Określenie spełnienia warunków uprawniających do zastosowania ulgi prorodzinnej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 marca 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej za 2022 r.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 kwietnia 2023 r. (data wpływu 27 kwietnia 2023 r. i 12 maja 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pani samotną matką wychowującą małoletnią córkę A.A., która 10 listopada 2023 r. ukończy 18 lat. Uczy się w XXX klasie Technikum XXX. Jest Pani w trakcie rozwodu z mężem, z którym w nieformalnej separacji jest od ponad roku. 23 września 2022 r. mąż złożył pozew o rozwód bez orzekania o winie, w którym wniósł że miejscem pobytu córki ma być Pani miejsce zamieszkania. Nie wnosił o ustalenie kontaktów z córką. Jednocześnie oznajmił Pani, że ma Pani się wyprowadzić z mieszkania w którym do tej pory zamieszkiwaliście, ponieważ jest to mieszkanie zakupione przez jego rodziców. Wynajęła Pani zatem mieszkanie i 10 grudnia 2022 r. wyprowadziła się razem z córką. W odpowiedzi na pozew wniosła Pani o rozwiązanie małżeństwa przez rozwód z wyłącznej winy męża, z uwagi na nadużywanie alkoholu i zdradę. 26 stycznia 2023 r. sąd wydał postanowienie o udzieleniu zabezpieczenia w wysokości 1 200 zł na córkę i 200 zł alimentów na Panią. 15 lutego 2023 r. złożyła Pani indywidualne zeznanie podatkowe PIT-37, w którym dokonała rozliczenia ulgi prorodzinnej z uwagi na fakt, że jedynie Pani sprawowała nad córką faktyczną opiekę. 23 lutego 2022 r. mąż poinformował Panią że również rozliczył ulgę prorodzinną za 2022 r. Od 2013 r. ma Pani oddzielne konto, na które wpływa Pani wypłata, z uwagi na brak porozumienia z mężem odnośnie Pani wpływu na gospodarowanie wspólnymi pieniędzmi. Od tej pory mąż płacił rachunki za mieszkanie, prąd i gaz, a ze swoich środków Pani pokrywała koszty związane z zakupem żywności, kosmetyków, ubrań dla dzieci, podręczników. Pani więc ponosiła większość kosztów utrzymania potrzeb rodziny.

W ostatnim czasie, pomimo wspólnego zamieszkiwania od stycznia do listopada 2022 r. tak jak wcześniej, wyłącznie Pani zajmowała się wychowaniem córki i zaspokajaniem jej potrzeb z własnych środków. Jak do tej pory Pani pokrywała wszystkie koszty zakupu jedzenia, kosmetyków, ubrań, podręczników i przyborów szkolnych, leków, opłacanie składek (ubezpieczenie, harcerstwo). Wyłącznie Pani zajmowała się zaspokajaniem codziennych potrzeb dorastającej córki jak przygotowywanie posiłków, pranie, sprzątanie. Córka z uwagi na stwierdzony astygmatyzm wymaga systematycznej kontroli okulistycznej oraz zakupu soczewek korekcyjnych. Związane z tym wydatki jak i obowiązki związane z wizytami kontrolnymi również były i są na Pani głowie, to samo dotyczy również innych wizyt lekarskich związanych z leczeniem czy szczepieniami córki. Córka wymaga również leczenia ortodontycznego. W czasie konsultacji w czerwcu, ortodonta potwierdził konieczność leczenia aparatem ortodontycznym. Zanim to miało nastąpić, polecił usunąć chirurgicznie tzw. ósemki. Zabiegi te były wykonywane w Y oddalonym około 70 km od A. Osobiście jeździła Pani z córką na każdy z 4 zabiegów, jak i konsultacje i zdjęcie szwów po tygodniu od zabiegu, co oprócz kosztów zakupu paliwa, związane było również z koniecznością częstego brania dni wolnych w pracy. Ponadto organizowała Pani wspólny z córką wypoczynek. W grudniu 2021 r. spędziłyście kilka dni w B., w czerwcu 2022 r. byłyście kilka dni nad morzem, a w sierpniu pojechałyście na kajaki na Mazury. Pomimo wspólnego zamieszkiwania, mąż nie interesował się wychowaniem, utrzymaniem, zdrowiem czy zaspokajaniem w jakikolwiek inny sposób potrzeb córki. Jego jedyne kontakty z córką ograniczały się właściwie do pytania czy po przyjściu ze szkoły wyszła z psem. Nie zainteresował się nawet ani nie zapytał o samopoczucie córki, kiedy po zabiegach usunięcia zębów, spuchnięta siedziała w domu. Po przyjściu z pracy, mąż w ogóle nie spędzał czasu w domu, zamiast poświęcić czas córce wolał szukać wrażeń poza domem. Wakacje i weekendy spędzał z kolegami, swoją obecną partnerką i jej dziećmi. Kiedy wyprowadzałyście się z domu nie spytał kiedy będzie się mógł spotkać z córką, tylko czy będzie mógł czasami zabrać psa na parę dni. Od 10 grudnia 2022 r. mąż nie kontaktuje się ani nie widzi potrzeby widywania się z córką. Podczas rozmowy, poinformował Panią, że rozliczył ulgę prorodzinną, nie zapytał natomiast nawet o córkę, co u niej słychać, jak się czuje, czy jest zdrowa, jak jej idzie w szkole.

Uzupełnienie stanu faktycznego

W 2022 r. posiadała Pani władzę rodzicielską względem małoletniej córki.

W 2022 r. wyłącznie Pani wykonywała faktyczną władzę rodzicielską w stosunku do córki. Wyłącznie Pani zajmowała się wychowaniem córki i zaspokajaniem jej potrzeb z własnych środków. Pokrywała Pani wszystkie koszty zakupu jedzenia, kosmetyków, ubrań, podręczników i przyborów szkolnych, leków, opłacanie składek (ubezpieczenie, harcerstwo). Wyłącznie Pani zajmowała się zaspokajaniem codziennych potrzeb dorastającej córki jak przygotowywanie posiłków, pranie, sprzątanie. Córka z uwagi na stwierdzony astygmatyzm wymaga systematycznej kontroli okulistycznej oraz zakupu soczewek korekcyjnych. Związane z tym wydatki jak i obowiązki związane z wizytami kontrolnymi również były i są na Pani głowie, to samo dotyczy również innych wizyt lekarskich związanych z leczeniem czy szczepieniami córki. Córka wymaga również leczenia ortodontycznego. W czasie konsultacji w czerwcu, ortodonta potwierdził konieczność leczenia aparatem ortodontycznym. Zanim to miało nastąpić, polecił usunąć chirurgicznie tzw. ósemki. Zabiegi te były wykonywane w Ł. w Y oddalonym około 70 km od A. Osobiście jeździła Pani z córką na każdy z 4 zabiegów, jak i konsultacje i zdjęcie szwów po tygodniu od zabiegu, co oprócz kosztów zakupu paliwa, związane było również z koniecznością częstego brania dni wolnych w pracy.

Ponadto Pani organizowała wspólny z córką wypoczynek. W czerwcu 2022 r. byłyście kilka dni nad morzem, a w sierpniu pojechałyście na kajaki na Mazury.

W 2022 r. ojciec A.A. posiadał wobec niej władzę rodzicielską.

W 2022 r. ojciec A.A. nie wykonywał wobec córki władzy rodzicielskiej. Nie dbał o jej wychowanie, zdrowie i bezpieczeństwo, nie pokrywał kosztów związanych z utrzymaniem, leczeniem, nie organizował wspólnych wyjść, wakacji. Nie interesował się jej życiem szkolnym, edukacją, jak i życiem pozaszkolnym. Czas po pracy, jak i weekendy i wakacje spędzał poza domem z kolegami, ze swoją partnerką i jej dziećmi. Jedynym przejawem zaspokajania potrzeb córki, było opłacanie czynszu za mieszkanie i rachunków za prąd.

W 2022 r. Pani sprawowała władzę rodzicielską wobec jednego małoletniego dziecka, tj. A.A.. Wprawdzie ma Pani dwie córki, ale jedna jest już pełnoletnia.

Córka nie została umieszczona w żadnej instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie.

Córka nie zawarła związku małżeńskiego.

W 2022 r. do 10 grudnia miejscem zamieszkania córki było miejsce zamieszkania Pani i jej ojca. W grudniu wynajęła Pani mieszkanie i od 10 grudnia córka zamieszkuje razem z Panią.

Z ojcem córki nie utrzymuje Pani kontaktów i nie ustalała Pani z nim sposobu podziału ulgi prorodzinnej. Poinformowała go Pani jedynie o zawartej w formularzu PIT-O informacji, że „Warunkiem zastosowania ulgi jest faktyczne wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem. Polega to na sprawowaniu pieczy nad dzieckiem (jego majątkiem) oraz wychowywaniu dziecka. Posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy płacenie alimentów, nie wystarcza do zastosowania ulgi”, i że w związku z tym że on takiej opieki nie sprawował, nie przysługuje mu prawo do rozliczenia ulgi prorodzinnej.

W 2022 r. uzyskiwała Pani dochody opodatkowane wg skali podatkowej z tytułu umowy o pracę oraz z tytułu programu lojalnościowego.

W 2022 r. dochody Pani i męża nie przekroczyły 112.000 zł.

W okresie, którego dotyczy wniosek, w stosunku do Pani córki nie miały zastosowania przepisy art. 30c (opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej, działów specjalnych produkcji rolnej podatkiem liniowym) lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym (z wyjątkiem przepisów dotyczących najmu prywatnego) – w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń.

W okresie, którego dotyczy wniosek, w stosunku do Pani córki nie miały zastosowania przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Pytanie

Czy zważywszy na przedstawiony powyżej stan faktyczny, za 2022 rok, przysługiwało Pani prawo do dokonania odliczeń ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości na małoletnią córkę?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie, przysługiwało Pani prawo do dokonania odliczeń ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na małoletnie dziecko w pełnej wysokości, ponieważ w 2022 r. Pani posiadała władzę rodzicielską i wyłącznie Pani sprawowała faktyczną pieczę nad małoletnią córką.

Przekonanie o prawidłowej ocenie swojego stanowiska, wysnuła Pani na podstawie zawartej w formularzu PIT-O informacji:

„Uwaga! Warunkiem zastosowania ulgi jest faktyczne wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem. Polega to na sprawowaniu pieczy nad dzieckiem (jego majątkiem) oraz wychowywaniu dziecka. Posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem czy płacenie alimentów, nie wystarcza do zastosowania ulgi.”

Zacytowana informacja jest interpretacją art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27 podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską.

Analiza zaprezentowanego przez Panią opisu stanu faktycznego, pozwala Pani zdaniem na potwierdzenie prawidłowej interpretacji powyższego przepisu.

W Pani ocenie w 2022 r. Pani sprawowała wyłączną i bezpośrednią opiekę nad małoletnią córką A.A. w zakresie zaspokojenia jej potrzeb fizycznych, edukacyjnych, dbania o jej zdrowie i bezpieczeństwo, poprzez zapewnianie bezpośredniej i osobistej opieki jak i pokrywania wszelkich kosztów z tym związanych.

Ojciec pomimo wspólnego zamieszkiwania do 10 grudnia 2022 r., i posiadania praw rodzicielskich, w najmniejszym nawet stopniu nie interesował się córką, jej zdrowiem, potrzebami, wychowaniem czy edukacją. Jego kontakty z córka ograniczały się jedynie do sporadycznej wymiany zdań. Nie ponosił również żadnych kosztów związanych z utrzymaniem dziecka. Opłacał jedynie rachunki za mieszkanie, co można przyrównać do częściowego wypełniania obowiązku alimentacyjnego.

Powyższa interpretacja art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądowo-administracyjnym.

I tak np.: w wyroku z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 447/16 Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że ustawodawca w rozpatrywanym unormowaniu prawo do odliczenia analizowanej ulgi przez rodziców uzależnił od wykonywania władzy rodzicielskiej. Określenia pojęcia władzy rodzicielskiej należy poszukiwać na gruncie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej: k.r.o.), gdzie zapisano, że dziecko pozostaje aż do pełnoletniości pod władzą rodzicielską. Władza rodzicielska, co do zasady, przysługuje obojgu rodzicom. Obejmuje ona w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka (art. 95 § 1 k.r.o.). W myśl art. 96 k.r.o. rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania (art. 97 § 1 k.r.o.). Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, prawidłowa wykładnia przepisu art. 27f ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f powinna uwzględniać nie tylko jego znaczenie językowe, ale również cel ulgi prorodzinnej, którym jest pomoc rodzicom w związku z ciążącym na nich obowiązkiem łożenia na utrzymanie dzieci. Zatem dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej niezbędne jest zarówno posiadanie władzy rodzicielskiej nad dzieckiem, jak również rzeczywiste uczestnictwo rodzica w realizacji powinności wynikających ze stosunków prawnorodzinnych w relacji do dziecka. Jednocześnie odróżnić należy treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, bowiem samo jej posiadanie nie oznacza jeszcze jej wykonywania. W celu nabycia prawa do odliczenia tej ulgi nie wystarczy więc, że podatnik wykaże, iż jest rodzicem posiadającym władzę rodzicielską. Konieczne jest w szczególności wychowywanie przez podatnika swego dziecka. Wykonywanie tej władzy oznacza też osobiste zajmowanie się sprawami dziecka, czyli podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych i duchowych (mieszkania, wyżywienia, zdrowia, bezpieczeństwa, edukacji, wychowania, wypoczynku, zaspokajanie potrzeb kulturalnych, sportowych, religijnych itp.). Zatem w ramach prowadzonego postępowania podatkowego pojęcie „wykonywania władzy rodzicielskiej” należy odnieść do konkretnych zachowań rodziców wobec dzieci, czyli ustalić w jaki sposób rodzice sprawowali swą władzę.

Natomiast w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 661/16 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że władza rodzicielska może być wykonywana nie tylko wówczas, gdy rodzic stale zamieszkuje z dzieckiem. Przejawia się ona bowiem dbałością o dziecko, zainteresowaniem jego sprawami, zapewnianiem jego potrzeb egzystencjonalnych, edukacyjnych, duchowych itd. Przy tym zastrzec należy, iż Naczelny Sąd Administracyjny podziela stanowisko Sądu Najwyższego (...) zgodnie z którym o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem (uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 1968 r., III CZP 70/66, OSNCP 1968 Nr 5, poz. 77; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 26 września 1983 r., III CZP 46/83, OSNCP 1984 Nr 4, poz. 4).

W związku z powyższym, w świetle art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługiwało Pani prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości na małoletnią córkę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1)wykonywał władzę rodzicielską;

2)pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;

3)sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Na mocy art. 27f ust. 2 ww. ustawy:

Odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1)jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

a)pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,

b)niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4c i 4g, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;

2)dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;

3)trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:

a)92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,

b)166,67 zł na trzecie dziecko,

c)225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

W myśl art. 27f ust. 2a ww. ustawy:

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a oraz art. 30c ust. 2 pkt 2.

Stosownie do art. 27f ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Zgodnie z art. 27f ust. 2c ww. ustawy:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1)na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;

2)wstąpiło w związek małżeński.

Z art. 27f ust. 3 ww. ustawy wynika, że:

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę podatnicy mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim - kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r., poz. 1360, ze zm.):

Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Z art. 26 ww. Kodeksu wynika, że:

§ 1 Miejscem zamieszkania dziecka pozostającego pod władzą rodzicielską jest miejsce zamieszkania rodziców albo tego z rodziców, któremu wyłącznie przysługuje władza rodzicielska lub któremu zostało powierzone wykonywanie władzy rodzicielskiej.

§ 2 Jeżeli władza rodzicielska przysługuje na równi obojgu rodzicom mającym osobne miejsce zamieszkania, miejsce zamieszkania dziecka jest u tego z rodziców, u którego dziecko stale przebywa. Jeżeli dziecko nie przebywa stale u żadnego z rodziców, jego miejsce zamieszkania określa sąd opiekuńczy.

W myśl art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1)odpis aktu urodzenia dziecka;

2)zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;

3)odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;

4)zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Stosownie do art. 27f ust. 7 ww. ustawy:

Przepis art. 6 ust. 8 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Natomiast, z art. 92 ww. ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1359 ze zm.) wynika, że:

Dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy

Władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom.

Stosownie do art. 95 § 1 ww. ustawy:

Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw.

W myśl art. 97 § 1 tejże ustawy:

Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Zgodnie zaś z treścią art. 107 ww. Kodeksu:

§ 1 Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

§ 2 W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

Jak wynika z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ulga na małoletnie dzieci przysługuje rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską.

Samo posiadanie władzy rodzicielskiej jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowej preferencji. Dla nabycia prawa do ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie.

O wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem.

Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a co za tym idzie spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka.

Dla nabycia prawa do ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie, czyli wykonywanie wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, w szczególności sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych, po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Przy czym przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Chodzi zatem o aktywne uczestniczenie w wychowywaniu dziecka i realny wpływ na rozwój jego osobowości. Realizacja prawa wykonywania władzy rodzicielskiej może następować przykładowo poprzez osobiste kontakty z nauczycielami, interesowanie się stanem zdrowia dziecka i pomoc w jego leczeniu, zapewnianie wsparcia w nauce, interesowanie się sposobem spędzania wolnego czasu.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Co istotne, samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka, czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.

Jak już wyżej wyjaśniono, ulga na małoletnie dzieci przysługuje rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską. Ponadto w myśl art. 27 ust. 4 wskazanej ustawy, kwotę przysługującej ulgi mogą odliczyć od podatku w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. W przypadku braku porozumienia między podatnikami, którzy zgodnie z rozstrzygnięciem sądu wspólnie wykonują władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem po rozwodzie lub w trakcie separacji (piecza naprzemienna), lub gdy miejsce zamieszkania dziecka jest takie samo jak miejsce zamieszkania obojga rodziców – kwotę tę podatnicy odliczają w częściach równych. W pozostałych przypadkach odliczenie w wysokości 100% stosuje podatnik, u którego dziecko ma miejsce zamieszkania w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz zacytowanych wyżej przepisów prawa uznać należy, że skoro w 2022 r. wyłącznie Pani wykonywała faktyczną władzę rodzicielską względem małoletniej córki i ojciec dziecka nie wykonywał wobec niej władzy rodzicielskiej, tj. nie dbał o jej wychowanie, zdrowie i bezpieczeństwo, nie pokrywał kosztów związanych z utrzymaniem, leczeniem, nie organizował wspólnych wyjść, wakacji, nie interesował się jej życiem szkolnym, edukacją, jak i życiem pozaszkolnym, to wyłącznie Pani za 2022 r. przysługuje prawo do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej, wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w pełnej wysokości, tj. 100% kwoty, zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).