Temat interpretacji
Otrzymane przez Pana środki pieniężne z tytułu refakturowania kosztów zużytych mediów oraz kosztów eksploatacyjnych od najemców wynajmowanych przez Pana lokali, przy najmie opodatkowanym zryczałtowanym podatkiem dochodowym w ramach działalności gospodarczej, stanowią przychód z działalności gospodarczej i powinien Pan odprowadzić od tego przychodu ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
18 lipca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 12 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie uznania odsprzedaży mediów i opłat eksploatacyjnych za przychód podatkowy.
Uzupełnił go Pan pismem z 24 sierpnia 2022 r. (wpływ 24 sierpnia 2022 r.) - w odpowiedzi na wezwanie z 5 sierpnia 2022 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Jest Pan osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą A., opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych oraz podatnikiem podatku VAT. Działalność polega za wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi (PKD 68.20.Z). Jest Pan posiadaczem trzech lokali użytkowych, które w ramach prowadzonej działalności wynajmuje firmom. Najemcy zobowiązani są płacić czynsz przelewem na podstawie wystawianych faktur VAT. Ponadto najemców obciążają media i inne opłaty związane z eksploatacją przedmiotu najmu. Koszty mediów dotyczą opłat za wywóz nieczystości, ogrzewania, wody, podgrzewania wody. Koszty eksploatacyjne części wspólnych, proporcjonalnie do wynajmowanej powierzchni, to: koszty ochrony, utrzymania czystości, konserwacji, ubezpieczenia, administrowania, wynagrodzenie zarządu, energia zużyta na potrzeby części wspólnych, przeglądy techniczne, fundusz remontowy, wynajem elewacji. Za media i koszty eksploatacyjne obciążany jest Pan przez wspólnoty mieszkaniowe notami rozliczeniowymi wystawionymi na Pana firmę. Zawarte między stronami umowy stanowią, że ciężar tych zobowiązań leży po stronie najemców, którzy dokonują wpłat za te zobowiązania wynajmującemu, a następnie Pan przekazuje opłaty za media i koszty eksploatacyjne wspólnotom mieszkaniowym. Co miesiąc wystawiane są faktury za czynsz i refaktury za media oraz inne opłaty. Wszystkie kwoty wynikające z faktur za czynsze i refaktury za media są traktowane jako przychód z najmu i są obciążone podatkiem zryczałtowanym w wysokości 8,5% do wysokości przychodu 100 000.00 zł i 12,5% powyżej kwoty przychodu 100.000,00 zł.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.
‒zadane pytanie dotyczy usług opodatkowanych ryczałtem w 2022 roku,
‒świadczone przez Pana usługi najmu sklasyfikowane są pod symbolami PKWiU: 68.20.11 i 68.20.12,
‒oświadczenie o wyborze formy opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne złożył Pan poprzez CEiDG w dniu 11 stycznia 2022 roku,
‒w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, oprócz przychodów z najmu uzyskuje Pan przychody z tytułu świadczenia usług informatycznych - PKWiU 62.01.11. Stosuje Pan do nich stawkę ryczałtu 12%,
‒ewidencja przychodów jest prowadzona w sposób umożliwiający określenie przychodów z każdego rodzaju działalności,
‒do wykonywanej przez Pana działalności nie mają zastosowania wyłączenia zawarte w art. 8 ustawy z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne,
‒przychód w roku 2021 nie przekroczył limitu określonego w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, wymienionego w art. 6 ust. 4 pkt 1.
W zakresie własnego stanowiska w sprawie, wyjaśnia Pan że pytanie dotyczy tylko uznania (bądź nieuznania) odsprzedaży mediów i opłat eksploatacyjnych za przychód podatkowy. Kwestia wysokości stawki ryczałtu dla usług najmu nie budzi Pana wątpliwości. Stosuje Pan i nadal zamierza stosować stawkę ryczałtu do przychodów z najmu w wysokości 8,5% do kwoty 100.000,00 zł i 12,5% do przychodów powyżej tej kwoty.
Pytanie
Czy postępuje Pan prawidłowo uznając refaktury za media oraz inne opłaty za przychód podatkowy i opodatkowuje je podatkiem zryczałtowanym w wysokości 8,5% do kwoty przychodu 100.000,00 zł i 12,5% powyżej kwoty 100 000,00 zł?
Pana stanowisko w sprawie
Wątpliwości budzi fakt uznania refakturowanych kosztów dotyczących mediów i innych opłat za przychód podatkowy. Czynność refakturowania sprowadza się do odsprzedaży kosztów usług zakupionych przez podatnika we własnym imieniu, ale na rzecz ich faktycznego odbiorcy (najemcy). Podatnik faktycznie nie wykonuje odsprzedawanej usługi tylko pośredniczy w rozliczeniu między faktycznym dostawcą a końcowym odbiorcą usługi. Odsprzedaż kosztów usług na warunkach refaktury oznacza ich odsprzedaż bez doliczania dodatkowych kosztów i marży.
Podatnik, który refakturuje koszty usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, osiąga przychód z tej działalności w rozumieniu art. 14 ust. 1 updof. W myśl tego przepisu za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane po wyłączeniu zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont oraz należnego VAT. Dodatkowo z art. 15 ustawy o o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wynika, że podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w formie ryczałtu są zobowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przychodów. Szczegółowe warunki, jakie powinna spełniać ewidencja określa Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17.12 2021 w sprawie prowadzenia ewidencji przychodów i wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie z paragrafem 3 tego rozporządzenia zapisy w ewidencji są dokonywane na podstawie m.in wystawionych faktur VAT.
Jeżeli podatnik opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, w ramach tej działalności refakturuje koszty usługi na rzecz podmiotu będącego końcowym odbiorcą tej usługi, to kwotę należną z odsprzedaży powinien wykazać jako przychód podatkowy.
W przypadku najmu prywatnego, organy podatkowe prezentują stanowisko, zgodnie z którym zwrot kosztów mediów przez najemcę bez doliczania marży nie stanowi przychodu u wynajmującego, jeśli z umowy wynika, że opłaty za media zobowiązany jest ponosić najemca. Zarówno w przypadku podatnika - ryczałtowca funkcjonującego jako osoba prywatna osiągającego przychody z tytułu najmu, jak i ryczałtowca prowadzącego działalność gospodarczą polegającą na wynajmie brak jest przysporzenia majątkowego w przypadku refakturowania mediów - obaj pełnią tylko rolę pośrednika w dokonywaniu opłat. Podatnik-ryczałtowiec prowadzący działalność nie może pomniejszać przychodów o koszty ich uzyskania. W związku z tym, czy może zastosować art. 14 ust. 3 pkt 3a updof. który przewiduje, że nie uważa się za przychody z działalności gospodarczej zwróconych wydatków niezaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów. Otrzymane od końcowego odbiorcy kwoty stanowiącej zwrot kosztów usługi (media) nie powinny być uważane za uzyskanie przychodu do opodatkowania.
W związku z powyższym uważa Pan, że postępuje nieprawidłowo uznając odsprzedaż mediów i innych opłat (kosztów eksploatacyjnych) za przychód podatkowy i powinien Pan opodatkować ryczałtem tylko samą kwotę czynszu.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych:
Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:
a.wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
b.polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
c.polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,
-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9;
Z powyższego wynika, że co do zasady, wszelkie przysporzenia majątkowe uzyskane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią przychód z tej działalności, chyba że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza.
Z informacji wskazanych we wniosku wynika, że:
‒prowadzi Pan działalność gospodarczą, która polega na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi;
‒faktury za media i koszty eksploatacyjne wystawiane są na Pana firmę;
‒przekazuje Pan opłaty za media i koszty eksploatacyjne wspólnotom mieszkaniowym,
‒rozlicza Pan przychody z działalności gospodarczej zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5% do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł.
Wątpliwość Pana budzi kwestia czy otrzymane przez Pana środki pieniężne z tytułu refakturowania kosztów zużytych mediów oraz opłat eksploatacyjnych od najemców wynajmowanych przez Pana lokali stanowią dla Pana przychód podatkowy opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym.
W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Zgodnie z art. 14 ust. 1c ww. ustawy:
Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
1) wystawienia faktury albo
2) uregulowania należności.
Natomiast według art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.
„Kwoty należne” to te przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza i które w następstwie prowadzenia tej działalności stają się wymagalną wierzytelnością, choćby faktycznie środków z tego tytułu jeszcze nie uzyskano. Termin „kwota należna” jest w tym ujęciu tożsamy z pojęciem „wymagalne świadczenie (wierzytelność)”.
Przechodząc na grunt ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1993 ze zm.), należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy:
Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.
Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.
Powyższy przepis wyłącza z przychodów z działalności gospodarczej kwoty zwrócone podatnikowi na pokrycie wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tej działalności.
Odnosząc się szczegółowo do tego unormowania, należy wskazać, że „zwrot” w języku powszechnym oznacza oddanie, zwrócenie czegoś.
Użyte w art. 14 ust. 3 pkt 3a omawianej ustawy określenie „inne wydatki” koresponduje natomiast z poprzedzającym go punktem 3 art. 14 ust. 3, dotyczącym zwrotu określonego rodzaju wydatków. Przez inne wydatki należy zatem rozumieć wydatki inne niż wymienione w art. 14 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W świetle powyższego, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym.
Takie rozwiązanie wynika literalnie z art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jednocześnie, posługując się zasadami wnioskowania a contrario, z treści art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mając na względzie art. 14 ust. 1, można wyprowadzić zasadę, że zwrócone wydatki zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, stanowią przychody podatnika.
Tym samym, skutki podatkowe związane ze zwrotem wydatków są generalnie uzależnione od tego, czy wydatki, które będą zwracane mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki zgodnie z przepisami podatkowymi będą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu powinna podlegać zaliczeniu do przychodów. Natomiast, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym.
Powyższa zasada ma zastosowanie również do podatników, którzy jako formę opodatkowania wybrali ryczałt. W takim przypadku, opodatkowaniu podlega przychód, a koszty uzyskania przychodu są tylko hipotetyczne, gdyby podatnik wybrał inną formę opodatkowania.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach działalności gospodarczej świadczy Pan usługi wynajmu nieruchomości. Z tytułu świadczenia usług wynajmu, otrzymuje Pan od poszczególnych najemców lokali czynsz na podstawie wystawianych faktur. Wynajmujący wpłacają Panu należności za zużyte media i koszty eksploatacyjne, które to opłaty przekazuje Pan wspólnotom mieszkaniowym.
Zatem, refaktura kosztów zużytych mediów oraz kosztów eksploatacyjnych poniesionych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą – dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłącza takich wydatków z katalogu kosztów uzyskania przychodów. Zatem powinny stanowić u Pana przychód podatkowy.
W omawianej sprawie opodatkowaniu podlegają wszelkie wpływy majątkowe powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Zgodnie z tą zasadą również otrzymany przez Pana zwrot kosztów w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowi dla Pana przychód podlegający opodatkowaniu. Wobec tego, Pan jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, otrzymująca kwotę wynikającą z refaktury jest zobowiązany uznać ten wpływ za przychód podatkowy.
Mając na uwadze powyższe, otrzymane przez Pana środki pieniężne z tytułu refakturowania kosztów zużytych mediów oraz kosztów eksploatacyjnych od najemców wynajmowanych przez Pana lokali, przy najmie opodatkowanym zryczałtowanym podatkiem dochodowym w ramach działalności gospodarczej, stanowią przychód z działalności gospodarczej i powinien Pan odprowadzić od tego przychodu ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).