Temat interpretacji

Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2020 r. (data wpływu 21 maja 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 sierpnia 2020 r. (data wpływu 20 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), w związku z powyższym pismem z dnia 6 sierpnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.524.2020.1.DA, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1-2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 6 sierpnia 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 sierpnia 2020 r.). W dniu 20 sierpnia 2020 r. (nadano w dniu 18 sierpnia 2020 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Jako podatnik od dnia . 2016 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów według podatku liniowego. Przychody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje/uzyskiwał w 2019 r. w Polsce. Całość przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy pochodzi/pochodziła w 2019 r. ze sprzedaży usług, w ramach których tworzone jest oprogramowanie komputerowe.

Na podstawie zawartej w dniu 3 marca 2016 r. umowy o świadczenie usług z przedsiębiorcą mającym siedzibę w Polsce (dalej: Zleceniodawca) Wnioskodawca świadczy/świadczył w 2019 r. usługi w zakresie produkcji i utrzymania systemów informatycznych. W ramach umowy przenosi na Zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Wynagrodzenie uwzględnia w sposób ryczałtowy należności przysługujące z tytułu przeniesienia na Zleceniodawcę majątkowych praw autorskich do utworów stworzonych w ramach wykonania zawartej umowy. Zleceniodawca określa zakres zadań do realizacji w formie pisemnych zamówień, które Wnioskodawca wykonuje przy zachowaniu ciągłości, zgodnie z ustalonym terminem realizacji i sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania w cyklach miesięcznych na podstawie faktury VAT na rzecz Zleceniodawcy. W związku z powyższym Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Jedocześnie Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani też praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca stanowi część zespołu programistów zatrudnionych przez Zleceniodawcę i na podstawie umowy ze Zleceniodawcą rozwija i ulepsza kod będący własnością Zleceniodawcy.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej (współpracy ze Zleceniodawcą), jako członek zespołu Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem i rozwijaniem oprogramowania &‒ różnych aplikacji webowych, mobilnych, narzędziowych, dzięki którym możliwe jest zarządzanie procesem twórczym (wytwarzania oprogramowania) oraz instalacja oprogramowania na serwerach produkcyjnych i testowych Zleceniodawcy. Jednocześnie Wnioskodawca bierze czynny udział w tworzeniu i usprawnianiu procesu oraz dostosowywania go do wymogów prawa finansowego i zaleceń KNF. W tych projektach tworzonych w różnych technologiach (języki programowania to m.in.: () oraz skrypty w (), oraz wiele technologii towarzyszących) Wnioskodawca występuje w roli programisty. Wnioskodawca jest odpowiedzialny za architekturę (projektowanie oprogramowania) oraz programowanie (pisanie kodu). Jego praca polega na szukaniu i proponowaniu rozwiązań i udogodnień jeśli jest to możliwe, ale częściej, z powodu specyfiki pracy Zleceniodawcy, na tworzeniu zupełnie nowych rozwiązań nieznanych gdzie indziej oraz ich implementowanie w systemie. Wnioskodawca ciągle rozwija się i uczy, co owocuje stosowaniem najnowocześniejszych podejść do tworzenia oprogramowania. Oprogramowanie tworzone jest w architekturze micro-service (małe wyspecjalizowane serwisy &‒ programy), która ułatwia utrzymanie oprogramowania i zmniejsza koszty, a całość jest posadowiona w dokerach na platformach wirtualizacyjnych m.in. . Wirtualizacja zmniejsza koszty i umożliwia skalowanie oprogramowania w ramach potrzeb takich jak obciążenie klientami (jeśli jest duże obciążenie automatycznie podnosi się kilka wirtualnych komputerów, które są w stanie obsłużyć zwiększony ruch, natomiast gdy ruch klientów jest niewielki &‒ noc &‒ nadmiarowe komputery mogą zostać wyłączone).

Dodatkowo, Wnioskodawca często przepisuje i unowocześnia stare programy Zleceniodawcy przepisując je z przeterminowanych skryptów czy na zupełnie nowe programy w . umożliwia wykonywanie zleconych zadań na innych komputerach bez użycia agentów (tzn. agent less) co zwiększa bezpieczeństwo, bo na serwerach produkcyjnych nie jest wymagane stawianie dodatkowego oprogramowania. Architektonicznie Wnioskodawca stosuje się do zaleceń super-specjalistów i wykorzystuje takie techniki jak , wzorce projektowe i architektoniczne czy . Wnioskodawca poświęca dużo czasu na rozwój i badanie w tym kierunku, by kod który napisze był reużywalny i jak najprostszy po to, by zmniejszyć koszty jego produkcji i utrzymania, jednocześnie zwiększając Time to Market (czas od pomysłu na program po jego dostępność dla klienta).

Inną dziedziną wiedzy, którą Wnioskodawca zajmuje się programując jest współpraca z zespołem i pomoc w tworzeniu programów, które testują aplikacje Zleceniodawcy na środowiskach testowych. Specyfika działania Zleceniodawcy jest taka, że bezpieczeństwo jest bardzo istotnym elementem pracy Wnioskodawcy. Wnioskodawca wraz z zespołem wykonuje dużo pracy w kierunku testowania aplikacji i obciążania jej różnym rodzajem błędów tak, by systemy klienta były bezpieczne.

Dodatkowo, Wnioskodawca ostatnio zgłębia paradygmat programowania funkcyjnego, dzięki któremu można pisać aplikacje wysokodostępne, w których błędy niemalże nie występują, ponieważ programowanie funkcyjne jest silnie oparte na działaniach matematycznych. Część programów, na których obecnie opiera się proces wdrażania zmian na produkcie są tak istotne ze względu na niezawodność działania serwerów i aplikacji klienckich, że użycie języków funkcyjnych takich jak np. jest bardzo potrzebne. Obecnie Wnioskodawca pracuje i bada możliwości wykorzystania takiej technologii u Zleceniodawcy.

Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku zostało wytworzone/rozwinięte/ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności badawczo-rozwojowej. Wytwarzanie/ulepszanie/rozwijanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym m.in. z zakresu narzędzi informatycznych, oprogramowania, matematyki i statystyki, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci innowacyjnych systemów informatycznych wspierających i automatyzujących różne procesy w działalności pracodawcy Wnioskodawcy, w szczególności: zwiększenie niezawodności działania produkcyjnych serwerów, od których zależy ciągłość i bezpieczeństwo działania klientów Zleceniodawcy. Efekty działalności są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Oprogramowanie, które Wnioskodawca tworzy i rozwija stanowi rezultat Jego indywidualnej, twórczej pracy oraz nauki, rozwoju i badań, które przeprowadza. Oprogramowanie było i jest wytwarzane, rozwijane w sposób systematyczny. Wnioskodawca nieustannie opracowuje nowe funkcjonalności, testuje rozwiązania prototypowe. Ponieważ praca odbywa się w systematyce , zmiany w oprogramowaniu i skryptach wdrażane są w dwutygodniowych cyklach, a więc co dwa tygodnie, na serwery trafia od jednej do kilku zmian bądź nowych produktów. Wszystkie zmiany wprowadzane są bezpiecznie, jako w pełni odwracalne i wycofywalne pakiety, nad którym to procesem Wnioskodawca pracował wraz ze swoim zespołem. Spełnia to definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Autorskie prawo do programu komputerowego jest zatem i będzie wytwarzane, rozwijane i ulepszane w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Do oprogramowania, które Wnioskodawca wytworzył/ulepszył/rozwinął w 2019 r. przysługiwały Mu prawa autorskie, które podlegały ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wytwarzane oprogramowanie w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej (przy współpracy ze Zleceniodawcą) jest rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przypadku gdy Wnioskodawca ulepszał/rozwijał w 2019 r. oprogramowanie komputerowe, to w niektórych przypadkach powstawał odrębny od tego oprogramowania utwór (tj. nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego) podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W sytuacji, gdy w 2019 r. Wnioskodawca rozwijał/ulepszał oprogramowanie wdrożone przez inne osoby (programistów), to wówczas nie stawał się ich właścicielem lub współwłaścicielem albo użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej. W przypadku, gdy w zakresie rozwijania lub ulepszania oprogramowania już istniejącego, którego Wnioskodawca nie jest i nie był właścicielem oraz nie posiadał licencji wyłącznej do korzystania z ulepszanego/rozwijanego produktu, ulepszenia i rozwój następowały na podstawie umowy o współpracę z właścicielem tychże praw. W sytuacji, gdy Wnioskodawca zbył prawa do wytworzonego utworu klientowi wówczas nie przysługiwała Mu wyłączna licencja do korzystania z rozwijanego lub ulepszonego prawa.

Ponieważ, jak wskazano powyżej, Wnioskodawca przenosi na Zleceniodawcę w ramach zawartej umowy całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego oprogramowania, tym samym osiąga On i będzie osiągał dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. W związku z wytwarzaniem/rozwijaniem/ulepszaniem oprogramowania komputerowego Wnioskodawca osiągał dochody za czas poświęcony na te czynności, w którego cenie były zbywane również Jego prawa autorskie do wytwarzanych/rozwijanych/ulepszanych utworów. Prace, które uważa za rozwojowe Wnioskodawca prowadzi od czerwca 2016 r. Od tego czasu uzyskuje dochody ze sprzedaży praw własności intelektualnej w ramach działalności badawczo-rozwojowej. Obecnie kwalifikowany dochód pochodzi wyłącznie ze sprzedaży praw własności intelektualnej na rzecz Zleceniodawcy.

Od dnia 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca prowadzi i będzie prowadził odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde ww. prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych, wobec czego wszystkie przychody, koszty i autorskie prawa majątkowe do opracowywanego dzieła wykazuje w odrębnej ewidencji. Ewidencja ta jest prowadzona w sposób należyty i zapewnia określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W związku z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ww. ustawy). W konsekwencji Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za 2019 r. oraz w latach następnych (przy dalszym istnieniu przepisów oraz spełnieniu odpowiednich warunków) rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy ze Zleceniodawcą z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Wnioskodawca oczekuje wydania interpretacji indywidualnej w odniesieniu do dochodów uzyskanych w 2019 r. oraz dochodów uzyskanych w 2020 r. i w latach następnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym wyżej zdarzeniu będzie możliwe użycie stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego i rozwijanego oprogramowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji zostają spełnione wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Stosownie do art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i pkt 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych &− oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium systematyczności danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca, lub jednego tygodnia, lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że od dnia 2016 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy. Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów według podatku liniowego. Przychody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje/uzyskiwał w 2019 r. w Polsce. Całość przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy pochodzi/pochodziła w 2019 r. ze sprzedaży usług, w ramach których tworzone jest oprogramowanie komputerowe. Na podstawie zawartej w dniu 3 marca 2016 r. umowy o świadczenie usług z przedsiębiorcą mającym siedzibę w Polsce (Zleceniodawcą) Wnioskodawca świadczy/świadczył w 2019 r. usługi w zakresie produkcji i utrzymania systemów informatycznych. W ramach umowy przenosi na Zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie. Wynagrodzenie uwzględnia w sposób ryczałtowy należności przysługujące z tytułu przeniesienia na Zleceniodawcę majątkowych praw autorskich do utworów stworzonych w ramach wykonania zawartej umowy. Zleceniodawca określa zakres zadań do realizacji w formie pisemnych zamówień, które Wnioskodawca wykonuje przy zachowaniu ciągłości, zgodnie z ustalonym terminem realizacji i sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania w cyklach miesięcznych na podstawie faktury VAT na rzecz Zleceniodawcy. Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani też praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca stanowi część zespołu programistów zatrudnionych przez Zleceniodawcę i na podstawie umowy ze Zleceniodawcą rozwija i ulepsza kod będący własnością Zleceniodawcy. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej (współpracy ze Zleceniodawcą), jako członek zespołu Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem i rozwijaniem oprogramowania &‒ różnych aplikacji webowych, mobilnych, narzędziowych, dzięki którym możliwe jest zarządzanie procesem twórczym (wytwarzania oprogramowania) oraz instalacja oprogramowania na serwerach produkcyjnych i testowych Zleceniodawcy. Jednocześnie Wnioskodawca bierze czynny udział w tworzeniu i usprawnianiu procesu oraz dostosowywania go do wymogów prawa finansowego i zaleceń KNF. W tych projektach tworzonych w różnych technologiach (języki programowania to m.in.: oraz skrypty w , oraz wiele technologii towarzyszących) Wnioskodawca występuje w roli programisty. Wnioskodawca jest odpowiedzialny za architekturę (projektowanie oprogramowania) oraz programowanie (pisanie kodu). Jego praca polega na szukaniu i proponowaniu rozwiązań i udogodnień jeśli jest to możliwe, ale częściej, z powodu specyfiki pracy Zleceniodawcy, na tworzeniu zupełnie nowych rozwiązań nieznanych gdzie indziej oraz ich implementowanie w systemie. Wnioskodawca ciągle rozwija się i uczy, co owocuje stosowaniem najnowocześniejszych podejść do tworzenia oprogramowania. Oprogramowanie tworzone jest w architekturze micro-service (małe wyspecjalizowane serwisy &‒ programy), która ułatwia utrzymanie oprogramowania i zmniejsza koszty, a całość jest posadowiona w dokerach na platformach wirtualizacyjnych m.in. . Wirtualizacja zmniejsza koszty i umożliwia skalowanie oprogramowania w ramach potrzeb takich jak obciążenie klientami (jeśli jest duże obciążenie automatycznie podnosi się kilka wirtualnych komputerów, które są w stanie obsłużyć zwiększony ruch, natomiast gdy ruch klientów jest niewielki &‒ noc &‒ nadmiarowe komputery mogą zostać wyłączone). Dodatkowo, Wnioskodawca przepisuje i unowocześnia stare programy Zleceniodawcy przepisując je z przeterminowanych skryptów na zupełnie nowe programy w . . umożliwia wykonywanie zleconych zadań na innych komputerach bez użycia agentów (tzn. agent less) co zwiększa bezpieczeństwo, bo na serwerach produkcyjnych nie jest wymagane stawianie dodatkowego oprogramowania. Architektonicznie Wnioskodawca stosuje się do zaleceń super-specjalistów i wykorzystuje takie techniki jak , wzorce projektowe i architektoniczne czy . Wnioskodawca poświęca dużo czasu na rozwój i badanie w tym kierunku, by kod który napisze był reużywalny i jak najprostszy po to, by zmniejszyć koszty jego produkcji i utrzymania, jednocześnie zwiększając Time to Market (czas od pomysłu na program po jego dostępność dla klienta). Inną dziedziną wiedzy, którą Wnioskodawca zajmuje się programując jest współpraca z zespołem i pomoc w tworzeniu programów, które testują aplikacje Zleceniodawcy na środowiskach testowych. Specyfika działania Zleceniodawcy jest taka, że bezpieczeństwo jest bardzo istotnym elementem pracy Wnioskodawcy. Wnioskodawca wraz z zespołem wykonuje dużo pracy w kierunku testowania aplikacji i obciążania jej różnym rodzajem błędów tak, by systemy klienta były bezpieczne. Dodatkowo, Wnioskodawca zgłębia paradygmat programowania funkcyjnego, dzięki któremu można pisać aplikacje wysokodostępne, w których błędy niemalże nie występują, ponieważ programowanie funkcyjne jest silnie oparte na działaniach matematycznych. Część programów, na których obecnie opiera się proces wdrażania zmian na produkcie są tak istotne ze względu na niezawodność działania serwerów i aplikacji klienckich, że użycie języków funkcyjnych takich jak np. jest bardzo potrzebne. Obecnie Wnioskodawca pracuje i bada możliwości wykorzystania takiej technologii u Zleceniodawcy. Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku zostało wytworzone/rozwinięte/ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności badawczo-rozwojowej. Wytwarzanie/ulepszanie/rozwijanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym m.in. z zakresu narzędzi informatycznych, oprogramowania, matematyki i statystyki, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci innowacyjnych systemów informatycznych wspierających i automatyzujących różne procesy w działalności pracodawcy Wnioskodawcy, w szczególności: zwiększenie niezawodności działania produkcyjnych serwerów, od których zależy ciągłość i bezpieczeństwo działania klientów Zleceniodawcy. Efekty działalności są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Oprogramowanie, które Wnioskodawca tworzy i rozwija stanowi rezultat Jego indywidualnej, twórczej pracy oraz nauki, rozwoju i badań, które przeprowadza. Oprogramowanie było i jest wytwarzane, rozwijane w sposób systematyczny. Wnioskodawca nieustannie opracowuje nowe funkcjonalności, testuje rozwiązania prototypowe. Ponieważ praca odbywa się w systematyce , zmiany w oprogramowaniu i skryptach wdrażane są w dwutygodniowych cyklach, a więc co dwa tygodnie, na serwery trafia od jednej do kilku zmian bądź nowych produktów. Wszystkie zmiany wprowadzane są bezpiecznie, jako w pełni odwracalne i wycofywalne pakiety, nad którym to procesem Wnioskodawca pracował wraz ze swoim zespołem. Spełnia to definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Autorskie prawo do programu komputerowego jest zatem i będzie wytwarzane, rozwijane i ulepszane w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Do oprogramowania, które Wnioskodawca wytworzył/ulepszył/rozwinął w 2019 r. przysługiwały Mu prawa autorskie, które podlegały ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wytwarzane oprogramowanie w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej (przy współpracy ze Zleceniodawcą) jest rezultatem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przypadku gdy Wnioskodawca ulepszał/rozwijał w 2019 r. oprogramowanie komputerowe, to w niektórych przypadkach powstawał odrębny od tego oprogramowania utwór (tj. nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego) podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W sytuacji, gdy w 2019 r. Wnioskodawca rozwijał/ulepszał oprogramowanie wdrożone przez inne osoby (programistów), to wówczas nie stawał się ich właścicielem lub współwłaścicielem albo użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej. W przypadku, gdy w zakresie rozwijania lub ulepszania oprogramowania już istniejącego, którego Wnioskodawca nie jest i nie był właścicielem oraz nie posiadał licencji wyłącznej do korzystania z ulepszanego/rozwijanego produktu, ulepszenia i rozwój następowały na podstawie umowy o współpracę z właścicielem tychże praw. W sytuacji, gdy Wnioskodawca zbył prawa do wytworzonego utworu klientowi wówczas nie przysługiwała Mu wyłączna licencja do korzystania z rozwijanego lub ulepszonego prawa. Prace, które uważa za rozwojowe Wnioskodawca prowadzi od czerwca 2016 r. Od tego czasu uzyskuje dochody ze sprzedaży praw własności intelektualnej w ramach działalności badawczo-rozwojowej. Obecnie kwalifikowany dochód pochodzi wyłącznie ze sprzedaży praw własności intelektualnej na rzecz Zleceniodawcy.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy, wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

() Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

&‒podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem, powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy autorskie prawo do programu komputerowego, zwane kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Podstawę opodatkowania w myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie z kolei do treści art. 30ca ust. 4 tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a+b) x 1,3 / (a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Z powyżej powołanych przepisów wynika, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

• zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;

• należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy;

• podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP, jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Należy w tym miejscu zauważyć, że podatnik musi przyczynić się twórczo do powstania kwalifikowanego IP, tj. przez wytworzenie, rozwinięcie, lub ulepszenie kwalifikowanego IP. To oznacza, że podatnik, który nabył np. autorskie prawo do programu komputerowego (lub inne kwalifikowane IP), ale nie rozwinął lub nie ulepszył nabytego kwalifikowanego IP, nie będzie mógł skorzystać z preferencyjnego 5% opodatkowania zgodnie z przepisami o IP Box. Rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP, niezależnie od tego, czy podatnik uzyskał dodatkową ochronę na to rozwinięcie lub ulepszenie. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. Skoro podatnik ulepsza lub rozwija kwalifikowane IP, którego własności nie posiada, to nie może go zbyć. Zbywa on co najwyżej efekty swoich prac badawczo-rozwojowych związanych z ulepszeniem cudzego IP. Gdyby zbywał IP, to oznaczałoby, że wytworzył nowe IP, a nie ulepszył już istniejące. Innymi słowy, własność ulepszenia bez własności kwalifikowanego IP nie daje prawa do skorzystania z preferencji, ponieważ trudno przyjąć, że podatnik, który ulepszył na przykład autorskie prawa do IP może zbyć czy udzielić licencji na program komputerowy skoro nie jest właścicielem całego IP (programu komputerowego), tylko jest właścicielem efektów prac związanych z jego ulepszeniem.

Podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji wynika, że od dnia 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde ww. prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. W myśl art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym.

Taka odrębna ewidencja, oprócz dat dokumentów księgowych, ich numerów oraz kwot z nich wynikających, powinna także:

• wyodrębniać każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody (przede wszystkim, jaki to jest rodzaj kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, na podstawie jakich przepisów prawa te podlegają ochronie),

• wykazywać przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

• wyodrębniać koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Powyższe ma zapewnić możliwość ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na Zleceniodawcę praw autorskich do wytwarzanego jak również rozwijanego i ulepszanego oprogramowania lub jego części w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów uzyskanych w 2019 r. z tego tytułu wg stawki 5% oraz przysługiwać Mu będzie prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów uzyskanych w 2020 r. i kolejnych latach, jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.

Ponadto należy zauważyć, że w sytuacji rozwijania/ulepszania cudzego oprogramowania, gdy w efekcie nie powstaje/nie powstawał w 2019 r. odrębny utwór, Wnioskodawca nie osiąga/nie osiągał w 2019 r. dochodu z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do rozwijanego/ulepszanego oprogramowania, lecz dochód z tytułu przeniesienia wyników prac badawczo-rozwojowych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej