Temat interpretacji
Możliwość skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
21 października 2021 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 stycznia 2022 r. (wpływ 18 stycznia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną, o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, o symbolach 10-N, 03-L, a orzeczenie o niepełnosprawności wydane zostało w dniu 19 lipca 2011 r. i jest orzeczone na stałe. Wnioskodawczyni jest zatrudniona na umowę o pracę oraz pobiera rentę. Jej słuch pogarszał się z czasem, coraz bardziej wskutek leczenia radioterapią i chemioterapią, wykrytego u Wnioskodawczyni w 2003 r. raka. Gdy aparat słuchowy już nie pomagał, Wnioskodawczyni musiała poddać się operacjom wszczepienia implantów ślimakowych - w 2017 r. w uchu prawym, a w 2020 r. w uchu lewym. Teraz gdy już całkiem ogłuchła słyszy cokolwiek tylko dzięki implantowi w uchu prawym (na tym w uchu lewym od początku są komplikacje, Wnioskodawczyni jeszcze mało co na niego słyszy, ciągle wykonuje ćwiczenia by lepiej słyszeć). Operacje wszczepienia odbyły się w ..... w ... pod ...... Samo wszczepienie jest dopiero początkiem długiej drogi do słyszenia. Aby słyszeć cokolwiek trzeba czasu. Jest to bowiem nauka słyszenia całkowicie od nowa, gdyż słyszy się nie uchem, jak każdy normalny człowiek, a implantem - ciałem obcym podłączonym do nerwu słuchowego. Implant przekształca dźwięki na sygnały elektryczne, które za pomocą elektrod są wysyłane do nerwu słuchowego. Po wszczepieniu ustalany jest „....”. Jest to rozpis zaplanowanych na 2 lata wizyt u logopedy, lekarzy i innych specjalistów, podczas których są to: u logopedy- wykonywane ćwiczenia, oraz Wnioskodawczyni otrzymuje ćwiczenia, które musi ćwiczyć w domu,
a u lekarzy i innych specjalistów są to konsultacje, badania postępów, ustawienia implantów, itp. Wizyty te są niezbędnym elementem rehabilitacji po wszczepieniu implantu ślimakowego. Oprócz tego dodatkowo dochodzą wizyty niezaplanowane - czyli np. przy awarii implantu - do serwisu producenta (punkt serwisowy znajduje się tuż obok .....), lub jak w przypadku z kilku ostatnich miesięcy, dodatkowe wizyty i badania w celu wyjaśnienia powodu zawrotów głowy (w trakcie których Wnioskodawczyni dowiedziała się ostatnio, że w lewym uchu ma uszkodzony błędnik, co być może jest przyczyną tego, że implant w tym uchu nie działa jak trzeba). Każda taka wizyta wiąże się niestety z kosztami, gdyż w przypadku Wnioskodawczyni z powodu braku auta, jest to podróż na trasie . - ..... By dojechać do ..... w ...., Wnioskodawczyni musi najpierw jechać pociągiem od ok. 2 i pół do 3 godzin, następnie tramwajem 30 minut do przystanku przesiadkowego i stamtąd autobusem kolejne 30 minut, a potem pieszo dojść w ok. 20 min, co razem daje ok. 4 -4 i pół godzin drogi w jedna stronę (o ile Wnioskodawczyni zdąży na autobus, który jedzie raz na godzinę, oraz nie spóźni się on lub tramwaj). Niestety z powodu braku połączenia PKP w niektórych przypadkach, by dotrzeć na czas na wyznaczoną poranną wizytę, Wnioskodawczyni zmuszona jest przyjechać dzień wcześniej i przenocować. Ta sama sytuacja jest jeśli wizyta jest późnym popołudniem, bowiem dojazd z .... do dworca w ....., tak by zdążyć na pociąg z wykupionymi dużo wcześniej tańszymi biletami - ta sama droga - pieszo na przystanek autobusowy- ok. 20 minut, potem autobus jeżdżący raz na godzinę jedzie 30 minut, a następnie tramwaj pod dworzec jadący kolejne 30 minut (o ile Wnioskodawczyni zdąży na autobus, który jedzie raz na godzinę, oraz nie spóźni się on lub tramwaj). Wielokrotnie zabrakło dosłownie kilku minut by zdążyć, bo uciekł lub spóźnił się autobus lub tramwaj. A kupno nowego droższego biletu na ostatnią chwilę to dodatkowy koszt i nerwy. Dlatego właśnie trzeba przenocować. Nocleg potrzebny jest też w innych sytuacjach -np. zaraz po wszczepieniu implantu, przy badaniach, po których są zawroty w głowie, czy jest słabo po prostu, trzeba zostać i przenocować, bo Wnioskodawczyni nie jest w stanie wrócić bezpiecznie od razu do domu. Ze względu na to, że jest całkowicie głucha, nie wszystko słyszy jak trzeba (bo póki co słyszy tylko implantem w uchu prawym) oraz ma zawroty głowy (nasiliły się po wszczepieniu drugiego implantu), jeździ z Wnioskodawczynią mąż. Dopowiada Wnioskodawczyni on to, czego nie usłyszy, pomaga Jej wtedy kiedy czuje się gorzej (np. po wszczepieniu, po badaniach). Wspiera Wnioskodawczynię, co jest dla Niej bardzo ważne, bo jako osoba głucha Wnioskodawczyni czuje się niepewnie, jest zagubiona, boi się, że czegoś nie usłyszy, coś źle usłyszy, źle odpowie, i przez to coś zrobi źle, ktoś będzie myślał, że Wnioskodawczyni usłyszała, a nie usłyszy itp. Przez zły słuch Wnioskodawczyni nie zawsze jest w stanie sama, bez pomocy załatwiać swoje sprawy, a przede wszystkim prowadzić normalną rozmowę z ludźmi – słyszeć ich. Wtedy właśnie niezbędny jest mąż. Jeździ więc z Wnioskodawczynią, jest Jej opiekunem. Nocuje również z Wnioskodawczynią, kiedy jest taka potrzeba w ..... Wnioskodawczyni nie wie jak by miała sobie poradzić bez niego. To Wnioskodawczyni ponosi wszystkie koszty – kupuje bilety i opłaca nocleg z własnego konta bankowego, zarówno Jej, jak i męża, a wszystkie faktury VAT za bilety i noclegi, które Wnioskodawczyni posiada są zapisane imiennie na Nią. Koszty te nie zostały Wnioskodawczyni nigdy zwrócone w żadnej formie.
W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni nadmienia, że chce skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej za rok podatkowy 2021. Jednocześnie Wnioskodawczyni we wniosku ORD-IN zadała pytanie ile lat wstecz - o ile można - można to odliczyć.
Orzeczenie Wnioskodawczyni o niepełnosprawności, które teraz posiada w stopniu umiarkowanym, jest orzeczone na stałe i zostało orzeczone ze względu na postępujący niedosłuch (skutek uboczny leczenia chemio i radioterapią wykrytego w 2003 r. guza mózgu). Wtedy już zaczął się proces ubytków słuchu, a teraz Wnioskodawczyni jest już całkiem głucha (obustronny głęboki niedosłuch zmysłowo-rdzeniowy). Wnioskodawczyni słyszy cokolwiek tylko i wyłącznie dzięki wszczepionym w ..... w ...... implantom ślimakowym (a właściwie to jednemu, bo z drugim od początku są problemy, o czym Wnioskodawczyni pisała we wniosku). Jest to jednak całkiem inny odbiór dźwięków niż u normalnego zdrowego człowieka. Wnioskodawczyni uzyskała w roku podatkowym, za który chce skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, jak i również w latach poprzednich, dochody pozwalające na skorzystanie z tej ulgi. Jest zatrudniona na umowę o pracę oraz pobiera rentę. Wyjazdy, które Wnioskodawczyni musi odbywać są niezbędnymi wyjazdami na zabiegi - leczniczo-rehabilitacyjne. Po wszczepieniu ustalany jest „....”. Jest to rozpis zaplanowanych na 2 lata wizyt u logopedy, lekarzy i innych specjalistów, podczas których są to: u logopedy wykonywane ćwiczenia, oraz Wnioskodawczyni otrzymuje ćwiczenia, które musi ćwiczyć w domu, a u lekarzy i innych specjalistów są to konsultacje, badania postępów, ustawienia implantów, itd. Wizyty te są niezbędnym elementem rehabilitacji po wszczepieniu implantu ślimakowego. Żaden lekarz w ..... nie wystawił Wnioskodawczyni do tej pory zaświadczenia potwierdzającego niezbędność wyjazdów, nie było to dotąd potrzebne. Potwierdzeniem tego, że wyjazdy te są niezbędne jest ww. „....”, bo jest to rozpis wizyt niezbędnych w rehabilitacji po wszczepieniu implantu ślimakowego. Wszczepienie implantów i wyznaczone wizyty są niezbędne do tego, by Wnioskodawczyni mogła cokolwiek słyszeć. Bez implantów teraz kompletnie nic nie słyszy, bo ogłuchła już całkiem, więc wizyty te są stosowne do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawczyni, którymi w Jej przypadku są potrzeby „odzyskania” słuchu, słyszenia. W małżeństwie Wnioskodawczyni istnieje wspólność majątkowa małżeńska. Nazwa całego obiektu to ...... Zgodnie z polskim prawem jest to jednostka publiczna, której działalność podlega ustawie o instytutach badawczych i innych ustawach dotyczących nauki oraz ustawie o działalności leczniczej. Jako placówka medyczna reprezentuje ona najwyższy poziom referencyjny. Instytut został powołany w ... r. przez ministra zdrowia. Dyrektorem instytutu jest ..... jest najważniejszą jednostką instytutu, w której prowadzona jest główna działalność naukowa, dydaktyczna i kliniczna. Podczas pobytów w tym centrum słuchu, Wnioskodawczyni korzysta z udostępnionych Jej możliwych form rehabilitacji i leczenia, służących poprawie stanu zdrowia Wnioskodawczyni, stosownie do potrzeb wynikających z Jej niepełnosprawności, którą jest obustronny, głęboki niedosłuch zmysłowo-rdzeniowy. Teraz Wnioskodawczyni jest całkiem głucha, a samo wszczepienie implantu nic by nie dało. Aby zacząć odbierać dźwięki, słyszeć cokolwiek przez wszczepiony implant niezbędne są ćwiczenia, konsultacje, badania i ustawienia implantów, dokonywane podczas wizyt w tym instytucie. To dzięki tej rehabilitacji i leczeniu teraz Wnioskodawczyni słyszy cokolwiek przez implant ślimakowy.
Pytanie
Czy Wnioskodawczyni może odliczyć na podstawie ulgi rehabilitacyjnej oprócz przejazdów swoich, również nocleg swój oraz przejazd i nocleg męża?
Pani stanowisko w sprawie
Na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6, ust. 7a-7g, ust. 13a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, ze zm.), będących podstawą prawną ulgi rehabilitacyjnej, Wnioskodawczyni sądzi, że w Jej przypadku może Ona odliczyć w PIT-O zarówno noclegi swoje, jak i przejazdy i noclegi Jej męża. Wnioskodawczyni słyszy praktycznie tylko 1 implantem, bo z drugim od samego początku były problemy, a to zdecydowanie za mało by normalnie rozmawiać z ludźmi i przede wszystkim rozumieć ich. Dlatego jeździ z Wnioskodawczynią mąż, dopowiada Jej on to czego Wnioskodawczyni nie usłyszy, pomaga Jej wtedy, kiedy czuje się gorzej (np. po wszczepieniu, po badaniach). Wspiera Wnioskodawczynię, co jest dla Niej bardzo ważne bo jako osoba głucha czuje się niepewnie, zagubiona, boi się, że czegoś nie usłyszy, coś źle usłyszy, źle odpowie i przez to zrobi coś źle, ktoś będzie myślał, że Wnioskodawczyni usłyszała, a nie usłyszy itp. Przez zły słuch, Wnioskodawczyni nie zawsze jest w stanie sama bez pomocy załatwiać swoje sprawy. Mąż jest opiekunem Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie wie, jak by miała sobie poradzić bez niego.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r. – podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Na podstawie art. 26 ust. 7a ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:
1)adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
2)przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
2a)zakup, naprawę lub najem wyrobów medycznych wymienionych w wykazie wyrobów medycznych określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych(Dz.U. z 2021 r. poz. 523,1292,1559 i 2054) oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, z wyjątkiem pieluchomajtek, pieluch anatomicznych, chłonnych majtek, podkładówi wkładów anatomicznych;
3)zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w7 pkt 2a,z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
3a)pieluchomajtki, pieluchy anatomiczne, chłonne majtki, podkłady, wkłady anatomiczne, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
4)zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
5)odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
6)odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym;
6a)odpłatność za pobyt opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym, w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego lub zakładzie rehabilitacji leczniczej;
6b)odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne;
7)opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osóbz niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
8)utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
9)opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
10)opłacenie tłumacza języka migowego;
11)kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia;
12)leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz.U. z 2021 r. poz. 1977) - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki;
13)odpłatny przewóz:
a)osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
b)osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a;
14)używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł;
15)odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
a)na turnusie rehabilitacyjnym,
b)w zakładach, o których mowa w pkt 6,
c)na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11,
d)opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawnąna turnusie rehabilitacyjnym lub w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, lub zakładzie rehabilitacji leczniczej.
Na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 13 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2020 r., za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na - odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
a)osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
b)osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a).
Rozpatrując możliwość odliczenia od dochodu poniesionych przez Wnioskodawczynię przed 2021 r. wydatków na bilety należy się odnieść się do art. 26 ust. 7a pkt 13 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki na odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne dzieci niepełnosprawnych do lat 16 również innymi środkami transportu niż karetka transportu sanitarnego. Zauważyć należy, że zawarte w tym artykule wyrażenie „konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne” w istotny sposób zawęża cel przejazdu, który upoważnia do zastosowania przedmiotowego odliczenia. Odliczeniu podlegają zatem przejazdy wyłącznie na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Użyty w analizowanym przepisie zwrot „zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne” należy bowiem odczytywać razem – jako zabiegi łączące leczenie z rehabilitacją.
Wskazać przy tym należy, że ustawodawca nie zdefiniował w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pojęć: „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”, zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje m. in. zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię, kinezyterapię. Zatem w ramach ww. ulgi podatkowej mieszczą się z pewnością wydatki na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne zlecone przez lekarza poniesione przez osobę niepełnosprawną lub osobę mającą na utrzymaniu osobę niepełnosprawną.
W myśl art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami, a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.
W myśl art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Zgodnie natomiast przepisem art. 26 ust. 7f ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2022 r., który ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r. – ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1)I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
aa)niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo
b)znaczny stopień niepełnosprawności;
2)II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy albo
b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 7g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.
W myśl art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.
Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu stanu faktycznego wynika, że jest Pani osobą niepełnosprawną o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, o symbolach 10-N, 03-L. Orzeczenie o niepełnosprawności wydane zostało w dniu 19 lipca 2011 r. i jest orzeczone na stałe. Zostało wydane ze względu na postępujący niedosłuch. W 2003 r. u Wnioskodawczyni wykryto guza mózgu. Gdy aparat słuchowy już nie pomagał, Wnioskodawczyni musiała poddać się operacjom wszczepienia implantów ślimakowych - w 2017 r. w uchu prawym, a w 2020 r. w uchu lewym. Teraz gdy już całkiem ogłuchła słyszy cokolwiek tylko dzięki implantowi w uchu prawym (na tym w uchu lewym od początku są komplikacje, Wnioskodawczyni jeszcze mało co na niego słyszy, ciągle wykonuje ćwiczenia by lepiej słyszeć). Operacje wszczepienia odbyły się w ..... w .... pod ...... Samo wszczepienie jest dopiero początkiem długiej drogi do słyszenia. Po wszczepieniu ustalany jest „.....”. Jest to rozpis zaplanowanych na 2 lata wizyt u logopedy, lekarzy i innych specjalistów, podczas których są to: u logopedy - wykonywane ćwiczenia, oraz Wnioskodawczyni otrzymuje ćwiczenia, które musi ćwiczyć w domu, a u lekarzy i innych specjalistów są to konsultacje, badania postępów, ustawienia implantów, itp. Wizyty te są niezbędnym elementem rehabilitacji po wszczepieniu implantu ślimakowego. Oprócz tego dodatkowo dochodzą wizyty niezaplanowane - czyli np. przy awarii implantu - do serwisu producenta (punkt serwisowy znajduje się tuż obok .....), lub jak w przypadku z kilku ostatnich miesięcy, dodatkowe wizyty i badania w celu wyjaśnienia powodu zawrotów głowy (w trakcie których Wnioskodawczyni dowiedziała się ostatnio, że w lewym uchu ma uszkodzony błędnik, co być może jest przyczyną tego, że implant w tym uchu nie działa jak trzeba). Wszczepienie implantów i wyznaczone wizyty są niezbędne do tego, by Wnioskodawczyni mogła cokolwiek słyszeć. Bez implantów teraz kompletnie nic nie słyszy, bo ogłuchła już całkiem, więc wizyty te są stosowne do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. To dzięki tej rehabilitacji i leczeniu teraz Wnioskodawczyni słyszy cokolwiek przez implant ślimakowy. Każda taka wizyta wiąże się niestety z kosztami, gdyż w przypadku Wnioskodawczyni z powodu braku auta, Wnioskodawczyni odbywa podróż zarówno pociągiem, tramwajem i autobusem. Czasami z powodu braku połączenia PKP, by dotrzeć na czas na wyznaczoną poranną wizytę, Wnioskodawczyni zmuszona jest przyjechać dzień wcześniej i przenocować. W czasie podróży towarzyszy Wnioskodawczyni mąż, który jest Jej opiekunem. Przez zły słuch Wnioskodawczyni nie zawsze jest w stanie sama, bez pomocy męża załatwiać swoje sprawy, a przede wszystkim prowadzić normalną rozmowę z ludźmi. To Wnioskodawczyni ponosi wszystkie koszty, kupuje bilety i opłaca nocleg z własnego konta bankowego, zarówno Jej jak i męża, a wszystkie faktury VAT za bilety i noclegi, które Wnioskodawczyni posiada są zapisane imiennie na Nią. Koszty te nie zostały Wnioskodawczyni nigdy zwrócone w żadnej formie.
Możliwość odliczenia przez Panią w ramach ulgi rehabilitacyjnej kosztów przejazdów należy w przedstawionym stanie faktycznym odnieść do art. 26 ust. 7a pkt 13 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni posiada prawo do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu udokumentowanych wydatków (swoich biletów) poniesionych w 2021 r. na odpłatne przejazdy związane z wizytami w ....., na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 13 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wydatki za bilety Pani męża i wydatki na noclegi zarówno Pani męża, jak i Pani, jakie zostały poniesione w związku z wyjazdami do ....., nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stąd też nie stanowią wydatku poniesionego na cele rehabilitacyjne w rozumieniu art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie mogą być odliczone od dochodu w rocznym zeznaniu podatkowym za 2021 r.
W odniesieniu do możliwości złożenia korekty za poprzednie lata podatkowe wskazać należy, że stosownie do art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej).
Jednocześnie podkreślić należy, że zgodnie z art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.
Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Podatnik może skutecznie skorygować wysokość zobowiązania podatkowego o ile zobowiązanie to nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, podatnik ma zatem prawo skorygować deklaracje za okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (art. 70 § 1 ww. ustawy). Okoliczności skutkujące przerwaniem lub zawieszeniem biegu przedawnienia wymienione zostały w art. 70 i art. 70a ww. ustawy.
Wobec powyższego wskazać należy, że przysługuje Pani prawo do złożenia korekty zeznań podatkowych od 2016 r., w sytuacji gdy w tych latach zostały spełnione warunki umożliwiające do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.
Jednocześnie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko 2021 r. nie odnosi się do innych lat, gdyż we wniosku ani jego uzupełnieniu nie zostały określone dokładnie lata, w których chciałaby Pani skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie wydania interpretacji.
Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi Pani zastosować się do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …., ul. …., ………... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).