Temat interpretacji
Ustalenie obowiązku podatkowego w Polsce po wyjeździe do USA.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
19 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 17 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 21 listopada 2022 r. (wpływ 21 listopada 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Pana zamiar to uzyskanie informacji czy w świetle poniżej przedstawionych faktów podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu jako rezydent podatkowy w Polsce.
Jest Pan obywatelem polskim. Do 1999 r. podejmował Pan pracę zarobkową w Polsce i tam też składał Pan zeznania podatkowe jako osoba fizyczna. W tym samym roku wyjechał Pan do Stanów Zjednoczonych Ameryki na podstawie wizy turystycznej. Po jej wygaśnięciu Pana status pozostał nieuregulowany w związku z czym Pana pobyt w USA jest nieudokumentowany z punktu widzenia tutejszych przepisów imigracyjnych. Podjął Pan tutaj pracę zarobkową w wolnym zawodzie i na podstawie wydanych tutaj dokumentów (ID, numer Social Security bez autoryzacji do pracy) rozlicza się Pan corocznie z podatku federalnego, stanowego i składek emerytalnych.
Wynajmuje Pan lokal mieszkaniowy, posiada konto bankowe, firmę, karty kredytowe, przebywa Pan w USA nieprzerwanie od czasu wyjazdu. Zamieszkuje Pan wspólnie z partnerką. Nie jest Pan żonaty, nie posiada dzieci, nie prowadzi Pan działalności gospodarczej i zarobkowej w Polsce od czasu wyjazdu.
Wyjeżdżając z Polski nie posiadał Pan żadnych nieruchomości ani wielkich oszczędności. Posiada Pan dwa konta avizo (USA dollar) w polskich bankach, pierwsze założone przed wyjazdem, drugie w USA drogą korespondencyjną. Fundusze na nich zgromadzone nie przekraczają 10 tys. dolarów. W Polsce ma Pan rodziców i braci. Nie został Pan wymeldowany z miejsca zamieszkania. Rodzina złożyła Panu wizytę cztery razy od czasu wyjazdu. Kontaktuje się Pan z nimi poprzez komunikatory internetowe.
Zamierza Pan wrócić do kraju, posiada Pan ważny paszport. Czy po powrocie oszczędności które zgromadził Pan w USA z tytułu pracy zarobkowej i które zdeponuje w polskim banku będą podlegać opodatkowaniu lub inwestycje(kupno domu) w Polsce będą podlegać opodatkowaniu? Prosi Pan o wskazanie dokumentów dotyczących podatków i składek emerytalnych z właściwych urzędów w USA jeżeli takie będą wymagane przez Polski Urząd Podatkowy.
W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku doprecyzował Pan zakres wniosku poprzez wskazanie, że jego przedmiotem jest ustalenie Pana obowiązku podatkowego w Polsce od momentu Pana wyjazdu do USA do momentu powrotu do Polski.
Ponadto odpowiadając na pytanie: czy w okresie tym Stany Zjednoczone Ameryki traktowały Pana jak rezydenta podatkowego, tzn. czy według prawa amerykańskiego podlegał Pan tam opodatkowaniu, z uwagi na swoje miejsce zamieszkania, podał Pan, że jest w posiadaniu formularzy (…) za okres pobytu (1999-2021).
Pytanie
Czy w świetle przedstawionych faktów podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu jako rezydent podatkowy w Polsce?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie, nie podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki. Jest Pan rezydentem podatkowym w USA, tu posiada Pan miejsce zamieszkania, przebywa Pan nieprzerwanie dłużej niż 184 dni w USA i centrum Pana interesów osobistych i gospodarczych znajduje się w USA od czasu Pana wyjazdu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustaw:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.
W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Jak wynika z wniosku, w 1999 r. wyjechał Pan do Stanów Zjednoczonych Ameryki, gdzie Pan odtąd stale przybywał i wykonywał pracę zarobkową. Zatem w analizowanej sprawie należy również przytoczyć przepisy umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31 poz. 178).
Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b ww. umowy:
Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski” oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.
Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b ww. umowy:
Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych” oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.
Zgodnie z art. 4 ww. umowy:
Jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:
a)będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),
b)jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,
c)jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.
Przy czym wyjaśnienia wymaga, że postanowienia art. 4 ww. umowy, mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy w myśl postanowień ww. umowy, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, tzn. gdy zachodzi kolizja ustawodawstw wewnętrznych obu państw w kwestii dotyczącej ustalenia miejsca zamieszkania. W konsekwencji reguły kolizyjne mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji gdy podatnik w tym samym czasie ma miejsce zamieszkania w obu umawiających się państwach.
Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.
Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
Mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że od momentu wyjazdu z Polski w 1999 r. posiada Pan ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki. W tym kraju podjął Pan pracę zarobkową w wolnym zawodzie i rozlicza się corocznie z podatku federalnego, stanowego i składek emerytalnych. Tam wynajmuje Pan mieszkanie, posiada konto bankowe, firmę i karty kredytowe. Od czasu wyjazdu przebywa Pan nieprzerwanie w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Natomiast w Polsce od czasu wyjazdu nie prowadzi Pan działalności gospodarczej i zarobkowej. Nie posiada Pan w Polsce żadnych nieruchomości ani wielkich oszczędności. Jest Pan stanu wolnego, nie ma dzieci, w Polsce posiada Pan rodziców i braci, z którymi kontaktuje się Pan poprzez komunikatory internetowe.
Ponieważ od momentu wyjazdu z Polski w 1999 r. ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze łączą Pana ze Stanami Zjednoczonymi Ameryki, a także nie przebywał Pan w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, należy uznać, że – w okresie będącym przedmiotem wniosku – nie posiadał Pan miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, w rozumieniu cyt. art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym w okresie tym podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ww. ustawy. Oznacza to, że w Polsce mogłyby podlegać opodatkowaniu jedynie dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, których jednak we wnioskowanym okresie – jak wskazano we wniosku – Pan nie osiągał.
W związku z powyższym, w przedstawionym stanie faktycznym, od momentu wyjazdu z Polski do Stanów Zjednoczonych Ameryki w 1999 r. nie posiada Pan w Polsce nieograniczonego obowiązku podatkowego.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
W związku z załączonymi do wniosku dokumentami wyjaśniamy, że wydając interpretację indywidulną, nie przeprowadzamy postępowania dowodowego w związku z czym nie dokonujemy analizy i oceny dokumentów, a jedynie opieramy się na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).