Temat interpretacji
Możliwość skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej - zakup miejsca postojowego.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
28 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 czerwca 2022 r. (wpływ 13 czerwca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Jest Pan osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym w kategoriach 05R (ruchowe), 10N (neurologiczne) i 11I (inne, immunologiczne, metaboliczne). W 2021 r. zakupił Pan mieszkanie z rynku pierwotnego. W budynku mieszkalnym znajdowało się miejsce parkingowe, którego szerokość i usytuowanie uniemożliwia wykorzystanie go przez osobę niepełnosprawną. Zgłosił Pan ten fakt deweloperowi, który wyposażył budynek mieszkalny w dodatkowe miejsce oznaczone dla osoby niepełnosprawnej o odpowiedniej szerokości, bez sąsiadujących ścian. Miejsce zostało oznaczone symbolem niepełnosprawności. Za wyposażenie budynku w takie miejsce parkingowe przystosowane do potrzeb osoby niepełnosprawnej, umożliwiające wykorzystanie go przez osobę niepełnosprawną, deweloper naliczył opłatę 25 000 zł. Wyposażenie budynku mieszkalnego w tak przygotowane miejsce parkingowe umożliwia Panu prawidłowe funkcjonowanie związane z parkowaniem, wsiadaniem i wysiadaniem z samochodu.
W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że data wydania orzeczenia to 1 kwietnia 2019 r., organ wydający to Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności, …, ważne do dnia 31 marca 2023 r.
Orzeczenie wydano ze względu na nieuleczalną chorobę … . Choroba … to schorzenie kości o jednoznacznie nieustalonej przyczynie, w przebiegu której dochodzi do zaburzeń procesów tworzenia się i wchłaniania kości, co prowadzi do chaosu w budowie tkanki kostnej: niektóre kości są słabe i łamliwe, inne – przerośnięte i nadmiernie pogrubiałe. Spowodowała znaczne uszkodzenia kręgosłupa we wszystkich odcinkach. Jest Pan osobą o ograniczonych sprawnościach ruchowych, ze względu na chorobę całego układu kostnego, dodatkowo sprawność znacznie pogarszają problemy neurochirurgiczne (lek na tę chorobę działa neurotoksycznie powodując rwy kulszowe, parastezje, drętwienia kończyn). Opisany przez odkrywcę choroby obraz schorzenia jako bardzo bolesnego, prowadzącego do deformacji i kalectwa. Bywa ono wykrywane przypadkowo, przy okazji podwyższonej aktywności fosfatazy zasadowej w surowicy lub nieprawidłowości w obrazie radiologicznym kości. Najczęściej objęte zmianami są kości miednicy, kość udowa, kości kręgosłupa (najczęściej odcinka lędźwiowego). Objawy choroby …: w przebiegu choroby … dochodzić może do powikłań neurologicznych: zaburzeń widzenia, bólu głowy, utraty słuchu. Zajęcie kości kręgosłupa może wywoływać urazy rdzenia kręgosłupa, rwę kulszową oraz stenozę kanału kręgowego. Jeśli schorzenie zajmuje kości kończyny dolnej, powikłaniem mogą być zmiany zwyrodnieniowe stawów, głównie stawu biodrowego. Podlega Pan stałej rehabilitacji – prywatna, dodatkowo stała opieka neurochirurga, nefrologa, częste badania i rezonans.
Mieszka Pan i codziennie użytkuje miejsce parkingowe. Tylko to miejsce pozwala Panu bezpiecznie wysiąść z samochodu przy otwartych na pełną szerokość drzwiach auta. Miejsce parkingowe przystosowane do potrzeb osoby niepełnosprawnej jest miejscem postojowym w garażu wielostanowiskowym w budynku mieszkalnym, w którym przypisanie miejsc postojowych do poszczególnych lokali mieszkalnych nastąpiło w drodze umownego podziału nieruchomości quad usum (do korzystania, użytkowania - uprawniony otrzymuje wtedy do wyłącznego użytku wydzieloną fizycznie część nieruchomości wspólnej, z wyłączeniem pozostałych współwłaścicieli).
Umowa deweloperska z załącznikami daje Panu wyłączne prawo do korzystania z miejsca postojowego w garażu podziemnym dla osoby niepełnosprawnej i jednocześnie wyłącza jakiekolwiek prawa innych mieszkańców do korzystania z tego miejsca. Miejsce jest na wyłączność, a zapisy w umowie deweloperskiej i załącznikach do nich całkowicie uniemożliwiają korzystanie z tego miejsca innym osobom. Umowa ma formę aktu notarialnego. Przysługiwało Panu miejsce o standardowej szerokości. Zgodnie z zapisami umowy, każdy lokal mieszkaniowy miał przypisane jedno standardowe miejsce postojowe w garażu podziemnym, którego zakup był obowiązkowy i nie podlegał żadnym zmianom tym bardziej rezygnacji. Deweloper poszerzył inne standardowe miejsce postojowe do szerokości wymaganej przez przepisy dla osób niepełnosprawnych. Miejsce zostało oznakowane symbolem wózka inwalidzkiego, a w dokumentacji oznaczone jako NP (dla niepełnosprawnych), miejsce poszerzono o przejście do komórki lokatorskiej i dlatego był Pan zmuszony zamienić notarialnie swoja komórkę lokatorską z sąsiadami, tak żeby przy poszerzonym miejscu ograniczyć przejście do tej komórki. Jeśli by Pan nie zamienił tej komórki, to deweloper nie mógłby zwęzić tego przejścia do komórki lokatorskiej. W tej chwili korzysta Pan z zamienionej notarialnie komórki, wchodząc do niej bezpośrednio ze swojego miejsca postojowego dla osoby niepełnosprawnej.
Miejsce dla osoby niepełnosprawnej, które Pan posiada jest możliwie najbliżej bramy garażowej, przy której znajdują się schody wyposażone w windę dla osób niepełnosprawnych. Deweloper naliczył dodatkową opłatę 25 000 zł za miejsce dla osoby niepełnosprawnej i jednocześnie nie pozwolił Panu na rezygnację ze „zwykłego” miejsca. Od samego początku polityka przydziału miejsc garażowych i komórek była restrykcyjna i deweloper nie dawał żadnego wyboru. Do każdego mieszkania było przypisane jedno miejsce i jedna komórka i to nie podlegało negocjacjom. Takie zapisy były zawarte w umowie deweloperskiej. Przydział był obligatoryjny i obowiązkowy. Rezygnacje i zamiany nie były możliwe. Biuro sprzedaży było w tych kwestiach nieugięte. W hali garażowej, znajdującej się w Pana budynku mieszkalnym, było jedno dodatkowe miejsce, które deweloper, po otrzymaniu Pana orzeczenia o niepełnosprawności, zaadaptował na potrzeby osoby niepełnosprawnej. Opłata za miejsce NP została wpisana do aktu notarialnego, a miejsce zostało oznaczane w akcie jako NP i opłata za nie została naliczona oddzielnie. Ze „zwykłego” miejsca Pan nie korzysta, bo jest za wąskie i dodatkowo ograniczone ścianą na całej długości, co uniemożliwia pełne otwarcie drzwi i bardzo utrudnia swobodny wjazd.
Wydatki, które Pan poniósł, nie zostały Panu zwrócone w jakiejkolwiek formie (w całości lub w części) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie zostaną odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku. Wydatek został pokryty w całości ze środków własnych. Otrzymał Pan dochody z tytułu umowy o pracę, opodatkowane na zasadach ogólnych (zaliczka pobierana przez pracodawcę).
Pytanie
Czy wyposażenie budynku mieszkalnego w miejsce przystosowane do potrzeb osoby niepełnosprawnej w stopniu umiarkowanym w kategoriach 05R, 10N i 11I umożliwia Panu odliczenie od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej?
Pana stanowisko w sprawie:
W Pana ocenie, opisana sytuacja wystarczająco wyczerpuje znamiona art. 26 pkt 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyposażania budynku mieszkalnego stosownie do potrzeb osoby niepełnosprawnej, i tym samym umożliwia odliczenie poniesionego wydatku od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Przystosowanie takiego miejsca do potrzeb osoby niepełnosprawnej umożliwia prawidłowe funkcjonowanie tej osoby.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), w brzmieniu przepisu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.:
podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.
Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.
Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że:
wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi są wydatki poniesione na:
1)adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
2)przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
2a)zakup, naprawę lub najem wyrobów medycznych wymienionych w wykazie wyrobów medycznych określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 523, 1292, 1559 i 2054) oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, z wyjątkiem pieluchomajtek, pieluch anatomicznych, chłonnych majtek, podkładów i wkładów anatomicznych;
3)zakup, naprawę lub najem indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz wyposażenia umożliwiającego ich używanie zgodnie z przewidzianym zastosowaniem, niewymienionych w wykazie, o którym mowa w pkt 2a, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;
3a)pieluchomajtki, pieluchy anatomiczne, chłonne majtki, podkłady, wkłady anatomiczne, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2280 zł;
4)zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;
5)odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
6)odpłatność za pobyt w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym;
6a)odpłatność za pobyt opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym, w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego lub zakładzie rehabilitacji leczniczej;
6b) odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne lub leczniczo-rehabilitacyjne;
7)opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2 280 zł;
8)utrzymanie psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2 280 zł;
9)opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
10)opłacenie tłumacza języka migowego;
11)kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25. roku życia;
12)leki, o których mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1977) – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeżeli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować stale lub czasowo te leki;
13)odpłatny przewóz:
a)osoby niepełnosprawnej – karetką transportu sanitarnego,
b)osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 – również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a);
14)używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16. roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł;
15)odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
a)na turnusie rehabilitacyjnym,
b)w zakładach, o których mowa w pkt 6,
c)na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11,
d)opiekuna osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I grupy inwalidztwa lub dzieci niepełnosprawnych do lat 16, przebywającego z osobą niepełnosprawną na turnusie rehabilitacyjnym lub w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, lub zakładzie rehabilitacji leczniczej.
Na podstawie art. 26 ust. 7b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.
Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy,
wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.
W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
1)orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2)decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3)orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1)I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
aa) niezdolność do samodzielnej egzystencji, albo
b)znaczny stopień niepełnosprawności;
2)II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a)całkowitą niezdolność do pracy albo
b)umiarkowany stopień niepełnosprawności.
Natomiast w myśl art. 26 ust. 13a ww. ustawy,
wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.
Należy również podkreślić, że zgodnie z przywołanymi powyżej przepisami wydatki w ramach ulgi rehabilitacyjnej mogą podlegać odliczeniu od dochodu jedynie w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.
Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a ww. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.
Powyższe brzmienie zacytowanych przepisów zawiera zmiany wprowadzone ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 2105). Przepisy ustaw zmienianych w art. 1, art. 2 i art. 9 stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2022 r., z wyjątkiem: art. 6 ust. 2, 3a i 8, art. 6a ust. 1 i ust. 2 pkt 2, art. 21 ust. 1 pkt 3 i 95b, art. 26 ust. 7a pkt 2a-3a, 6-6b, 12, 13 i pkt 15 lit. d, ust. 7e i ust. 7f pkt 1 lit. aa i art. 27f ust. 4 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które mają zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2021 r. (art. 70 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zmieniającej).
W myśl art. 89 ww. ustawy zmieniającej,
ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2022 r., z wyjątkiem:
1)art. 6, art. 61 i art. 85-87, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia;
2)art. 1 pkt 59, pkt 67 lit. i, pkt 76 w zakresie art. 45b, pkt 77 i 78, art. 2 pkt 51, 58 i 64 oraz art. 9 pkt 25, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia;
3)art. 3 pkt 1, art. 7 pkt 3, 11, 13, pkt 16 lit. b, pkt 17, 33 i 38, art. 12, art. 14 pkt 1-4, 9, 11-16, 18 i 19, art. 20 pkt 8 i art. 22 pkt 2 w zakresie art. 19a ust. 3, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2022 r.;
4)art. 1 pkt 10 lit. b tiret trzecie w zakresie art. 14 ust. 2 pkt 22, pkt 39 i pkt 63 lit. c, art. 2 pkt 11 lit. a i c, pkt 27 lit. a tiret ósme w zakresie art. 12 ust. 1 pkt 16, pkt 31 lit. a tiret trzecie i lit. b, art. 9 pkt 11, art. 18, art. 22 pkt 1 oraz art. 66, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2023 r.;
5)art. 7 pkt 7 w zakresie art. 20zu § 4, art. 20zw § 2 zdanie drugie i art. 20zx § 2, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2024 r.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że jest Pan osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym w kategoriach 05R (ruchowe) 10N (neurologiczne) i 11I (inne, immunologiczne, metaboliczne). W 2021 r. zakupił Pan mieszkanie z rynku pierwotnego. W budynku mieszkalnym znajdowało się miejsce parkingowe, którego szerokość i usytuowanie uniemożliwia wykorzystanie go przez osobę niepełnosprawną. Zgłosił Pan ten fakt deweloperowi, który wyposażył budynek mieszkalny w dodatkowe miejsce oznaczone dla osoby niepełnosprawnej o odpowiedniej szerokości, bez sąsiadujących ścian. Miejsce zostało oznaczone symbolem niepełnosprawności. Za wyposażenie budynku w takie miejsce parkingowe przystosowane do potrzeb osoby niepełnosprawnej, umożliwiające wykorzystanie go przez osobę niepełnosprawną, deweloper naliczył opłatę 25 000 zł. Wyposażenie budynku mieszkalnego w tak przygotowane miejsce parkingowe umożliwia Panu prawidłowe funkcjonowanie związane z parkowaniem, wsiadaniem i wysiadaniem z samochodu. Mieszka Pan i codziennie użytkuje miejsce parkingowe. Tylko to miejsce pozwala Panu bezpiecznie wysiąść z samochodu przy otwartych na pełną szerokość drzwiach auta. Miejsce parkingowe przystosowane do potrzeb osoby niepełnosprawnej jest miejscem postojowym w garażu wielostanowiskowym w budynku mieszkalnym, w którym przypisanie miejsc postojowych do poszczególnych lokali mieszkalnych nastąpiło w drodze umownego podziału nieruchomości quad usum (do korzystania, użytkowania - uprawniony otrzymuje wtedy do wyłącznego użytku wydzieloną fizycznie część nieruchomości wspólnej, z wyłączeniem pozostałych współwłaścicieli). Deweloper naliczył dodatkową opłatę 25 000 zł za miejsce dla osoby niepełnosprawnej i jednocześnie nie pozwolił Panu na rezygnację ze „zwykłego” miejsca. W hali garażowej, znajdującej się w Pana budynku mieszkalnym, było jedno dodatkowe miejsce, które deweloper, po otrzymaniu Pana orzeczenia o niepełnosprawności, zaadaptował na potrzeby osoby niepełnosprawnej. Opłata za miejsce NP została wpisana do aktu notarialnego, a miejsce zostało oznaczane w akcie jako NP i opłata za nie została naliczona oddzielnie. Ze „zwykłego” miejsca Pan nie korzysta, bo jest za wąskie i dodatkowo ograniczone ścianą na całej długości, co uniemożliwia pełne otwarcie drzwi i bardzo utrudnia swobodny wjazd.
Wydatki, które Pan poniósł, nie zostały Panu zwrócone w jakiejkolwiek formie (w całości lub w części) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie zostaną odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku. Wydatek został pokryty w całości ze środków własnych. Otrzymał Pan dochody z tytułu umowy o pracę, opodatkowane na zasadach ogólnych (zaliczka pobierana przez pracodawcę).
Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.
Rozpatrując, czy poniesione przez Pana wydatki na zakup miejsca postojowego mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań lub budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i „wyposażenie”.
Zgodnie z językowym znaczeniem termin „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś”. Adaptacją mieszkania jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania – to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatku na nabycie praw umożliwiających korzystanie z miejsca garażowego mieszczącego się w garażu podziemnym w budynku mieszkalnym, w którym zakupił Pan lokal mieszkalny, nie można zakwalifikować jako wydatku na adaptację bądź też wyposażenie budynku mieszkalnego (lokalu mieszkalnego), określonego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Położenie ww. miejsca postojowego w pobliżu wjazdu i windy przystosowanej dla osób niepełnosprawnych, o odpowiedniej szerokości, niewątpliwie ułatwi Panu wykonywanie czynności życiowych, jednakże wydatek na nabycie praw do przedmiotowego miejsca postojowego nie stanowi ulepszenia i nie poprawia funkcjonalności zakupionego mieszkania. Adaptacja i wyposażenie mieszkania czy budynku mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w tym mieszkaniu czy budynku, biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. W ww. przepisie ustawodawca wyraźnie wskazał, że odliczeniu od dochodu podlegają wyłącznie wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.
Tym samym, brak jest podstaw do stwierdzenia, że opłata za miejsce parkingowe (miejsce postojowe) przystosowane do potrzeb osoby niepełnosprawnej w garażu wielostanowiskowym w budynku mieszkalnym, w którym przypisanie miejsc postojowych do poszczególnych lokali mieszkalnych nastąpiło w drodze umownego podziału nieruchomości quad usum (do korzystania, użytkowania - uprawniony otrzymuje wtedy do wyłącznego użytku wydzieloną fizycznie część nieruchomości wspólnej, z wyłączeniem pozostałych współwłaścicieli), choćby nawet korzystnie położonego i o odpowiednich rozmiarach, stanowi wydatek na adaptację lub wyposażenie lokalu mieszkalnego (budynku mieszkalnego) stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, ponieważ nabycie praw do korzystania z miejsca postojowego nie stanowi adaptowania lub też wyposażenia lokalu mieszkalnego (budynku mieszkalnego) stosownie dla potrzeb wynikających z Pana niepełnosprawności.
Należy zaznaczyć, że katalog wydatków podlegających odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. W tym miejscu należy podkreślić, że zgodnie z zasadą, przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy stanowiące ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.
Wobec powyższego stwierdzić należy, że wydatku poniesionego na rzecz dewelopera z tytułu dodatkowej opłaty za miejsce parkingowe (postojowe) w garażu podziemnym dla osoby niepełnosprawnej, wydzielone i zaadaptowane na potrzeby wynikające z niepełnosprawności, nie można uznać za wydatek, o którym mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i tym samym nie może Pan go odliczyć od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi Pan zastosować się do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).