IP box

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 21 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie –  pismem z 27 czerwca 2022 r. (data wpływu 29 czerwca 2022 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

1. Profil Wnioskodawcy

Wnioskodawca z dniem xxx r. rozpoczął pod własnym imieniem i nazwiskiem działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przeważającym przedmiotem jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania (PKD 62.01.Z). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej w skrócie: „u.p.d.o.f.”) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, według stawki liniowej 19%. Ewidencję dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca prowadzi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zakład w rozumieniu art. 5a pkt 22 u.p.d.o.f. W szczególności Wnioskodawca nie posiada za granicą żadnej stałej placówki ani wyznaczonej osoby działającej w jego imieniu i na jego rzecz za granicą. Wszystkie przychody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje w Polsce. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402 z późn. zm.). W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca samodzielnie odpowiada wobec osób trzecich za wykonywane przez siebie czynności i ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną przez siebie działalnością.

2.Kontrakty, kontrahenci i model współpracy

Jedną ze współprac nawiązanych przez Wnioskodawcę jest współpraca z (…) z siedzibą w (…). Wnioskodawca współpracuje ze swoim kontrahentem na podstawie umowy o współpracę. Pierwsza z umów została zawarta w dniu xxx r. Aktualnie Wnioskodawca współpracuje z Kontrahentem na podstawie umowy zawartej w dniu xxx r. Umowa ta została zawarta na czas nieokreślony. Wnioskodawca planuje długofalową współpracę. W tym kontekście niniejszy wniosek i przedstawiony w nim opis dotyczy zagadnienia rozstrzyganego zarówno na gruncie zaistniałego stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego. Zakres przedmiotowy umowy obejmuje świadczenie usług programistycznych wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych do powstałych w wyniku wykonania usług utworów. Kontrakt jest w całości realizowany w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

(…) jest przedsiębiorstwem, które tworzy (…) narzędzia porównawcze oraz modele zachowań konsumenckich. Firma zatrudnia specjalistów z zakresu tworzenia treści, UX, Projektowania, SEO, Inżynierii i Marketingu. Celem rozwiązań przedsiębiorstwa jest pomoc konsumentom w unikaniu złych produktów. (…).

Przedsiębiorstwo współpracuje z szeregiem specjalistów w dziedzinie IT oraz z niezależnymi, wysoko wykwalifikowanymi podwykonawcami - inżynierami i developerami oprogramowania, którym zleca określone prace przy swoich produktach cyfrowych - oprogramowaniu. Jednym z nich jest Wnioskodawca. Umowa zawarta z Kontrahentem określa ramowe zasady i warunki świadczenia przez Wnioskodawcę usług programistycznych, natomiast ich dokładny zakres jest każdorazowo ustalany na podstawie składanych zgłoszeń (user story), czyli powierzonych w jakiejkolwiek formie (np. przez platformę do zarządzania projektem oraz za pośrednictwem poczty elektronicznej lub innych środków komunikacji) zadań do wykonania.

Z perspektywy Kontrahenta lub jego klienta, prace wykonywane przez Wnioskodawcę od pewnego etapu prowadziły/mogą prowadzić do rozwijania istniejącej już aplikacji, np. o nowe lub ulepszone funkcjonalności, bądź też jej modyfikację. W tym miejscu Wnioskodawca zaznacza jednak, że rozwijanie aplikacji polegało/polega na tworzeniu przez Niego od zera utworów, stanowiących również programy komputerowe, a następnie implementowaniu tych utworów do istniejącego już kodu aplikacji. Implementacja utworu polega przede wszystkim na dodawaniu lub nadpisywania części (linijek) kodu źródłowego do oprogramowania. W wyniku implementacji wytworzonych przez Wnioskodawcę utworów rozwijana aplikacja była/jest optymalizowana lub wyposażana w nowe, ulepszone, bądź też kolejne funkcjonalności. Trzeba wyjaśnić, że oprogramowanie, nad którym pracował/pracuje Wnioskodawca, tworzone są na zasadach i wzorcach programowania obiektowego oraz na praktykach zwinnego wytwarzania oprogramowania, takich jak SCRUM. Finalny produkt jest zatem połączeniem wielu podprogramów, w tym m.in. wytwarzanych przez Wnioskodawcę, z których każdy wykonuje określoną funkcję. Każdy z tych podprogramów, z których następnie tworzona jest aplikacja, również jest programem, któremu może przysługiwać ochrona prawno-autorska.

W związku z wykonywaniem danego Kontraktu i składanych na jego podstawie zamówień, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie, które płatne jest w cyklach miesięcznych, na podstawie wystawionej faktury VAT. Wnioskodawca, w ramach Kontraktu przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych programów i otrzymuje z tego tytułu określoną część wynagrodzenia.

Tworząc oprogramowanie Wnioskodawca nie pracował i nie będzie pracować pod kierownictwem Kontrahenta, tudzież jego Klienta lub innej osoby trzeciej, ani w wyznaczonym przez nich czasie i miejscu, chyba że specyfika usług wymagała/wymagać będzie ich wykonania w siedzibie firmy lub klienta. Wnioskodawca miał i będzie mieć możliwość wykonywania prac zdalnie, w różnych miejscach oraz czasie, nie był i nie jest związany sztywnymi godzinami pracy. Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za rezultat prac oraz wykonanie Kontraktu. Sposób wykonywania czynności oraz użyte rozwiązania były i nadal będą wyborem Wnioskodawcy. Ponadto, w związku z nienależytym wykonaniem Kontraktu, druga strona ma prawo wystąpić do Wnioskodawcy z roszczeniem regresowym. Należy podkreślić, że w związku z tak wykonywaną działalnością Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze zarówno w kontekście odpowiedzialności za jakość i ewentualne wady świadczonych usług, jak i zmian kontrahentów, niepewności efektu i metod dojścia do umówionego rezultatu. W ekonomii definiuje się ryzyko jako możliwość wystąpienia wyników odmiennych od założonych celów. Zgodnie z tą definicją działalność Wnioskodawcy jest obarczona ryzykiem gospodarczym.

3. Charakterystyka oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę

W kontekście przedstawionego opisu sytuacji faktycznej, pod pojęciem „program komputerowy” należy rozumieć kod źródłowy napisany przez Wnioskodawcę, który stanowi realizację algorytmu i ma na celu dodanie lub stworzenie nowej funkcjonalności. Efektem prac Wnioskodawcy w każdym przypadku było i będzie powstanie koncepcyjnego dobra niematerialnego - programu komputerowego uzewnętrznianego w postaci kodu źródłowego napisanego w określonych językach programowania, realizującego dany algorytm. Pojęcie „oprogramowanie” jest używane przez Wnioskodawcę jako synonim pojęcia „program komputerowy”.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy związana jest z szeroko rozumianym programowaniem. Jej fundamentem jest rozwiązywanie problemów algorytmicznych, co polega na systematycznej pracy nad komputerowym rozwiązaniem problemu i obejmuje cały proces projektowania i otrzymania rozwiązania. Rozwiązania mają postać programów napisanych w wybranym języku programowania. Innymi słowy, oprogramowanie napisane przez Wnioskodawcę jest realizacją algorytmu. Algorytm programu komputerowego to element konstrukcyjny programu stanowiący zapis logicznie uporządkowanych działań (instrukcji), prowadzących do rozwiązania konkretnych problemów na podstawie ustalonej funkcjonalności programu, wypracowanej przy pomocy funkcjonujących w teorii pojęć i reguł ogólnych. Powszechnie przyjmuje się, że algorytm jest opisem krok po kroku rozwiązania postawionego problemu lub sposobu osiągnięcia jakiegoś celu. Celem nadrzędnym tej metodologii jest otrzymanie „dobrego” rozwiązania, czyli takiego, które jest:

- zrozumiałe dla każdego, kto zna dziedzinę rozwiązywanego problemu i użyte narzędzia komputerowe,

- poprawne, czyli spełnia specyfikację problemu, a więc dokładny opis problemu,

- efektywne, czyli niepotrzebnie nie marnuje zasobów komputerowych, czasu i pamięci.

Ta metoda składa się z następujących sześciu etapów:

 1. Opis i analiza sytuacji problemowej. Na podstawie opisu i analizy sytuacji problemowej należy w pełni zrozumieć, na czym polega problem, jakie są dane dla problemu i jakich oczekujemy wyników, oraz jakie są możliwe ograniczenia.

 2. Sporządzenie specyfikacji problemu, czyli dokładnego opisu problemu na podstawie rezultatów etapu 1. Specyfikacja problemu zawiera:

   - opis danych,

   - opis wyników,

   - opis relacji (powiązań, zależności) między danymi i wynikami. Specyfikacja jest wykorzystana w następnym etapie jako specyfikacja tworzonego rozwiązania (np. programu).

 3. Zaprojektowanie rozwiązania.

Dla sporządzonej na poprzednim etapie specyfikacji problemu, jest projektowane rozwiązanie komputerowe (np. program), czyli wybierany odpowiedni algorytm i dobierane do niego struktury danych. Wybierane jest także środowisko komputerowe (np. język programowania), w którym będzie realizowane rozwiązanie na komputerze.

 4. Komputerowa realizacja rozwiązania.

Dla projektu rozwiązania, opracowanego na poprzednim etapie, buduje się kompletne rozwiązanie komputerowe, np. w postaci programu w wybranym języku programowania. Następnie testowana jest poprawność rozwiązania komputerowego i badana jego efektywność działania na różnych danych.

 5. Testowanie rozwiązania.

Ten etap jest poświęcony na systematyczną weryfikację poprawności rozwiązania i testowanie jego własności, w tym zgodności ze specyfikacją.

 6. Prezentacja rozwiązania.

Dla otrzymanego rozwiązania należy jeszcze opracować dokumentację i pomoc dla (innego) użytkownika. Cały proces rozwiązywania problemu kończy prezentacja innym zainteresowanym osobom sposobu otrzymania rozwiązania oraz samego rozwiązania wraz z dokumentacją.

Współpracując z Kontrahentami, opierając się na wyżej opisanym podejściu algorytmicznym, Wnioskodawca projektuje i wytwarza (programuje) kolejne elementy, moduły.

Wnioskodawca bierze udział w projekcie, którego celem jest stworzenie aplikacji webowej służącej komunikacji użytkowników. Głównymi funkcjami aplikacji mają być:

- umożliwienie komunikacji użytkowników;

- możliwość dodawania treści związanych z tematyką serwisu;

- możliwość tworzenia ankiet i udostępniania ich innym użytkownikom;

- możliwość zadawania pytań ekspertom;

- możliwość wysyłania prywatnych wiadomości użytkownikom;

- możliwość moderowania treści zamieszczanych przez użytkowników;

- możliwość zamieszczania treści reklamowych przez administratorów serwisu;

- możliwość administrowania serwisem z poziomu przeglądarki internetowej;

Tytułem przykładu, dotychczas Wnioskodawca uczestniczył w tworzeniu i/lub rozbudowie następujących produktów informatycznych:

1) moduł pozwalający na dodawanie treści reklamowych do wybranych treści dodawanych przez użytkowników, z wykorzystaniem wyszukiwania kontekstowego;

2) moduł pozwalający na wykorzystywanie w tworzonym programie zewnętrznych bibliotek programistycznych;

3) narzędzie dla programistów pozwalające na testowanie integralności danych;

4) narzędzie pozwalające na asynchroniczny import plików pomiędzy serwerami;

5) narzędzie automatyzujące tworzenie środowiska testowego dla wybranych funkcjonalności.

Ponadto, Wnioskodawca bierze udział w tworzeniu interaktywnych stron internetowych. Strony tworzone przez Wnioskodawcę nie posiadają wyłącznie warstwy informacyjnej, która najczęściej zbudowana na statycznych plikach HTML (język znaczników, opisujących strukturę witryny). Wnioskodawca przy budowaniu strony internetowej uwzględnia także jej warstwę interaktywną, przez co operuje on znacznie bardziej zaawansowanymi technologiami, które umożliwiają użytkownikowi komunikację z serwerem. W tym kontekście strona internetowa jest bardziej oprogramowaniem otwieranym przez użytkownika z poziomu przeglądarki internetowej. Wnioskodawca bierze udział również w programowaniu innych aplikacji, które w nietechnicznym i szerokim znaczeniu można uznać za strony internetowe. Jednak trzeba zauważyć, że niezależnie od faktu, iż funkcjonują one w sieci i działają pod określoną domeną (tj. przypisanym adresem internetowym), użytkownik może je kontrolować, ma możliwość nawiązania interakcji. Do ich budowy wykorzystuje się inne technologie niż tylko języki opisowe. Bez względu na potoczne nazewnictwo, efektem prac wykonywanych przez Wnioskodawcę są dzieła informatyczne, będące zbiorem instrukcji mających na celu umożliwienie komputerowi wypełnienie szczególnego zadania lub szczególnej funkcji.

Powyższe wyliczenie ma jedynie charakter przykładowy i nie wyczerpuje wszystkich prac programistycznych wykonywanych przez Wnioskodawcę dla przedstawionego Kontrahenta. Jednak prace przy kolejnych aplikacjach będą odbywać się według tej samej metodologii. Ostateczny produkt informatyczny, jest budowany, rozwijany, ulepszany poprzez zwinną metodologię pracy - w tym poprzez implementację części oprogramowania napisanego przez Wnioskodawcę, wyrażonego w postaci kodu.

Wnioskodawca wytwarza swoje oprogramowanie korzystając również z najnowszych narzędzi i technologii informatycznych, m. in.:

    - Bash - powłoka systemowa UNIX napisana dla projektu GNU;

    - JavaScript - współbieżny, oparty na klasach, obiektowy język programowania ogólnego zastosowania;

    - Kubernetes - przenośna, rozszerzalna platforma oprogramowania open-source służąca do zarządzania zadaniami i serwisami uruchamianymi w kontenerach, która umożliwia deklaratywną konfigurację i automatyzację;

    - Docker - otwarte oprogramowanie służące do realizacji wirtualizacji na poziomie systemu operacyjnego, działające jako „platforma dla programistów i administratorów do tworzenia, wdrażania i uruchamiania aplikacji rozproszonych”;

    - U Jenkins - serwer typu open source służący do automatyzacji związanej z tworzeniem oprogramowania. W szczególności ułatwia budowanie, testowanie i wdrażanie aplikacji;

    - PHP - interpretowany, skryptowy język programowania zaprojektowany do generowania stron internetowych i budowania aplikacji webowych w czasie rzeczywistym;

    - SQL - strukturalny oraz deklaratywny język zapytań. Jest to język dziedzinowy używany do tworzenia, modyfikowania relacyjnych baz danych oraz do umieszczania i pobierania danych z tych baz;

    - HTML - język znaczników stosowany do tworzenia dokumentów hipertekstowych; Kaskadowe arkusze stylów - język służący do opisu formy prezentacji stron WWW; Groovy - obiektowy język skryptowy wzorowany na składni Javy, wzbogacony o dodatkowe cechy takie jak: domknięcia przeciążanie operatorów ułatwienia w obsłudze kolekcji i wyrażeń regularnych możliwość uruchomienia jako języka dynamicznie interpretowanego bądź skompilowanego do formatu kodu bajtowego;

    - Symfony - framework dla aplikacji internetowych napisany w języku PHP bazujący na wzorcu projektowym MVC;

    - Composer - system zarządzania pakietami dla języka PHP, dostępny jako aplikacja wiersza poleceń, która dostarcza i standaryzuje format zarządzania zależnościami skryptami i bibliotekami:

    - PHPUnit - framework do testów jednostkowych dla języka programowania PHP;

    - Behat - platforma testowa dla rozwoju opartego na zachowaniu napisanego w języku programowania PHP;

    - MySQL - wolnodostępny, otwartoźródłowy system zarządzania relacyjnymi bazami danych;

    - MariaDB - system zarządzania relacyjną bazą danych;

    - Redis - otwartoźródłowe oprogramowanie działające jako nierelacyjna baza danych przechowująca dane w strukturze klucz-wartość w pamięci operacyjnej serwera, przeznaczona do działania jako klasyczna baza danych, miejsce przechowywania pamięci podręcznej oraz broker wiadomości;

oraz innych bibliotek służących do tworzenia interfejsów użytkownika. Framework definiuje strukturę aplikacji oraz ogólny mechanizm jej działania, a także dostarcza zestaw komponentów i bibliotek ogólnego przeznaczenia do wykonywania określonych zadań. Ich wykorzystanie nie umniejsza jednak w żaden sposób wkładu twórczego Wnioskodawcy.

Kontrahent, na rzecz którego Wnioskodawca wytwarza oprogramowania jako podwykonawca, prowadzi większość swoich projektów w sposób iteracyjny, pozwalający systematycznie weryfikować wyniki kolejnych etapów prac, a także wprowadzać na bieżąco poprawki. Cykliczne wydawanie przyrostów można porównać do układanki z klocków. Dokładane są kolejne elementy, które z czasem tworzą finalny produkt. Ostateczny odbiorca otrzymuje program komputerowy w wersji skompilowanej (uruchomieniowej), tj. program wykonywalny z własnym interfejsem graficznym. Jednak każdy z przeprowadzanych etapów skutkuje wytworzeniem jakiegoś elementu końcowego programu komputerowego - fragmentu kodu o określonej funkcjonalności, który również może stanowić program komputerowy podlegający ochronie prawno-autorskiej (jako podprogram). W ten sposób partie kodu wytwarzanego przez Wnioskodawcę, w zależności od powierzonego zadania, składają się na pewne moduły, dodające określone funkcjonalności w końcowym produkcie informatycznym.

Efektem prac Wnioskodawcy w każdym przypadku było i będzie powstanie koncepcyjnego dobra niematerialnego - oprogramowania uzewnętrznianego w postaci kodu napisanego w określonych językach programowania.

W ramach Kontraktu Wnioskodawca mógł/może współpracować z innymi programistami, którzy świadczą swoje usługi dla Kontrahenta lub są u niego zatrudnieni, wówczas miał/ma on jednak z góry określoną rolę wytwarzając zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy, stanowiące każdorazowo odrębne programy komputerowe, również podlegające ochronie prawnoautorskiej na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP.

Podsumowując, Właścicielem ulepszanego (rozwijanego) oprogramowania był/jest Kontrahent i/lub jego klient, a Wnioskodawca dokonywał/dokonuje ulepszenia (rozwinięcia) na zlecenie Kontrahenta, za jego (i/lub jej klienta) zgodą. W wyniku rozwijania (ulepszania) i modyfikacji oprogramowania lub ich części, tworzone były/są nowe kody oraz algorytmy i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Podkreślić zatem trzeba, że ulepszanie i rozwijanie oprogramowania, często tego, które Wnioskodawca sam stworzył, powodowało/powoduje każdorazowo powstanie części programu komputerowego, które stają się osobnym utworem, chronionym prawem autorskim na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP. Wnioskodawca nie był więc i nie będzie właścicielem praw autorskich do oprogramowania ulepszanego, ale czasowo jest właścicielem praw do składowych (części) oprogramowania, które powoduje finalnie rozwinięcie owego oprogramowania ulepszanego.

Autorskie prawa majątkowe do nowego oprogramowania, które po zaimplementowaniu powoduje ulepszanie starego, są przenoszone za wynagrodzeniem na Kontrahenta, według modelu opisanego w pkt 2 wyżej. Tak rozumiane działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania.

4.Proces twórczy

Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie opiera się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmuje m.in. zbudowanie modelu i zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego, będącego realizacją algorytmu) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Działania te prowadzone były/są w sposób ułożony, metodyczny, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu jaki ma on spełniać, ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie.

Tworzenia nowego produktu informatycznego (programu komputerowego, którego zapisem jest kod źródłowy) lub ulepszania istniejącego produktu o nową funkcjonalność (wymagającego również stworzenia w tym zakresie nowego kodu źródłowego) odbywało/odbywa się według przedstawionego wyżej podejścia do rozwiązywania problemów algorytmicznych i standardowo w najszerszym zakresie składa się z niżej przedstawionych etapów:

 a) Etap wstępny - obejmuje konsultacje z Kontrahentem lub jego klientem, dotyczące celów jakie mają być osiągnięte w projekcie, poznanie wizji produktu. Podczas konsultacji przedstawiane są oczekiwania co do parametrów i funkcjonalności oprogramowania (tzw. specyfikacja biznesowa), zasobów jakie mogą zostać udostępnione Wnioskodawcy, w tym celu oraz czasu, w jakim projekt ma zostać zrealizowany. Na podstawie tych informacji oraz własnej wiedzy i doświadczenia, Wnioskodawca wstępnie analizuje możliwość zrealizowania projektu, czyli stworzenia nowego oprogramowania, przy użyciu określonych zasobów. Wnioskodawca nie dysponuje standardowo gotowymi rozwiązaniami informatycznymi pozwalającymi na realizację zamówienia. Nie dysponuje np. gotowym algorytmem wyrażonym w postaci kodu, spełniającym oczekiwania ostatecznego odbiorcy (kod źródłowy musi zostać napisany od samego początku). Uzyskanie produktu informatycznego o pożądanych właściwościach uzależnione jest od szeregu czynników. W trakcie tego etapu dochodzi do ustalenia poziomu niepewności co do możliwości realizacji zamówienia przy użyciu określonych zasobów, tj. Wnioskodawca ocenia jakie jest ryzyko niepowodzenia zamówienia;

 b) Etap tworzenia oprogramowania - obejmuje on wszelkie czynności faktyczne podejmowane przez Wnioskodawcę w celu realizacji zamówienia, tj. zaprojektowanie i napisanie algorytmu w języku programowania, co prowadzi do stworzenia nowego produktu lub ulepszenia, rozwinięcia dotychczasowego produktu o nowe zastosowania (nową funkcjonalność). Proces tworzenia na tym etapie najczęściej dzieli się na mniejsze cykle wydawnicze, po których następuje prezentacja wytworzonej części oprogramowania. Nie były i nie są to w żadnym wypadku czynności odtwórcze. Wnioskodawca staje na tym etapie wobec konieczności wyboru jednego spośród alternatywnych algorytmów, określania wartości różnorodnych parametrów lub samodzielnego precyzowania pewnych szczegółów implementowanych operacji. Ten etap wymaga od Wnioskodawcy podjęcia największego wysiłku intelektualnego;

  c) Etap końcowy - obejmuje on zamknięcie zamówienia i podsumowanie wyników prac kilku cykli wydawniczych składających się na dany moduł. W trakcie tego etapu dochodzi do akceptacji bądź odrzucenia wyników pracy Wnioskodawcy lub ogłoszenie, że przy danym stanie zasobów nie jest możliwe stworzenie programu odpowiadającego specyfikacji biznesowej lub dokonanie ulepszeń, czy rozbudowy aplikacji o nową funkcjonalność zgodnie z oczekiwaniami. W przypadku niemożności zrealizowania zamówienia zgodnie z oczekiwaniami, rozpatrywane jest ewentualne zwiększenia zasobów do realizacji zadania lub zmiana charakteru wykorzystanych zasobów lub też zmniejszenie oczekiwań w stosunku do oprogramowania, które ma zostać wytworzone. W tej fazie również dochodzi - z chwilą dokonania ostatecznej akceptacji - do przeniesienia autorskich praw majątkowych do stworzonego oprogramowania.

Wytwarzanie oprogramowania to złożony proces, który ma na celu dostarczenie produktu w pełni zgodnego z oczekiwaniami Kontrahenta i/lub jego klienta. Działalność Wnioskodawcy, w zależności od realizowanych projektów, mogła i może pokrywać wszystkie etapy tego procesu, począwszy od analizy i zdefiniowania wymagań, przez zaprojektowanie rozwiązania, jego wykonanie, testowanie, wdrożenie, szkolenia oraz dalszy rozwój. Podstawowym wyzwaniem jest zrozumienie potrzeb ostatecznego odbiorcy, a więc określenie celu jaki ma spełniać program. Dopiero w oparciu o tę wiedzę Wnioskodawca ustalał sposób dojścia do zdefiniowanego celu, dobierając odpowiednie rozwiązania programistyczne oraz technologie.

Na potrzeby niniejszego wniosku, Wnioskodawca oświadcza, że tworzenie przez niego oprogramowania opierało/opiera się każdorazowo o dostępną aktualnie (tj. w momencie realizacji Kontraktu) wiedzę w dziedzinie technologii informacyjnych (IT) oraz w dziedzinie, której oprogramowanie ma służyć, a także o umiejętności Wnioskodawcy jako programisty. Z kolei projektowane i tworzone produkty (oprogramowanie komputerowe) stanowiły/stanowią produkty nowe lub ulepszone funkcjonalnie w stosunku do tych dotychczas tworzonych przez Wnioskodawcę. Proces tworzenia oprogramowania wymaga ciągłego rozwoju, poszerzenia i aktualizowania wiedzy programistycznej, jak również z dziedziny, w której to oprogramowanie miało być wykorzystywane. Niejednokrotnie Wnioskodawca w tym celu sięgał do fachowej literatury, szkoleń oraz fachowych publikacji.

Czynności projektowania i tworzenia oprogramowania nie miały i nie będą mieć charakteru rutynowych lub okresowych zmian, lecz stanowiły/stanowić będą systematyczny rozwój konkretnego produktu (poczynając od jego tworzenia). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywał/nabywa, łączył/łączy, kształtował/kształtuje i wykorzystywał/wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych, oprogramowania, technologii w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług). W każdym przypadku Wnioskodawca wnosił i będzie wnosić swój indywidualny i twórczy wkład, wykorzystując najnowsze technologie informatyczne z zakresu wytwarzania oprogramowania. Produkty informatyczne stworzone przez Wnioskodawcę mają charakter indywidualny i są utrwalone w postaci kodu w języku programowania.

Element twórczy Wnioskodawcy w tworzeniu oprogramowania polegał/polega na pisaniu algorytmu, który znajduje odzwierciedlenie w postaci kodu źródłowego, w efekcie czego powstaje program komputerowy. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP.

W efekcie wszystkich podejmowanych przez Wnioskodawcę przedsięwzięć powstają sekwencje symboli opisujące realizowanie algorytmu zgodnie z zastosowanymi językami programowania, które stanowią programy komputerowe podlegające ochronie określonej art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Kody wytworzone przez Wnioskodawcę i implementowane do istniejącego oprogramowania stanowią logicznie uporządkowany ciąg instrukcji, przeznaczony do uzyskania za pośrednictwem sprzętu komputerowego wyniku pożądanego przez zleceniodawcę. Praca Wnioskodawcy przy pisaniu kodu nie miała i nie będzie mieć charakteru odtwórczego i nie polega na powielaniu w jego linijkach standardowych rozwiązań problemów. Oprogramowanie lub jego części, wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej, jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwory podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 z późn. zm., dalej zwana „ustawa o PAIPP”).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o PAIPP programy komputerowe mogą być wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. Na podstawie art. 8 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych twórcy przysługują autorskie prawa majątkowe do utworu jaki jest rezultatem jego działalności intelektualnej, jednocześnie w świetle art. 17 ww. ustawy Wnioskodawca ma prawo do korzystania z niego, rozporządzania nim oraz wynagrodzenia za korzystanie z niego.

Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r. Ministerstwa Finansów dotyczącego preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX: pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Wobec tego, mając na względzie szeroką definicję programu komputerowego Wnioskodawca twierdzi, że każdy ze wskazanych efektów prac stanowi utwór i jest objęty ochroną w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W  związku z tym, Wnioskodawca śmie twierdzić, że każdorazowy wynik Jego pracy stanowić będzie osobny element podlegający ochronie ww. przepisu.

5.Realizowanie umowy

Wnioskodawca podejmuje wszystkie opisane powyżej czynności w sposób systematyczny w celu tworzenia nowych rozwiązań. Umowa wykonywana jest przez Wnioskodawcę osobiście, a czynności twórcze są realizowane przez Wnioskodawcę w taki sposób, aby w skład wytworzonego oprogramowania nie wchodziły utwory należące do osób trzecich, w tym także utwory zależne i zmodyfikowane czy utwory wykorzystywane na podstawie tzw. licencji otwartej. Wnioskodawca od początku jest jedynym właścicielem praw autorskich przysługujących do wytworzonych przez niego programów komputerowych. Czynności wykonywane w ramach umowy z Kontrahentem są podejmowane przez Wnioskodawcę na polecenie tego Kontrahenta, jednak ich proces jest w całości przeprowadzony przez Wnioskodawcę, który łączy, nabywa i wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności samodzielnie.

6.Ewidencja

Wnioskodawca posiada i prowadzi począwszy od dnia 1 stycznia 2022 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde prawo do programu komputerowego oraz na wyodrębnienie kosztów, które Wnioskodawca poniósł bezpośrednio w związku z wytworzeniem każdego wyżej wymienionego konkretnego prawa autorskiego. Ewidencja umożliwia monitorowanie i śledzenie efektów prac, obejmujące wydatki od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zamówień. Prowadzone przez Wnioskodawcę ewidencje pozwalają zatem na ustalenie dochodu z tytułu przeniesienia autorskiego prawa majątkowego do każdego programu komputerowego, który wytworzył.

Prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja zapewnia możliwość wyodrębnienia kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

7.Podsumowanie

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przewidzianej w art. 30ca u.p.d.o.f. preferencji IP Box w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych za rok podatkowy 2022 oraz w następnych latach. Wnioskodawca chciałby zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania wyłącznie do zysków wynikających z przeniesienia przez niego autorskich praw majątkowych do programów komputerowych.

Celem składanego wniosku jest również poddanie pod rozstrzygnięcie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, czy opisana w niniejszym wniosku działalność Wnioskodawcy związana z wytwarzaniem oprogramowania komputerowego wpisuje się w ramy definicyjne działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca pragnie zauważyć, że dokonanie oceny w tym zakresie jest niezbędne do wykładni art. 30ca ust. 1 w zw. z art. 30ca ust 2 pkt 8 u.p.d.o.f.- czyli udzielenia odpowiedzi na postawione przez Wnioskodawcę pytanie.

Skoro ustawodawca posłużył się w treści art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. pojęciem działalności badawczo-rozwojowej, a w art. 5a pkt 38 oraz związanych z nim punktach 39 i 40 tego artykułu, odwołuje się do jej rozumienia w kontekście ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.), kluczowa z punktu widzenia skutków podatkowych jest ocena charakteru prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności na kanwie właśnie tejże ustawy. Ze względu na bezpośrednie odwołanie się do regulacji ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i wyraźne wskazanie, że definicję tą należy rozumieć w konkretny sposób, tj. przedstawiony w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, przepisy art. 4 ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 tejże ustawy są elementem systemu prawa podatkowego. Nie może ulegać wątpliwości, iż powinny być rozpatrywane przez Dyrektora KIS w kontekście oceny prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej, skoro zakres wniosku do tego wprost nawiązuje. Z ostrożności Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 23.11.2021 r. (sygn. II FSK 1049/21) w trybie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa nie można żądać od podatnika ubiegającego się o interpretację indywidualną, aby we własnym zakresie rozstrzygnął on, czy podejmowane przez niego czynności stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f.

Wnioskodawca nie prowadzi badań naukowych natomiast nie potrafi stwierdzić czy wykonywane przez niego czynności stanowią prace rozwojowe czy może w ogóle nie odpowiadają tym definicjom z ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Przepis art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zauważyć należy, że ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, ze zm.) nie zawiera własnej definicji badań naukowych oraz prac rozwojowych odsyłając do ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Przepis art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym stanowi, że badania naukowe są działalnością obejmującą:

 1) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

  2) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast ust. 3 przywołanego przepisu stanowi, że prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Kluczem zatem do oceny, czy Wnioskodawca wykonuje działalność badawczo-rozwojową jest stwierdzenie, że Wnioskodawca prowadzi bądź to badania naukowe, bądź prace rozwojowe. Oznacza to, iż nie jest zadaniem Wnioskodawcy dokonywanie subsumpcji stanu faktycznego pod stan prawny zawarty w przywołanej ustawie. Ocenianie czy Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe powinna zatem leżeć po stronie organu. Wnioskodawca natomiast obowiązany jest zrobić wszystko co w jego mocy, aby dostarczyć jak najszerszych informacji dotyczących wykonywanych przez niego czynności, co do których chciały zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania.

Zwrócić uwagę należy w tym miejscu na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 lutego 2022 r. (sygn. akt: I SA/Kr 1506/21), w którym to wyroku Sąd stwierdził, że jeśli Wnioskodawca dostarczył organowi „wiedzy” w postaci opisu czynności, które wykonuje w ramach rozwijania, tworzenia i ulepszania oprogramowania, wystarczającej do zakwalifikowania działalności, to organ, oprócz charakterystyki działalności i faktów, nie może wymagać od Wnioskodawcy wywiedzenia ostatecznej konkluzji w postaci stwierdzenia, czyjego działalność należy zakwalifikować, jako prace rozwojowe. Nie można ograniczać obowiązku udzielania pisemnej interpretacji wyłącznie do ustaw zawierających z racji swej nomenklatury pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano parametry, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość. O ile przepisy prawa podatkowego stanowią autonomiczną dziedzinę prawa, to jednak nie są całkowicie odrębne, niezależne i niepowiązane z innymi dziedzinami systemu prawnego, wręcz przeciwnie: wraz z przepisami innych gałęzi prawa, stanowią część jednego porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wyrok ten jest potwierdzeniem, słusznej według Wnioskodawcy, ugruntowanej linii orzeczniczej. W podobnym tonie wypowiedział się m.in. WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 8 lutego 2022 r. I SA/Gd 1411/21, który stwierdził, iż dokonanie oceny czy działalność prowadzona przez podatnika stanowi badania naukowe, prace rozwojowe lub działalność badawczo-rozwojową stanowi obowiązek organu, którego nie może przenieść na podatnika. Organ może od podatnika wymagać opisu faktów, lecz nie ocen. Organ nie może uchylić się od wydania interpretacji indywidualnej podając jako powód konieczność sięgnięcia do ustaw nie należących do prawa podatkowego.

Z ostrożności Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 23.11.2021 r. (sygn. II FSK 1049/21) w trybie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa nie można żądać od podatnika ubiegającego się o interpretację indywidualną, aby we własnym zakresie rozstrzygnął on, czy podejmowane przez niego czynności stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f.

Zdaniem Wnioskodawcy w konsekwencji nie można także przyjąć aby obowiązkiem podatnika było rozstrzygnięcie czy prowadzi on badania naukowe lub prace rozwojowe, o których mowa w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym, albowiem przesądzenie przez podatnika, iż prowadzi on takie badania lub wykonuje on takie prace byłoby tak naprawdę rozstrzygnięciem o jednym z warunków, o których rozstrzygać powinien Organ.

Wskazać należy na szereg interpretacji indywidualnych, w których Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej podjął się oceny czy działalność podatnika jest działalnością badawczo-rozwojową:

W tym miejscu wskazał Pan sygnatury wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji indywidualnych.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

I. Doprecyzowanie treści pytania pierwszego zgodnie z wytycznymi określonymi w pkt I wezwania:

Wnioskodawca wyjaśnia, iż pod pojęciem „podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych" należy rozumieć wyodrębnione zadania realizowane przez Wnioskodawcę w ramach poszczególnych umów z Kontrahentem (lit. d), polegające na tworzeniu kodu źródłowego, stanowiącego program komputerowy, a mające na celu zaprojektowanie i wytworzenie (zaprogramowanie) kolejnych funkcjonalności w celu rozwinięcia danego modułu.

Zadania te realizowane są przez Wnioskodawcę w ramach zawartych z przedstawionym Kontrahentem umów o świadczenie usług. Pierwsza z umów została zawarta w dniu 4 maja 2021 r., a kolejne były jedynie przedłużeniem współpracy na kolejne okresy i zawierały identyczne zapisy co pierwsza umowa.

Wnioskodawca planuje ze Spółką (…) długofalową współpracę. W przyszłości Wnioskodawca nie wyklucza wykonywania podobnych zleceń na rzecz innych podmiotów. Zasady wykonywania pracy, przyjęta metodyka realizacji projektów będą analogiczne. W tym kontekście niniejszy wniosek i przedstawiony w nim opis dotyczy zagadnienia rozstrzyganego zarówno na gruncie zaistniałego stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego. Zadania wykonywane w ramach umowy to tworzenie i wdrożenie oprogramowania komputerowego, a zatem tworzenie kodu źródłowego, tworzenie specyfikacji oprogramowania, ulepszanie oprogramowania.

II. Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego zgodnie z wytycznymi określonymi w pkt II wezwania:

 a) W ramach podejmowanej działalności Wnioskodawca samodzielnie prowadzi prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe od dnia nawiązania współpracy ze Spółką (…), a zatem od dnia xxx r.

Są to prace koncepcyjne, mające na celu rozwiązywania problemów algorytmicznych, a ostatecznie wyrażenie rozwiązania w postaci kodu napisanego w języku programowania. Efektem prac Wnioskodawca jest zatem tworzenie innowacyjnych w skali jego działalności gospodarczej produktów informatycznych - programów komputerowych, odpowiadających oczekiwaniom Kontrahenta.

Dotychczas prowadzone projekty zakończyły się powodzeniem, tzn. Wnioskodawca opracował programy odpowiadające przyjętym wstępnie założeniom. Opracowane programy komputerowe spełniły ustanowione przez Wnioskodawcę kryteria oceny formalnej i merytorycznej, a prace zostały wykonane w ramach przyjętego przez Wnioskodawcę budżetu i harmonogramu. Wyniki prowadzonej aktywności wyrażone są w postaci kodu źródłowego napisanego w języku programowania. Wyniki w ramach działalności Wnioskodawcy zostały zaoferowane Kontrahentowi, a następnie przeniesione zostało autorskie prawo do programu komputerowego na Kontrahenta.

W wyniku prowadzonej działalności Wnioskodawca tworzy nowe, zmienione lub ulepszone produkty informatyczne - programy komputerowe. Są to programy realizowane ściśle na potrzeby Kontrahenta, których Wnioskodawca - ze względu na postanowienia umowne - nie może oferować innym uczestnikom obrotu gospodarczego. Niewątpliwie jednak, zdobyte doświadczenie, zwiększone zasoby wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania przekładają się na zwiększenie konkurencyjności Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy - wzbogaca spektrum swoich usług i ofertę. Wnioskodawca uczestniczył w tworzeniu i/lub rozbudowie następujących nowych lub ulepszonych produktów informatycznych:

- moduł pozwalający na dodawanie treści reklamowych do wybranych treści dodawanych przez użytkowników, z wykorzystaniem wyszukiwania kontekstowego;

- moduł pozwalający na wykorzystywanie w tworzonym programie zewnętrznych bibliotek programistycznych;

- narzędzie dla programistów pozwalające na testowanie integralności danych;

- narzędzie pozwalające na asynchroniczny import plików pomiędzy serwerami;

- narzędzie automatyzujące tworzenie środowiska testowego dla wybranych funkcjonalności.

Wnioskodawca tworzy każdorazowo nowe, bardziej innowacyjne i/lub ulepszone programy komputerowe, które nie występowały w jego dotychczasowej praktyce gospodarczej. Nie są to działania obejmujące wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług.

 b) Wnioskodawca wskazuje, iż od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej świadczy także usługi, które są usługami subsydiarnymi do usług tworzenia oprogramowania. Czynności te mają charakter techniczny i rutynowy oraz nie stanowią ani prac rozwojowych ani badań naukowych. W głównej mierze polegają na testowaniu stworzonego oprogramowania, stworzeniu do nich instrukcji, prowadzeniu rozmów z Klientem, prezentacji rozwiązań. Wnioskodawca zaznacza jednak, iż nie ma zamiaru stosować preferencyjnej stawki opodatkowania do wynagrodzenia otrzymywanego za wykonywanie tych czynności.

 c) Działalność Wnioskodawcy ma na celu zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystywanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

III. Doprecyzowanie pytania pierwszego i drugiego zgodnie z wytycznymi określonymi w pkt III wezwania:

 a) W kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, pod pojęciem „programy komputerowe” należy rozumieć wyjaśnienia Wnioskodawcy zawarte w punkcie 3 opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

 b) Wnioskodawca wytwarza programy komputerowe, które są kodem źródłowym napisanym przez Wnioskodawcę, stanowiącym realizację algorytmu i mającym na celu dodanie lub stworzenie nowej funkcjonalności. Czasem są to produkty informatyczne lub elementy aplikacji webowych, całe aplikacje, narzędzia, moduły, funkcjonalności w zależności od danej potrzeby, jednakże podstawą jest stworzenie przez Wnioskodawcę od zera kodu źródłowego, który ma za zadanie zrealizować potrzebę biznesową przedstawioną przez Kontrahenta.

IV.Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego zgodnie z wytycznymi określonymi w pkt IV wezwania:

a) Efekty pracy Wnioskodawcy, które nazywa on „programami komputerowymi” zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

    - Zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

    - Nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny;

    - Nie są jedynie „techniczną” a „twórczą” realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahentów.

 b) Efekty pracy Wnioskodawcy, które nazywa on odpowiednio „programami komputerowymi” zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy przysługują zawsze osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych „programów komputerowych”.

 c) Wnioskodawca wskazuje, że aktywność Wnioskodawcy związana z tworzeniem programów komputerowych realizowana jest przez Niego w każdym przypadku samodzielnie, według własnej metodologii. W ramach jednego projektu może powstać kilka programów komputerowych.

Wnioskodawca nie inicjuje każdorazowo odrębnych projektów, potencjalnie rozpatrywanych jako „badawczo-rozwojowych”, dla celów wytworzenia poszczególnego programu komputerowego. Wnioskodawca nie tworzy innych programów komputerowych, które nie byłyby wynikiem prac rozwojowych.

d) „Programy komputerowe” zawsze są efektem prac rozwojowych Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

V. Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego /zdarzenia przyszłego zgodnie z wytycznymi określonymi w pkt V wezwania:

 a) Wnioskodawca doprecyzowuje, że:

    - Działalność Wnioskodawcy w zakresie wytwarzania programów komputerowych jest działalnością prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę dla potrzeb jego działalności gospodarczej.

   - Tworzenie przez Wnioskodawcę oprogramowania polega na tworzeniu od zera kodu źródłowego, który stanowi realizację algorytmu i jest odrębnym programem komputerowym w postaci odrębnego modułu, funkcjonalności, który jest kompatybilny z innymi modułami lub funkcjonalnościami, stanowiącymi także odrębne programy komputerowe. Moduły te łącznie stanowią zorganizowany skompilowany system złożony z kilku programów komputerowych.

    - Wnioskodawca osiąga dochód z tytułu sprzedaży majątkowych praw autorskich do programów komputerowych (modułów, funkcjonalności), które samodzielnie wytworzył w ramach prowadzonych prac rozwojowych. Wnioskodawca nie osiąga dochodu z tytułu przeniesienia lub udzielenia licencji do całego systemu wytworzonego przez zespół programistów Kontrahenta, którego jest członkiem.

    - W związku z tym, że Wnioskodawca nie osiąga dochodu z tytułu odsprzedania prawa majątkowego do całego systemu wytworzonego przez zespół programistów, którego Wnioskodawca jest członkiem nie potrafi on udzielić odpowiedzi na pytanie w przedmiocie tego, kto jest właścicielem wytworzonego systemu.

 b) Dochodem z wytworzonego i rozwijanego (ulepszanego) kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

 c) Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania i podlegają one ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

 d) Umowy zawarte z Kontrahentem przewidują, że za świadczenie usług oraz przeniesienie autorskich praw majątkowych na wszystkich polach eksploatacji wskazanych w umowie, Zleceniobiorcy przysługuje wynagrodzenie zawarte w wynagrodzeniu za wykonywanie umowy.

Usługi, wskazane w umowie obejmują także wykonywanie czynności wchodzących w skład procesu tworzenia oprogramowania, które nie stanowią wytwarzania programu komputerowego, takie jak: opracowywanie koncepcji w zakresie rozwoju systemu (w szczególności poprzez definiowanie, projektowanie, testowanie) oraz ocena ich zastosowania w celu usprawnienia procesu produkcyjnego, sporządzanie analiz oraz korygowanie błędów narzędziowych zidentyfikowanych przez inne jednostki robocze, w szczególności testerów, dokumentowanie pracy (tworzenie opracowań) w celu przekazania wiedzy i umożliwienia członkom zespołu produkcyjnego zrozumienia sposobu działania systemów i stosowania ich funkcji. Wnioskodawca jednak nie zamierza stosować do tej części wynagrodzenia, która odpowiada wyżej wskazanym czynnościom, preferencyjnej stawki opodatkowania.

 e) Umowy zawarte z Kontrahentem przewidują miesięczne okresy rozliczeniowe.

  f) Wynagrodzenie Wnioskodawcy, które otrzymuje on z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych jest przez niego wyodrębniane. Wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę każdorazowo jest odpowiednio dzielone na część przypadającą na przeniesienie autorskich praw majątkowych oraz na część przypadającą na świadczenie usług subsydiarnych, a stosunek tych części względem siebie zależy m.in. od nakładu pracy Wnioskodawcy na poszczególne programy komputerowe oraz czynności techniczne, a także skomplikowania danego projektu. Każdorazowo zatem wynagrodzenie ustalane jest według czynników warunkujących wielkość wynagrodzenia przypadającego na autorskie prawo do programu komputerowego oraz czynności techniczne i rutynowe.

Na gruncie umów zawartych z Kontrahentami Wnioskodawca przenosi te autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych, nad którymi zakończył pracę w danym okresie rozliczeniowym. Wartość wynagrodzenia Wnioskodawcy za dany okres rozliczeniowy, która odpowiada wynagrodzeniu z tytułu przeniesienia na Kontrahenta autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych jest przez Wnioskodawcę wyodrębniana z puli globalnego wynagrodzenia. Wnioskodawca podkreśla, że interesuje go możliwość zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania tylko wobec dochodów, na które składa się właśnie ta część wynagrodzenia. Jego wartość kalkulowana jest na zasadach rynkowych i zależna jest np. od czasochłonności.

 g) Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę obejmują jedną pozycję wobec faktu, iż umowa zawarta z Kontrahentem przewiduje, iż wynagrodzenie wypłacane jest za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu komputerowego i usługi świadczone w ramach wykonywania umowy. Przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych oraz wypłata wynagrodzenia następują w ramach jednego stosunku zobowiązaniowego łączącego strony. Umowa dla wypłaty wynagrodzenia stosuje zatem koniunkcję, która warunkuje wypłatę wynagrodzenia od świadczenia usług i przeniesienia majątkowych praw autorskich. Zwrócić uwagę należy, iż świadczenie usług i przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu komputerowego są ze sobą nierozerwalnie sprzężone. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę są bowiem czynnościami pomocniczymi zmierzającymi do prawidłowego wdrożenia nowo napisanych programów komputerowych, ich testowania, sporządzenia analiz i dokumentacji a także poprawy ewentualnych błędów, a zatem czynności technicznych, mających charakter rutynowy. Czynności świadczenia usług są zatem czynnościami subsydiarnymi wobec wytworzenia programów komputerowych i przeniesienia do nich majątkowych praw autorskich na Kontrahenta. Stąd Wnioskodawca nie ma podstaw do wyodrębniania drugiej pozycji na fakturze, niemniej jednak nie chce do wynagrodzenia za te czynności zastosować preferencyjnej stawki opodatkowania.

 h) Umowa zawarta z Kontrahentem (…) przewiduje, że Zleceniobiorca zobowiązany jest do przeniesienia na Zleceniodawcę wszystkich autorskich praw majątkowych do każdego programu komputerowego (w tym wyłącznego prawa zezwalania na wykonywanie zależnych praw autorskich w odniesieniu do każdego z utworów), na wszelkich polach eksploatacji, i przenosi je na Zleceniodawcę a Zleceniodawca nabywa je z chwilą ich ustalenia, a w każdym przypadku najpóźniej z chwilą pierwszego wykorzystania takiego utworu przez Zleceniodawcę w Polsce lub za granicą. Wynagrodzenie z tytułu wykonywania umowy obejmuje wynagrodzenie Zleceniobiorcy z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do utworów na wszystkich polach eksploatacji wskazanych w umowie. Zleceniobiorca przenosi na Zleceniodawcę, a Zleceniodawca nabywa autorskie prawa majątkowe na wszystkich polach eksploatacji wskazanych w art. 50 i 74 ust. 4 Prawa Autorskiego, w tym w szczególności do:

 a. w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworów - wytwarzanie każdą techniką egzemplarzy utworów, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;

 b. w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwory utrwalono: użyczenia lub najmu oryginału lub egzemplarzy;

 c. w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwory utrwalono: wprowadzenia do obrotu oryginału lub egzemplarzy;

 d. w zakresie rozpowszechniania utworów w sposób inny niż określony powyżej: publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępnienia utworów w taki sposób, aby każdy miał do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym;

 e. trwałego lub czasowego zwielokrotniania utworów - programów komputerowych, w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, w szczególności w celu ich wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania;

  f. korzystania z utworów - programów komputerowych (włącznie z postaciami uzyskanymi w wyniku korzystania z uprawnień wskazanych w punkcie (g) poniżej), w szczególności do ich uruchamiania, instalacji, wyświetlania, uzyskania dostępu oraz zapewnienia zgodności z innymi systemami informatycznymi (w tym do zwielokrotnienia kodu lub tłumaczenie jego formy);

 g. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakiekolwiek innej zmiany utworów - programów komputerowych, w tym zmiany w celu dostosowania do zmieniającej się infrastruktury komputerowej;

 h. w zakresie nie wskazanym w innych postanowieniach umowy, do rozpowszechniania, w tym użyczenia, najmu oraz wprowadzania do obrotu utworów - programów komputerowych, lub ich kopii;

  i. korzystania z utworu zgodnie z jego przeznaczeniem i celem.

Przeniesienie odbywa się z zachowaniem warunków wynikających z ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przeniesienie autorskich praw majątkowych potwierdza zawarta z Kontrahentem umowa oraz wystawiona przez Wnioskodawcę faktura. Wnioskodawca prowadzi rejestr utworów stanowiących programy komputerowe w prowadzonej ewidencji dla celów IP Box.

Ustalenie utworów odbywa się w ramach każdego okresu rozliczeniowego i stanowi wyodrębnienie autorskich praw przysługującego Wnioskodawcy do programów komputerowych na poziomie majątkowym i osobistym.

W ramach ustalenia autorskiego prawa do programu komputerowego Wnioskodawca określa kod źródłowy realizujący algorytm oraz funkcjonalność tego algorytmu, a także nakład pracy oraz składa oświadczenie o nakładzie pracy, na podstawie którego obliczane jest wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do ustalonego programu komputerowego i za świadczenie subsydiarnych usług. Wnioskodawca przesyła kod do repozytorium na serwerach Kontrahenta. Następnie wystawiana jest faktura.

  i) Wnioskodawca prowadzi na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W prowadzonej ewidencji wyodrębnione jest każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

VI. Doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego zgodnie z wytycznymi określonymi w pkt VI wezwania

Wnioskodawca wskazuje, że ma zamiar korzystać z preferencyjnego opodatkowania 5% stawką podatku od dochodów uzyskiwanych z przeniesienia autorskich praw majątkowych także w latach następnych. Wnioskodawca wskazuje, że będzie uzyskiwał dochody w takich samych okolicznościach faktycznych, jak w przedstawionych we wniosku.

Pytania

  1. Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w rozumieniu art. 5a pkt 38 w/w ustawy?

  2. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca ma prawo, zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec dochodów uzyskanych począwszy od stycznia 2022 r. roku w ramach przedstawionego Kontraktu, w zakresie w jakim dochód ten został osiągnięty z tytułu odpłatnego przeniesienia na Kontrahenta autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1. (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Definicja legalna działalności badawczo-rozwojowej zawarta została w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z kolei definicja prac rozwojowych przedstawiona została w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie wskazano, że prace rozwojowe oznaczają prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Działalnością badawczo-rozwojową można nazywać zatem działalność twórczą obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Działalność ta powinna być podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z działalnością badawczo-rozwojową mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik wykorzystuje dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że w opisie stanu faktycznego wskazano:

  1. Wnioskodawca prowadzi działalność twórczą i nowatorską: Wnioskodawca w zakresie wykonywanej przez siebie działalności tworzy programy komputerowe na zlecenie swoich Kontrahentów, które to programy mają odpowiadać konkretnym potrzebom tych Kontrahentów, a zatem być nieszablonowymi rozwiązaniami dążącymi do usprawnienia pracy i zwiększenia innowacyjności tego Kontrahenta.

  2. Wnioskodawca w ramach wykonywanej przez siebie działalności wykorzystuje zaawansowane narzędzia informatyczne m.in.:

   - Bash - powłoka systemowa UNIX napisana dla projektu GNU;

   - JavaScript - współbieżny, oparty na klasach, obiektowy język programowania ogólnego zastosowania;

   - Kubernetes - przenośna, rozszerzalna platforma oprogramowania open-source służąca do zarządzania zadaniami i serwisami uruchamianymi w kontenerach, która umożliwia deklaratywną konfigurację i automatyzację;

   - Docker - otwarte oprogramowanie służące do realizacji wirtualizacji na poziomie systemu operacyjnego, działające jako „platforma dla programistów i administratorów do tworzenia, wdrażania i uruchamiania aplikacji rozproszonych”;

   - Jenkins - serwer typu open source służący do automatyzacji związanej z tworzeniem oprogramowania. W szczególności ułatwia budowanie, testowanie i wdrażanie aplikacji;

   - PHP - interpretowany, skryptowy język programowania zaprojektowany do generowania stron internetowych i budowania aplikacji webowych w czasie rzeczywistym;

   - SQL - strukturalny oraz deklaratywny język zapytań. Jest to język dziedzinowy używany do tworzenia, modyfikowania relacyjnych baz danych oraz do umieszczania i pobierania danych z tych baz;

   - HTML - język znaczników stosowany do tworzenia dokumentów hipertekstowych; Kaskadowe arkusze stylów - język służący do opisu formy prezentacji stron WWW.

   - Groovy - obiektowy język skryptowy wzorowany na składni Javy, wzbogacony o dodatkowe cechy takie jak: domknięcia przeciążanie operatorów ułatwienia w obsłudze kolekcji i wyrażeń regularnych możliwość uruchomienia jako języka dynamicznie interpretowanego bądź skompilowanego do formatu kodu bajtowego;

   - Symfony - framework dla aplikacji internetowych napisany w języku PHP bazujący na wzorcu projektowym MVC;

   - Composer - system zarządzania pakietami dla języka PHP, dostępny jako aplikacja wiersza poleceń, która dostarcza i standaryzuje format zarządzania zależnościami skryptami i bibliotekami;

   - PHPUnit - framework do testów jednostkowych dla języka programowania PHP;

   - Behat - platforma testowa dla rozwoju opartego na zachowaniu napisanego w języku programowania PHP;

   - MySQL- wolnodostępny, otwartoźródłowy system zarządzania relacyjnymi bazami danych;

   - MariaDB - system zarządzania relacyjną bazą danych;

   - Redis - otwartoźródłowe oprogramowanie działające jako nierelacyjna baza danych przechowująca dane w strukturze klucz-wartość w pamięci operacyjnej serwera, przeznaczona do działania jako klasyczna baza danych, miejsce przechowywania pamięci podręcznej oraz broker wiadomości;

oraz inne biblioteki służące do tworzenia interfejsów użytkownika. Wnioskodawca ponadto bazuje na swojej wiedzy i doświadczeniu. Połączenie wszystkich tych narzędzi i umiejętności przez Wnioskodawcę ma na celu tworzenie nowych produktów i usług. Wnioskodawca stale poszerza swoją wiedzę i umiejętności, które później wykorzystuje w prowadzonej przez siebie działalności. Działalność wnioskodawcy nie ma charakteru okresowych i rutynowych zmian dokonywanych w produkcie, a ma na celu kreowanie nowych rozwiązań problemów algorytmicznych, które mają stanowić odpowiedź na konkretną potrzebę Kontrahenta lub Klienta Kontrahenta. Praca taka nie może polegać na odtwórczości, gdyż każde rozwiązanie algorytmu musi mieć inne zastosowanie, dopasowane do indywidualnej, unikalnej potrzeby biznesowej. Niezależnie od tego, czy Wnioskodawca w swojej pracy wykorzystał bibliotekę o otwartym kodzie źródłowym (open source), to jednak na tej podstawie kreuje on niepowtarzalne dzieło, które powstaje dzięki jego zdolnościom programistycznym szerokiej wiedzy i umiejętności jej praktycznego wykorzystania.

  3. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność stale i systematycznie przyjmuje nowe zlecenia. Wnioskodawca w ramach realizacji umowy zobowiązany jest do zgodnej z zastosowaną metodyką współpracy, którą musi również należycie udokumentować. Wszystkie czynności są wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach realizacji oczekiwań Kontrahenta, który określa pewne warunki brzegowe. Po stronie Wnioskodawcy leży natomiast wybór metody stworzenia rozwiązania algorytmicznego i narzędzi pracy. Cykliczne spotkania z Kontrahentem pozwalają natomiast ustalić, czy planowane przez Wnioskodawcę wdrożenie pewnych technik informatycznych będzie spełniało wymagania dla zleconego do zaprojektowania narzędzia biznesowego.

  4. Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności z dziedziny nauki i technologii w celu tworzenia nowych i autorskich rozwiązań. Wnioskodawca stosuje najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzonymi w działalności jego Kontrahenta.

Wnioskodawca działał/działa w sposób systematyczny, rozwiązując problemy algorytmiczne. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego odpowiadał/odpowiada m.in. za analizę wymagań (cele), zaprojektowanie rozwiązania oraz jego zbudowanie. Pracując każdorazowo nad danym programem Wnioskodawca rozwijał/rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności w zaawansowanej dziedzinie algorytmiki, programowania, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci nowego oprogramowania. Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, każdorazowo zmierzały do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania. Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.

Działalność wykonywana przez Wnioskodawcę jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe. W efekcie wszystkich podejmowanych przez Wnioskodawcę przedsięwzięć, o których mowa we wniosku, powstają programy komputerowe podlegające ochronie określonej w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wypłacane Wnioskodawcy wynagrodzenie każdorazowo obejmuje wynagrodzenie z przeniesienia praw autorskich do programów komputerowych wytworzonych lub rozwiniętych przez Wnioskodawcę. Wobec powyższego Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 5a pkt 38 w/w ustawy.

Ad 2. (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. ma prawo zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec dochodów uzyskanych począwszy od 2022 r. w ramach przedstawionych Kontraktów, w zakresie w jakim dochód ten został osiągnięty z tytułu odpłatnego przeniesienia na Spółkę autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez siebie oprogramowania.

Powyższa ocena wynika z faktu, iż prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę (oprogramowanie) w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. Jak natomiast wynika z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (kwalifikowanych IP) wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Artykuł 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. zawiera zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjną stawką opodatkowania. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również by spełnione zostały dwa kryteria:

  1. przedmiot ochrony jest wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz

  2. prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm., dalej w skrócie: ustawa o PAIPP). Zgodnie z art. 74 ust. 1 powołanej ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, z kolei ust. 2 stanowi, że ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Polski prawodawca nie zdefiniował w żadnym obowiązującym akcie prawnym pojęcia programu komputerowego, zatem w tym zakresie pozostaje odwołać się do dorobku doktryny i orzecznictwa. W piśmiennictwie podnosi się, że przez program komputerowy należy rozumieć zestaw instrukcji (poleceń rozkazów) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników. Podkreśla się przy tym, że nawet dokumentacja projektowa, sporządzona w języku naturalnym, może stanowić formę wyrażenia programu komputerowego, tak samo jak jego kod źródłowy (ang. source code), czy kod wynikowy (ang. object code) (D. Flisiak (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2015).

Program podlegający ochronie prawnoautorskiej musi cechować się indywidualnością i stanowić utwór oryginalny, będący wytworem procesu intelektualnego programisty i jego zdolności kreacyjnych, wynikających z działalności twórczej. Oryginalność najczęściej jest utożsamiana z cechą działalności twórczej. Działalność twórcza stanowi przejaw takiego działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiada cechę nowości, której stopień jednakże nie ma znaczenia. Powinna to jednak być nowość obiektywna, z którą mamy do czynienia, gdy utwór różni się od dóbr niematerialnych, będących częścią dorobku kulturalnego, nie zaś nowość w sensie subiektywnym, zasadzająca się na przekonaniu autora o nowości własnego dzieła (A. Niewęgłowski, M. Późniak-Niedzielska, w: System prawa prywatnego, red. Z. Radwański, t. 13: Prawo autorskie, red. J. Barta, Warszawa 2013, s. 9-11). Treść programu komputerowego nie może mieć jedynie charakteru pracy odtwórczej, polegającej na powielaniu w linijkach programu standardowych rozwiązań problemów. Ponadto, program komputerowy, aby spełniać cechy utworu chronionego prawem autorskim, powinien być również ustalony. Ustalenie programu komputerowego polega na jego uzewnętrznieniu w jakiejkolwiek postaci umożliwiającej jego percepcję przez osoby inne niż twórca (J. Barta, M. Czajkowska-Dąbrowska, Z. Ćwiąkalski, R. Markiewicz, E. Trapie, Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2001, s. 74; J. Sieńczyło-Chlabicz, Prawo własności intelektualnej, Warszawa 2013, s. 46)

Jak wskazano w pkt 89 Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX (dalej Objaśnienia): pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko (...) Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Z kolei w pkt 82 Objaśnień wyjaśniono, iż: „ze względu na bardzo ograniczone źródła interpretacji wobec programu komputerowego w stricte polskich aktach prawnych oraz polskiej literaturze na potrzeby preferencji IP Box warto także odnieść się do właściwych dla omawianego zagadnienia źródeł wywodzących się od organizacji ponadnarodowych i międzynarodowych, do których przynależy Polska, w szczególności Unii Europejskiej oraz OECD”.

Z związku z powyższym oraz z uwagi na harmonizację przesłanek ochrony programów komputerowych w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (dalej: Dyrektywa 2009/24/WE) i nakaz proeuropejskiej interpretacji polskiego prawa trzeba w tym miejscu uwzględniać wnioski wynikające z prawa unijnego oraz dorobek Trybunału Sprawiedliwości UE. Zgodnie z punktem 7 preambuły Dyrektywy 2009/24/WE pojęcie „program komputerowy” obejmuje program w jakiejkolwiek formie, a także przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, iż program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie.

Jak natomiast stanowi przytoczony wyżej art. 74 ust. 2 polskiej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona programów komputerowych „obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia”. Zwrot „forma wyrażenia” odzwierciedla terminologię przyjętą w polskiej wersji językowej dyrektywy 2009/24/WE. Przez „formę wyrażenia” programu należy rozumieć każdy obiektywnie postrzegalny sposób zapisu poleceń adresowanych do komputera. Jak wyjaśnił TSUE na gruncie dyrektywy 2009/24/WE, „formą wyrażenia” może być wyłącznie taka postać programu, która umożliwia albo reprodukcję „działającego” programu, albo uzyskanie tego programu w przyszłości. Przykładowo w wyroku z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-393/09 Bezpećnostni softwarova asociace - Svaz softwarove ochrany v. Ministerstvo kultury, TSUE wyjaśnił, iż termin „program komputerowy” obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych musi pozwalać na stworzenie programu komputerowego na późniejszym etapie (zob. pkt 36 wyroku).

W orzecznictwie polskich sądów powszechnych podkreśla się, że ochrona prawno-autorska uaktywnia się od momentu ustalenia czy dany produkt jest utworem w rozumieniu ustawy o PAIPP. Konsekwencją powyższych założeń jest fakt, iż cech utworu, a co za tym idzie ochrony prawno-autorskiej nie zostanie pozbawiony nawet taki program komputerowy, który nie stanowi produktu odrębnego i nie może być sprzedany oddzielnie od programów, którym służy. Specyfika dziedziny informatyki, jej dynamika rozwoju oraz złożoność poszczególnych elementów składających się na całość nie pozwala gratyfikować jedynie sztywno określonych, widocznych efektów pracy programisty bez wyraźnego polecenia takiego ich traktowania (por. wyrok Sąd Okręgowy w Łodzi z 26 marca 2014 r., sygn. I C 566/12).

W świetle powyższych konstrukcji prawnych, przewidzianych w polskiej ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, unijnej Dyrektywie 2009/24/WE oraz na gruncie doktryny i orzecznictwa, należy uznać, że efekty prac Wnioskodawcy, obejmujące algorytmy i kody źródłowe spełniają wszelkie przesłanki definicyjne programów komputerowych podlegających ochronie prawno-autorskiej. Nie ulega bowiem wątpliwości, że Wnioskodawca pisząc kod każdorazowo wytwarzał i nadal będzie wytwarzać dobra niematerialne charakteryzujące się oryginalnością i indywidualnością. Podejmował/podejmuje wysiłek umysłowy o charakterze kreacyjnym. Ponadto, efekty prac Wnioskodawcy są uzewnętrzniane w postaci kodu napisanego w języku programowania JavaScript. Przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest więc w niniejszym przypadku oprogramowanie komputerowe, które zostało wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności.

Działalność Wnioskodawcy jest działalnością badawczo-rozwojową, co zostało już wyżej wykazane. Wobec powyższego, autorskie prawo do oprogramowania komputerowego wytwarzanego i rozwijanego (ulepszane) przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisie stanu faktycznego wskazano, iż Wnioskodawca realizując zobowiązania wynikające z zawartych Kontraktów otrzymywał/otrzymuje wynagrodzenie, na podstawie wystawianych przez siebie faktur VAT. Wnioskodawca jednocześnie przenosił/przenosi na Kontrahenta autorskie prawa majątkowe do wytworzonego w toku świadczonych usług oprogramowania. Niewątpliwie Wnioskodawca otrzymywał i będzie otrzymywać wynagrodzenie, którym jest honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez siebie oprogramowania. Skoro przeniesienie własności tych praw następuje odpłatnie, to tym samym Wnioskodawca osiągał i będzie osiągać dochód ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do programów komputerowych. Reasumując:

  1. Wnioskodawca w ramach własnej działalności badawczo-rozwojowej wytwarzał/wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci autorskich praw do programów komputerowych, które podlegają ochronie według przepisów prawa polskiego,

  2. Wnioskodawca osiągał/osiąga dochód ze sprzedaży tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, względnie - z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 u.p.d.o.f.

  3. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 u.p.d.o.f. Mając powyższe na uwadze, dochód uzyskiwany z odpłatnego zbycia kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. majątkowych praw autorskich do programów komputerowych tworzonych przez Wnioskodawcę w odpowiedzi na zlecenie Kontrahenta, z którym Wnioskodawca zawarł umowę o współpracę, należy uznać za dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f., względnie za dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 u.p.d.o.f. To oznacza, że Wnioskodawca ma prawo wobec tych dochodów zastosować preferencyjną 5-proc. stawkę opodatkowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan w uzupełnieniu wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Pana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.),

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574 ze zm.),

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

 1) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

 2) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy prowadzi Pan działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu, rozwijaniu, ulepszaniu i modyfikowaniu oprogramowania komputerowego mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak Pan wskazał w opisie zdarzenia – w ramach działalności samodzielnie Pan prowadzi prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W ramach prowadzonej działalności nabywał/nabywa Pan, łączył/łączy, kształtował/kształtuje i wykorzystywał/wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych, oprogramowania, technologii w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług). Tworzy Pan każdorazowo nowe, bardziej innowacyjne i/lub ulepszone programy komputerowe, które nie występowały w Pana dotychczasowej praktyce gospodarczej. Nie są to działania obejmujące wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług. Celem Pana twórczej działalności jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystywanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Ponadto, prowadzi Pan swoją działalność w sposób systematyczny w celu tworzenia nowych rozwiązań. Pana działania prowadzone były/są w sposób ułożony, metodyczny, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu jaki ma on spełniać, ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie. Dotychczas prowadzone projekty zakończyły się powodzeniem, tzn. opracował Pan programy odpowiadające przyjętym wstępnie założeniom. Pana działalność w zakresie wytwarzania programów komputerowych jest działalnością prowadzoną bezpośrednio przez Pana dla potrzeb Pana działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku Pana działania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Reasumując – podejmowana przez Pana działalność polegająca na tworzeniu, rozwijaniu, ulepszaniu i modyfikowaniu oprogramowania komputerowego spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Pana stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Pana z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1) patent,

2) prawo ochronne na wzór użytkowy,

3) prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4) prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5) dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6) prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7) wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8) autorskie prawo do programu komputerowego

   - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Artykuł 30ca ust. 6 tej ustawy stanowi:

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

 1) z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

 2) ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

 3) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

 4) z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

 1) wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

 2) prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

 3) wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

 4) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

 5) dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem, że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do opisu sprawy, należy wskazać, że:

1)w ramach działalności gospodarczej w ramach świadczonych usług tworzy, rozwija, ulepsza i modyfikuje Pan programy komputerowe;

2)wykonuje Pan powyższe czynności w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

3)efekty Pana pracy zawsze są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz przysługują Panu osobiste i majątkowe prawa autorskie do tych programów komputerowych;

4)uzyskuje Pan dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej z tyt. sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. majątkowych praw autorskich do programów komputerowych;

5)od 1 stycznia 2022 r. prowadzi Pan na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów szczegółową Ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy, która to wyodrębnia każde prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Jak stanowi art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Pana oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP.

To oznacza, że może Pan skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5% w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, za rok 2022 (od 1 stycznia 2022 r., tj. od momentu prowadzenia odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów Ewidencji) oraz w latach następnych, o ile sposób prowadzenia działalności w zakresie kwalifikowanych praw własności intelektualnej w latach kolejnych nie ulegnie zmianie.

Reasumując - opisane we wniosku kwalifikowane dochody uzyskane z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej może Pan opodatkować stawką 5% zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od momentu rozpoczęcia  prowadzenia odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji (tj. od 1 stycznia 2022 r.), spełniającej wymogi określone w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Pana stanowisko w odniesieniu do zadanego pytania oznaczonego we wniosku nr 2, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawiony we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego przez Pana w  danej sprawie.

Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w  rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

Okoliczność wykazania wartości wynagrodzenia za przeniesienie prawa własności intelektualnej w umowie lub fakturze nie podlega ocenie w drodze interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Natomiast art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej stanowi, że:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do (…), ul. (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).