Temat interpretacji
Ryczałt z tytułu używania dwóch samochodów służbowych dla celów prywatnych.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
1 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu używania samochodów służbowych dla celów prywatnych.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 czerwca 2022 r. (wpływ 28 czerwca 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, tj. jest polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w Polsce, podlega opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych.
Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest naprawa i konserwacja urządzeń elektronicznych i optycznych, sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) kodem 33.13 Z. Rok podatkowy Wnioskodawcy pokrywa się z rokiem kalendarzowym.
Wnioskodawca jest opodatkowany ryczałtem od dochodów spółek (dalej: „estoński CIT”) od 1 stycznia 2021 r. Wnioskodawca spełnia wszystkie warunki uregulowane w art. 28j ust. 1 Ustawy o CIT uprawniające do korzystania z estońskiego CIT, a w odniesieniu do Wnioskodawcy nie znajdują zastosowania żadne wyłączenia z możliwości wyboru tej formy opodatkowania uregulowane w art. 28k Ustawy o CIT.
Wnioskodawca zawarł trzy umowy leasingu operacyjnego samochodów osobowych. Wartość każdego z tych samochodów przekracza wartość ……. zł. Do korzystania z samochodów służbowych jest uprawniony zarówno wspólnik Wnioskodawcy (będący także pracownikiem Spółki zatrudnionym w oparciu o umowę o pracę oraz członkiem zarządu), a także inny pracownik Spółki.
Samochody służbowe przeznaczone są do użytku mieszanego (tj. zarówno do celów służbowych, jak i prywatnych).
Spółka posiada wewnętrzne przepisy w zakresie korzystania z samochodów służbowych, tj. regulujące kwestię sposobu korzystania z samochodów służbowych na użytek własny czy odpowiedzialności materialnej za powierzone mienie.
W związku z wykorzystaniem samochodów służbowych do celów prywatnych po stronie pracowników Spółki (w tym również pracownika będącego jednocześnie wspólnikiem Spółki) powstaje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, który Spółka kwalifikuje do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 w zw. z art. 12 Ustawy o PIT, tj. do przychodów ze stosunku pracy.
Wnioskodawca nalicza pracownikom, w tym również pracownikowi będącemu jednocześnie wspólnikiem, przychód z nieodpłatnych świadczeń wynikający z art. 12 ust. 2a Ustawy o PIT. Przychód ten wynosi 400 zł miesięcznie - z uwagi na fakt, iż moc samochodu przekracza 60 kW.
Łączna kwota wynagrodzenia wspólnika uwzględniająca powyższy przychód z nieodpłatnych świadczeń nie przekracza limitu pięciokrotności przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 28m ust. 4 pkt 1 Ustawy o CIT.
Wnioskodawca po zakończeniu umów leasingu operacyjnego rozważa dokonanie wykupu tych samochodów do majątku Spółki. Wartość wykupu dla każdego z tych pojazdów nie przekroczy kwoty ….. zł.
Pytania
1.Czy Wnioskodawca w przypadku zawarcia umowy leasingu operacyjnego, powinien opodatkować całość lub część raty leasingowej płaconej za samochody przeznaczone do użytku wspólnika, będącego także pracownikiem Spółki, estońskim CIT, jako ukryte zyski?
2.Czy wydatek na wykup samochodów osobowych w sytuacji, gdy wartość żadnego z nich nie będzie przekraczać ….. zł powinien być interpretowany w kontekście wydatków na reprezentację Spółki i jako ukryty zysk powinien podlegać opodatkowaniu estońskim CIT w sytuacji, gdy pojazdy te po wykupie będą przeznaczone do użytku mieszanego?
3.Czy Wnioskodawca w przypadku wykupu samochodów osobowych powinien po ich wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych opodatkować 50% odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od tych pojazdów estońskim CIT w sytuacji, gdy będą one następnie wykorzystywane do użytku mieszanego?
4.Czy wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia naliczanego wspólnikowi zatrudnionemu w Spółce na podstawie umowy o pracę z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych, o którym mowa w art. 12 ust. 2a-2c Ustawy o PIT, podlega opodatkowaniu estońskim CIT, jako ukryte zyski?
5.Jeśli organ skarbowy uzna, że wydatek w postaci raty leasingowej powinien stanowić ukryty zysk, to jaka kwota stanowić będzie podstawę do obliczenia podatku należnego do zapłaty?
6.Czy w sytuacji, gdy do wspólnika będącego pracownikiem Spółki są przypisane dwa samochody osobowe, to czy Spółka powinna naliczać ryczałt z tytułu, o którym mowa w art. 12 ust. 2a-2c Ustawy o PIT dwukrotnie?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad 6
W opinii Wnioskodawcy ryczałt z tytułu korzystania z samochodów osobowych przez wspólnika zarówno do celów prywatnych, jak i służbowych powinien być naliczany jednokrotnie, niezależnie od liczby samochodów przypisanej do tej osoby.
Zgodnie z art. 12 ust. 2a-2c Ustawy o PIT, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:
1)250 zł miesięcznie - dla samochodów:
a)mocy silnika do 60 kW,
b)stanowiących pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 110 i 1093) lub pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy;
2)400 zł miesięcznie - dla samochodów innych niż wymienione w pkt 1.
W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca, wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 wskazanych powyżej kwot.
Jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną zgodnie z powyższymi zasadami i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.
W praktyce nie istnieje możliwość użytkowania jednocześnie dwóch samochodów służbowych. Z tego powodu Wnioskodawca za niezasadne uważa, by ryczałt ten został przypisany do pracownika (będącego jednocześnie wspólnikiem) dwukrotnie. Jeden z samochodów będzie wykorzystywany (zamiennie) dla celów działalności, w tym m.in. do codziennych dojazdów do pracy czy na spotkania z kontrahentami Spółki. Drugi z samochodów będzie wykorzystywany w przypadku awarii, serwisowania jednego z samochodów lub złych warunków pogodowych.
Co do zasady ku takiej interpretacji skłania się także literalne brzmienie art. 12 ust. 2b Ustawy o PIT, który zakłada, iż w przypadku, gdy samochód używany jest wyłącznie przez część miesiąca, wówczas za nieodpłatne świadczenia uważa się tylko każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 wskazanych powyżej kwot. A zatem przy założeniu, że każdy z dwóch samochodów byłby przez wspólnika wykorzystywany zamiennie przez cały miesiąc, wówczas z tytułu użytkowania każdego z nich należałoby przypisać wspólnikowi 15/30 kwoty określonej wart. 12 ust. 1a Ustawy o PIT, co łącznie sumowałoby się do kwoty 400 zł.
Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy w sytuacji przypisania wspólnikowi (będącego pracownikiem Spółki) dwóch samochodów leasingowanych przez Spółkę, wysokość ryczałtu należnego z tego tytułu powinna wynieść 400 zł, która jest uwzględniania w przychodach pracownika ze stosunku pracy. Z tego tytułu na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika, wynikające z art. 31 Ustawy o PIT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy:
Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.
Według art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:
1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4)w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że:
Źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Zgodnie z art. 12 ust. 2a ww. ustawy:
Wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:
1)250 zł miesięcznie – dla samochodów:
a)o mocy silnika do 60 kW,
b)stanowiących pojazd elektryczny w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 110 i 1093) lub pojazd napędzany wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy;
2)400 zł miesięcznie – dla samochodów innych niż wymienione w pkt 1.
W myśl art. 12 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 kwot określonych w ust. 2a.
Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 2c ww. ustawy:
Jeżeli świadczenie przysługujące pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych jest częściowo odpłatne, to przychodem pracownika jest różnica pomiędzy wartością określoną w ust. 2a albo ust. 2b i odpłatnością ponoszoną przez pracownika.
Przychód z tytułu wykorzystywania służbowych samochodów do celów prywatnych ustala się odrębnie dla każdego samochodu udostępnionego pracownikowi.
W przypadku wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych przez część miesiąca wartość świadczenia ustala się za każdy dzień wykorzystywania samochodu do celów prywatnych w wysokości 1/30 wymienionych kwot. Takie zasady ustalania przychodu wynikają z art. 12 ust. 2a i 2b ww. ustawy. Mając na uwadze powyższe regulacje prawne należy przyjąć, że określony przez ustawodawcę limit miesięcznego przychodu z tytułu użytkowania samochodu służbowego dla celów prywatnych odnosi się do jednego samochodu udostępnionego pracownikowi. Jeżeli pracownik korzysta w danym miesiącu jednocześnie z dwóch aut, to uzyskuje odpowiednio wyższy przychód.
W sytuacji, gdy pracownik przez cały miesiąc wykorzystuje prywatnie dwa samochody służbowe, każdy o mocy samochodu przekraczającej 60 kW, to przychód ten wynosi 800 zł miesięcznie, nie zaś 400 zł jak twierdzi Wnioskodawca.
Zgodnie z art. 31 ust. 1 powyższej ustawy:
Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz treść wniosku stwierdzić należy, że w sytuacji przypisania wspólnikowi (będącego pracownikiem Spółki) dwóch samochodów leasingowanych przez Spółkę, wysokość ryczałtu należnego z tego tytułu powinna być ustalona dwukrotnie (w wysokości 800 zł), tj. odrębnie dla każdego udostępnionego pracownikowi dla celów prywatnych samochodu służbowego, nie zaś jednorazowo i uwzględniona w przychodach pracownika ze stosunku pracy.
Z tego tytułu na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika, wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Dodatkowe informacje
Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi w zakresie pytania nr 6 wniosku dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie pozostałych pytań od nr 1 do 5 wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.
Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Państwa może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.– Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).