W uzupełnieniu wniosku wskazano, że wskazany we wniosku lokal mieszkalny jest położony w …, przy ulicy …, numer lokalu …. Wnioskodawca wspólnie z żoną posiadają prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego. Lokal był i w dalszym ciągu jest wykorzystywany do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy, Jego żony i Jego córki. Lokal ten nie był wykorzystywany w pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca planuje darować ww. lokal mieszkalny siostrze w ciągu około 3 miesięcy od otrzymania interpretacji indywidualnej.

Wskazana we wniosku nieruchomość (budynek mieszkalny wraz z budynkiem gospodarczym) jest położona w …, przy ulicy …. Rodzicom Wnioskodawcy przysługuje prawo własności do ww. nieruchomości. Rodzice planują przekazać nieruchomość w ciągu około 3 miesięcy od otrzymania przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej.

Żona Wnioskodawcy posiada obywatelstwo … i w dniu 23 listopada 2021 r. uzyskała zezwolenie na pobyt stały (karta stałego pobytu). Tak więc nieruchomość małżonkowie planują włączyć do majątku wspólnego po upływie dwóch lat od uzyskania przez żonę zezwolenia na pobyt stały, co nie będzie wymagało zgody Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji na nabycie ww. nieruchomości przez cudzoziemca (zgodnie z odrębnymi przepisami).

Wnioskodawca prosi o interpretację indywidualną w zakresie skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych ze względu na zbycie przez Niego w drodze darowizny lokalu mieszkalnego oraz ze względu na rozszerzenie wspólności majątkowej  żoną w odniesieniu do nieruchomości, którą nabędzie On poprzez darowiznę od rodziców.

Pytania

Czy opisane czynności będą skutkowały powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie podatku od spadków i darowizn, podatku dochodowego od osób fizycznych lub podatku od czynności cywilnoprawnych?

Czy opisane czynności nie zostaną uznane jako mające na celu unikanie opodatkowania (art. 119a § 1 Ordynacji podatkowej)?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie pierwsze w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast w pozostałym zakresie zostały wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1)

Opisane czynności nie będą skutkowały powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie podatku od spadków i darowizn, podatku dochodowego od osób fizycznych, ani podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, małżonkowie w trakcie trwania małżeństwa mogą samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym małżeństwa pod warunkiem wyrażenia na to zgody przez współmałżonka (art. 37 § 1 pkt 4 Kodeku rodzinnego i opiekuńczego). W przypadku takiej zgody darczyńcą może być jeden z małżonków (Wnioskodawca). Przeniesienie własności lokalu mieszkalnego nastąpi w formie darowizny. Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeksu cywilnego (z późniejszymi zmianami), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Powyższe oznacza, że zbycie w drodze darowizny nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie nie rodzi skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ przekazanie prawa własności następuje w sposób nieodpłatny.

Ad 2)

Opisane czynności nie będą skutkowały powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie podatku od spadków i darowizn, podatku dochodowego od osób fizycznych, ani podatku od czynności cywilnoprawnych.

Art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn zwalnia z podatku darowizny dla członków najbliższej rodziny (z tak zwanej zerowej grupy podatkowej). Zawarcie przez Wnioskodawcę, po otrzymaniu darowizny, umowy majątkowej małżeńskiej, która rozszerzy wspólność majątkową o nieruchomość stanowiącą majątek odrębny, nie będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego. Włączenie do majątku małżonków, w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową, nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka nie jest odpłatnym nabyciem tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowa rozszerzająca ustawową wspólność majątkową małżeńską nie podlega również opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, z uwagi na to, że nie została ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, określonym w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W związku z powyższym zawarcie umowy rozszerzającej wspólność majątkową między małżonkami będzie neutralne podatkowo. Intencją rodziców Wnioskodawcy jest przekazanie nieruchomości będącej w ich posiadaniu do majątku osobistego Wnioskodawcy. Natomiast intencją Wnioskodawcy jest przekazanie nieruchomości będącej we wspólności małżeńskiej do majątku osobistego siostry Wnioskodawcy (za zgodą żony Wnioskodawcy). Czynności te zostaną przeprowadzone w najprostszy z możliwych sposobów, mianowicie przez umowy darowizny dokładnie odpowiadające intencjom darczyńców. Jednocześnie – jak wspomniał Wnioskodawca – nie są planowane jakiekolwiek przepływy finansowe ani inne umowy cywilnoprawne pomiędzy stronami opisanych wyżej umów darowizn i mające wpływ na stan majątku którejkolwiek ze stron opisanych wyżej umów darowizn.

W związku z powyższym można przyjąć, że planowane umowy darowizny nie są sztuczne albowiem podmiot działający rozsądnie i kierujący się zgodnymi z prawem celami zastosowałby ten sposób działania w dominującej mierze z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych (art. 119c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 – z późniejszymi zmianami – Ordynacja podatkowa). Jednocześnie poprzez przeprowadzenie opisanych wyżej darowizn nie będą spełnione którekolwiek z przesłanek wymienionych w art. 119c § Ordynacji podatkowej, takie jak między innymi:

-nieuzasadnione dzielenia operacji,

-angażowanie podmiotów pośredniczących mimo braku uzasadnienia ekonomicznego lub gospodarczego,

-angażowanie elementów prowadzących do uzyskania stanu identycznego lub zbliżonego do stanu istniejącego przed dokonaniem czynności,

-angażowanie elementów wzajemnie się znoszących lub kompensujących,

A zatem przeprowadzenie planowanych umów darowizn nie będzie miało cech unikania opodatkowania.

W uzupełnieniu wniosku ponadto wskazano, że przeniesienie własności lokalu mieszkalnego nastąpi w formie darowizny. Zgodnie z art. 888 § Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Jednocześnie ww. lokal mieszkalny nie był wykorzystywany w pozarolniczej działalności gospodarczej. Z powyższego wynika, że zbycie w drodze darowizny nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie nie rodzi skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie jest wymienione jako źródło przychodu w rozdziale 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zawarcie przez Wnioskodawcę, po otrzymaniu darowizny, umowy majątkowej małżeńskiej, która rozszerzy wspólność majątkową o nieruchomość stanowiącą majątek odrębny, nie będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego. Włączenie do majątku małżonków, w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową, nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka nie jest odpłatnym zbyciem tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umowa rozszerzająca ustawową wspólność majątkową małżeńską nie podlega również opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, z uwagi na to, że nie została ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, określonym w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. W związku z powyższym zawarcie umowy rozszerzającej wspólność majątkową między małżonkami będzie neutralne podatkowo.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, źródłem przychodu będzie każde przeniesienie prawa własności nieruchomości jeśli tylko można nadać mu charakter odpłatny.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. 2020 r., poz. 1740 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego) i zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane świadczenie. Istotą darowizny – jako czynności nieodpłatnej – jest więc brak po drugiej stronie ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego. Przekazanie nieruchomości w drodze darowizny nie jest zatem odpłatnym zbyciem.

Powyższe oznacza, że fakt zbycia w drodze darowizny lokalu mieszkalnego przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie nie rodzi skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem przekazanie prawa własności następuje w sposób nieodpłatny.

Mając zatem na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe w świetle obowiązujących przepisów prawa, stwierdzić należy, że skoro zbycie lokalu mieszkalnego nastąpi nieodpłatnie (w drodze zawarcia umowy darowizny), to nie będzie ono stanowiło dla Pana źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji na Panu, jako darczyńcy, nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Odnosząc się natomiast do kwestii skutków podatkowych rozszerzenia wspólności majątkowej małżeńskiej wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359). Zgodnie z art. 31 § 1 wskazanej ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Ponadto, stosownie do art. 50¹ ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z powyższego wynika, że wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności – tzw. „współwłasność łączna”. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej.

W świetle Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego nie ma więc przeszkód, aby małżonkowie zawierali między sobą umowy, na mocy których dokonują transferu przedmiotów albo praw majątkowych pomiędzy majątkami.

W powyższej kwestii wykształciła się linia orzecznicza sądów administracyjnych prezentująca stanowisko, że rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez drugiego z małżonków w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przykładowo, pogląd taki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 maja 2016 r., sygn. II FSK 1110/14. W wyroku NSA podkreślił, że „małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską uregulowana została w art. 47 § 1 k.r.o. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny (wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2015 r., I CA 185/15, LEX nr 1808658). Tak więc skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy (mąż wnioskodawczyni) wyzbyła się prawa do tej rzeczy”.

Z kolei jak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2017 r., sygn. akt II FSK 33/17: „Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały. Art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powinien swoim zakresem obejmować takich zdarzeń, jak darowizny dokonywane pomiędzy małżonkami, czy rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej, które w istocie nie stanowią obrotu nieruchomościami lub innymi przedmiotami majątkowymi, a mają tylko charakter organizacyjny, kształtujący i porządkujący małżeński ustrój majątkowy, podobnie jak ograniczenie wspólności ustawowej”.

Tożsamej oceny dokonano w szeregu innych wyroków NSA i WSA, przykładowo: wyrok NSA z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 456/15, wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14, wyrok NSA z dnia 31 maja 2017 r., sygn. akt II FSK 1236/15, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 19 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Rz 949/13, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 października 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 964/14.

Wobec powyższego, skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy wyzbyła się prawa do tej rzeczy.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że planowane przez Pana rozszerzenie wspólności majątkowej na wskazaną we wniosku nieruchomość (budynek mieszkalny wraz z budynkiem gospodarczym) otrzymaną w drodze darowizny od Pana rodziców nie będzie stanowiło źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Pana zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).