Skrócenie podstawowego okresu trwania umowy leasingu, o ile został on oznaczony przez strony umowy, nie spowoduje zmiany kwalifikacji umowy jako leasingu operacyjnego, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 6 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych cesji umowy leasingu operacyjnego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania - pismami z 22 czerwca 2022 r. (data wpływu 22 czerwca 2022 r.) oraz z 4 lipca 2022 r. (data wpływu 4 lipca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przejął umową cesji, umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego, zawartą na okres 60 miesięcy. Łączna wartość umowy opiewała na kwotę 95 839,65 złotych, czynsz inicjalny 13 417,55 złotych, a kwotę ewentualnego wykupu po zakończeniu umowy leasingu ustalono na 28 751,90.

Podatnik przejął umowę po trzynastu miesiącach i faktura czynszowa nr 14 była już wystawiona na firmę Podatnika. W chwili obecnej zgodnie z dotychczasowym harmonogramem uregulowano 32 raty czynszowe (w tym podatnik 19 rat) i podatnik kontynuuje realizację postanowień umowy leasingowej bez żadnych zmian.

Obecnie Wnioskodawca zastanawia się jednak nad skróceniem umowy leasingu. W związku z tym powziął wątpliwość, czy ewentualna zmiana postanowień pierwotnej umowy leasingu w zakresie okresu jej trwania i wysokości rat leasingowych będzie skutkowała u niego koniecznością korekty dotychczas ujętych po stronie kosztów rat leasingowych.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku zawarto poniższe informacje:

1.Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2.Prowadzi książkę przychodów i rozchodów.

3.W okresie , którego dotyczy wniosek wybrał rozliczenie na zasadach ogólnych

4.Na pytania organu, dotyczące sposobu i terminu ujmowania faktur dotyczących rat leasingu w prowadzonej ewidencji, odpowiedziano:

–faktury ujmowane były w książce przychodów i rozchodów, od dnia 1 listopada 2020 roku,

–faktury ewidencjonowane były: 100% kwoty netto jako koszty uzyskania oraz 50% podatku VAT.

5.Przedmiot leasingu jest niezbędny w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności do dojazdu z towarem, spotykania się z klientami, odbioru dokumentów księgowych, odbioru środków pieniężnych oraz innych spraw związanych z bieżącą działalności gospodarczą.

6.Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w wielu zakresach, główny rodzaj to gastronomia 56.10.A, ale również usługi z zakresu pielęgnacji zieleni. Pojazd jest wykorzystywany jako niezbędne narzędzie w obsłudze klienta, odbiorze gotówki, dojazd do klienta, itp.

7.Pierwotna data zawarcia umowy leasingu operacyjnego przez podmiot, od którego Wnioskodawca przejął tę umowę – 9 sierpnia 2019 r.

8.Data zawarcia umowy cesji – 29 październik 2020 r.

9.Umowa cesji zawarta została w formie pisemnej jako aneks.

10.Na pytanie organu: Jakie były postanowienia zawartej umowy cesji, jakich zmian dokonano tą umowa w stosunku do pierwotnej umowy leasingu (oprócz zmiany leasingobiorcy)? Wnioskodawca odpowiedział: Dokonano tylko zmiany leasingobiorcy.

11.Na pytanie organu: Czy umowa leasingu, o której mowa we wniosku, spełnia warunki określone w art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? Wnioskodawca odpowiedział: Tak, umowa spełnia warunki określone w art.23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

12.Samochód osobowy, o którym mowa we wniosku, spełnia definicję samochodu osobowego, o której mowa w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

13.Samochód, o którym mowa we wniosku nie spełnia definicji samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym, o którym mowa w art. 23 ust. 5e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

14.Samochód o którym mowa we wniosku, jest przez Wnioskodawcę wykorzystywany w sposób mieszany.

Pytanie

Czy w przypadku zmiany umowy leasingu operacyjnego, polegającej na skróceniu okresu jej trwania z 60 miesięcy do 35, w sytuacji kiedy umowa ta została przejęta w wyniku cesji po 13 miesiącach, jest spełniony warunek wyrażony w art. 23b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkujący uznanie za koszt uzyskania przychodów rat leasingowych przez korzystającego?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, warunki wyrażone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomimo skrócenia okresu trwania pierwotnej umowy są spełnione, ponieważ umowa została zawarta na czas oznaczony, stanowiący po skróceniu więcej niż 40% normatywnego okresu amortyzacji, a warunek określony w pkt 3 ust. 1 art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiący, że suma ustalonych opłat w umowie leasingu, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej przedmiotowego środka trwałego jest spełniony i w tym zakresie umowa nie podlegała żadnym zmianom.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

–musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

–nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

–musi być należycie udokumentowany.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu, reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23a pkt 1 ww. ustawy:

Ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów;

Z kolei pkt 2 ww. artykułu stanowi, że:

Ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu – rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.

Zgodnie z art. 23b ust. 1 ww. ustawy:

Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;

2)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;

3)suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1)art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

2)przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,

3)art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178)

–do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

Na mocy art. 23 ust. 1 pkt 47a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

W przepisie tym zakłada się wprowadzenie limitu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów rat leasingowych w tej części, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu, najmu, dzierżawy oraz innej umowy o podobnym charakterze.

Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 47a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

Zatem podatnik, który zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego o wartości wyższej niż 150 000 zł, do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć opłaty w wysokości nieprzekraczającej ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przejął 29 października 2020 r. umową cesji, umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego, zawartą 9 sierpnia 2019 r. na okres 60 miesięcy. Umowa cesji zawarta została w formie pisemnej jako aneks do pierwotnej umowy. Jedyną zmianą wprowadzoną aneksem, w stosunku do pierwotnej umowy, była tylko zmiana leasingobiorcy.

Łączna wartość umowy opiewała na kwotę 95 839,65 złotych, czynsz inicjalny 13 417,55 złotych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy w przypadku zmiany umowy leasingu operacyjnego, polegającej na skróceniu okresu jej trwania, jest spełniony warunek wyrażony w art. 23b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkujący uznanie za koszt uzyskania przychodów rat leasingowych przez Wnioskodawcę.

W sytuacji, gdy strony decydują się na zmianę postanowień umowy leasingu operacyjnego konieczne jest zbadanie, czy nowe warunki umowy spełniają kryteria wynikające z art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Modyfikacje umowy leasingu mogą dotyczyć w szczególności zmiany harmonogramu płatności poprzez m.in.:

–obniżenie wartości wymagalnych rat leasingowych wskutek wydłużenia okresu trwania umowy,

–zwiększenie wartości wymagalnych rat leasingowych wskutek skrócenia okresu trwania umowy (jednak na okres nie krótszy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji danego przedmiotu leasingu).

Z treści ww. art. 23a pkt 2 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych wynika, że podstawowy okres umowy leasingu uznaje się za zachowany również wtedy, gdy dochodzi do zmiany stron umowy leasingu, pod warunkiem, że nie uległy zmianie inne postanowienia umowy.

Sama zmiana stron umowy nie wpływa więc na zmianę podstawowego okresu umowy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyjaśnia pojęcia „innych postanowień umowy”. Mając jednak na uwadze literalne brzmienie przepisu, należy przyjąć, że zwrot ten odnosi się do tych postanowień (warunków umowy), które determinują byt prawny umowy leasingu dla celów podatku dochodowego. Ponadto, wskazane pojęcie zawiera się w zakresie regulacji odwołującej się do podstawowego okresu umowy leasingu jako jednego z zasadniczych warunków uznania za leasing operacyjny bądź finansowy. Przepis ten powinien być zatem rozpatrywany z uwzględnieniem całości uregulowań ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczących opodatkowania leasingu. Wykładając więc dany przepis prawa, należy brać pod uwagę jego relacje do innych przepisów danego aktu normatywnego oraz do przepisów zawartych w innych ustawach. Należy wziąć pod uwagę również regulacje ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Umowa leasingu określona przez przepisy podatkowe stanowi zasadniczo umowę leasingu w rozumieniu prawa cywilnego, jednak dla wywołania skutków podatkowych kluczowe znaczenie mają jedynie jej szczególne, określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych elementy. Pozostałe kwestie, uregulowane w Kodeksie cywilnym, pozostają zaś nieistotne.

W następstwie, wstąpienie do wykonywanej umowy leasingu w czasie jej trwania, powoduje wejście nowego podmiotu w ogół praw i obowiązków danej strony umowy. Są to jednak prawa i obowiązki wynikające z treści umowy, która wskutek cesji umowy leasingu nie uległa zmianie i tym samym nie wymaga ponownego podatkowego jej weryfikowania. Wspomniane prawa i obowiązki nie są uzależnione od tego, jaki podmiot występuje w charakterze strony umowy, jeżeli wykonuje on zgodną z wymogami prawa cywilnego i prawa podatkowego niezmienioną przedmiotowo umowę leasingu.

Oznacza to, iż zmianą „innych postanowień umowy” jest wyłącznie taka zmiana, w rezultacie której umowa przestałaby spełniać warunki uznania jej za umowę leasingu dla celów podatkowych.

Przyjmuje się, że tego typu modyfikacje postanowień umowy leasingu, które nie wpływają na jej klasyfikację jako umowy leasingu dla celów podatkowych, nie są zmianami „innych postanowień umowy”, o których mowa w art. 23a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że dokonanie w trakcie trwania umowy leasingu modyfikacji umowy polegającej na zmianie okresu jej trwania poprzez jej skrócenie powoduje konieczność zweryfikowania, czy zawarta umowa leasingu nadal spełnia przesłanki do uznania ją za umowę leasingu operacyjnego w rozumieniu art. 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli na skutek skrócenia okresu trwania umowy, umowa taka przestanie spełniać choćby jeden z kluczowych warunków wskazanych w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wówczas nie będzie mogła być traktowana jako umowa leasingu operacyjnego, ze wszystkimi tego konsekwencjami.

Definicja legalna podstawowego okresu trwania umowy leasingu określona została w przywołanym powyżej art. 23a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przez podstawowy okres umowy leasingu należy rozumieć czas oznaczony, na jaki została zawarta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona. Należy zauważyć, iż art. 23a pkt 2 nie można interpretować w oderwaniu od pozostałych przepisów regulujących zasady opodatkowania stron leasingu. W sytuacji, gdy strony leasingu dokonają zmiany czasu trwania umowy leasingu należy zbadać, czy nowe warunki umowy spełniają kryteria wynikające z art. 23b ust. 1 ustawy. Oznacza to, że w sytuacji, gdy w trakcie trwania umowy leasingu dochodzi do zmian warunków umowy polegających na skróceniu okresu podstawowego umowy, wpływ tych zmian zależy od tego, czy nowe warunki spełniają przesłanki uznania umowy za podatkową umowę leasingu operacyjnego. Podstawowym okresem umowy leasingu będzie zatem – w przypadku zmiany umowy leasingu w tym zakresie - nowy/zmieniony czas oznaczony, na jaki strony przewidziały obowiązywanie umowy leasingu. Określenie podstawowy okres umowy obejmuje zatem swoim zakresem nie tylko pierwotnie ustalony w umowie termin, zmodyfikowany przez strony umowy okres jej trwania. Oznacza to, że nie istnieją żadne przeszkody uniemożliwiające dokonanie zmiany umowy w części odnoszącej się do podstawowego okresu jej trwania, przy założeniu, że czas trwania umowy po jej przedłużeniu lub skróceniu wciąż pozostanie oznaczony.

W związku z powyższym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że skrócenie podstawowego okresu trwania Umowy, o ile został on oznaczony przez strony umowy, nie spowoduje zmiany kwalifikacji umowy jako leasingu operacyjnego, przy spełnieniu warunków wynikających z art. 23b ust. 1 ustawy. Jednocześnie zauważyć należy, że konsekwencją skrócenia okresu, na jaki została zawarta umowa leasingu, jest podniesieni miesięcznych rat leasingowych. Okoliczność ta pozostaje jednak bez wpływu na kwalifikację podatkową umowy, przy założeniu spełnienia przesłanek wynikających z art. 23b ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo ˗ z uwagi na treść zadanego pytania (wyznaczającego zakres żądania Wnioskodawcy) ˗ należy jednakże zastrzec, że niniejsze rozstrzygnięcie nie dotyczy oceny przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska w części wykraczającej poza zakreślony nim (zadanym pytaniem) zakres.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniuwydania rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

–Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

–Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

–w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

–w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).