Temat interpretacji

Opodatkowanie 19% podatkiem liniowym wynagrodzenia z tytułu usług świadczonych na rzecz Spółki na podstawie umowy o doradztwo

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2020 r. (data wpływu 6 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania 19% podatkiem liniowym wynagrodzenia z tytułu usług świadczonych na rzecz Spółki na podstawie umowy o doradztwo jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Podatnik) prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, polegającą m.in. na doradztwie w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej. Zakres świadczonych usług, o których mowa powyżej, wynika z posiadanych przez Podatnika kwalifikacji, a w szczególności z wieloletniego doświadczenia w branży reklamowej i IT. Podatnik posiada wieloletnie doświadczenie zawodowe zdobyte między innymi przy implementacji i rozwijaniu umiejętności doradczych w realiach biznesowych.

W ramach opisanej wyżej działalności gospodarczej, Podatnik zamierza podjąć współpracę doradczą ze spółką osobową - Spółką komandytową (dalej również Spółka). Wnioskodawca jest komandytariuszem Spółki. Komplementariuszem jest Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Wnioskodawca posiada wszystkie udziały w kapitale zakładowym oraz jest jedynym członkiem zarządu.

Pełniąc funkcję członka zarządu komplementariusza Spółki, Podatnik zajmuje się prowadzeniem spraw Spółki oraz reprezentowaniem jej na zewnątrz. Sprawowanie czynności zarządczych odbywa się na podstawie aktu powołania, o którym mowa w Kodeksie spółek handlowych Jednocześnie prawo do reprezentowania Spółki komandytowej przez komplementariusza płynie wprost z przepisu art. 117 Kodeksu spółek handlowych.

Podatnik będący członkiem zarządu komplementariusza Spółki zamierza zawrzeć ze Spółką umowę o świadczenie usług, w ramach której do Jego obowiązków wchodzić będzie przede wszystkim:

1. opiniowanie umów handlowych i partnerstwa strategicznego,
2. doradztwo w zakresie optymalizacji realizacji strategii handlowej i marketingowej,
3. doradztwo w zakresie możliwości pozyskiwania nowych kontrahentów,
4. doradztwo w zakresie budowania, a w szczególności doboru członków zespołu, który ma realizować zadania operacyjne,
5. badanie, przegląd i weryfikacja rynku, na którym działa Spółka, a w szczególności rynków usługowych lub produktowych, na których Spółka prowadzi lub bezpośrednio zmierza do uruchomienia swojej działalności operacyjnej,
6. opiniowanie projektów dotyczących nowych koncepcji działalności podejmowanych przez Spółkę,
7. doradztwo w zakresie kształtowania polityki Spółki dotyczącej jej działalności operacyjnej.

Cechy charakterystyczne umowy o świadczenie usług doradczych, którą Podatnik zamierza zawrzeć ze Spółką, będą kreowane przez postanowienia umowy, zgodne z którymi:

• Podatnik będzie co do zasady świadczyć usługi doradcze w sposób samodzielny, jednakże dopuszczalna będzie również, po powiadomieniu Spółki, możliwość realizacji przez Niego poszczególnych zleceń we współpracy z osobami trzecimi względnie z udziałem podwykonawców;

• usługi będą świadczone w siedzibie Spółki lub w innym miejscu wskazanym przez Spółkę a będącym miejscem jej aktywności i będzie to sposób świadczenia usług najbardziej odpowiedni dla charakteru danych czynności;

• Spółka uprawniona będzie przekazywać Podatnikowi instrukcje odnośnie zakresu lub kierunku świadczonych przez Niego na rzecz Spółki usług doradczych. Podatnik nie będzie jednak związany otrzymanymi instrukcjami, o ile wskaże Spółce przyczyny, dla których jej uwzględnienie naruszałoby przyjęte w obrocie standardy świadczenia usług doradczych;

• zaangażowanie Podatnika w realizację usług doradczych będzie miało charakter projektowy, to jest nie będą zastrzegane miesięczne limity godzinowe i usługi te będą wynagradzane ryczałtowo;

• Podatnik w ramach swoich obowiązków zobowiąże się dokładać staranności sumiennego kupca, zgodnie z postanowieniami prawa cywilnego oraz instrukcjami Spółki, o ile instrukcje te nie będą sprzeczne z prawem, standardami świadczenia usług doradczych lub dobrymi obyczajami przyjętymi wśród podmiotów świadczących usługi tożsame lub zbliżone do usług doradczych.

Podatnik ponosić będzie pełne ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności gospodarczej, w ramach której świadczy na rzecz Spółki usługi doradcze; ponosić będzie także odpowiedzialność za działania lub zaniechania osób, którymi posługiwać się będzie przy świadczeniu usług, jak za własne działania lub zaniechania. Jednocześnie Podatnik ponosić będzie zupełną i wyłączną odpowiedzialność względem osób trzecich, którymi posługiwać się będzie przy świadczeniu usług na rzecz Spółki, wynikającą ze świadczenia przez takie osoby usług na rzecz Spółki.

Wynagradzanie Podatnika z tytułu świadczenia usług doradczych będzie miało miejsce w sposób ryczałtowy, to znaczy będzie On otrzymywał stałą miesięczną kwotę wynagrodzenia, bez względu na ilość projektów wykonanych w danym miesiącu. Dodatkowo w przypadku takiego uznania przez Spółkę, będzie otrzymywał raz na kwartał dodatkowe wynagrodzenie uzależnione od jakości świadczonych usług doradczych, przy czym to dodatkowe wynagrodzenie nie będzie mogło być wyższe niż 20% wynagrodzenia stałego.

Istotnym elementem umowy będzie także obowiązek sporządzania przez Podatnika, nie rzadziej niż raz na miesiąc, raportów o przebiegu świadczonych usług doradczych.

Ponadto Podatnik nie zamierza uzyskiwać przychodów ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które wykonywał w roku poprzedzającym rok podatkowy lub wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy.

Podatnik zamierza zawrzeć ze Spółką jedną umowę o świadczenie usług doradczych. Umowa ta nie będzie miała charakteru kontraktu menadżerskiego, umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, ani też umowy o podobnym charakterze. Umowa ta nie przewiduje także, aby na jej podstawie Podatnik mógł działać w imieniu i na rzecz Spółki, ani na jej rachunek, czy ryzyko.

Umowa, będąca przedmiotem wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych ma za swój przedmiot świadczenie przez Podatnika na rzecz Spółki usług doradczych w zakresie jej działalności operacyjnej, a zwłaszcza w zakresie optymalizacji realizacji strategii handlowej Spółki, budowania zespołu, który ma zostać powołany w celu realizacji zadań operacyjnych, możliwości pozyskiwania dla nowych kontrahentów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychody z usług wykonanych na podstawie umowy o świadczenie usług doradztwa przez Podatnika na rzecz Spółki, w której jest członkiem zarządu komplementariusza i komandytariuszem, stanowią przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy wynagrodzenie z tytułu tych usług będzie mogło być przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanym podatkiem liniowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody z usług doradczych, które zamierza świadczyć na rzecz Spółki, w której jest członkiem zarządu komplementariusza, stanowić będą przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i pod warunkiem odpowiedniego zgłoszenia mogą być opodatkowane podatkiem liniowym zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do prawidłowego rozstrzygnięcia kwestii klasyfikacji przychodów ze świadczonych usług doradczych wymagane jest określenie, czy czynności wykonywane przez Podatnika w ramach umowy doradczej uznać można za czynności wykonywane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a także biorąc pod uwagę wyłączenia określone w art. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powołany powyżej przepis art. 5a pkt 6 tej ustawy określa m.in., że poza pewnymi wyjątkami za pozarolniczą działalność gospodarczą uznaje się usługową działalność zarobkową prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły.

Zdaniem Podatnika, z opisanego zdarzenia przyszłego wynika jednoznacznie, że usługi doradcze spełniają przytoczony warunek. Jednocześnie według Podatnika, do opisanego zdarzenia przyszłego nie ma zastosowania wyłączenie zapisane w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mówiące, że za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zdaniem Podatnika, w przypadku usług, które zamierza wykonywać na rzecz Spółki na podstawie umowy o świadczenie usług doradczych, warunek zapisany w art. 5b ust. 1 pkt 1 ustawy ma ograniczone praktyczne zastosowanie ze względu na charakter samych usług, które ze swojej natury nie przewidują uwarunkowań, które mogłyby prowadzić do odpowiedzialności Podatnika wobec osób trzecich.

Z opisu zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika natomiast, że Podatnik ponosić będzie pełne ryzyko gospodarcze prowadzonej działalności gospodarczej, w ramach której świadczy na rzecz Spółki usługi. Podatnik ponosić będzie także odpowiedzialność za działania lub zaniechania osób, którymi posługiwać się będzie przy świadczeniu usług, jak za własne działania lub zaniechania. Jednocześnie Podatnik ponosić będzie zupełną i wyłączną odpowiedzialność względem osób trzecich, którymi posługiwać się będzie przy świadczeniu usług na rzecz Spółki, wynikającą ze świadczenia przez takie osoby usług na rzecz Spółki. Tym samym, zdaniem Podatnika nie będzie również spełniony warunek zapisany w art. 5b ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Warunek zapisany w art. 5b ust. 1 pkt 2 ustawy nie jest, zdaniem Podatnika, spełniony. Z przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego ustaleń zawartych w umowie doradczej jasno bowiem wynika, że jedyną determinantą miejsca oraz czasu wykonywania czynności jest charakter danych czynności, a sposób wykonywania usług doradczych wyznaczany jest przez standardy przyjęte przy wykonywaniu tego rodzaju umów.

Co prawda usługi będą świadczone w siedzibie Spółki lub w innym miejscu wskazanym przez Spółkę i będącym miejscem jej aktywności, jednakże z umowy będzie wynikało, że powinien być to sposób świadczenia usług najbardziej odpowiedni dla charakteru danych czynności. Poza tym umowa nie będzie zastrzegała miesięcznych limitów godzinowych pracy, lecz zadania będą wykonywane projektowo, a do zobowiązań Podatnika należało będzie rzetelne wywiązanie się z realizacji poszczególnych projektów.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, że do opisanego zdarzenia przyszłego nie ma zastosowania wyłączenie zapisane w art. 5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W zakresie wyjątków zapisanych w art. 5a pkt 6 ustawy wymagana jest również ocena, czy przychody uzyskiwane z tytułu umowy o świadczenie usług doradczych, nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Podatnika, biorąc pod uwagę opisane zdarzenie przyszłe, dalszej dyskusji wymagają jedynie zapisy art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, bowiem nieadekwatność pozostałych przepisów jednoznacznie wynika z opisanego zdarzenia przyszłego oraz dotychczasowego uzasadnienia stanowiska Podatnika.

Analizując adekwatność art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, czyli możliwość zaklasyfikowania przychodów z realizacji usług doradczych do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przywołać należy art. 13 ustawy, z którego to zapisu jedynym punktem wymagającym dalszej dyskusji jest pkt 9, zgodnie z którym, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uznać należy przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7. W zakresie pozostałych zapisów art. 13 ustawy, opisany stan faktyczny nie wymaga zdaniem Podatnika komentarza.

Zatem jak wynika z powyższego, dla udzielenia odpowiedzi na postawione we wniosku pytanie, wymagana jest także ocena, czy umowę o świadczenie usług doradczych zaklasyfikować można jako umowę o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontrakt menadżerski lub umowę o podobnym charakterze. Odpowiedź na to pytanie jest w przekonaniu Podatnika jednoznaczna: zakres usług będących przedmiotem umowy o świadczenie usług doradczych w jasny sposób wskazuje, że umowa ta nie ma charakteru kontraktu menedżerskiego, umowy o zarządzania przedsiębiorstwem lub podobnej do nich umowy.

Przedmiotowe usługi mają bowiem charakter doradczy i nie przewidują sprawowania zarządzania przedsiębiorstwem, co wynika nie tylko z oceny samego Podatnika, ale także znajduje potwierdzenie w sposobie sklasyfikowania usług doradczych w ramach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Usługi doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania sklasyfikowane są wg PKWiU pod symbolem 74.14.1. Grupowanie to obejmuje:

• Usługi doradztwa w zakresie ogólnych zagadnień zarządzenia,

• Usługi doradztwa w zakresie zarządzania finansami (z wyjątkiem podatków),

• Usługi doradztwa w zakresie zarządzania rynkiem,

• Usługi doradztwa w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi,

• Usługi doradztwa w zakresie zarządzania produkcją,

• Usługi doradztwa w zakresie stosunków międzyludzkich,

• Usługi doradztwa w zakresie zarządzanie pozostałe.

Dla prowadzonej analizy istotnym jest fakt, że grupowanie to nie obejmuje zarządzania w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej, gdyż usługi te zostały sklasyfikowane w grupowaniach 74.14.2 - Usługi w zakresie zarządzania pozostałe oraz 74.15.1 - Usługi w zakresie zarządzania holdingami.

Zauważyć także należy, że z zakresu usług, które Podatnik zamierza wykonywać na rzecz Spółki w ramach doradztwa, nie wynika, aby Spółka miała powierzyć Mu jakiekolwiek czynności kierowania (zarządzania). Będzie to bowiem szereg czynności, których istotą jest doradztwo, i które są odrębne oraz niepokrywające się z czynnościami zarządzania wykonywanymi w ramach pełnienia funkcji członka zarządu komplementariusza. W ramach zawartej umowy o świadczenie usług doradczych Podatnikowi nie będzie również zlecone zarządzanie przedsiębiorstwem Spółki, a więc umowa ta pozbawiona będzie podstawowego elementu charakterystycznego dla umów mających za przedmiot usługi zarządzania.

Biorąc zatem pod uwagę fakt, że przychody z tytułu usług, które Podatnik ma zamiar świadczyć na rzecz Spółki na podstawie umowy o świadczenie usług doradczych, mogą na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych być zakwalifikowane do źródła przychodów z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej, przychody te mogą również być przez Niego opodatkowane według art. 30c ustawy 19% podatkiem liniowym.

Zgodnie bowiem z art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy co do zasady mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c tej ustawy. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania, a jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego - do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Stosownie do art. 9a ust. 3 ustawy, jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa wyżej, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niemającej osobowości prawnej przychody ze stosunku świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał w roku poprzedzającym rok podatkowy lub wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym, w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek. Sytuacja opisana w tym przepisie nie ma miejsca w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz wyżej przytoczonych przepisów prawa, Wnioskodawca spełnia warunki do opodatkowania usług doradztwa, wykonywanych w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, podatkiem liniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W tym miejscu wyjaśnić jedynie należy, że przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca przywołał nieobowiązujące brzmienie art. 9a ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.). Przepis art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zmianie stanowi, że: podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Powyższe nie ma jednak wpływu na treść rozstrzygnięcia.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ., za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej