Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 31 października 2024 r. który dotyczy m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – w piśmie z 23 grudnia 2024 r. (wpływ: 30 grudnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego doprecyzowany w piśmie uzupełniającym

Spółka, działając w ramach swojej działalności gospodarczej, zawarła dwie umowy pożyczki z niezależnymi podmiotami, tj. spółką A. S.A. (NIP: (…)) i spółką B. sp. z o.o. sp.k. (NIP: (…)). Pierwsza umowa pożyczki została zawarta (…).2023 r., a druga (…). 2024 r. W obu przypadkach Spółka działała jako pożyczkobiorca i otrzymała środki pieniężne od pożyczkodawców, którzy nie są podmiotami powiązanymi kapitałowo ze Spółką oraz mają siedzibę na terenie Polski.

W obu przypadkach strony umowy – zarówno Spółka, jak i pożyczkodawca – są zarejestrowanymi i czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Pożyczkodawca udzielił pożyczki, wykorzystując środki finansowe pochodzące ze swojej działalności gospodarczej. Wynagrodzenie pożyczkodawców z tytułu udzielonych pożyczek będzie wypłacane w formie odsetek zgodnie z zapisami umów.

Zasadniczy przedmiot działalności pożyczkodawcy A. S.A. dotyczy sprzedaży (…) zgodnie z kodem PKD (…), natomiast w przypadku pożyczkodawcy B. sp. z o.o. sp.k. przedmiot działalności dotyczy (…), zgodnie z kodem PKD (…).

W związku z wątpliwościami dotyczącymi obowiązku opodatkowania tych umów podatkiem od czynności cywilnoprawnych, Spółka złożyła deklaracje PCC-3 i uiściła należny podatek od tych transakcji. Jednak po analizie interpretacji podatkowych w podobnych sprawach, Spółka doszła do wniosku, że uiszczenie tego podatku było niesłuszne.

Pożyczkodawca nie prowadzi działalności w zakresie usług finansowych ani nie specjalizuje się w udzielaniu pożyczek, co znajduje odzwierciedlenie w braku wpisu PKD 64.92.Z, czyli pozostałych form udzielania kredytów, które obejmują działalność pożyczkową poza sektorem bankowym. Udzielenie tych pożyczek jest zdarzeniem o charakterze incydentalnym, niemniej pożyczkodawca w innych sytuacjach również może udzielać pożyczek, o ile dysponuje wolnymi środkami pieniężnymi.

W umowie pożyczek zawarto szczegółowe postanowienia dotyczące m.in. terminów spłaty oraz wysokości odsetek, stanowiących wynagrodzenie należne pożyczkodawcy za udzielenie pożyczki. W związku z tym umowa stanowi odpłatne świadczenie usług.

Pytanie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych

Czy zawarte umowy pożyczek podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a tym samym czy pożyczkobiorca jest zobowiązany do zapłaty tego podatku?

Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych

Państwa zdaniem, umowy pożyczek, na podstawie których otrzymali Państwo środki pieniężne, nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku są objęte zakresem opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Dodatkowo, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, a art. 4 pkt 7 ustawy wskazuje, że obowiązek zapłaty podatku przy umowie pożyczki spoczywa na pożyczkobiorcy.

Należy jednak podkreślić, że ustawa przewiduje sytuacje, w których czynność objęta zakresem przedmiotowym tej ustawy nie jest opodatkowana. Art. 2 pkt 4 ww. ustawy stanowi, że czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, nie podlegają podatkowi w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług lub gdy przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona z podatku od towarów i usług z tytułu tej czynności, przy czym pewne wyjątki, takie jak umowy sprzedaży nieruchomości czy sprzedaży udziałów w spółkach handlowych, w tej sprawie nie mają zastosowania.

W analizowanej sprawie, umowa pożyczki zawarta 24 marca 2023 r. oraz umowa pożyczki zawarta 19 sierpnia 2024 r. podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, skoro pożyczki były zwolnione z podatku od towarów i usług, Spółka jako pożyczkobiorca nie powinna być zobowiązana do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. Decydującym czynnikiem jest fakt, że transakcje spełniają warunki do zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie obowiązujących przepisów.

Wskazali Państwo na interpretację, która – Państwa zdaniem – potwierdza ww. stanowisko.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 295):

Podatkowi podlegają: umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Ponieważ w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz.U. z 2024 r., poz. 1061 ze zm.).

Art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi:

Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 7 ww. ustawy:

Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – na biorącym pożyczkę lub przechowawcy.

Na podstawie przywołanych wyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że umowy pożyczki podlegają generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych  przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 lit. a) i b) ww. ustawy:

Nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

a)w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, z wyjątkiem umów sprzedaży, których przedmiotem jest lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, opodatkowanych zgodnie z art. 7a,

b)jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

-umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

-umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z treści art. 2 pkt 4 lit. a) i b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają generalnie status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że dana czynność (ta konkretna) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności, z tytułu tej czynności, jest z tego podatku zwolniona (z wyjątkami w ustawie wskazanymi).

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2023 r. poz. 1570, 1598, 1852) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z  opisu sprawy wynika, że zawarli Państwo dwie umowy pożyczek pieniędzy. W obu przypadkach działali Państwo jako pożyczkobiorca i otrzymali środki pieniężne od pożyczkodawców (spółek), którzy nie są z Państwem powiązani kapitałowo oraz mają siedzibę na terenie Polski. Złożyli Państwo w związku z ww. umowami pożyczek, deklaracje podatkowe PCC-3 i uiścili należny podatek (od czynności cywilnoprawnych). Uważają Państwo jednakże, że uiszczenie podatku było niesłuszne.

Jakkolwiek zapytanie Państwa dotyczy opodatkowania umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności ustalenia wymaga kwestia, czy transakcje te podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z interpretacji indywidualnej znak: 0111-KDIB3-1.4012.666.2024.4.KO wydanej w zakresie podatku od towarów i usług wynika, że:

-czynność udzielenia przez Pożyczkodawców odpłatnej pożyczki, na Państwa rzecz, stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług;

-udzielenie pożyczki na Państwa rzecz korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Skoro wskazane we wniosku pożyczki podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jednocześnie korzystały ze zwolnienia od tego podatku – na co też Państwo wskazali we wniosku – to w opisanej sytuacji zastosowanie znajdzie wyłączenie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o którym mowa w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym zawarcie ww. umów pożyczek nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zatem nie byli Państwo zobowiązani do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tego tytułu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ta interpretacja stanowi ocenę Państwa stanowiska wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja znak: 0111-KDIB3-1.4012.666.2024.4.KO.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa.