Temat interpretacji
Możliwość amortyzacji środka trwałego udostępnionego zleceniodawcy w ramach umowy współpracy.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
30 stycznia 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 30 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości amortyzacji środka trwałego udostępnionego zleceniodawcy w ramach umowy współpracy. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 24 marca 2023 r. (wpływ 24 marca 2023 r. i 4 kwietnia 2023 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Jest Pani osobą fizyczną i zarazem wspólnikiem Spółki jawnej o nazwie X Spółka jawna. Spółka ta zamierza przy pomocy innej firmy - zleceniobiorcy - dokonywać napraw u klientów w ramach udzielonych przez Spółkę gwarancji. Spółka zawrze umowę o stałej współpracy ze zleceniobiorcą. Odbiorcy usług i produktów Spółki zgłaszający naprawy gwarancyjne mają siedzibę na terenie Polski i Unii Europejskiej. Firma zleceniobiorcy nie dysponuje odpowiednim samochodem dostawczym w celu dokonywania tych napraw.
W związku z powyższym na okres napraw gwarancyjnych (data wyjazdu i data przyjazdu zleceniobiorcy po naprawie gwarancyjnej będzie wyraźnie określona w umowie) Spółka zamierza wydać do użytkowania zleceniobiorcy odpowiedni samochód, który jest środkiem trwałym Spółki (Spółka posiada wiele środków transportu). Poprzez powyższe udostępnienie samochodu, usługa za wykonanie napraw gwarancyjnych będzie wyceniona przez zleceniobiorcę z upustem cenowym (umowa będzie zawierała warunki procentowego upustu od wartości zlecenia). Ponadto, samochód zgodnie z umową będzie wykorzystywany tylko dla celów wykonania napraw gwarancyjnych dla Spółki (dzięki systemowi monitorowania istnieje możliwość sprawdzenia trasy przejazdu, itp.). Jest Pani podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.
W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że forma opodatkowania przychodów to podatek liniowy. Samochód dostawczy został wpisany do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i podlega amortyzacji. Umowa o stałej współpracy ze zleceniobiorcą zostanie zawarta w maju 2023 r. Udostępnienie samochodu zleceniodawcy przyczyni się do zachowania, bądź zabezpieczenia źródła przychodów Spółki jawnej. Zgodnie z umową Spółka, w której jest Pani wspólnikiem, będzie ponosiła koszty utrzymania samochodu (tj. ubezpieczenie pojazdu, paliwo, naprawy). W związku z każdorazowym wydaniem samochodu zleceniobiorcy, strony będą podpisywały stosowną umowę na czas wyłącznie: dojazdu, trwania zlecenia i powrotu. Nie istnieją żadne powiązania między Spółką, ani którymkolwiek ze wspólników, a firmą zleceniobiorcy.
Pytanie
Czy w świetle powyższego będzie miała Pani prawo do amortyzacji podatkowej samochodu, tj. środka trwałego Spółki, w części przypadającej na Panią?
Pani stanowisko w sprawie
Pani zdaniem, będzie Pani miała prawo do naliczania amortyzacji podatkowej od środka trwałego, tj. samochodu. Do kosztów podatkowych zgodnie z przepisami nie zalicza się odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania. Pani zdaniem, opisane świadczenie nie ma charakteru nieodpłatnego.
Wartość usługi napraw gwarancyjnych wykonywanych przez zleceniobiorcę, zostanie odpowiednio obniżona w stosunku do ceny usługi wykonywanej przez zleceniobiorcę bez możliwości korzystania z samochodu.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nieodpłatnego świadczenia. W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, Pani zdaniem, nie można mówić o nieodpłatności świadczenia na rzecz innego podmiotu, w tym przypadku zleceniobiorcy wykonującego naprawy w imieniu Spółki. Udostępnienie dla zleceniobiorcy do używania samochodu dostawczego w celu wykonywania napraw gwarancyjnych jest działaniem racjonalnym, przynoszącym obu stronom transakcji realne korzyści oraz wykorzystanie zasobów, w tym środka trwałego.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.
Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:
1) rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2) ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
-został właściwie udokumentowany,
-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ww. ustawy, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.
W myśl art. 22 ust. 8 (zdanie pierwsze) ww. ustawy:
Kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b)nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c)ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
Problematyka amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uregulowana została w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jak stanowi art. 22a ust. 1 ww. ustawy:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
3)inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:
-zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
-stanowią własność lub współwłasność podatnika,
-są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
-przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
-są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
-nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Z opisu sprawy wynika, że jest Pani wspólnikiem Spółki jawnej. Spółka ta zamierza przy pomocy innej firmy - zleceniobiorcy - dokonywać napraw u klientów w ramach udzielonych przez Spółkę gwarancji. Spółka zawrze umowę o stałej współpracy ze zleceniobiorcą. Odbiorcy usług i produktów Spółki zgłaszający naprawy gwarancyjne mają siedzibę na terenie Polski i Unii Europejskiej. Firma zleceniobiorcy nie dysponuje odpowiednim samochodem dostawczym w celu dokonywania tych napraw. W związku z powyższym na okres napraw gwarancyjnych (data wyjazdu i data przyjazdu zleceniobiorcy po naprawie gwarancyjnej będzie wyraźnie określona w umowie) Spółka zamierza wydać do użytkowania zleceniobiorcy odpowiedni samochód, który jest środkiem trwałym Spółki (Spółka posiada wiele środków transportu). Poprzez powyższe udostępnienie samochodu, usługa za wykonanie napraw gwarancyjnych będzie wyceniona przez zleceniobiorcę z upustem cenowym (umowa będzie zawierała warunki procentowego upustu od wartości zlecenia). Ponadto, samochód zgodnie z umową będzie wykorzystywany tylko dla celów wykonania napraw gwarancyjnych dla Spółki (dzięki systemowi monitorowania istnieje możliwość sprawdzenia trasy przejazdu, itp.). Samochód dostawczy został wpisany do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i podlega amortyzacji. Udostępnienie samochodu zleceniodawcy przyczyni się do zachowania, bądź zabezpieczenia źródła przychodów Spółki jawnej. Zgodnie z umową Spółka, w której jest Pani wspólnikiem, będzie ponosiła koszty utrzymania samochodu (tj. ubezpieczenie pojazdu, paliwo, naprawy). W związku z każdorazowym wydaniem samochodu zleceniobiorcy, strony będą podpisywały stosowną umowę na czas wyłącznie: dojazdu, trwania zlecenia i powrotu.
Pani wątpliwości dotyczą ustalenia, czy będzie miała Pani prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od samochodu udostępnionego na zasadach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego na rzecz zleceniobiorcy.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.
Powyższy przepis wprowadza wyjątek od ogólnej zasady zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 i art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niemniej, w analizowanym przypadku nie ma podstaw do stwierdzenia, że środek trwały (samochód) udostępniony przez Spółkę zleceniobiorcy na podstawie umowy będzie oddany do nieodpłatnego używania.
Z nieodpłatnym używaniem mamy bowiem do czynienia wówczas, gdy oddający nie czerpie z tego żadnych korzyści, odbywa się to kosztem jego majątku. W sytuacji zaś, gdy przekazanie samochodu związane będzie z dokonywaniem przy pomocy innej firmy - zleceniobiorcy - napraw u klientów w ramach udzielonych przez Spółkę gwarancji, wówczas trudno mówić o braku odpłatności. Przekazanie sprzętu w ramach umowy współpracy zawsze jest związane z pewną formą „odpłatności”, przybiera ona jednak formę żądanego zachowania zleceniobiorcy. Wartość usługi napraw gwarancyjnych wykonywanych przez zleceniobiorcę, zostanie odpowiednio obniżona w stosunku do ceny usługi wykonywanej przez zleceniobiorcę bez możliwości korzystania z samochodu. W opisanym zdarzeniu przyszłym nie można mówić o nieodpłatności świadczenia na rzecz innego podmiotu, w tym przypadku zleceniobiorcy wykonującego naprawy w imieniu Spółki. Udostępnienie dla zleceniobiorcy do używania samochodu dostawczego w celu wykonywania napraw gwarancyjnych jest działaniem racjonalnym, przynoszącym obu stronom transakcji realne korzyści oraz wykorzystanie zasobów, w tym środka trwałego.
Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że będzie miała Pani prawo zaliczyć w części odpowiadającej Pani udziałom w Spółce do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od samochodu udostępnionego na zasadach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego na rzecz zleceniobiorcy.
Jednocześnie warunkiem koniecznym dla uznania odpisów amortyzacyjnych od wskazanego środka trwałego, za koszt uzyskania przychodu jest jego wykorzystywanie w ramach i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga fakt, że wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy eksploatacją tego środka trwałego a osiągniętym przychodem spoczywa na Pani.
Wobec powyższego, Pani stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonaliśmy wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzamy postępowania dowodowego, lecz opieramy się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.
Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Pani. Nie wywołuje skutków prawnych dla drugiego wspólnika spółki jawnej.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).