Kwalifikacji do źródła przychodów wynagrodzenia z tytułu udostępniania powierzchni reklamowych w internecie.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie:

1)ponownie rozpatruję sprawę Pana wniosku z 8 stycznia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 stycznia 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 1041/19. (data wpływu prawomocnego orzeczenia – 21 kwietnia 2023 r.; i

2)stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 stycznia 2019 r. wpłynął Pana wniosek z 8 stycznia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji do źródła przychodów wynagrodzenia z tytułu udostępniania powierzchni reklamowych przy filmach na koncie X. oraz możliwości opłacania zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 marca 2019 r. (wpływ 5 marca 2019 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

STAN FAKTYCZNY 1 - podatek dochodowy i definicja DG.

Wnioskodawca osiąga dochody z tytułu udostępniania powierzchni na potrzeby reklamowe na stronach internetowych oraz na zarządzanym przez niego własnym koncie w portalu Y. Odnośnie opodatkowania dochodów uzyskiwanych typowo z własnych stron internetowych w 2006 roku Wnioskodawca uzyskał indywidualną interpretację 1412/PD/415-38/06. W 2014 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną DD2/033/55/KBF/14/RD-75000 traktującą o przychodach z udostępniania powierzchni na stronie internetowej. Interpretacja Ministra z 2014 r. jest zbieżna z indywidualną z 2006 r. W obu interpretacjach przychody z tytułu udostępniania powierzchni na stronach internetowych na potrzeby reklamy, są traktowane jako umowy o charakterze zbliżonym do umów najmu, dzierżawy. Na podstawie interpretacji Wnioskodawca ma wątpliwość dotyczącą możliwości wyboru sposobu opodatkowania uzyskiwanego przychodu na zasadach ogólnych lub ryczałtem ewidencjonowanym. Wnioskodawca wybrał ryczałt. Dochody osiągane z udostępniania powierzchni reklamowych na stronach internetowych oraz przy filmach na koncie X. są wypłacane jednym, wspólnym przelewem bankowym przez firmę Y. Wnioskodawca jest uczestnikiem programu firmy Y. o nazwie A. W chwili obecnej dochody z tytułu wyświetlania reklam na koncie X. stanowią ponad 95% uzyskiwanych dochodów z programu A., reszta to dochody z wyświetlania reklam na stronach internetowych Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest osobą fizyczną, nie prowadzi działalności gospodarczej. Głównym źródłem jego utrzymania jest praca na etacie, pomimo że przychody z uczestnictwa w programie A w chwili obecnej przewyższają wynagrodzenie z pracy na etacie. Dochody z A. są trudne do oszacowania w czasie przyszłym. Jeśli chodzi o strony internetowe Wnioskodawca nie rozwija ich, nie aktualizuje. Jedyną czynnością jest raz w roku lub co 2 lata opłacenie domeny internetowej. Jeśli chodzi natomiast o prowadzenie konta w portalu X.: Wnioskodawca prowadzi je sam, w wolnych chwilach nagrywa filmy prezentujące przedmioty, zagadnienia którymi się interesuje. Są to np. prezentacja budowanych przez niego urządzeń, eksperymenty i doświadczenia fizyczne i chemiczne, prezentowanie działania urządzeń, nagrywanie obrazu preparatów widzianych pod mikroskopem itp. Filmy Wnioskodawca nagrywa, tak jak już zaznaczył wcześniej, w wolnym czasie. Z powodu braku wolnego czasu czasami przez kilka miesięcy lub tygodni nie zamieszcza żadnych nowych filmów. Niekiedy jednak w jedno popołudnie potrafi nagrać kilka krótkich filmów, które są publikowane wg. kalendarza na jego koncie X. tzn. przesyła je wszystkie jednego dnia, ale w portalu X. publikują się wg. harmonogramu określonego w kalendarzu – Wnioskodawca ustawia to w czasie przesyłania filmów do X.. Większość filmów jest krótka (ok. 3-10 min). Konto w serwisie X. Wnioskodawca prowadzi od 2006 roku, w tym czasie na koncie zamieścił kilkaset filmików. Dochody z tytułu wyświetlania reklam na własnym koncie w portalu X. traktuje analogicznie jak z tytułu wyświetlania reklam na własnych stronach internetowych, pomimo że nie jest właścicielem całego serwisu X.. Konto w serwisie X. należy tylko do Wnioskodawcy, on nim zarządza. Przesłanie przez Wnioskodawcę nowego filmu powoduje utworzenie w serwisie X. Wnioskodawcę nowej podstrony o indywidualnym adresie URL. Usunięcie przez Wnioskodawcę filmu powoduje usunięcie tej podstrony z filmem w X. Posiadając kilkaset filmów na koncie Wnioskodawca zarządza kilkuset podstronami w serwisie X., na których wyświetlane są reklamy. Firma Y. - właściciel X. nie wypłaca Wnioskodawcy wynagrodzenia za samo tworzenie czy przesłanie filmu do X. W serwisie X. Wnioskodawcy może wyrazić zgodę na wyświetlanie reklam przy jego filmach - we wszystkich filmach na koncie lub tylko wybranych filmach. Wynagrodzenie jest wypłacane z tytułu wyświetlania reklam przy filmach Wnioskodawcy i jest zależne od ilości wyświetleń filmów. Dochody z uczestnictwa w programie A. (strony internetowe i X.) są regularne, wypłacane pod koniec każdego miesiąca, nawet jeżeli jest okres w którym nie robi nic w kierunku rozwijania konta. Konto w serwisie X. oraz opublikowane własne filmy Wnioskodawca posiadał zanim pojawiła się możliwość uzyskiwania dochodów z tytułu wyświetlania reklam przy filmach. Dodatkowo, jeśli na dzień dzisiejszy nie byłoby możliwości uzyskiwania dochodu z wyświetlania reklam, Wnioskodawca nie usunął by konta. Tak jak pisał wcześniej, konto prowadzi hobbystycznie, interesuje go interakcja z użytkownikami (wymiana zdań w komentarzach pod filmami), budowanie grona odbiorców na kanale, interesuje go jak prezentowane filmy zostaną odebrane przez widzów. Niemniej jednak ma świadomość, że uzyskiwane dochody są znaczne. Czasami zdarza się, że niektóre jego filmy stają się viralem - uzyskują znaczną liczbę wyświetleń przez pewien okres, co pociąga za sobą wzrost dochodów z programu A.

STAN FAKTYCZNY 2 - wspólność majątkowa.

Od 2011 roku Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim i wspólności majątkowej. Z żoną przed ślubem Wnioskodawca nabył mieszkanie (której jest wspólne, udział po 1/2). Obecnie mieszkanie wynajmuje tzn. wynajmuje żona, ale w US zostało zgłoszone że całość podatku z tyt. wynajmu mieszkania rozlicza żona (zostało złożone stosowne pismo do US, rozlicza żona ryczałtem). Podobnie do powyższej sytuacji Wnioskodawca rozpatruję temat stron internetowych oraz konta w serwisie X. Zarówno strony jak i konto w X. Wnioskodawca posiadał jeszcze przed ślubem. Jest to byt wirtualny, niemniej jednak traktuje to jako majątek odrębny. Bez zgłaszania w US całość dochodów opodatkowuje sam - mąż.

STAN FAKTYCZNY 3 - podatek VAT.

W 2018 roku przychody z racji mojego uczestnictwa w programie A. przekroczyły 200 tys. zł. Wnioskodawca nie rejestruje się jako podatnik VAT, ponieważ płatnikiem jest europejski odział firmy Y. I. VAT. Wnioskodawca wystawia co miesiąc rachunki z adnotacją „nie podlega”. Zastosowanie ma tutaj odwrotne obciążenie - VAT rozlicza nabywca czyli Y. w Irlandii.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 1 marca 2019 r. Nr KDIP3-1.4011.84.2019.2.ES 0114-KDIP1-2.4012.16.2019.3.JŻ Wnioskodawca wskazał, że uzyskuje dochód z tytułu umów o charakterze zbliżonym do umów najmu, dzierżawy. Przedmiotem umów jest udostępnianie powierzchni na potrzeby reklamowe na stronach internetowych oraz na portalu X. Zarówno strony internetowe jak i konto w serwisie X. Wnioskodawca posiadał przed ślubem (w związku małżeńskim pozostaje we wspólności majątkowej), w związku z czym traktuje je jako osobisty majątek odrębny. Ponadto Wnioskodawca przeformułował pytanie Nr 2.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca prawidłowo rozlicza podatek dochodowy, traktując przychody z tytułu wyświetlania reklam na własnych stronach internetowych oraz na własnym koncie w serwisie X. jako przychody z umów o charakterze zbliżonym do umów najmu, dzierżawy? Czy w świetle opisanego stanu faktycznego nie prowadzi działalności gospodarczej w myśl Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - art. 5a pkt 6?

2.Czy w myśl art. 12 ust. 5, 5a oraz 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne prawidłowym jest postępowanie Wnioskodawcy polegające na tym, że on sam opłaca ryczałt od 100% osiąganych dochodów bez informowania naczelnika właściwego US, że z własnego majątku odrębnego to Wnioskodawca i tylko on (bez udziału żony) będzie odprowadzał podatek dochodowy?

3.Czy decyzja Wnioskodawcy o nie rejestracji jako podatnik VAT jest słuszna?

Odpowiedź na pytanie Nr 1 w zakresie kwalifikacji do źródła przychodów wynagrodzenia z tytułu udostępniania powierzchni reklamowych przy filmach na koncie X. stanowi przedmiot niniejszego rozstrzygnięcia. Odpowiedź na pytanie Nr 1 w pozostałym zakresie oraz pytania Nr 2 i 3 zostały rozpatrzone w odrębnych rozstrzygnięciach.

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie:

STAN FAKTYCZNY 1 - podatek dochodowy i definicja DG.

Podatek dochodowy Wnioskodawca rozlicza w formie ryczałtu. W świetle obowiązujących przepisów płaci 8,5% do kwoty 100 tys. zł, powyżej tej kwoty 12,5%. Dochody z tytułu wyświetlania reklam na własnym koncie w portalu X. traktuje analogicznie jak z tytułu wyświetlania reklam na własnych stronach internetowych i stosuje w obu przypadkach interpretację ogólną DD2/033/55/KBF/14/RD-75000. Zdaniem Wnioskodawcy w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - art. 5a pkt 6 nie wyczerpuje definicji działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadzi działalności w sposób zorganizowany i ciągły, poza tym w interpretacji DD2/033/55/KBF/14/RD-75000 Minister Finansów sklasyfikował uzyskiwanie przychody do art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT czyli są one wykluczone z definicji działalności gospodarczej. Poza tym jak Wnioskodawca wyjaśnił w opisie stanu faktycznego, jego działania nie są ukierunkowane na uzyskiwanie dochodu.

STAN FAKTYCZNY 2 – wspólność majątkowa.

W ocenie Wnioskodawcy zarówno strony jak i konto na X. posiadane przed ślubem traktuje jako majątek odrębny. W związku z czym bez zgłaszania w Urzędu Skarbowego całość dochodów osiąganych z tego tytułu opodatkowuje sam. Zdaniem Wnioskodawcy dotychczas stosowane postepowanie jest właściwe i znajduje uzasadnienie w przytoczonym akcie prawnym. Dochody z majątku odrębnego rozlicza ten do kogo należy majątek odrębny, a w tym celu nie musi informować naczelnika Urzędu Skarbowego.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Pana wniosek – 11 marca 2019 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP3-1.4011.174.2019.1.ES, w której uznałem Pana stanowisko za:

• nieprawidłowe – odnośnie kwalifikacji do źródła przychodów wynagrodzenia z tytułu udostępniania powierzchni reklamowych na koncie X. oraz możliwości opłacania zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne z tego tytułu,
• prawidłowe- w pozostałym zakresie.

Interpretację doręczono Panu 11 marca 2029 r.

Skarga na interpretację indywidualną

29 marca 2019 r. wniósł Pan skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarga wpłynęła do mnie 1 kwietnia 2019 r.

Wniósł Pan o:

• rozpatrzenie sprawy w trybie uproszczonym,
• uchylenie zaskarżonej interpretacji w części dot. kwalifikowania wynagrodzenia otrzymanego przez Skarżącego z tytułu wyświetlania reklam w serwisie X. jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• zasądzenie na rzecz strony skarżącej kosztów postępowania wg norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 28 stycznia 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 1041/19.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego, następnie pismem z 10 marca 2023 r. znak 0110-KWR3.4021.24.2020.2.KW wycofałem w całości złożoną Skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 20 marca 2023 r. sygn. akt II FSK 228/20 umorzył postępowanie kasacyjne w sprawie zaskarżonej interpretacji indywidualnej z 11 marca 2019 r. znak 0114-KDIP3-1.4011.174.2019.1.ES.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 20 marca 2023 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w ww. wyroku;
• ponownie rozpatruję Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2018 r. poz. 1509 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3);
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

a.wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b.polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c.polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Ponadto, zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1)odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;

2)są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;

3)wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodów, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika zatem, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 omawianej ustawy podatkowej.

Umowa najmu została zdefiniowana w art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.), zgodnie z którym:

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stronami umowy najmu są wynajmujący oraz najemca. Do zawarcia umowy najmu dochodzi wówczas, gdy strony uzgodnią istotne jej składniki, do jakich należą przedmiot najmu i czynsz. Na podstawie umowy najmu najemca uzyskuje prawo do używania cudzej rzeczy w zamian za zapłatę czynszu.

Najem może być zawarty na czas oznaczony albo na czas nieoznaczony. Zawarcie umowy na czas oznaczony może polegać na wskazaniu daty kalendarzowej zakończenia najmu, określeniu czasu jego trwania w dniach, tygodniach, bądź innym oznaczeniu jego momentu końcowego. Jeśli w umowie czas nie został w ten sposób określony, ani też nie wynika w sposób dostateczny z okoliczności, uważa się, że została ona zawarta na czas nieoznaczony.

Tak więc podatnicy mogą osiągać przychody z najmu niestanowiącego przedmiotu pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z najmu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W obydwu przypadkach przychód jest osiągnięty na podstawie tego samego rodzaju stosunku cywilnoprawnego łączącego strony, jakim jest umowa najmu.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzam, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W tym miejscu wskazać należy na Uchwałę NSA z 24 maja 2021 r., II FPS 1/21, gdzie wskazano:

„To zatem podatnik decyduje o tym czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. (...)

Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” - do przychodów z działalności gospodarczej.”

Aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

• celu zarobkowego,
• ciągłości,
• zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy – do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. O takim zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) także niektóre czynności, jak na przykład wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług.

Jednocześnie podkreślam, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podejmowane przez podatnika czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy zdarzenia przyszłego. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.

Przychody z najmu zaliczane są zatem bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że przedmiot najmu stanowi składnik majątkowy związany z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Dochody osiągane przez podatnika ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W myśl art. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 43 ze zm.):

Ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne:

1)prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą;

2)osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o podatku dochodowym”.

Według art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne :

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze , jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych o których mowa w art. 6 ust. 1a wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5 % przychodów.

Z powyższego wynika, że zgodnie z art. 2 ust. 1a cyt. ustawy, przychody z tytułu:

• najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze,

- które nie są uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowuje się na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że:

• osiąga Pan dochody z tytułu udostępniania powierzchni na potrzeby reklamowe na stronach internetowych oraz na zarządzanym przez niego własnym koncie w portalu X.,
• dochody z tytułu wyświetlania reklam na koncie X. stanowią ponad 95% uzyskiwanych dochodów z programu A, reszta to dochody z wyświetlania reklam na stronach internetowych Wnioskodawcy,
• jest Pan osobą fizyczną, nie prowadzi Pan działalności gospodarczej,
• wynagrodzenie jest wypłacane z tytułu wyświetlania reklam przy Pana filmach i jest zależne od ilości wyświetleń filmów.

Skoro przychody które Pan uzyskuje z tytułu wyświetlania reklam na własnych stronach internetowych oraz na własnym koncie w serwisie X. nie związane są i nie odbywają się w warunkach prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przysługuje Panu prawo do kwalifikowania osiąganych przez Pana przychodów z tego tytułu, do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, określanego jako tzw. najem prywatny. Przychody osiągnięte z tytułu wynajmu nieruchomości na zasadach najmu prywatnego, należy opodatkować ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, stosownie do art. 2 ust. 1a w zw. z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zatem Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).