Temat interpretacji
Obowiązki płatnika dotyczące zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
29 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z zapewnieniem pracownikom posiłków profilaktycznych.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca, jako pracodawca (zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. 2022 poz. 1510, dalej k.p.), zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: PIT), jest zobowiązany, jako płatnik obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują wynagrodzenie w ramach stosunku pracy.
Zgodnie z art. 232 Kodeksu pracy, pracownikom zatrudnionym u Wnioskodawcy na stanowiskach: leśniczy, podleśniczy, stażysta, strażnik leśny, inżynier nadzoru, leśniczy do spr. LN w okresie od listopada do marca przysługują posiłki profilaktyczne. Wnioskodawca w roku 2018 ustalił krąg osób uprawnionych do świadczenia dokonując obliczenia wydatku energetycznego skróconą metodą Lehmana. Świadczenia są przyznawane zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz.U. 1996 nr 60 poz. 279) oraz Ponadzakładowego Układu Zbiorowego obowiązującego w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych.
W związku z powyższym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek zapewnienia nieodpłatnie profilaktycznych posiłków i napojów w przypadkach określonych w przepisach, oraz regulacjach wewnętrznych.
Z uwagi na charakter oraz specyfikę wykonywanej pracy, tj. pracownicy znajdują się w znacznym oddaleniu od siebie, nie można z góry przewidzieć, kiedy niezbędne będzie wykonywanie pracy na wolnym powietrzu, a także względów organizacyjnych, tj. brak odpowiedniego zaplecza, Wnioskodawca nie ma możliwości zapewnienia posiłków samodzielnie. W związku z powyższym Wnioskodawca przyznał takim pracownikom bony żywieniowe. Zgodnie z wewnętrznymi regulacjami Wnioskodawcy, bony przysługują w okresie od 1 listopada do 31 marca, za pracę na wolnym powietrzu minimum 4 godziny dziennie. Bony są przyznawane na podstawie oświadczeń pracowników, którzy wskazują w jakie dni wykonywali pracę w ww. sposób. Za pozostałe dni bony nie przysługują i nie są wydawane. Wnioskodawca zawarł umowę z podmiotem zewnętrznym (dostawcą) odpowiednio uregulował dostawę bonów żywnościowych, w ten sposób, że pracownik jest uprawniony do uzyskania na ich podstawie artykułów spożywczych służących do przyrządzenia posiłków we własnym zakresie. Zgodnie z umową, za bon żywnościowy można nabyć tylko artykuły spożywcze do przygotowania posiłku profilaktycznego, nie będzie można nabyć produktów przemysłowych i chemicznych oraz produktów tytoniowych i alkoholu. Bony żywnościowe będą mogły być realizowane tylko w wyznaczonych placówkach handlowych akceptujących zasady korzystania z bonów żywieniowych. Produkty mogą zostać wydane tylko osobie, której bon przysługuje. Pracownicy nie mają możliwości wymieniać bonów na gotówkę oraz nie otrzymują reszty, gdy wartość bonu jest wyższa od wartości zakupionych produktów.
Pytanie
Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca, jako pracodawca na podstawie art. 32 ust. 1 PIT oraz 38 ust. 1 PIT w związku z art. 21 ust. 1 pkt 11 PIT jest zobowiązany do obliczania i obliczania stosownych zaliczek na podatek dochodowy od nieodpłatnych świadczeń w postaci wydawania pracownikom zatrudnionym na określonych stanowiskach wymienionych w formie bonów żywnościowych w celu nabycia produktów do przygotowania posiłków profilaktycznych?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy nie ciążą na nim obowiązki określone w art. 32 ust. 1 PIT i art. 38 ust. 1 PIT, ponieważ nieodpłatne świadczenie w postaci bonu żywnościowego uprawniających do otrzymania na ich podstawie produktów lub posiłków, przekazywanych pracownikom na warunkach określonych w opisie zdarzenia przyszłego, stanowi wywiązanie się z obowiązków pracodawcy wynikających z przepisów Kodeksu pracy i rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie posiłków profilaktycznych oraz Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy i w związku z tym Wnioskodawca będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 11b PIT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku, jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy.
Zgodnie z jego treścią:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenie, przy czym musi być ono przez podatnika otrzymane lub postawione do jego dyspozycji.
Stosownie do art. 12 omawianej ustawy:
Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą.
Stosownie do art. 32 tej ustawy:
Zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.
Z art. 21 ust. 1 pkt 11b omawianej ustawy wynika, że:
Wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.
Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeksu pracy (t. j. Dz. U z 2022 r. poz. 1510 ze zm.):
Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.
Rozporządzeniem, o którym mowa w powyższym przepisie jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279).
Na mocy § 1 ww. rozporządzenia:
Pracodawca zapewnia pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych nieodpłatnie:
1)posiłki wydawane ze względów profilaktycznych, zwane dalej „posiłkami”, w formie jednego dania gorącego, z zastrzeżeniem § 2 ust. 2,
2)napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.
W myśl § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia - w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 lipca 2019 r. w związku ze zmianą tego przepisu dokonaną przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 czerwca 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1160):
Pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie.
Z kolei § 3 ust. 1 omawianego rozporządzenia stanowi, że:
Pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:
1)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2000 kcal (8374 kJ) u mężczyzn i powyżej 1100 kcal (4605 kJ) u kobiet,
2)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10○ C lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25○ C,
3)związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,
4)pod ziemią.
Stosownie do § 5 ww. rozporządzenia:
Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników.
Z § 8 omawianego rozporządzenia wynika, że:
Pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki i napoje.
Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane powyżej przepisy prawa w pierwszej kolejności zauważyć należy, że ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost wskazuje, że wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych – objęta jest zwolnieniem przedmiotowym.
Wobec tego wartość finansowanych przez Wnioskodawcę bonów żywieniowych na posiłki profilaktyczne – przekazywane pracownikom celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, które umożliwiają ich nabycie będzie stanowiła dla pracowników przychód ze stosunku pracy jednakże zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W związku z tym na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczania, pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wydawanych bonów żywieniowych na posiłki profilaktyczne na podstawie art. 32 ust. 1 i 38 ust. 1 ww. ustawy.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili we wniosku i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).