Zwolnienie z opodatkowania w Polsce renty z tytułu wypadku komunikacyjnego otrzymywanej z Włoch.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 stycznia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 27 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania w Polsce renty z tytułu wypadku komunikacyjnego otrzymywanej z Włoch. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismami złożonymi 12 maja 2022 r., 13 maja 2022 r., 19 maja 2022 r. i 30 maja 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Od połowy 2020 r. przebywa Pani na stałe w Polsce, poprzednie lata Pani rezydencji podatkowej to były Włochy, gdzie mieszkała i pracowała Pani do dnia wypadku, tj. 31 sierpnia 2007 r. Następnie, przeszła Pani wielokrotne operacje i rehabilitację. W wyniku wypadku doznała Pani dużego uszczerbku na zdrowiu i został przyznany Pani stopień niepełnosprawności na poziomie 42%. Na tej podstawie została Pani przyznana renta inwalidzka stała, spowodowana stałą niepełnosprawnością do pracy. Renta została przyznana przez  …, tj. Narodowy Zakład Ubezpieczeń od Wypadków przy Pracy. Renta wypłacana we Włoszech była wypłacana w kwocie brutto, ze względu na rodzaj świadczenia nie była opodatkowana.

Od września 2020 r. pobiera Pani rentę powypadkową z .....Włochy za pośrednictwem banku …. Był to jedyny bank według Pani wiedzy, który na tamten czas posiadał informację, w jaki sposób wypełnić i przekazać dokumenty. Od początku bank … oraz ZUS w Polsce dysponują dokumentami powypadkowymi, tłumaczonymi przez tłumacza przysięgłego, w których zawarto informacje, jakiego rodzaju i z jakiego tytułu zostało przyznane świadczenie. Jednak żadna z tych instytucji nie poinformowała Pani o przepisach obowiązujących w zakresie podatku od renty inwalidzkiej. Bank … od samego początku, tj. września 2020 r. pobiera podatek od renty, ponieważ z informacji uzyskanych obecnie nie mają pracowników, którzy weryfikują takie sytuacje względem przepisów obowiązujących w Polsce.

W nawiązaniu do informacji jak powyżej, poprosiła Pani o opinię podatkową, powołując się na art. 21 pkt 3c, dotyczący podatku od osób fizycznych, który w Polsce zwalnia podatników z podatku z tytułu renty przyznanej w wyniku uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia psychicznego, jeśli została utracona zdolność do pracy zarobkowej, jak w Pani przypadku.

Załącznikiem do wniosku jest również email, otrzymany podczas korespondencji z ..... Odpowiedź odnośnie podatku jest jednoznaczna: we Włoszech od świadczeń rentowych nie są pobierane podatki. Brzmienie email: renta we Włoszech ....nie podlega opodatkowaniu dla nikogo, bo nie jest to emerytura, a świadczenie renty powypadkowej, tj. niezdolność do pracy.

W złożonych do wniosku uzupełnieniach wskazała Pani, że w nawiązaniu do art. 21 pkt 1 podpunkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wniosek dotyczy sprawy pobierania podatku od renty powypadkowej przyznanej we Włoszech, wypłacanej przez INPS we Włoszech na Pani konto walutowe w banku …. Bank każdorazowo pobiera zaliczkę na podatek, mimo, że we Włoszech podatek nie był pobierany. W Polsce przepisy podatkowe wykazują takie samo stanowisko w kwestii pobierania podatku z renty powypadkowej, która została przyznana z tytułu całkowitej niezdolności do pracy – podatek również nie jest pobierany.

Ponadto, wskazała Pani, że posiada polskie obywatelstwo. Złożony wniosek dotyczy lat 2020 – 2022. W latach, których dotyczy wniosek Pani miejsce zamieszkania było w Polsce. W latach dotyczących wniosku przebywała Pani w Polsce okres dłuższy niż 183 dni począwszy od 2020 r. W okresie, którego dotyczy wniosek przebywała Pani na terytorium Rzeczpospolitej, otrzymywała rentę z ZUS.

Renta wypłacana jest z tytułu stałej niepełnosprawności, zgodnie z przepisami we Włoszech art. 13 Dekretu ustawodawczego 38/2000 i Dekretu Ministerialnego z 12/07/2000 został przyznany stan niepełnosprawności psychiczno-fizycznej, który wynosi 42%. Świadczenie w postaci renty jest odszkodowaniem, wypłacanym na podstawie przepisów prawa cywilnego, będących odpowiednikiem ustawy Kodeksu cywilnego przez INPS (włoski Zakład Ubezpieczeń Społecznych). Odszkodowanie wypłacane jest z ubezpieczenia sprawcy wypadku, po którym powstała stała niepełnosprawność. Renta wypłacana z INPS jest rentą z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Uszczerbek na zdrowiu wynosi 42%, co wpłynęło na stałą niezdolność do pracy. Renta jest wypłacana w okresach miesięcznych na czas nieokreślony/stały. Renta została przyznana z tytułu doznanego uszczerbku na zdrowiu. Współczynnik uszczerbku na zdrowiu wynosi 42% na dzień dzisiejszy. Uszczerbek związany jest m.in. z licznymi złamaniami czaszki, ograniczeniem struktury kostnej z prawej strony, pourazowy zespół lękowo-depresyjny, liczne operacje mające przywrócić sprawność prawej strony ciała.

.... (Narodowy Zakład Ubezpieczeń od Wypadków przy Pracy) rozpatrywał wniosek o przyznanie stopnia niepełnosprawności, ponieważ na dzień zdarzenia była Pani osobą cywilną zatrudnioną na podstawie umowy o pracę, posiadającą ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Po ustaleniu stopnia niepełnosprawności na poziomie 42%, który dyskwalifikował z możliwości wykonywania pracy ze względu na rozległe skutki wypadku, które spowodowały liczne operacje układu kostnego oraz czaszki (w tym trepanacja czaszki z założeniem klamr) kwestie wypłaty świadczeń zostały przekazana do INPS (włoski Zakład Ubezpieczeń Społecznych). INPS zajmuje się wypłatą i koordynacją, aktualizacją wszelkich elementów dotyczących Pani świadczenia. Jednostką wypłacającą i kontaktową również jest INPS w …. Przedmiotowe świadczenie nie jest wypłacane ze środków włoskiego pracodawcy. Świadczenie wypłacane jest na podstawie umowy z ubezpieczycielem sprawcy wypadku.

Wyżej opisane zdarzenie dotyczy wypadku komunikacyjnego poza miejscem pracy. Sprawcą wypadku była osoba trzecia (motocyklista). Zdarzenie dotyczy potrącenia na przejściu dla pieszych. Zabezpieczenie odszkodowania wypłacanego w ratach miesięcznych nastąpiło z indywidualnej polisy sprawcy wypadku w nawiązaniu do Protokołu Wypadku Drogowego w ….

Pytanie

Czy renta powypadkowa wypłacana przez .... z Włoch powinna być opodatkowana w Polsce?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, w przypadku rezydencji podatkowej w Polsce obowiązują przepisy, które w przypadku przychodów w Polsce tak samo z zagranicy, należy rozliczać zgodnie z przepisami, dotyczy to każdego przychodu. Pani przychód stanowi renta powypadkowa, która w Polsce jest zwolniona z podatku w przypadku trwałej lub częściowej niezdolności do pracy zarobkowej. W związku z czym, uważa Pani, że świadczenie, tak samo jak we Włoszech, również w Polsce jest zwolnione z podatku. Tymczasem, od września 2020 r., od kiedy pobiera Pani świadczenie w Polsce, stale jest pobierany niezasadnie podatek.

W Pani ocenie, zgodnie z przepisami, na podstawie których uzyskała Pani prawo do renty powypadkowej we Włoszech wypłacanej przez INPS, oraz przepisami wskazującymi to samo stanowisko podatkowe w Polsce,  renta została niezasadnie opodatkowana, w związku z powyższym prosi Pani o zwrot niezasadnie pobranej kwoty podatku począwszy od  września 2020 r. do dziś. Prosi Pani o interpretację zdarzeń przyszłych w celu uniknięcia pobierania podatku od renty powypadkowej w kolejnych miesiącach.

W stanowisku zaprezentowanym w uzupełnieniu złożonym 19 maja 2022 r., wskazała Pani, że świadczenie we Włoszech zgodnie z prawem nie było opodatkowane, ponieważ jest to świadczenie powypadkowe z tytułu całkowitej i stałej niezdolności do pracy. Art. 21 ust. 1 pkt 3c [Zwolnienia przedmiotowe] – ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi: „wolne od podatku są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia i utraty całkowicie lub częściowo zdolności do pracy zarobkowej albo zwiększenia się potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość.” W związku z powyższym, jest Pani zdania, że renta wypłacana z INPS z Włoch nie powinna być objęta podatkiem w Polsce. Ze względu na rodzaj i charakter świadczenia jest to renta powypadkowa, wypłacana w formie odszkodowania w miesięcznych ratach na czas nieokreślony. Wniosek dotyczy już pobranych zaliczek od roku 2020 do czasu bieżącego, dotyczy więc zdarzeń przyszłych i przeszłych, prosi Pani o uwzględnienie całości zdarzeń, ponieważ renta będzie wypłacana nadal w okresach comiesięcznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm., Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W kontekście powyższego wyjaśnienia wymaga, że ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Mając zatem na uwadze, że (jak wynika z treści wniosku) w 2020 r. i w kolejnych latach Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych znajduje się/będzie znajdować się w Polsce, uznać należy, że w tych latach podlega/będzie podlegała Pani w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W związku z tym, że świadczenie, które opisała Pani we wniosku otrzymywane jest z Włoch, w przedmiotowej sprawie, zastosowanie będzie miała Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania z dnia 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r., Nr 62, poz. 374).

Ww. umowa nie zawiera przepisu odnoszącego się wprost do odszkodowań, zatem w myśl tej umowy odszkodowanie należy zakwalifikować jako tzw. „inny dochód”.

Przepis art. 22 ust. 1 ww. Umowy stanowi, że części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

W konsekwencji – stosownie do ww. przepisu – wypłacane świadczenie o charakterze odszkodowawczym w postaci renty powypadkowej na Pani rzecz – osoby mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski – podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 w ust. 1 ww. ustawy określone zostały źródła przychodów, wśród których w pkt 1 wymieniono: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Należy podkreślić, że definicja renty, określona w art. 12 ust. 7 ww. ustawy, nie ogranicza pojęcia renty wyłącznie do świadczeń rentowych wypłacanych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Obejmuje również renty mające charakter odszkodowawczy, otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego.

Zatem świadczenie to stanowi co do zasady, przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ww. ustawy. Nie oznacza to jednak, że wszystkie tego typu świadczenia podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ww. ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.) wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Powyższy przepis został zmieniony przez art. 4 ustawy o zmianie ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2021, poz. 2328). Zgodnie z nowym brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 3c ww. ustawy (obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.), wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty przyznane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, otrzymane przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo którego potrzeby zwiększyły się lub widoki powodzenia na przyszłość zmniejszyły, oraz odszkodowania w postaci renty przyznane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie spowodowania śmierci poszkodowanego, otrzymane przez osoby uprawnione, o których mowa w art. 446 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 1509), a także miesięczne świadczenia na zapewnienie środków utrzymania, o których mowa w art. 753³ § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2021 r. poz. 1805, z późn. zm.)

Ww. zwolnienie obejmuje zatem odszkodowania:

-mające postać renty;

-otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego;

-otrzymane w przypadku uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia;

-otrzymane przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Jak wynika z treści art. 444 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740), w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Zgodnie z art. 444 § 2 ustawy Kodeks cywilny, jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

Renty wyrównawcze, przyznane na podstawie art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego, mają charakter odszkodowawczy, w związku z czym korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przyjmując zatem, że świadczenie które Pani otrzymuje, jest przyznanym na podstawie przepisów prawa cywilnego świadczeniem o charakterze odszkodowawczym z tytułu wypadku komunikacyjnego uznać należy, że zostały spełnione przesłanki do zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego.

Reasumując, otrzymywane przez Panią od września 2020 r. świadczenie odszkodowawcze z tytułu wypadku komunikacyjnego na terenie Włoch korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem płatnik (bank w Polsce) niesłusznie pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od ww. świadczenia.

Natomiast, w celu otrzymania zwrotu niezasadnie pobranej kwoty podatku od powyższego świadczenia, powinna się Pani zwrócić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty do właściwego, ze względu na Pani miejsce zamieszkania, Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).