Temat interpretacji
Stawka amortyzacji.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
7 marca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 6 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 kwietnia 2023 r. (wpływ 26 kwietnia 2023 r.) oraz pismem z 17 kwietnia 2023 r. (wpływ 18 maja 2023 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wybudowała Pani dwa budynki rekreacji indywidualnej trwale związane z gruntem (własna nieruchomość) bez pozwolenia na budowę, wyłącznie na zgłoszenie w Urzędzie Miasta (…). Budynki zaliczane są do grupy KŚT 1, 109 - „pozostałe budynki niemieszkalne”. Budynki będą wynajmowane okresowo do celów rekreacyjnych.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego
Okres podatkowy dotyczy zdarzeń przyszłych liczonych od 2023 roku. Działalność gospodarczą prowadzi Pani od 1 stycznia 2017 r.
Zakres prowadzonej działalności gospodarczej:
‒46.18.Z Działalność agentów specjalizujących się w sprzedaży pozostałych określonych towarów.
Wykonywana działalność gospodarcza (kody PKD):
‒46.18.Z. Działalność agentów specjalizujących się w sprzedaży pozostałych określonych towarów,
‒41.20.Z Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych,
‒43.12.Z Przygotowanie terenu pod budowę,
‒43.21.Z Wykonywanie instalacji elektrycznych,
‒43.22.Z Wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych,
‒43.29.Z Wykonywanie pozostałych instalacji budowlanych,
‒43.32.Z Zakładanie stolarki budowlanej,
‒43.33.Z Posadzkarstwo; tapetowanie i oblicowywanie ścian,
‒43.34.Z Malowanie i szklenie,
‒43.39.Z Wykonywanie pozostałych robót budowlanych wykończeniowych,
‒43.91.Z Wykonywanie konstrukcji i pokryć dachowych,
‒43.99.Z Pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej niesklasyfikowane,
‒46.19.Z Działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju,
‒46.31.Z Sprzedaż hurtowa owoców i warzyw,
‒46.75.Z Sprzedaż hurtowa wyrobów chemicznych,
‒46.76.Z Sprzedaż hurtowa pozostałych półproduktów,
‒46.90.Z Sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana,
‒47.75.Z Sprzedaż detaliczna kosmetyków i artykułów toaletowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach,
‒47.78.Z Sprzedaż detaliczna pozostałych nowych wyrobów prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach,
‒55.20.Z Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania,
‒68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,
‒70.22.Z Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania,
‒74.30.Z Działalność związana z tłumaczeniami,
‒77.11.Z Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek,
‒81.21.Z Niespecjalistyczne sprzątanie budynków i obiektów przemysłowych,
‒81.22.Z Specjalistyczne sprzątanie budynków i obiektów przemysłowych,
‒81.29.Z Pozostałe sprzątanie,
‒82.11.Z Działalność usługowa związana z administracyjną obsługą biura,
‒82.99.Z Pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowana.
Grunt i budynki rekreacji indywidualnej są Pani własnością.
Pytanie
Jaką stawką amortyzacji będzie Pani mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych na wybudowane budynki rekreacji indywidualnej?
Pani stanowisko w sprawie
Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych - grupa 1, podgrupa 10, rodzaj 109 - domki kempingowe, budynki zastępcze - trwale związane z gruntem objęte są roczną stawką amortyzacyjną wynoszącą 10% wartości budynku.
Przyjmując, że budynki rekreacji indywidualnej to inaczej domki kempingowe można zastosować dla nich roczną stawkę amortyzacyjną w wysokości 10%, a odpisy amortyzacji zaliczać w koszty działalności gospodarczej.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:
-musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
-nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
-musi być należycie udokumentowany.
Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważam przy tym, że konieczność poniesienia określonego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.
Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
a)nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
b)nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
c)ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
– wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
Z przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że:
Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy:
Amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.
Stosownie do art. 22d ust. 2 ww. ustawy:
Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.
Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy:
Podatnicy z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.
Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 22h ust. 2 cyt. ustawy:
Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.
Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowi Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stawki amortyzacyjne przyporządkowane są do środków trwałych oznaczonych symbolami. Ich rozwinięcie znajduje się w Klasyfikacji Środków Trwałych, którą określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1864) będące rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz.U. z 2019 r. poz. 649).
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, wynika, że w ramach prowadzonej od 1 stycznia 2017 r. działalności gospodarczej, wybudowała Pani dwa budynki rekreacji indywidulanej trwale związane z gruntem bez pozwolenia na budowę, wyłącznie na zgłoszenie w Urzędzie Miasta (...). Budynki zaliczane są do grupy KŚT 1, 109 - „pozostałe budynki niemieszkalne”. Budynki będą wynajmowane okresowo do celów rekreacyjnych. Grunt i budynki rekreacji indywidualnej są Pani własnością.
Obowiązek odpowiedniej klasyfikacji środka trwałego spoczywa na podmiocie gospodarczym. Wynika to z komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. U. GUS Nr 1, poz. 11). W przypadku trudności w ustaleniu właściwej klasyfikacji, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do odpowiedniego Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.
Zgodnie z przedstawionymi powyżej przepisami podatnik dokonuje odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia KŚT dla grupy 1, rodzaj 109 – Domki kempingowe, budynki zastępcze – trwale związane z gruntem, stawka amortyzacji wynosi 10%.
Zatem dla wybudowanych budynków rekreacji indywidualnej zaliczonych przez Panią do grupy 1, rodzaj 109 Klasyfikacji Środków Trwałych stawka amortyzacji wynosi 10%.
Dodatkowe informacje
Jednocześnie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości dokonanej przez Panią klasyfikacji jako, że organ podatkowy dokonuje interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, nie jest więc właściwy do ustalenia do jakiej grupy KŚT należy zaklasyfikować powyższe budynki rekreacji indywidualnej.
Jeżeli budynki rekreacji indywidualnej błędnie zaliczone zostały przez Panią do grupy 1, rodzaj 109 Klasyfikacji i w konsekwencji zdarzenie przyszłe nie będzie zgodne ze stanem rzeczywistym, wówczas interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).