Temat interpretacji

podatkowanie wykupu obligacji strukturyzowanych emitowanych przez zagranicznego emitenta oraz podstawy obliczenia daniny solidarnościowej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2020 r. (data wpływu 14 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 października 2020 r. (data wpływu 1 października 2020 r.) na wezwanie organu z dnia 24 września 2020 r. znak 0114-KDIP3-1.4011.466.2020.1.MG, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wykupu obligacji strukturyzowanych emitowanych przez zagranicznego emitenta oraz podstawy obliczenia daniny solidarnościowej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wykupu obligacji strukturyzowanych emitowanych przez zagranicznego emitenta oraz podstawy obliczenia daniny solidarnościowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającą obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stan faktyczny dotyczący przychodu i kosztu uzyskania przychodu z tytułu wykupu obligacji.

Wnioskodawca był właścicielem Obligacji Strukturyzowanych zapisanych w rejestrze zagranicznych papierów wartościowych, prowadzonym na rzecz Wnioskodawcy przez bank w Polsce (dalej: Bank), tj.:

1. Obligacji Strukturyzowanych o wartości zakupu w walucie oryginalnej: 150.000,00 PLN, z terminem wykupu 15 października 2019 r., oraz
2. Obligacji Strukturyzowanych o wartości zakupu w walucie oryginalnej: 150.000,00 PLN, z terminem wykupu 8 lipca 2019 r., zwanych dalej Obligacjami.

Zgodnie z art. 3 pkt 30c) ustawy o obrocie instrumentami finansowymi z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz. U. z 2020 r., poz. 89 - dalej: Ustawa o obrocie instrumentami finansowymi) w powiązaniu z art. 2 ust. 1 pkt 28 rozporządzenia 600/2014, strukturyzowane produkty finansowe oznaczają papiery wartościowe stworzone do celów sekurytyzacji i przenoszenia ryzyka kredytowego związanego z pulą aktywów finansowych i uprawniające posiadacza papieru wartościowego do otrzymywania regularnych płatności zależnych od przepływów pieniężnych z tytułu aktywów bazowych.

Zakup Obligacji o charakterze strukturyzowanym stanowił dla Wnioskodawcy inwestycję o wysokim poziomie ryzyka ponieważ, wartość wykupu Obligacji była uzależniona o wartości instrumentu bazowego, z którymi Obligacje były powiązane.

W 2019 r. emitent dokonał terminowego wykupu Obligacji należących do Wnioskodawcy, ustalając wartość wykupu odpowiednio:

1. Dla Obligacji z terminem wykupu 15 października 2019 r., wartość wykupu w walucie oryginalnej: 95.064,00 PLN.
2. Dla Obligacji z terminem wykupu 8 lipca 2019 r., wartość wykupu w walucie oryginalnej: 88.653,18 PLN.

Ponieważ kwota wykupu Obligacji przez emitenta była niższa od ceny po jakiej Wnioskodawca nabył Obligacje, wykup Obligacji skutkował u Wnioskodawcy powstaniem faktycznej straty z inwestycji w wysokości odpowiednio:

1. Dla Obligacji z terminem wykupu 15 października 2019 r. - 54.936,00 PLN (150.000,00 PLN - 95.064,00 PLN).
2. Dla Obligacji z terminem wykupu 8 lipca 2019 r. 61.346,82 PLN (150.000,00 PLN - 88.653,18 PLN).

W trakcie trwania inwestycji, Wnioskodawca otrzymał odsetki od jednej z Obligacji, podlegające opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym, stosownie do art. 30a ust. 1 pkt 1-5 PIT. Wnioskodawca otrzymał od Banku roczną informację PIT-8C o dochodach z kapitałów pieniężnych, która nie uwzględniała wysokości przychodu z tytułu wykupu Obligacji ani kosztów uzyskania przychodu poniesionych w związku z ich nabyciem.

W zeznaniu rocznym PIT-38 za 2019 r. Wnioskodawca nie wykazał przychodów ani kosztów uzyskania przychodu z tytułu wykupu Obligacji z uwagi na brak tej informacji w wystawionym przez Bank formularzu PIT-8C, dotyczącym tej transakcji. W przypadku otrzymania interpretacji podatkowej potwierdzającej stanowisko wyrażone w niniejszym wniosku, Wnioskodawca rozważa złożenie korekty zeznania PIT-38 poprzez wykazanie przychodu z tytułu wykupu Obligacji oraz kosztów uzyskania przychodu poniesionych w związku z ich nabyciem.

Stan faktyczny dotyczący podstawy obliczenia daniny solidarnościowej.

Wnioskodawca jest osobą zobowiązaną do zapłaty daniny solidarnościowej, zgodnie z art. 30h PIT, w związku z dochodami osiągniętymi w 2019 r.

Wnioskodawca posiada stratę z lat ubiegłych, którą rozliczył w zeznaniu rocznym PIT-38 za 2019 r.

Pismem z dnia 24 września 2020 r. znak 0114-KDIP3-1.4011.466.2020.1.MG wezwano Wnioskodawcę do doprecyzowania przedstawionego we wniosku stanu faktycznego poprzez jednoznaczne wskazanie:

1. Czy inwestycji w obligacje strukturyzowane, o których mowa w złożonym wniosku, Wnioskodawca dokonywał jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, czy też w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, której przedmiotem jest/było obrót papierami wartościowymi i innymi instrumentami finansowymi?
2. Czy emitentem obligacji strukturyzowanych był podmiot zagraniczny, natomiast polski bank prowadził tylko obsługę papierów wartościowych emitowanych przez podmiot zagraniczny?
3. Jeżeli emitentem obligacji jest podmiotem zagraniczny, to organ podatkowy prosi o wskazanie kraju, w którym siedzibę ma emitent obligacji?

Pismem z dnia 1 października 2020 r. Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny wyjaśniając, że:

1. Wnioskodawca dokonywał inwestycji prywatnie, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.
2. Emitentem obligacji strukturyzowanych jest podmiot zagraniczny. Polski bank pośredniczył jedynie w oferowaniu tych obligacji strukturyzowanych, tj. prowadził obsługę papierów wartościowych emitowanych przez podmiot zagraniczny.
3. Emitentem obligacji strukturyzowanych jest podmiot zagraniczny z siedzibą w Amsterdamie, w Holandii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca ma prawo do rozpoznania w swoim zeznaniu rocznym PIT-38 za 2019 r. przychodu z tytułu wykupu obligacji, jako przychodu z odpłatnego zbycia papierów wartościowych w wysokości ceny wykupu obligacji oraz do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu z tego tytułu w wysokości ceny nabycia obligacji?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko dotyczące przychodu i kosztu uzyskania przychodu z tytułu wykupu obligacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykup papierów wartościowych (Obligacji strukturyzowanych) jest formą odpłatnego zbycia papierów wartościowych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) PIT.

Wnioskodawca ma prawo do rozpoznania w swoim zeznaniu rocznym przychodu z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych w wysokości ceny wykupu Obligacji oraz do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w wysokości ceny nabycia Obligacji.

Stanowisko dotyczące podstawy obliczenia daniny solidarnościowej.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wysokość straty z lat ubiegłych, którą podatnik rozliczył w rocznym zeznaniu podatkowym PIT-38, obniża dochód będący podstawą obliczenia daniny solidarnościowej w roku kalendarzowym 2020.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 PIT, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) PIT za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia papierów wartościowych.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. a) Ustawy o obrocie instrumentami finansowymi - ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych - rozumie się przez to akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, 1543, 1655, 1798 i 2217), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego.

W rozumieniu powyższych przepisów obligacja strukturyzowana jest papierem wartościowym. Stosownie do art. 30b ust. 1 PIT, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), z odpłatnego zbycia udziałów w spółdzielni oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Na podstawie art. 30b ust. 2 pkt 1 PIT, dochodem z opłatnego zbycia papierów wartościowych jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14.

Jednocześnie zauważyć należy, że art. 23 ust. 1 pkt 38 PIT określa, iż za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną oraz innych papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji), wkładów oraz innych papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia tytułów uczestnictwa lub jednostek uczestnictwa w funduszach kapitałowych, albo umorzenia jednostek uczestnictwa, tytułów uczestnictwa oraz certyfikatów inwestycyjnych w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e tej ustawy.

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika, że:

1. Wykup przez emitenta papierów wartościowych mieści się w pojęciu odpłatnego zbycia papierów wartościowych.

Ustawodawca posługuje się pojęciem odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji), (...), w tym (...) wykupu przez emitenta papierów wartościowych, co oznacza, że w rozumieniu tego przepisu, wykup przez emitenta papierów wartościowych jest formą odpłatnego zbycia papierów wartościowych.

1. Wydatki na nabycie papierów wartościowych są kosztem uzyskania przychodu w przypadku wykupu przez emitenta papierów wartościowych.

Oznacza to, że art. 23 ust. 1 pkt 38 PIT przewiduje możliwość zastosowania kosztów uzyskania przychodu w przypadku ustalania dochodu z wykupu przez emitenta papierów wartościowych. W przedmiotowym stanie faktycznym doszło do terminowego wykupu Obligacji, po cenie niższej niż cena ich nabycia. Zdaniem Wnioskodawcy, terminowy wykup Obligacji należy utożsamiać z opłatnym zbyciem Obligacji.

Termin odpłatne zbycie ma zakres przedmiotowy szerszy niż pojęcie sprzedaż. W orzecznictwie oraz doktrynie przyjmuje się, że przez odpłatne zbycie należy rozumieć przeniesienie własności rzeczy lub przeniesienie praw na inną osobę za odpłatnością (tak: Bartosiewicz A., Kubacki R. w PIT. Komentarz, LEX 2014, wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 września 2010 r., sygn. akt III SA/WA 739/10, Lex 757747).

Definicja dochodu z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, sformułowana w art. 30b ust. 2 pkt 1 PIT, poprzez odesłanie do art. 23 ust. 1 pkt 38, bezpośrednio wiąże wydatek na nabycie papierów wartościowych (w tym obligacji) z dochodem z ich zbycia. Jak wprost wynika z art. 23 ust. 1 pkt 38 PIT, powyżej wskazana zasada ustalania dochodu dotyczy także odpłatnego zbycia obligacji w formie wykupu przez emitenta.

W konsekwencji, w przedmiotowym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie art. 30b ust. 2 pkt 1 PIT oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 PIT, który przewiduje, że wydatki na nabycie papierów wartościowych stanowią koszty uzyskania przychodu z tytułu wykupu przez emitenta tych papierów wartościowych. Inna kwalifikacja tego zdarzania prowadziłaby do sytuacji, że przedmiotowa transakcja wykupu Obligacji nie mogłaby być uwzględniona w rocznym zeznaniu podatkowym Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wykupu Obligacji po cenie niższej niż cena ich nabycia, nie ma zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 3 PIT.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 3 PIT - za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki (dyskonto) od papierów wartościowych. Dyskonto stanowi dodatnią różnicę między kwotą uzyskaną z wykupu papieru wartościowego przez emitenta a wydatkami poniesionymi na nabycie papieru wartościowego, od której należny jest podatek zryczałtowany, stosownie od art. 30a ust. 1 pkt 2) PIT. W przedmiotowym stanie faktycznym, w przypadku wykupu Obligacji po cenie niższej niż cena ich zakupu, nie powstaje dyskonto, o którym mowa art. 17 ust. 1 pkt 3 PIT, ponieważ kwota uzyskana z tej inwestycji byłaby ujemna.

Danina solidarnościowa - strata

Zgodnie z art. 30h ust. 2 PIT, podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1.000.000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f po ich pomniejszeniu o:

1. kwoty składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a,
2. kwoty, o których mowa w art. 30f ust. 5

- odliczone od tych dochodów.

Zgodnie z art. 9 ust. 3 PIT o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty (...).

Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, że wysokość straty poniesionej przez podatnika w poprzednich latach obniża dochód z danego źródła w bieżącym roku podatkowym.

W przepisach PIT funkcjonują pojęcia pomniejszenia dochodu, odliczenia od dochodu i obniżenia dochodu.

Pojęcie pomniejszenia dochodu z art. 30h ust. 2 PIT, jak również pojęcie odliczenia dochodu z art. 26 ust. 1 PIT są pojęciami tożsamymi, niekiedy są one używane zamiennie i wiążą się z prawem podatnika do pomniejszenia uzyskanego w roku podatkowym dochodu przed opodatkowaniem o kwoty określonych wydatków.

Na przykład, art. 26 ust. 1 pkt 2) lit a-b PIT stanowi, iż:

Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot:

1. (uchylony),
2. składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych: a) zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących, (...).

Natomiast art. 30c ust. 2 PIT, określając podstawę obliczenia podatku liniowego, posługuje się w stosunku do tych kwot składek pojęciem pomniejszenia dochodu:

Dochód ten podatnicy mogą pomniejszyć o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a i pkt 2a. (...).

Pojęcie obniżenia dochodu, którym posługuje się art. 9 ust. 3 PIT, występuje w ustawie tylko w odniesieniu do straty. Pojęcie to nie jest pojęciem wprowadzającym preferencję podatkową w postaci odliczenia, ale jest elementem ustalania wysokości dochodu. Zdaniem Wnioskodawcy, punktem wyjścia w zakresie ustalania podstawy obliczenia daniny solidarnościowej powinna być definicja dochodu ustalona w oparciu art. 9 ust. 2-3 PIT.

W konsekwencji podstawą do naliczenia daniny solidarnościowej powinien być dochód podlegający opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30b PIT rozumiany jako różnica pomiędzy sumą przychodów z tego źródła a kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym po obniżeniu o wysokość straty osiągniętej w poprzednich latach, o którą obniżono dochód do opodatkowania stosownie do art. 9 ust. 3 PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zasadę powszechności opodatkowania (art. 9 ust. 1 ustawy). Konstrukcja podatku dochodowego od osób fizycznych zakłada przy tym zróżnicowanie sposobu opodatkowania poszczególnych rodzajów dochodów (przychodów) osób fizycznych w oparciu o system przyporządkowywania ich do odpowiedniego źródła przychodów. Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania, uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów). Wnioskodawca był właścicielem obligacji strukturyzowanych zapisanych w rejestrze zagranicznych papierów wartościowych, prowadzonym na rzecz Wnioskodawcy przez polski bank, z terminem wykupu przypadającym na 15 października 2019 r. oraz 8 lipca 2019 r. Emitentem obligacji strukturyzowanych jest podmiot zagraniczny z siedzibą w Holandii, natomiast polski bank pośredniczył jedynie w oferowaniu tych obligacji, tj. prowadził obsługę papierów wartościowych emitowanych przez podmiot zagraniczny. Inwestycji w przedmiotowe obligacje Wnioskodawca dokonywał jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. W 2019 r. emitent dokonał terminowego wykupu obligacji należących do Wnioskodawcy. Kwota wykupu obligacji przez emitenta była niższa od ceny po jakiej Wnioskodawca nabył obligacje, w związku z czym wykup obligacji skutkował u Wnioskodawcy powstaniem straty z inwestycji. Wnioskodawca otrzymał od polskiego banku informację PIT-8C za 2019 r. o dochodach z kapitałów pieniężnych, która nie uwzględniała wysokości przychodu z tytułu wykupu obligacji ani kosztów uzyskania przychodu poniesionych w związku z ich nabyciem. W zeznaniu rocznym PIT-38 za 2019 r. Wnioskodawca nie wykazał przychodów ani kosztów uzyskania przychodu z tytułu wykupu obligacji. Wnioskodawca rozważa złożenie korekty zeznania PIT-38 poprzez wykazanie przychodu z tytułu wykupu Obligacji oraz kosztów uzyskania przychodu poniesionych w związku z ich nabyciem.

Ustosunkowując się w pierwszej kolejności do stanowiska Wnioskodawcy odnośnie pytania Nr 1, dotyczącego prawa Wnioskodawcy do rozpoznania w zeznaniu rocznym PIT-38 za 2019 r. przychodu z tytułu wykupu obligacji strukturyzowanych emitowanych przez podmiot zagraniczny, organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki (dyskonto) od papierów wartościowych.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazuje, co należy rozumieć pod pojęciem papierów wartościowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych oznacza to papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2286, 2243 i 2244 oraz z 2019 r. poz. 730 i 875).

W myśl art. 3 pkt 1 lit. a) ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych rozumie się przez to akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577 oraz z 2018 r. poz. 398, 650 i 1544), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego.

Stosownie natomiast do treści art. 3 pkt 30c ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, ilekroć w ustawie jest mowa o strukturyzowanych produktach finansowych - rozumie się przez to strukturyzowane produkty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 28 rozporządzenia 600/2014.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 28 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 - strukturyzowane produkty finansowe oznaczają papiery wartościowe stworzone do celów sekurytyzacji i przenoszenia ryzyka kredytowego związanego z pulą aktywów finansowych i uprawniające posiadacza papieru wartościowego do otrzymywania regularnych płatności zależnych od przepływów pieniężnych z tytułu aktywów bazowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dyskontem jest różnica między kwotą uzyskaną z wykupu papieru wartościowego przez emitenta a wydatkami poniesionymi na nabycie papieru wartościowego na rynku pierwotnym lub wtórnym.

Dyskonto oznacza, że kupujący płaci na nabycie papieru wartościowego mniejszą kwotę, niż wynika to z nominału. Nie oznacza to jednak, że nabywca w chwili zakupu uzyskuje walor o wartości określonej ceną nominalną. Nabyty papier uzyska ową wartość dopiero po upływie określonego czasu, kiedy nastąpi moment zapadalności. Im bliżej do tego terminu, tym wartość papieru rośnie. Bez względu na to, czy dyskonto jest kwalifikowane jako swego rodzaju odsetki naliczone z góry, lecz płacone w momencie wykupu papieru wartościowego przez emitenta, czy też jako różnica pomiędzy ceną nominalną a ceną emisyjną (realizowaną w momencie wykupu) - podstawę opodatkowania stanowi dyskonto faktycznie otrzymane.

Zatem dochodem z obligacji jest faktycznie otrzymana przez nabywcę, w momencie wykupu tych papierów wartościowych przez emitenta, kwota odsetek lub dyskonta. Podatek od przychodu z dyskonta obliczany jest od różnicy między ceną zakupu na rynku pierwotnym, jak i wtórnym, a kwotą uzyskiwaną z tytułu wykupu papieru wartościowego. Ceną zakupu, o której mowa wyżej, jest kwota wydatkowana przez nabywcę za jego wartość nominalną. Do ceny zakupu nie zalicza się kwoty wynikającej z wartości wykupywanych odsetek.

W związku z powyższym przychody, stanowiące wynagrodzenie od obligacji strukturyzowanych, pomimo, że jest inny niż odsetkowy lub dyskontowy sposób ustalania wynagrodzenia z tytułu ich posiadania - stanowią przychód, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Stosownie bowiem do art. 30a ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy, od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek i dyskonta od papierów wartościowych pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e (art. 30a ust. 6 ww. ustawy).

Przepisy ust. 1 pkt 1-5 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 30a ust. 2 ww. ustawy).

Ponadto należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie papiery wartościowe (obligacje strukturyzowane), wyemitowane były przez podmiot zagraniczny, a więc ewentualny dochód z ich wykupu także uzyskany został poza granicami Polski. Fakt pośredniczenia w ich oferowaniu przez polski podmiot, tj. prowadzenia obsługi tych papierów wartościowych, nie ma znaczenia dla miejsca uzyskania przychodu z tytułu wykupu.

Przychody z tytułu wykupu obligacji strukturyzowanych powstają za granicą, a co za tym idzie, nawet jeśli są zdeponowane na rachunku prowadzonym przez polski podmiot (pośredniczący w ich oferowaniu) - na podmiocie tym nie ciążą obowiązki płatnika.

Stosownie bowiem do treści art. 41 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów), o których mowa m.in. w art. 30a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zryczałtowany podatek dochodowy zobowiązane są, jako płatnicy, pobierać podmioty prowadzące rachunki papierów wartościowych dla podatników, ale tylko wówczas, gdy dochody (przychody) te:

1. zostały uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. wiążą się z papierami wartościowymi zapisanymi na tych rachunkach,
3. wypłata świadczeń następuje za pośrednictwem tych podmiotów.

W opisanym stanie faktycznym nie został spełniony warunek pierwszy, co przesądza o braku po stronie Banku obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych, związanych z dokonywanymi przez Wnioskodawcę transakcjami, tj. sporządzenia i przekazania Wnioskodawcy informacji PIT-8C. Zatem Wnioskodawca prawidłowo otrzymał od banku informację PIT-8C, która nie uwzględniała przychodów oraz kosztów związanych w nabyciem/wykupem obligacji strukturyzowanych.

Dopiero ewentualny przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z wykupu przez zagranicznego emitenta produktów strukturyzowanych (dyskonto), Wnioskodawca zobowiązany byłby opodatkować samodzielnie 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, w składanym za 2019 r. zeznaniu rocznym PIT-38, czy PIT-36, gdzie Wnioskodawca winien wówczas wykazać zryczałtowany podatek obliczony od dyskonta, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskany poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz ewentualnie podatek zapłacony za granicą, o którym mowa w art. 30a ust. 9 ww. ustawy.

Jednakże, co wymaga podkreślenia, Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wyraźnie wskazał, że kwota wykupu obligacji przez emitenta była niższa od ceny po jakiej Wnioskodawca nabył obligacje, a tym samym wykup obligacji skutkował u Wnioskodawcy powstaniem straty. Informacja PIT-8C jaką Wnioskodawca otrzymał od banku, który pośredniczył w oferowaniu przedmiotowych obligacji, nie uwzględniała wysokości przychodu z tytułu wykupu obligacji ani kosztów uzyskania przychodów poniesionych w związku z ich nabyciem i Wnioskodawca w zeznaniu rocznym PIT-38 za 2019 r. nie wykazał przychodów ani kosztów uzyskania przychodu z tytułu wykupu obligacji.

W tak zaistniałej sytuacji Wnioskodawca rozważa złożenie korekty zeznania PIT-38 za 2019 r., w której planuje wykazać przychód z tytułu wykupu obligacji oraz koszt uzyskania przychodu poniesiony w związku z nabyciem obligacji.

Z prezentowanym stanowiskiem Wnioskodawcy, tj. z możliwością rozpoznania przez Wnioskodawcę w zeznaniu rocznym przychodu z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych w wysokości ceny wykupu Obligacji oraz rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w wysokości ceny nabycia Obligacji, nie można jednak się zgodzić.

Dokonanego przez zagranicznego emitenta wykupu obligacji strukturyzowanych nie można bowiem utożsamiać z transakcją odpłatnego zbycia papierów wartościowych, pomimo, że obligacje strukturyzowane są papierem wartościowym. Ustawodawca przewidział bowiem w ustawie podatkowej odrębny sposób opodatkowania wykupu papierów wartościowych, który został szczegółowo omówiony powyżej oraz sprzedaży papierów wartościowych.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), z odpłatnego zbycia udziałów w spółdzielni oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Z kolei w myśl art. 30b ust. 2 ww. ustawy, dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14,
2. różnica między sumą przychodów uzyskanych z realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a,
3. różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a,
4. różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia udziałów (akcji) albo udziałów w spółdzielni a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 i 38c,
5. różnica pomiędzy przychodem określonym zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 9 a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1e,
6. różnica między przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) spółki kapitałowej powstałej w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną w jednoosobową spółkę kapitałową a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1ł

- osiągnięta w roku podatkowym.

Również analiza treści przepisu art. 30b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi do wniosku, że dochód z art. 30b ust. 1 ww. ustawy obejmuje jedynie dochód ze sprzedaży papierów wartościowych, a już nie z wykupu przez emitenta, w wyniku którego dłużny papier wartościowy podlega umorzeniu. Zatem wykup obligacji nie stanowi odpłatnego zbycia papierów wartościowych w rozumieniu art. 30b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym strata Wnioskodawcy realizowana w wyniku wykupu dłużnych papierów wartościowych nie podlega wykazaniu w zeznaniu rocznym PIT-38 za 2019 r., co w konsekwencji nie upoważnia Wnioskodawcy do złożenia korekty tego zeznania za 2019 r. i wykazania w nim przychodu z tytułu wykupu obligacji, jako przychodu z odpłatnego zbycia papierów wartościowych w wysokości ceny wykupu obligacji oraz do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu z tego tytułu w wysokości ceny nabycia obligacji.

Obowiązek samodzielnego rozliczenia 19% podatku przez Wnioskodawcę, czy też ewentualna możliwość rozliczenia straty, wystąpiłyby natomiast w sytuacji, gdyby Wnioskodawca dokonał sprzedaży papieru wartościowego, tj. obligacji na rzecz podmiotu trzeciego (niebędącego emitentem), czy też miało miejsce inne zdarzenie prawne, tj. odkupienie obligacji, których termin wykupu jeszcze nie upłynął (zamiana). W takim bowiem przypadku ustalany jest dochód, zgodnie z art. 30b ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z tytułu odpłatnego zbycia obligacji a kosztami uzyskania przychodów, tj. wydatkami poniesionymi na nabycie obligacji, czy też strata na transakcji.

W przedmiotowej sprawie, z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika, aby Wnioskodawca dokonał odpłatnego zbycia posiadanych obligacji, doszło bowiem do terminowego wykupu przez emitenta zagranicznego obligacji strukturyzowanych, co skutkuje, że Wnioskodawca nie ma prawa do rozpoznania w swoim zeznaniu rocznym PIT-38 za 2019 r. przychodu z tytułu wykupu obligacji, jako przychodu z odpłatnego zbycia papierów wartościowych w wysokości ceny wykupu obligacji oraz do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu z tego tytułu w wysokości ceny nabycia obligacji.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 uznano za nieprawidłowe.

Nieprawidłowe jest także stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2, dotyczącego możliwości pomniejszenia dochodu będącego podstawą obliczenia daniny solidarnościowej w roku kalendarzowym 2020 o wysokość straty z lat ubiegłych wykazanej w zeznaniu PIT-38 za 2019 r.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o Funduszu Solidarnościowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 2192, z późn. zm.) w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano rozdział 6a (przepisy art. 30h-30i), który ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

W myśl art. 30h ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne są obowiązane do zapłaty daniny solidarnościowej w wysokości 4% podstawy obliczenia tej daniny.

Natomiast na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy o Funduszu Solidarnościowym, przy ustalaniu wysokości podstawy obliczenia daniny solidarnościowej podlegającej zapłacie w terminie, o którym mowa w ust. 2, uwzględnia się dochody uzyskane od dnia 1 stycznia 2019 r. i kwoty pomniejszające te dochody zgodnie z art. 30h ust. 2 ustawy zmienianej w art. 21, wykazywane w:

1. rocznym obliczeniu podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 21,
2. zeznaniach wymienionych w art. 45 ust. 1, ust. 1a pkt 1 i 2 oraz ust. 1aa ustawy zmienianej w art. 21,

- których termin złożenia upływa w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 kwietnia 2020 r.

W myśl art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f po ich pomniejszeniu o:

1. kwoty składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a,
2. kwoty, o których mowa w art. 30f ust. 5

- odliczone od tych dochodów.

Stosownie do treści art. 30h ust. 3 ww. ustawy, przy ustalaniu wysokości podstawy obliczenia daniny solidarnościowej w roku kalendarzowym, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się dochody i kwoty pomniejszające te dochody zgodnie z ust. 2 wykazywane w:

1. rocznym obliczeniu podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, jeżeli podatek wynikający z tego rozliczenia jest podatkiem należnym,
2. zeznaniach wymienionych w art. 45 ust. 1, ust. 1a pkt 1 i 2 oraz ust. 1aa

- których termin złożenia upływa w okresie od dnia następującego po dniu upływu terminu na złożenie deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej w roku poprzedzającym ten rok kalendarzowy do dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 4.

Na podstawie art. 30h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, o których mowa w ust. 1, są obowiązane składać urzędom skarbowym deklarację o wysokości daniny solidarnościowej, według udostępnionego wzoru, w terminie do dnia 30 kwietnia roku kalendarzowego i w tym terminie wpłacić daninę solidarnościową. Przepisy art. 45 ust. 1b i 1c stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 30h ust. 5 ww. ustawy, deklaracja o wysokości daniny solidarnościowej zawiera dane umożliwiające prawidłową identyfikację osoby fizycznej i urzędu skarbowego, do którego kierowana jest deklaracja, oraz poprawne rozliczenie daniny solidarnościowej.

Stosownie do treści art. 30h ust. 6 cytowanej ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępnia na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w formie dokumentu elektronicznego, wzór deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej.

W myśl art. 30i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do daniny solidarnościowej stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej.

Zgodnie zaś z art. 30i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawnienia organu podatkowego przysługują naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawach podatku dochodowego od osób fizycznych, a w przypadku:

1. gdy jest to uzasadnione ochroną informacji niejawnych i wymogami bezpieczeństwa państwa organowi wymienionemu w art. 13a Ordynacji podatkowej;
2. spraw, o których mowa w art. 119g § 1 Ordynacji podatkowej - Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej.

Do zapłaty daniny solidarnościowej obowiązane są osoby fizyczne, których dochód przekroczył 1 000 000 zł. Osoby te, oprócz podatku dochodowego są obowiązane zapłacić dodatkowo daninę solidarnościową w wysokości 4% podstawy obliczenia oraz złożyć we właściwym urzędzie skarbowym deklarację o wysokości tej daniny solidarnościowej w terminie do 30 kwietnia roku kalendarzowego. W tym samym terminie upływa termin zapłaty daniny.

Podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych:

1. w art. 27 ust. 1, 9, 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dochody opodatkowane według skali podatkowej, m.in. ze stosunku pracy, działalności gospodarczej, rent i emerytur, umów o dzieło i umów zlecenia, itd.),
2. art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zyski kapitałowe opodatkowane według stałej stawki 19%),
3. art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowane podatkiem liniowym według stawki 19%) oraz
4. art. 30f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dochody zagranicznej spółki kontrolowanej opodatkowane według stałej stawki 19%)

- pomniejszonych o możliwe do odliczenia od tych dochodów składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o kwoty wymienione w art. 30f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. z tytułu uwzględnionej w podstawie opodatkowania podatnika dywidendy otrzymanej od zagranicznej spółki kontrolowanej, w części uwzględnionej w jego podstawie opodatkowania).

Z powołanych regulacji jednoznacznie wynika, że podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f po ich pomniejszeniu wyłącznie o kwoty odliczone od tych dochodów, wymienione w art. 30h ust. 2.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów). Wnioskodawca jest osobą zobowiązaną do zapłaty daniny solidarnościowej, zgodnie z art. 30h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z dochodami osiągniętymi w 2019 r. Wnioskodawca posiada stratę z lat ubiegłych, którą rozliczył w zeznaniu rocznym PIT-38 za 2019 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwości pomniejszenia dochodu będącego podstawą obliczenia daniny solidarnościowej w roku kalendarzowym 2020 o wysokość straty z lat ubiegłych wykazanej w zeznaniu PIT-38 za 2019 r.

Biorąc pod uwagę wskazane powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że przy ustalaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej od sumy dochodów podlegających opodatkowaniu daniną solidarnościową podlegają odliczeniu wyłącznie składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz kwoty wymienione w art. 30f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynika to wprost z literalnego brzmienia art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, przy obliczaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej nie uwzględnia się straty z lat ubiegłych, gdyż nie została ona wymieniona w art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego, Wnioskodawca nie może pomniejszyć dochodu będącego podstawą obliczenia daniny solidarnościowej w roku kalendarzowym 2020 o wysokość straty z lat ubiegłych wykazanej w zeznaniu PIT-38 za 2019 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. organ zauważa, że przy wydawaniu interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Wydając interpretacje indywidualne organ opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie o przedstawiony przez podatnika we wniosku stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe i przyjmuje fakty przedstawione przez podatnika bez ich weryfikowania. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, czy kontrolnego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Tym samym nie można wykluczyć, że właściwy organ prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe lub kontrolne, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego, będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji.

Odnośnie powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, że powołany wyrok dotyczy konkretnej sprawy podatnika, osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy
z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej