Zmiana umowy leasingowej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 17 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki cywilnej ... „ ...” s.c. z siedzibą: ... ..., ul. ... ..., NIP ... (dalej „Spółka cywilna”). Spółka cywilna ma dwóch wspólników – Wnioskodawcę i Jego żonę M. S. Spółka nie jest płatnikiem podatku VAT i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów (dalej „kpir”). Wspólnicy (w tym Wnioskodawca) opodatkowują się na zasadach podatku liniowego.

W dniu 2 października 2018 r. Spółka cywilna zawarła umowę leasingu samochodu osobowego o wartości powyżej 150 000 zł brutto (dalej „umowa leasingu samochodu”). Raty z tytułu leasingu tego samochodu są zaliczane w całości do kosztów uzyskania przychodów (dalej: „KUP”), w kpir, prowadzonej przez Spółkę cywilną. Tym samym, koszty te pomniejszają dochód każdego wspólnika w proporcji, w jakiej wspólnik (w tym Wnioskodawca) uczestniczy w zysku spółki cywilnej.

W najbliższym czasie wspólnicy Spółki cywilnej zamierzają przekształcić tę spółkę w spółkę jawną w trybie art. 26 § 4-6 ustawy Kodeksu spółek handlowych. Na skutek przekształcenia spółka przekształcona wstąpi we wszelkie prawa i obowiązki stanowiące majątek wspólny wspólników spółki cywilnej, a dotychczasowi wspólnicy spółki cywilnej staną się wyłącznymi wspólnikami spółki jawnej. Należy zaznaczyć, że wskutek przekształcenia nie następuje likwidacja spółki cywilnej i utworzenie w jej miejsce nowej spółki. Zmiana dotyczy bowiem jedynie formy ustrojowej, a więc następuje kontynuacja bytu prawnego spółki przekształconej. W związku z tym spółka jawna będzie posługiwała się numerem NIP i REGON spółki cywilnej.

W ramach sukcesji wynikającej z przekształcenia, Spółka jawna wstąpi we wszelkie prawa i obowiązki, wynikające z zawartej umowy leasingu samochodu. Wobec faktu przekształcenia leasingodawca, aby wystawiać poprawne faktury za leasing na spółkę przekształconą (jawną), aneksuje zawartą umowę leasingu samochodu. Zmiana ta będzie miała włącznie „techniczny” charakter, gdyż żaden z warunków umowy nie zostanie zmieniony. Zmiana będzie polegała jedynie na zmianie oznaczenia zmiany formy prawnej oraz nazwy leasingobiorcy – ze spółki cywilnej na spółkę jawną. Wnioskodawca uzyskał informację, że z uwagi na procedury wewnętrzne leasingodawcy owa zmiana (aneks) zostanie nazwana cesją do umowy leasingu, pomimo iż de facto nie dojdzie do przeniesienia praw i obowiązków wynikających z tej umowy na podmiot trzeci.

Pytanie

Czy w sytuacji przekształcenia Spółki cywilnej w jawną w trybie art. 26 § 4-6 Kodeksu spółek handlowych, aneksowanie (nazwane cesją) umowy leasingu zawartej przez tę Spółkę przed 1 stycznia 2019 r., polegające jedynie na oznaczeniu zmiany formy prawnej oraz nazwy leasingobiorcy – ze spółki cywilnej na spółkę jawną, biorąc pod uwagę, iż spółka przekształcona wstąpi we wszelkie prawa i obowiązki stanowiące majątek wspólny wspólników spółki cywilnej, powinno zostać uznane za zmianę umowy leasingowej skutkującą koniecznością zastosowania wobec Wnioskodawcy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. w oparciu o art. 8 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw?

Pana stanowisko w sprawie

W opisanym zdarzeniu przyszłym nie dojdzie do zmiany umowy leasingowej skutkującej koniecznością zastosowania przepisów ustawy o PIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 23 października 2018 r (Dz. U. z 2018 poz. 2159; dalej „ustawy nowelizującej”) i tym samym Spółka jawna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu raty z tytułu leasingu tych samochodów w całości.

Na mocy art. 8 ust. 2 ustawy nowelizującej do umów leasingu dotyczących samochodu osobowego zawartych przed dniem 1 stycznia 2019 r. stosuje się przepisy ustawy o PIT w starym brzemieniu, zaś do umowy leasingu, zmienionej lub odnowionej po dniu 31 grudnia 2018 r. stosuje się nowe regulacje. Z treści art. 8 ust. 2 ustawy nowelizującej nie wynika wprost kiedy umowę można uznać za zmienioną lub odnowioną. Wnioskodawca usiłując uzyskać w miarę szybką informację w tym zakresie przed złożeniem wniosku, zadał mailowe pytanie do Krajowej Informacji Skarbowej, na które otrzymał następującą odpowiedź:

„Obowiązku stosowania nowych regulacji nie będą powodować np.:

-zmiany, które stanowią element wykonania umowy leasingu, tj. stanowią realizację zapisów tej umowy o ile te zmiany umowy leasingu miały swoją podstawę w umowie,

-zmiany o charakterze technicznym (np. numeru VIN, specyfikacji pojazdu, wyposażenia),

-zmiany dotyczące zakresu usług niezwiązanych z finansowaniem (np. ubezpieczenia pojazdu),

-zmiany parametrów finansowych umowy wynikających z pierwotnego jej brzmienia, np. w następstwie wydłużenia się okresu dostawy, co skutkować będzie zwiększeniem kosztów zawarcia umowy, czy też zmian warunków finansowych w wyniku zmian kursowych w umowach denominowanych w walutach obcych”.

Zdaniem Krajowej Informacji Skarbowej, okoliczności takie jak wymienione powyżej mają charakter obiektywny, niezależny od woli stron umowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w tym wniosku planowana zmiana jest także zmianą umowy, która ma charakter obiektywny i nie powoduje dodatkowych korzyści podatkowych, a zatem zaplanowane zmiany nie powinny być objęte działaniem przepisu art. 8 ust. 2 ustawy nowelizującej.

Wnioskodawca, na poparcie swojego stanowiska w sprawie, powołuje na publikowane w mediach stanowisko Ministerstwa Finansów, które stwierdza:

„Ministerstwo Finansów opowiada się w tym zakresie za stanowiskiem dopuszczającym dokonywanie zmian treści umowy (leasingu, najmu, dzierżawy itp.) niewpływających na możliwość stosowania zasady określonej w art. 8 ust. 1 ustawy nowelizującej. Innymi słowy, nie każda zmiana treści umowy, pociąga za sobą utratę prawa do stosowania korzystniejszej, dotychczasowej regulacji. Aby zaistniał skutek w postaci utraty prawa do stosowania dotychczasowych przepisów zmiana umowy musi mieć charakter istotnej zmiany treści stosunku prawnego łączącego strony, niewynikającej z treści samej umowy. Taką istotną zmianą będzie np. zmiana przedmiotu umowy leasingu, zmiana wysokości opłat leasingowych niewynikająca z postanowień danej umowy leasingu (np. zmiany wysokości stawki WIBOR, w oparciu o którą zgodnie z umową kalkulowano wysokość tych opłat), skrócenie lub wydłużenie harmonogramu płatności poszczególnych rat. Z uwagi na cel wprowadzenia omawianego przepisu (charakter antyabuzywny) należy dodać, iż istotną okolicznością dla oceny tego, czy w danej sytuacji zmiana umowy powinna zostać zakwalifikowana jako zmiana skutkująca koniecznością stosowania nowych regulacji jest to, czy taka zmiana umowy wpływa na skutki podatkowe związane z rozliczeniem umowy leasingu, najmu, dzierżawy itp. (w stosunku do stanu przed zmianą umowy). W szczególności jest tu istotny wpływ takiej zmiany na wysokość możliwych do zaliczenia przez podatnika kosztów uzyskania przychodów”.

Zdaniem Wnioskodawcy, w rozważanym przypadku, przekształcenie spółki cywilnej w jawną na podstawie art. 26 § 4-6 Kodeksu spółek handlowych, nie powinno wpłynąć na wysokość możliwych do zaliczenia przez podatnika kosztów uzyskania przychodów przez wspólników spółki przekształconej.

Zasadą jest, że tzw. przepisy przejściowe mają na celu ochronę praw nabytych podatników i po planowanym przekształceniu, spółka jawna (przekształcona) powinna nabyć prawo rozliczania kosztów wg dotychczasowych zasad (obowiązujących do 31 grudnia 2018 r.). W rozważanym przypadku nie dochodzi bowiem do przeniesienia tego prawa na inny podmiot, gdyż po przekształceniu te same osoby (wcześniej wspólnicy spółki cywilnej, a po przekształceniu wspólnicy spółki jawnej) będą beneficjentami prawo rozliczania kosztów (KUP) wg dotychczasowych zasad (obowiązujących do 31 grudnia 2018 r.).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

-musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

-musi być należycie udokumentowany.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu, reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23a pkt 1 ww. ustawy:

Ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów;

Z kolei pkt 2 ww. artykułu stanowi, że:

Ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu – rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawodawca określił warunki, jakie muszą być spełnione przy tego typu zdarzeniu, aby umowa była rozliczana tak, jakby nic się nie zmieniło. Otóż nie mogą powstać inne istotne zmiany w jej zapisach, dotyczące, np. czasu jej trwania, czy wartości opłat leasingowych.

W świetle art. 23b ust. 1 ww. ustawy:

Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;

2)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;

3)suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

W ustawie z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 poz. 2159; dalej: „ustawa zmieniająca”) zmieniającej m.in. ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych, zmieniono i dodano kilka przepisów regulujących m.in. skutki podatkowe związane z umowami leasingowymi.

Miedzy innymi na mocy art. 23 ust. 1 pkt 47a omawianej ustawy, obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy zmieniającej:

Do umów leasingu, najmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze dotyczących samochodu osobowego zawartych przed dniem 1 stycznia 2019 r. stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2 w brzmieniu dotychczasowym.

Przy czym do umów zmienionych lub odnowionych po dniu 31 grudnia 2018 r. stosuje się przepisy ustaw zmienianych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. (art. 8 ust. 2 ww. ustawy).

Celem wprowadzonych, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zmian jest ujednolicenie zasad podatkowego rozliczania przez podatników wykorzystywania w prowadzonej działalności samochodów osobowych, niezależnie od rodzaju umowy, na podstawie której podatnik korzysta z takiego samochodu. W przepisie tym zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy zakłada się wprowadzenie limitu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów opłat z tytuły używania samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu, najmu, dzierżawy oraz innej umowy o podobnym charakterze.

Stosownie do art. 16 ustawy zmieniającej:

Przepisy ustaw zmienianych w art. 1-3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r., z wyjątkiem art. 6 i art. 6a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 7b ust. 2 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r.

Jak stanowi art. 17 tej ustawy:

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2019 r., z wyjątkiem art. 11 i art. 12, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Z treści art. 8 ust. 1 i 2 ustawy zmieniającej nie wynika wprost, kiedy umowę można uznać za zmienioną lub odnowioną.

Wskazać należy, że aby zaistniał skutek w postaci utraty prawa do stosowania dotychczasowych przepisów, tj. przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 2018 r., zmiana umowy musi mieć charakter istotnej zmiany treści stosunku prawnego łączącego strony. Istotne znaczenie ma również wpływ dokonanej zmiany umowy leasingu na skutki podatkowe związane z rozliczeniem umowy leasingu, co w szczególności wiąże się z rozliczaniem kosztów uzyskania przychodów.

Należy zauważyć, że ustawodawca uchwalając przedmiotowe zmiany, w art. 8 ust. 1 ustawy zmieniającej wskazał, że w przypadku umów leasingu zawartych przed dniem 1 stycznia 2019 r. podatnik będzie mógł rozliczać leasing na zasadach obowiązujących do końca 2018 r., chyba że umowa taka została zmieniona lub odnowiona po 31 grudnia 2018 r.

Analizując wyjątek określony w art. 8 ust. 2 ustawy zmieniającej, w pierwszej kolejności należy ustalić, kiedy dochodzi do zmiany lub odnowienia umowy leasingu, najmu, dzierżawy itp. Należy zauważyć, że dopuszczalne jest dokonywanie zmian treści umowy (leasingu, najmu, dzierżawy itp.) niewpływających na możliwość stosowania zasady określonej w art. 8 ust. 1 ustawy zmieniającej. Innymi słowy, nie każda zmiana treści umowy pociąga za sobą utratę prawa do stosowania korzystniejszej, dotychczasowej regulacji. Aby zaistniał skutek w postaci utraty prawa do stosowania dotychczasowych przepisów, zmiana umowy musi mieć charakter istotnej zmiany treści stosunku prawnego łączącego strony, niewynikającej z treści samej umowy. Taką istotną zmianą będzie np. zmiana przedmiotu umowy leasingu, zmiana wysokości opłat leasingowych. Z uwagi na cel wprowadzenia omawianego przepisu (charakter antyabuzywny) należy dodać, że istotną okolicznością dla oceny tego, czy w danej sytuacji zmiana umowy powinna zostać zakwalifikowana jako zmiana skutkująca koniecznością stosowania nowych regulacji jest to, czy taka zmiana umowy wpływa na skutki podatkowe związane z rozliczeniem umowy leasingu, najmu, dzierżawy itp. (w stosunku do stanu przed zmianą umowy). W szczególności jest tu istotny wpływ takiej zmiany na wysokość możliwych do zaliczenia przez podatnika kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, obowiązku stosowania nowych regulacji nie będą powodować, np.:

-zmiany, które stanowią element wykonania umowy leasingu, tj. stanowią realizację zapisów tej umowy o ile te zmiany umowy leasingu miały swoją podstawę w umowie,

-zmiany o charakterze technicznym (np. numeru VIN, specyfikacji pojazdu, wyposażenia),

-zmiany dotyczące zakresu usług niezwiązanych z finansowaniem (np. ubezpieczenia pojazdu),

-zmiany parametrów finansowych umowy wynikających z pierwotnego jej brzmienia, np. w następstwie wydłużenia się okresu dostawy, co skutkować będzie zwiększeniem kosztów zawarcia umowy, czy też zmian warunków finansowych w wyniku zmian kursowych w umowach denominowanych w walutach obcych.

Takie okoliczności mają bowiem charakter obiektywny, niezależny od woli stron umowy. Zatem, zmiany umowy, które nie powodują dodatkowych korzyści podatkowych nie powinny być objęte działaniem przepisu art. 8 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z art. 860 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1963 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm. ):

Przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Zgodnie z art. 26 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 ze zm., dalej: „Ksh”):

§ 4. Spółka, o której mowa w art. 860 Kodeksu cywilnego (spółka cywilna), może być przekształcona w spółkę jawną, przy czym umowa spółki jawnej nie może być zawarta przy wykorzystaniu wzorca umowy. Przekształcenie wymaga zgłoszenia do sądu rejestrowego przez wszystkich wspólników. Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio.

§ 5. Z chwilą wpisu do rejestru spółka, o której mowa w § 4, staje się spółką jawną. Spółce tej przysługują wszystkie prawa i obowiązki stanowiące majątek wspólny wspólników. Przepisy art. 553 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

§ 6. Przed zgłoszeniem, o którym mowa w § 4, wspólnicy dostosują umowę spółki do przepisów o umowie spółki jawnej.

W myśl art. 553 § 2 Ksh:

Spółka przekształcona pozostaje podmiotem w szczególności zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane spółce przed jej przekształceniem, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji albo ulgi stanowi inaczej.

Zgodnie natomiast z art. 553 § 3 Ksh:

Wspólnicy spółki przekształcanej stają się z dniem przekształcenia wspólnikami spółki przekształconej, z uwzględnieniem art. 576¹.

Przekształcenie spółek w rozumieniu przepisów Ksh, powoduje przeniesienie majątku jednej spółki działającej w określonej formie prawnej na inny podmiot, który dalszą działalność ma prowadzić jako spółka innego typu. Zgodnie z zasadą tożsamości podmiotów biorących udział w przekształceniu, majątek spółki przekształcanej z dniem przekształcenia staje się majątkiem spółki przekształconej.

Natomiast skutki podatkowe przekształcenia podmiotów zostały unormowane w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Należy podkreślić, ze zgodnie z art. 93a ww. ustawy:

§ 1. Osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1)przekształcenia innej osoby prawnej,

2)przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

– wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1)osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:

a)innej spółki niemającej osobowości prawnej,

b)spółki kapitałowej.

Stosownie do art. 93a § 2 pkt 1 tej ustawy odpowiednio, spółka jawna zawiązana (powstała) w wyniku przekształcenia spółki cywilnej, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej spółki.

W konsekwencji, jeśli przekształcenie spółki cywilnej w spółkę jawną zostanie przeprowadzone według przepisów Ksh, to spółka jawna wstąpi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego, prawa i obowiązki przekształcanej spółki cywilnej.

Przenosząc powyższe na grunt opisanej przez Pana sprawy, w przypadku przekształcenia Spółki cywilnej w Spółkę jawną, Spółce przekształconej przysługiwać będą wszystkie prawa i obowiązki Spółki przekształcanej, co wynika z art. 553 Kodeksu spółek handlowych, stosowanego odpowiednio na mocy odwołania z art. 26 § 5 Ksh. Wobec tego nie należy utożsamiać przekształcenia Spółki cywilnej w Spółkę jawną ze zmianą stron umowy leasingu. Zmiana niektórych danych Spółki na skutek przekształcenia, takich jak: firma, dane adresowe, numer KRS, ma w tej sytuacji jedynie charakter techniczny.

Wobec tego należy stwierdzić, że skoro w niniejszej sprawie nie zostaną zmienione postanowienia umowy takie jak wysokość rat, okres umowy i model samochodu, nie spowoduje to konieczności stosowania do takiej umowy nowych regulacji podatkowych.

Zatem w opisanej przez Pana sytuacji, do umowy leasingu, do której planuje Pan zawarcie aneksu, zastosowania nie znajdzie dodany ustawą zmieniającą art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie będzie Pan zobowiązany do stosowania limitu wynikającego z tego przepisu dotyczącego opłat wynikających z umowy leasingu.

Podsumowując, pomimo zmiany formy prawnej Spółki cywilnej, wynikającej z jej przekształcenia, zmiana ta nie stanowi zmiany umowy w rozumieniu art. 8 ust 2 ustawy zmieniającej. Wobec powyższego do umów leasingu dotyczących samochodów osobowych zawartych przed 1 stycznia 2019 r. stosuje się przepisy ustawy o podatku dochodowym w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).