Opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (opodatkowanie IP-BOX).

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową:

–jest nieprawidłowe w części dotyczącej zaliczenia poniesionych kosztów do kosztów o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

–jest prawidłowe w pozostałej części.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 grudnia 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego

I. Podstawowe dane przedsiębiorcy

Wnioskodawca od (...) 2009 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą prowadzoną pod adresem (...), zarejestrowaną w CEIDG pod numerem NIP (...) pod kodem PKD 33.20.Z, 62.01.Z, 62.02.Z, 62.09.Z, 77.21.Z. Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. 2021 poz. 1128 ze zm., dalej ustawa o PIT).

Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 706).

Wnioskodawca w związku z prowadzeniem jednoosobowej działalności gospodarczej prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jako formę opodatkowania Wnioskodawca wybrał opodatkowanie liniowe stawką 19%.

Na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2021 poz. 1540 ze zm.) Wnioskodawca wnosi o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej poniżej zostaną wyczerpująco przedstawione zaistniałe stany faktyczne w zakresie opisu działalności Wnioskodawcy i prowadzenia przez niego ewidencji dochodów oraz stany przyszłe dotyczące możliwości zastosowania preferencyjnej stawki do niektórych rodzajów dochodów. Wnioskodawca zaprezentuje również własne stanowisko w sprawie oceny prawnej stanów faktycznych i przyszłych.

II. Profil działalności gospodarczej

Wnioskodawca w okresie grudzień 2021 r. do maj 2022 r. współpracował z Firmą S (w dalszej części Wniosku: Firma S/Kontrahent S/Zleceniodawca S) – spółka akcyjna z siedzibą przy ul. (...), świadczenie usług inżynierii oprogramowania od 1 grudnia 2021 r. do 31 czerwca 2022 r. Współpracując z Kontrahentem S świadczył usługi tworzenia oprogramowania obejmujące:

1)  tworzenie oprogramowania na mikrokontrolery w oparciu o zdobytą wiedzę,

2)  tworzenie aplikacji o zadanej funkcjonalności,

3)  tworzenie dokumentacji technicznej do tworzonego oprogramowania oraz badanych technologii, będących integralną częścią powstałego kodu źródłowego programu komputerowego

4)  udział w spotkaniach organizacyjnych.

Realizując usługi dla Firmy S Wnioskodawca wykonywał je w dowolnym miejscu, godziny pracy są elastyczne, a praca była wykonywana według planu ustalonego przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca ponosił odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultaty swojej pracy - był zobowiązany do pokrycia wszelkich szkód poniesionych przez Kontrahenta S i jego klientów z tytułu ewentualnych roszczeń, wydatków, strat, szkód i zobowiązań powstałych w wyniku realizacji usług lub naruszenia praw autorskich. Wszystkie obowiązki wykonywane w ramach umowy wobec Kontrahenta S skutkowały wytworzeniem przez Wnioskodawcę innowacyjnych programów komputerowych, których był On jedynym twórcą i właścicielem. Wnioskodawca od 2019 r. również bezpośrednio udostępnia samodzielnie wytworzone programy komputerowe niezależnym podmiotom, na zasadach licencji niewyłącznej za ustalonymi opłatami. Podmioty te są w szczególności firmami zajmującymi się programowaniem robotów przemysłowych (...), a także firmy zajmujące się ich obsługą i serwisem lub wykorzystujące roboty do produkcji. Czasami Wnioskodawca udziela licencji podmiotom dla celów szkoleniowych. Umowa licencyjna szczegółowo określa warunki korzystania z tych programów komputerowych.

Wnioskodawca od stycznia 2019 r. osiąga również przychody w wyniku wykonywania usług tworzenia programów komputerowych dla niemieckich odbiorców. Nawiązanie współpracy rozpoczynało się od przedstawienia ofert Kontrahentom, które były niemal identyczne, a warunki w nich zawarte były ustalane przez Wnioskodawcę. Oferty zawierały stosowne zapisy odnośnie przedmiotu umowy oraz praw autorskich. Zaakceptowane oferty stanowiły umowę współpracy między Wnioskodawcą a Kontrahentami. Z tego powodu czynności wykonywane w ramach tych umów były zbieżne i polegały na:

1)  tworzeniu oprogramowania usprawniającego systemy i procesy programowania,

2)  programowaniu modułów oprogramowania, umożliwiających poszerzenie funkcjonalności wdrożonego autorskiego oprogramowania Wnioskodawcy.

W niektórych przypadkach oprócz wyżej wymienionych czynności Wnioskodawca udzielał dodatkowo odpłatnych licencji na wytwarzane przez siebie autorskie programy komputerowe oraz ich dodatkowe moduły.

Realizując usługi dla niemieckich kontrahentów Wnioskodawca wykonuje je w dowolnym miejscu, a czas pracy jest w pełni elastyczny, dostosowany do planu samodzielnie ustalonego przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca w tym przypadku również ponosi odpowiedzialność za wadliwe programy komputerowe dostarczone w ramach realizowania umowy. Wszelkie usprawnianie, ulepszanie lub rozwijanie autorskich programów komputerowych, do których udzielane są licencje odbywają się w dowolnym miejscu oraz czasie, według ustalonego przez Wnioskodawcę planu. W wyniku wykonywania obowiązków Wnioskodawcy wobec niemieckich podmiotów, Wnioskodawca nie wykonuje czynności, które nie skutkują wytworzeniem przez Niego programów komputerowych rozwijających Produkty Klientów lub ich części, albo nie wykazują twórczego charakteru. Usługi polegają jedynie na tworzeniu programów komputerowych oraz udzielania licencji za określoną opłatą. Tworzone w ramach umowy z niemieckimi odbiorcami programy komputerowe składają się z części wytworzonej samodzielnie przez Wnioskodawcę oraz uzupełnienia w postaci programu komputerowego, do którego prawa majątkowe Wnioskodawca nabywa od podwykonawcy za określoną kwotę. Tak powstały program komputerowy jest całkowitą własnością Wnioskodawcy. Wnioskodawca ponosi pełne ryzyko gospodarcze, ponieważ prowadząc działalność jest uzależniony od zmienności otoczenia bliższego i dalszego, szczególnie rozwiązań technologicznych wykazujących się dużą zmiennością i mających realny wpływ na zapotrzebowanie na rynku.

Można więc jednoznacznie stwierdzić, że w okresie od (...) 2009 r. do dnia dzisiejszego przez Wnioskodawcę była i jest prowadzona działalność gospodarcza w rozumieniu art. 3 Prawa przedsiębiorców (Dz.U. 2021 poz. 162 ze zm.) bez naruszeń warunków zawartych w art. 5b ustawy o PIT.

Proces tworzenia programów komputerowych zarówno tych tworzonych na zamówienie Klientów (Kontrahent S oraz niemieccy kontrahenci), jak i autorskich programów komputerowych i ich modułów udostępnianych na zasadach licencji, składa się z badań, samodzielnego wytwarzania programów komputerowych i dodatkowo w przypadku programu komputerowego udostępnianego na zasadach licencji z integracji wytworzonego kodu z już istniejącym kodem źródłowym. Programy komputerowe tworzone na zamówienie klientów są wytwarzane od podstaw.

Podsumowując, aktualnie działalność gospodarcza Wnioskodawcy opiera się na:

a)  tworzeniu własnych programów komputerowych i udzielaniu do nich dostępu za pomocą licencji za określonymi opłatami licencyjnymi,

b)  usługach programistycznych, polegających na wytwarzaniu programów komputerowych na zlecenie Kontrahentów, na których po wykonaniu usługi przenoszone są autorskie prawa majątkowe do wytworzonych programów komputerowych za określonym wynagrodzeniem.

Wnioskodawca stosując pojęcia „prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą”, „tworzenie oprogramowania”, „tworzenie programów komputerowych”, „tworzenie aplikacji” itp. określa całość prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej wymienionej zarówno w pkt a) jak i pkt b) Stosowane przez Wnioskodawcę pojęcie „świadczy usługi programistyczne” lub „świadczy usługi tworzenia programów komputerowych odnosi się jedynie do działalności wymienionej w pkt b) Natomiast pojęcia „świadczenie usług inżynierii oprogramowania”, „tworzenie dokumentacji technicznej” odnosi się do działalności wymienionej w pkt b) i są to wyodrębnione zadania realizowane przez Wnioskodawcę w ramach umowy z Kontrahentem S.

Przedmiotem niniejszego wniosku jest działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia programów komputerowych wzbogacających oprogramowanie Klientów o nową funkcjonalność w kilkuetapowym procesie, a także tworzenie programów komputerowych rozwijanych i ulepszanych samodzielnie, do których Wnioskodawca udziela Klientom licencji niewyłącznych zarówno do samych programów jak i do poszczególnych modułów za określonymi opłatami.

Dalej we Wniosku Wnioskodawca stosując pojęcia program komputerowy, program, oprogramowanie, program źródłowy, kod źródłowy, aplikacja oraz utwór, będzie nazywał ogółem efekt jego prac wynikających z podejmowanej przez niego działalności w zakresie tworzenia programów komputerowych. Efektem tym są programy komputerowe i stosując te pojęcia Wnioskodawca opisuje charakter tychże programów, który jest identyczny niezależnie od tego, dla którego kontrahenta te programy komputerowe zostały napisane, czy też są do nich udzielane licencje.

Dalej we Wniosku Wnioskodawca stosując pojęcia programy S, oprogramowanie S oraz utwór S, będzie nazywał programy wytworzone jedynie dla Kontrahenta S i opisywał kwestie i regulacje związane wyłącznie z nimi.

Analogicznie Wnioskodawca stosując pojęcia programy N, oprogramowanie N oraz utwór N, będzie nazywał programy wytworzone jedynie dla niemieckich kontrahentów, a także stosując pojęcia program licencyjny, oprogramowanie licencyjne oraz utwór licencyjny będzie nazywał programy komputerowe wytwarzane samodzielnie, do których Wnioskodawca stale zachowuje autorskie prawa majątkowe i które udostępnia Klientom za określonymi opłatami licencyjnymi.

III. Charakterystyka i prawa autorskie programów komputerowych

Wnioskodawca w ramach usług świadczonych dla Firmy S tworzył następujące programy:

a)programy na mikrokontrolery połączone z modułami komunikacji bezprzewodowej,

b)system zbierający dane z czytników biometrycznych badających aktywność (...).

c)systemy mikroprocesorowe do monitoringu różnego typu czujników, parametrów wejściowych, przechowywanych w chmurze danych.

Do wytworzenia powyższych utworów Wnioskodawca wykorzystywał następujące technologie: C++, Python, Bash shell, SQL, Qt. Wytworzone oprogramowanie tworzy system zbierający dane z czytników biometrycznych badających aktywność (...). Oprogramowanie S tworzone było na komputer (...). Konieczne było połączenie wielu modułów odpowiedzialnych za komunikację w systemie operacyjnym (...). Wnioskodawca tworzył również aplikację na system (...) dla ułatwienia komunikacji poprzez protokół Bluetooth z głównym urządzeniem w celu jego konfiguracji i sterowania.

Oprogramowanie S wytwarzane przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta S składało się z kodu źródłowego w formie tekstowej, reguł oraz algorytmów matematycznych i logicznych, algorytmów stworzonych za pomocą określonego języka oprogramowania, graficznych elementów interfejsu użytkownika ogólnie przyjętych (symbole, paski, ikony, menu, okna, przyciski).

Wnioskodawca tworząc oprogramowanie S dla Kontrahenta S stworzył program samodzielnie od podstaw, który następnie modyfikował w celu dodania nowych funkcjonalności. W tym celu tworzył nowy kod źródłowy, który współpracował z kodem napisanym wcześniej, zawartym w poprzednich wersjach Programu S.

Proces tworzenia oprogramowania przez Wnioskodawcę zaczynał się od uzyskania informacji od przedstawicieli Kontrahenta S, na podstawie których były definiowane konkretne potrzeby i funkcje. Tworzone Oprogramowanie S wykorzystywało różne technologie, a samo ich połączenie w taki sposób aby przyniosło zamierzony efekt musiało być poprzedzone zgłębieniem wiedzy wielu procesów oraz ich umiejętnym połączeniem. Wnioskodawca mając do dyspozycji różnego typu urządzenia elektroniczne, tworzył na każde z nich indywidulane oprogramowanie, a do tego kolejne, które zapewniałoby ich współdziałanie. W trakcie procesu tworzenia Wnioskodawca napotykał ewentualne problemy i przy użyciu zdobytej wiedzy oraz doświadczenia proponował konkretne rozwiązanie problemu Klientowi. Za każdym razem łączone były różne technologie i nie ma na dzień dzisiejszy jednego, uniwersalnego rozwiązania tego typu problemów. Ciągle pojawiają się nowe technologie, które trzeba wnikliwie poznać i łączyć z już poznanymi lub aktualnie działającymi technologiami w systemie Kontrahenta. Biorąc pod uwagę specyfikę tworzenia oprogramowania rozwijającego Program S przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że bez wątpienia w ramach współpracy z Kontrahentem S opracowywał On nowe koncepcje, narzędzia oraz rozwiązania. Dzięki wytwarzanemu przez Wnioskodawcę oprogramowaniu Kontrahent mógł wdrażać nowe funkcjonalności do swoich Produktów lub usprawnić systemy panujące w jego gospodarce, co dawało mu konkurencyjność na rynku prowadzonej działalności.

Bez wątpienia w wyniku tej współpracy wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi wytwór intelektu na tyle innowacyjny, że nie występowało wcześniej w praktyce gospodarczej Kontrahenta S i tworzyło dla niego wartość dodaną.

Tworząc Program S Wnioskodawca nie współpracował z żadnym zespołem programistów, tworzył go sam od podstaw z wykorzystaniem uzyskanego doświadczenia oraz wiedzy. Wymagało to od Wnioskodawcy odpowiedniej organizacji pracy pozwalającej na realizację usług na rzecz Kontrahenta S w sposób spełniający jego oczekiwania. Musiał on działać w sposób systematyczny, aby jego działania były uporządkowane i metodyczne, co daje najlepszy efekt wytworzonego oprogramowania. Każda czynność, która prowadzi do stworzenia sprawnego oprogramowania musi być zaplanowana. Program składa się z ciągu logicznych operacji wykonywanych przez maszynę w uporządkowanej kolejności. Muszą więc być one zaplanowane, uporządkowane i prowadzić do określonego celu.

Tak samo wygląda proces tworzenia. Tworząc oprogramowanie Wnioskodawca działa w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Jednocześnie dla tworzenia Programu S jak najbliższego oczekiwaniom Kontrahenta S Wnioskodawca był zobowiązany do ciągłego nabywania wiedzy z dziedziny wytwarzanego oprogramowania, zarówno pod względem teoretycznym jak i technicznym. Wnioskodawca musiał wgłębić się w procesy panujące w badanym zjawisku i następnie połączyć zdobytą wiedzę z posiadaną oraz stale nabywaną wiedzą programistyczną i użyć tej wiedzy do tworzenia nowych funkcjonalności w Oprogramowaniu S.

Bez wątpienia należy stwierdzić, że charakter działalności Wnioskodawcy wiąże się ze stałym i celowościowym zwiększaniem zasobów wiedzy oraz wykorzystywaniem jej do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca w przyszłości planuje realizować projekty, które dotyczyć mogą Kontrahentów z różnych branż, a wytwarzane programy komputerowe będą posiadały inną tematykę i funkcjonalności, jednak opisany we wniosku charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę przedmiotowej działalności pozostanie niezmieniony.

Wnioskodawca dodatkowo w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej tworzy własne autorskie oprogramowanie (będące opisanymi wcześniej programami licencyjnymi), do którego udziela odpłatnych licencji. Wśród tych programów licencyjnych należy wyszczególnić: programy usprawniające procesy programowania robotów przemysłowych (...). Te programy licencyjne w szczególności wspomagają programistów poprzez zastosowanie szczególnych form optymalizacji pisania programów na roboty przemysłowe w celu zaoszczędzenia czasu i eliminacji błędów. Do wytworzenia tych programów Wnioskodawca używa następujących technologii: C, C++, Java Script, Python, Qt, ANTLR, OpenCascade. Oprogramowanie licencyjne wytwarzane przez Wnioskodawcę i udostępniane za opłatą licencyjną składa się z kodu źródłowego w formie tekstowej, reguł oraz algorytmów matematycznych i logicznych, algorytmów stworzonych za pomocą określonego języka oprogramowania, graficznych elementów interfejsu użytkownika ogólnie przyjętych (symbole, paski, ikony, menu, okna, przyciski). Licencje niewyłączne do autorskich programów komputerowych Wnioskodawcy (programów licencyjnych) były udzielane niezależnym podmiotom na określonych polach eksploatacji. Użytkownicy mieli możliwość nabycia licencji do samego Programu licencyjnego, a także rozwijać go nabywając dodatkowe odpłatne licencje do jego poszczególnych modułów. Programy te w szczególności usprawniają systemy oraz pracę użytkowników, wspierając ich w procesie programowania robotów przemysłowych poprzez optymalizację pisania programów, co pozwala użytkownikom wyeliminować znaczną część błędów oraz skraca czas samego procesu programowania.

Co więcej Wnioskodawca stale ulepsza swoje oprogramowanie licencyjne co wiąże się z pogłębianiem wiedzy z zakresu robotyki, przy czym ulepszanie to nie polega na wprowadzaniu rutynowych zmian, tylko za każdym razem wprowadzało dodatkowe funkcje niewystępujące wcześniej, będące wynikiem procesów myślowych i jego kreatywności (nie mają związku z mechanicznymi działaniami). Wykonuje On szereg matematycznych obliczeń, pogłębiania wiedzy z zakresu teorii sterowania robotami przemysłowymi, analizuje artykuły naukowe na temat robotyki, pogłębia swoją wiedzę z zakresu grafiki 3D oraz testuje tworzone rozwiązania na robotach (sprawdza, czy zapisane programy w edytorze dadzą się powtórnie otworzyć bez błędów na prawdziwym robocie).

Tak zdobytą wiedzę Wnioskodawca wykorzystuje do tworzenia nowych, oryginalnych i innowacyjnych rozwiązań oraz funkcjonalności w oprogramowaniu licencyjnym. Dodatkowo oprogramowanie to służy Klientom do szkolenia nowych pracowników, jest też wykorzystywane na kilku uczelniach wyższych jako pomoc w nauce studentom.

Z tego względu na potrzeby rynku i dla zachowania konkurencyjności swojego Programu licencyjnego Wnioskodawca stale pisze nowe kody źródłowe, które dodają nowe funkcje do wytworzonego programu licencyjnego i są następnie udostępniane jako moduły, do których użytkownik może za określoną opłatą nabyć licencje.

Bez wątpienia w wyniku tej działalności wytworzony przez Wnioskodawcę Program licencyjny oraz jego moduły stanowią wytwór intelektu na tyle innowacyjny, że nie występowały wcześniej w praktyce gospodarczej Klientów nabywających do nich licencje i tworzą dla nich wartość dodaną.

Jednocześnie bezsprzecznym pozostaje, że charakter wytworzonego, a następnie rozwijanego i ulepszanego Programu licencyjnego jest nierozerwalny ze stałym i celowościowym zwiększaniem zasobów wiedzy oraz wykorzystaniem jej do tworzenia nowych zastosowań.

Tworząc, rozwijając i ulepszając Program licencyjny Wnioskodawca działał całkowicie samodzielnie i tworzył kod źródłowy od podstaw.

Wymaga to od Wnioskodawcy odpowiedniej organizacji pracy, musi on działać w sposób systematyczny, aby jego działania były uporządkowane i metodyczne, co da najlepszy efekt wytworzonego oprogramowania. Każda czynność, która prowadzi do stworzenia sprawnego oprogramowania musi być zaplanowana. Tworząc oprogramowanie Wnioskodawca działa w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Jako przykład programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę, opisano następujący Program licencyjny:

W koncernie (...) na liniach produkcyjnych znajdują się roboty przemysłowe trzech firm: (...). Każdy z dostawców robotów stworzył własny język programowania do ich obsługi. Firma (...) stosuje jednak modyfikacje tych języków programowania. W celu przyspieszenia procesu uruchomienia linii montażowej na której znajdują się setki robotów, programy na roboty są pisane w biurze. Aby jednak zapewnić poprawność ich napisania, programiści muszą korzystać z dodatkowych narzędzi sprawdzających poprawność tworzonego kodu - tzw. kompilatorów lub parserów.

Wnioskodawca tworzy programy, w których można napisać kod źródłowy w wybranym z wyżej wymienionych języków programowania. Program na bieżąco sprawdza błędy w tworzonym kodzie oraz wskazuje je programiście. Jest to jedyny edytor (Program licencyjny Wnioskodawcy) na świecie, który daje możliwość pisania i sprawdzania programów dla trzech typów robotów jednocześnie. Użytkownicy pracując zdalnie mogą tworzyć programy na roboty w tym edytorze, sprawdzić ich poprawność, udoskonalić ten kod, dokonać automatycznej modyfikacji setek programów w przeciągu kilku minut dodając do nich nowe polecenia, które wykonuje robot i tym samym zaoszczędzić setki, a nawet tysiące godzin pracy.

Ponad 120 klientów korzysta z oprogramowania Wnioskodawcy na pięciu kontynentach, tam gdzie firma (...) mają swoje fabryki.

Często Program licencyjny, który pisze Wnioskodawca, wyłapuje w programach robotów bardzo niebezpieczne sytuacje grożące ich awarią i wielogodzinnymi przestojami w produkcji.

Tworzone przez Wnioskodawcę algorytmy analizują i optymalizują programy robotów tak aby były zgodne z wymaganiami Kontrahenta, które zmieniają się z projektu na projekt.

Firma (...) co pół roku dostarcza nowy standard i wskazania dotyczące tworzonych przez programistów za pomocą oprogramowania Wnioskodawcy programów. Oprogramowanie Wnioskodawcy podsumowuje wszystkie te informacje i dokonuje analizy i optymalizacji pisanego programu bez udziału użytkownika.

Przykłady programów licencyjnych Wnioskodawcy:

(...)

Wnioskodawca w ramach usług świadczonych dla niemieckich podmiotów tworzy programy wspomagające systemy i technologię Kontrahentów (programy N) Oprogramowanie N wytwarzane przez Wnioskodawcę na rzecz niemieckich podmiotów składa się z kodu źródłowego w formie tekstowej, reguł oraz algorytmów matematycznych i logicznych, algorytmów stworzonych za pomocą określonego języka oprogramowania, graficznych elementów interfejsu użytkownika ogólnie przyjętych (symbole, paski, ikony, menu, okna, przyciski).

Wnioskodawca tworząc Programy N pisze kod źródłowy, który łączy się z ich wewnętrznym oprogramowaniem i wzbogaca je o nowe funkcje oraz implementuje oryginalne, nowe mechanizmy usprawniające konkretne, określone przez kontrahenta systemy. Ulepszenia te nie mają związku z rutynowo i mechanicznie wprowadzanymi zmianami.

Za każdym razem są wynikiem procesów myślowych Wnioskodawcy oraz jego kreatywności, co pozwalało na stworzenie oprogramowania N niewystępującego dotychczas w gospodarkach niemieckich kontrahentów i każdorazowo stanowiło dla nich wartość dodaną.

Ponadto w ramach dodatkowej usługi Wnioskodawca często usprawniał wytworzone Oprogramowanie N o funkcje, zezwalające na połączenie i współpracę z Programem licencyjnym Wnioskodawcy, do którego dostęp następnie był udzielany na zasadach licencji niewyłącznej za dodatkową opłatą. Dodatkowo po wykonaniu zlecenia Kontrahenci mieli możliwość nabyć dostęp do kolejnych modułów Oprogramowania licencyjnego Wnioskodawcy za ustalonymi opłatami licencyjnymi.

W ramach realizacji usług związanych z umowami z niemieckimi kontrahentami Wnioskodawca nabywa prawa do programu komputerowego wytworzonego przez podwykonawcę, którego potem używa do rozwijania własnego oprogramowania wytwarzanego dla Klientów (niemieckich podmiotów). Nabyty program bierze udział w procesie implementacji funkcji zezwalającej na użytkowanie z Programu licencyjnego Wnioskodawcy oraz jego modułów.

Następnie cały program wytworzony dla Kontrahenta (zarówno ten nabyty jak i napisany przez Wnioskodawcę z wyłączeniem Programu licencyjnego i jego modułów) zostaje przekazany razem z autorskimi prawami Kontrahentowi.

Nabywając je Kontrahenci odnotowują wymierne zyski finansowe oraz wizerunkowe z tytułu funkcjonalności i rozwiązań wdrożonych przez Wnioskodawcę. Charakter Utworów N jednoznacznie wskazuje, że stanowią one wytwór intelektu na tyle innowacyjny, że nie występowały wcześniej w praktyce gospodarczej Firm oraz ich Klientów i tworzą dla nich wartość dodaną.

Tworząc Programy N Wnioskodawca nie współpracuje z żadnym zespołem, tworzy je sam od podstaw z wykorzystaniem doświadczenia, wiedzy, a także oprogramowania opisanego powyżej, do którego nabywa prawa majątkowego. Wymaga to od Wnioskodawcy odpowiedniej organizacji pracy pozwalającej na realizację usług na rzecz Kontrahentów w sposób spełniający ich oczekiwania.

Musi on działać w sposób systematyczny, aby jego działania były uporządkowane i metodyczne, aby uzyskać optymalne rozwiązanie. Każda czynność musi więc być zaplanowana, uporządkowana i prowadzić do określonego celu.

Tak samo wygląda proces tworzenia. Tworząc oprogramowanie Wnioskodawca działa w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Branża, w której Wnioskodawca tworzy oprogramowanie stale się rozwija i podlega ciągłym zmianom. Z tego powodu Wnioskodawca jest zmuszony do stałego nabywania wiedzy, zarówno z dziedziny robotyki przemysłowej jak i programowania. Następnie Wnioskodawca łączy zdobytą wiedzę z posiadanym już doświadczeniem i tworzy nowe, własne rozwiązania i programy w celu realizacji bieżących i przyszłych projektów lub rozwoju swoich autorskich programów komputerowych, co pozwala utrzymać Wnioskodawcy konkurencyjność na rynku.

Bez wątpienia należy stwierdzić, że charakter działalności Wnioskodawcy wiąże się ze stałym i celowościowym zwiększaniem zasobów wiedzy oraz wykorzystywaniem jej do tworzenia nowych zastosowań.

Przykłady programów komputerowych wytworzonych dla kontrahenta (...) (programy N):

•(...) - narzędzie służące do rzeczywistego poboru danych ze sterowników (...),

•(...) - narzędzie służące do automatycznego generowania kodu programów (...).

Wyżej wymienione programy komputerowe wytworzone przez Wnioskodawcę (zarówno dla Kontrahenta S, niemieckich kontrahentów oraz programy licencyjne) opisują ogólny charakter oraz cechy wszystkich wytworzonych przez niego programów komputerowych. Programy komputerowe tworzone w przyszłości również będą zawierały wyżej opisany charakter oraz cechy.

Podsumowując, Wnioskodawca bez wątpienia w ramach działalności gospodarczej prowadzi w sposób systematyczny, zaplanowany i metodyczny prace twórcze w celu tworzenia programów komputerowych, odpowiadających indywidualnym potrzebom i wymaganiom jego Kontrahentów.

Utwory powstające wskutek działalności twórczej Wnioskodawcy są odpowiednio ustalone, mają charakter innowacyjny, indywidualny i oryginalny, ponieważ wnoszą nową wartość do oprogramowania oraz produktów Kontrahentów.

Celem prac Wnioskodawcy jest tworzenie oraz ulepszenie zarówno autorskiego oprogramowania licencyjnego jak i oprogramowania tworzonego dla Kontrahentów poprzez ciągłe rozwijanie ich funkcjonalności.

Dla przykładu, poprzez wykorzystanie dotychczasowo zdobytej wiedzy i doświadczenia Wnioskodawca tworzy całkowicie nowe funkcjonalności w programach tworzonych dla niemieckich kontrahentów jak i w autorskim Programie licencyjnym, które są innowacyjne na skalę przedsiębiorstw jego użytkowników i w znacznym stopniu przyśpieszają proces produkcji oprogramowania do robotów przemysłowych marek (...).

Przekłada się to na wymierne zyski i zmniejszenie ryzyka błędów podczas produkcji oraz kosztów z tym związanych.

Działalność Wnioskodawcy bez wątpienia obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z zakresu programowania oraz innych obszarów z branży IT, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów (programów komputerowych) lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do tych produktów/usług.

Wszystkie efekty pracy Wnioskodawcy (nazywane w niniejszym wniosku „programami komputerowymi”, „programami licencyjnymi”, „programami źródłowymi”, „kodami źródłowymi”, „programami”, „oprogramowaniem”, „utworami”, „aplikacjami”) są zawsze utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i zawsze są wynikiem twórczej działalności Wnioskodawcy, odznaczają się oryginalnym i twórczym charakterem, a także w żadnym wypadku nie są efektem czynności powtarzalnych. Wnika to z faktu, iż tworząc programy komputerowe Wnioskodawca nie może korzystać z gotowych rozwiązań, każdorazowo musi podejść indywidualnie do projektów wyznaczanych przez kontrahentów i ich wymagań.

Na przykład tworząc Program licencyjny, którego zadaniem jest zoptymalizowanie procesów produkcyjnych robotów przemysłowych firm (...), Wnioskodawca musi zapoznać się ze specyfiką działania robotów oraz ich produkcji, a także szczegółowo zgłębić się w ich indywidualne języki programowania. Wymaga to od niego nabywania nowej wiedzy zarówno z branży Kontrahenta jak i z dziedziny programowania, aby w połączeniu z dotychczasową wiedzą mógł zoptymalizować działania swojego Programu licencyjnego, który będzie eliminował błędy przy etapie produkcyjnym oraz zapewniał dodatkowe funkcje przyśpieszające proces pisania programów na roboty, a w konsekwencji cały proces produkcji.

Do jego zadań należy samodzielne określenie planu działania, dobór odpowiednich metod i narzędzi oraz stworzenie nowych algorytmów rozwijających Program licencyjny oraz spełniających wymagania Kontrahentów. W żadnym wypadku Wnioskodawca nie może zastosować istniejących już rozwiązań i wzorców, gdyż w przypadku tak skomplikowanego programu komputerowego nie zadziałają. W związku z tym Wnioskodawca musi samodzielnie zaprojektować wszelkie wprowadzane funkcjonalności oraz zapewnić ich optymalizację.

Wytworzone przez Wnioskodawcę kody źródłowe zawsze są odrębnymi programami komputerowymi i podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim.

W przypadku „programów licencyjnych” Wnioskodawcy zawsze przysługują pełne autorskie prawa autorskie majątkowe i osobiste, gdyż nie przenosi ich na kontrahenta.

W przypadku programów komputerowych, które Wnioskodawca wytwarza w wyniku współpracy z Kontrahentem S oraz niemieckimi kontrahentami, Wnioskodawcy przysługują wszelkie autorskie prawa majątkowe oraz osobiste do momentu przeniesienia ich na Kontrahenta. Moment ten jest ściśle określony w umowach z Kontrahentami. Po przeniesieniu autorskich praw majątkowych do tych programów za określonym wynagrodzeniem nie przysługują one dłużej Wnioskodawcy.

Programy te zawsze powstają w wyniku działalności Wnioskodawcy polegającej na wytwarzaniu programów komputerowych opisanej w dziale II oraz III niniejszego Wniosku.

Działalność ta prowadzona jest w sposób systematyczny, zaplanowany i metodyczny, prowadzi do tworzenia programów komputerowych, odpowiadających indywidualnym potrzebom i wymaganiom Kontrahentów Wnioskodawcy.

Utwory powstające wskutek działalności twórczej Wnioskodawcy są odpowiednio ustalone, mają charakter innowacyjny, indywidualny i oryginalny, ponieważ wnoszą nową wartość do systemów i produktów Kontrahentów oraz użytkowników Programu licencyjnego. Wnioskodawca wykorzystuje dotychczasowo zdobytą wiedzę i doświadczenie do tworzenia całkowicie nowych funkcjonalności w programach tworzonych zarówno dla Kontrahentów jak i w autorskim Programie licencyjnym, które są innowacyjne na skalę przedsiębiorstw ich użytkowników, przynosząc wymierne zyski i skracają wewnętrzne procesy Kontrahentów. Wnioskodawca ulepszając lub tworząc oprogramowanie jednocześnie tworzy nowe kody oraz algorytmy w określonych językach programowania, co za każdym razem skutkuje powstaniem nowego prawa własności intelektualnej, które podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Należy zaznaczyć, że Wnioskodawca świadcząc usługi tworzenia oprogramowania nie wykonuje ich pod kierownictwem zlecającego te czynności. Przysługuje mu dowolność w wyborze dogodnego dla Niego miejsca oraz czasu świadczenia usług. Wnioskodawca stale w ramach prowadzonej działalności gospodarczej tworzy nowe programy komputerowe, a następnie rozwija je, modyfikuje oraz ulepsza, przy czym zmiany te nie mają powtarzalnego, rutynowego charakteru i za każdym razem odznaczają się innowacyjnością i w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u Wnioskodawcy funkcjonujących.

Na przykład tworząc Program licencyjny, a następnie rozwijając go w postaci tworzenia nowych modułów (programów licencyjnych, które są osobnymi i samodzielnymi programami komputerowymi) za każdym razem opracowuje On nową funkcjonalność, która wynika z szybko rozwijającej się branży programowania robotów przemysłowych i potrzeb jego Kontrahentów. Wprowadzane zmiany i modyfikacje za każdym razem powstają w wyniku twórczej działalności Wnioskodawcy i nie są wynikiem mechanicznego procesu myślowego.

Skutkuje to wytworzeniem Programów licencyjnych będących ulepszeniem pierwotnego Programu licencyjnego, w znacznym stopniu odznaczających się nowymi funkcjonalnościami oferowanymi przez Wnioskodawcę wobec Kontrahentów.

Z kolei zaś podczas tworzenia programów komputerowych na zlecenie niemieckich kontrahentów Wnioskodawca nie korzysta z ogólnych wzorców i standardowych algorytmów, które kiedyś sam stworzył i które funkcjonują w jego praktyce gospodarczej. Za każdym razem Wnioskodawca opracowuje nowe algorytmy oraz metody osiągnięcia pożądanej przez Kontrahenta funkcjonalności.

Mimo dużej liczby podpisywanych zleceń z niemieckimi kontrahentami Wnioskodawca nie powtarza również implementowanych funkcjonalności. Po skończeniu każdego zlecenia z niemieckimi kontrahentami, podpisywane nowe zlecenie dotyczy wytworzenia całkowicie innej funkcjonalności, przez co Wnioskodawca jest zmuszony do stworzenia nowych rozwiązań oraz algorytmów, gdyż stworzone wcześniej rozwiązania nie zadziałają.

Wnioskodawca na bieżąco tworzy nowe rozwiązania wykorzystujące najnowszą technologię, ponieważ tego oczekuje od niego kontrahent. Jeżeli sprzedawałby rozwiązania już istniejące w swojej praktyce gospodarczej, w tak dynamicznie zmieniającej się branży informatycznej szybko stałyby się przestarzałe, co znacznie obniżyłoby konkurencyjność Wnioskodawcy na rynku.

Wnioskodawca więc tworzy coraz to nowe rozwiązania - jego działalność opiera się na bezustannym ulepszaniu swoich rozwiązań w swojej działalności, które następnie oferuje innym i implementuje za odpowiednią opłatą do innych firm.

IV. Autorskie prawa do programu komputerowego

Wskutek wykonywanych czynności opisanych w dziale II, czyli:

a)tworzenia oprogramowania na mikrokontrolery w oparciu o zdobytą wiedzę dla Kontrahenta S,

b)tworzenia aplikacji o zadanej funkcjonalności dla Kontrahenta S,

c)tworzenia oprogramowania usprawniającego systemy dla niemieckich podmiotów,

d)programowaniu modułów oprogramowania, umożliwiających poszerzenie funkcjonalności wdrożonego autorskiego oprogramowania Wnioskodawcy dla niemieckich podmiotów,

e)tworzenia, rozwijania oraz ulepszania autorskiego oprogramowania licencyjnego i jego modułów, powstają programy źródłowe (kod źródłowy) stanowiące przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, które zostają odpowiednio ustalone w środowisku programistycznym.

Programy źródłowe są dziełami odrębnymi, których wyodrębnienie jest możliwe poprzez osobną dokumentację sporządzaną przez Wnioskodawcę i spełniają definicję techniczną programów komputerowych. Program komputerowy jest zbiorem instrukcji (rozkazów, poleceń) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników (Z. Okoń [w:] „Prawo autorskie i prawa pokrewne..., red. D. Flisak, s. 949-950).

Program komputerowy jest zestawem instrukcji komend kierowanych do komputera, który ma doprowadzić, po odpowiednim przetworzeniu tych instrukcji przez komputer do wywołania określonych funkcji (określonego działania) komputera, przy czym instrukcje te mogą być wyrażane w jakiejkolwiek formie lub postaci, a także mogą stanowić materiały projektowe, pod warunkiem jednak, że wyłącznie na ich podstawie możliwe jest stworzenie programu komputerowego (A. Wachowska, „Problematyczny status gier komputerowych (...)” [w:] „Ochrona gry komputerowej. Aktualne wyzwania prawne”, red. E. Traple, Warszawa 2015, s. 32-33).

Program źródłowy tworzony przez Wnioskodawcę, spełniający definicję programu komputerowego, podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062., dalej ustawa o PAIPP).

Sporządzony na piśmie kontrakt z Firmą S szczegółowo określa przeniesienie praw autorskich do utworów (programów źródłowych), jeżeli takowe zostaną wytworzone, na ściśle określonych polach eksploatacji.

Majątkowe prawa autorskie do utworów oraz ich elementów były przenoszone na Kontrahentów w momencie przekazania tych utworów w formie elektronicznej. Po przekazaniu praw autorskich do programów komputerowych prawa te nie przysługują Wnioskodawcy.

Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy za świadczenie usług dla Kontrahenta S było ustalane jako zryczałtowane miesięczne wynagrodzenie określone w zawartej umowie wraz z ewentualnym zwrotem kosztów. Przychody osiągane w wyniku umowy z Kontrahentem S w 100% stanowiły przychody z tytułu przeniesienia praw autorskich do oprogramowania wytworzonego przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca w ramach umowy z Kontrahentem S stosował stały okres rozliczeniowy, tj. okres miesięczny. Usługi świadczone w ramach umów z niemieckimi kontrahentami są rozliczane po ich wykonaniu lub po wykonaniu części usług, które każdorazowo są zawarte w umowie z kontrahentami. Okres rozliczeniowy w ramach współpracy z kontrahentem S zaczynał się od ustalenia ogólnych wskazań oraz zapotrzebowania Kontrahenta. Według tych informacji Wnioskodawca następnie projektował daną funkcjonalność, określał niezbędne narzędzia do wykonania projektu oraz opracowywał plan działania. W zależności od wielkości wprowadzanej funkcjonalności Wnioskodawca mógł zamknąć dany projekt w jednym miesiącu lub kontynuować pracę nad daną funkcjonalnością, by ostatecznie ukończyć projekt w następnych okresach rozliczeniowych.

Niezależnie od momentu ukończenia projektu, Wnioskodawca dopiero po jego ukończeniu przekazywał program komputerowy w postaci fizycznego nośnika i dopiero z momentem przekazania tego utworu Wnioskodawca przenosił autorskie prawa majątkowe do wytworzonego programu. Niezależnie od tego, czy projekt został ukończony, Wnioskodawca na koniec miesiąca wystawiał fakturę na stałą miesięczną kwotę określoną w umowie z Kontrahentem, która nie zmieniała się bez względu na stopień ukończenia programu. W przypadku ukończenia programu komputerowego w trakcie jednego okresu rozliczeniowego Wnioskodawca wystawiał za jego wykonanie jedną fakturę. W przypadku ukończenia programu komputerowego w trakcie więcej niż jednego okresu rozliczeniowego, wszystkie faktury wystawione w przeciągu minionych okresów rozliczeniowych (miesięcy) dotyczyły wytworzenia tego jednego programu komputerowego.

W ramach umowy realizowanej z Kontrahentem S Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych oraz z tytułu niżej wymienionych czynności:

•tworzenie dokumentacji kodu źródłowego, która jest jego integralną częścią, część dokumentacji jest wprost zawarta w kodzie źródłowym i jest jego nierozerwalną częścią.

•udział w spotkaniach ze zleceniodawcą (2 godziny tygodniowo)

Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta S nie wyodrębniają wynagrodzenia z tytułu przeniesienia majątkowych praw autorskich do poszczególnych efektów prac Wnioskodawcy. Wnioskodawca wystawia dla Kontrahenta S comiesięczną fakturę o stałej kwocie, bez względu na stopień ukończenia danego projektu, w związku z tym wynagrodzenie ujęte na fakturze odnosi się do całości usług świadczonych dla Kontrahenta S.

Wnioskodawca w tym momencie pragnie podkreślić, że wszystkie wymienione w umowie usługi skutkują wytworzeniem programów komputerowych.

Są to niżej wymienione usługi:

a)tworzenie kodu programów komputerowych,

b)tworzenie dokumentacji kodu źródłowego - jest jego integralną częścią wprost zawartą w kodzie źródłowym i stanowi jego nierozerwalną część,

c)Udział w spotkaniach ze zleceniodawcą (2 godziny tygodniowo) - spotkania mają bezpośredni wpływ na ostateczny kształt oraz wprowadzane funkcjonalności, są na nich omawiane aktualnie podejmowane projekty, Wnioskodawca przedstawia dobrane przez siebie metody i narzędzia. Kontrahent S może wskazać swoje uwagi oraz poprawki, które Wnioskodawca następnie uwzględnia w procesie tworzenia. Bez tych spotkań niemożliwe byłoby ustalenie końcowego efektu podejmowanych przez Wnioskodawcę prac (tworzenia programów komputerowych).

Podsumowując, wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach umowy z Kontrahentem S są ściśle związane z wytwarzaniem programów komputerowych, Wnioskodawca nie świadczy pozostałych usług programistycznych lub informatycznych niezwiązanych z wytwarzaniem programów komputerowych.

W związku z tym całe wynagrodzenie otrzymywane w ramach umowy z Kontrahentem S dotyczy wynagrodzenia z tytułu wytworzenia programów komputerowych oraz przeniesienia ich autorskich praw majątkowych z Wnioskodawcy na kontrahenta.

Do Programu licencyjnego Wnioskodawca nie przenosi praw autorskich. Przed użytkowaniem programu Klient musi zaakceptować umowę licencyjną, która jasno określa warunki użytkowania. Licencja wyklucza jakiekolwiek przeniesienia praw autorskich na użytkowników, pozostają one przy Wnioskodawcy. Ponadto umowa licencyjna określa, że użytkownik programu (licencjobiorca) nie może udzielać sublicencji bez pisemnej zgody Wnioskodawcy, nie może kopiować, modyfikować ani rozdzielać składników Oprogramowania lub przeprowadzać inżynierii odwrotnej, nie może usuwać uwag o prawach autorskich ani żadnych innych oznaczeń o prawnej własności produktu Oprogramowania.

Umowa licencyjna zaznacza również, że w jej wyniku na licencjobiorcę nie są przenoszone żadne prawa autorskie ani inne prawa własności intelektualnej. Te są w całości zachowywane przez Wnioskodawcę.

Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu opłat licencyjnych jest ustalane odgórnie w ofercie Wnioskodawcy. Wnioskodawca samodzielnie ustala wysokość opłaty licencyjnej do Programu licencyjnego. Licencjobiorca przed nabyciem licencji zapoznaje się z cennikiem widniejącym na stronie internetowej Wnioskodawcy w jego sklepie internetowym. Licencjobiorca może nabyć licencje za określoną cenę, która w całości stanowi opłatę z tytułu udzielenia licencji do Programu licencyjnego, a więc w całości jest dla Wnioskodawcy przychodem z tytułu udzielenia na rzecz Kontrahenta licencji do Programu licencyjnego.

Wyjątkami są sytuacje, kiedy Wnioskodawca jednocześnie oprócz świadczenia usług programistycznych dla niemieckich kontrahentów w ramach tej samej umowy dokonuje sprzedaży kluczy licencyjnych do Programu licencyjnego. Wynagrodzenie z tytułu opłaty licencyjnej jest wtedy ustalane przez Wnioskodawcę indywidualnie z Kontrahentem, a sama transakcja jak i jej warunki są uwzględnione na umowie.

Po wykonaniu usługi Wnioskodawca wystawia jedną fakturę z tytułu przeniesienia praw autorskich do wytworzonego w ramach umowy oprogramowania oraz z tytuły opłaty licencyjnej.

Wnioskodawca dokonuje sprzedaży licencji do swoich autorskich programów komputerowych za pomocą oferty na jego stronie internetowej oraz w wyniku podpisania indywidualnej umowy z niemieckimi kontrahentami. W przypadku nabycia licencji przez Kontrahentów Wnioskodawcy za pomocą jego strony internetowej, Kontrahent składa zamówienie na określone klucze licencyjne dające mu dostęp do poszczególnych modułów Programu licencyjnego (moduły te są osobnymi programami komputerowymi) oraz dokonuje jednorazowej opłaty licencyjnej. Opłata ta jest wyszczególniona na stronie internetowej Wnioskodawcy i decydując się na zakup licencji do Programu licencyjnego Wnioskodawcy Kontrahent akceptuje tę kwotę. Po dokonaniu tej opłaty Wnioskodawca transportuje klucz licencyjny na fizycznym nośniku do Kontrahenta i po jego otrzymaniu Kontrahent otrzymuje dostęp do nabytego Programu licencyjnego.

W przypadku nabycia licencji przez niemieckich kontrahentów w wyniku podpisanej umowy Wnioskodawca indywidualnie ustala z Kontrahentem cenę za pożądane przez Kontrahenta klucze licencyjne, która następnie jest zawarta w podpisywanej umowie. Następnie Wnioskodawca transportuje określone klucze licencyjne na fizycznym nośniku do Kontrahenta i po jego otrzymaniu Kontrahent otrzymuje dostęp do Programu licencyjnego. Po otrzymaniu przez Kontrahenta kluczy licencyjnych Wnioskodawca wystawia fakturę na kwotę ustaloną w umowie.

Sposób udzielania licencji przez Wnioskodawcę dla klientów indywidualnych (innych niż niemieccy kontrahenci, z którymi podpisywana jest umowa na zakup licencji do Programów licencyjnych), jest zawsze taki sam i opiera się on na przekazaniu przez Wnioskodawcę fizycznego nośnika USB (klucza licencyjnego) Kontrahentowi w ramach ustalonej jednorazowej opłaty licencyjnej.

Udostępnienie licencji przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta potwierdzają:

1)przekazanie fizycznego nośnika USB (klucza licencyjnego),

2)potwierdzenie odbioru przesyłki od firmy kurierskiej lub podpisany przez Kontrahenta protokół odebrania (jeżeli klucz licencyjny został wysłany za pośrednictwem firmy kurierskiej, a nie dostarczony osobiście przez Wnioskodawcę),

3)potwierdzenie uiszczenia opłaty licencyjnej przez Kontrahentów,

4)każdorazowo użytkownik Programu licencyjnego (licencjobiorca, a więc Kontrahent nabywający licencję do Programu licencyjnego) przed pierwszym uruchomieniem Programu licencyjnego musi zaakceptować warunki umowy licencyjnej ustalonej przez Wnioskodawcę. Bez akceptacji tejże umowy niemożliwym jest korzystanie z Programu licencyjnego i jego modułów.

W przypadku Kontrahentów, z którymi Wnioskodawca podpisuje umowę na zakup kluczy licencyjnych do Programów licencyjnych (niemieccy kontrahenci), Wnioskodawca udziela licencji na dwa sposoby:

a)przekazanie fizycznego nośnika USB (klucza licencyjnego) – następuje w przypadku zakupu licencji do konkretnego Programu licencyjnego lub jego modułów,

b)udostępnienie serwera licencji - Kontrahenci mają możliwość nabycia licencji, dającej dostęp do serwera wszystkich licencji Wnioskodawcy online. Dostęp do tego serwera udzielany jest na okres jednego roku i po tym terminie kontrahent może przedłużyć działanie licencji o kolejny rok ponawiając opłatę licencyjną.

Jednak w ramach dostępu do tego serwera Kontrahenci otrzymują dodatkowe funkcje, jak np. możliwość konfiguracji wybranych kluczy licencyjnych.

W przypadku sposobu z pkt. a) potwierdzeniem udostępnienia licencji są wszystkie powyższe punkty od 1 do 4 z odpowiedzi na to pytanie.

W przypadku sposobu z pkt. b) potwierdzeniem udostępnienia licencji są powyższe punkty 3-4 z odpowiedzi na to pytanie.

Wnioskodawca z użytkownikami licencji rozlicza się po uregulowaniu opłaty licencyjnej za użytkowanie Programu licencyjnego, wtedy dopiero udostępniany jest klucz licencyjny.

Sytuacja różni się w przypadku kontrahentów, dla których Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne i jednocześnie udziela odpłatnej licencji na autorski Program licencyjny (niemieccy kontrahenci). Wtedy Wnioskodawca najpierw dostarcza klucze licencyjne (które były uwzględnione w warunkach umowy z kontrahentem), a następnie wystawia fakturę dla Kontrahenta z tytułu opłaty licencyjnej. Każdorazowo na fakturze widnieje termin zapłaty.

Standardowa opłata licencyjna za udzielenie dostępu do Programu licencyjnego jest jednorazowa i nie podlega ponowieniu po ustalonym wcześniej okresie czasu. Dostęp do oprogramowania jest przydzielany bezterminowo, a użytkownik Programu licencyjnego ma możliwość nabycia nowych modułów Programu licencyjnego (jego nowych, wprowadzanych na bieżąco funkcjonalności lub zablokowanych do tej pory dla użytkownika funkcji). Kontrahenci mogą indywidualnie dokupić licencję na każdy moduł z osobna (która ponownie będzie jednorazową opłatą licencyjną na bezterminowy dostęp), a proces nabycia licencji na dodatkowe moduły (programy licencyjne) wygląda identycznie jak wyżej opisany proces. Kontrahenci mogą jednak skorzystać również z miesięcznej subskrypcji oferowanej przez Wnioskodawcę, która za comiesięczną opłatą (stosunkowo niższą od kosztu nabycia licencji do wszystkich modułów) zezwala na dostęp do wszystkich modułów oraz wcześniej zablokowanych funkcji na okres jednego miesiąca, po tym okresie Kontrahenci mogą ponowić opłatę za miesięczną subskrypcję i tym samym wznowić okres miesięcznego dostępu do wszystkich programów licencyjnych.

Wnioskodawca oprócz wyżej wymienionych typów licencji i ich okresów rozliczeniowych posiada również w swojej ofercie licencję, która zapewnia dostęp do serwera z wszystkimi licencjami na programy licencyjne Wnioskodawcy.

Za określoną opłatą Kontrahenci mogą nabyć dostęp do serwera na okres jednego roku, a po tym czasie ponowić opłatę i tym samym przedłużyć dostęp o kolejny rok. Po zamówieniu tego rodzaju licencji przez Kontrahenta Wnioskodawca wystawia fakturę z indywidualnie określonym terminem płatności oraz przydziela dostęp Kontrahentowi do opisywanego serwera na okres jednego roku. Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę dla kontrahentów tylko z tytułu udzielania licencji do Programu licencyjnego w całości dotyczą wynagrodzenia z tytułu udzielenia licencji.

Dla Kontrahentów, dla których Wnioskodawca oprócz udzielenia licencji do Programu licencyjnego świadczył również usługi programistyczne (w tym tworzył program komputerowy i przenosił do niego prawa autorskie na Kontrahenta) może wystawić łączną fakturę za całość przedmiotu umowy, jednak pozycje faktury wyodrębniają kwotę wynagrodzenia należnego z tytułu przeniesienia praw autorskich i świadczenia usług programistycznych oraz kwotę wynagrodzenia należnego z tytułu udzielenia licencji do Programu licencyjnego. Zdarza się, że w opisanej sytuacji Wnioskodawca wystawia fakturę z jedną pozycją, która zawiera w sobie wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw autorskich na Kontrahenta oraz wynagrodzenie z tytułu opłaty licencyjnej łącznie. W takich sytuacjach umowa z Kontrahentem zawiera kwotowe rozdzielenie wynagrodzenia na obie usługi, których łączna wartość jest wartością z faktury. Sporządzone na piśmie kontrakty z niemieckimi podmiotami szczegółowo określają przeniesienie praw autorskich do utworów (programów źródłowych), jeżeli takowe zostaną wytworzone, na ściśle określonych polach eksploatacji.

Majątkowe prawa autorskie do Utworów N oraz ich elementów są przenoszone na Kontrahentów w momencie przekazania tych utworów w formie elektronicznej lub na fizycznym nośniku. Po przekazaniu praw autorskich do Programów N prawa te nie przysługują Wnioskodawcy.

W ramach umów realizowanych z niemieckimi kontrahentami Wnioskodawca do sierpnia 2022 r. otrzymywał wynagrodzenie wyłącznie z tytułu przenoszenia na Kontrahenta autorskich praw majątkowych do wytworzonych w ramach zlecenia programów komputerowych.

Wyjątkiem jest sytuacja, w której Wnioskodawca oprócz wytworzenia programu komputerowego i przeniesienie do niego autorskich praw majątkowych na kontrahenta dokonuje jednocześnie sprzedaży kluczy licencyjnych do wytworzonego przez siebie Programu licencyjnego. Wtedy umowa zawiera wynagrodzenie z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do programu komputerowego oraz z tytułu jednorazowej opłaty licencyjnej, jednak obie kwoty są wyodrębnione na umowie. Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy z tytułu umów z zagranicznymi podmiotami ustalane jest odgórnie za wykonanie całego zlecenia.

Przychody uzyskiwane w ramach tych umów w 100% stanowią przychody z tytułu przeniesienia praw autorskich do Programów N wytworzonych przez Wnioskodawcę.

Czasami Wnioskodawca wraz z wytworzeniem Oprogramowania N, do którego następnie przenosi autorskie prawa majątkowe, udziela jednocześnie licencji na swój autorski Program licencyjny oraz jego poszczególne moduły, co także zostaje uwzględnione w zapisach umowy (sytuacja ta została opisana w rozdziale II i III niniejszego wniosku).

Wynagrodzenie w tym przypadku z tytułu wykonania zlecenia obejmuje wynagrodzenie należne za przeniesienie praw autorskich, a także zawiera w sobie opłatę licencyjną, jednak kwoty wynagrodzenia za obie pozycje są rozdzielone na ofercie składanej Kontrahentom.

Okres rozliczeniowy w ramach współpracy z niemieckimi kontrahentami nie jest stały i każdorazowo zależy od stopnia skomplikowania programu komputerowego, którego dotyczy zlecenie. Wnioskodawca prace rozpoczyna od ustalenia z Kontrahentami ogólnych wskazań oraz zapotrzebowania Kontrahentów. Według tych informacji Wnioskodawca następnie projektuje daną funkcjonalność, określa niezbędne narzędzia do wykonania projektu oraz opracowuje plan działania. Umowa podpisywana z Kontrahentami każdorazowo wyodrębnia wszystkie usługi, do których realizacji zobowiązał się Wnioskodawca. Przykładowo, jeżeli podpisana umowa zawiera wytworzenie oprogramowania (i przeniesienia autorskich prawu majątkowych do niego), a oprócz tego kontrahent nabywa klucze licencyjne do Programu licencyjnego Wnioskodawcy, to nabycie tych kluczy również jest uwzględnione w umowie. Wnioskodawca w takim zleceniu może wystawić dwie faktury, pierwszą po realizacji jednego z dwóch wymienionych przedmiotów umowy oraz drugą po realizacji drugiego przedmiotu umowy.

Wnioskodawca może również wystawić jedną fakturę za całe zlecenie (łącznie za oba przedmioty umowy), jeżeli daty realizacji poszczególnych przedmiotów umowy są ze sobą zbieżne. Stawka należna za wykonanie poszczególnych przedmiotów umowy nie jest stała i za każdym razem jest indywidualnie ustalana pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem.

Autorskie prawa majątkowe do wytworzonego programu komputerowego Wnioskodawca przekazuje po realizacji zlecenia, z momentem przekazania utworu na fizycznym nośniku.

Następnie wystawia fakturę dla kontrahenta, na kwotę zależną od wyżej wymienionych czynników i ustaloną w umowie.

Po zakończeniu zlecenia umowa kończy się, a Wnioskodawca i Kontrahent mogą podpisać nową umowę na innych warunkach, jednak sposób rozliczenia będzie identyczny. W ramach realizacji usług dla podmiotów niemieckich Wnioskodawca całe otrzymywane wynagrodzenie otrzymuje z tytułu przeniesienia praw autorskich, więc pozycja na fakturze jest jednoznaczna z wyodrębnieniem wynagrodzenia z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonego w ramach zlecenia programu komputerowego (dotyczy umów realizowanych przed 1 marca 2022 r., od tego dnia wszelkie umowy zawierane przez Wnioskodawcę określają wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych jako 95% ogólnej kwoty wynagrodzenia za realizację zlecenia. W tym przypadku wynagrodzenie nie będzie wyodrębnione na fakturze, jednak zostanie ono określone warunkami umowy).

Wyjątkiem jest sytuacja, w której umowa oprócz wytworzenia programu komputerowego i przeniesienia do niego praw uwzględnia nabycie przez Kontrahenta dostępu do Programu licencyjnego Wnioskodawcy w postaci kluczy licencyjnych (w ramach opłaty licencyjnej).

Wtedy Wnioskodawca może wyodrębnić na fakturze część wynagrodzenia z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonego programu komputerowego na kontrahenta oraz część wynagrodzenia z tytułu opłaty licencyjnej do Programu licencyjnego lub wystawić dwie faktury na obie usługi. Jednak Wnioskodawca zamiast tego może zastosować to wyodrębnienie już w umowie podpisywanej z kontrahentem i wtedy wystawić łączną fakturę za całość zrealizowanego zlecenia w jednej pozycji.

Wnioskodawca tworząc i implementując zarówno Program S jak i Programy N wzbogaca systemy Kontrahentów o nowe funkcjonalności, rozwiązania i elementy niewystępujące do tej pory. Tworzenie oraz następnie ulepszenie ich nie ma charakteru rutynowego i nie jest powiązane z dokonywaniem niezbędnych poprawek w oprogramowaniu, wytworzone programy źródłowe stanowią osobne oprogramowanie. Wnioskodawca pisząc kod źródłowy Programów N tworzy je całkowicie od podstaw, w związku z czym w celu ich wytworzenia nie miał dostępu do kodu źródłowego programów już funkcjonujących w Systemach Kontrahentów, nie nabywał do nich praw autorskich ani licencji.

Oprogramowanie N tworzone dla niemieckich podmiotów składa się z jego autorskiego programu komputerowego oraz oprogramowania wytworzonego przez podwykonawcę Wnioskodawcy. Nabyte oprogramowanie jedynie uzupełnia kod źródłowy Wnioskodawcy, zezwalając mu na połączenie się autorskimi programami Wnioskodawcy do udzielanych licencji. Prawa majątkowe do nabytego oprogramowania są w całości przenoszone na Wnioskodawcę. Wnioskodawca zaznacza, że nabyte od podwykonawcy programy komputerowe są częścią jedynie programów N i nie mają wpływu na pozostałe programy komputerowe tworzone przez Wnioskodawcę (programy S, programy licencyjne). Wnioskodawcę z podwykonawcą wiąże umowa na zasadach B2B, która szczegółowo określa warunki tej współpracy. Wnioskodawca w poszczególnych projektach zlecał podwykonawcy wytworzenie programu komputerowego, który był pisany indywidualnie pod aktualne zlecenie wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz niemieckich kontrahentów. Po wykonaniu tego zlecenia przez podwykonawcę Wnioskodawca nabywał autorskie prawa majątkowe do wytworzonego w ramach umowy (z podwykonawcą) programu komputerowego. Tak nabyty program komputerowy był następnie łączony z programem komputerowym tworzonym przez Wnioskodawcę na rzecz niemieckich kontrahentów (w ramach konkretnej umowy) i stanowił jego składową. Wnioskodawca dzięki nabyciu autorskich praw majątkowych do programu wytworzonego przez podwykonawcę posiadał pełnię autorskich praw majątkowych do końcowej wersji programu komputerowego pisanego na zlecenie niemieckiego podmiotu. Wnioskodawca następnie przekazywał na fizycznym nośniku tę końcową wersję programu komputerowego i tym samym przenosił na kontrahenta autorskie prawa majątkowe do całego kodu źródłowego (programu powstałego w wyniku połączenia programu nabytego od podwykonawcy z programem napisanym samodzielnie przez Wnioskodawcę). Z tytułu przeniesienia tych praw otrzymywał następnie wynagrodzenie od niemieckiego kontrahenta, a więc koszt ten jest bezpośrednio powiązany działalnością Wnioskodawcy polegającą na wytwarzaniu oprogramowania dla niemieckich kontrahentów (dotyczy tylko umów, przy których Wnioskodawca zlecał prace podwykonawcy).

Efektem prac zleconych przez Wnioskodawcę podwykonawcy jest zawsze utwór będący osobnym programem komputerowym. Autorskie prawa majątkowe do tego programu przysługują podwykonawcy, do momentu przeniesienia ich na Wnioskodawcę, co uwzględnione jest w warunkach umowy zawartej między obiema stronami. Do przeniesienia tych praw dochodzi za każdym razem po przekazaniu utworu Wnioskodawcy na określonych w umowie polach eksploatacji. Podwykonawcy w stosunku do Wnioskodawcy nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podwykonawcy realizują zlecenia dla Wnioskodawcy w ramach prowadzonej przez nich, tj. podwykonawców, działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca nie nabywa powtarzającego się, identycznego oprogramowania od podwykonawców dla każdego zlecenia (przy którym następowało zlecanie tych prac), lecz za każdym razem zleca wytworzenie osobnego programu komputerowego dopasowanego do systemu kontrahenta, kodu napisanego już przez Wnioskodawcę oraz wymogów i wskazań w danym zleceniu. W wyniku tego zlecenia (podwykonawcy) zawsze powstaje odmienny utwór charakteryzujący się indywidualnością i oryginalnością, wnoszący nową, zróżnicowaną wartość do programów komputerowych napisanych przez Wnioskodawcę zależnie od realizowanego zlecenia na rzecz niemieckich kontrahentów. Wnioskodawca nabywa od podwykonawców utwór, będący indywidualnym programem komputerowym, a także autorskie prawa majątkowe do niego. W ramach realizowanych przez podwykonawcę zleceń Wnioskodawca nabywa kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

W przypadku Programu S Wnioskodawca po przeniesieniu praw autorskich do wytworzonego oprogramowania uzyskiwał dostęp do jego poprzednich wersji, do których musiał mieć dostęp w celu jego dalszego rozwinięcia i ulepszenia, przy czym dostęp ten nie jest udzielany na zasadach licencji ani nabycia autorskich praw. Rozwinięcie i ulepszenie tego programu odbywało się poprzez napisanie osobnych programów źródłowych, wzbogacających Program S o nowe funkcjonalności i rozwiązania. Wnioskodawca do udostępnionej części Programu S nie mógł korzystać z praw autorskich na określonych polach eksploatacji oraz udzielać licencji do niego ani odnosić żadnych innych korzyści z udostępnionego mu kodu źródłowego aplikacji.

Wnioskodawca był samodzielnym twórcą i jedynym właścicielem tego oprogramowania, do czasu przeniesienia do niego praw na Kontrahenta lub Klientów. Wnioskodawca stale ulepsza i rozwija Program licencyjny oraz jego moduły. Jest to niezbędne dla utrzymania konkurencyjności programu na rynku oraz w celu spełnienia potrzeb Kontrahentów, przy czym ulepszanie to nie ma charakteru rutynowego i nie jest związane z wykonywaniem niezbędnych poprawek w oprogramowaniu, a w jego wyniku powstają funkcjonalności niewystępujące do tej pory.

Wnioskodawca jest stałym właścicielem autorskich praw majątkowych do tego oprogramowania i nie przenosi ich z momentem udzielenia licencji. W celu ulepszenia Programu licencyjnego Wnioskodawca nie nabywa autorskich praw do innego oprogramowania, rozwija je w pełni samodzielnie.

Zarówno umowa z Kontrahentem S jak i umowy z niemieckimi kontrahentami określają przeniesienie przez Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych na kontrahentów w momencie przekazania wytworzonego w ramach zlecenia programu komputerowego na fizycznym nośniku. Potwierdzenie przeniesienia tych praw stanowi fizyczne przekazanie nośnika, potwierdzenie odbioru przesyłki od firmy kurierskiej lub podpisany przez Kontrahenta protokół odebrania (jeżeli nośnik został wysłany za pośrednictwem firmy kurierskiej, a nie dostarczony osobiście przez Wnioskodawcę), wystawienie faktury przez Wnioskodawcę oraz zapłata za tę fakturę przez Kontrahentów.

W ramach współpracy z Kontrahentem S Wnioskodawca wyodrębniał programy komputerowe na podstawie wytycznych otrzymywanych przez Kontrahenta. Po otrzymaniu tych wytycznych Wnioskodawca projektował funkcjonalności, które muszą zostać zaimplementowane i te funkcjonalności stanowiły jego wyodrębnione programy komputerowe. Prawa do nich przenosił łącznie po napisaniu wszystkich programów spełniających określone wytyczne od Kontrahenta w momencie przekazania utworu Kontrahentowi.

W ramach współpracy z niemieckimi podmiotami Wnioskodawca wyodrębnia programy komputerowe na podstawie umowy podpisywanej z Kontrahentem. Umowy podpisywane są na wytworzenie jednego programu komputerowego, a realizacja zlecenia, przekazanie utworu przez Wnioskodawcę Kontrahentowi i tym samym przeniesienie na niego autorskich praw majątkowych do przekazywanego utworu kończy się wystawieniem faktury i zakończeniem całego zlecenia. Jeżeli Wnioskodawca ma wytworzyć kolejny program komputerowy dla tego Kontrahenta, podpisywana jest nowa umowa.

V. Koszty uzyskania przychodów

Wnioskodawca w ramach swojej działalności programistycznej ponosi lub będzie ponosił następujące koszty:

1)Koszty eksploatacji pojazdu (serwis, paliwo) – Wnioskodawca świadcząc usługi programistyczne odbywa regularne spotkania z Kontrahentami w celu omówienia niezbędnych funkcji tworzonego programu. W tym celu używa własnego samochodu, gdyż zezwala to na minimalizację czasu poświęconego na dojazd, co przekłada się na możliwość lepszego rozplanowania czasem oraz zwiększoną swobodnością tworzenia oprogramowania. Równie ważny jest serwis pojazdu, dzięki któremu Wnioskodawca ma możliwość stałego i bezawaryjnego korzystania z pojazdu co zezwala na spotkania z Kontrahentami w dowolnym czasie dogodnym dla planu pracy ustalonego przez Wnioskodawcę. Koszty te dotyczą całego oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę.

2)Odpisy amortyzacyjne samochodu – są dokonywane na podstawie art. 22a ustawy o PIT i są odzwierciedleniem jego ekonomicznego zużycia. Samochód podlega zużyciu wskutek jego normalnego użytkowania. Jako, że samochód jest używany w działalności gospodarczej w sposób opisany powyżej - podobnie jak koszty eksploatacyjne - odpisy amortyzacyjne będą stanowić koszt uzyskania przychodu dla prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności związanej z wytwarzaniem oprogramowania. Koszt ten dotyczy całego oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę.

3)Zakup i serwis sprzętu komputerowego – wydatki te są niezbędne, aby Wnioskodawca mógł tworzyć programy komputerowe oraz ich części. W zawodzie programisty sprzęt komputerowy jest niezbędnym narzędziem i w celu prawidłowego i sprawnego wytwarzania oprogramowania spełniającego oczekiwania Kontrahentów konieczne jest stałe serwisowanie oraz aktualizowanie sprzętu do najnowszych standardów i wymagań rynkowych. Komputer jest bezsprzecznym elementem tworzenia oprogramowania oraz dokumentacji niezbędnej do rzetelnego świadczenia usług. Równie ważnymi elementami są części i akcesoria komputerowe, pozwalające na prawidłową prace sprzętu: kable zasilające, kable USB, myszki, monitory, klawiatury, nośniki pamięci. Koszt ten dotyczy całego oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę.

4)Odpisy amortyzacyjne sprzętu komputerowego – jest to koszt niezbędny i nierozłączny podczas tworzenia oprogramowania na sprzęcie komputerowym. Zakupiony sprzęt podlega stałemu zużyciu poprzez normalne użytkowanie, które Wnioskodawca ujmuje w księgach jako odpisy amortyzacyjne. Dlatego jednoznacznie tak jak koszty zakupu i serwisu sprzętu komputerowego, odpisy amortyzacyjnego tego sprzętu również stanowi koszt uzyskania przychodu dla całej prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności opisanej w dziale II.

5)Zakup licencji na systemy operacyjne – koszt ten jest niezbędny do prawidłowego działania sprzętu komputerowego i bez niego również niemożliwe jest wytworzenie programu komputerowego. Aby utrzymać standardy rynkowe Wnioskodawca musi stale aktualizować system operacyjny do sprawnego i bezawaryjnego świadczenia usług. W zależności od wykonywanego zlecenia lub świadczenia usług w ramach umowy Wnioskodawca może być zmuszony do programowania w różnych systemach operacyjnych, co wiąże się z kosztem ich nabycia oraz aktualizowania. Koszt ten dotyczy całego oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę.

6)Zakup kluczy sprzętowych USB – wydatek ten służy do dystrybucji licencji na autorskie oprogramowanie, z których osiąga znaczną część przychodów. Bez kluczy sprzętowych niemożliwe byłoby uzyskiwanie przychodów z tytułu opłat licencyjnych, ponieważ ich dystrybucja odbywa się wyłącznie za pomocą fizycznych nośników. Koszt ten dotyczy działalności opisanej w dziale II niniejszego wniosku dotyczącej przychodów z opłat licencyjnych.

7)Usługi księgowe – prowadzenie ksiąg i ewidencji podatkowych przez przedsiębiorcę prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą jest działaniem niezbędnym do dopełnienia niezbędnych obowiązków wobec państwa i organów podatkowych. Dzięki powierzeniu księgowości zewnętrznej firmie Wnioskodawca ma pewność o poprawności prowadzonych dokumentacji i może w całości skupić się na świadczeniu usług programistycznych. Koszt ten dotyczy całego oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę.

8)Usługi doradcze – dzięki temu wydatkowi Wnioskodawca ma pewność co do regulacji dotyczących autorskich praw majątkowych, a także bezsprzecznie jest w stanie zabezpieczyć przysługujące mu autorskie prawa. Dzięki temu zabezpiecza swoje przychody z przeniesienia praw autorskich i ma pewność niepodważalności swoich praw do wytwarzanych utworów. Koszt ten dotyczy całego oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę.

9)Usługi telekomunikacyjne – wydatki te pozwalają na utrzymanie niezbędnych kanałów kontaktowych do prowadzenia działalności na rzecz kontrahentów zagranicznych. Brak tego kosztu całkowicie uniemożliwiłby współpracę z Kontrahentami. Internet jest również źródłem pozyskiwania wiedzy niezbędnej do prawidłowego wykonywania usług programisty. W dzisiejszych realiach przy bardzo szybko zmieniającej się technologii niemożliwym jest czerpanie wiedzy wyłącznie z książek. Internet pozwala na dostęp do wciąż aktualizowanej bazy danych, z której Wnioskodawca może korzystać na bieżąco w swojej działalności w celu spełnienia oczekiwań i wymagań Kontrahentów w jak najlepszym stopniu. Koszt ten dotyczy całego oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę.

10)Składki na ubezpieczenie społeczne – ponoszenie tego kosztu jest niezbędne, aby móc prowadzić w Polsce legalnie działalność gospodarczą, co w przypadku Wnioskodawcy przekłada się na możliwość świadczenia usług programistycznych o charakterze twórczym. Koszt ten dotyczy całego oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę.

11)Ujemne różnice kursowe – jest to niezbędny koszt ponoszony przez Wnioskodawcę podczas świadczenia usług programistycznych dla zagranicznych Kontrahentów. Koszt ten dotyczy całego oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę. Jednocześnie w przypadku dodatnich różnic kursowych transakcyjnych Wnioskodawca powiększy o nie przychód ze sprzedaży kwalifikowanego IP/opłat licencyjnych do autorskiego oprogramowania. Dodatnie różnice kursowe od środków własnych stanowić będą pozostałe przychody Wnioskodawcy.

12)Prowizje bankowe - Wnioskodawca w celu rozliczeń z Kontrahentami, dla których wytwarza kwalifikowane IP posiada konto bankowe, w wyniku którego ponosi koszt związany z jego utrzymaniem. Prowizje bankowe stanowią więc koszt uzyskania przychodu i jest związany z działalnością Wnioskodawcy polegającą na świadczeniu usług programistycznych. Koszt ten dotyczy całego oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę.

13)Koszt nabycia praw majątkowych do programów komputerowych – w celu usprawnienia świadczonych usług oraz zoptymalizowania czasu tworzenia oprogramowania Wnioskodawca nabywa prawa majątkowe do kodu źródłowego, wytworzonego w wyniku współpracy Wnioskodawcy z podwykonawcą o określonym przez Wnioskodawcę celu oraz funkcjonalności. Nabyty kod źródłowy stanowił uzupełnienie programu wytworzonego w pełni samodzielnie przez Wnioskodawcę, co pozwalało Wnioskodawcy na oszczędność czasu, który mógł zostać przeznaczony na wytworzenie skomplikowanych działań programistycznych. Koszt ten dotyczy działalności Wnioskodawcy na rzecz niemieckich podmiotów.

14)Koszty delegacji – w wyniku świadczenia usług dla niemieckich kontrahentów Wnioskodawca odbywa regularne podróże służbowe, które są niezbędne w celu dalszej realizacji zlecenia i polegały na szczegółowym wyznaczeniu istotnych elementów tworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania. Podróże miały na celu również dystrybucję kluczy licencyjnych do autorskiego oprogramowania Wnioskodawcy. Koszt ten dotyczy działalności Wnioskodawcy na rzecz niemieckich podmiotów oraz Oprogramowania licencyjnego.

15)Usługi kurierskie – w celu dystrybucji kluczy licencyjnych do swoich autorskich programów komputerowych Wnioskodawca ponosi koszt usług kurierskich. Klucze licencyjne udzielane są jedynie na fizycznym nośniku, dlatego bez tego kosztu Wnioskodawca nie mógłby osiągać przychodów z tytułu opłat licencyjnych. Koszt ten dotyczy działalności Wnioskodawcy dotyczącej przychodów z tytułu opłat licencyjnych do autorskiego programu komputerowego.

Powyżej wymienione koszty są w całości ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i są one niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej, jednak nie mogą być przypisane określonemu rodzajowi przychodów (z wyłączeniem zakupu kluczy sprzętowych, usług kurierskich oraz prac wykonawczych, które w całości dotyczą konkretnych rodzajów przychodów).

Wnioskodawca ponosi następujące koszty w stosunku do wszystkich źródeł przychodów:

a)Koszty eksploatacji pojazdu (serwis, paliwo),

b)Odpisy amortyzacyjne samochodu,

c)Zakup i serwis sprzętu komputerowego,

d)Odpisy amortyzacyjne sprzętu komputerowego,

e)Zakup licencji na systemy operacyjne,

f)Usługi księgowe,

g)Usługi doradcze,

h)Usługi telekomunikacyjne,

i)Składki na ubezpieczenie społeczne,

j)Prowizje bankowe,

Wnioskodawca jest zmuszony do ponoszenia powyższych kosztów zarówno przy tworzeniu Programu licencyjnego jak i przy wytwarzaniu oprogramowania dla Kontrahentów, na których następnie przenosi autorskie prawa majątkowe (niemieccy kontrahenci, Kontrahent S).

Koszty eksploatacji pojazdu (serwis, paliwo), odpisy amortyzacyjne samochodu, przyczyniają się do świadczenia usług ze wszystkich źródeł przychodów jednakowo. Wnioskodawcy samochód służy jako główny środek transportu, dlatego za jego pomocą dojeżdża do siedzib wszystkich swoich kontrahentów. Jednocześnie za pomocą samochodu Wnioskodawca jest w stanie dostarczyć Kontrahentom fizycznych kluczy licencyjnych, niezbędnych do uruchomienia Programu licencyjnego. W związku z tym zarówno koszty eksploatacji pojazdu jak i jego odpisy amortyzacyjne są stale związane całą działalnością Wnioskodawcy polegającą na tworzeniu programów komputerowych (czy to na zlecenie Kontrahentów, czy to dla późniejszej sprzedaży licencji).

Zakup i serwis sprzętu komputerowego, odpisy amortyzacyjne sprzętu komputerowego, zakup licencji na systemy operacyjne oraz usługi telekomunikacyjne są kosztami niezbędnymi do wytwarzania oprogramowania i mają bezpośredni związek zarówno z programami wytwarzanymi na zlecenie Kontrahentów, jak i z Programem licencyjnym.

Na sprzęcie komputerowym tworzony jest kod źródłowy, a Internet jest bezsprzecznym źródłem wiedzy programistycznej, bez której Wnioskodawca nie byłby w stanie stworzyć programów komputerowych.

Usługi księgowe, usługi doradcze, składki na ubezpieczenie społeczne oraz prowizje bankowe są kosztami niezbędnymi do prawidłowego funkcjonowania i organizowania działalności gospodarczej Wnioskodawcy polegającej na wytwarzaniu programów komputerowych.

Wnioskodawca ponosi następujące koszty w stosunku do przychodów z tytułu opłat licencyjnych do Programu licencyjnego:

a)zakup kluczy sprzętowych USB (na których dystrybuowane są licencje na autorskie oprogramowanie),

b)usługi kurierskie, (celem dostarczenia zakupionych kluczy licencyjnych zarówno do klientów na ternie Polski jak i innych krajów na całym świecie).

Wnioskodawca licencję na autorski Program licencyjny dystrybuuje za pomocą fizycznych nośników, jakimi są klucze sprzętowe USB. Bez nich użytkownicy Programu licencyjnego nie są w stanie go uruchomić. Czasami zamiast bezpośredniego dostarczenia kluczy sprzętowych przez Wnioskodawcę do użytkowników Programu licencyjnego Wnioskodawca ponosi koszt wysyłki kluczy za pomocą usług kurierskich.

Wnioskodawca ponosi następujące koszty w stosunku do przychodów z tytułu umów z niemieckimi kontrahentami:

a)koszt nabycia praw majątkowych do programów komputerowych,

b)koszty delegacji.

Wnioskodawca podczas tworzenia programów komputerowych na rzecz niemieckich kontrahentów nabywa program od niemieckiego podwykonawcy, ponosi w tym celu koszt wynagrodzenia dla podwykonawcy z tytułu usług programistycznych oraz przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez podwykonawcę programu komputerowego. Tak nabyty program jest częścią programu napisanego przez Wnioskodawcę i tworzy z nim jeden program komputerowy. Taki program następnie jest sprzedawany Kontrahentowi wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych do całości (łącznie z nabytym programem komputerowym od podwykonawcy) i z tego tytułu Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie.

Wnioskodawca ponosił koszt nabycia praw majątkowych do programów komputerowych wyłącznie w celu realizacji usług wynikających z umów z niemieckimi kontrahentami. Koszt ten w całości dotyczył wytworzenia programów komputerowych dla tych kontrahentów i bez jego ponoszenia ich wytworzenia byłoby niemożliwe.

Wnioskodawca czasami jest zmuszony ponosić koszt wyjazdu służbowego w celu ustalenia istotnych kwestii organizacyjnych realizowanego projektu w ramach umowy z niemieckimi kontrahentami. Ustalenia te przekładają się na ostateczny kształt oprogramowania wytwarzanego przez Wnioskodawcę na rzecz tych kontrahentów.

Wnioskodawca ponosi koszt ujemnych różnic kursowych jedynie w stosunku do przychodów osiąganych z tytułu opłat licencyjnych oraz sprzedaży praw autorskich do programów wytwarzanych dla niemieckich kontrahentów.

Faktury wystawiane dla Kontrahenta S są w walucie PLN, więc różnice kursowe w tym wypadku nie występują.

Wnioskodawca stale oraz regularnie (w ujęciu miesięcznym) od stycznia 2019 r. do teraz ponosi następujące koszty:

a)Usługi księgowe – prowadzenia KPiR, usługi doradcze w zakresie prowadzenia działalności, koszt prowadzenie ewidencji dla celów IP BOX, dodatkowe opłaty za rozliczenia podatkowe. Wnioskodawca ponosi ten koszt na potrzeby całej swojej działalności, a więc na tworzenie, ulepszanie i rozwijanie programów komputerowych zarówno dla Kontrahentów jak i w celu udostępniania za pomocą licencji.

b)Usługi telekomunikacyjne – opłata za Internet. Wnioskodawca ponosi ten koszt na potrzeby całej swojej działalności, a więc na tworzenie, ulepszanie i rozwijanie programów komputerowych zarówna dla Kontrahentów jak i w celu udostępniania za pomocą licencji.

c)Ujemne różnice kursowe – ujemne różnice kursowe transakcyjne. Wnioskodawca ponosi ten koszt w ramach prowadzonej działalności związanej z tworzeniem, rozwijaniem i ulepszaniem programów komputerowych dla niemieckich kontrahentów, a także w ramach tworzonego, rozwijanego i ulepszanego Programu licencyjnego, z którego czerpie przychody w postaci opłat licencyjnych. Koszt nie dotyczy przychodów uzyskiwanych w ramach tworzenia, rozwijania i ulepszania oprogramowania dla Kontrahenta S.

d)Składki na ubezpieczenie społeczne – obowiązkowe składki płacone przez Wnioskodawcę, zezwalają na prowadzenie działalności gospodarczej związanej z wytwarzaniem, ulepszaniem oraz rozwijaniem programów komputerowych zarówno dla kontrahentów jak i w celu udzielania licencji.

Wnioskodawca nieregularnie (w zależności od indywidualnej potrzeby) od stycznia 2019 r. do teraz ponosi również następujące koszty:

a)Usługi doradcze – usługi prawne i notarialne, usługi doradcze w zakresie prowadzenia działalności.

Wnioskodawca ponosi ten koszt na potrzeby całej swojej działalności, a więc na tworzenie, ulepszanie i rozwijanie programów komputerowych zarówno dla Kontrahentów jak i w celu udostępniania za pomocą licencji.

b)Delegacje – Wnioskodawca ponosi koszt podróży służbowych tylko w ramach działalności związanej z wytwarzaniem, rozwijaniem i ulepszaniem oprogramowania dla niemieckich kontrahentów.

Koszt nabycia praw majątkowych do programów komputerowych dotyczy jedynie działalności Wnioskodawcy dotyczącej wytwarzania oprogramowania dla niemieckich kontrahentów i występował od 2019 r. do 2020 r.

Wnioskodawca nie wyklucza pojawienia się tego kosztu ponownie w przyszłości.

Koszt zakupu licencji na systemy operacyjne – koszt nabycia systemu operacyjnego Windows, poniesiony jednorazowo i dotyczy całej działalności Wnioskodawcy, polegającej na wytwarzaniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania zarówno na zlecenie kontrahentów jak i do udostępniania za pomocą licencji.

W przyszłości Wnioskodawca również nie wyklucza pojawienie się takiego kosztu. Wnioskodawca regularnie od 2019 r. ponosi również niżej wymienione koszty:

a)Eksploatacja pojazdu (serwis, paliwo),

b)Odpisy amortyzacyjne samochodu,

Wnioskodawca nieregularnie od 2019 r. ponosi również niżej wymienione koszty:

a)Zakup i serwis sprzętu komputerowego (kable zasilające, kable USB, myszki, monitory, klawiatury, nośniki pamięci),

b)Odpisy amortyzacyjne sprzętu komputerowego,

c)Zakup kluczy sprzętowych USB,

d)Prowizje bankowe,

e)Usługi kurierskie.

Jako, że Wnioskodawca współpracując z wieloma Kontrahentami i uzyskuje przychody ze sprzedaży oprogramowania (lub z tytułu opłat licencyjnych) z wielu źródeł, wymienione koszty dotyczą wytworzenia oprogramowania w określonej proporcji, stanowiącej udział miesięcznego przychodu ze sprzedaży oprogramowania do wszystkich przychodów osiągniętych przez Wnioskodawcę w danym miesiącu.

Mówiąc ściślej – Wnioskodawca, aby ustalić część kosztów przypadających na wytworzenie danego oprogramowania stosuje przychodowy klucz podziału kosztów, który unormowany jest w art. 22 ust. 3 i 3a ustawy o PIT do poszczególnych rodzajów przychodów – do przychodów dotyczących wytworzenia poszczególnych programów źródłowych oraz do przychodów pozostałych powiązanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Wysokość kosztów dotyczących konkretnego utworu oblicza się wzorem:

przychód ze sprzedaży programu źródłowego lub przychód z opłat licencyjnych/przychód z działalności gospodarczej * koszty działalności.

Przychody osiągane w wyniku świadczenia usług dla Kontrahentów w całości stanowią przychody ze sprzedaży oprogramowania (lub z opłat licencyjnych), chyba, że warunki umowy stanowią inaczej (co zostało opisane w dziale IV niniejszego wniosku).

Wnioskodawca w przyszłości chce dokonać zakupu sprzętu komputerowego o wartości poniżej 10.000 zł netto, który w podatkowej księdze przychodów i rozchodów będzie ujęty jednorazowo, jednak dla celów ewidencji z art. 30cb ustawy o PIT zamierza koszty zakupu sprzętu rozdzielić na poszczególne oprogramowania, tworzone w różnych momentach roku podatkowego, szczególnie po poniesieniu tego kosztu, ponieważ zakup sprzętu jest związany nie tylko z programem źródłowym stworzonym w miesiącu poniesienia kosztu, ale i w dalszych miesiącach roku podatkowego.

Koszt będzie rozliczany w czasie na poszczególne miesiące do końca roku podatkowego, z uwzględnieniem proporcji wynikającej z zastosowania klucza podziału kosztów – zarówno jako koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ustawy o PIT, jak i koszt w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT (w literze a wskaźnika).

VI. koszty będące elementami wskaźnika nexus

We wskaźniku nexus Wnioskodawca umieszcza koszty w wartości obliczonej tak, jak opisano to w dziale V niniejszego wniosku oraz koszty wykazujące bezpośredni związek w całości.

Są to:

a)Zakup i serwis sprzętu komputerowego

b)Odpisy amortyzacyjne sprzętu komputerowego

c)Zakup licencji na systemy operacyjne

d)Usługi telekomunikacyjne

e)Koszt nabycia praw majątkowych do programów komputerowych

Sprzęt komputerowy jest niezbędnym narzędziem do wytwarzania oprogramowania, jest na nim tworzony kod źródłowy, dlatego ważne jest, aby Wnioskodawca miał stały dostęp do sprawnych urządzeń komputerowych, niezbędnych do realizowania projektów programistycznych.

Aktualnie branża technologiczna rozwija się stosunkowo szybko, przez co Wnioskodawca jest zmuszony do stałego ulepszania swojego sprzętu do poziomu zezwalającego na bezproblemową i skuteczną realizację projektu. W przypadku przyjęcia przez Wnioskodawcę sprzętu komputerowego na środek trwały, analogicznie do sytuacji z zakupem sprzętu komputerowego jego odpisy amortyzacyjne wyrażają jego wartość zużycia w czasie.

Amortyzowany sprzęt stale służy do wytwarzania kwalifikowanych IP, dlatego wydatki poniesione zarówno na zakup nowego sprzętu oraz jego serwis jak i odpisy amortyzacyjne mają decydujący wpływ na wytwarzanie oprogramowania i są ujmowane we wskaźniku nexus w literze a według proporcji opisanych we wniosku.

Koszt nie może być w całości przypisany do danego oprogramowania, ponieważ zakupiony sprzęt jest wykorzystywany w całej działalności Wnioskodawcy. Licencje na systemy operacyjne są równie istotnym elementem tworzenia oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę. Jest niezbędny do utrzymania sprawnego i sprzętu komputerowego i bierze bezpośredni udział w samym procesie programowania.

Wnioskodawca w swojej działalności może potrzebować dostępu do wielu różnych systemów operacyjnych, aby jak najlepiej spełnić oczekiwania Kontrahenta wobec świadczonych usług. Dlatego wydatki poniesione na zakup licencji systemów operacyjnych mają znaczący wpływ na wytwarzanie oprogramowania i są ujmowane we wskaźniku nexus w literze a według proporcji opisanych we wniosku. Koszt ten nie może być w całości przypisany do danego oprogramowania, ponieważ zakupione licencje są wykorzystywane w całej działalności Wnioskodawcy.

Usługi telekomunikacyjne mają szczególny wpływ na przebieg prac programistycznych, ponieważ zezwalają na szybki kontakt z Kontrahentem oraz prowadzenie działalności programistycznej o większym zakresie.

Wnioskodawca dzięki dostępowi do Internetu może wykonywać usługi na rzecz podmiotów zagranicznych, a także dokonywać dystrybucji autorskiego programu i pobierać opłaty licencyjne poza obszarem jego zamieszkania. Ponadto Internet jest źródłem do szerokiej bazy wiedzy o zagadnieniach programistycznych, a także daje dostęp do wielu innych narzędzi niezbędnych do sprawnego świadczenia usług na rzecz Kontrahentów.

Dlatego wydatki poniesione na usługi telekomunikacyjne mają decydujący wpływ na wytwarzanie oprogramowania i są ujmowane we wskaźniku nexus w literze a według proporcji opisanych we wniosku. Koszt ten nie może być w całości przypisany do danego oprogramowania, ponieważ usługi telekomunikacyjne są wykorzystywane w całej działalności Wnioskodawcy.

Koszt nabycia praw majątkowych do programów komputerowych zezwala na skupienie się Wnioskodawcy na skomplikowanych i niepowtarzalnych czynnościach programistycznych. Dzięki oszczędności czasu na łatwiejszych czynnościach Wnioskodawca może lepiej skupić się na dopracowaniu poszczególnych elementów kodu źródłowego, co przekłada się na jakość wytworzonego przez niego oprogramowania.

W ramach usług podwykonawczych tworzony jest kod źródłowy, którego prawa majątkowe są przenoszone na Wnioskodawcę za określoną kwotą. Wnioskodawca następnie używa nabytego programu do dopełnienia stworzonego przez siebie kodu źródłowego. Dlatego koszt nabycia praw majątkowych do programów komputerowych ma znaczny wpływ na wytwarzanie oprogramowania i jest ujmowany w literze d we wskaźniku nexus. Koszt ten dotyczy jedynie oprogramowania wytworzonego w wyniku współpracy z niemieckimi kontrahentami, dlatego powinien zostać rozdzielony proporcjonalnie na wszystkie przychody z tego źródła.

VII. Prowadzenie ewidencji do celów ip box

Dotychczas w wyniku współpracy zarówno z Kontrahentem S jak i z niemieckimi podmiotami Wnioskodawca otrzymywał przychód, który w całości został określony jako wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw autorskich do programu komputerowego.

Wynagrodzenie z tytułu opłat licencyjnych jest ustalane z góry przez Wnioskodawcę, dlatego jest w całości ujmowane jako przychód z kwalifikowanego IP w ewidencjach służących do obliczenia kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych IP.

Wnioskodawca wszystkie przychody ze sprzedaży licencji oraz praw autorskich do programów komputerowych ujmuje w osobnej ewidencji z podziałem na przychody z tytułu przeniesienia praw autorskich do programów komputerowych (z wyszczególnieniem przychodów przypadających na każdy program komputerowy z osobna) oraz z tytułu opłat licencyjnych.

Zarówno wynagrodzenie za przeniesienie prawa do programu komputerowego jak i wynagrodzenie z tytułu opłaty licencyjnej jest pomniejszone o koszty uzyskania przychodu, obliczone w sposób opisany w punkcie V (według klucza podziału kosztów). Obliczony w przedstawiony sposób dochód ze sprzedaży prawa do programu oraz z opłat licencyjnych jest mnożony przez wskaźnik nexus obliczony dla każdego prawa autorskiego, zaś po przemnożeniu suma tych dochodów stanowi podstawę opodatkowania 5%.

Wnioskodawca dokonuje powyższych obliczeń w ewidencjach w formie arkuszy kalkulacyjnych, które pozwalają na wyodrębnienie poszczególnych praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu bądź straty przypadających na każde prawo autorskie do programu komputerowego oraz na wyodrębnienie kosztów dla każdego prawa, o których mowa w ustawie o PIT w art. 30 ca ust. 4.

Wszystkie ewidencje są prowadzone na bieżąco od 1 stycznia 2019 r.

Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję spełniającą wszystkie warunki zawarte w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od początku realizacji związanej z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. od 1 stycznia 2019 r.

VIII. Podsumowanie

Wnioskodawca rozważa coroczne korzystanie z preferencyjnego opodatkowania 5% stawką podatkową wobec dochodów uzyskiwanych z wytwarzania oprogramowania na podstawie przepisów o IP BOX, poczynając od zeznania rocznego składanego za rok podatkowy 2019 i w następnych latach. Wnioskodawca planuje kontynuować działalność na rzecz niemieckich podmiotów na opisanych warunkach w kolejnych latach na niezmienionych bądź podobnych zasadach.

Działalność Wnioskodawcy polegająca na tworzeniu, ulepszaniu i rozwijaniu Programu licencyjnego pozostanie niezmieniona, pobieranie opłat oraz należności z tytułu licencji do tego programu odbywać się będzie na niezmienionych zasadach.

Wnioskodawca nie wyklucza możliwości wytworzenia nowych programów źródłowych, do których będzie udzielał odpłatnych licencji niewyłącznych. Programy te mogą różnić się tematyką i funkcjonalnością, jednak ich charakter pozostanie niezmieniony. Wnioskodawca nie wyklucza podjęcia współpracy z nowymi Kontrahentami bądź Klientami. Projekty, które Wnioskodawca planuje realizować w przyszłości, dotyczyć mogą firm z różnych branż, a tematyka i funkcjonalności tworzonych programów komputerowych mogą być zróżnicowane, ale opisany we wniosku charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę przedmiotowej działalności pozostanie niezmieniony. Wszelkie opisywane we wniosku usługi są przez Wnioskodawcę świadczone w Polsce, głównie w siedzibie działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawca wskazuje, że w ramach pierwszego pytania oczekuje oceny, czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu własnych programów komputerowych (we wniosku opisanych również jako: „program komputerowy”, „program źródłowy”, „kod źródłowy”, „program”, „oprogramowanie”, „utwór”, „aplikacja”) i udzielaniu do nich dostępu za pomocą licencji za określonymi opłatami licencyjnymi oraz świadczeniu usług programistycznych, polegających na wytwarzaniu programów komputerowych (we wniosku opisanych również jako: „program komputerowy”, „program źródłowy”, „kod źródłowy”, „program”, „oprogramowanie”, „utwór”, „aplikacja”) mieści się w kategorii działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako prace rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym. W związku z powyższym pytanie nr 1 zostało przeformułowane.

Wnioskodawca wskazuje, że samodzielnie i bezpośrednio przez Niego realizowana działalność, której przedmiotem jest tworzenie i rozwój oprogramowania jest działalnością twórczą podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Tworząc Oprogramowanie S, Oprogramowanie N, programy licencyjne każdorazowo nabywa Pan, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Przy tworzeniu wyżej wymienionych programów komputerowych do tej pory nie podjął się Pan działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Pana działalność dotycząca tworzenia Oprogramowania S, Oprogramowania N, programów licencyjnych obejmuje prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prace rozwojowe prowadził Pan i prowadzi począwszy od 1 stycznia 2019 r. w okresach miesięcznych aż do momentu zaprzestania ich realizacji.

Sposób przeniesienia każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego nastąpił, nastąpi oraz będzie następował zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 tejże ustawy. Przeniesienie praw każdorazowo odbywa się na podstawie umowy podpisanej z kontrahentem w formie pisemnej, która reguluje kwestie związane z przeniesieniem tych praw i jasno określa pola eksploatacji, na których te prawa są przenoszone.

Pytania

1.Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu własnych programów komputerowych (we wniosku opisanych również jako: „program komputerowy”, „program źródłowy”, „kod źródłowy”, „program”, „oprogramowanie”, „utwór”, „aplikacja”) i udzielaniu do nich dostępu za pomocą licencji za określonymi opłatami licencyjnymi oraz świadczeniu usług programistycznych, polegających na wytwarzaniu programów komputerowych (we wniosku opisanych również jako: „program komputerowy”, „program źródłowy”, „kod źródłowy”, „program”, „oprogramowanie”, „utwór”, „aplikacja”) na zlecenie Kontrahentów N oraz S, na których po wykonaniu usługi przenoszone są autorskie prawa majątkowe do wytworzonych programów komputerowych za określonym wynagrodzeniem, mieści się w kategorii działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT jako prace rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 40 ustawy o PIT?

2.Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym oraz przyszłym do opodatkowania dochodów ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do programów komputerowych (we wniosku opisanych jako: „program komputerowy”, „program źródłowy”, „kod źródłowy”, „program”, „oprogramowanie”, „utwór”, „aplikacja”) Wnioskodawca może/będzie mógł skorzystać z preferencyjnego opodatkowania stawką 5% na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT?

3.Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym oraz przyszłym do opodatkowania dochodów z udzielenia licencji do Programów licencyjnych Wnioskodawca może/będzie mógł zastosować preferencyjną stawkę 5% na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT?

4.Które z wymienionych poniżej kosztów:

1)Koszty eksploatacji pojazdu (serwis, paliwo)

2)Odpisy amortyzacyjne samochodu

3)Zakup i serwis sprzętu komputerowego

4)Odpisy amortyzacyjne sprzętu komputerowego

5)Zakup licencji na systemy operacyjne

6)Zakup kluczy sprzętowych USB

7)Usługi księgowe

8)Usługi doradcze

9)Usługi telekomunikacyjne

10)Składki na ubezpieczenie społeczne

11)Ujemne różnice kursowe,

12)Prowizje bankowe

13)Koszt nabycia praw majątkowych do programów komputerowych

14)Koszty delegacji

15)Usługi kurierskie

po uwzględnieniu odpowiedniej proporcji, są kosztami faktycznie poniesionymi przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo- rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT?

5.Czy dla celów prawidłowego ustalenia dochodów ze sprzedaży praw do programów komputerowych (opisanych w niniejszym wniosku również jako „program źródłowy”, „kod źródłowy”, „program”, „oprogramowanie”, „utwór”, „aplikacja”) oraz udzielenia licencji do Programów licencyjnych, koszt związany z zakupem sprzętu komputerowego o wartości poniżej 10.000 zł, który będzie w księdze przychodów i rozchodów ujęty i zamortyzowany jednorazowo, a będzie wykorzystywany przez cały rok podatkowy do tworzenia programów komputerowych i Programów licencyjnych, w ewidencji, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT powinien obciążać dochód ze sprzedaży wszystkich praw autorskich do programów komputerowych wytworzonych w danym roku podatkowym oraz dochód z udzielenia licencji do Programów licencyjnych, uzyskany w danym roku podatkowym począwszy od daty poniesienia kosztu, aż do końca rozliczanego roku podatkowego i w ten sam sposób być ujmowany we wskaźniku nexus danego prawa?

Treść pytania nr 1 wynika z pisma stanowiącego uzupełnienie wniosku.

Pana stanowisko w sprawie pierwszego pytania

Działalność badawczo-rozwojowa jest zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Według ustawy, działalność badawczo-rozwojowa jest działalnością twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badania naukowe są to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce – rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne, mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów, bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce – rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych Produktów, procesów lub usług, lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Prace rozwojowe w kontekście art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Należy zauważyć, że ustawa o PIT nie wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa polega na wykonywaniu badań naukowych i prac rozwojowych jednocześnie; w świetle ustawy, w której w definicji działalności badawczo-rozwojowej między wyrażeniami „badania naukowe” i „prace rozwojowe” użycie spójnik „lub” wskazuje, że podatnik nie musi prowadzić jednocześnie badań naukowych i prac rozwojowych. Aby podatnik mógł określić swoją działalność jako badawczo-rozwojową wystarczy, że będzie prowadził albo prace naukowe albo prace rozwojowe.

Analizując powyższe definicje należy stwierdzić, że aby określić działalność jako badawczo-rozwojową działalność ta powinna być: twórcza, systematyczna, zwiększać zasoby wiedzy oraz wykorzystywać te zasoby do tworzenia nowych zastosowań.

Objaśnienia z 15 lipca 2019 roku dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX (dalej: Objaśnienia IP BOX) opierając się na orzecznictwie wskazują, że przez działalność twórczą należy rozumieć działalność, której rezultat powinien:

a)być odpowiednio ustalony, co może odbyć się w dowolnej formie (między innymi niezależnie od sposobu wyrażenia), przez co należy rozumieć jego uzewnętrznienie oraz możliwość wyodrębnienia, gdy stanowi część większej całości mającej charakter zbiorowy;

b)mieć charakter indywidualny, tj. nie może być wynikiem wyłącznie mechanicznych działań, lecz określonych procesów myślowych wymagających od twórcy kreatywności;

c)mieć charakter oryginalny (wnosić obiektywnie nową wartość; stanowić „nowy wytwór intelektu”), przy czym oryginalność należy rozpatrywać wstecznie (tj. rezultat pracy nie jest twórczy, jeżeli istnieje identyczne, uprzednio stworzone dzieło).

Zdaniem Wnioskodawcy jego działalność w zakresie tworzenia programów komputerowych (zarówno dla Kontrahenta S, niemieckich podmiotów oraz programów licencyjnych) spełnia definicję twórczej. Rezultat działań Wnioskodawcy jest odpowiednio ustalony - Wnioskodawca tworząc kod źródłowy przenosi go do osobnej dokumentacji, przez co kod ten ulega uzewnętrznieniu, co umożliwia zapoznanie się z nim osobie trzeciej. Kod ten ma charakter indywidualny, ponieważ jest wynikiem procesów myślowych Wnioskodawcy, jego dotychczas nabytej wiedzy i doświadczenia. Wytworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe mają charakter oryginalny – zarówno dla Kontrahentów nabywających prawa do wytworzonych przez Wnioskodawcę programów komputerowych, jak i dla Kontrahentów nabywających niewyłączne licencje na korzystanie z autorskiego oprogramowania Wnioskodawcy wnoszą one dla nich nową wartość, a w dalszej kolejności mogą je (wytworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe) wykorzystać do ulepszania swoich produktów, z których czerpią dochody.

Odwołując się do definicji systematyczności w słowniku języka polskiego PWN (przywołanym w Objaśnieniach IP BOX) są to działania prowadzone w sposób uporządkowany, według pewnego systemu, zaś efekty tych działań są planowe i metodyczne. W Objaśnieniach IP BOX jest podkreślone, że działalność, aby była prowadzona w sposób systematyczny, nie musi być prowadzona w sposób ciągły; wystarczy, że podatnik zaplanuje i przeprowadzi jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele, harmonogram i zasoby. Niezależnie od tego, czy Wnioskodawca realizuje projekty Kontrahenta S lub niemieckich kontrahentów, czy też własne projekty mające na celu rozwinąć lub wytworzyć nowe programy licencyjne, projekty te mają określone cele, które są realizowane poprzez tworzenie nowych funkcjonalności spełniających potrzeby Klientów Wnioskodawcy oraz rozwiązujących problemy panujące w ich praktyce gospodarczej.

Wnioskodawca działa według określonego planu, a to wymaga od niego odpowiedniej organizacji i uporządkowania swojej pracy. Każdy projekt polegający na stworzeniu programu komputerowego musi być odpowiednio zaplanowany, ponieważ brak harmonogramu, celów oraz planu według którego pracują programiści uniemożliwiłyby powstanie programów źródłowych Wnioskodawcy. Wnioskodawca tworząc oprogramowanie zwiększa zasoby wiedzy Kontrahenta w zakresie technologii informatycznych używanych w branżach ich działalności gospodarczych.

Korzyści ze zwiększania zasobów wiedzy są obopólne: Wnioskodawca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w bieżących lub przyszłych projektach, zaś Kontrahent ma możliwość wdrożenia nowych rozwiązań do swoich systemów.

Zdaniem Wnioskodawcy wytwarzanie, ulepszanie czy rozwijanie oprogramowania charakteryzuje się cechami prac rozwojowych, nie zaś badań naukowych. Wnioskodawca wykorzystuje już nabytą wiedzę do prowadzenia dalszych działań innowacyjnych, a nie przyczynia się do powstania takiej wiedzy.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca stwierdza, że jego zdaniem działalność, w której skupia się na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania (czy to na zlecenie Kontrahentów, czy to w celu stworzenia, rozwijania i ulepszania własnych programów licencyjnych) spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT.

Pana stanowisko w sprawie drugiego pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Według art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca wytwarza programy komputerowe będące kombinacją komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego. Wnioskodawca tworzy od podstaw Programy N oraz stale rozwija Program S.

Implementacja kodu tworzonego przez Wnioskodawcę wywołuje określone wyniki w Produktach Klientów, co prowadzi do wzbogacenia Produktów o nowe funkcjonalności.

Mając na uwadze powyższe zdaniem Wnioskodawcy prawa autorskie do programów komputerowych wytwarzanych samodzielnie przez Niego są kwalifikowanym prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ust. 8 ustawy o PIT.

Według art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży Produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca wytwarza, rozwija oraz ulepsza oprogramowanie, do którego prawa przeniósł z momentami określonymi w umowach z Kontrahentami, na określonych w umowach polach eksploatacji, zaś wynagrodzenie za przeniesienie praw do tych utworów otrzymuje po ustaleniu tych utworów i po wystawieniu faktury za wykonanie zleceń w danym miesiącu, które wystawia w każdym miesiącu. Faktura dla Kontrahenta zawiera jedną pozycję, której wysokość ustalana jest odgórnie z każdym Kontrahentem przed rozpoczęciem współpracy.

Całość wynagrodzenia dotyczy przeniesienia praw autorskich do programu komputerowego poszczególnych Kontrahentów. Wyjątkiem są sytuacje, w których Wnioskodawca jednocześnie z przeniesieniem praw na wytworzone oprogramowanie udziela licencji niewyłącznej na swój program komputerowy i jego poszczególne moduły. Wtedy całość wynagrodzenia dotyczy przeniesienia praw autorskich do programu komputerowego oraz opłaty licencyjnej, a obie pozycje są rozdzielone na ofercie (która reguluje warunki umowy) według części tego wynagrodzenia przypadającego na każdą z nich.

Aby ustalić dochód ze sprzedaży utworów, Wnioskodawca prowadzi ewidencję kosztów i przychodów przypadających na każde autorskie prawo do programu komputerowego, w której ustala różnicę między przychodami i kosztami osiągniętymi i poniesionymi w związku ze sprzedażą konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, zaś różnica ta stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Dochód ten jest mnożony przez indywidualnie ustalony dla danego prawa własności intelektualnej wskaźnik nexus. Ewidencja jest prowadzona w sposób umożliwiający określenie dochodu ze sprzedaży każdego programu źródłowego w roku podatkowym.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że dochód ze sprzedaży praw do programów źródłowych wytwarzanych samodzielnie przez Niego stanowi kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 3 i jest to dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie usługi, jaką jest usługa programistyczna, przy czym wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich majątkowych stanowi 100% ceny usługi.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Analizując artykuł 30ca ustawy o PIT należy zauważyć, że dla zastosowania 5% stawki podatku dochodowego konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1)prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu ustawy o PIT;

2)wytwarzanie w ramach działalności kwalifikowanych praw własności intelektualnej;

3)uzyskiwanie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej;

4)określenie wysokości dochodu jaki może być objęty preferencyjną stawką podatku za pomocą wskaźnika nexus dla każdego kwalifikowanego IP odrębnie poprzez prowadzenie odrębnej ewidencji operacji gospodarczych związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Spełnienie powyższych przesłanek powoduje, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik ma prawo do skorzystania z 5% stawki podatku dochodowego w stosunku do dochodów związanych ze sprzedażą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W opisanym przypadku Wnioskodawca:

1)prowadzi zarejestrowaną w Polsce działalność gospodarczą w ramach której realizowana jest działalność badawczo-rozwojowa w rozumieniu ustawy o PIT,

2)w następstwie działalności badawczo-rozwojowej wytwarza, rozwija i ulepsza programy komputerowe, które podlegają ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP, stanowią one kwalifikowane prawa własności intelektualnej,

3)prowadzi zestawienie kwalifikowanych praw własności intelektualnej, ewidencję kosztów i przychodów przypadających na każde autorskie prawo do programu komputerowego oraz roczne zbiorcze zestawienia dochodów przypadających na poszczególne kwalifikowane IP.

Ewidencje prowadzone przez Wnioskodawcę:

a)wyodrębniają wszystkie prawa własności intelektualnej, nad którymi trwają prace od stycznia 2019 r. do dnia dzisiejszego,

b)wyodrębniają koszty będące elementami wskaźnika nexus dotyczącego każdego prawa własności intelektualnej,

c)umożliwiają ustalenie sumy kosztów i przychodów przypadających na każde prawo własności intelektualnej, a w konsekwencji ustalenia dochodu z każdego prawa własności intelektualnej,

d)umożliwiają ustalenie sumy dochodów osiągniętych w danym roku ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, która podlega opodatkowaniu stawką 5%.

W ocenie Wnioskodawcy zostały spełnione wszystkie przesłanki, które uprawniają do zastosowania 5% stawki podatku dochodowego oraz jeżeli w przyszłości uzyska dochody ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych o identycznych cechach oraz charakterze opisanych we wniosku oraz powstaną one w ramach działalności o niezmienionym charakterze opisanym we wniosku, wciąż będzie miał prawo do opodatkowania tychże dochodów stawką 5% na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT.

Pana stanowisko w sprawie trzeciego pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Według art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Wnioskodawca wytwarza programy komputerowe będące kombinacją komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego.

Implementacja kodu tworzonego przez Wnioskodawcę wywołuje określone wyniki i prowadzi do wzbogacenia Oprogramowania licencyjnego o nowe funkcjonalności.

Wnioskodawca tworząc programy otrzymuje wynagrodzenie w postaci opłat licencyjnych do Oprogramowania udostępnianego na określonych polach eksploatacji Kontrahentom.

Mając na uwadze powyższe zdaniem Wnioskodawcy prawa autorskie do programów komputerowych wytwarzanych samodzielnie przez Niego są kwalifikowanym prawami własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ust. 8 ustawy o PIT. Według art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży Produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca wytwarza, rozwija oraz ulepsza oprogramowanie, które następnie jest udostępniane Klientom za określonymi opłatami na zasadzie licencji niewyłącznej na określonych polach eksploatacji, do których wystawia każdorazowo fakturę. Faktura dla Kontrahenta zawiera jedną pozycję, której wysokość jest ustalana według cen z oferty Wnioskodawcy. Całość wynagrodzenia dotyczy opłat licencyjnych z tytułu udzielania dostępu do oprogramowania Klientom na określonych polach eksploatacji.

Aby ustalić dochód z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej dotyczącej autorskiego oprogramowania, Wnioskodawca prowadzi ewidencję kosztów i przychodów przypadających na każde autorskie prawo do programu komputerowego, w której ustala różnicę między przychodami i kosztami osiągniętymi i poniesionymi w związku z wytwarzaniem, ulepszaniem, rozwijaniem oraz dystrybucją autorskiego Programu licencyjnego, zaś różnica ta stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Dochód ten jest mnożony przez indywidualnie ustalony dla danego prawa własności intelektualnej wskaźnik nexus. Ewidencja jest prowadzona w sposób umożliwiający określenie dochodu z tytułu należności wynikających z umowy licencyjnej dotyczącej danego prawa własności intelektualnej w roku podatkowym.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że dochód z opłat licencyjnych dotyczących programów źródłowych wytwarzanych samodzielnie przez Niego stanowi kwalifikowany dochód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 1 ustawy o PIT i jest to dochód z tytułu opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Analizując artykuł 30ca ustawy o PIT należy zauważyć, że dla zastosowania 5% stawki podatku dochodowego konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1)prowadzenie przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu ustawy o PIT;

2)wytwarzanie w ramach działalności kwalifikowanych praw własności intelektualnej;

3)uzyskiwanie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej;

4)określenie wysokości dochodu jaki może być objęty preferencyjną stawką podatku za pomocą wskaźnika nexus dla każdego kwalifikowanego IP odrębnie poprzez prowadzenie odrębnej ewidencji operacji gospodarczych związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Spełnienie powyższych przesłanek powoduje, że po zakończeniu roku podatkowego podatnik ma prawo do skorzystania z 5% stawki podatku dochodowego w stosunku do dochodów związanych ze sprzedażą kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W opisanym przypadku Wnioskodawca:

1)prowadzi zarejestrowaną w Polsce działalność gospodarczą w ramach której realizowana jest działalność badawczo-rozwojowa w rozumieniu ustawy o PIT;

2)w następstwie działalności badawczo-rozwojowej wytwarza, rozwija i ulepsza programy komputerowe, które podlegają ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP stanowią one kwalifikowane prawa własności intelektualnej;

3)prowadzi zestawienie kwalifikowanych praw własności intelektualnej, ewidencję kosztów i przychodów przypadających na każde autorskie prawo do programu komputerowego oraz roczne zbiorcze zestawienia dochodów przypadających na poszczególne kwalifikowane IP.

Ewidencje prowadzone przez Wnioskodawcę:

a)wyodrębniają wszystkie prawa własności intelektualnej, nad którymi trwają prace od stycznia 2019 r. do dnia dzisiejszego;

b)wyodrębniają koszty będące elementami wskaźnika nexus dotyczącego każdego prawa własności intelektualnej;

c)umożliwiają ustalenie sumy kosztów i przychodów przypadających na każde prawo własności intelektualnej, a w konsekwencji ustalenia dochodu z każdego prawa własności intelektualnej;

d)umożliwiają ustalenie sumy dochodów osiągniętych w danym roku z tytułu opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, która podlega opodatkowaniu stawką 5%.

W ocenie Wnioskodawcy zostały spełnione wszystkie przesłanki, które uprawniają do zastosowania 5% stawki podatku dochodowego. Wnioskodawca uważa, że jeżeli w przyszłości uzyska dochody z tytułu udzielenia licencji do wytworzonych Programów licencyjnych o identycznych cechach oraz charakterze opisanych we Wniosku, oraz powstaną one w ramach działalności o niezmienionym charakterze opisanym we Wniosku, wciąż będzie miał prawo do opodatkowania tychże dochodów stawką 5% na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT

Pana stanowisko w sprawie czwartego pytania

Według art. 30ca ust. 4 oraz 5 wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a + b) * 1,3]/ [a + b + c + d],

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do opisanych kosztów nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Mając na uwadze przytoczone przepisy Wnioskodawca stwierdza, że kosztami faktycznie poniesionymi przez podatnika w rozumieniu art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT po uwzględnieniu odpowiedniej proporcji będą:

1)Zakup i serwis sprzętu komputerowego;

2)Odpisy amortyzacyjne sprzętu komputerowego;

3)Zakup licencji na systemy operacyjne;

4)Usługi telekomunikacyjne;

5)Koszt nabycia praw majątkowych do programów komputerowych.

Powyższe koszty stanowią koszty poniesione przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność w zakresie tworzenia programów źródłowych rozwijających Produkty Klientów i przy zachowaniu odpowiedniej metodologii alokacji zostaną elementem wskaźnika nexus.

Zdaniem Wnioskodawcy wymienione koszty od 1 do 4 (czyli zakup i serwis sprzętu komputerowego, odpisy amortyzacyjne sprzętu komputerowego, zakup licencji na systemy operacyjne, usługi telekomunikacyjne) powinno się w odpowiedniej wysokości podstawić do litery a wskaźnika, ponieważ część tych kosztów jest ponoszona na prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność badawczo-rozwojową, i w określonej wysokości są związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Koszt z pkt. 5 (koszt nabycia praw majątkowych do programów komputerowych) powinien w odpowiedniej wysokości zostać podstawiony do litery d wskaźnika, ponieważ jest to nabycie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Pozostałe koszty są kosztami pośrednimi, które są niezbędne w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jednak nie są niezbędne do wytworzenia programu źródłowego, w związku z tym nie mogą znaleźć się we wskaźniku nexus.

Wnioskodawca uważa, że jeżeli w przyszłości poniesie koszty o których mowa w pytaniu nr 3 we Wniosku oraz będą one miały identyczny charakter jak koszty poniesione dotychczas, powinny zostać zaklasyfikowane w identyczny sposób, jak opisany w powyższym stanowisku własnym do tego pytania.

Pana stanowisko w sprawie piątego pytania

Zgodnie ze stanowiskiem do pytania nr 3, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup i serwis sprzętu komputerowego są również kosztem w rozumieniu art. 22 w zw. z art. 23 ustawy o PIT i mają na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Koszty te stanowią również część wskaźnika nexus odpowiadającej literze a – według Wnioskodawcy są kosztami faktycznie poniesionymi przez Wnioskodawcę na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Jednocześnie zgodnie z art. 30cb ust. 1 pkt 2 i 3 tejże ustawy Wnioskodawca ma obowiązek kolejno prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Według art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zdaniem Wnioskodawcy koszty związane z zakupem sprzętu elektronicznego są kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła dochodów w okresie dłuższym, niż wytworzenie kwalifikowanego IP z okresu poniesienia kosztu, i przyczyniły się do powstania więcej niż jednego kwalifikowanego IP. W celu rzetelnego i prawidłowego określenia dochodu ze sprzedaży programu komputerowego, koszt ten powinien zostać rozliczony w czasie i podzielony według proporcji na więcej niż jedno kwalifikowane IP.

Zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy o PIT, Wnioskodawca ma prawo nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł, a wydatki na ich nabycie stanowią wówczas koszt uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Wnioskodawca ma więc prawo w trakcie roku, przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ująć zakup sprzętu w kosztach jednorazowo, jednak ujęty jednorazowo w kosztach sprzęt komputerowy, rozliczany jako koszt uzyskania przychodu w danym miesiącu, powinien zostać dla celów odpowiedniej kalkulacji dochodów ze sprzedaży praw do programów źródłowych wytwarzanych przez Wnioskodawcę, oraz dochodów z opłat licencyjnych dotyczących kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci programów komputerowych wytworzonych przez Wnioskodawcę rozdzielony na każdy program źródłowy w odpowiedniej proporcji zarówno jako koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży praw do programu komputerowego, jak i koszt będący częścią wskaźnika nexus.

Koszt zakupu sprzętu należy rozliczyć w czasie za pomocą ewidencji, o której mowa w art. 30cb ustawy o PIT, począwszy od momentu poniesienia kosztu do końca roku podatkowego, w którym nastąpił wydatek.

Wnioskodawca uważa, że jeżeli w przyszłości poniesie koszty, o których mowa w pytaniu 4 we Wniosku oraz będą one miały identyczny charakter jak koszty poniesione dotychczas, powinny zostać rozliczone w identyczny sposób, jak opisany w powyższym stanowisku własnym do tego pytania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest:

–jest nieprawidłowe w części dotyczącej zaliczenia poniesionych kosztów do kosztów o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

–jest prawidłowe w pozostałej części.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.),

Jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy,

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy,

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy,

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1)patent,

2)prawo ochronne na wzór użytkowy,

3)prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,

4)prawo z rejestracji topografii układu scalonego,

5)dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,

6)prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,

7)wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),

8)autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy,

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy,

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

a)badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2021 r. poz. 478 i 619),

b)badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce;

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

1)badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

2)badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy,

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

W świetle natomiast ust. 4 art. 30ca tej ustawy,

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3] / a+b+c+d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy,

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1)z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

2)ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;

3)z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;

4)z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W powołanym przepisie ustawodawca wskazuje zamknięty katalog tytułów, z jakich może być osiągany dochód uznawany za uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wśród nich wymienił opłaty (należności) wynikające z umowy licencyjnej (pkt 1), sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (pkt 2) oraz uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi (pkt 3).

W przypadku kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, sprzedaż ta polega na przeniesieniu przez podatnika przysługujących mu autorskich praw majątkowych do programu komputerowego na inny podmiot.

Natomiast uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej. Produkt lub usługa oferowane przez podatnika są wynikiem posiadania przez niego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Kształt, cechy, właściwości produktów lub usług są efektem wykorzystania w praktyce gospodarczej podatnika wartości intelektualnych, które powstały w wyniku prowadzonych przez niego prac badawczo-rozwojowych i które podlegają ochronie prawnej jako „przypisane” do podatnika. Przykładem są sytuacje, gdy produkt jest wytwarzany w oparciu o posiadane przez podatnika patenty albo usługa jest świadczona z wykorzystaniem rozwiązań, które podlegają ochronie jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1)wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;

2)prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;

3)wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;

4)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;

5)dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy,

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sprawy, przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Pana mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż – jak sam wskazał we wniosku – mają twórczy charakter, są podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększania oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań i obejmują prace rozwojowe w świetle definicji wynikającej z art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Podkreślenia jednak wymaga, że działalnością badawczo-rozwojową są wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu. Jak zaznaczono w opisie sprawy, zarówno w przypadku tworzenia, rozwijania i ulepszenia utworów efekty Pana prac są odrębnymi programami komputerowymi, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Tworzone, rozwijane, ulepszane w ramach działalności gospodarczej oprogramowanie komputerowe – w zakresie w jakim stanowi nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem Pana prac badawczo-rozwojowych – jest kwalifikowanym IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto z treści wniosku wynika, że na bieżąco, od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, tj. od 1 stycznia 2019 r. prowadzi Pan odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wyodrębnia Pan w tej odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Prowadzi ją Pan w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wyodrębnia Pan koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W konsekwencji uznać należy, że jest Pan uprawniony do zastosowania do kwalifikowanych dochodów uzyskanych z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej preferencyjnego opodatkowania wg stawki 5% w zeznaniach rocznych za rok 2019 oraz lata następne – o ile nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny.

Podkreślenia przy tym wymaga, że wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Zaznaczyć również należy, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus.

Istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus należy pamiętać, aby istniał związek między:

–wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

–kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz

–dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

–dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz

–wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Z Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX wynika, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Zatem, dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”.

Zauważyć przy tym należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie dot. IP Box (tj. art. 30ca ust. 7 ustawy) określają zasady ustalania dochodu w przypadku podatników zamierzających korzystać z preferencyjnej 5% stawki podatku, o której mowa wyżej, w związku z czym dla potrzeb obliczania podstawy opodatkowania ww. stawką odwołują się do art. 9 ust. 2 ww. ustawy, bowiem dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jak wynika z treści art. 9 ust. 2 analizowanej ustawy,

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przy czym ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje szczegółowych uregulowań w zakresie kosztów, które są funkcjonalnie związane z przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i które należy brać pod uwagę przy obliczaniu dochodu z kwalifikowanego IP, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy, zatem w tym zakresie zastosowanie znajdą ogólne zasady kwalifikowalności kosztów.

W myśl natomiast art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego wynika zatem, że kosztami, o których mowa w przepisach odnoszących się do IP Box, w zakresie obliczenia dochodu, który zostanie następnie przemnożony przez wskaźnik nexus, będą wszelkiego rodzaju koszty – które są funkcjonalnie związane z przychodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i które to w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu, o ile koszty te stanowić będą mogły koszt podatkowy.

Powyższe potwierdza również treść Objaśnień podatkowych wskazujących na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) również kosztów pośrednich. Objaśnienia, nie wskazują natomiast, w jaki sposób koszty pośrednie należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów.

Zdaniem organu – w celu alokowania kosztów pośrednich do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej można w drodze analogii zastosować zasadę wynikającą z treści art. 22 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 tej ustawy,

Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 3a tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2.

W myśl art. 22 ust. 3a ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.,

Zasadę, o której mowa w ust. 3, stosuje się również w przypadku, gdy część dochodów z tego samego źródła przychodów podlega opodatkowaniu, a część jest wolna od opodatkowania, z wyłączeniem źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. c, pkt 153 lit. c i pkt 154 w zakresie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Przy czym, to podatnik zobowiązany jest wykazać związek danego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

W opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, wymienił Pan wydatki, które poniósł Pan i zamierza ponosić w związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, wykazując jednocześnie bezpośredni związek ich poniesienia z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj.:

1)Koszty eksploatacji pojazdu (serwis, paliwo),

2)Odpisy amortyzacyjne samochodu,

3)Zakup i serwis sprzętu komputerowego,

4)Odpisy amortyzacyjne sprzętu komputerowego,

5)Zakup licencji na systemy operacyjne,

6)Usługi księgowe,

7)Usługi doradcze,

8)Usługi telekomunikacyjne,

9)Składki na ubezpieczenie społeczne,

10)Koszt nabycia praw majątkowych do programów komputerowych,

11)Koszty delegacji,

Zatem, wyżej wymienione przez Pana wydatki obejmujące koszty eksploatacji pojazdu – serwis i paliwo, odpisy amortyzacyjne samochodu, zakup i serwis sprzętu komputerowego, odpisy amortyzacyjne sprzętu komputerowego, zakup licencji na systemy operacyjne, usługi księgowe, usługi doradcze, usługi telekomunikacyjne, składki na ubezpieczenie społeczne, koszty delegacji można w odpowiedniej wysokości (proporcji) podstawić do litery „a” wskaźnika nexus, ponieważ koszty te ponoszone są na prowadzoną bezpośrednio przez Pana działalność badawczo-rozwojową i w określonej wysokości są związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Natomiast wskazany przez Pana koszt nabycia praw majątkowych do programów komputerowych powinien w odpowiedniej wysokości zostać podstawiony do litery „d” wskaźnika nexus, ponieważ jest to nabycie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wyżej wymienione przez Pana wydatki mogą zatem stanowić koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej dla potrzeb wyliczenia wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.

Wskazać należy, że do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się natomiast kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

A zatem wskazane przez Pana wydatki poniesione na prowizje bankowe, zakup kluczy sprzętowych USB, usługi kurierski bez wątpienia mają związek z prowadzeniem działalności gospodarczej jednak nie są niezbędne do wytworzenia programu komputerowego, w związku z tym nie można uznać, że wymienione wydatki są wprost związane z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem oprogramowania, gdyż nie ma tu okoliczności wskazujących na bezpośredni związek tych wydatków z wytworzeniem IP. Bez poniesienia tych wydatków wytworzenie kwalifikowanego IP również byłoby możliwe.

Zatem takie koszty należy uznać za koszty pośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP i dlatego nie mogą zawierać się we wskaźniku nexus.

Również koszty związane z różnicami kursowymi nie wpływają na wskaźnik nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie są kosztami bezpośrednio związanymi z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnego kwalifikowanego IP.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy,

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. W przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

W myśl art. 22d ust. 1 tej ustawy,

Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie natomiast z art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Koszty związane z zakupem sprzętu elektronicznego, który przyczynił się do powstania w roku podatkowym więcej niż jednego programu komputerowego dla celów odpowiedniej kalkulacji dochodów ze sprzedaży praw do programów źródłowych wytwarzanych przez Pana oraz dochodów z opłat licencyjnych dotyczących kwalifikowanych praw własności intelektualnej w postaci programów komputerowych wytworzonych przez Pana mogą zostać rozliczone w czasie od miesiąca ich poniesienia do końca roku podatkowego, w którym zostały poniesione na każdy tworzony program komputerowy w odpowiedniej proporcji zarówno jako koszt uzyskania przychodu z praw do programu komputerowego, jak i koszt będący częścią wskaźnika nexus.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja nie rozstrzyga, czy prowadzi Pan prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz czy efekty Pana pracy to programy komputerowe podlegające ochronie, o której mowa w art. 74 ustawy o Prawie autorskimi prawach pokrewnych. Te elementy podał Pan jako okoliczności faktyczne sprawy.

Interpretacja dotyczy:

•stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

•zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).