dotyczącej opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 7 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP Box). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 kwietnia 2022 r. (data wpływu 11 kwietnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi programistyczne.

Wnioskodawca zajmuje się programowaniem oraz rozwojem sklepów internetowych. Tworzy sklepy od podstaw lub zajmuje się ich usprawnianiem pod indywidualnego klienta. We wpisie do ewidencji CEIDG przeważającą działalnością przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jest PKD 62.01.Z. - Działalność związana z oprogramowaniem.

Wnioskodawca rozlicza się na zasadach ogólnych, na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca objęty jest nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w RP w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: UPDOF).

Podstawą osiągania przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci autorskich praw z programów komputerowych jest umowa zawarta z kontrahentem, którego na potrzeby niniejszego wniosku nazwano kontrahentem "G". Wnioskodawca nie jest powiązany z kontrahentem. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę są wykonywane wyłącznie w Polsce.

W ramach umowy zawartej z kontrahentem "G" Wnioskodawca jest zobowiązany do świadczenia usług z zakresu tworzenia oprogramowania, w ramach czego realizuje m.in.:

‒tworzenie lub współtworzenie zlecanego przez Zleceniodawcę oprogramowania i związanej z nim dokumentacji,

‒prace w obrębie bieżącej obsługi i wprowadzanie zmian do oprogramowania zgodnie z wytycznymi Zleceniodawcy,

‒testowanie oprogramowania,

‒analizę i sporządzanie merytorycznych poprawek w ramach kodu wytworzonego przez zespół Zleceniodawcy.

W ramach zawartej umowy Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne polegające na tworzeniu nowych rozwiązań programistycznych na potrzeby własne jego kontrahenta. Przykładem takich rozwiązań jest tworzenie od podstaw nowych aplikacji komputerowych (sklepów internetowych) albo rozwijanie już istniejących aplikacji komputerowych poprzez tworzenie nowych funkcjonalności tychże aplikacji. Kontrahent Wnioskodawcy udostępnia mu swoje własne oprogramowanie bez udzielenia licencji w celu wykonania na nim usługi programistycznej - ulepszenia tegoż oprogramowania lub dodania nowych funkcjonalności. Efektem pracy Wnioskodawcy - zarówno tworzenia nowych aplikacji, jak i tworzenia nowych funkcjonalności w aplikacjach już istniejących - jest kod źródłowy podlegający ochronie prawnoautorskiej, o której mowa w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191, z późn. zm.).

W ramach opisanej umowy Wnioskodawca przenosi na kontrahenta całość autorskich praw majątkowych do utworów wytworzonych w ramach zawartej umowy. Wykonawca świadczy usługi wyłącznie samodzielnie, nie korzysta z osób zatrudnionych ani podwykonawców. Wykonawca wykonując usługi korzysta ze swojej wiedzy i doświadczenia oraz z własnego sprzętu i materiałów niezbędnych do świadczenia przedmiotowych usług. Wyjątkiem jest udostępnianie programów/aplikacji należących do kontrahenta, na których przedmiotowe usługi są wykonywane. Za świadczone usługi Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie.

Usługi zlecone Wnioskodawcy na podstawie opisanej wyżej umowy nie są wykonywane pod kierownictwem. Wnioskodawca wykonuje usługi w miejscu prowadzenia działalności Zleceniodawcy lub w innych wspólnie uzgodnionych przez strony umowy miejscach.

Wnioskodawca jako wykonujący opisane czynności ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje wyłącznie przychody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca osiąga dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie usługi. W umowie z kontrahentem zawarte jest postanowienie o wytwarzaniu własność intelektualnej oraz przekazaniu kontrahentowi prawa do tejże własności.

Wiele kosztów niezbędnych do wykonywania usług Wnioskodawca ponosi samodzielnie tj:

‒zakup i naprawy sprzętu komputerowego, leasing sprzętu (tabletu) - wytwarzanie oprogramowania często wiąże się z weryfikowaniem hipotez na temat danego rozwiązania, nie jest realnie możliwe wykonanie ich wszystkich z wykorzystaniem kartki i długopisu, samo oprogramowanie również powstaje jako cyfrowe dane, przy pomocy komputera. Z tego powodu niezbędne jest posiadanie sprawnego sprzętu komputerowego, o specyfikacji wystarczającej do wykonywania pracy (np. budowania i lokalnego uruchamiania tworzonego oprogramowania).

‒opłata za internet, zakup telefonu oraz opłacanie abonamentu - charakter usług Wnioskodawcy wymaga regularnych konsultacji ze zleceniodawcami w celu np. przesyłania wyników świadczonych usług, demonstrowania postępów i odbierania informacji zwrotnej. Internet stacjonarny jest najstabilniejszą i najszybszą opcją. Jednocześnie telefon pozwala na utrzymanie kontaktu, w szczególności pozwala na wykonywanie nieprzerwanej pracy, nawet w sytuacji, w której Wnioskodawca jest zmuszony pracować spoza swojej siedziby czy też podczas awarii zasilania bądź internetu.

‒nośniki pamięci pozwalają mi dokonywać archiwizacji oraz tworzyć kopie zapasowe wyników pracy Wnioskodawcy, na wypadek awarii sprzętowej bądź kradzieży.

‒drukarka i akcesoria komputerowe pozwalają na zwiększenie wydajności pracy (np. myszki komputerowe, klawiatury i monitory jako dodatki do laptopa) bądź też jej wykonywanie w ogóle (np. zasilacze, przejściówki).

‒zakupy licencji na oprogramowanie pozwalają Wnioskodawcy świadczyć usługi na wymaganym poziomie jakości, zwłaszcza w sytuacji kiedy darmowe odpowiedniki są niewystarczające, np. licencje na programy do łączenia się, do baz danych i zarządzania nimi. Profesjonalne oprogramowanie znacząco przyspiesza świadczenie usług i pozwala szybciej analizować ich bieżącą strukturę.

‒utrzymywanie domen, serwerów jest niezbędne w procesie wytwarzania oprogramowania, który wiąże się z nieustanną nauką, i część tego procesu nie może być wykonywana na infrastrukturze kontrahenta/zleceniodawcy. W takiej sytuacji zarządzanie własnymi serwerami i domenami pozwala na nabycie umiejętności oraz testowania rozwiązań wymaganych do dostarczenia oprogramowania w sytuacji w której zleceniodawca nie chce ponosić bezpośrednio kosztów ani ryzyka związanego z nauką i weryfikacją hipotez.

Wszystkie wymienione wydatki są faktycznie ponoszone na działalność badawczo-rozwojową. Bez poniesienia przedmiotowych wydatków wykonywanie usług przez Wnioskodawcę nie byłoby możliwe. Wniosek nie dotyczy zakupu wyposażenia stanowiska pracy.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów.

Wnioskodawca prowadzi księgowość w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów wobec czego wszystkie przychody, koszty i autorskie prawa majątkowe do opracowywanego programu komputerowego wykazuje w odrębnej ewidencji. Ewidencja ta wyodrębnia przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę), przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Wnioskodawca zamierza korzystać z preferencyjnej 5% stawki podatku od 2021 roku.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w związku z tworzeniem, modyfikacją i rozwojem oprogramowania obejmuje nabywanie, łączenie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Działalność jest prowadzona w sposób systematyczny, tj. metodyczny, zaplanowany i ciągły.

W związku z tworzeniem, modyfikacją i rozwijaniem oprogramowania, o którym mowa we wniosku, Wnioskodawca nie prowadził, nie prowadzi i nie będzie prowadził badań naukowych.

Tworzenie, rozwijanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wnioskodawca prowadzi od 2021 roku działalność noszącą znamiona działalności badawczo-rozwojowej zmierzającą do wytworzenia/rozwinięcia/ulepszenia kwalifikowanego IP o którym mowa we wniosku.

W przypadku rozwinięcia/ulepszenia oprogramowania Wnioskodawca nie jest ani właścicielem tego oprogramowania, ani współwłaścicielem, ani użytkownikiem posiadającym prawo do korzystania z tego oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej.

Ulepszenie/rozwinięcie programu następuje na podstawie umowy. W wyniku ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Prawa te są zbywane na rzecz Kontrahenta Wnioskodawcy.

Każda modyfikacja stanowi odrębny program komputerowy podlegający ochronie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszystkie modyfikacje są poprawieniem działania już istniejącego kodu. W związku z powyższym za każdym razem jest to „coś nowego”. Wszystkie efekty zleceń programistycznych realizowanych przez Wnioskodawcę podlegają odrębnej ochronie na podstawie ww. przepisu.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe, modyfikuje oraz ulepsza produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy. Opracowane produkty/procesy/usługi w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Działania Wnioskodawcy polegające na modyfikacji/ulepszeniu/rozwijaniu oprogramowania zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania.

Rozwijanie lub ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze.

Wszystkie wymienione przez Wnioskodawcę wydatki są faktycznie ponoszone na działalność badawczo-rozwojową. Ich poniesienie jest niezbędne dla prawidłowego wykonywania tejże działalności, ponieważ bez poniesienia przedmiotowych wydatków wykonywanie usług przez Wnioskodawcę nie byłoby możliwe. Zakup i naprawy sprzętu komputerowego - wytwarzanie oprogramowania często wiąże się z weryfikowaniem hipotez na temat danego rozwiązania, nie jest realnie możliwe wykonanie ich wszystkich z wykorzystaniem kartki i długopisu, samo oprogramowanie również powstaje jako cyfrowe dane, przy pomocy komputera. Z tego powodu niezbędne jest posiadanie sprawnego sprzętu komputerowego, o specyfikacji wystarczającej do wykonywania pracy (np. budowania i lokalnego uruchamiania tworzonego oprogramowania). Wnioskodawca zobowiązany jest do świadczenia usług z wykorzystaniem własnych narzędzi (komputer, monitor, mysz, klawiatura, mikrofon, kamerka internetowa). W związku z powyższym konieczne jest ponoszenie przez Wnioskodawcę kosztów na zakup tychże urządzeń.

Z wymienionych we wniosku kosztów środki trwałe stanowić będą: tablet, myszka, klawiatura. Urządzenia te będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane w działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca będzie zaliczać do kosztów kwalifikowanych odpisy amortyzacyjne w myśl art. 26e ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wszystkie wymienione we wniosku wydatki stanowią u Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w myśl art. 22 ust. 1 updof.

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco ewidencję wyodrębniającą każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Wnioskodawca prowadzi ewidencję odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów za pomocą arkuszy kalkulacyjnych programu (…).

Wnioskodawca prowadzi ewidencję od 2021 roku.

Odrębna ewidencja jest przez Wnioskodawcę prowadzona od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30 ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pierwszy dochód Wnioskodawca osiągnął we wrześniu 2021 roku za usługi wykonane w sierpniu 2021 roku.

Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność wobec osób trzecich za swoje działania i zaniechania w związku z realizacją umowy zawartej z Kontrahentem.

W przypadku uzyskania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej dochody te są ustalane w oparciu o zasadę ceny tynkowej.

Pytania

1.Czy w opisanym wyżej zdarzeniu Wnioskodawca może skorzystać z 5% preferencyjnej stawki podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do oprogramowania komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy wymienione w opisanym wyżej zdarzeniu koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na: zakup sprzętu komputerowego, części i akcesoriów komputerowych, smartfonu, nośników pamięci, leasing sprzętu (tabletu) zakup drukarki i zakup materiałów eksploatacyjnych do drukarki, opłatę za dostęp do Internetu stanowią koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koszty poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Stosownie do art. 30ca UPDOF, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest określone w art. 30ca ust. 1 pkt 8 m.in.: autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie ponoszone przez niego koszty, tj. utrzymywanie serwerów, odnawianie domen, zakup telefonu i opłaty za telefon, zakup i naprawa sprzętu komputerowego, zakup akcesoriów komputerowych oraz nośników pamięci, zakup licencji na oprogramowanie, opłaty za internet, są bezpośrednio powiązane z wytworzeniem, ulepszeniem czy rozwojem oprogramowania czyli z prowadzeniem działalności badawczo-rozwojowej.

Zdaniem Wnioskodawcy wymienione koszty nie spełniają przesłanki negatywnej, o której mowa w art. 30ca ust. 5, natomiast spełniają przesłankę pozytywną, o której mowa w art. 22 ust. 1 UPDOF czyli są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Wobec powyższego koszty ponoszone przez Wnioskodawcę należy uznać jako koszty uzyskania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 3 UPDOF podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Natomiast wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru, określonego w art. 30ca ust. 4 UPDOF.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4 nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5).

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1 przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (ust. 6 ww. przepisu). Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1.z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2.ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

3.z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,

4.z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu (ust. 7 ww. przepisu).

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z art. 30ca ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę) (ust. 11 ww. przepisu).

Ponadto zgodnie z art. 30cb ust. 1 UPDOF, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1.wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2.prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3.wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 3flca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawa własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4.dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności' intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków o których mowa w pkt 2 i 3;

5.dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo da tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (ust. 2 ww. przepisu). Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji legalnej pojęcia - program komputerowy. Nie zawierają jej również Objaśnienia Ministra Finansów z 15 lipca 2019 r. dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (IP Box). Definicję programu komputerowego zawiera art, 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia, idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie. Zgodnie z przyjętą praktyką pojęcie "program komputerowy" nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Uwzględnienie autorskiego prawa do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) - jako oprogramowanie. Taka definicję programu komputerowego przyjęto w interpretacji indywidualnej z dnia z dnia 7 kwietnia 2021 r. znak : 0113-KDIPT2-3.4011.35.2021.1.SJ, w której opisano niemal tożsamy stan faktyczny a stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy tworzone, ulepszane czy też rozwijane przez Wnioskodawcę oprogramowanie w pełni wyczerpuje definicję programu komputerowego, o którym mowa w tym przepisie i w art. 74 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, Wnioskodawca podkreśla, że podstawą każdego tworzonego oprogramowania jest jego kod źródłowy, a więc zapis oprogramowania przy pomocy określonego języka programowania, opisujący operacje, jakie powinien wykonać komputer (bądź inne urządzenie, w tym w szczególności urządzenie mobilne) na zgromadzonych lub otrzymanych danych. Wytworzone bądź ulepszone przez Wnioskodawcę aplikacje są objęte prawno-autoreką ochroną, bowiem stanowią utwór w rozumieniu przepisów o prawie autorskim.

Ponadto kwalifikowane prawo własności intelektualnej musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że jednym z istotnych warunków koniecznych do zastosowania 5% stawki podatku z przychodów osiągniętych z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci praw autorskich dc programu komputerowego jest właśnie prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 5a pkt 39 UPDOF działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Pierwszym i zarazem najszerszym kryterium uznania działalności Wnioskodawcy za działalność badawczo-rozwojową, jest jej twórczy charakter. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Zdaniem Wnioskodawcy twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN stewo systematyczny oznacza

(i)robiący coś regularnie i starannie,

(ii)procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu,

(iii) działaniach prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu, też: o efektach takich działań; planowy, melodyczny.

W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo "systematyczny” występuje w sformułowaniu "podejmowaną działalność w sposób systematyczny", a więc odnosi się do “działalności", czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji, głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i Identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu Jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji calu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. W świetle konstrukcji definicji badawczo -rozwojowej najeży uznać, że "zwiększenie zasobów wiedzy" odnosi się przede wszystkim do prowadzenia badań naukowych, natomiast "wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań" dotyczy przede wszystkim prac rozwojowych. Innymi słowy, działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii). Definicja działalności badawczo-rozwojowej wymaga, aby działania jakie podejmuje podatnik poprzez badania naukowe zwiększały zasoby wiedzy, natomiast w efekcie prac rozwojowych wystarczy, by podatnik zdobył i wykorzystał aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności w celu planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych, zmienionych czy usprawnionych produktów, procesów lub usług.

Działalność jaką prowadzi Wnioskodawca jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, które polegają na nabywaniu, łączeniu, kształtowaniu i wykorzystywani dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. W zakres czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę wchodzi uczestniczenie (a czasem nawet organizowanie) spotkań z projektantami, specjalistami i decydentami mających na celu określenie jakie kroki byłby wymagane do stworzenia konkretnego rozwiązania - obejmuje to zarówno pisanie nowego kodu jak i naukę nowych technologii oraz tworzenie prototypów.

Tworzenie, rozwijanie, ulepszanie przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowi przejaw działalności twórczej w postaci tworzenia nowych, nie istniejących wcześniej kodów źródłowych oraz zastępowania starych kodów nowymi kiedy zmieniające się niezależne od Wnioskodawcy wymagania biznesowe (np. pod wpływem rynku) sprawiają, że stary kod staje się zbędny, bądź jego funkcjonalność w świetle nowych wymagań jest wybrakowana lub zbędna. To, jakie wymagania stawia rynek i jakie decyzje podejmują analitycy biznesowi nie jest częścią pracy Wnioskodawcy natomiast tworzenie i adoptowanie rozwiązań mających realizować postawione wymagania jest przez Wnioskodawcę wykonywane autonomicznie, indywidualnie, w oparciu o jego wiedzę, doświadczenie i kreatywność.

Rozwijanie/ulepszenie oprogramowania zmierza do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania.

Ulepszenie/rozwinięcie oprogramowania następuje na podstawie:

‒wprowadzania nowych lub modyfikacji istniejących wymagań biznesowych - przedstawiciele zarządu, analitycy, itp. na podstawie dostępnych danych (rynkowych, ankietowych, telemetrycznych, itd.) poznają potrzeby użytkowników/klientów/działów wewnętrznych. Porównując poznane potrzeby z potrzebami jakie zaspokaja obecna implementacja podejmują decyzję o zmianie wymagań biznesowych,

‒analizy kasztów finansowych - wytwarzanie oprogramowania stanowi duże obciążenie finansowe dla firmy, dlatego jest to krok na który przedsiębiorstwa decydują się jeśli dostępne na rynku rozwiązania nie spełniają ich wymagań, np. są zbyt kosztowne, nie mają wszystkich wymaganych funkcjonalności, nie spełniają wymogów bezpieczeństwa,

‒dostosowywania architektury do skali działalności - rozwiązania informatyczne sprawdzające się w jednej skali działalności, mogą być nieadekwatne jeśli firma zwiększy liczbę operacji o np.: 1 lub 2 rzędy wielkości,

‒długotrwałej strategii rozwoju firmy - zazwyczaj nie jest możliwe szybkie dostarczenia rozwiązania spełniającego wszystkie wymagania i wszystkie docelowe funkcjonalności, dlatego implementacja następuje iteracyjnie: rozpoczyna się od pewnej minimalnej funkcjonalności a następnie dodaje się do niej kolejne funkcjonalności etapami.

Wobec powyższego w ocenie Wnioskodawcy świadczone usługi programistyczne na rzecz jego kontrahentów w postaci pisania kodów źródłowych stanowią działalność badawczo- rozwojową albowiem:

‒jest twórcza (Wnioskodawca od podstaw tworzy autorskie aplikacje/oprogramowania bądź tworzy nowe funkcjonalności już istniejących aplikacji/oprogramowań),

‒jest wykonywana systematycznie (usługi są świadczone stale przez dłuższe okresy czasu w ramach podpisanej umowy),

‒w jej efekcie Wnioskodawca wykorzystuje swoją dotychczasową wiedzę i umiejętności jako programista ale również pogłębia i rozwija swoją wiedzę oraz odkrywa nowe możliwości.

Wobec powyższego Wnioskodawcy ma prawo opodatkować 5% stawką podatku dochodowego przychody z kwalifikowanego IP.

Ponadto Wnioskodawca Wskazuję, iż podobne stanowisko w sprawie zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z dnia: z dnia 7 kwietnia 2021 r. znak: 0113- KDIPT2-3.4011.35.2021.1.SJ, z dnia 13 kwietnia 2021 r. znak. 0115-KDIT1.4011.991.2020.2.MN oraz z dnia z dnia 13 kwietnia 2021 r. znak: 0115-KDIT1.4011.16.2021.2.JG (a także z dnia 14 kwietnia 2021 r. znak: 0115-KDIT1.4011.994.2020.2.JG.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w zakresie pytań 1 - 2 jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Powziął Pan wątpliwość, czy może Pan skorzystać z 5% preferencyjnej stawki podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do oprogramowania komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.)

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Definicja działalności badawczo-rozwojowej została wyjaśniona w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą:

przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478): badania naukowe są działalnością obejmującą:

1.badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2.badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy prace rozwojowe są działalnością obejmującą:

nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wtedy, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Najważniejsze jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ww. ustawy:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Pojęcie „kwalifikowane prawo własności intelektualnej” zostało wyjaśnione w art. 30ca ust. 2 ustawy. W myśl tego przepisu:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1.patent,

2.prawo ochronne na wzór użytkowy,

3.prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4.prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5.dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6.prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7.wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8.autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Kolejno art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca omawianej ustawy:

wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3/a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W myśl art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1.z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2.ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3.z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4.z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi:

podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy:

w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box.

Podatnik może opodatkować preferencyjną 5% stawką podatkową swoje dochody z praw własności intelektualnej. Warunkiem jest, aby:

‒podatnik był właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem tych praw lub posiadał prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i

‒prawa te były chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego.

Prawa takie są zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Podatnik może również skorzystać z ulgi Innovation Box jeśli zakupi kwalifikowane prawa własności intelektualnej, o których mowa powyżej, a następnie poniesie koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Do ulgi Innovation Box kwalifikuje się:

‒dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również,

‒dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

‒dochód z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania jest wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy.

Stosowanie ulgi jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Z korzystaniem z ulgi wiążą się jednak, szczególne obowiązki po stronie podatników - w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji, która pozwala na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

Stosownie do art. 74 ust. 2 ww. ustawy:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brzmi:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Oznacza to, że IP Box, jest preferencją podatkową, z której można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym.

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że:

1.W ramach indywidualnej działalności gospodarczej tworzy Pan, rozwija programy komputerowe.

2.Nabywa Pan, łączy i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

3.Działalność jest prowadzona w sposób systematyczny, tj. metodyczny, zaplanowany i ciągły.

4.W ramach działalności gospodarczej opracowuje Pan nowe, modyfikuje oraz ulepsza produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w Pana praktyce gospodarczej. Opracowane produkty/procesy/usługi w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących,

5.W wyniku prowadzonych przez Pana prac związanych z tworzeniem, rozwijaniem programu komputerowego powstaje nowe, odrębne oprogramowanie lub jego część podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

6.W związku z tworzeniem /rozwijaniem ww. oprogramowania, osiąga Pan dochody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie usługi

7.Od 2021 r. prowadzi Pan na bieżąco ewidencję wyodrębniającą każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Prowadzi Pan ewidencję odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów za pomocą arkuszy kalkulacyjnych programu (...).

Autorskie prawo do programu komputerowego wytwarzane, rozwijane przez Pana w ramach Pana działalności badawczo-rozwojowej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględniony w cenie sprzedaży usługi jest kwalifikowanym dochodem w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Może Pan opodatkować kwalifikowane dochody z tego tytułu od 2021 r. według 5% stawki podatku dochodowego. Może Pan skorzystać z tej ulgi w zeznaniach rocznych, jeżeli Pana sytuacja i stan prawny nie ulegną zmianie.

Stanowisko Pana odnośnie pytań nr 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Pana budzi również kwestia uznania wskazanych we wniosku wydatków za koszty prowadzonej bezpośrednio przez Pana działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Z opisu sprawy wynika, że poniósł Pan i poniesie Pan następujące wydatki:

1)zakup i naprawy sprzętu komputerowego, leasing sprzętu (tabletu)

2)opłata za internet, zakup telefonu oraz opłacanie abonamentu

3)nośniki pamięci

4)drukarka i akcesoria komputerowe (myszki komputerowe, klawiatury i monitory jako dodatki do laptopa, zasilacze, przejściówki).

5)zakupy licencji na oprogramowanie

6)utrzymywanie domen, serwerów.

Przy ustalaniu wskaźnika nexus, trzeba pamiętać, aby istniał związek między:

‒wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

‒kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

‒dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym powinien Pan również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat.

Wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustali Pan jako iloczyn:

‒dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i

‒wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% zobowiązany jest Pan do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

‒-dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

‒wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Przy określaniu tych kosztów ważne jest też zastosowanie właściwej proporcji, jeżeli w ramach działalności badawczo-rozwojowej wytwarzanych jest więcej kwalifikowanych praw IP oraz oprócz dochodów kwalifikowanych uzyskuje Pan także inne dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, które nie mogą zostać opodatkowane w ramach ulgi IP Box.

Ponadto w przypadku składników majątku, które stanowią podlegające amortyzacji środki trwałe (lub wartości niematerialne i prawne), koszt zakupu takich środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych), które podlegają amortyzacji podatkowej oraz mają związek z wytworzeniem kwalifikowanego IP mogą zostać uwzględnione we wskaźniku Nexus, jednakże uwzględnić można jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez podatnika w roku podatkowym, w którym będzie korzystał z preferencyjnej stawki podatkowej.

Może Pan poniesione wydatki na:

1)zakup i naprawy sprzętu komputerowego, leasing sprzętu (tabletu),

2)opłata za internet, zakup telefonu oraz opłacanie abonamentu,

3)nośniki pamięci,

4)drukarka i akcesoria komputerowe (myszki komputerowe, klawiatury i monitory jako dodatki do laptopa, zasilacze, przejściówki),

5)zakupy licencji na oprogramowanie,

6)utrzymywanie domen, serwerów.

ująć we wskaźniku Nexus, jako koszty bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo – rozwojową, związaną z tworzeniem praw własności intelektualnej.

Stanowisko Pana w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).