Skutki podatkowe planowanej sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 grudnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 20 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych planowanej sprzedaży lokalu mieszkalnego. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Aktem notarialnym z 10 marca 2017 r. – Umową sprzedaży – zawartym przed notariuszem (Repertorium A nr (…)) X i Pan, pozostając w związku małżeńskim, w którym obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, kupili objęty księgą wieczystą (…) stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny w (…) wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, za cenę (…) zł.

Aktem notarialnym z 9 grudnia 2019 r. – Umową majątkową małżeńską – zawartą przed notariuszem (Repertorium A nr (…)) X i Pan ustanowili w swoim małżeństwie rozdzielność majątkową.

Aktem notarialnym z 9 grudnia 2019 r. – Umową o podział majątku wspólnego – zawartą przed notariuszem (Repertorium A nr (…)) X i Pan dokonali podziału majątku wspólnego w ten sposób, że X nabyła na wyłączną własność m.in. powyższy lokal mieszkalny w (…) wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej.

Aktem notarialnym z 15 października 2021 r. – Rozwiązaniem umowy majątkowej małżeńskiej – zawartym przed notariuszem (Repertorium A nr (…)) X i Pan rozwiązali umowę majątkową małżeńską z 9 grudnia 2019 r., w związku z czym w Pana małżeństwie powstała wspólność ustawowa.

Aktem notarialnym z 15 października 2021 r. – Umową darowizny – zawartym przed notariuszem (Repertorium A nr (…)) X darowała do majątku objętego ustawową wspólnością majątkową małżeńską, jej oraz jej małżonka (Pana) m.in. powyższy lokal mieszkalny w (…) wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej.

X i Pan planują dokonać w roku 2023 sprzedaży powyższego lokalu mieszkalnego  w (…) wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej. Odpłatne zbycie wskazanego lokalu mieszkalnego nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej.

Pytania

1)Czy w przypadku sprzedaży w roku 2023 opisanego lokalu mieszkalnego  w (…) wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej po Pana stronie powstanie przychód podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych?

2)Jeśli odpowiedź na pytanie 1) będzie stwierdzała, że po Pana stronie powstanie przychód podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży w roku 2023 lokalu mieszkalnego w (…) wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, to czy będzie Pan uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w postaci połowy ceny nabycia tego lokalu, poniesionego w roku 2017?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie, w przypadku sprzedaży w roku 2023 opisanego lokalu mieszkalnego w (…) wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej po Pana stronie nie powstanie przychód podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, m.in. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego odpłatne zbycie wskazanego lokalu mieszkalnego nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej.

Odnośnie natomiast upływu wskazanego w powyższym przepisie okresu pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, wskazuje Pan, że pierwotne nabycie lokalu nastąpiło aktem notarialnym z 10 marca 2017 r., tak więc wskazany okres pięciu lat kończy się w upływem roku 2022. Zatem sprzedaż lokalu w roku 2023 nie będzie skutkowała powstaniem przychodu podatkowego.

W Pana ocenie, opisane czynności prawne podjęte przez małżonków w latach 2019-2021, tj. Umowa majątkowa małżeńska, Umowa o podział majątku wspólnego, Rozwiązanie umowy majątkowej małżeńskiej, Umowa darowizny – pozostają bez wpływu na sposób liczenia wskazanego w powyższym przepisie okresu pięciu lat.

Potwierdzeniem tego może być treść przepisu art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej. Zatem wolą ustawodawcy, nawet w przypadku ustania wspólności majątkowej małżeńskiej jest sięganie przy obliczaniu okresu, o którym mowa w powyższym przepisie, do roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie do majątku wspólnego małżonków.

W Pana ocenie, jeśli odpowiedź na pytanie 1) będzie stwierdzała, że po Pana stronie powstanie przychód podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży w roku 2023 lokalu mieszkalnego  (…) wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, to będzie Pan uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w postaci połowy ceny nabycia tego lokalu, poniesionego w roku 2017.

Jak stanowi art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Jak wskazano w opisie zdarzenia, aktem notarialnym z 10 marca 2017 r. – Umową sprzedaży – zawartym przed notariuszem (Repertorium A nr (…)) X i Pan, pozostając w związku małżeńskim, w którym obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, nabyli lokal mieszkalny w (…) wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, za cenę (…) zł. Połowa tej kwoty powinna zatem stanowić cenę nabycia lokalu poniesioną przez Pana.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W związku z tym, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment ich nabycia.

Zatem dla rozstrzygnięcia kwestii skutków podatkowych planowej w 2023 r. sprzedaży lokalu mieszkalnego istotne jest ustalenie, od jakiej daty w omawianej sytuacji należy liczyć okres pięciu lat, o którym mowa w tym przepisie.

Z przedstawionych informacji wynika, że lokal mieszkalny, będący przedmiotem planowanego zbycia, został 10 marca 2017 r. nabyty przez Pana i Pana żonę do majątku wspólnego. 9 grudnia 2019 r. po ustanowieniu rozdzielności majątkowej i podziale majątku wspólnego, wyłącznym właścicielem tego lokalu została Pana żona. Następnie 15 października 2021 r. doszło do rozwiązania umowy majątkowej małżeńskiej, w związku z czym w małżeństwie powstała wspólność majątkowa. Tego samego dnia Pana żona darowała powyższy lokal do majątku objętego ustawową wspólnością majątkową małżeńską.

W pierwszej kolejności należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 ust. 1 i 2 ww. Kodeksu).

Jak stanowi art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Stosownie do art. 47 § 1 ww. ustawy:

Na podstawie powyższego przepisu stwierdzić należy, że małżonkowie poprzez zawarcie stosownej umowy (np. rozszerzającej lub ograniczającej wspólność ustawową bądź ustanawiającej rozdzielność majątkową) mogą ustanawiać ustrój majątkowy w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy takie w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

Ponadto w doktrynie prawa rodzinnego podkreśla się, że w przypadku majątku osobistego małżonek pozostaje w stosunku do niego podmiotem wyłącznie uprawnionym, co oznacza, że jego uprawnienia do dysponowania przedmiotami wchodzącymi w skład majątku osobistego nie podlegają co do zasady żadnym ograniczeniom, w tym wynikającym z przepisów prawa rodzinnego, takim jak konieczność uzyskania zgody współmałżonka co do możliwości rozporządzania konkretnym składnikiem majątku osobistego. Możliwe jest więc swobodne dokonywanie pomiędzy małżonkami czynności rozporządzających prowadzących do przeniesienia określonego przedmiotu majątkowego z majątku osobistego do majątku wspólnego.

W myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności powinna mieć formę aktu notarialnego.

W tym miejscu należy wskazać na jednolicie ukształtowaną linią orzeczniczą, zgodnie z którą włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości lub praw majątkowych stanowiących majątek odrębny jednego małżonka na zasadach i w sposób określony przez ustawę Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie jest nabyciem tej nieruchomości lub prawa majątkowego przez drugiego małżonka, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zarówno darowizna do majątku wspólnego małżonków, jak i umowa rozszerzająca wspólność małżeńską majątkową wywołują takie same skutki na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Włączenie do majątku wspólnego nieruchomości lub prawa majątkowego wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego małżonka nie stanowi nabycia tej nieruchomości lub prawa w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Datą nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który tę nieruchomość lub prawo włączył do majątku wspólnego.

Powyższe oznacza, że za datę nabycia przez Pana lokalu mieszkalnego, który stanowił wcześniej majątek odrębny Pana żona, należy przyjąć dzień, w którym Pana żona nabyła ten lokal mieszkalny.

Jak wynika natomiast z opisu sprawy, Pana żona nabyła przedmiotowy lokal mieszkalny 10 marca 2017 r., pozostając z Panem w związku małżeńskim, w którym obowiązywał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Następnie, po ustanowieniu w 2019 r. rozdzielności majątkowej i podziale majątku wspólnego, została jego wyłącznym właścicielem.

W przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej, przewidzianej w art. 31 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa. Powyższe oznacza, że w momencie zakupu nieruchomości w 2017 r. do majątku wspólnego, Pana żona była współwłaścicielem całej nieruchomości. Późniejsze czynności prawne związane z ustanowieniem w 2019 r. rozdzielności majątkowej oraz podziałem majątku wspólnego, nie mają w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia przez Pana żonę prawa własności lokalu mieszkalnego.

Zatem prawo własności przedmiotowej nieruchomości (lokalu mieszkalnego) przysługiwało Pana żonie nieprzerwanie od 10 marca 2017 r. W konsekwencji, od tej daty należy liczyć upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, planowana w 2023 r. sprzedaż lokalu mieszkalnego, włączonego ponownie do majątku wspólnego małżonków w drodze umowy darowizny rozszerzającej wspólność majątkową małżeńską, którego Pana żona jest właścicielem od 2017 r., nie będzie stanowić dla Pana źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, do planowanej sprzedaży upłynie pięć lat. Zatem nie będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku z tytułu rzeczonej sprzedaży.

Ponieważ planowana sprzedaż lokalu mieszkalnego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w interpretacji nie odniesiono się do Pana stanowiska dotyczącego pytania nr 2. Pytanie to zostało bowiem zadane przez Pana warunkowo, tzn. oczekiwał Pan odpowiedzi na nie wyłącznie w przypadku, gdy po Pana stronie w związku z planowaną sprzedażą powstanie przychód podatkowy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).