Kwalifikacja podatkowa przychodów z najmu nieruchomości – przeniesienie aktywności polegającej na najmie nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 stycznia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 17 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwalifikacji podatkowej przychodów z najmu nieruchomości. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej jako: Podatnik, Wynajmujący) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której w roku 2007 zrealizował trzykondygnacyjną jednorodzinną inwestycję deweloperską, po czym dokonał sprzedaży mieszkań znajdujących się na pierwszym i drugim piętrze budynku. Pozostałe lokale w postaci 5 garaży z pomieszczeniami gospodarczymi znajdujące się na parterze zaadaptował na mieszkania, a następnie wynajął na cele mieszkaniowe. Najemcami są wyłącznie osoby fizyczne nieprowadzące w ww. mieszkaniach działalności gospodarczych.

W chwili obecnej Podatnik kwalifikuje przychody osiągane z ww. wynajmu nieruchomości jako przychody z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, wobec czego ich opodatkowanie odbywa się na zasadach przyjętych dla prowadzonej przez niego działalności, tj. w formie podatku liniowego. Z uwagi na zmianę obszaru aktywności prowadzonego przedsiębiorstwa z działalności deweloperskiej na budownictwo przemysłowe, a także okoliczność, iż wynajem nie stanowi sfery, którą Wnioskodawca zajmuje się profesjonalnie, a jedynie dodatkowo (w ramach zarządu majątkiem prywatnym) planuje on dokonać od dnia 1 stycznia 2023 roku przeniesienia ww. aktywności ze sfery działalności gospodarczej do strefy prywatnej, a co za tym idzie - zamierza on zakwalifikować ww. przychody jako przychody ze źródła jakim jest tzw. najem prywatny oraz opodatkować je ryczałtem.

Zaznaczyć należy, że przedmiotowe mieszkania nigdy nie były zakwalifikowane do środków trwałych w jednoosobowej działalności gospodarczej Wynajmującego, są one składnikiem majątku prywatnego Wnioskodawcy, którego jest on jedynym właścicielem. Ponadto wskazania wymaga, że umowy stanowiące podstawę wynajmu podpisywane są przez Podatnika na długi okres - wynoszący minimum 1 rok. Potencjalni najemcy zgłaszają się do Wnioskodawcy za pośrednictwem publikowanych przez niego sporadycznie, w ramach potrzeby (np. w przypadku zwolnienia się któregoś z mieszkań) ogłoszeń na internetowych tablicach.

Przy dokonywaniu czynności związanych z przedmiotowym wynajmem Podatnik działa we własnym imieniu. Nie zatrudnia on pracowników do jego obsługi, zaś wszelkie czynności prowadzi w sposób niezależny od innych podmiotów. Podatnik nie korzysta z agencji nieruchomości oraz nie traktuje najmu jako projektu biznesowego, wszystkie działania podejmowane są na jego własny rachunek, powodując tym samym powstanie wyłącznie po jego stronie określonych praw i obowiązków.

Podstawowym źródłem utrzymania Wnioskodawcy jest prowadzona przez niego działalność gospodarcza w zakresie realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków - przede wszystkim w obszarze budownictwa przemysłowego. Przedmiotowy wynajem mieszkań, jak już wyżej wskazano, jest jedynie formą zarządu jego majątkiem prywatnym, a nie sferą profesjonalnej działalności Wnioskodawcy.

Zaznaczyć należy, że Wnioskodawca ma świadomość, iż to Podatnik powinien dokonać kwalifikacji przychodów do odpowiedniego ich źródła, tj. przychodów z działalności gospodarczej bądź w myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT - przychodów z tzw. "najmu prywatnego", jednakże główną jego wątpliwość stanowi to czy dokonanie kwalifikacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego będzie działaniem poprawnym - i właśnie wyjaśnieniu tej kwestii ma służyć wnioskowana interpretacja.

Pytanie

Czy osiągane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu wynajmu wskazanych w treści stanu faktycznego nieruchomości kwalifikują się do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, a co za tym idzie, czy mogą być od dnia 1 stycznia 2023 roku opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, osiągane przez niego przychody z tytułu wynajmu wskazanych w treści stanu faktycznego nieruchomości kwalifikują się do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, a co za tym idzie mogą być one od dnia 1 stycznia 2023 roku opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o PIT rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. W myśl przepisów wskazanej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

•pozarolnicza działalność gospodarcza;

•najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

•wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową;

•polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu I wydobywaniu kopalin ze złóż;

•polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczano do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o PIT.

Art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT wskazuje, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Z przytoczonych wyżej przepisów ustawy o PIT wynika, że wynajem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). W sytuacji gdy wynajem faktycznie wypełnia przesłanki pozwalające na uznanie go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT lub gdy przedmiot wynajmu związany jest z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą to powinien zostać on rozliczony tak jak przychody z tej działalności.

Przenosząc powyższe na grunt tej sprawy, w odniesieniu do pierwszego z ww. kryteriów, tj. wypełniania przez wynajem cech działalności gospodarczej, stwierdzić należy, że wynajmowanie przez Wnioskodawcę opisanych w treści stanu faktycznego mieszkań nie wypełnia przesłanek działalności gospodarczej w tym zakresie. Aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki celu zarobkowego, ciągłości oraz zorganizowanego charakteru.

Definicję wskazanych cech wyjaśnia Dyrektor KIS w Interpretacji Indywidualnej z dnia 16 maja 2022 r., znak 0115-KDIT3.4011 228.2022.2.JS, wskazując iż: „Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy - do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. O takim zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) także niektóre czynności, jak na przykład wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług”.

Mając na uwadze przytoczone wyżej wyjaśnienia, przede wszystkim wskazać należy na niefachowy charakter podejmowanych przez Podatnika czynności. Wnioskodawca do obsługi najmu nie korzysta z usług profesjonalnych podmiotów takich jak pośrednicy nieruchomości czy też specjalistyczne portale służące do publikacji ogłoszeń w tym przedmiocie. Wszelkie czynności podejmuje on na własną rękę, w ramach zaistniałych potrzeb, bez ustalonego harmonogramu czy też metodyki prac. Wobec tego nie istnieją podstawy do przypisywania działaniom Wynajmującego cech zorganizowania czy też ciągłości.

Podkreślenia wymaga także, iż przedmiotowy najem nie stanowi projektu biznesowego przedsiębiorcy, gdyż jak już wyżej wskazano prowadzi on działalność gospodarczą w całkowicie innej sferze, zaś same nieruchomości stanowią element jego majątku prywatnego. Co więcej, środki pochodzące z wynajmu nie są głównym źródłem utrzymania Wnioskodawcy, gdyż jest nim prowadzona przez niego działalność w obszarze budownictwa przemysłowego, co świadczy o braku trzeciej z przesłanek działalności gospodarczej, tj. cechy zarobkowości.

Jak wskazano w powyższej argumentacji wynajem przez Wnioskodawcę opisanych w stanie faktycznym nieruchomości sam w sobie nie stanowi działalności gospodarczej. Rozpatrzenia wymaga zatem przywoływana przez art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT przesłanka wskazująca, że przychodem z działalność gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W opisie stanu faktycznego sprawy dokonano wyjaśnienia, iż wynajmowane nieruchomości nigdy nie stanowiły środka trwałego w prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwie. Ponadto nie służą one innym celom związanym z przedmiotem prowadzonej przez Wynajmującego działalności. Potwierdzeniem tak sformułowanego stanowiska jest także wyrok WSA w Gdańsku z dnia 14 czerwca 2022 r., sygn. I SA/Gd 61/22, w myśl którego: „Jak przyjęto w literaturze, skoro czynsz najmu jest pożytkiem cywilnym z posiadanego majątku to błędne byłoby przyjęcie, że bierne uzyskiwanie przez podatnika pożytków z majątku stanowi prowadzenie działalności gospodarczej (por. M. Jamrozy. A. Główka. Kwalifikacja przychodów z najmu prywatnego do źródła przychodów publ. Monitor Podatkowy 2017/6 s. 55)”.

W związku z tym, jako iż mieszkania, których dotyczy wniosek stanowią element majątku prywatnego Wnioskodawcy, przychód pochodzący z ich wynajmu nie będzie stanowić przychodu z działalności gospodarczej w myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o PIT.

Jako istotną wskazać należy także uchwałę NSA z dnia 24 maja 2021 r., sygn. II FPS 1/21, w której sąd wywodzi, iż „przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej”.

Z powyższego wywnioskować można, że przychody uzyskiwane z najmu co do zasady kwalifikowane są jako przychody w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, zaś uznanie ich za wynikające z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej odbywa się w ramach wyjątku. W chwili obecnej, jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca opodatkowuje przychód z wynajmu ww. mieszkań na zasadach przewidzianych dla prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, jednakże taki sposób opodatkowania został wybrany przez Podatnika wskutek jego własnej woli, a nie ustawowego nakazu - co stanowi wspomniany powyżej wyjątek.

Mając jednak na uwadze opisane w poprzedzających akapitach cechy przedmiotowego wynajmu stwierdzić należy, że nie istnieją przeszkody by dokonać przeniesienia wynajmu ze sfery działalności do sfery prywatnej, a co za tym idzie zakwalifikować pochodzące z niego przychody jako przychody z tzw. najmu prywatnego, tj. ze źródła o którym stanowi art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, a co za tym idzie opodatkować je ryczałtem w myśl art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Według art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Mając na uwadze treść powyższych przepisów stwierdzić należy, że przychody osiągnięte z tytułu wynajmu na zasadach "najmu prywatnego", o którym stanowi art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, opodatkowuje się na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W przedstawionych okolicznościach, w sytuacji gdy Podatnik prowadzi swoją główną działalność gospodarczą w obszarze innym niż wynajem nieruchomości, ponadto przedmiotowe nieruchomości nie są w żaden sposób powiązane z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności (w szczególności nie zostały wpisane do ewidencji środków trwałych), nie istnieją przeszkody by przychody z tytułu wskazanego w opisie stanu faktycznego najmu opodatkować na zasadach zryczałtowanego podatku dochodowego.

Co do samego faktu zmiany sposobu opodatkowania, w myśl obowiązującego stanowiska organów podatkowych oraz orzecznictwa modyfikacja taka jest jak najbardziej możliwa. Świadczy o tym chociażby Interpretacja indywidualna z dnia 24 marca 2022 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak: 0114-KDIP2-1.4011.92.2022.2.KW, w której Dyrektor KIS wskazuje, iż nie ma przeszkód by podatnik wycofał nieruchomości z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, a następnie dokonał wyboru formy opodatkowania przychodu z wynajmu tych nieruchomości w postaci ryczałtu od najmu prywatnego. Zaznaczyć należy, że ww. interpretacja indywidualna wydana została w stanie faktycznym, w którym mieszkania stanowiące przedmiot wniosku wprowadzone są do ewidencji środków trwałych działalności, a co za tym idzie - są powiązane z działalnością gospodarczą. W niniejszej sprawie sytuacja taka nie istnieje, nieruchomości od zawsze stanowiły składnik majątku prywatnego Wnioskodawcy, wobec czego tym bardziej możliwa jest zmiana formy opodatkowania ich wynajmu.

W wymienionej interpretacji organ powołuje się na wyżej przytaczaną uchwałę NSA o sygn. II FPS 1/21, gdzie została postawiona teza, iż „To zatem podatnik decyduje o tym czy "powiązać" określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. (...)”, z której wnioskując a contrario wywodzić można, że skoro w gestii podatnika pozostawiona jest decyzja odnośnie powiązania nieruchomości z działalnością gospodarczą to także decyzja odnośnie ewentualnego zakończenia takiego związku pozostawiona będzie tylko woli podatnika. W niniejszej sprawie Wnioskodawca sam zadecydował o powiązaniu prowadzonego wynajmu z działalnością gospodarczą i opodatkowaniu go na zasadach dla niej przewidzianych, zatem w myśl ww. uchwały to także do niego należy decyzja odnośnie przeniesienia wynajmu do sfery prywatnej i wiążącego się z tym opodatkowania go ryczałtem od najmu prywatnego.

Potwierdzenie powyższego stanowiska znajduje się także w Interpretacji Indywidualnej z dnia 16 maja 2022 r., wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak: 0115-KDIT3.4011.228.2022.2.JS, gdzie w zbliżonych do niniejszego stanu faktycznego okolicznościach podatniczka również dokonała przeniesienia najmu ze sfery działalności gospodarczej do strefy prywatnej. W wymienionej interpretacji organ dokonał stwierdzenia, iż w sytuacji gdy lokal mieszkalny nie jest przez nią wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, zaś jego najem nie będzie realizowany w sposób, który wskazuje na spełnienie wszystkich przesłanek prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wymienionych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychody uzyskiwane z tego tytułu będzie mogła ona zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

Mając na uwadze treść obowiązujących przepisów, jak i stanowisko sądownictwa oraz organów podatkowych, nie ulega wątpliwości, że osiągane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu wynajmu wskazanych w treści stanu faktycznego nieruchomości kwalifikują się do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, a co za tym idzie - mogą być od dnia 1 stycznia 2023 roku opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

•pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

•najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Ustawa powyższa zawiera definicję pojęcia działalności gospodarczej, wyrażoną w art. 5a pkt 6. Zgodnie z brzmieniem tego przepisu:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

•zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

•nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ustawy oraz,

•wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Jak wskazano wyżej, aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

•celu zarobkowego,

•ciągłości,

•zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy – do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. O takim zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) także niektóre czynności, jak na przykład wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług.

Należy przy tym podkreślić, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podejmowane przez podatnika czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego.

W tym miejscu wskazać należy na Uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego podjętą w składzie siedmiu sędziów z 24 maja 2021 r., sygn. akt II FPS 1/21, w której wskazano:

To zatem podatnik decyduje o tym czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. (...)

Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii "związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą" - do przychodów z działalności gospodarczej.

Jednocześnie na mocy art. 9a ust. 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Ocena skutków podatkowych Pana sytuacji

Odnosząc powyższe do tej sprawy, skoro dokona Pan przeniesienia aktywności polegającej na najmie nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego to wówczas przedmiotem najmu nie będą składniki majątku związane z działalnością gospodarczą. Wskazane we wniosku nieruchomości decyzją Pana przejdą zatem wyłącznie w zarząd majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą. Zatem najem nieruchomości stanowić będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uzyskiwane przez Pana przychody z tytułu najmu wymienionych we wniosku lokali podlegają w 2023 r. opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 ze zm.).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).