Skutki podatkowe związane z umową najmu.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 sierpnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Planuje Pani zawrzeć z obywatelką Ukrainy umowę dotyczącą mieszkania, które zostało jej udostępnione. Od 16 marca 2022 r. ponosi Pani całkowity koszt jego utrzymania. Od września chce Pani zawrzeć umowę, która ma polegać na tym, że obywatelkę Ukrainy obciążają:

‒zużycie mediów (rachunki za prąd i gaz);

‒czynsz do spółdzielni mieszkaniowej;

‒drobne naprawy.

Zamysłem tej umowy jest to, aby wyszła Pani na „zero” – nie jest w niej przewidziany jakikolwiek zysk dla Pani.

Pytanie

Czy musi to Pani zgłosić do Urzędu Skarbowego? W jaki sposób? Czy musi Pani od tego (ewentualnie od części) odprowadzić podatek? W jaki sposób? Czy w zeznaniu rocznym czy w inny sposób powinna to Pani uwzględnić?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, na pewno Pani przychodem nie jest pokrywanie kosztu mediów. Wątpliwości ma Pani przy czynszu do spółdzielni (w jego skład wchodzi woda, ogrzewanie, śmieci, koszty utrzymania części wspólnych itp.).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

W przypadku osób, które – tak jak Pani – mają miejsce zamieszkania w Polsce, obowiązki podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych powstają w sytuacji, gdy osoby te uzyskują przychody.

Ogólną definicję przychodu zawiera art. 11 ust. 1 ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Omawiana ustawa określa źródła przychodów. Jednym z nich są – wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 6:

najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 należą więc m.in. przychody z najmu nieruchomości, jeśli nieruchomości nie są związane z działalnością gospodarczą (jeśli dzierżawa nie ma charakteru prowadzenia działalności gospodarczej).

W myśl art. 659 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W przypadku umów najmu przychodem wynajmującego jest czynsz najmu, który płaci mu najemca. Aby przychód ten powstał musi być:

‒otrzymany przez podatnika – tj. podatnik musi go rzeczywiście „dostać, odebrać”, albo

‒postawiony do dyspozycji podatnika – tj. zostać mu faktycznie udostępniony lub przekazany do odbioru.

Jednocześnie wszelkie opłaty eksploatacyjne związane z przedmiotem najmu, które są ponoszone przez najemcę, nie są składnikami przychodu wynajmującego z tytułu najmu, o ile z umowy wynika, że to najemca ma obowiązek ich ponoszenia. Opłaty te nie są bowiem faktycznym przysporzeniem majątkowym wynajmującego. Nie mieszczą się także w pojęciu „świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym zawrze Pani umowę dotyczącą oddania w używanie mieszkania. Umowa nie będzie przewidywała czynszu najmu, a jedynie obowiązek ponoszenia przez użytkownika mieszkania kosztów eksploatacyjnych:

‒kosztów mediów objętych odrębnymi rachunkami, tj. kosztów gazu i prądu,

‒kosztów mediów i pozostałych opłat uwzględnionych w czynszu do spółdzielni i

‒kosztów drobnych napraw.

Wartość opłat eksploatacyjnych i kosztów drobnych napraw jako kosztów, które – zgodnie z umową – będzie miała obowiązek pokrywać obywatelka Ukrainy, która jest użytkownikiem mieszkania, nie będzie Pani przysporzeniem majątkowym. Nie będzie więc Pani przychodem.

A zatem prawidłowo Pani oceniła, że pokrywanie kosztów mediów przez obywatelkę Ukrainy, z którą zawrze Pani umowę, nie będzie Pani przychodem.

Opisana umowa nie będzie Pani źródłem przychodów – w tym źródłem przychodów wskazanym w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, w związku z opisaną umową nie powstanie po Pani stronie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych – w tym obowiązek składania informacji lub zeznań podatkowych oraz zapłaty podatku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

‒Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

‒Wydałem tę interpretację wyłącznie w oparciu o treść Pani wniosku. Nie analizowałem natomiast wzoru umowy, który przesłała Pani razem z wnioskiem – przepisy o wydawaniu interpretacji indywidualnych nie przewidują możliwości analizy takich dokumentów dla potrzeb rozstrzygnięcia sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).