1. Na płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczania, pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wydawanych bonów żywieniowych na posiłki profilaktyczne z uwagi na z uwagi na określone w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie przedmiotowe. 2. W przypadku zwrotu niewykorzystanych przez pracownika bonów – ich wartość nie podlega zaliczeniu do przychodu ze stosunku pracy i nie należy od wartości tych bonów odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka prowadzi działalność gospodarczą i do głównych celów jej działania należą:

(...)

W Spółce zatrudniane są osoby m.in. na podstawie umowy o pracę, które świadczą pracę na stanowiskach bezpośrednio związanych z profilem działania Spółki. W związku z tym, że pracownicy zatrudnieni są w warunkach szczególnie uciążliwych, zgodnie z art. 232 Kodeksu Pracy pracodawca zobowiązany jest do zapewnienia im nieodpłatnie odpowiednich posiłków i napojów, które powinny spełniać wymagania określone w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (tj. napoju, którego temperatura i rodzaj powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy oraz posiłku w postaci jednego dania gorącego).

Zgodnie z ww. Rozporządzeniem i Zarządzeniem Spółki, pracodawca ma obowiązek nieodpłatnie zapewnić posiłki pracownikom wykonującym prace m.in. związane z wysiłkiem fizycznym przekraczającym w czasie zmiany roboczej 1500 kcal u mężczyzn i 1000 kcal u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym (od 1 listopada do 31 marca). W związku ze specyfiką działania i świadczeniem pracy przez pracowników poza siedzibą Spółki, Pracodawca nie ma możliwości wydawania pracownikom gotowych posiłków zgodnych z normami określonymi dla posiłków profilaktycznych. W celu wywiązania się z obowiązku, określonego Rozporządzeniem, Pracodawca przekazuje pracownikom Kupony Żywieniowe (...) uprawniające pracowników do zakupu posiłku profilaktycznego. Kupon uprawnia pracownika wyłącznie do otrzymania posiłku; nie można go wymienić na gotówkę; nie można za niego kupić alkoholu i wyrobów tytoniowych.

Pracodawca w porozumieniu z organizacją związkową opracował wykaz stanowisk pracy, na których - zgodnie ze specyfiką pracy - posiłki profilaktyczne są należne.

Warunkiem otrzymania bonu jest wykonywanie pracy fizycznej na powietrzu w różnych warunkach atmosferycznych i temperaturowych w okresie od 1 listopada do 31 marca.

Bony pieniężne na posiłki profilaktyczne są przekazywane pracownikom na początku każdego z miesięcy (od listopada do marca) według normy dni pracy obowiązujących w danym miesiącu lub w okresie indywidualnie ustalonym przez Kierowników działów, jednak zawsze przed rozpoczęciem okresu, za który bony są należne. W przypadku nieświadczenia pracy w danym miesiącu/okresie wynikającego m.in. z korzystania z urlopu bądź przebywania na zwolnieniu chorobowym (lub innych nieobecności w pracy), w kolejnym miesiącu/okresie ilość bonów wydawana pracownikowi jest pomniejszana o dni nieświadczenia pracy (bony należą się pracownikom tylko w dniach świadczenia pracy, zgodnie z podpisami złożonymi na liście obecności), a bony za miesiąc marzec są rozliczane na bieżąco na koniec miesiąca marca (pracownicy mają obowiązek zwrócić do Pracodawcy niewykorzystane bony, a w przypadku ich niezwrócenia - są one im potrącane z wynagrodzenia za pracę). Aktualna wartość bonu wynosi 13 zł - 1 bon profilaktyczny.

Pracownicy przed wydaniem im bonów podpisują jednorazowo na okres zimowy każdego roku (od 1 listopada do 31 marca) oświadczenie, że zostali przez Pracodawcę poinformowani, iż bony mogą być przeznaczone jedynie na zakup produktów spożywczych dla sporządzenia posiłku profilaktycznego spożywanego w czasie pracy.

Pytania

1)Czy wartość wydawanych pracownikom bonów żywieniowych na zakup posiłków profilaktycznych podlega doliczeniu do przychodu ze stosunku pracy i podlega obowiązkowi odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy (dotyczy bonów wydanych pracownikom na dni, w których praca jest świadczona)?

2)Czy w przypadku braku zwrotu niewykorzystanych bonów przez pracownika ich wartość powinna być doliczona do przychodu ze stosunku pracy i naliczona od nich zaliczka na podatek dochodowy?

3)Czy jest limit kwotowy, określony np. w miesiącu, do którego wartość bonów podlegałaby zwolnieniu podatkowemu?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, wartość bonów pieniężnych na zakup posiłków profilaktycznych, które pracownicy wykorzystają w dniach będących dniami pracy nie będzie podlegała zaliczeniu do przychodu ze stosunku pracy i nie należy od wartości bonów odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy.

W Państwa ocenie wartość bonów pieniężnych na zakup posiłków profilaktycznych, z których pracownicy nie rozliczą się z pracodawcą także nie będzie podlegała zaliczeniu do przychodu ze stosunku pracy i nie należy od wartości tych bonów odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy (wartość bonów należy potrącić z wynagrodzenia netto pracownika).

W Państwa ocenie, nie ma określonego limitu kwotowego do zastosowania zwolnienia podatkowego od bonów pieniężnych na zakup posiłków profilaktycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z jego treścią:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenie, przy czym musi być ono przez podatnika otrzymane lub postawione do jego dyspozycji.

Stosownie do art. 12 ust. 1 omawianej ustawy:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą.

Na podstawie art. 31 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ,,zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z art. 21 ust. 1 pkt 11b omawianej ustawy wynika, że:

Wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U z 2022 r. poz. 1510 ze zm.):

Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Rozporządzeniem, o którym mowa w powyższym przepisie jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279).

Na mocy § 1 ww. rozporządzenia:

Pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:

1)posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej „posiłkami”, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,

2)napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

W myśl § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia - w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 lipca 2019 r. w związku ze zmianą tego przepisu dokonaną przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 czerwca 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1160):

Pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie.

Z kolei § 3 ust. 1 omawianego rozporządzenia stanowi, że:

Pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

1)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8374 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,

2)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10^○ C lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25^○ C,

3)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,

4)pod ziemią.

Stosownie do § 5 ww. rozporządzenia:

Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników.

Z § 8 omawianego rozporządzenia wynika, że:

Pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki i napoje.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia oraz powołane powyżej przepisy prawa w pierwszej kolejności zauważyć należy, że ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost wskazuje, że wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych – objęta jest zwolnieniem przedmiotowym.

Wobec tego, wartość wydawanych pracownikom bonów żywieniowych na zakup posiłków profilaktycznych, celem wywiązania się z obowiązku określonego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, które uprawniają do zakupu posiłku profilaktycznego - stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy jednakże zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie ciążył obowiązek obliczania, pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wydawanych bonów żywieniowych na posiłki profilaktyczne na podstawie art. 31 ww. ustawy. Przepisy nie określają limitu kwotowego, do którego wartość bonów podlega zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b omawianej ustawy.

Ponadto, należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, zgodnie z którym – w przypadku zwrotu niewykorzystanych przez pracownika bonów – ich wartość nie podlegała zaliczeniu do przychodu ze stosunku pracy i nie należy od wartości tych bonów odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).