Temat interpretacji
Umorzenie części wierzytelności z tytułów dwóch kredytów mieszkaniowych na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej.
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest:
• prawidłowe – w części dotyczącej zaniechania poboru podatku dochodowego od pierwszego kredytu,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej zaniechania poboru podatku dochodowego od drugiego kredytu.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
7 kwietnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 7 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismami z 1 maja 2022 r. (wpływ 1 maja 2022 r.) oraz z 24 maja 2022 r. (wpływ 24 maja 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W dniu 18.05.2006 r. zawarła Pani wspólnie z mężem z Bankiem umowę kredytu mieszkaniowego w walucie obcej (frank szwajcarski CHF), na zakup lokalu mieszkalnego w budowie, nr umowy (…). Kredyt finansował budowę lokalu przez dewelopera i był wypłacany w transzach.
W dniu 18.06.2008 r. zawarliście Państwo z Bankiem drugą umowę kredytu mieszkaniowego w walucie obcej (frank szwajcarski CHF) na wykończenie tego lokalu mieszkalnego, nr umowy (…). Obydwa kredyty zostały udzielone na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej.
W ramach programu zawierania ugód banku z kredytobiorcami, dotyczących „kredytów frankowych”, w dniu 9.12.2021 r. zawarła Pani wraz mężem umowę ugody z Bankiem., dotyczącą kredytu mieszkaniowego, zaciągniętego w CHF na zakup lokalu mieszkalnego w budowie, nr umowy (…) oraz w dniu 21.12.2021 r. zawarliście Państwo umowę ugody z Bankiem, dotyczącą drugiego kredytu mieszkaniowego, zaciągniętego w CHF na wykończenie tego lokalu mieszkalnego, nr umowy (…) z dnia 18.06.2008 r.
Wynikiem zawarcia umów było umorzenie części wierzytelności kapitału pozostałego do spłaty przy każdym z ww. kredytów. Do momentu podpisania umów ugody wraz z mężem nie korzystaliście Państwo z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu zaciągniętego przez Państwa na realizację innej inwestycji mieszkaniowej.
W związku z podpisaną z bankiem w dniu 9.12.2021 r. umową ugody oraz podpisaną w dniu 21.12.2021 r. umową ugody, złożyliście Państwo stosowne oświadczenia, o zaciągnięciu kredytu w całości na własne cele mieszkaniowe. Oświadczenia te zostały złożone z zamiarem skorzystania z ulgi podatkowej dla kredytobiorców na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z 27 marca 2020 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. poz. 548).
W uzupełnieniu wniosku podała Pani następujące informacje:
Lokal mieszkalny opisany we wniosku znajduje się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej,
adres: (…).
Zgodnie z treścią umowy kredytów mieszkaniowych z 2006r i 2008r.na zakup i wykończenie przedmiotowego lokalu odpowiadała Pani z mężem solidarnie za jego spłatę.
Opisany lokal mieszkalny służy realizacji Państwa celów mieszkaniowych, jest miejscem stałego zamieszkania.
Opisany we wniosku lokal mieszkalny został nabyty przez Państwa do wspólności majątkowej małżeńskiej.
Opisany we wniosku kredyt mieszkaniowy hipoteczny, zabezpieczony hipoteką na księdze wieczystej nr (…) nr umowy (…) z dnia 18.05.2006 r na zakup własnego lokalu mieszkalnego w budowie – w wyniku zawartej z Bankiem umowy ugody, w dniu 9.12.2021 r. część wierzytelności wynikającej z tego kredytu została umorzona.
Opisany we wniosku kredyt mieszkaniowy hipoteczny, zabezpieczony hipoteką na księdze wieczystej nr (…) nr umowy (…) z dnia 18.06.2008r na wykończenie własnego lokalu mieszkalnego (ten sam lokal mieszkalny, o którym mowa powyżej) – w wyniku zawartej z Bankiem umowy ugody, w dniu 21.12.2021 r. część wierzytelności wynikającej z tego kredytu została umorzona.
Obydwa kredyty zostały wykorzystane na własne cele mieszkaniowe i dotyczyły jednej inwestycji. Nie skorzystała Pani z mężem, z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu zaciągniętego przez Państwa na realizację innej inwestycji mieszkaniowej.
Pytanie
Czy prawidłowa jest interpretacja przepisów prawa podatkowego w sprawie możliwości zastosowania zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych, od kwoty umorzonej części wierzytelności z tytułu dwóch kredytów mieszkaniowych opisanych powyżej, zaciągniętych w tym samym banku, na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, zabezpieczonej hipotecznie na jednej księdze wieczystej?
Pani stanowisko w sprawie
Z Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2020 r. nie wynika wprost, że takie zwolnienie może dotyczyć więcej niż jednego kredytu zaciągniętego na ten sam cel mieszkaniowy, co ma miejsce w Państwa przypadku. Obydwa kredyty dotyczyły tego samego lokalu mieszkalnego i były zabezpieczone hipotecznie na jednej Księdze wieczystej, nr (…).
Natomiast Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 11 marca 2022 r., w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (DZ.U. poz. 592), będące przedłużeniem rozwiązań w zakresie ulgi podatkowej dla kredytobiorców z tzw. „grupy frankowiczów” wyraźnie to potwierdza.
A zatem, ulgą mogą być objęte należności podatkowe (także w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego), które dotyczą wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej oraz pod warunkiem, że osoba fizyczna nie korzystała z umorzenia wierzytelności z tytułu kredytu przeznaczonego na inną inwestycję mieszkaniową.
W Państwa przypadku te warunki są spełnione. Ponieważ Rozporządzenie ma na celu wsparcie kredytobiorców w ramach programu zawierania ugód dotyczących „kredytów frankowych”, prosi Pani o potwierdzenie interpretacji o możliwości zaniechania zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, od kwot umorzonej wierzytelności od obydwu kredytów hipotecznych, zaciągniętych na własne cele mieszkaniowe i dotyczących jednej inwestycji.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest:
- prawidłowe – w części dotyczącej zaniechania poboru podatku dochodowego od pierwszego kredytu,
- nieprawidłowe – w części dotyczącej zaniechania poboru podatku dochodowego od drugiego kredytu.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.
Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłem przychodów są inne źródła.
Jak stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.
Przystępując do oceny skutków podatkowych umorzenia przez Bank wierzytelności od zaciągniętych przez Panią i Pani męża dwóch kredytów hipotecznych wskazujemy, że instytucja kredytu uregulowana została przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1896 ze zm.).
Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:
Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.
Podkreślamy, że otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Tym samym, umorzone kwoty wierzytelności z tytułu kredytów hipotecznych należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z kolei instytucja zwolnienia z długu uregulowana została w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zgodnie z którym:
Zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.
Jednakże zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 marca 2020 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 548):
Zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od:
1)umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na własne cele mieszkaniowe i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty, których działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania, w przypadku gdy:
a)zabezpieczenie w postaci hipoteki ustanowiono na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie, w związku z zaciągnięciem przez osoby fizyczne kredytu na własne cele mieszkaniowe,
b) osoby fizyczne, których wierzytelność z tytułu kredytu uległa umorzeniu, nie skorzystały z umorzenia wierzytelności z tytułu innego kredytu zabezpieczonego hipotecznie, zaciągniętego na własne cele mieszkaniowe;
2)świadczenia otrzymanego przez osoby fizyczne z tytułu umowy kredytu zaciągniętego przed dniem 15 stycznia 2015 r. na własne cele mieszkaniowe i zabezpieczonego hipotecznie, od podmiotów, których działalność podlega nadzorowi państwowego organu nadzoru nad rynkiem finansowym, uprawnionych do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania, w walucie obcej lub w polskich złotych, lecz nominowanych lub indeksowanych do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania.
W myśl § 3 rozporządzenia w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe:
Kwoty wierzytelności, o których mowa w § 1, obejmują:
1)kwoty kredytu (kapitału);
2)odsetki, w tym odsetki skapitalizowane, i prowizje;
3)opłaty, jeżeli ich poniesienie przez kredytobiorcę było niezbędne do zawarcia umowy kredytu, z wyjątkiem kosztów usług dodatkowych, w szczególności ubezpieczeń.
Z kolei § 7 ww. rozporządzenia stanowi, że:
Zaniechanie, o którym mowa w § 1 i § 2, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2021 r.
Natomiast § 4 komentowanego rozporządzenia reguluje, że:
Przez własne cele mieszkaniowe, o których mowa w § 1, rozumie się wydatki na cele, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, ze zm.).
Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:
a)nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
b)nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
c)nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
d)budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
e)rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
-położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.
Zgodnie ze zdaniem pierwszym art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.
Z powyższego wynika, zatem że zaniechanie poboru podatku znajdzie zastosowanie do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów zaciągniętych na własne cele mieszkaniowe przez osobę, która była właścicielem lub współwłaścicielem tej nieruchomości i zabezpieczonych hipotecznie, udzielonych przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw, w przypadku, gdy osoba fizyczna, której umorzono zobowiązanie z tytułu kredytu nie skorzystała z umorzenia zobowiązania z tytułu innego kredytu na własne cele mieszkaniowe zabezpieczonego hipotecznie (§ 1 pkt 1 ww. rozporządzenia) stanowiącego własność lub współwłasność podatnika.
Jak wynika z wniosku w dniu 18.05.2006 r. zawarła Pani wspólnie z mężem z Bankiem umowę kredytu mieszkaniowego w walucie obcej (frank szwajcarski CHF), na zakup lokalu mieszkalnego w budowie (pierwszy kredyt). Kredyt finansował budowę lokalu przez dewelopera i był wypłacany w transzach. Następnie w dniu 18.06.2008 r. zawarliście Państwo z Bankiem drugą umowę kredytu mieszkaniowego w walucie obcej (frank szwajcarski CHF) na wykończenie tego lokalu mieszkalnego (drugi kredyt). Obydwa kredyty zostały udzielone na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej. W ramach programu zawierania ugód banku z kredytobiorcami, dotyczących „kredytów frankowych”, w dniu 9.12.2021 r. zawarła Pani wraz z mężem umowę ugody z Bankiem, dotyczącą kredytu mieszkaniowego (pierwszego kredytu) z dnia 18.05.2006 r. oraz w dniu 21.12.2021 r. zawarliście Państwo umowę ugody z Bankiem, dotyczącą drugiego kredytu mieszkaniowego z dnia 18.06.2008 r. W związku z podpisaną z bankiem w dniu 9.12.2021 r. umową ugody oraz podpisaną w dniu 21.12.2021 r. umową ugody, złożyliście Państwo stosowne oświadczenia, o zaciągnięciu kredytu w całości na własne cele mieszkaniowe. Oświadczenia te zostały złożone z zamiarem skorzystania z ulgi podatkowej dla kredytobiorców na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z 27 marca 2020 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane powyższej przepisy prawa stwierdzamy, że w stosunku do uzyskanego przez Panią przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu pierwszego kredytu hipotecznego znajdzie zastosowanie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 marca 2020 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. W konsekwencji nie ma Pani obowiązku wykazywania w zeznaniu rocznym, jako przychodu, kwot związanych z ww. umorzeniem.
W tej części Pani stanowisko jest prawidłowe.
Natomiast w stosunku do uzyskanego przez Panią przychodu związanego z umorzeniem wierzytelności z tytułu drugiego kredytu hipotecznego nie znajdzie zastosowanie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie ww. rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 marca 2020 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe. Nie spełnia Pani bowiem wszystkich przesłanek umożliwiających zastosowanie ww. zaniechania, gdyż tak jak Pani oświadczyła, że „opisany we wniosku kredyt mieszkaniowy hipoteczny, zabezpieczony hipoteką na księdze wieczystej nr (…) nr umowy (…) z dnia 18.05.2006r na zakup własnego lokalu mieszkalnego w budowie – w wyniku zawartej z Bankiem umowy ugody, w dniu 9.12.2021 r część wierzytelności wynikającej z tego kredytu została umorzona”.
Skorzystanie przez Panią z umorzenia wierzytelności w stosunku do pierwszego kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Panią na własne cele mieszkaniowe, wyklucza możliwość skorzystania po raz drugi z zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych. Zaniechanie poboru podatku obejmuje dochód (przychód) uzyskany wyłącznie z tytułu jednego umorzenia.
W konsekwencji – ciąży na Pani obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do umorzenia wierzytelności drugiego kredytu hipotecznego.
W tej części Pani stanowisko jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).