Temat interpretacji
Możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
15 czerwca 2022 r. złożyła Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej. Uzupełniła go Pani pismem złożonym 6 września 2022 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Jest Pani osobą niepełnosprawną z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności o nr (…). Otrzymuje Pani rentę socjalną, zasiłek pielęgnacyjny oraz dodatek 500+. W 2006 r. przeszła Pani operację skoliozy kręgosłupa i potrzebuje stałych zabiegów rehabilitacyjnych, których NFZ nie jest w stanie Pani zapewnić, stąd korzysta Pani z prywatnych zabiegów rehabilitacyjnych. Na jedne zabiegi posiada Pani fakturę. Natomiast na inne, które są przedmiotem Pani wniosku, posiada Pani tylko potwierdzenie wykonania operacji, czyli wydruk z historii Pani konta osobistego, z którego dokonana była transakcja zapłaty wraz z paragonem fiskalnym z terminala (transakcja dokonana była kartą bankomatową).
Na paragonie fiskalnym widnieje:
-kwota jaką zapłaciła Pani za usługi,
-nazwa usługi, czyli „leczenie bólów kręgosłupa”,
-odbiorca usługi, czyli „Centrum (…)
-data dokonanej transakcji.
Natomiast na wydruku z potwierdzenia wykonania operacji, z historii Pani rachunku bankowego, dotyczącej tej samej transakcji, jest:
-Pani imię i nazwisko,
-kwota jaką zapłaciła Pani za usługi rehabilitacyjne,
-odbiorca zapłaty: (…).
-data dokonanej transakcji.
W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że aktualne orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zostało wydane 9 lipca 2014 r. przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności. Orzeczenie zostało wydane na stałe, a niepełnosprawność istnieje od urodzenia. Ustalony znaczny stopień niepełnosprawności, datuje się od 21 czerwca 2009 r.
Są trzy schorzenia, które były podstawą do wydania orzeczenia o niepełnosprawności:
1.Niepełnosprawność ruchowa - symbol 05-R, wynikająca z wykonanej w 2006 r. operacji kręgosłupa, z jego usztywnieniem tylno-bocznym prętami metalowymi (…).
2.Wzrok - symbol 04-0. Jest Pani osobą prawie niewidomą, z rokowaniami do całkowitej utraty widzenia.
3.Inne przyczyny (symbol 11-1), takie jak, m.in.: (…) zespół genetyczny (…), z którego wynikają wszystkie powyższe schorzenia.
Wydatki poniesione przez Panią na zabiegi rehabilitacyjne, które zostały udokumentowane rachunkami i przelewami, zostały poniesione w 2021 r. Nie posiada Pani takiego zaświadczenia od lekarza specjalisty, które by potwierdzało, że ww. zabiegi rehabilitacyjne są niezbędne w Pani rehabilitacji.
Posiada Pani natomiast:
-skierowanie do poradni specjalistycznej rehabilitacyjnej z 2021 r., wystawione przez Poradnię Neurochirurgiczną (…) (w tym szpitalu została wykonana wspomniana wyżej operacja skoliozy), którego podstawą są dolegliwości bólowe,
-skierowanie do poradni urazowo-ortopedycznej z 2021 r., również ze wskazaniami dolegliwości bólowych i uszkodzeniem korzeni nerwów rdzeniowych,
-zaświadczenie wydane przez NZOZ (…) z 2016 r., w którym prof. (…), który wykonywał ww. operację stwierdza, że wystąpiły przewlekłe bóle kręgosłupa, z promieniowaniem do kończyn dolnych. Leczenie zachowawcze: leki przeciwbólowe, blokady lędźwiowe, fizykoterapia,
-ostatecznie wydane 26 stycznia 2022 r. skierowanie do Szpitala (…) na oddział chirurgii urazowo-ortopedycznej, na kolejną operację postępującej skoliozy, w przypadku nie ustąpienia bólów kręgosłupa (przewidywany termin – 2025 r.).
Poniesione przez Panią wydatki na prywatne zabiegi rehabilitacyjne (udokumentowane rachunkami):
-nie zostały i nie zostaną sfinansowane (dofinansowane) ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Zakładowego Funduszu Aktywności, Państwowego Funduszu Zdrowia, Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych,
-nie zostały i nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie zostały odliczone od kosztów uzyskania przychodu na podstawie ustawy o podatku dochodowym.
Posiadane przez Panią dokumenty dotyczące prywatnych zabiegów rehabilitacyjnych spełniają przesłanki, wynikające z art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ:
1)posiada Pani dokumenty, a konkretnie:
-wydruk z historii Pani rachunku bankowego oraz paragon fiskalny z terminala (transakcja była wykonywana kartą bankomatową), które potwierdzają ich poniesienie,
2)zawierają niezbędne informacje:
-dane identyfikujące kupującego usługi – (…) oraz sprzedającego te usługi: Centrum (…),
-rodzaj zakupionych usług - leczenie bólów kręgosłupa,
-kwotę zapłaty – 1 500 zł i 1 000 zł.
Pytanie
Czy wymienione wyżej prywatne zabiegi rehabilitacyjne, udokumentowane paragonem fiskalnym z terminala i potwierdzeniem wykonania tej operacji wydrukiem, z historii operacji bankowych z Pani konta osobistego, może Pan odliczyć w zeznaniu podatkowym za 2021 r., jako wydatki na cele rehabilitacyjne?
Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
W Pani ocenie, poniesione wydatki na prywatne zabiegi rehabilitacyjne może Pani odliczyć w zeznaniu podatkowym za 2021 r., ponieważ posiada dokumenty, udokumentowane paragonem fiskalnym z terminala i potwierdzeniem wykonania tej operacji z wydruku, z historii operacji bankowych, z Pani konta osobistego, stwierdzające ich poniesienie, a w szczególności:
-dane identyfikujące (odbiorę usługi) i sprzedającego (usługę),
-rodzaj zakupionej usługi,
-kwotę zapłaty.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym od 31 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.:
Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.
Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.:
Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.
Stosownie natomiast do art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2022 r., który ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r.:
Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym.
Jednocześnie należy zauważyć, że z dniem 1 stycznia 2022 r. do art. 26 ust. 7a dodano pkt 6b, w myśl którego :
Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne.
Przepis ten ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r.
Powyższa zmiana polegającą na nadaniu nowego brzmienia pkt 6 w ust. 7a art. 26 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych oraz dodaniu dwóch punktów 6a i 6b ma przede wszystkim charakter porządkujący. Zmiana ta polega na wyodrębnieniu z dotychczasowego brzmienia pkt 6 odpłatności za zabiegi rehabilitacyjne i wprowadzeniu tego wydatku do odrębnego przepisu, tj. do dodanego pkt 6b w ust. 7a art. 26 ww. ustawy.
W myśl art. 26 ust. 7d ww. ustawy:
Warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Zgodnie natomiast z przepisem art. 26 ust. 7f ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2022 r., który ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r. :
Ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1)I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
b)aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo
c)znaczny stopień niepełnosprawności;
2)II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy albo
b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych :
Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.
Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy :
Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.
Na podstawie art. 26 ust. 7b ww. ustawy :
Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Zauważyć należy, że odliczeniu od dochodu podlegają co do zasady wydatki poniesione od daty uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności, chyba że w orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność datowana jest wcześniej niż data wydania orzeczenia. W takiej sytuacji podatnik może odliczyć wydatki poniesione po dniu wskazanym w orzeczeniu jako data ustalenia niepełnosprawności.
Natomiast w myśl art. 26 ust. 13a ww. ustawy
Wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że jest Pani osobą niepełnosprawną z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności wydanym 9 lipca 2014 r. przez Powiatowy Zespół (…). Orzeczenie zostało wydane na stałe, a niepełnosprawność istnieje od urodzenia.
Są trzy schorzenia, które były podstawą do wydania orzeczenia o niepełnosprawności:
1.Niepełnosprawność ruchowa - symbol 05-R, wynikająca z wykonanej w 2006 r. operacji kręgosłupa, z jego usztywnieniem tylno-bocznym prętami metalowymi (…).
2.Wzrok - symbol 04-0. Jest Pani osobą prawie niewidomą, z rokowaniami do całkowitej utraty widzenia.
3.Inne przyczyny (symbol 11-1), takie jak, m.in.: (…) oraz zespół genetyczny (…), z którego wynikają wszystkie powyższe schorzenia.
Ustalony znaczny stopień niepełnosprawności, datuje się od 21 czerwca 2009 r. Otrzymuje Pani rentę socjalną, zasiłek pielęgnacyjny oraz dodatek 500+. W 2006 r. przeszła Pani operację skoliozy kręgosłupa i potrzebuje stałych zabiegów rehabilitacyjnych, których NFZ nie jest w stanie Pani zapewnić, stąd korzysta Pani z prywatnych zabiegów rehabilitacyjnych.
Nie posiada Pani zaświadczenia od lekarza specjalisty, które by potwierdzało, że ww. zabiegi rehabilitacyjne są niezbędne w Pani rehabilitacji.
Posiada Pani natomiast:
-skierowanie do poradni specjalistycznej rehabilitacyjnej z 2021 r., wystawione przez Poradnię (…) (w tym szpitalu została wykonana wspomniana wyżej operacja skoliozy), którego podstawą są dolegliwości bólowe,
-skierowanie do poradni urazowo-ortopedycznej z 2021 r., również ze wskazaniami dolegliwości bólowych i uszkodzeniem korzeni nerwów rdzeniowych,
-zaświadczenie wydane przez NZOZ (…) z 2016 r., w którym prof. (…), który wykonywał ww. operację stwierdza, że wystąpiły przewlekłe bóle kręgosłupa, z promieniowaniem do kończyn dolnych. Leczenie zachowawcze: leki przeciwbólowe, blokady lędźwiowe, fizykoterapia,
-ostatecznie wydane 26 stycznia 2022 r. skierowanie do Szpitala (…) na oddział chirurgii urazowo-ortopedycznej, na kolejną operację postępującej skoliozy, w przypadku nie ustąpienia bólów kręgosłupa (przewidywany termin – 2025 r.).
Na część zabiegów posiada Pani fakturę. Pozostałe wydatki poniesione przez Panią w 2021 r. na zabiegi rehabilitacyjne zostały udokumentowane rachunkami i przelewami.
Posiadane przez Panią dokumenty dotyczące prywatnych zabiegów rehabilitacyjnych, w Pani ocenie, spełniają przesłanki wynikające z art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ posiada Pani wydruk z historii Pani rachunku bankowego oraz paragon fiskalny z terminala (transakcja była wykonywana kartą bankomatową), które potwierdzają ich poniesienie i zawierają niezbędne informacje:
-dane identyfikujące kupującego usługi – (…) oraz sprzedającego te usługi: Centrum (…),
-rodzaj zakupionych usług - leczenie bólów kręgosłupa,
-kwotę zapłaty – 1 500 zł i 1 000 zł.
Poniesione przez Panią wydatki na prywatne zabiegi rehabilitacyjne (udokumentowane rachunkami):
-nie zostały i nie zostaną sfinansowane (dofinansowane) ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Zakładowego Funduszu Aktywności, Państwowego Funduszu Zdrowia, Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych,
-nie zostały i nie zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie zostały odliczone od kosztów uzyskania przychodu na podstawie ustawy o podatku dochodowym.
Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca. Odnosząc się do możliwości odliczenia przez Panią w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na zabiegi rehabilitacyjne wskazać należy, że przepis art. 26 ust. 7a pkt 6b ww. ustawy, stanowi, że wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi, są wydatki poniesione na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne. Należy zwrócić uwagę, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg” i „rehabilitacja”. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych.
Jak wynika z art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w celu możliwości skorzystania przez osobę niepełnosprawną z ulgi przewidzianej przez ustawodawcę w treści art. 26 ust. 7a ww. ustawy, z zastrzeżeniem ust. 7c, osoba ta winna posiadać dokumenty stwierdzające poniesienie wydatków na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne, zawierające w szczególności: dane identyfikujące kupującego i sprzedającego, rodzaj zakupionego towaru/usługi oraz kwotę zapłaty, co oznacza, że z treści tych dokumentów powinno wynikać, że to osoba niepełnosprawna poniosła wydatek. Dowodem tym nie musi być faktura VAT; może to być również np. rachunek, umowa, dowód zapłaty. Zatem Pani – jako osoba niepełnosprawna – powinna posiadać dokumenty potwierdzające poniesienie przez Nią wydatków na cele rehabilitacyjne.
W świetle powyższego stwierdzić należy, że poniesione przez Panią w 2021 r. wydatki na odpłatne, indywidualne zabiegi rehabilitacyjne związane z chorobą kręgosłupa, w ramach leczenia bólów kręgosłupa i zaleconej fizykoterapii, uprawniają do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej i ich odliczenia w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne, od podstawy opodatkowania w zeznaniu rocznym za 2021 r., na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 i ust. 7a pkt 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Posiadane dokumenty w postaci wydruku z historii Pani rachunku bankowego oraz paragonu fiskalnego z terminala, gdyż transakcja była wykonywana kartą bankomatową, z których wynikają dane odbiorcy usługi i sprzedającego usługę, rodzaj zakupionej usługi oraz kwota zapłaty, stanowią podstawę do skorzystania przez Panią z odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne, stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem, Pani stanowisko uznano za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który przedstawiła Pani i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, w związku z czym, nie dokonuje analizy i oceny załączonych do wniosku oraz jego uzupełnienia dokumentów. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).