Opis stanu faktycznego

Od 1 stycznia 2012 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą. Początkowo jako aplikant adwokacki przy Okręgowej Radzie Adwokackiej, a następnie od 8 lipca 2014 r. jako adwokat prowadzący własną jednoosobową Kancelarię Adwokacką.

Prywatnie jest Pani także żoną, a przede wszystkim matką czwórki małoletnich dzieci (10, 8, 5 i 3 lata). Wraz z mężem oboje Państwo pracują i wychowują małoletnie dzieci. Mąż pracuje na umowę o pracę w prywatnym sektorze.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych bezzasadnie stwierdził, że nie podlegała Pani pod ubezpieczenie społeczne i jednocześnie wstrzymał wypłatę należnych świadczeń. Organ zakwestionował 7-letnie prowadzenie działalności, tj. od okresu jej powstania do założenia Kancelarii Adwokackiej. Wymagał przedłożenia dokumentów z okresu 7 lat wstecz, pomimo że obowiązek przechowywania dokumentów księgowych był i nadal jest 5 lat. Była Pani w ich posiadaniu i mogła wykazać wszystkie sporne okoliczności, jednak dla organu nie było to wystarczające. Organ w omawianej sprawie dopuścił się wielu błędów, licznych nieprawidłowości.

Jako matka 3 dzieci pozostała Pani w tym czasie, jako kobieta ciężarna, bez środków do życia. W początkowym okresie ciąży była Pani zmuszona – z uwagi na zagrożenie ciąży – do przejścia od razu na zwolnienie chorobowe. Od tego momentu rozpoczęła się Pani walka z organem, a następnie walka sądowa, która trwała od 18 października 2018 r. do 17 maja 2021 r. W tym czasie pozostawała Pani bez wypracowanych świadczeń z ubezpieczeń społecznych.

Z powodu ewidentnego błędnego postępowania, Zakład Ubezpieczeń Społecznych przegrał batalię w Sądzie i był zmuszony do przelania jednorazowej kwoty z tyt. wypłaty nieterminowych świadczeń. W związku z powyższym uważa Pani, że została ponownie poszkodowana, gdyż uzyskanie tak wysokiej jednorazowej kwoty spowodowało przekroczenie II progu podatkowego, także w sytuacji gdy rozliczenie podatkowe nastąpiło wraz z małżonkiem. Oprócz utraty wypracowanej ulgi z tyt. posiadania 4 dzieci, była Pani także zmuszona przekazać na rachunek bankowy urzędu skarbowego dodatkowo kwotę – 854 zł.

Odczuwa Pani z tego powodu ogromną niesprawiedliwość i czuje się oszukana. Razem z mężem ciężko Pani pracuje zawodowo, aby zapewnić dzieciom jak najlepsze warunki, a pomimo wygrania sprawy w obu instancjach, jest Pani podwójnie poszkodowana. Przepisy prawa podatkowego traktują przedmiotowy przelew jak przychód, a w związku z tym wymusiły na Pani zapłatę podatku w ogromnej wysokości, który nie tylko obejmuje całą ulgę na 4 dzieci, ale też kwotę 845 zł.

W związku z powyższym, uznała Pani za konieczne wystąpienie o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, gdyż Pani zdaniem została bezprawnie pozbawiona wypłaty świadczeń z okresu 2 lat, by z drugiej strony być zmuszona do pokrycia podatku w tak ogromnej wysokości.

Sprawa w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych rozpoczęła się po złożeniu wniosku o wypłatę świadczenia chorobowego za okres od … 2018 r. do … 2018 r. Miesiąc wcześniej, Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłacił ostatnie świadczenie macierzyńskie z tytułu urodzenia poprzedniego dziecka. W … 2018 r. okazało się, że ponownie jest Pani w ciąży, ale z powodu jej zagrożenia była Pani zmuszona od samego początku przejść na L4.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych prowadził wewnętrzne postępowanie przez okres dziewięciu miesięcy (tj. w okresie od .. 2018 r. do … 2019 r.) i … 2019 r. wydał decyzję, w treści której uznał Panią za osobę niepodlegająca pod ubezpieczenie społeczne, a co za tym idzie stwierdził fikcję prowadzonej od 2012 r. działalności gospodarczej.

Organ dopuścił się bezzasadnego kwestionowania prawa podlegania pod ubezpieczenie społeczne w okresie od … 2018 r. do … 2021 r. pozostawiając Panią bez środków do życia. Otrzymała Pani odmowę wypłaty ww. świadczeń oraz decyzję dotyczącą zwrotu poprzednio wypłaconych z okresu 6 lat wstecz. Pomimo przedłożonych przez Panią dowodów, organ nie uwzględnił treści odwołania i skierował sprawę do Sądu.

Gdyby organ zakończył postępowanie w ustawowych terminach, niniejsze postępowanie zakończyłoby się już w roku 2018 r., świadczenia wypłacane byłyby każdego kolejnego miesiąca, a co za tym idzie, na koniec roku nie przekroczyłaby Pani progu podatkowego. W poszczególnych latach otrzymałaby Pani proporcjonalnie po części należnych sobie świadczeń, a nie ich jednorazową całość w roku 2021.

Złożyła Pani odwołanie do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Po złożeniu odwołania przed Sądem Okręgowym toczyło się postępowanie, które zakończyło się wydaniem pozytywnego dla Pani rozstrzygnięcia. Sąd uchylił przedmiotową decyzję, tj. uznał, iż prowadziła Pani działalność gospodarczą od … 2012 r. do … 2016 r.

Pomimo wygranej w I instancji organ niezasadnie złożył apelację do Sądu Apelacyjnego, wskazując w treści zarzutów jedynie swobodną ocenę dowodów, czym ponownie przedłużył czas rozpatrywania sprawy o kolejny rok.

Wskazać należy, iż gdyby organ nie wniósł apelacji, sprawa zakończyłaby się w lutym 2020 r. i w tym czasie doszłoby do częściowej wypłaty zaległych świadczeń, a Pani nie przekroczyłaby II progu podatkowego z powodu wykonania przez organ jednego przelewu za niewypłacone w terminie należne świadczenia.

W 2021 r. został wykonany przelew z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na podstawie prawomocnego orzeczenia Sądu Apelacyjnego w sprawie o podleganie pod ubezpieczenia społeczne.

Reasumując, w Pani ocenie przedmiotowa batalia toczyła się bezzasadnie ponad dwa i pół roku, co końcowo spowodowało skumulowanie nieterminowych świadczeń w dacie … 2021 r., a tym samym doprowadziło do przekroczenia progu podatkowego i wymusiło na Pani zapłatę ogromnej kwoty podatku, który w swojej istocie nie tylko pochłonął ulgę na czwórkę dzieci, ale też spowodował konieczność zapłaty kwoty 845 na rzecz urzędu skarbowego.

Podkreśla Pani, iż przez wszystkie lata rozliczania się z urzędem skarbowym nie przekroczyła Pani nigdy progu podatkowego.

Gdyby organ przestrzegał przepisów – umorzyłby postępowanie i przedmiotowa sprawa sądowa nie miałaby miejsca, świadczenia wypłacone byłyby zgodnie z terminem i nie przekroczyłaby Pani progu skali podatkowej oraz nie musiałaby płacić należnego podatku. Ponadto, gdyby postępowanie było prowadzone zgodnie z przepisami, organ zakończyłby postępowanie na etapie Zakładu, świadczenia wypłacone byłyby zgodnie z terminem i nie przekroczyłaby Pani progu skali podatkowej oraz nie musiałaby płacić należnego podatku.

Płatnik wskazał wartości poszczególnych nieterminowych świadczeń rozbijając je na poszczególne lata nabycia do nich prawa, kumulując wypłatę całości nieterminowych świadczeń w jednym roku, a tym samym powodując, że u Pani powstało niekorzystne zdarzenie podatkowe, gdyż jest Pani zmuszona do pokrycia podatku o wartości 32% zamiast podatku o wartości 17%, a tym samym utraty całej rocznej ulgi na 4 dzieci – co jest niezmiernie krzywdzące. Organy państwowe, w tym urząd skarbowy, winny stać na straży praworządności i w sytuacji wystąpienia wielkiej niesprawiedliwości winny podjąć odpowiednią reakcję, tj. wydać interpretację na korzyść podatnika.

Wskazuje Pani, iż w roku 2018 uzyskała:

1)łączny przychód z prowadzonej działalności – 12 503,41 zł

2)koszt uzyskania przychodu – 16 386,13 zł;

3)strata – 3 882,72 zł;

4)dochód po obliczeniach – 115 027,55 zł.

W roku 2019 uzyskała Pani:

1)łączny przychód z prowadzonej działalności – 20 710,76 zł;

2)koszt uzyskania przychodu – 18 721,93 zł;

3)strata – 0 zł;

4)dochód po obliczeniach – 119 687,00 zł.

W roku 2020 uzyskała Pani:

1)łączny przychód z prowadzonej działalności – 27 015,83 zł;

2)koszt uzyskania przychodu – 25 563,55 zł;

3)strata – 0 zł;

4)dochód po obliczeniach – 76 565,63 zł.

W roku 2021 uzyskała Pani:

1)łączny przychód z prowadzonej działalności – 72 950,76 zł;

2)koszt uzyskania przychodu – 40 684,92 zł;

3)strata – 0 zł;

4)dochód po obliczeniach – 176 774,10 zł;

5)inne źródła – 150 246,52 zł – nieterminowo wypłacone świadczenia z okresu 2 lat.

Gdyby przedmiotową kwotę podzielić na 2 lata – 150 246,52 zł/2 = 75 123,26 zł, to z pewnością nie przekroczyłaby Pani progu podatkowego ani w 2019, 2020 czy 2021 r.

Reasumując uważa Pani, że została podwójnie pokrzywdzona. Po pierwsze poprzez wstrzymanie wypłaty świadczeń z okresu dwóch lat, a po drugie – po jednorazowym ich otrzymaniu doszło do przekroczenia II progu podatkowego, co spowodowało ponownie wystąpienie negatywnych konsekwencji wynikających z tej samej podstawy prawnej. Dlatego też jest Pani zdania, iż jej sytuacja wymaga wydania indywidualnej interpretacji podatkowej przez urząd skarbowy.

Po analizie treści wniosku, mając na względzie zakres kompetencji przyznanej tut. organowi i treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa przyjęto, że intencją Pani było uzyskanie odpowiedzi na pytanie:

Czy wypłata skumulowanych zasiłków przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w 2021 r.?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem, przelew z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych stanowiący skumulowane z okresu 2 lat i nieterminowo wypłacone świadczenia nie powinien być ustalany jako Pani przychód. Tym samym nie powinno dojść do stwierdzenia przekroczenia progu podatkowego, a co za tym idzie organ powinien Pani zwrócić nadpłacony podatek w wysokości niewypłaconej ulgi na 4 dzieci oraz dokonanej przez Panią dopłaty w wysokości ok. 845 zł.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłem przychodu są inne źródła.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

W myśl natomiast art. 34 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Organy rentowe są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki miesięczne od wypłacanych bezpośrednio przez te organy emerytur i rent, świadczeń przedemerytalnych i zasiłków przedemerytalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, rent strukturalnych, rent socjalnych oraz rodzicielskich świadczeń uzupełniających.

Zgodnie natomiast z art. 45 ust. 1 ww. ustawy:

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Jak wskazała Pani w opisie stanu faktycznego od 1 stycznia 2012 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą. Zakład Ubezpieczeń Społecznych stwierdził, że nie podlegała Pani pod ubezpieczenie społeczne i jednocześnie wstrzymał wypłatę należnych świadczeń. Sprawa w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych rozpoczęła się po złożeniu wniosku o wypłatę świadczenia chorobowego za okres od … 2018 r. do dnia … 2018 r. Miesiąc wcześniej Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłacił ostatnie świadczenie macierzyńskie z tytułu urodzenia poprzedniego dziecka. W .. 2018 r. okazało się, że Pani ponownie jest w ciąży, ale z powodu jej zagrożenia była zmuszona od samego początku przejść na L4. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał decyzję, w treści której uznał Panią za osobę niepodlegającą pod ubezpieczenie społeczne, a co za tym idzie stwierdził fikcję prowadzonej od 2012 r. działalności gospodarczej. Organ dopuścił się kwestionowania prawa podlegania pod ubezpieczenie społeczne w okresie od … 2018 r. do … 2021 r. pozostawiając Panią bez środków do życia. Otrzymała Pani odmowę wypłaty ww. świadczeń, a co więcej, decyzję dotyczącą zwrotu poprzednio wypłaconych świadczeń z okresu 6 lat wstecz. Pomimo przedłożonych przez Panią dowodów, organ nie uwzględnił treści odwołania i skierował sprawę do Sądu. Złożyła Pani odwołanie do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Po złożeniu odwołania przed Sądem Okręgowym toczyło się postępowanie, które zakończyło się wydaniem pozytywnego dla Pani rozstrzygnięcia. Sąd uchylił przedmiotową decyzję, tj. uznał, iż prowadziła Pani działalność gospodarczą od 1 stycznia 2012 r. do kwietnia 2016 r. Pomimo wygranej w I instancji organ złożył apelację do Sądu Apelacyjnego, wskazując w treści zarzutów jedynie swobodną ocenę dowodów, czym ponownie przedłożył czas rozpatrywania sprawy o kolejny rok. 17 maja 2021 r. został wykonany przelew z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na podstawie prawomocnego orzeczenia Sądu Apelacyjnego w sprawie o podleganie pod ubezpieczenia społeczne. Płatnik wskazał wartości poszczególnych nieterminowych świadczeń rozbijając je na poszczególne lata nabycia do nich prawa, kumulując wypłatę całości nieterminowych świadczeń w jednym roku, a tym samym powodując, że u Pani powstało niekorzystne zdarzenie podatkowe, gdyż jest Pani zmuszona do pokrycia podatku o wartości 32% zamiast podatku o wartości 17%, a tym samym utraty całej rocznej ulgi na 4 dzieci – co jest niezmiernie krzywdzące.

Odnosząc się do wyrażonych przez Panią wątpliwości należy wskazać, że wykładnia językowa przytoczonego art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazuje, że momentem przesądzającym o powstaniu przychodu jest moment jego uzyskania, tj. chwila kiedy podatnik otrzymał (lub postawiono do jego dyspozycji) wartości pieniężne, albo otrzymał świadczenia w naturze bądź inne nieodpłatne świadczenie. Do tego typu świadczeń nie mają bowiem zastosowania przewidziane w ustawie o podatku dochodowym przepisy szczególne.

Przez określenie „otrzymane”, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego, należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, lecz także kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika. Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik, wykazując określoną aktywność, ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Z definicji pojęcia przychodu, jako świadczenia otrzymanego, czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego – roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również – miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).

O powstaniu przychodu można zatem mówić nie tylko w sytuacji, w której podatnik faktycznie otrzyma określoną ilość środków pieniężnych, ale też wtedy, gdy zostaną mu one udostępnione w ten sposób, że będzie mógł nimi rozporządzać.

Art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie również w przypadku świadczeń wypłacanych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych tytułem zasiłków. Stąd też przychód z tego tytułu powstaje w dniu otrzymania świadczenia – niezależnie od tego, czy jest to świadczenie bieżące, zaległe, czy też zasądzone prawomocnym wyrokiem sądowym.

Wobec powyższego, odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przychód z tytułu świadczeń należnych za wskazane przez Panią lata powstał w roku, w którym zostały one Pani postawione do dyspozycji, tj. wypłacone. W konsekwencji przychód z tytułu zaległych świadczeń z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych uzyskała Pani w 2021 r. i należało go uwzględnić w zeznaniu rocznym za 2021 r.

Okoliczność, że wypłata nastąpiła z opóźnieniem z powodu wskazanych przez Panią działań Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jak również fakt, że opóźnienie spowodowało przekroczenie przez Panią progu dochodowego w skali podatkowej, powodując opodatkowanie nadwyżki wyższą stawką podatku i konieczność dopłaty podatku w wysokości odpowiadającej uldze prorodzinnej na 4 dzieci oraz dodatkowo kwoty 845 zł, nie ma wpływu – w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na moment powstania przychodu.

Dodatkowe informacje

Złożone przez Panią pismo, jest procedowane jako wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, natomiast kwestie dotyczące wskazanych przez Panią nieprawidłowości w działaniu Zakładu Ubezpieczeń Społecznych leżą poza zakresem działalności Krajowej Informacji Skarbowej. Ewentualne skargi na działanie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych należy składać do Dyrektora właściwego Oddziału ZUS.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

–Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.

–Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

–w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

–w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).