Temat interpretacji
Skutki podatkowe przeniesienia nieruchomości (tj. wydzielonej części nieruchomości) na zaspokojenie wierzytelności pożyczkowej pożyczkodawców.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
5 września 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 31 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 listopada 2022 r. (wpływ 9 listopada 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Jako Wnioskodawczyni jest Pani osobą fizyczną. Jest Pani polskim rezydentem podatkowym oraz nie prowadzi Pani pozarolniczej działalności gospodarczej.
W (…) 2020 r. w związku ze śmiercią A (Pani brata) uzyskała Pani prawo do spadku po ww. na podstawie ustawy w udziale 1/6 (dalej: „udział A”). Obok Pani spadkobiercami było pozostałe rodzeństwo żyjące, tj. 3 osoby każda po 1/6 (dalej łącznie: „udziały B"), a ponadto dzieci nieżyjącego już dwojga rodzeństwa spadkodawcy (łącznie w udziale 2/6 dalej: „udziały C”). Dziedziczenie zostało urzędowo potwierdzone sporządzonymi notarialnym aktami poświadczenia dziedziczenia. Stosowne obowiązki w podatku od spadków i darowizn zostały dopełnione.
W skład spadku po zmarłym bracie wchodziły (zasadniczo wyłącznie) stanowiące jego własność nieruchomości zapisane w księgach wieczystych pod numerami: B, C oraz D. Ostatnia z wymienionych nieruchomości składa się z dwóch działek o nr E oraz F, gdzie pierwsza z działek stanowiła (i stanowi nadal) nieruchomość zabudowaną budynkiem (domem) mieszkalnym, zaś druga stanowi nieruchomość niezabudowaną (wydzierżawianą podmiotom trzecim w celach rolniczych); w planie miejscowym działka ta znajduje się na obszarze przeznaczonym od U/P to jest tereny zabudowy usługowej, produkcyjnej, składów i magazynów. Do dnia śmierci brata stale zamieszkiwała Pani z nim w domu mieszkalnym na działce o nr E (pozostali spadkobiercy nie zamieszkiwali w tym domu). Orientacyjna wartość całej wskazanej wyżej nieruchomości (obu działek łącznie) przyjęta w postępowaniu spadkowym wynosiła łącznie około (…) zł (każda z działek składających się na nieruchomość przedstawiała wartość ok. …. zł).
W związku z wolą pozostałego rodzeństwa, które odziedziczyło udziały B (i które uznawało za słuszne zachowanie takiego stanu rzeczy, jaki miał faktycznie miejsce do dnia śmierci brata) w dniu (…) 2021 r. darowali oni na Pani rzecz udziały B przypadające im w spadku. Od dnia darowizny udziałów B przysługiwało Pani łącznie 4/6 udziałów w spadku. Natomiast spadkobiercy posiadający udziały C w spadku (dalsi krewni) zażądali dokonania działu spadku, domagając się od Pani spłaty wartości ich udziału spadkowego w zamian za uzyskanie przez Panią pozostałych 2/6 udziałów w spadku. W przeciwnym razie ww. domagaliby się w szczególności sądowego działu spadku w drodze sprzedaży nieruchomości, co groziło utratą przez Panią miejsca zamieszkania.
Równolegle do prowadzonych negocjacji co do działu spadku porozumiała się Pani wstępnie z dalszymi Pani krewnymi (innymi niż wskazani na wstępie) co do ewentualnej gotowości udzielenia pożyczki z przeznaczeniem na spłatę spadkobierców udziałów C w spadku. Uzgodniono wstępnie, że faktyczne wypłacenie pożyczki możliwe będzie wyłącznie pod warunkiem zapewnienia przez Panią zwrotu pożyczki hipoteką na całej nieruchomości zapisanej w księdze wieczystej pod numerem D, tj. po staniu się przez Panią wyłączną właścicielką nieruchomości.
W konsekwencji prowadzonych (długotrwale) negocjacji zawarła Pani w dniu (…) 2021 r. ze spadkobiercami udziałów C notarialną umowę o odpłatny dział spadku. Na mocy tej umowy z zamian za uzyskanie udziałów C w spadku zobowiązana została Pani do spłaty na rzecz ww. spadkobierców łącznej kwoty (…) zł, płatnej w terminie 30 dni.
W związku więc z dokonanym działem spadku i staniem się wyłączną właścicielką nieruchomości zawarła Pani w dniu (…) 2021 r. umowę oprocentowanej pożyczki na kwotę (…) zł z jednoczesnym ustanowieniem zabezpieczenia hipotecznego na (…) zł na całej nieruchomości zapisanej w księdze wieczystej pod numerem D. Data zwrotu pożyczki wraz z odsetkami ustalona została na (…) 2023 r. Pożyczkę w całości przeznaczyła Pani na spłatę spadkobierców udziałów C (brakująca kwota niezbędna do pełnej spłaty spadkobierców pochodziła w przeważającej części z uczynionej na Pani rzecz darowizny od rodzeństwa).
Ponieważ utrzymuje się Pani wyłącznie z emerytury, środki na spłatę udzielonej pożyczki w zamyśle pochodzić miały zasadniczo ze sprzedaży przez Panią niektórych składników odziedziczonego majątku. Umówiony 2-letni okres zwrotu pożyczki miał przy tym stwarzać ramy czasowe dla możliwości pozyskania środków na spłatę zadłużenia. Niezależnie od tego termin zwrotu zastrzeżony został na Pani korzyść , tj. pożyczka może zostać spłacona wcześniej.
W związku z:
1)aktualną - niską perspektywą możliwości zbycia majątku w celu zgromadzenia środków na spłatę pożyczki będącą następstwem uwarunkowań zewnętrznych (tj. mającą miejsce od (…) 2022 r. sytuacją geopolityczną, inflacją i wzrostem stóp procentowych),
2)zaawansowanym Pani wiekiem,
3)koniecznością sprawowania przez Panią zarządu nad majątkiem pospadkowym (w tym ponoszenia kosztów ich utrzymania),
4)koniecznością uwzględnienia własnych potrzeb mieszkaniowych - w razie zbywania majątku nieruchomego
- aktualnie rozważa Pani wraz pożyczkodawcami dokonanie wcześniejszego rozliczenia całości lub części pożyczki.
Pożyczkodawcy wyrażają w szczególności wstępną zgodę na przejęcie na własność wydzielonej działki nr F - stanowiącej część nieruchomości zapisanej w księdze wieczystej pod numerem D - na zaspokojenie wierzytelności o zwrot kwoty pożyczki - do wysokości odpowiadającej wartości tej działki w dacie dokonania przeniesienia. Wobec zgody ze strony pożyczkodawców mogłaby Pani zachować dla siebie dom (działka E), mimo, iż objęty jest on tą samą księgą wieczystą. Według Pani oceny taki sposób rozliczenia jest jedynym rozsądnym w obecnych uwarunkowaniach i pozwoliłby Pani na wyswobodzenie się z zaciągniętego zobowiązania. Rozliczenie pożyczki w ww. sposób nie nastąpi jednak w sytuacji gdyby powyższe miało wiązać się z opodatkowaniem po Pani stronie, albowiem w wyniku umowy nie uzyskałaby Pani żadnych środków pieniężnych, sama zaś Pani nie dysponuje nimi.
W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku doprecyzowała Pani, że brat zmarł w maju 2020 r. Uzyskanie prawa do spadku wiązało się z jego śmiercią i miało miejsce na podstawie ustawy (otwarcie spadku). Dokładna data śmierci brata to (…) 2020 roku.
Strony nie uzgadniały skonkretyzowanej podstawy prawnej na gruncie prawa cywilnego przeniesienia przez Panią opisanej we wniosku nieruchomości (a ściślej, wydzielonej części nieruchomości stanowiącej jedną działkę gruntu) na zaspokojenie wierzytelności pożyczkodawców wynikających z opisanej umowy pożyczki - istotny był uzgodniony cel. Przeniesienie wydzielonej działki miałoby następować w celu zaspokojenia wierzytelności pożyczkodawców (w porozumieniu z nimi) na mocy odrębnej umowy. Skutkiem tej umowy byłoby zwolnienie Pani ze zobowiązania wobec pożyczkodawców, a zatem zwolnienie z długu. Można w związku z tym uznać, że zakładana umowa będzie umową, o której mowa w art. 453 Kodeksu cywilnego.
Mimo intencji stron wcześniejszego rozliczenia umowy pożyczki oraz wstępnego porozumienia w tym zakresie (o przeniesieniu wydzielonej działki na zaspokojenie zwrotu pożyczki) termin zawarcia stosownej umowy nie został ustalony w sposób sztywny. Podpisanie stosownej umowy powiązane zostało z uzyskaniem przez Panią interpretacji podatkowej w niniejszej sprawie - jeżeli byłaby ona zgodna z Pani własnym stanowiskiem wskazanym we wniosku. W związku z tym przyjęła Pani wraz z pożyczkodawcami orientacyjny termin zawarcia umowy jako koniec 2022 r. (z możliwością przesunięcia), uwzględniający w sobie czas trwania sprawy o wydanie interpretacji podatkowej. Umowa docelowa byłaby zawierana niezwłocznie po uzyskaniu interpretacji podatkowej. Jak wskazała Pani we wniosku - umowa miałaby miejsce wyłącznie w sytuacji, gdyby interpretacja podatkowa była zgodna z Pani własnym stanowiskiem. Wynika to z faktu, że pomimo, iż opisany sposób uregulowana zobowiązania jest w zasadzie jedynym, które może zagwarantować Pani obecnie wyjście z zadłużenia, to jednak nie będzie on możliwy, gdyby powyższe miało wiązać się z opodatkowaniem po Pani stronie (nie dysponuje Pani środami na zapłatę ew. podatku). W takim wypadku ma Pani prawo do nie przystępowania do umowy z pożyczkodawcami.
Pani brat nabył nieruchomość (w skład, której wchodzi opisana działka) w drodze umowy przekazania gospodarstwa rolnego, nr aktu (…), zawartej w dniu (…) 1983 r. (umowa była sprostowana w dniu (…) 1983, ….). Takie dane ujawnione zostały też w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości.
Pytanie
Czy w razie zawarcia przez Panią z pożyczkodawcami umowy, przedmiotem której będzie przeniesienie przez Panią opisanej we wniosku nieruchomości (a ściślej, wydzielonej części nieruchomości stanowiącej jedną działkę gruntu) na zaspokojenie wierzytelności pożyczkodawców wynikających z opisanej umowy pożyczki, powstanie po Pani stronie przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie przeniesienie nieruchomości (tj. wydzielonej części nieruchomości) na zaspokojenie wierzytelności pożyczkowej pożyczkodawców nie spowoduje powstania po Pani stronie jakiegokolwiek przychodu podatkowego.
Po pierwsze przeniesienie prawa własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu hipotecznego obciążającego tę nieruchomość, dokonane w ramach czynności świadczenia w miejsce wykonania, nie stanowi odpłatnego zbycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "ustawa o PIT”).
Przeniesienie prawa własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu nie ma odpłatnego charakteru, gdyż przenoszący to prawo nie uzyskuje przysporzenia majątkowego w rozumieniu art. 9 ust. 1 i ust. 2 ustawy o PIT, to jest nie uzyskuje przyrostu majątku powiększającego jego aktywa. Uprawnione jest twierdzenie, iż jedynie zmienia się struktura aktywów majątkowych przenoszącego. W wyniku zawarcia rozważanej umowy de facto spłaciłaby Pani swoich wierzycieli. Nie jest zatem spełniona przesłanka „odpłatności zbycia", o jakiej mowa w ww. przepisie ustawy o PIT.
Pogląd ten znajduje potwierdzenie w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 9 lipca 2020 r. II FSK 1196/18, z dnia 8 lutego 2012 r. II FSK 1384/10, z dnia 12 czerwca 2012 r. II FSK 1260/11, z dnia 9 lipca 2013 r. II FSK 2312/11, z dnia 21 marca 2014 r. II FSK 835/12, z dnia 20 kwietnia 2016 r. II FSK 669/14 i z dnia 5 maja 2017 r. II FSK 3144/15, z dnia 14 marca 2012 r. II FSK 1673/10 oraz z dnia 27 marca 2019 r. II FSK 699/17, a także pośrednio we wprowadzonym z dniem 1 stycznia 2015 r. art. 14 ust. 2e ustawy o PIT.
Po drugie pragnie Pani wskazać, że wspomniany wyżej art. 14 ust. 2e ustawy o PIT również nie będzie znajdował zastosowania do przedstawionego zdarzenia przyszłego. Przepis ten ma bowiem charakter regulacji wyjątkowej (co do której istnieje zakaz rozszerzającego interpretowania) i dotyczy zastępczego regulowania zobowiązań w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wskazane uregulowanie znajduje się bowiem w przepisie w całości poświęconym przychodom z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Co niesporne, nie prowadzi Pani działalności gospodarczej, pomijając już, że udzielona pożyczka leżała poza jakąkolwiek sferą profesjonalnego obrotu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
c)prawa wieczystego użytkowania gruntów
– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.
Stosownie do art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.
W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy:
Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:
1)dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2)dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy:
Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.
Przy czym, stosownie do art. art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.
W myśl art. 22 ust. 6c tejże ustawy:
Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.
Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 6d ww. ustawy:
Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.
Jak stanowi art. 22 ust. 6e ustawy:
Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.
Zatem, w przypadku zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment oraz sposób ich nabycia.
Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w 2020 roku zmarł Pani brat, po którym uzyskała Pani prawo do spadku w udziale 1/6 (dalej: „udział A”). Obok Pani spadkobiercami było pozostałe rodzeństwo żyjące, tj. 3 osoby każda po 1/6 (dalej łącznie: „udziały B"), a ponadto dzieci nieżyjącego już dwojga rodzeństwa spadkodawcy (łącznie w udziale 2/6 dalej: „udziały C”). W skład spadku po zmarłym bracie wchodziły (zasadniczo wyłącznie) stanowiące jego własność nieruchomości zapisane w księgach wieczystych pod numerami: B, C oraz D. Ostatnia z wymienionych nieruchomości składa się z dwóch działek o nr E oraz F, gdzie pierwsza z działek stanowiła (i stanowi nadal) nieruchomość zabudowaną budynkiem (domem) mieszkalnym, zaś druga stanowi nieruchomość niezabudowaną. Do dnia śmierci brata stale zamieszkiwała Pani z nim w domu mieszkalnym na działce o nr E. W związku z wolą pozostałego rodzeństwa, które odziedziczyło udziały B w dniu (…) 2021 r. darowali oni na Pani rzecz udziały B przypadające im w spadku. Od dnia darowizny udziałów B przysługiwało Pani łącznie 4/6 udziałów w spadku. Natomiast spadkobiercy posiadający udziały C w spadku (dalsi krewni) zażądali dokonania działu spadku, domagając się od Pani spłaty wartości ich udziału spadkowego w zamian za uzyskanie przez Panią pozostałych 2/6 udziałów w spadku. Równolegle do prowadzonych negocjacji co do działu spadku porozumiała się Pani wstępnie z dalszymi Pani krewnymi (innymi niż wskazani na wstępie) co do ewentualnej gotowości udzielenia pożyczki z przeznaczeniem na spłatę spadkobierców udziałów C w spadku. Uzgodniono wstępnie, że faktyczne wypłacenie pożyczki możliwe będzie wyłącznie pod warunkiem zapewnienia przez Panią zwrotu pożyczki hipoteką na całej nieruchomości zapisanej w księdze wieczystej pod numerem D, tj. po staniu się przez Panią wyłączną właścicielką nieruchomości. W konsekwencji prowadzonych (długotrwale) negocjacji zawarła Pani (…) 2021 r. ze spadkobiercami udziałów C notarialną umowę o odpłatny dział spadku. Na mocy tej umowy w zamian za uzyskanie udziałów C w spadku zobowiązana została Pani do spłaty na rzecz ww. spadkobierców łącznej kwoty (…) zł, płatnej w terminie 30 dni. W związku więc z dokonanym działem spadku stała się Pani wyłączną właścicielką nieruchomości i zawarła Pani (…) 2021 r. umowę oprocentowanej pożyczki na kwotę (…) zł z jednoczesnym ustanowieniem zabezpieczenia hipotecznego na sumę (… zł na całej nieruchomości zapisanej w księdze wieczystej pod numerem D. Data zwrotu pożyczki wraz z odsetkami ustalona została na (…) 2023 r. Pożyczkę w całości przeznaczyła Pani na spłatę spadkobierców udziałów C (brakująca kwota niezbędna do pełnej spłaty spadkobierców pochodziła w przeważającej części z uczynionej na Pani rzecz darowizny od rodzeństwa). Aktualnie rozważa Pani wraz pożyczkodawcami dokonanie wcześniejszego rozliczenia całości lub części pożyczki. Pożyczkodawcy wyrażają w szczególności wstępną zgodę na przejęcie na własność wydzielonej działki nr F - stanowiącej część nieruchomości zapisanej w księdze wieczystej pod numerem D - na zaspokojenie wierzytelności o zwrot kwoty pożyczki - do wysokości odpowiadającej wartości tej działki w dacie dokonania przeniesienia. Wobec zgody ze strony pożyczkodawców mogłaby Pani zachować dla siebie dom (działka E), mimo iż objęty jest on tą samą księgą wieczystą. Przeniesienie wydzielonej działki miałoby następować w celu zaspokojenia wierzytelności pożyczkodawców (w porozumieniu z nimi) na mocy odrębnej umowy. Skutkiem tej umowy byłoby zwolnienie Pani ze zobowiązania wobec pożyczkodawców, a zatem zwolnienie z długu. Zatem – jak Pani sama wskazała w uzupełnieniu wniosku - można w związku z tym uznać, że zakładana umowa będzie umową, o której mowa w art. 453 Kodeksu cywilnego. Mimo intencji stron wcześniejszego rozliczenia umowy pożyczki oraz wstępnego porozumienia w tym zakresie (o przeniesieniu wydzielonej działki na zaspokojenie zwrotu pożyczki) termin zawarcia stosownej umowy nie został ustalony w sposób sztywny. Przyjęła Pani wraz z pożyczkodawcami orientacyjny termin zawarcia umowy jako koniec 2022 r. Umowa docelowa byłaby zawierana niezwłocznie po uzyskaniu interpretacji podatkowej. Pani brat nabył nieruchomość (w skład, której wchodzi opisana działka) w drodze umowy przekazania gospodarstwa rolnego w 1983 roku.
Wątpliwość Pani budzi kwestia, czy w przypadku planowanego zawarcia przez Panią z pożyczkodawcami umowy, przedmiotem której będzie przeniesienie przez Panią opisanej we wniosku nieruchomości (a ściślej, wydzielonej części nieruchomości stanowiącej jedną działkę gruntu) na zaspokojenie wierzytelności pożyczkodawców wynikających z opisanej umowy pożyczki, powstanie po Pani stronie przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Mając na uwadze powyższe, w celu udzielenia odpowiedzi na ww. pytanie, należy rozważyć, czy planowane przeniesienie prawa własności nieruchomości na koniec 2022 r. na rzecz pożyczkodawców w zamian za zwolnienie z długu stanowi zbycie przez Panią przedmiotowej nieruchomości w rozumieniu cytowanego powyżej przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W tym miejscu wskazać należy, że moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycia”; należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, że:
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
Podkreślić zatem należy, że użyty w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych termin „nabycie” oznacza każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy lub prawa w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności. Tak więc, jednym ze sposobów nabycia nieruchomości lub praw majątkowych jest nabycie własności nieruchomości lub praw majątkowych w zamian za zwolnienie z długu.
Nawiązując do pojęcia „odpłatnego zbycia” (o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy) oznacza ono każde przeniesienie prawa własności lub praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin ten obejmuje zatem szeroki zakres umów i pozostaje bez znaczenia, czy do odpłatnego zbycia dochodzi w drodze zniesienia współwłasności, działu spadku, umowy zamiany lub sprzedaży, czy też – jak to ma miejsce w omawianym przypadku – w drodze przeniesienia na rzecz pożyczkodawców prawa własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z obowiązku zwrotu długu. „Płatność” bowiem nie musi mieć charakteru pieniężnego w postaci konkretnego przepływu gotówkowego, może oznaczać także uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia. Innymi słowy, pod pojęciem płatności nie należy rozumieć wyłącznie zapłaty w pieniądzu, płatnością może także być zwolnienie z długu, czy potrącenie wzajemnych, wymagalnych wierzytelności (zmniejszenie pasywów zbywcy).
Zatem, do stwierdzenia powstania przychodu warunkiem koniecznym jest uzyskanie przysporzenia majątkowego. Wskazać należy w tym miejscu na definicję przywołaną w komentarzu do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wywiedzioną przez Adama Bartosiewicza, który definiuje odpłatne zbycie jako:
przeniesienie prawa własności rzeczy lub praw, o których mowa, na inną osobę za wynagrodzeniem. Podstawową formą odpłatnego zbycia będzie sprzedaż oraz zamiana. Zgodnie z zasadą swobody umów, odpłatne zbycie może nastąpić także w innej formie”, po czym dodaje: „cena odpłatnego zbycia wyrażona w umowie nie musi być wyrażona w pieniądzu (wartościach pieniężnych). Nie jest bowiem wykluczone, że zapłatą za przeniesienie własności rzeczy lub przeniesienie praw będzie inna forma przysporzenia majątkowego.
(A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz, Lex, 2010, wyd. II).
Tym samym wynagrodzenie można określić nie tylko w pieniądzu, ale także poprzez inne określenie jego wartości, np. zwolnienie z długu, czy potrącenie wzajemnych wymagalnych wierzytelności.
Zgodnie z art. 453 Kodeksu cywilnego:
Jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży.
Świadczenie w miejsce wykonania (datio in solutum) jest umową, na mocy której obie strony (dłużnik i wierzyciel) wyrażają zgodę na umorzenie istniejącego dotąd zobowiązania, jeśli dłużnik zamiast pierwotnie ustalonego, spełni inne świadczenie. Przyjmuje się, że umowa, o której mowa w ww. przepisie ma charakter odpłatnej umowy rozporządzającej, gdyż wierzyciel w miejsce dotychczasowego roszczenia uzyskuje inne. Płatność za świadczenie (wynagrodzenie) nie musi mieć bowiem charakteru pieniężnego, może oznaczać również uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia. Tym samym, w zamian za zwolnienie Pani z długu, pożyczkodawcy nabędą własność przedmiotowej nieruchomości, tj. wydzielonej działki nr F, stanowiącej część nieruchomości zapisanej w księdze wieczystej pod numerem D. Przeniesienie na wierzyciela własności rzeczy lub praw w zamian za zwolnienie z długu jest więc odpłatnym zbyciem tej rzeczy lub prawa, nie następuje bowiem pod tytułem darmym.
Zgodnie z art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego:
Prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.
W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego:
Spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.
Natomiast art. 925 Kodeksu cywilnego stanowi:
Spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.
Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego:
Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę. Notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia.
Podkreślić również należy, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5 i ust. 7, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.
Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.
Od dnia 1 stycznia 2019 r. pięcioletni okres, po upływie którego nie powstanie obowiązek uiszczenia podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości nabytych w drodze spadku liczony jest więc od końca roku, w którym spadkodawca ją nabył lub wybudował, a nie tak jak w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. – od końca roku, w którym został otwarty spadek (w którym zmarł spadkodawca). Zmiana obejmuje zatem wszystkich, którzy dokonali lub dokonają zbycia nieruchomości po dniu 31 grudnia 2018 r., bez względu na datę odziedziczenia nieruchomości.
W omawianej sprawie nabycie przez Panią udziału w nieruchomości w postaci części działki nr F nastąpiło zatem w dacie śmierci Pani brata, tj. w 2020 r. Jednakże, w przypadku tej części działki, będącej przedmiotem przeniesienia własności na pożyczkodawców na koniec 2022 roku – zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych okres, o którym mowa w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, należy liczyć się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości (udziału w nieruchomości) lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę (tj. Pani brata).
Zatem, uznać należy, że 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w Pani przypadku w odniesieniu do ww. części działki, nabytej w spadku po zmarłym bracie niewątpliwie minął. Jak wskazała Pani bowiem w uzupełnieniu wniosku: Pani brat nabył nieruchomość (w skład, której wchodzi opisana działka) w drodze umowy przekazania gospodarstwa rolnego, (…) zawartej w (…) 1983 r. W konsekwencji w odniesieniu do tej części działki nr F nie powstanie po Pani stronie przychód do opodatkowania z tytułu rzeczonego przeniesienia własności na pożyczkodawców.
Kolejny udział w tejże nieruchomości (działki nr F) nabyła Pani w 2021 roku w drodze darowizny od spadkobierców, którymi było pozostałe rodzeństwo żyjące, bowiem stosownie do cytowanego już wyżej art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego: umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.
Nadmienić należy, że umowa darowizny uregulowana w art. 888 – 902 w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny jest umową jednostronnie zobowiązującą, konsensualną, nieodpłatną i kauzalną (tzn. jest podstawą przysporzenia, która jest konieczna do przejścia własności rzeczy – causa donandi).
Jak wynika z art. 888 § 1 ww. ustawy:
Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
Zatem jeśli świadczenie polegało na przekazaniu rzeczy (np. nieruchomości) dochodzi do przeniesienia prawa własności rzeczy z darczyńcy na obdarowanego. Jej istota polega więc na zobowiązaniu darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz drugiej strony umowy (obdarowanego), kosztem swego majątku w wyniku czego zwiększają się jej aktywa lub zmniejszają się jej pasywa. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny.
W konsekwencji, planowane przez Panią w 2022 r. przeniesienie na pożyczkodawców tej części działki nr F odpowiadającej udziałowi w ww. działce nabytemu w drodze darowizny w 2021 roku będzie stanowiło dla Pani źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na brak upływu pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. przepisie.
Następnie w 2021 roku w wyniku odpłatnego działu spadku, nieruchomości należące wcześniej do Pani zmarłego brata (w tym, będąca przedmiotem Pani zapytania działka nr F) stały się wyłączną własnością Pani z obowiązkiem spłaty na rzecz spadkobierców C.
W myśl art. 10 ust. 7 cyt. ustawy:
Nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.
Art. 1035 ustawy Kodeks cywilny stanowi:
Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu.
Zgodnie z art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego:
Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.
Stosownie do art. 195 Kodeksu cywilnego:
Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).
Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.
W świetle art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:
Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.
Jak stanowi art. 196 § 2 powyższej ustawy:
Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.
Art. 210 ww. Kodeksu stanowi, że:
Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.
Stosownie zaś do art. 211 ww. Kodeksu:
Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.
Co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy – w wyniku tego zniesienia – podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie mu przysługiwał.
Podobne wnioski wynikają z ukształtowanej już linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, który twierdzi, że nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:
a)podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub
b)wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie we współwłasności.
Analogicznie sytuacja kształtuje się przy dziale spadku, bowiem za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich zbycia, które przypadły danej osobie w wyniku działu spadku, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku działu spadku mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz dział spadku został dokonany bez spłat i dopłat. Natomiast, gdy w wyniku działu spadku udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego.
W wyniku dokonania działu spadku/zniesienia współwłasności możliwe jest zatem przyznanie rzeczy jednej osobie, przy jednoczesnym zobowiązaniu do dokonania spłaty (spłat) na rzecz pozostałego drugiego spadkobiercy/współwłaściciela (pozostałych spadkobierców/współwłaścicieli) – jak to ma miejsce w analizowanej sprawie. Wówczas osoba otrzymująca w całości daną rzecz nabywa w niej udział ponad udział dotychczas posiadany i przysługujący jej w tej rzeczy.
Rozważając powyższe zagadnienie należy podkreślić, że kwestią bezsporną jest, że w momencie przeprowadzenia działu spadku nabyła Pani własność udziału w nieruchomości, który to udział należał do innych współwłaścicieli (tj. dzieci nieżyjącego już dwojga rodzeństwa spadkodawcy). Nie budzi wątpliwości również fakt, że dzieci nieżyjącego już dwojga rodzeństwa spadkodawcy utraciły prawo własności posiadanego udziału za odpłatnością. Jak wynika bowiem z wniosku w zamian za utracony udział w nieruchomościach ww. współwłaściciele otrzymali od Pani spłatę. Spłata ta jest zatem dla Pani ceną nabycia udziałów C.
Skoro w omawianej sprawie w wyniku działu spadku w 2021 roku nabyła Pani od spadkobierców C należące do nich udziały w nieruchomości (w zamian za spłatę na ich rzecz), to dzień dokonania działu spadku utożsamiać należy z nabyciem przez Panią udziałów w nieruchomościach, należących uprzednio do pozostałych współwłaścicieli/spadkobierców C (tj. dzieci nieżyjącego już dwojga rodzeństwa spadkodawcy).
Zatem, uznać należy, że również planowane przez Panią w 2022 r. przeniesienie na pożyczkodawców tej części działki nr F odpowiadającej udziałowi w ww. działce nabytemu w drodze działu spadku w 2021 roku będzie stanowiło dla Pani źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na brak upływu pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. przepisie.
Mając na uwadze powyższe, Pani stanowisko, zgodnie z którym: przeniesienie nieruchomości (tj. wydzielonej części nieruchomości) na zaspokojenie wierzytelności pożyczkowej pożyczkodawców nie spowoduje powstania po Pani stronie jakiegokolwiek przychodu podatkowego oraz (…) przeniesienie prawa własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu hipotecznego obciążającego tę nieruchomość, dokonane w ramach czynności świadczenia w miejsce wykonania, nie stanowi odpłatnego zbycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (…) – należało uznać za nieprawidłowe. Stwierdzić bowiem należy, że – co już wywiedziono wyżej – planowane przeniesienie przez Panią w 2022 roku na pożyczkodawców własności działki nr F na zaspokojenie wierzytelności pożyczkodawców, wynikających z opisanej umowy pożyczki zarówno w części odpowiadającej udziałowi otrzymanemu w formie darowizny, jak i w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w drodze działu spadku stanowi dla Pani źródło przychodu, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na brak upływu pięcioletniego terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Natomiast 5-letni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w Pani przypadku w odniesieniu do ww. części działki, nabytej w spadku niewątpliwie minął – w konsekwencji w odniesieniu tylko do tej części działki nr F nie powstanie po Pani stronie przychód do opodatkowania z tytułu rzeczonego przeniesienia własności na pożyczkodawców.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pani wniosku, tj. zakreślonej Pani zapytaniem i własnym stanowiskiem w sprawie – a zatem rozstrzygnięcia, czy w przypadku planowanego zawarcia przez Panią z pożyczkodawcami umowy, przedmiotem której będzie przeniesienie przez Panią opisanej we wniosku nieruchomości (a ściślej, wydzielonej części nieruchomości stanowiącej jedną działkę gruntu) na zaspokojenie wierzytelności pożyczkodawców wynikających z opisanej umowy pożyczki, powstanie po Pani stronie przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym, czy planowane przeniesienie prawa własności nieruchomości na koniec 2022 r. na rzecz pożyczkodawców w zamian za zwolnienie z długu stanowi zbycie przez Panią przedmiotowej nieruchomości w rozumieniu cytowanego powyżej przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem i własnym stanowiskiem w sprawie nie mogą być i nie były rozpatrywane.
Odnosząc się do przywołanych przez Panią wyroków sądów wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw, osadzonych w określonych stanach faktycznych (zdarzeniach przyszłych) i są wiążące tylko w tych sprawach.
Końcowo należy zaznaczyć, że nie możemy odnieść się również do kwot wskazanych przez Panią w przedmiotowym wniosku z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), nakłada na organ interpretacyjny obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Zgodnie natomiast z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jego dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA.
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).