Temat interpretacji
Prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
18 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia przedmiotowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 2 listopada 2022 r. Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
W lipcu 2015 roku wyjechał Pan za granicę do pracy. Od tego czasu pracuje nieprzerwanie w jednej firmie (…) na terenie Holandii. W dniu 1 kwietnia 2016 roku przeprowadził się Pan do Niemiec (adres podany we wniosku), gdzie mieszka Pan do chwili obecnej. W miedzy czasie ożenił się Pan i przyszła na świat dwójka Pana dzieci. Wszyscy razem mieszkają Państwo w Niemczech. Pana żona również pracuje w Holandii, dzieci obecnie chodzą do przedszkola i całe Państwa centrum życiowe znajduje się w Niemczech.
Posiada Pan adres w Polsce w domu rodzinnym. Z tego powodu, przez pierwsze 5 lat pobytu za granicą (w latach 2016-2020), wykazywał Pan dochody z zagranicy w PIT-36 zał. PIT-ZG. W tamtym czasie zostało Panu tak doradzone, ponieważ wyjazd za granicę miał być na krótki okres czasu, więc nie było sensu zmieniać rezydentury podatkowej (adresu zamieszkania). Wyjazd jednak się przeciągnął i z początkiem 2021 roku zmienił Pan adres w Urzędzie Skarbowym na ten w Niemczech. W lipcu 2023 roku planuje Pan wraz z rodziną wrócić na stałe do Polski. Jednym z warunków otrzymania ulgi na powrót jest mieszkanie poza granicami Polski minimum 3 lata. W Pana przypadku w 2023 roku będzie to już 7 pełnych lat. Jednak gdy kontaktował się Pan w tej sprawie z Pierwszym Urzędem Skarbowym w (...)., Pani, z którą Pan rozmawiał nie była w stanie udzielić jasnej odpowiedzi co do naliczania lat potrzebnych do spełnienia tego warunku. Powodem tej niejasności są zeznania podatkowe, które Pan składał w latach 2016-2020 w celu wykazania dochodów z zagranicy. Dlatego też złożył Pan wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.
Przez cały czas rozlicza się Pan z podatku z holenderskim organem podatkowym (…). Jeżeli będzie to konieczne jest Pan w stanie przedstawić różnego rodzaju dokumenty i zaświadczenia (np. umowę o pracę, umowę wynajmu mieszkania, umowy z przedszkola, rozliczenia podatkowe, ubezpieczenie zdrowotne) które potwierdzą, że faktycznie Pana centrum życiowe od lipca 2015 roku znajduje się poza terytorium Polski. O zwolnienie z podatku ubiegał by się Pan dopiero z początkiem roku 2024.
Uzupełnienie zdarzenia przyszłego
Posiada Pan polskie obywatelstwo. Miał Pan miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres pobytu zagranicą.
Nigdy nie podlegał Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Niemczech.
Rozlicza się Pan z holenderskim urzędem podatkowym od lipca 2015 roku do dnia dzisiejszego. Od lipca 2015 roku do końca marca 2016 roku mieszkał Pan w Holandii.
Od 1 kwietnia 2016 roku mieszka Pan w Niemczech do dnia dzisiejszego, ale od samego początku rozlicza się Pan tylko z holenderskim urzędem skarbowym.
Planuje Pan zjechać do Polski na stałe na koniec czerwca 2023 roku. Pomimo stałego miejsca zamieszkania w Niemczech, Pana krajem podatkowym jest Holandia. Holandia traktowała i traktuje Pana jako rezydenta podatkowego od lipca 2015 do dnia dzisiejszego.
W 2015 roku posiadał Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. W 2015 roku przebywał Pan w Polsce powyżej 183 dni.
Niemcy nie traktowały Pana jako rezydenta podatkowego.
Od lipca 2015 roku do dnia dzisiejszego pracuje Pan u jednego pracodawcy na terenie Holandii i planuje tam pracować do końca czerwca 2023 roku.
Nie świadczył/świadczy/będzie świadczył Pan pracy na rzecz polskiego podmiotu w okresie od lipca 2015 roku do lipca 2023 roku.
W lipcu 2015 roku wyjechał Pan do Holandii z zamiarem świadczenia pracy, w tym czasie miał być to wyjazd na rok lub dwa, ale pozostał Pan za granicą do dnia dzisiejszego.
Przeprowadził się Pan 1 kwietnia 2016 r. do Niemiec z przyczyn czysto ekonomicznych (tańsze mieszkania, jedzenie, itp.). W Holandii mieszkał Pan w hotelu pracowniczym, dlatego po paru miesiącach postanowił Pan wynająć mieszkanie. Ponieważ pracuje Pan przy granicy z Niemcami, przeprowadził się Pan do Niemiec, żeby zminimalizować koszty życia.
Związek małżeński zawarł Pan 18 czerwca 2016 roku. Mieszka Pan z żoną wspólnie od przełomu lipca/sierpnia 2016 roku w Niemczech.
Nie posiada Pan holenderskiego lub niemieckiego certyfikatu rezydencji.
Posiada Pan inne dowody poza certyfikatem rezydencji dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie pobytu poza granicami Polski, tj.: umowę wynajmu mieszkania, umowę o pracę, ubezpieczenie, rozliczenia podatkowe z holenderskiego urzędu skarbowego, umowy z przedszkola, umowy za różnego rodzaju media itp.
Od lipca 2023 roku będzie miał Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencja podatkowa) i nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) w Polsce.
W okresie od 1 kwietnia 2016 roku do lipca 2023 roku Pana centrum życiowe znajduje się/będzie się znajdowało w Niemczech. Pana cała rodzina mieszka w Niemczech razem z Panem. Do Polski jeździ Pan na wakacje, do rodziców, rodzeństwa, odwiedza znajomych. Jest Pan właścicielem domu rodzinnego, który został przepisany na Pana w lipcu 2019 roku. W domu tym mieszkają rodzice. Wynajmuje Pan w Niemczech mieszkanie, gdzie Pana dzieci chodzą do przedszkola. Wraz z żoną pracuje Pan w Holandii. Nie posiada Pan zagranicą żadnych nieruchomości, inwestycji czy ubezpieczeń na życie lub majątkowych.
W okresie od lipca 2015 roku do końca marca 2016 roku jechał Pan do Polski tylko w odwiedziny. Nie był Pan jeszcze wtedy żonaty i nie posiadał dzieci. W tym czasie nie był Pan właścicielem żadnej nieruchomości.
Od lipca 2023 roku będzie miał Pan stałe miejsce zamieszkania w Polsce. Od lipca 2023 roku Pana centrum życiowe będzie znajdowało się w Polsce wraz z Pana rodziną, gdzie będzie Pan mieszkał i pracował, a Pana dzieci będą chodziły do szkoły i przedszkola.
Od lipca 2023 roku nie powinno Pana już nic łączyć z Niemcami. Oczywiście będzie Pan musiał jeszcze pozałatwiać różne sprawy jak np. pozamykać konta bankowe czy dopełnić formalności w różnego rodzaju urzędach, tj. rzeczy na które nie ma Pan wpływu i mogą się trochę przeciągnąć w czasie.
Pytanie
Czy w takim wypadku spełnia Pan wszystkie warunki, które są niezbędne do zwolnienia z podatku dochodowego po Pana powrocie do Polski w lipcu 2023 roku?
Pana stanowisko w sprawie
Pana zdaniem kwalifikuje się Pan do ulgi podatkowej dla powracających z zagranicy, ponieważ spełnia Pan wszystkie warunki dotyczące tej ulgi. Również warunek dotyczący liczby lat poza granicami kraju. Tak jak wspominał Pan w opisie zdarzenia przyszłego, składanie zeznań podatkowych w Polsce w latach 2016-2020, miało mieć charakter "informacyjny" dla Urzędu Skarbowego. Tak zostało Panu doradzone i tak też Pan zrobił.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są:
Przychody podatnika, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte:
a)ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,
b)z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8,
c)z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych
-w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44.
Na podstawie art. 21 ust. 39 ustawy:
Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających zwolnieniu od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie niniejszej ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Stosownie do art. 21 ust. 43 ustawy:
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 152, przysługuje pod warunkiem, że:
1)w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu oraz
2)podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:
a)trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
b)okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
a)posiada obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej lub
b)miał miejsce zamieszkania:
-nieprzerwanie co najmniej przez okres, o którym mowa w pkt 2, w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki, lub
-na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych poprzedzających okres, o którym mowa w pkt 2, oraz
4)posiada certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia, oraz
5)nie korzystał uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia - w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ustawy:
Suma przychodów zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 pkt 148 i 152-154 nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty 85 528 zł.
Ww. przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105).
Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:
Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy zmienianej w art. 1, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.
Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Jak wynika z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
W świetle art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Z opisu stanu faktycznego wynika, że planuje Pan wrócić do Polski wraz z rodziną, tj. przeniesie Pan w lipcu 2023 r. swoje centrum interesów osobistych do Polski. Chciałby Pan skorzystać z ulgi dla powracających od 2024 roku. W 2015 r. wyjechał Pan do Holandii w celu świadczenia pracy. Pozostał Pan w Holandii, gdzie pracuje Pan wraz z zoną do chwili obecnej. Od 1 kwietnia 2016 r. mieszka Pan w Niemczech z żona i dwójką dzieci, Pana centrum życiowe znajduje się/będzie się znajdowało w Niemczech do lipca 2023 r. Wynajmuje Pan w Niemczech mieszkanie, gdzie Pana dzieci chodzą do przedszkola. Do Polski jeździ Pan na wakacje, do rodziców, rodzeństwa i odwiedza znajomych.
Ww. ulga polega na zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r.
W celu skorzystania z ww. preferencji podatkowej, tj. tzw. „ulgi na powrót” spełnione muszą być jednak wszystkie dodatkowe warunki wskazane w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.
Aby zapewnić sobie możliwość skorzystania z omawianej preferencji podatkowej, należy zarówno przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniono miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego ten dzień, nie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i co istotne w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należy mieć nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP.
Z treści wniosku wynika, że zamierza Pan wrócić do Polski na stałe w lipcu 2023 roku. Od lipca 2023 roku Pana centrum życiowe będzie znajdowało się w Polsce, gdzie będzie Pan mieszkał wraz z rodziną i pracował, a Pana dzieci będą chodziły do szkoły i przedszkola. Wskazał Pan, że od dnia powrotu do Polski to z Polską będzie mieć Pan powiązania osobiste i majątkowe. Nie będzie miał Pan powiązań osobistych i majątkowych z innymi krajami. Zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 zostanie spełniony.
Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a ustawy. W okresie trzech lat kalendarzowych poprzedzających rok 2023, w którym zamierza Pan powrócić na stałe do Polski, miał Pan na terytorium RP ograniczany obowiązek podatkowy, bowiem nie miał Pan w Polsce ośrodka interesów życiowych od lipca 2015 roku, nie przebywał Pan na terytorium RP przez 183 dni w każdym z tych trzech lat podatkowych, a co więcej miał Pan miejsce zamieszkania w Niemczech (wraz z najbliższą rodziną) i pracował/pracuje Pan na terytorium Holandii oraz rozlicza się Pan z holenderskim urzędem podatkowym. Zatem spełnia Pan również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a ustawy.
W konsekwencji spełnia Pan również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. b ustawy.
Posiada Pan polskie obywatelstwo, tym samym spełnił Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a ww. regulacji.
Jednym z warunków zastosowania „ulgi na powrót” jest aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie od początku roku, w którym zmieni miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieni miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W okresie od 1 stycznia 2023 r. do lipca 2023 r. nie będzie miał Pan miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.
Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy, ilekroć w ustawie mowa jest o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.
Z treści ww. regulacji wynika, że podatnik nie ma jednak obowiązku dokumentowania miejsca zamieszkania certyfikatem rezydencji. Wystarczy, że posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, nie mniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.
Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.
W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że Holandia traktowała i traktuje Pana jako rezydenta podatkowego od lipca 2015 r. do chwili obecnej. Nie posiada Pan ani holenderskiego, ani niemieckiego certyfikatu rezydencji. Posiada Pan inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie pobytu poza granicami Polski, tj.: umowę wynajmu mieszkania, umowę o pracę, ubezpieczenie, rozliczenia podatkowe z holenderskiego urzędu skarbowego, umowy z przedszkola, umowy za różnego rodzaju media itp.
Spełnia Pan warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem będzie przysługiwać Panu prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ww. ustawy.
Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania obejmuje przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 43 powołanej ustawy – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, albo od początku roku następnego, z zastrzeżeniem ust. 39, 43 i 44, tj. dla Pana w latach 2023-2026 albo od początku roku następnego, tj. w latach 2024-2027.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Fakt, że w od lipca 2015 r. do chwili obecnej był Pan traktowany jako holenderski rezydent podatkowy przyjęto jako podany przez Pana element opisu zdarzenia przyszłego. Rolą organu interpretacyjnego nie jest ustalanie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (nie ma uprawnień do przeprowadzania postępowania dowodowego), a informacje niezbędne do wydania interpretacji może przyjmować wyłącznie z przedstawionego przez wnioskodawcę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.
Tut. organ nie odniósł się do Pana stanowiska w kwestii składania zeznań podatkowych w Polsce w latach 2016-2020, gdyż nie było to przedmiotem Pana zapytania.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm. (dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).