Temat interpretacji
Jednorazowa amortyzacja środka trwałego.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
22 marca 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 20 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy jednorazowej amortyzacji środka trwałego. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 maja 2023 r. (wpływ 13 maja 2023 r.)
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wniosek dotyczy roku podatkowego 2022.
Jest Pan współwłaścicielem kamienicy, drugim właścicielem jest Pana ojciec. W kamienicy mieszczą się lokale mieszkalne (wynajmuje Pan lokale i zajmuje jeden z nich) oraz lokale niemieszkalne (sklepy). Do tej pory rozliczał się Pan (oraz Pana ojciec) z Urzędem Skarbowym z najmu prywatnego, poprzez płacenie podatku na zasadach ogólnych od osób fizycznych. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej.
Na przełomie lutego i marca 2022 r. zamontował Pan pompę ciepła „x”, która jest zlokalizowana w piwnicy tego budynku w taki sposób, że istnieje możliwość jej demontażu i zamontowania w innym miejscu. Pompa ciepła jest klasyfikowana w grupie 6, rodzaj 669 KŚT. Wartość poniesionej inwestycji wynosi 70 970 zł 59 gr brutto (stawka VAT 8%).
W piśmie z 13 maja 2023 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, wskazał Pan, że zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
(t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.
Na pytanie, czy spełnia Pan warunki statusu małego podatnika, zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedział Pan, że uważa, że spełnia warunki statusu małego podatnika.
Jest Pan współwłaścicielem pompy ciepła wraz z ojcem. Wystąpił Pan do firmy wykonującej zlecenie o wystawienie noty księgowej, w której na FV umieszczone będą dane X i Y za zakup i montaż pompy ciepła. Zakupił Pan pompę ciepła z własnych środków. Nie korzystał Pan z żadnej formy dofinansowania. Zakupiona pompa ciepła była fabrycznie nowa. Wprowadził Pan pompę ciepła do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po otrzymaniu faktury końcowej Nr … z 2 marca 2022 r., tj. w marcu 2022.
Nie dokonał Pan jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości środka trwałego w postaci pompy ciepła. Jeśli interpretacja pozwoli na jednorazowy odpis chce Pan wprowadzić korektę w swoim zeznaniu podatkowym za 2022 r..
W roku podatkowym nie zostanie przekroczony limit, o którym mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Na pytanie, czy pompa ciepła stanowi środek trwały w rozumieniu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiedział Pan, że pompa ciepła zalicza się do maszyn i urządzeń z grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych.
Na pytanie, czy dokona Pan odpisu amortyzacyjnego jednorazowo w miesiącu oddania środka trwałego do używania albo w miesiącu następnym, bądź może dokonywać odpisów amortyzacyjnych w czasie według właściwej stawki amortyzacyjnej, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadzi ten składnik majątku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), odpowiedział Pan, że wprowadzi korektę do zeznania podatkowego za rok 2022.
Pytanie
Czy zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ww. urządzenie można zamortyzować jednorazowo w miesiącu przekazania do użytkowania?
Pana stanowisko w sprawie (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)
Na podstawie art. 22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na zasadach ogólnych z najmu prywatnego, pompa ciepła może zostać jednorazowo odliczona od podatku.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Konstrukcja powyższego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni, bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.
W myśl art. 22 ust. 8 (zdanie pierwsze) ww. ustawy:
Kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b)nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c)ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
Problematyka amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uregulowana została w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Jak stanowi art. 22a ust. 1 ww. ustawy:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
3)inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Stosownie do art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.
W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy:
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Na podstawie art. 22h ust. 2 ww. ustawy:
Podatnicy z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Jedną z metod amortyzacji przewidzianą przez przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest tzw. jednorazowa amortyzacja.
Jak stanowi art. 22k ust. 1 cyt. ustawy:
Odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22i.
Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
Z kolei, stosownie do art. 22k ust. 9 ww. ustawy:
Przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 10 000 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.
W myśl art. 22k ust. 8 cyt. ustawy:
Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.
Pomoc, o której mowa w art. 22 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis (art. 22k ust. 10 ww. ustawy).
Podstawą prawną dla udzielenia pomocy de minimis jest Rozporządzenie Komisji (UE) nr 1407/2013 z 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis.
Pomoc de minimis jest przeznaczona dla małych i średnich przedsiębiorców.
W świetle wyżej cytowanych przepisów, z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:
-mali podatnicy lub
-podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.
Określenie „mały podatnik” zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku również przychodu ze sprzedaży u zmarłego przedsiębiorcy; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Bank na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł.
Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. w stosunku do samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (niespełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Jednocześnie, wskazać należy, że stosownie do art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł. Kwota 100 000 zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 22 ust. 1s, zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów.
Wskazać również należy, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 221 ze zm.):
Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.
Jak wskazał Pan w opisie sprawy, jest Pan współwłaścicielem kamienicy, drugim właścicielem jest Pana ojciec, w której mieszczą się lokale mieszkalne (wynajmuje Pan lokale i zajmuje jeden z nich) oraz lokale niemieszkalne (sklepy). Do tej pory rozliczał się Pan (oraz Pana ojciec) z Urzędem Skarbowym z najmu prywatnego, poprzez płacenie podatku na zasadach ogólnych od osób fizycznych. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej. Na przełomie lutego i marca 2022 r. zamontował Pan pompę ciepła, która jest zlokalizowana w piwnicy tego budynku w taki sposób, że istnieje możliwość jej demontażu i zamontowania w innym miejscu. Pompa ciepła jest klasyfikowana w grupie 6, rodzaj 669 KŚT. Wartość poniesionej inwestycji wynosi 70 970 zł 59 gr brutto (stawka VAT 8%). Uważa Pan, że spełnia warunki statusu małego podatnika. Jest Pan współwłaścicielem pompy ciepła wraz z ojcem. Zakupił Pan pompę ciepła z własnych środków. Nie korzystał Pan z żadnej formy dofinansowania. Zakupiona pompa ciepła była fabrycznie nowa. Wprowadził Pan pompę ciepła do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po otrzymaniu z 2 marca 2022 r., tj. w marcu 2022 r. Nie dokonał Pan jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości środka trwałego w postaci pompy ciepła.
Odnosząc się do sytuacji przedstawionej we wniosku, wskazuję, że w świetle tak przedstawionego opisu sprawy, gdzie podał Pan, że nie prowadzi działalności gospodarczej tylko najem prywatny, nie może Pan dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej zakupionej pompy ciepła, zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem nie spełnia Pan kryteriów małego podatnika (nie jest Pan przedsiębiorcą), a także nie rozpoczął Pan prowadzenia działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że skoro nie spełnia Pan kryteriów „małego podatnika” oraz nie prowadzi Pan działalności gospodarczej, to nie może Pan dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej pompy ciepła, zgodnie z postanowieniami art. 22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zatem Pana stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania (możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji). Inne kwestie, o których mowa w Pana stanowisku, nie podlegały ocenie (odliczenie od podatku wydatków poniesionych na zakup pompy ciepła). Ponadto, interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie Pana sprawy, nie ma zastosowania do Pana ojca.
Interpretacja indywidualna wywoła skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie pokrywał się z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).