dysponuje tym dokumentem. Złożona reklamacja dotyczyła niesatysfakcjonującego wykonywania umowy przez Towarzystwo Ubezpieczeń. Przez cały okres trwania umowy Towarzystwo Ubezpieczeń nie wywiązywało się ze swoich zobowiązań wynikających z umowy, a mianowicie nie zabezpieczyło Wnioskodawcy opiekuna, który miał Mu doradzać w sprawie ewentualnych zmian lokat. Wnioskodawca bardzo często osobiście odwiedzał biuro tej firmy, prosząc o przydzielenie opiekuna, jednak bez żadnego skutku. W trakcie każdej wizyty otrzymywał zapewnienie, że na drugi dzień po wizycie skontaktuje się z Nim przedstawiciel, co przez cały ten czas nie zostało zrealizowane. Brak opiekuna spowodował bardzo dużą stratę dla Wnioskodawcy. Ulokowane środki zostały obniżone do kwoty 6 358 USD (z początkowych 21 173,85 USD). Wnioskodawca zdecydował się więc wypowiedzieć umowę i wystąpić do Towarzystwa Ubezpieczeń o zwrot Jego środków, w tym tych pobranych przez Towarzystwo Ubezpieczeń pieniędzy z wpłaconej przeze Niego kwoty z tytułu opłat za zarządzanie oraz ryzyko. Towarzystwo Ubezpieczeń nie zwróciło Wnioskodawcy całej wpłaconej uprzednio kwoty. W wyniku przeprowadzonych z Towarzystwem Ubezpieczeń rozmów, dnia 24 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca podpisał dokument, na podstawie którego Towarzystwo Ubezpieczeń dokonało zwrotu części środków (tj. poniesionych przez Wnioskodawcę i pobranych z Jego środków w okresie wykonywania umowy opłat za zarządzenie i opłat za ryzyko) w wysokości 1 760,83 USD (6 722 zł 32 gr).

Wyżej opisana ugoda - porozumienie wskazywała przede wszystkim na fakt:

• zawarcia umowy ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym Program Inwestycyjny , potwierdzoną polisą nr ,

• wpłaty przez Wnioskodawcę na rachunek Towarzystwa Ubezpieczeń jednorazowej składki w wysokości 21 173,85 USD,

• rozwiązania umowy w dniu 8 października 2018 r., w związku z realizacją złożonego przez Wnioskodawcę wniosku o całkowitą wypłatę,

• złożenia reklamacji na niesatysfakcjonujące wykonywanie umowy ubezpieczenia przez Towarzystwo Ubezpieczeń,

• podjęcia przez Towarzystwo Ubezpieczeń indywidualnej decyzji o zwrocie na rzecz Wnioskodawcy kwoty 1 760,83 USD stanowiącej równowartość pobranych z Jego rachunku opłat za zarządzanie i opłat za ryzyko,

• wolę polubownego zakończenia sprawy przez strony.

W ugodzie Towarzystwo Ubezpieczeń oświadczyło, że zwróci Wnioskodawcy ww. kwotę 1 760,83 USD i że wypłata tej kwoty ostatecznie ureguluje rozliczenia stron związane z zawartą umową ubezpieczenia i wyczerpie wszelkie roszczenia z tego tytułu między stronami.

Środki ulokowane przez Wnioskodawcę w Towarzystwo Ubezpieczeń były wpłacone jednorazowo. Opłaty były pobierane przez Towarzystwo Ubezpieczeń miesięcznie poprzez ich potrącenie z rachunku Wnioskodawcy z wpłaconych przez Niego jednorazowo środków. Co do zasady, opłaty związane miały być z zarządzeniem (w ocenie Wnioskodawcy błędnym) Jego środkami oraz ponoszeniem przez Towarzystwo Ubezpieczeń ryzyka ubezpieczeniowego w okresie trwania umowy.

Zwrócona kwota odpowiadała wysokości opłat, które zostały pobrane z Jego rachunku w okresie trwania umowy za usługi wykonywane (w ocenie Wnioskodawcy błędnie) w tym okresie przez Towarzystwo Ubezpieczeń. Nie zmienia to jednak faktu, że zwrot tej kwoty nie spowodował odzyskania przez Wnioskodawcę całości wpłaconych uprzednio środków, a jedynie ich małego ułamka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od otrzymanej kwoty w wysokości 6 722 zł 32 gr, która została Wnioskodawcy wypłacona w związku z zawartym porozumieniem - ugodą z Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie S. A. (w wyniku rozpatrzonej reklamacji), a która stanowiła zwrot części wpłaconych przez Niego uprzednio środków, Wnioskodawca zobowiązany jest zapłacić podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawcy doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku, ww. kwota 6 722 zł 32 gr wypłacona na rzecz Wnioskodawcy przez Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie S. A. tytułem zwrotu części wpłaconych uprzednio na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeń środków, nie stanowi przychodu, który powinien ulec opodatkowaniu.

W ocenie Wnioskodawcy, wypłacone środki w kwocie 6 722 zł 32 gr były w istocie zwrotem (i to tylko częściowym) uprzednio wpłaconych przez Niego pieniędzy. Uważa więc, że środki te nie są dochodem, który podlegałby opodatkowaniu zgodnie z przepisem art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podpisanie dokumentu, na podstawie którego doszło do zwrotu w istocie Jego własnych środków nie jest źródłem przychodu, o którym mowa w art. 10 ww. ustawy. Zwrócone środki nie są też przychodem, o którym mowa w art. 11 tej ustawy, w tym w szczególności nie są odszkodowaniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym. Wpłacone przez Wnioskodawcę do Towarzystwa Ubezpieczeń środki w pierwotnej wysokości wynosiły 21 173,85 USD, natomiast ostatecznie otrzymał zwrot łącznie jedynie kwoty 8 118,83 USD.

W ocenie Wnioskodawcy, nie doszło zatem do powiększenia Jego majątku, a więc nie może być też mowy o jakimkolwiek przychodzie. Są to przecież w istocie środki, które cały czas były Jego i które zostały Mu tylko częściowo zwrócone. W konsekwencji uważa, że kwota 6 722 zł 32 gr nie stanowi Jego przychodu, który powinien ulec opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku w drodze rozporządzenia.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu &− przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu. Zaprezentowana definicja, mająca swoje źródło w orzecznictwie sądów administracyjnych, znajduje odzwierciedlenie w definicji słownikowej omawianego pojęcia, zgodnie z którą nieodpłatne świadczenie oznacza wszelkie świadczenia niewymagające opłaty; takie za które się nie płaci, bezpłatne.

Katalog źródeł przychodu ustawodawca zawarł w art. 10 ust. 1 pkt 1-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł z Towarzystwem Ubezpieczeń umowę ubezpieczenia na życie i dokonał wpłaty. W dniu 2 października 2018 r. powiadomił pisemnie o rezygnacji z usług Towarzystwa Ubezpieczeń, prosząc o wypłacenie całości oszczędności. W dniu 8 października 2018 r. umowa została rozwiązana. Z tego tytułu, z początkowo wpłaconej przez Wnioskodawcę kwoty 21 173,85 USD Towarzystwo Ubezpieczeń wypłaciło na konto Wnioskodawcy zaledwie kwotę 6 358,00 USD. Jednocześnie, po interwencji Wnioskodawcy, tj. złożeniu reklamacji co do sposobu wykonywania ww. umowy przez Towarzystwo Ubezpieczeń, uwzględniono Jego reklamację i w związku z tym, na podstawie zawartej ugody - porozumienia, Towarzystwo zwróciło Wnioskodawcy pobrane z Jego środków w toku wykonywania umowy następujące opłaty: za zarządzanie oraz pobrane opłaty za ryzyko, w łącznej wysokości 1 760,83 USD (6 722 zł 32 gr).

Zauważyć zatem należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę na podstawie ugody z Towarzystwem Ubezpieczeń zwrot opłaty za ryzyko i zarzadzanie nie stanowi dla Niego przychodu z żadnego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto ww. zwrot nie stanowi również przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl bowiem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie sformułowania w szczególności, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Zgodnie z art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, wówczas, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania, czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień, czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.

Ze stanu faktycznego niniejszej sprawy wynika, że wskutek podpisanej ugody Towarzystwo Ubezpieczeń uznało swoją winę w kwestii złego zarządzania środkami Wnioskodawcy w okresie trwania umowy. Na podstawie ugody Towarzystwo Ubezpieczeń, w ramach indywidualnej decyzji, zgodziło się na odstąpienie od pobranych zgodnie z umową prowizji i zwrócenie ich Wnioskodawcy. Co ważne, opłaty te pobierane były z wpłaconej przez Wnioskodawcę składki.

W ocenie Wnioskodawcy zarządzanie środkami w okresie trwania umowy było nieprawidłowe i z tego powodu rozwiązał umowę oraz złożył reklamację, a otrzymane środki określa mianem zwrotu części wniesionych przez Niego w momencie zawarcia umowy środków na poczet składki. Pomimo faktu, że środki te zostały w ugodzie określone jako zwrot prowizji, które w trakcie trwania umowy co miesiąc były pobierane, to w istocie stanowią zwrot wniesionych przez Wnioskodawcę składek, które finalnie udaje Mu się jedynie częściowo odzyskać, a cała inwestycja w ostatecznym rozrachunku przynosi stratę.

Zatem, w niniejszej sprawie środki otrzymane na podstawie ugody mają charakter restytucyjny, stanowią zwrot części wniesionego wkładu, nie powodują przysporzenia dla Wnioskodawcy, w wyniku ich otrzymania nie dochodzi do dodatkowego zwiększenia Jego stanu majątkowego.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że zwrot otrzymanych przez Wnioskodawcę opłat za ryzyko i zarzadzanie nie stanowi dla Niego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych bowiem środki te w istocie stanowią część wpłaconych przez Wnioskodawcę środków na ubezpieczenie na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.

Oznacza to, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z otrzymaniem od Towarzystwa Ubezpieczeń środków pieniężnych stanowiących częściowy zwrot wpłaconej wcześniej kwoty.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej