Temat interpretacji

w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2020 r. (data wpływu 16 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 lipca 2020 r. (data wpływu 14 lipca 2020 r.), pismem z dnia 14 lipca 2020 r. (data wpływu 14 lipca 2020 r.) oraz pismem z dnia 27 lipca 2020 r. (data wpływu 27 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 10 lipca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.441.2020.1.MS (doręczonym dnia 13 lipca 2020 r.), wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 17 lipca 2020 r. wpłynęły uzupełnienia wniosku (data nadania 14 lipca 2020 r.).

Ponadto, Wnioskodawca pismem z dnia 27 lipca 2020 r. (data nadania 27 lipca 2020 r.) doprecyzował opis stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zgodnie z przepisami prawa podatkowego, firma Wnioskodawcy prowadzi odrębną ewidencję do prac badawczo-rozwojowych. Wnioskodawca osiąga w działalności gospodarczej dochód poprzez sprzedaż autorskiego oprogramowania komputerowego wraz z przekazaniem praw autorskich. W chwili tworzenia nowego lub rozwijania istniejącego oprogramowania komputerowego w Jego działalności gospodarczej tworzy On nowe autorskie rozwiązanie, które jest odrębną usługą programistyczną i jest sprzedawane jako odrębny program komputerowy wraz z przekazaniem odrębnych praw autorskich oraz własnościowych do tego oprogramowania. W chwili ulepszania lub rozwijania dowolnego oprogramowania tworzone są nowe kody programu oraz autorskie algorytmy przez co powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Na podstawie tego świadczenia usługi informatycznej, tworzenie nowego oprogramowania lub ulepszenie istniejącego prowadzi do powstania odrębnego prawa własności intelektualnej, które podlega ochronie na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z poźn. zm.). Do wykonania powyższych usług opartych na działalności twórczej wymagana jest praca badawczo-rozwojowa wykonywana systematycznie w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, o których mowa w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia o podatku dochodowym od osób fizycznych. Każda wykonywana usługa przez Wnioskodawcę w Jego działalności wymaga posiadania wiedzy nabytej w sposób badawczo-rozwojowy, która na bieżąco musi być poszerzana ze względu na stale rozwijającą się dziedziną informatyki.

W pismach z dnia 14 lipca 2020 r. wniosku Wnioskodawca wskazał, że wszystkie prace oraz usługi wykonywane przez Niego stanowią prace badawczo-rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. że prowadzona działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe podejmowane w sposób systematyczny, w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Ponadto, Wnioskodawca dodał, że posiada nieograniczony obowiązek podatkowy na terenie Rzeczypospolitej Polskiej w świetle art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach tworzenia, ulepszania programów komputerowych jest działalnością twórczą. Dwa nurty działalności to rozwój powszechnie rozumianego oprogramowania, a drugi to rozwój metod sztucznej inteligencji i algorytmów deterministycznych. W pierwszym wypadku, rozwijane oprogramowanie wymaga opracowania sposobu rozwiązania zadanego problemu, który to Wnioskodawca jako programista musi opracować w unikatowy dla zagadnienia sposób. Kolejno przekłada się to na oprogramowanie tego kodem źródłowym pokrywającym autorskie rozwiązanie. Wytworzone zostaje nowe podejście do danego zagadnienia. Drugi nurt to szeroko pojęta algorytmika, zarówno na poziomie opracowania założeń i samych algorytmów jak i ich implementacji. Ze względu na wielkość takich zagadnień, małą popularność i praktycznie brak powtarzalności, wszystkie tego typu rozwiązania są nowymi tworami Wnioskodawcy. Twórcza działalność po etapie projektowania algorytmów przechodzi kolejno do fazy ich implementacji, która to w konsekwencji jest twórczą. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę jest prowadzona w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Metodyka i sposób prowadzenia działalności to konsekwencja wieloletniego doświadczenia zarówno na stanowiskach programistycznych, zarządzających i naukowych. Każde nowo podejmowane zagadnienie podlega jego indywidualnej analizie, zarówno pod względem czasowym, kosztowym i realności wykonania. Przykładowo system rywalizacji w grach VR w połączeniu z systemem sprzedaży biletów i atrakcji w rodzinnym parku rozrywki. Założeniem jest stworzenie oprogramowania pozwalającego śledzić gracza, jego czynności wirtualne jak i fizyczne w obrębie parku, po to aby serwować wskazane dla niego dobra. Takie oprogramowanie rozkładane jest na moduły, gdzie każdy z nich jest podcelem do osiągnięcia. Planowane są na nie określone ramy czasowe, sposoby rozwiązania go w kodzie źródłowym, optymalizacji i zwiększenia wydajności. Po opracowaniu założeń podejmowanego problemu, kolejnym etapem jest jego implementacja w kodzie programu, gdzie wymagane jest stworzenie odpowiednich bloków kodu pozwalających na realizację zadania. Kolejno następuje weryfikacja działania programu w stosunku do założeń i ewentualne modyfikacje kodu przed kolejną weryfikacją. Podejście do budowania rozwiązań algorytmów deterministycznych i sztucznej inteligencji to nieco inne zagadnienie gdzie dużo większy czas pochłania zbudowanie założeń i prototypu algorytmu w postaci dokumentów. Przykładowo oprogramowania do rozpoznawania warstw dna oka będące inteligentnym asystentem lekarza. Algorytmy uczenia maszynowego muszą być wykonane tak aby miały możliwie najwyższą skuteczność w jak najszybszym czasie działania. Skuteczność to nic innego niż odpowiednio zaprojektowane i wdrożone algorytmy pozwalające na akwizycję wiedzy lekarza i kolejno zbudowania na jej podstawie wirtualnego asystenta opartego o sztuczne sieci neuronowe. Rozwój algorytmów to etapy zbierania ich założeń, opracowania zestawów danych jakie powinny przyjmować i zwracać, opracowanie i wdrożenie metod akwizycji danych do uczenia maszynowego. Kolejno strategia implementacji w postaci kilku założeń i ścieżek, którymi można podążać aby osiągnąć cel. Są to prace badawcze więc dopiero etapy badań pokazują potencjalne drogi rozwoju, z których wybierana jest najbardziej rokująca. Tutaj następuje rozwój i walidacja metody, w sposób iteracyjny aż do momentu zakończenia badań sukcesem lub wyczerpania środków zleceniodawcy przeznaczonych na rozwój nowych technologii. Finalnie wykonywana jest optymalizacja kodu algorytmu/ów będące końcowym tworem dla klienta. Celem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie takich zasobów do tworzenia nowych zastosowań. Podczas procesu tworzenia nowych zastosowań, wiedza aktualna i jej poszerzanie jest niezbędne, ponieważ bez nich nie jest możliwe tworzenie oprogramowania. Koniecznym jest jednak to, że wiedza Wnioskodawcy musi być ciągle najbardziej aktualna szczególnie w kwestii badawczej algorytmów, ponieważ mając jako odniesienie osiągnięcia naukowe innych ludzi na świecie Wnioskodawca jest wstanie nie popełniać błędów lub kroków nie dających zakładanych celów. Często samo poszerzanie wiedzy nie jest wystarczające dla zleconej pracy badawczej, więc Wnioskodawca tworzy własne nowatorskie rozwiązania bazując o własne doświadczenie eksperckie. W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Pozyskiwanie nowej wiedzy jest nierozłącznym elementem pracy Wnioskodawcy. W ramach prowadzonej działalności wiedza nabyta podczas pracy badawczej oraz ta bieżąco nabywana przez Wnioskodawcę jest odpowiednio wykorzystywana i łączona w celu realizacji zleconych prac. Wiedza ta oraz umiejętności są wykorzystywane w celu realizacji usług, tworzenia oraz ulepszania nowych rozwiązań, a także w procesie optymalizacji procesów wytwarzania programów. Działalność prowadzona przez Niego nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Do tej pory nie zdarzyły się dwa takie same projekty, każde z działań charakteryzuje się tworzeniem oprogramowania na nowe problemy. Ulepszenie samo w sobie jest czymś nowym do osiągnięcia w danej dziedzinie. Możliwe są projekty gdzie zachodzi rutynowa aktualizacja rekordów bazy danych w określonym zakresie jednak nie są to obszary zainteresowania Wnioskodawcy. W chwili gdy Wnioskodawca ulepsza rozwiązanie stworzone przez siebie dla klienta, czy też ulepsza rozwiązanie niewytworzone bazowo przez Wnioskodawcę, wówczas w obu tych sytuacjach proces ulepszania jest traktowany jako odrębne zlecenie, gdzie w ramach tej pracy przekazywane są prawa autorskie do tego ulepszenia. Gdy Wnioskodawca ulepsza oprogramowanie działa On na zlecenie podmiotu będącym właścicielem tego oprogramowania. Proces ulepszenia jest odrębnym zleceniem i podczas jego realizacji przekazuje On w całości prawa autorskie. Oprogramowania wytwarzane przez Wnioskodawcę jest wykonywane na zamówienie klienta jako kolejne moduły rozszerzeń istniejącego już oprogramowania, którego prawnym właścicielem jest klient. Wszelkie prawa autorskie i majątkowe przechodzą na klienta zgodnie z umową po uiszczeniu zapłaty. Wnioskodawca w wypadku modyfikacji istniejącego już kodu źródłowego nie jest jego współwłaścicielem, a wszelkie modyfikacje i nowe komponenty są własnością klienta zgodnie z obowiązującym przeniesieniem praw autorskich i majątkowych. W związku z tym całości autorskich praw majątkowych do wytworzonego i rozwijanego oprogramowania komputerowego jest przekazywana na rzecz kontrahenta.

Rodzaj prowadzonej dokumentacji to podatkowa księga przychodów i rozchodów:

• dla działalności badawczo-rozwojowej prowadzona jest odrębna ewidencja,

• prowadzona jest ewidencja rachunkowa zapewniająca ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

• w ewidencji wyodrębniane są koszty o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu,

• dokonywane są zapisy w odrębnej ewidencji w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej,

• Wnioskodawca dokonuje zapisów w odrębnej ewidencji w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do produktów/usług gdzie możliwe jest wykorzystanie jednego lub więcej kwalifikowanych praw własności intelektualnych.

Szczegółowa, odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja jest prowadzona w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodów i dochodu przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Szczegółowa ewidencja jest prowadzona od początku realizacji prac badawczo-rozwojowych i jest prowadzona na bieżąco. Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane przez Wnioskodawcę czynności ponosi zleceniodawca. W przypadku ryzyka związanego z działaniem wytworzonego oprogramowania, zleceniodawca zawsze jest informowany o takim ryzyku przed zawarciem umowy i w chwili jej podpisania akceptuje to ryzyko jednocześnie ponosząc za to ewentualną odpowiedzialność. Wnioskodawca sam wyznacza harmonogram oraz miejsce realizacji zlecenia. Sam harmonogram oraz czas realizacji jest wcześniej omawiany oraz akceptowany przez zleceniodawcę. Czasami ryzyko gospodarcze nieznacznie wpływa na przychody Wnioskodawcy, jednak w większości przypadków nie jest to odczuwalne. Potrzeby rynku w dziedzinie, którą zajmuje się Wnioskodawca są tak duże, że to ryzyko nie jest istotnym elementem w pracy Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie:

1. Czy koszty które ponosi firma Wnioskodawcy są kosztami uzyskania przychodu działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która uprawnia Wnioskodawcę do odliczenia, o którym mowa w art. 26e wyżej wymienionej ustawy?
2. Czy w zaistniałym stanie faktycznym dochody uzyskane przez Wnioskodawcę poprzez sprzedaż autorskiego oprogramowania komputerowego powstałego w ramach prac badawczo-rozwojowych wraz z przekazaniem praw autorskich, są kwalifikowanymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym czy Wnioskodawca uprawniony jest do opodatkowania dochodów z tego tytułu przy zastosowaniu stawki 5%, o której mowa w art. 30ca ww. ustawy?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2. Natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), usługi świadczone przez Jego firmę polegające na tworzeniu programu komputerowego na zasadzie prac badawczo-rozwojowych, a następnie przekazywanie praw autorskich do tego programu są kwalifikowanymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zgodnie z art. 30cb ww. ustawy, prowadzi odrębną ewidencję księgową do prac badawczo-rozwojowych. Na podstawie tych uzasadnień Wnioskodawca twierdzi, że może stosować stawkę 5% podatku dochodowego od osób fizycznych, do przychodów z opisanych wyżej prac badawczo-rozwojowych. Wszystkie prace oraz usługi wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią prace badawczo-rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 38 ww. ustawy, tj. że prowadzona działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe podejmowane w sposób systematyczny, w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej, i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy, czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

() Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 30ca ust. 11 ww. ustawy, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box.

W tym zakresie wpisują się one w realizację Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju, Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki oraz Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste zamknięcie łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Wskazać także należy, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z Raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Według art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku, gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym.

Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Przepisy o IP BOX nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP BOX.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i osiąga dochód z tytułu sprzedaż autorskiego oprogramowania komputerowego wraz z przekazaniem praw autorskich. W chwili tworzenia nowego lub rozwijania istniejącego oprogramowania komputerowego w Jego działalności gospodarczej tworzy On nowe autorskie rozwiązanie, które jest odrębną usługą programistyczną i jest sprzedawane jako odrębny program komputerowy wraz z przekazaniem odrębnych praw autorskich oraz własnościowych do tego oprogramowania. W chwili ulepszania lub rozwijania dowolnego oprogramowania tworzone są nowe kody programu oraz autorskie algorytmy przez co powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Na podstawie tego świadczenia usługi informatycznej, tworzenie nowego oprogramowania lub ulepszenie istniejącego prowadzi do powstania odrębnego prawa własności intelektualnej, które podlega ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wszystkie prace oraz usługi wykonywane przez Niego stanowią prace badawczo-rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prowadzona działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe podejmowane w sposób systematyczny, w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach tworzenia, ulepszania programów komputerowych jest działalnością twórczą, prowadzoną w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia. Celem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie takich zasobów do tworzenia nowych zastosowań. W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność prowadzona przez Niego nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Szczegółowa, odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja jest prowadzona w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej oraz ustalenie przychodów i dochodu przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz w sposób pozwalający na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Szczegółowa ewidencja jest prowadzona od początku realizacji prac badawczo-rozwojowych i jest prowadzona na bieżąco.

Odnosząc wyżej przedstawiony opis do przeanalizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego chronione jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP BOX wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP BOX, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania Nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP BOX. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP BOX.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie, jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu sprzedaży praw autorskich do oprogramowania stanowiącego utwór prawnie chroniony, które zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wg stawki 5%. W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej