Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową w roku podatkowym 2019, 2020 oraz latach przys... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 06.11.2020, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.673.2020.2.KR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową w roku podatkowym 2019, 2020 oraz latach przyszłych (kolejnych)

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2020 r. (data wpływu 6 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 października 2020 r. (data wpływu 1 października 2020 r.), oraz pismem z dnia 2 października 2020 r. (data wpływu 2 października 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową w roku podatkowym 2019, 2020 oraz latach przyszłych (kolejnych) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową w roku podatkowym 2019, 2020 oraz latach przyszłych (kolejnych).

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i art. 14f § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 23 września 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.673.2020.1.KR, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 23 września 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 24 września 2020 r.).

Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem nadanym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 1 października 2020 r. oraz w dniu 2 października 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki (planowanie i projektowanie systemów komputerowych, które łączą sprzęt komputerowy, oprogramowanie i technologie komunikacyjne), PKD 62.02.Z (przedmiot przeważającej działalności przedsiębiorcy zgodnie z wpisem w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej). Od miesiąca listopada 2019 r. Wnioskodawca świadczy usługi badawczo-rozwojowe na rzecz polskiego przedsiębiorcy, działającego w sferze finanse (bankowość), a od miesiąca kwietnia 2020 r. . (sklep internetowy), określanego w dalszej części wniosku Zamawiającym. Świadczone na rzecz przedmiotowego przedsiębiorcy usługi, polegają na tworzeniu autorskiego oprogramowania B+R, w ramach zawartej umowy o współpracę (prace o charakterze .. wytwarzanie i operations operacje). Oprogramowanie, o którym mowa w treści wniosku, tworzone jest przez Wnioskodawcę samodzielnie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac B+R prowadzonych przez inne firmy, ani praw autorskich innych firm. Zgodnie z treścią zawartej umowy o współpracę, prace wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Zamawiającego dotyczą automatyzacji procesów oprogramowania, projektowania, implementacji i modyfikacji oprogramowania. W ramach realizacji zamówienia Wnioskodawca zbiera informacje o sposobach i możliwościach jego wykonania, dobiera narzędzia, tworzy oprogramowanie pozwalające na automatyzację procesów lub ulepszenie już istniejących produktów. Prowadzone przez Wnioskodawcę prace polegają na tworzeniu oprogramowania w celu odkrywania jak najwydajniejszych algorytmów wspomagających procesy automatyzacji przy tworzeniu aplikacji, integracji oraz automatycznego instalowania, szyfrowania, pobierania, tworzenia nowych zestawów danych, przetwarzania informacji oraz ich testowania. Prowadzone prace w większości dotyczą projektowania i implementacji nowych funkcjonalności, w mniejszym zakresie rozbudowy już istniejących systemów, czy przetwarzaniu istniejącego rozwiązania, jednakże za każdym razem ich celem jest udoskonalenie algorytmów, funkcji i sposobów przetwarzania danych w projekcie. Tworzone oraz rozwijane oprogramowanie, w zakresie wykorzystanych narzędzi, powstaje przy użyciu najnowszych rozwiązań technologicznych. Prowadzi to do ciągłego rozwoju Wnioskodawcy oraz przyswajania nowej wiedzy i umiejętności. Z każdym projektem, zadaniem i funkcją, Wnioskodawca rozwija swoje umiejętności oraz wiedzę. Każdy projekt wymaga również zastosowania unikalnego zestawu wzorców projektowych (ang. ..) lub ... Istotą prac jest dopasowanie do danego projektu, aplikacji, programu nie tylko odpowiednich technologii, ale także wzorców, które pozwalają utrzymywać kod czystym, przejrzystym i możliwym do ciągłego rozwoju. Rozwijanie oprogramowania odbywa się zgodnie z zawartą umową o współpracy, w ramach której Wnioskodawca uzyskuje prawo do wprowadzania modyfikacji. Świadczone prace lub usługi koncentrują się na wykorzystaniu dostępnej wiedzy celem kreowania nowych lub ulepszonych usług, procesów czy produktów. Zazwyczaj prace dotyczą rozwoju własnego oprogramowania Wnioskodawcy, bywają jednak przypadki, że rozwija On również program/programy wytworzone przez inne podmioty, w takich sytuacjach prace Wnioskodawcy polegają na wdrożeniu nowego rozwiązania lub ulepszeniu istniejącego. W sytuacji, w której prace dotyczą programu/programów wytworzonych przez inne podmioty Wnioskodawca nie jest ich właścicielem lub współwłaścicielem, autorskie prawa majątkowe dotyczą tylko wprowadzonych przez Wnioskodawcę zmian/modyfikacji i to w ich zakresie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych. W sytuacji, w której Wnioskodawca rozwija własny program/programy, jest On ich właścicielem i przeniesienie autorskich praw majątkowych dotyczy wówczas wytworzonego programu/programów. W zależności od prowadzonego projektu, Wnioskodawca rozwija program/programy samodzielnie lub w grupie, zależnie od treści zlecenia złożonego przez Zamawiającego. Pracując nad wprowadzeniem modyfikacji Wnioskodawca tworzy kod będący implementacją rozwiązania, którego jest właścicielem i który jest w pełni identyfikowany dzięki tzw. repozytorium kodu. W okresie, w którym Wnioskodawca rozwija program lub programy, autorskie prawa majątkowe, przysługują Wnioskodawcy jako twórcy. Po zakończeniu prac dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na rzecz Zamawiającego. Wypłata wynagrodzenia w związku z umową łączącą Wnioskodawcę z Zamawiającym, następuje w cyklach miesięcznych, z tytułu comiesięcznego przenoszenia na Zamawiającego autorskich praw majątkowych do tworzonego oprogramowania. Autorskie oprogramowanie, stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przedmiotem umowy o współpracę zawartej przez Wnioskodawcę z Zamawiającym jest sprzedaż usług badawczo-rozwojowych, rozumianych jako działalność twórcza, obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny, w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz ich wykorzystania do tworzenia nowych zastosowań, których efektem jest program komputerowy/funkcjonalność, w których cenie uwzględniona jest opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej Wnioskodawcy. Sprzedaż wskazanych we wniosku praw następuje w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Zawarta w ramach współpracy ze Spółką (Zamawiającym), umowa o świadczenie usług ma charakter umowy ramowej, regulującej ogólne zasady współpracy między stronami umowy. Konkretyzacja zadań realizowanych w ramach zawartej umowy o świadczenie usług, następuje każdorazowo w trakcie prac, tzn. w momencie, w którym pojawia się wymaganie biznesowe. Zamawiający wyznacza wówczas listę zadań do zrealizowania. Wyznaczone zadania obejmują część lub całość tworzonego oprogramowania. Zawsze mają one twórczy charakter, polegający na tworzeniu oprogramowania, przy wykorzystaniu dostępnej wiedzy, w celu kreowania nowych lub ulepszonych usług, procesów czy produktów. Działania te, nie mają charakteru działań rutynowych. Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz czynności wykonywane przez Wnioskodawcę ponosi Zamawiający. Wnioskodawca jako wykonujący czynności, o których mowa w umowie/umowach współpracy, ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Szczegółowy opis jednego z przykładowych ulepszeń już istniejącego produktu.

Zamawiający, w systemie zarządzania zmianami, przygotowuje i opisuje zmianę, którą zamierza wprowadzić do swojego systemu .. Tak przygotowana zmiana jest przekazywana Wnioskodawcy do wykonania. W opisywanym przykładzie zmiana o identyfikatorze została zlecona do wdrożenia w aplikacji Zamawiającego. Wspomniana zmiana, jako funkcjonalność do dodania do obecnego systemu . (istniejącego produktu) Zamawiającego dotyczy:

w module administracyjnym aplikacji . należy dodać funkcjonalność umożliwiającą włączenie bądź wyłączenie wyświetlania specjalnego katalogu produktów nazwanego .. 1. Okno opisu zadania w systemie zarządzania zmianami Zamawiającego.

Dodatkowo Zamawiający wymaga, aby stworzony kod źródłowy, dla każdej wprowadzonej zmiany, był:

testowalny,

napisany zgodnie z zasadami tworzenia czystego kodu (z ang. clean code),

rzeczowy, w sensie doboru nazewnictwa użytych klas, metod, parametrów, itd.,

czytelny, w sensie łatwego zrozumienia zastosowanych algorytmów i wzorców projektowych,

zrecenzowany przez osoby wskazane przez Zamawiającego,

wolny od błędów oraz znanych podatności bezpieczeństwa.

Po otrzymaniu tak opisanego zadania, pamiętając o wymaganiach Zamawiającego, Wnioskodawca przystąpił do wykonania zlecenia. W tym celu, w pierwszej kolejności przeanalizował dostępne rozwiązania, w celu wybrania najlepszego sposobu na dodanie wspomnianej funkcjonalności wraz z zachowaniem wymagań projektowych Zamawiającego. W proponowanym rozwiązaniu Wnioskodawca uwzględnił procedurę wdrożenia danej zmiany tak, aby można było jej dokonać bez przerw w działaniu aplikacji produkcyjnej, zminimalizować ryzyko niepowodzenia instalacji oraz bez konieczności wykonania dodatkowych zadań bądź czynności administracyjnych przez Zamawiającego. Na podstawie powyższych wytycznych Wnioskodawca odrzucił rozwiązania, które wymagały:

znacznych modyfikacji w bazie danych aplikacji Zamawiającego, gdyż to prowadzić może do przestoju systemu produkcyjnego na czas wykonywanych modyfikacji oraz zwiększa ryzyko niepowodzenia wdrożenia,

konieczności zmiany przypisanych katalogów dla każdego klienta, gdyż to wymagało dodatkowych nakładów pracy po stronie Zamawiającego, celem zaktualizowania ustawień aplikacji, które to ustawienia są wymagane po wprowadzeniu modyfikacji.

Rozwiązanie wybrane przez Wnioskodawcę, w celu realizacji zlecenia, uwzględnia aktualną funkcjonalność działającego systemu, nie powoduje konieczności modyfikacji danych w aplikacji oraz umożliwia wprowadzenie nowej funkcjonalności tylko dla poszczególnych klientów. Dodatkowym atutem tak stworzonego rozwiązania jest to, że dla każdego klienta, w systemie Zamawiającego, można ustalać wyświetlanie specjalnego katalogu dowolnie, zaś dla Użytkowników systemu instalacja będzie transparentna. Wspomniane rozwiązanie, Wnioskodawca wprowadził przez zastosowanie nowo stworzonego zaawansowanego zapytania SQL do relacyjnej bazy danych, uwzględniającego aktualny stan aplikacji, przed wprowadzeniem funkcjonalności, jak i nowe zmiany w zakresie ustawień katalogów dla klientów. Tak powstały nowy kod źródłowy Wnioskodawca napisał zgodnie z wytycznymi Zamawiającego. W celu ciągłego ulepszania oraz podnoszenia jakości kodu źródłowego Wnioskodawca dokonał refaktoryzacji już istniejącego kodu źródłowego, danej części aplikacji Zamawiającego, w celu usunięcia podatności bezpieczeństwa i spełnienia wymagań technicznych ustalonych przez Zamawiającego.&

Kolejnym krokiem przygotowania nowej funkcjonalności w aplikacji, jest weryfikacja stworzonego kodu źródłowego pod względem jakości, przy użyciu narzędzia do statycznej analizy kodu .. W wyniku jego działania Wnioskodawca uzyskuje potwierdzenie, że przygotowany kod źródłowy, w języku , spełnia najnowsze standardy programistyczne (np. ) oraz nie posiada jakichkolwiek odstępstw od norm bądź znanych podatności bezpieczeństwa (np. ).

W przypadku jakiegokolwiek odstępstwa, kod źródłowy jest iteracyjnie poprawiany i uaktualniany, aż do spełnienia najwyższych standardów.

Dopiero tak przygotowany kod, zweryfikowany narzędziem do statycznej analizy kodu, bez błędów oraz podatności jest przekazywany Zamawiającemu wraz z informacją, o gotowości dodania zmiany do aplikacji. Pozytywna recenzja kodu ze strony Zamawiającego oznacza możliwość scalenia stworzonej funkcjonalności z kodem źródłowym aplikacji Zamawiającego. 2. Przykładowa statystyka z przygotowanej nowej funkcjonalności .

Powyższa statystyka pokazuje ile i jakie pliki źródłowe zostały zmienione oraz rodzaj zmian. W tym przypadku zmieniono 4 pliki źródłowe, dodano 103, a usunięto 101 zmian.

Ostatnim krokiem jest scalenie stworzonego kodu źródłowego z głównym repozytorium kodu aplikacji. Każde scalenie kodu powoduje powstanie nowej wersji aplikacji .. Zamawiającego, zawierającej nowe funkcjonalności.

Krok ten kończy cykl wytworzenia zmiany i jest równocześnie momentem przekazania Zamawiającemu wszelkich praw majątkowych do wytworzonego utworu.

Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, jest wytwarzane w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej rozliczał się na zasadach ogólnych w 2019 r., zaś od 1 stycznia 2020 r. rozlicza się na zasadach podatku liniowego, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, w związku z tym wykazuje wymagane przepisami informacje w odrębnej, szczegółowej ewidencji rachunkowej, umożliwiającej obliczenie podstawy opodatkowania, w tym umożliwiającej powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku prowadzonych prac. Preferencyjną stawkę opodatkowania wynoszącą 5% uzyskanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej Wnioskodawca chciałby zastosować w odniesieniu do dochodów uzyskanych od dnia 2 listopada 2019 r. W związku z powyższym od dnia 2 listopada 2019 r. Wnioskodawca prowadzi odrębną, szczegółową ewidencję, zaprowadzoną osobno dla każdego projektu zmierzającego do wytworzenia kwalifikowanego IP, zawierającą comiesięczne zestawienie dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec każdego miesiąca.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 1 października 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że wnioskuje o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych związanych ze świadczeniem usług badawczo-rozwojowych za rok podatkowy 2019 (okres od dnia 2 listopada 2019 r. data rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej do dnia 31 grudnia 2019 r.) oraz za rok podatkowy 2020, a także lata przyszłe, w którym to okresie Wnioskodawca świadczy oraz będzie świadczył usługi o charakterze tożsamym ze stanem faktycznym opisanym w przedmiotowym wniosku. Tym samym, Wnioskodawca wnosi stosowną opłatę za wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w ilości odpowiadającej trzem stanom faktycznym pierwszy dotyczący 2019 r., drugi dotyczący 2020 r. oraz trzeci dotyczący okresów przyszłych.

Wytwarzane/rozwijane/ulepszane (modyfikowane) przez Wnioskodawcę oprogramowanie komputerowe, stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej). Każde implementowane przez Wnioskodawcę rozwiązanie wymaga indywidualnego podejścia oraz stworzenia odrębnych kodów, algorytmów.

Oprogramowanie komputerowe jest tworzone/rozwijane/ulepszane (modyfikowane) przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług).

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojowa, której efektem jest wskazane przez Wnioskodawcę kwalifikowane prawo własności intelektualnej jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych lub ulepszonych zastosowań. Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową o charakterze twórczym, prowadzoną w sposób systematyczny, tj. metodyczny i uporządkowany, stale poszerzając zasoby swojej wiedzy bądź też bazując na wiedzy dotychczasowej do tworzenia nowych zastosowań.

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy jest działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działania Wnioskodawcy zawsze mają twórczy charakter, polegający na tworzeniu oprogramowania, przy wykorzystaniu dostępnej wiedzy, w celu kreowania nowych lub ulepszonych usług, procesów czy produktów. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie mają charakteru rutynowego.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawca tworzy nowe funkcjonalności i algorytmy, projektuje kod pod względem wydajności, w taki sposób, aby był on jak najbardziej optymalny i otwarty na dalszą rozbudowę. Efekty samodzielnej działalności Wnioskodawcy są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w Jego praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie komputerowe stanowi utwór podlegający ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca rozwijając/ulepszając (modyfikując) oprogramowanie komputerowe lub jego część, którego nie jest właścicielem/współwłaścicielem, jest użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie zawartej umowy o współpracę, w ramach której Wnioskodawca uzyskuje prawo do wprowadzania modyfikacji. W sytuacji, w której prace dotyczą programu/programów wytworzonych przez inne podmioty Wnioskodawca nie jest ich właścicielem lub współwłaścicielem, autorskie prawa majątkowe, w takiej sytuacji, dotyczą tylko wprowadzonych przez Wnioskodawcę zmian/modyfikacji i to w ich zakresie dochodzi do przeniesienia przedmiotowych praw. W sytuacji, w której Wnioskodawca rozwija własny program/programy jest on ich właścicielem i przeniesienie autorskich praw majątkowych dotyczy wówczas wytworzonego programu/programów.

W wyniku rozwijania/ulepszania (modyfikacji) oprogramowania komputerowego, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej.

W przypadku, w którym Wnioskodawca rozwija/ulepsza (modyfikuje) oprogramowanie komputerowe, w wyniku podjętych przez Wnioskodawcę czynności powstaje odrębny od tego oprogramowania utwór (tj. nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego), podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy o współpracę, przenosi całość autorskich praw majątkowych na rzecz podmiotu (Zamawiającego) do tworzonego, rozwijanego i ulepszanego (modyfikowanego) oprogramowania komputerowego (kodu).

Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu/ulepszaniu (modyfikacji) oprogramowania zawsze zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności rozwijanego/ulepszanego (modyfikowanego) oprogramowania.

Zgodnie z treścią zawartej przez Wnioskodawcę z Zamawiającym umowy o współpracę, Wnioskodawca każdorazowo przenosi na Zamawiającego autorskie prawa majątkowe do wytworzonego w wyniku realizacji umowy utworu. W związku z powyższym dochodem z wytworzonego, rozwijanego i ulepszonego (modyfikowanego) kwalifikowanego prawa własności intelektualnej Wnioskodawcy są dochody ze sprzedaży kwalifikowanych praw IP na rzecz Zamawiającego, z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji gospodarczej, dochody Wnioskodawcy uzyskane ze sprzedaży praw autorskich dotyczących oprogramowania stworzonego i rozwijanego przez Wnioskodawcę, może On opodatkować stawką 5%, zgodnie z art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej jest: autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Zgodnie z art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prace rozwojowe są definiowane jako działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzone przez Niego prace polegające na projektowaniu, implementacji i modyfikacji oprogramowania, stanowią działalność BR, dają możliwość zastosowania stawki podatku w wysokości 5% od dochodu ze sprzedaży praw autorskich do oprogramowania. Prace polegające na tworzeniu nowego oprogramowania mają charakter twórczy, mają na celu tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, ich projektowanie leży po stronie Wnioskodawcy. Twórczy charakter prac objętych pytaniem przejawia się w napisaniu i wdrożeniu nowego wymagania biznesowego od podstaw. Tworzone oprogramowanie nie jest nabywane od innych podmiotów, lecz stanowi oryginalny wytwór. Zgodnie z definicją prac rozwojowych obejmują one m.in. wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prowadzone przez Wnioskodawcę prace prowadzą do powstania nowego oprogramowania dostępnego dla klientów Zamawiającego. Prace nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter, oznaczający, że nie ma ona charakteru jednorazowego, lecz jest prowadzona w sposób zorganizowany, z nastawieniem na ciągłość jej prowadzenia w przyszłości. Z uwagi na postępujące zmiany technologiczne oraz konieczność sprostania zmieniającym się oczekiwaniom klientów, prace nad prowadzonymi projektami nie mają charakteru incydentalnego. W konsekwencji należy uznać, że projekty opisane przez Wnioskodawcę, polegające na tworzeniu nowego oprogramowania, jego projektowaniu, implementacji i modyfikacji spełniają definicję prac badawczo-rozwojowych i tym samym dochody Wnioskodawcy uzyskane ze sprzedaży praw autorskich na oprogramowanie stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę mogą zostać opodatkowane stawką 5% zgodnie z art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 2 października 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że własne stanowisko w przedmiotowej sprawie wyrażone przez Wnioskodawcę w treści pierwotnie złożonego wniosku z dnia 6 sierpnia 2020 r., że prowadzone przez Niego prace polegające na projektowaniu, implementacji i modyfikacji oprogramowania, stanowią prace BR i tym samym dają możliwość zastosowania stawki podatku w wysokości 5% od dochodu ze sprzedaży praw autorskich do oprogramowania, odnosi się również do 2020 r. oraz lat przyszłych, w którym to okresie Wnioskodawca świadczy oraz będzie świadczył usługi o charakterze tożsamym ze stanem faktycznym opisanym w pierwotnie złożonym wniosku. W związku z powyższym, Wnioskodawca podtrzymuje wyrażone w pierwotnym wniosku, własne stanowisko w przedmiotowej sprawie na 2020 r. oraz lata przyszłe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych &− oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium systematyczności danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca lub jednego tygodnia lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej.

W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe, jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz (ii) prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

() Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

- podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 ww. ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 30ca ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-13 stosuje się odpowiednio do dochodów z licencji do korzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa, pod warunkiem uprzedniego prowadzenia przez podatnika prac badawczo-rozwojowych, których efektem jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej, na które udzielono tej licencji.

Powyższy przepis stanowi, że jednym z warunków do skorzystania z preferencji IP BOX jest posiadanie licencji do skorzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa (tzw. licencja wyłączna).

Zatem art. 30ca ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje sytuację, w której podatnik uprzednio wytworzył kwalifikowane prawo własności intelektualnej w ramach prowadzonych przez siebie prac badawczo-rozwojowych i korzysta z niego na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania z tego prawa (np. w ramach licencji wyłącznej), jednak nie jest jego właścicielem. Taka sytuacja może wystąpić wskutek wykonywania prac badawczo-rozwojowych na zlecenie innego podmiotu (powiązanego lub niepowiązanego).

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek opodatkowania dochodu podatkiem dochodowym wg skali bądź podatkiem liniowym.

Taka odrębna ewidencja, oprócz dat dokumentów księgowych, ich numerów oraz kwot z nich wynikających, powinna także:

wyodrębniać każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z których Wnioskodawczyni uzyskuje przychody (przede wszystkim, jaki to jest rodzaj kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, na podstawie jakich przepisów prawa te podlegają ochronie),

wykazywać przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

wyodrębniać koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Powyższe ma zapewnić możliwość ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

W przypadku podatników, którzy nie prowadzą ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia wyodrębnionej ewidencji dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP może być spełniony poprzez sporządzanie techniką komputerową w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że fakt sporządzenia odrębnej ewidencji dopiero w przyszłości nie wypełnia przesłanki z art. 30cb ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rzetelne dokumentowanie, monitorowanie na bieżąco wszystkich operacji finansowych dotyczących IP BOX nie może bowiem polegać na zaewidencjonowaniu i wyodrębnieniu ich na koniec okresu rozliczeniowego. Stworzenie w przyszłości odrębnej ewidencji tylko po to, aby wypełnić obowiązek wynikający z powołanego przepisu, nawet w sytuacji, kiedy na jej podstawie możliwe będzie prawidłowe określenie podstawy opodatkowania stawką 5%, uniemożliwia zastosowanie preferencyjnej stawki opodatkowania uzyskiwanych dochodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem jest działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki (planowanie i projektowanie systemów komputerowych, które łączą sprzęt komputerowy, oprogramowanie i technologie komunikacyjne), PKD 62.02.Z (przedmiot przeważającej działalności przedsiębiorcy zgodnie z wpisem w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej). Od miesiąca listopada 2019 r. Wnioskodawca świadczy usługi badawczo-rozwojowe na rzecz polskiego przedsiębiorcy, działającego w sferze finanse (bankowość), a od miesiąca kwietnia 2020 r. . (sklep internetowy), określanego w dalszej części wniosku Zamawiającym. Świadczone na rzecz przedmiotowego przedsiębiorcy usługi, polegają na tworzeniu autorskiego oprogramowania B+R, w ramach zawartej umowy o współpracę (prace o charakterze ..: development wytwarzanie i operations operacje).

Oprogramowanie, o którym mowa w treści wniosku, tworzone jest przez Wnioskodawcę samodzielnie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac B+R prowadzonych przez inne firmy ani praw autorskich innych firm. Zgodnie z treścią zawartej umowy o współpracę, prace wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Zamawiającego dotyczą automatyzacji procesów oprogramowania, projektowania, implementacji i modyfikacji oprogramowania. W ramach realizacji zamówienia Wnioskodawca zbiera informacje o sposobach i możliwościach jego wykonania, dobiera narzędzia, tworzy oprogramowanie pozwalające na automatyzację procesów lub ulepszenie już istniejących produktów. Prowadzone przez Wnioskodawcę prace polegają na tworzeniu oprogramowania w celu odkrywania jak najwydajniejszych algorytmów wspomagających procesy automatyzacji przy tworzeniu aplikacji, integracji oraz automatycznego instalowania, szyfrowania, pobierania, tworzenia nowych zestawów danych, przetwarzania informacji oraz ich testowania. Prowadzone prace w większości dotyczą projektowania i implementacji nowych funkcjonalności, w mniejszym zakresie rozbudowy już istniejących systemów, czy przetwarzaniu istniejącego rozwiązania, jednakże za każdym razem ich celem jest udoskonalenie algorytmów, funkcji i sposobów przetwarzania danych w projekcie. Tworzone oraz rozwijane oprogramowanie, w zakresie wykorzystanych narzędzi, powstaje przy użyciu najnowszych rozwiązań technologicznych. Prowadzi to do ciągłego rozwoju Wnioskodawcy oraz przyswajania nowej wiedzy i umiejętności. Z każdym projektem, zadaniem i funkcją, Wnioskodawca rozwija swoje umiejętności oraz wiedzę. Każdy projekt wymaga również zastosowania unikalnego zestawu wzorców projektowych (ang. design patterns) lub architektur. Istotą prac jest dopasowanie do danego projektu, aplikacji, programu nie tylko odpowiednich technologii, ale także wzorców, które pozwalają utrzymywać kod czystym, przejrzystym i możliwym do ciągłego rozwoju. Rozwijanie oprogramowania odbywa się zgodnie z zawartą umową o współpracy, w ramach której Wnioskodawca uzyskuje prawo do wprowadzania modyfikacji. Świadczone prace lub usługi koncentrują się na wykorzystaniu dostępnej wiedzy celem kreowania nowych lub ulepszonych usług, procesów czy produktów. Zazwyczaj prace dotyczą rozwoju własnego oprogramowania Wnioskodawcy, bywają jednak przypadki, że rozwija On również program/programy wytworzone przez inne podmioty; w takich sytuacjach prace Wnioskodawcy polegają na wdrożeniu nowego rozwiązania lub ulepszeniu istniejącego. W sytuacji, w której prace dotyczą programu/programów wytworzonych przez inne podmioty Wnioskodawca nie jest ich właścicielem lub współwłaścicielem, autorskie prawa majątkowe dotyczą tylko wprowadzonych przez Wnioskodawcę zmian/modyfikacji i to w ich zakresie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych. W sytuacji, w której Wnioskodawca rozwija własny program/programy, jest On ich właścicielem i przeniesienie autorskich prawa majątkowych dotyczy wówczas wytworzonego programu/programów. W zależności od prowadzonego projektu, Wnioskodawca rozwija program/programy samodzielnie lub w grupie, zależnie od treści zlecenia złożonego przez Zamawiającego. Pracując nad wprowadzeniem modyfikacji Wnioskodawca tworzy kod będący implementacją rozwiązania, którego jest właścicielem i który jest w pełni identyfikowany dzięki tzw. repozytorium kodu. W okresie, w którym Wnioskodawca rozwija program lub programy, autorskie prawa majątkowe, przysługują Wnioskodawcy jako twórcy. Po zakończeniu prac dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na rzecz Zamawiającego. Wypłata wynagrodzenia w związku z umową łączącą Wnioskodawcę z Zamawiającym, następuje w cyklach miesięcznych, z tytułu comiesięcznego przenoszenia na Zamawiającego autorskich praw majątkowych do tworzonego oprogramowania. Autorskie oprogramowanie, stworzone i rozwijane przez Wnioskodawcę, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przedmiotem umowy o współpracę zawartej przez Wnioskodawcę z Zamawiającym jest sprzedaż usług badawczo-rozwojowych, rozumianych jako działalność twórcza, obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny, w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz ich wykorzystania do tworzenia nowych zastosowań, których efektem jest program komputerowy/funkcjonalność, w których cenie uwzględniona jest opłata za prawo do korzystania z własności intelektualnej Wnioskodawcy. Sprzedaż wskazanych we wniosku praw następuje w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Zawarta w ramach współpracy ze Spółką (Zamawiającym), umowa o świadczenie usług ma charakter umowy ramowej, regulującej ogólne zasady współpracy między stronami umowy. Konkretyzacja zadań realizowanych w ramach zawartej umowy o świadczenie usług, następuje każdorazowo w trakcie prac, tzn. w momencie, w którym pojawia się wymaganie biznesowe. Zamawiający wyznacza wówczas listę zadań do zrealizowania. Wyznaczone zadania obejmują część lub całość tworzonego oprogramowania. Zawsze mają one twórczy charakter, polegający na tworzeniu oprogramowania, przy wykorzystaniu dostępnej wiedzy, w celu kreowania nowych lub ulepszonych usług, procesów czy produktów. Działania te, nie mają charakteru działań rutynowych. Odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz czynności wykonywane przez Wnioskodawcę ponosi Zamawiający. Wnioskodawca jako wykonujący czynności, o których mowa w umowie/umowach współpracy, ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej rozliczał się na zasadach ogólnych w 2019 r., zaś od 1 stycznia 2020 r. rozlicza się na zasadach podatku liniowego, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, w związku z tym wykazuje wymagane przepisami informacje w odrębnej, szczegółowej ewidencji rachunkowej, umożliwiającej obliczenie podstawy opodatkowania, w tym umożliwiającej powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku prowadzonych prac. Preferencyjną stawkę opodatkowania wynoszącą 5% uzyskanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej Wnioskodawca chciałby zastosować w odniesieniu do dochodów uzyskanych od dnia 2 listopada 2019 r. W związku z powyższym od dnia 2 listopada 2019 r. Wnioskodawca prowadzi odrębną, szczegółową ewidencję, zaprowadzoną osobno dla każdego projektu zmierzającego do wytworzenia kwalifikowanego IP, zawierającą comiesięczne zestawienie dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec każdego miesiąca.

Oprogramowanie komputerowe jest tworzone/rozwijane/ulepszane (modyfikowane) przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług).

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawca tworzy nowe funkcjonalności i algorytmy, projektuje kod pod względem wydajności, w taki sposób, aby był on jak najbardziej optymalny i otwarty na dalszą rozbudowę. Efekty samodzielnej działalności Wnioskodawcy są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w jego praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Wnioskodawca rozwijając/ulepszając (modyfikując) oprogramowanie komputerowe lub jego część, którego nie jest właścicielem/współwłaścicielem, jest użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie zawartej umowy o współpracę, w ramach której Wnioskodawca uzyskuje prawo do wprowadzania modyfikacji. W sytuacji, w której prace dotyczą programu/programów wytworzonych przez inne podmioty Wnioskodawca nie jest ich właścicielem lub współwłaścicielem, autorskie prawa majątkowe, w takiej sytuacji, dotyczą tylko wprowadzonych przez Wnioskodawcę zmian/modyfikacji i to w ich zakresie dochodzi do przeniesienia przedmiotowych praw. W sytuacji, w której Wnioskodawca rozwija własny program/programy jest On ich właścicielem i przeniesienie autorskich prawa majątkowych dotyczy wówczas wytworzonego programu/programów.

W wyniku rozwijania/ulepszania (modyfikacji) oprogramowania komputerowego, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej.

Odnosząc powyżej przedstawiony opis sprawy do analizowanych przepisów prawa stwierdzić należy, że autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym w sytuacji, gdy Wnioskodawca najpierw wytworzy (zaprojektuje) oprogramowanie komputerowe, następnie sprzeda prawa autorskie na rzecz podmiotu (Zamawiającego), który w następnej kolejności udostępni to oprogramowanie komputerowe Wnioskodawcy w celu jego rozwinięcia lub ulepszenia (modyfikacji) lub Wnioskodawca będzie dokonywał ww. modyfikacji tego oprogramowania na zlecenie podmiotu (Zamawiającego) (wytworzonego przez innego programistę), to dojdzie do ulepszenia przedmiotu cudzej własności, ponieważ Wnioskodawca przed rozwinięciem wyzbywa się prawa własności do oprogramowania, które sam wytworzył lub dokona ww. modyfikacji oprogramowania, którego uprzednio nie wytworzył.

Należy w tym miejscu zauważyć, że podatnik musi przyczynić się twórczo do powstania kwalifikowanego IP, tj. przez wytworzenie, rozwinięcie, lub ulepszenie kwalifikowanego IP. To oznacza, że podatnik, który nabył np. autorskie prawo do programu komputerowego (lub inne kwalifikowane IP), ale nie rozwinął lub nie ulepszył nabytego kwalifikowanego IP, nie będzie mógł skorzystać z preferencyjnego 5% opodatkowania zgodnie z przepisami o IP Box. Rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. Skoro podatnik ulepsza lub rozwija kwalifikowane IP, którego własności nie posiada, to nie może go zbyć. Zbywa on co najwyżej efekty swoich prac badawczo-rozwojowych związanych z ulepszeniem cudzego IP. Gdyby zbywał IP, to oznaczałoby, że wytworzył nowe IP, a nie ulepszył już istniejące. Innymi słowy, własność ulepszenia bez własności kwalifikowanego IP nie daje prawa do skorzystania z preferencji, ponieważ trudno przyjąć, że podatnik, który ulepszył na przykład autorskie prawa do IP może zbyć czy udzielić licencji na program komputerowy skoro nie jest właścicielem całego IP (programu komputerowego), tylko jest właścicielem efektów prac związanych z jego ulepszeniem.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika jednak, że w wyniku rozwijania/ulepszania (modyfikacji) oprogramowania komputerowego, tworzone są nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje odrębny od tego oprogramowania utwór (tj. nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego), podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Autorskie prawa majątkowe, dotyczą tylko wprowadzonych przez Wnioskodawcę zmian/modyfikacji i to w ich zakresie dochodzi do przeniesienia przedmiotowych praw.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

zostało wytworzone (rozwinięte lub ulepszone) przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że uzyskiwane przez Wnioskodawcę dochody z tytułu odpłatnego przenoszenia na Zamawiającego autorskich praw do wytworzonego, rozwijanego i ulepszanego (modyfikowanego) oprogramowania komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony, wytwarzanego w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z powyższego tytułu według stawki 5% i w zeznaniu rocznym za 2019 r. składanym w 2020 r., jak również w latach kolejnych, tj. 2020 r. i następnych (o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny) rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do oprogramowania komputerowego w ramach opisanej współpracy z ww. Zamawiającym z uwzględnieniem ww. stawki podatku dochodowego.

Wskazania przy tym wymaga, że wobec zamiaru zastosowania ww. stawki w rozliczeniu za rok 2019, możliwe będzie jej zastosowanie w odniesieniu do dochodów z kwalifikowanego IP osiągniętych przez Wnioskodawcę od momentu rozpoczęcia prowadzenia przez Niego na bieżąco wymaganej przepisami ewidencji, tj. 2 listopada 2019 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Należy wskazać, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie