Temat interpretacji
Ustalenie rezydencji podatkowej oraz obowiązek złożenia zeznania podatkowego w Polsce.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
26 kwietnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 24 kwietnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązku podatkowego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 12 maja 2023 r. (wpływ 12 maja 2023 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Mieszka Pan w Wielkiej Brytanii od stycznia 2007 roku. Posiada Pan status rezydenta stałego (IRL – INDEFINTE LEAVE TO REMAIN) i jest Pan rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii. Od 2007 roku prowadzi Pan w tym kraju działalność gospodarczą do chwili obecnej i zamierza ją Pan kontynuować. Podlega Pan pod opodatkowanie w Wielkiej Brytanii i tutaj odprowadza Pan wszystkie podatki i składki na ubezpieczenie zdrowotne, emerytalne ponieważ pracuje Pan tylko w Londynie i tylko tutaj osiąga Pan dochód. Ma Pan w Londynie konto bankowe oraz telefon firmowy, polisę na życie, ubezpieczenie zdrowotne i emerytalne. Jest Pan zarejestrowany w lokalnym punkcie wyborczym, do wyborów samorządowych.
Wynajmuje Pan w Londynie mieszkanie, posiada Pan tutaj własny samochód. W Londynie ma Pan znajomych i życie towarzyskie, w Szkocji mieszka Pana siostra. W Polsce mieszka Pana ojciec i dwóch braci ze swoimi rodzinami.
Nie posiada Pan w Polsce żadnego majątku, poza starym fiatem (...) do remontu. Jest Pan zameldowany u ojca pod adresem jak w dowodzie osobistym (…), jako Pana ostatni adres zameldowania w Polsce oraz w celach ewentualnej korespondencji prywatnej. Posiada Pan konto bankowe w Polsce dla wygody wymiany waluty, z którego korzysta Pan gdy przebywa Pan w Polsce.
Nie osiąga Pan jednak żadnych przychodów w Polsce. Nie ma Pan żadnych kredytów, pożyczek czy polis zdrowotnych, ubezpieczeniowych. Przebywa Pan w Polsce jedynie w ramach wakacji, świąt, ferii, żeby spotkać się z córką i żoną. Posiada Pan obywatelstwo Polskie. W Wielkiej Brytanii przebywa Pan dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym/podatkowym. Do roku 2018 w Londynie mieszkała z Panem żona i córka. Od pięciu lat mieszkają na stałe w Polsce. Żona pracuje w Polsce, posiada tam dom, który jest jej własnością osobistą. Nie jest Pan współwłaścicielem domu ani samochodu żony, który posiada.
Przesyła Pan żonie pieniądze na utrzymanie córki. Za rok 2021 rozliczył się Pan dodatkowo z polskim urzędem skarbowym i zapłacił Pan podatek od dochodu w Wielkiej Brytanii tylko dla bezpieczeństwa i uniknięcia ewentualnej kary za brak rozliczenia, ponieważ nie był Pan pewien gdzie jest Pana miejsce interesów życiowych w świetle prawa podatkowego w Polsce, oraz w związku z wątpliwościami po zniesieniu ulgi abolicyjnej.
Uważa Pan jednak, że nie słusznie i niepotrzebnie rozliczył się Pan i zapłacił podatek w Polsce, ponieważ mieszkając na stałe w Londynie i prowadząc tutaj działalność gospodarczą oraz życie osobiste nie powinien Pan podlegać opodatkowaniu w Polsce z dochodów osiągniętych w Wielkiej Brytanii.
Uzupełnienie
W okresie będącym przedmiotem zapytania tj. rok 2021 i lata następne Pana miejscem zamieszkania była, jest i będzie Wielka Brytania.
Posiada Pan brytyjski certyfikat rezydencji, ILR – Indefinite Leave to remain, oraz jest Pan zarejestrowany w bazie danych osób ze statusem osiedleńca.
Nie zamierza i nie planuje Pan powrotu do Polski na stałe w najbliższych latach.
Między Panem a żoną istnieje wspólność majątkowa, aczkolwiek dom w Polsce jest własnością osobistą żony nabytą w drodze dziedziczenia.
Pytanie
Czy jest Pan zwolniony z obowiązku rozliczania się w Polsce z dochodów osiągniętych w Wielkiej Brytanii, a tym samym zwolnienia z podwójnego opodatkowania od czasu zniesienia ulgi abolicyjnej (od roku 2021 i następnych) oraz zwrot podatku za rok 2021 zapłacony w Polsce?
Pana stanowisko w sprawie
W Pana ocenie ośrodek interesów podatkowych i życiowych posiada Pan w Wielkiej Brytanii, ponieważ tutaj (tam) prowadzi Pan działalność gospodarczą, wynajmuje mieszkanie, posiada samochód wykorzystywany do celów działalności, znajomych i wszystkie rzeczy do egzystencji w społeczeństwie. Nie podlega Pan rezydencji podatkowej w Polsce, ponieważ przebywa Pan w Londynie dłużej niż 183 dni w roku podatkowym i osiąga Pan dochody jedynie w Wielkiej Brytanii.
Biorąc pod uwagę powyższe stwierdza Pan, że nie ma Pan obowiązku rozliczania się w Polsce w zakresie rocznego rozliczania się od podatku dochodowego od osób fizycznych, a zapłacony podatek w Polsce za rok 2021 powinien był być zwrócony.
Ocena stanowiska
Stanowisko dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Według art. 3 ust. 2a ww. ustawy:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.
Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.
Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Z art. 4a ww. ustawy wynika, że:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Z wniosku wynika, że mieszka Pan w Wielkiej Brytanii od stycznia 2007 roku. Posiada Pan status rezydenta stałego (IRL – INDEFINTE LEAVE TO REMAIN) i jest Pan rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii. Od 2007 roku prowadzi Pan w tym kraju działalność gospodarczą do chwili obecnej i zamierza ją Pan kontynuować.
Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250 poz. 1840).
Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej Konwencji:
W rozumieniu niniejszej Konwencji, określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.
Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:
Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:
a. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
b. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
c. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;
d. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.
Przy czym wskazać należy, że zarówno Polska, jak i Wielka Brytania notyfikowały ww. Konwencję polsko – brytyjską do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu 24 listopada 2016 r., podpisaną w Paryżu 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369). Konwencja MLI, której celem było jednorazowe zmodyfikowanie sieci umów o unikaniu podwójnego opodatkowania bez konieczności czasochłonnych negocjacji bilateralnych, została ratyfikowana przez Polskę 23 stycznia 2018 r., a przez Wielką Brytanię 29 czerwca 2018 r. Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest 1 lipca 2018 r., natomiast dla Wielkiej Brytanii 1 października 2018 r.
Przepisy Konwencji MLI stosowane są równolegle z przepisami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja MLI nie działa, jak protokół zmieniający). W praktyce przepisy Konwencji MLI mają pierwszeństwo przed regulacjami umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (tzn. jeśli przepisy umowy będą sprzeczne z przepisami Konwencji MLI, to przepisy Konwencji MLI będą miały zastosowanie jako akt późniejszy).
Dla celów stosowania prawa, postanowienia Konwencji MLI muszą być interpretowane równolegle z Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z uwzględnieniem stanowisk Umawiających się Państw w zakresie przyjęcia Konwencji MLI. Stanowisko Polski zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z 6 czerwca 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1370), natomiast wspólne stanowisko Polski i Wielkiej Brytanii zostało przedstawione w oświadczeniu rządowym z 11 października 2018 r. w sprawie mocy obowiązującej w relacjach między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Konwencji wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu 24 listopada 2016 r., oraz jej zastosowanie w realizacji postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 2253).
Konwencja wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, następujących po dacie zdeponowania piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 1 Konwencji MLI).
Dla każdego Sygnatariusza, który dokonuje ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia niniejszej Konwencji po zdeponowaniu piątego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po upływie terminu trzech miesięcy kalendarzowych, rozpoczynającego bieg z datą zdeponowania przez tego Sygnatariusza jego instrumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia (art. 34 ust. 2 ww. Konwencji).
Z kolei, zasady stosowania jej postanowień w odniesieniu do danej Umowy Podatkowej wynikają z art. 35 ww. Konwencji.
Zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 35 ust. 1 Konwencji MLI:
Przepisy niniejszej Konwencji będą stosowane przez każdą Umawiającą się Jurysdykcję w odniesieniu do Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja:
a. w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby na terytorium Umawiającej się Jurysdykcji, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w pierwszym dniu lub po pierwszym dniu kolejnego roku kalendarzowego, który rozpoczyna się w dniu lub po dniu późniejszej z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja; oraz
b. w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez tę Umawiającą się Jurysdykcję, w zakresie podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu, w którym upłynął termin sześciu miesięcy kalendarzowych (lub krótszy termin, w przypadku gdy wszystkie Umawiające się Jurysdykcje notyfikowały Depozytariuszowi, że ich zamiarem jest stosowanie takiego krótszego terminu), rozpoczynający bieg z późniejszą z dat, z którą niniejsza Konwencja wchodzi w życie w każdej z Umawiających się Jurysdykcji, która jest stroną Umowy Podatkowej, do której ma zastosowanie niniejsza Konwencja.
Postanowienia Konwencji MLI będą miały zastosowanie w odniesieniu do Umowy podatkowej począwszy od innych dat niż data wejścia w życie. Przy tym, poszczególne postanowienia Konwencji MLI mogą być stosowane w różnych datach, zależnie od rodzaju podatków (podatki pobierane u źródła lub inne podatki) oraz od wyborów dokonanych przez Umawiające się Państwa w ich stanowiskach w zakresie przyjęcia Konwencji MLI.
W konsekwencji, jeżeli również w ww. stanowiskach nie wskazano inaczej, to zgodnie z art. 35 ust. 1 Konwencji MLI:
Postanowienia art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 6, art. 6 ust. 1, art. 7 ust. 1 i art. 11 ust. 1 Konwencji MLI będą miały zastosowanie w zakresie stosowania Konwencji polsko – brytyjskiej przez Polskę:
‒ w odniesieniu do podatków pobieranych u źródła od kwot wypłacanych lub zaliczanych na rzecz osób niemających miejsca zamieszkania lub siedziby w Polsce, gdy zdarzenie dające prawo do pobrania takiego podatku wystąpi w dniu lub po dniu 1 stycznia 2019 r.; oraz
‒ w odniesieniu do pozostałych podatków nakładanych przez Polskę, do podatków nakładanych w okresach podatkowych rozpoczynających się w dniu lub po dniu 1 kwietnia 2019 r.
W wyniku wejścia w życie Konwencji MLI, przepis art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. Konwencji polsko – brytyjskiej nie uległ zmianie.
Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Według tego Komentarza posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.
Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby.
Z przedstawionych przez Pana informacji wynika, że:
1)mieszka Pan w Wielkiej Brytanii od stycznia 2007 roku. Posiada Pan status rezydenta stałego (IRL – INDEFINTE LEAVE TO REMAIN) i jest Pan rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii;
2)posiada Pan brytyjski certyfikat rezydencji, ILR – Indefinite Leave to remain, oraz jest Pan zarejestrowany w bazie danych osób ze statusem osiedleńca.
3)od 2007 roku prowadzi Pan w tym kraju działalność gospodarczą do chwili obecnej i zamierza ją Pan kontynuować;
4)podlega Pan pod opodatkowanie w Wielkiej Brytanii i tutaj odprowadza Pan wszystkie podatki i składki na ubezpieczenie zdrowotne, emerytalne ponieważ pracuje Pan tylko w Londynie i tylko tutaj osiąga Pan dochód;
5)ma Pan w Londynie konto bankowe oraz telefon firmowy, polisę na życie, ubezpieczenie zdrowotne i emerytalne. Jest Pan zarejestrowany w lokalnym punkcie wyborczym, do wyborów samorządowych. Wynajmuje Pan w Londynie mieszkanie, posiada Pan tutaj własny samochód. W Londynie ma Pan znajomych i życie towarzyskie, w Szkocji mieszka Pana siostra;
6)w Polsce mieszka Pana ojciec i dwóch braci ze swoimi rodzinami. Nie posiada Pan w Polsce żadnego majątku, poza starym fiatem 126p do remontu. Jest Pan zameldowany u ojca pod adresem jak w dowodzie osobistym, jako Pana ostatni adres zameldowania w Polsce oraz w celach ewentualnej korespondencji prywatnej. Posiada Pan konto bankowe w Polsce dla wygody wymiany waluty, z którego korzysta Pan gdy przebywa Pan w Polsce. Nie osiąga Pan żadnych przychodów w Polsce. Nie ma Pan żadnych kredytów, pożyczek czy polis zdrowotnych, ubezpieczeniowych;
7)w Polsce przebywa Pan jedynie w ramach wakacji, świąt ferii, żeby spotkać się z córką i żoną;
8)posiada Pan obywatelstwo Polskie;
9)w Wielkiej Brytanii przebywa Pan dłużej niż 183 dni w roku kalendarzowym/ podatkowym;
10)Żona pracuje w Polsce, posiada tam dom, który jest jej własnością osobistą. Nie jest Pan współwłaścicielem domu ani samochodu żony, który posiada. Przesyła Pan żonie pieniądze na utrzymanie córki;
11)między Panem a żoną istnieje wspólność majątkowa, aczkolwiek dom w Polsce jest własnością osobistą żony nabytą w drodze dziedziczenia.
Po analizie przedstawionych przez Pana informacji, stwierdzam, że w 2021 r. i w latach następnych (jeżeli nie zmieni się stan faktyczny i stan prawny) posiadał i będzie posiadał Pan ściślejsze powiązania osobiste z Polską. Przebywa Pan w Wielkiej Brytanii, jednakże żona i córka zamieszkują na terytorium Polski. Żona pracuje i utrzymuje rodzinę w Polsce.
W zakresie powiązań gospodarczych, wyjaśniam, że jest to miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są: miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.
Ośrodek interesów gospodarczych posiada Pan w Wielkiej Brytanii. Mieszka tam Pan i prowadzi Pan w tym kraju działalność gospodarczą, która stanowi główne źródło Pana dochodów. Ma Pan w Londynie konto bankowe oraz telefon firmowy, polisę na życie, ubezpieczenie zdrowotne i emerytalne. Wynajmuje Pan w Londynie mieszkanie i posiada Pan tutaj własny samochód.
Zatem nie można określić państwa, w którym w okresie podatkowym będącym przedmiotem zapytania znajdował i będzie znajdował się Pana ośrodek interesów życiowych. Zastosowanie znajdzie więc art. 4 ust. 2 pkt b) polsko – angielskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, który stanowi, że:
Jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
Mając zatem na uwadze, że w latach w 2021 r. i w latach następnych przebywał i będzie przebywał Pan zazwyczaj w Wielkiej Brytanii, uznać należy, że w tych latach Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o ww. normy kolizyjne była/będzie Wielka Brytania.
Oznacza to, że w 2021 r. i w latach następnych w Polsce podlegał/będzie podlegał Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał/będzie podlegał Pan opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Polski.
W konsekwencji dochody uzyskiwane przez Pana w 2021 r. i w latach następnych z Wielkiej Brytanii z tytułu działalność gospodarczą prowadzonej w tym kraju nie podlegały/nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce. W związku z uzyskiwaniem tych dochodów nie był Pan zatem zobowiązany do składania zeznania podatkowego w Polsce za 2021 rok.
W sytuacji gdy złożył Pan w Polsce zeznanie podatkowe za 2021 r. wykazując w nim wyłącznie dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej w Wielkiej Brytanii i zapłacił Pan od tych dochodów podatek dochodowy od osób fizycznych, to w celu uzyskania zwrotu tego podatku przysługuje Panu prawo do złożenia korekty zeznania podatkowego.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
‒stanu faktycznego, który Pan przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzeń;
‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pan zastosować do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).