Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Shutterstock
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - 0111-KDIB2-3.4014.554.2024.2.BD

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawierania umów przeniesienia (przelewu) wierzytelności. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 2 stycznia 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Elementy wspólne stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca („Wnioskodawca” lub „Fundusz” lub „Nabywca”) jest osobą prawną, funduszem wierzytelności (dawniej: funduszem sekurytyzacyjnym) utworzonym na podstawie art. 183 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 681; „ustawa o fizafi”).

Fundusz zarządzany jest przez (...) Spółka Akcyjna („TFI”), które z mocy prawa jest organem Funduszu. Zgodnie ze statutem nadanym Funduszowi przez TFI , przedmiotem działalności Funduszu jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze niepublicznego oferowania certyfikatów inwestycyjnych w szczególności w realizację procesu nabywania wierzytelności, papiery wartościowe czy instrumenty rynku pieniężnego oraz inne prawa majątkowe.

1) Zaistniały stan faktyczny

W ramach prowadzonej działalności i w oparciu o regulacje ustawy o fizafi, Wnioskodawca może zawierać umowy przeniesienia (przelewu) wierzytelności lub puli wierzytelności.

W związku z powyższym 27 czerwca 2024 r. Fundusz zawarł ze S. („S.”) („Strony”) umowę pt. Umowa przelewu wierzytelności („Umowa”).

W oparciu o postanowienia Umowy, art. 509 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.; „Kodeks cywilny”) oraz art. 183 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych oraz zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (dalej ustawa o fizafi) S. dokonał przelewu na rzecz Funduszu wierzytelności („Wierzytelność” lub „Wierzytelności”), wynikających z umów kredytów i pożyczek zawieranych w toku prowadzonej przez Cedenta działalności, ze świadczeń nienależnie wypłaconym dłużnikom S. jak też wynikających z orzeczeń sądowych zasądzających na rzecz S. świadczenia pieniężne wraz z zabezpieczeniami tych wierzytelności („Portfel” lub „Portfele”), według stanu na określoną datę wyceny („Data Wyceny”).

Nabywca nabył Wierzytelności od S. na zasadach i warunkach określonych w Umowie oraz w przepisach, w szczególności art. 509 Kodeksu cywilnego.

Według stanu na Datę Wyceny na Wierzytelności składały się dwa pakiety wierzytelności, łącznie 3398 wierzytelności obejmujące:

a) kapitał,

b) odsetki,

c) opłaty prowizje i koszty.

Kompleksowy charakter transakcji

Wykonanie postanowień Umowy doprowadziło do realizacji złożonej transakcji finansowej, której elementem jest m.in. uzyskanie przez Fundusz finansowania w drodze emisji certyfikatów inwestycyjnych, przelew Wierzytelności na rzecz Funduszu, zapłata świadczenia przez Fundusz na rzecz S.. Umowa reguluje w szczególności najważniejsze prawa i obowiązki Stron, a także określa czynności po stronie Wnioskodawcy oraz S. W związku z przelewem Wierzytelności. Wykonanie postanowień przewidzianych w Umowie angażowało wiele podmiotów i wymagało dokonania szeregu powiązanych czynności (ustalenia sposobu przekazania S. nienależnych Funduszowi płatności spływających do Funduszu od Dłużników z tytułu Wierzytelności, itp. ustalenie przez strony sposobu wstąpienia Funduszu do postępowań przed sądami i organami, które dotyczą Wierzytelności, przekazywania Funduszowi przez S. wszelkich kwot uzyskanych od dłużników Wierzytelności po dacie zawarcia Umowy).

Istotnym elementem transakcji jest emisja przez Fundusz certyfikatów inwestycyjnych w celu zgromadzenia środków na nabycie Wierzytelności (zgodnie z art. 183 ust. 1 ustawy o fizafi) oraz objęcie tych certyfikatów przez inwestorów. Szczegółowe warunki i sposób emisji certyfikatów inwestycyjnych oraz ich objęcie przez potencjalnych inwestorów są regulowane statutem Funduszu, warunkami emisji przedmiotowych certyfikatów inwestycyjnych oraz przepisami ustawy o fizafi i pozostają elementem transakcji w szerszym kontekście (emisja certyfikatów inwestycyjnych posłuży Funduszowi do pozyskania środków finansowych przekazywanych S.).

Kolejnym ważnym elementem jest zapewnienie Funduszowi odpowiedniej obsługi obejmującej zarządzanie wierzytelnościami. Fundusz wierzytelności, pomyślany jako wehikuł, którego celem jest inwestowanie w wierzytelności, nie może zatrudniać żadnych osób zapewniających jego obsługę. Konieczne jest nawiązanie współpracy z odpowiednimi podmiotami. Zgodnie z ustawą o fizafi, zarządzanie wierzytelnościami funduszu wierzytelności może być prowadzone przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych lub przez inny podmiot posiadający zezwolenie K. („KNF”). W celu zapewnienia Funduszowi należytej obsługi i zarządzania wierzytelnościami TFI zawarło umowę o zarządzanie portfelem wierzytelności ze spółką posiadającą właściwe zezwolenie KNF. Umowa dotycząca zarządzania wierzytelnościami dotyczy zarządzania wszystkimi wierzytelnościami nabywanymi przez Fundusz, również tymi nabytymi na podstawie wskazanej wyżej Umowy. W tym kontekście Umowa jest kolejnym elementem stosunków prawnych składających się na kompleksowość transakcji przeniesienia wierzytelności.

Ponieważ Wnioskodawca jest funduszem wierzytelności działającym w oparciu o postanowienia ustawy o fizafi, w ramach przeprowadzanej transakcji Fundusz oparł się na przewidzianych w ustawie o fizafi mechanizmach właściwych dla umów przenoszących wierzytelności na rzecz funduszu wierzytelności. Tym samym zgromadzone środki pieniężne zostaną przekazane S. jako kwota z tytułu przelewu Wierzytelności, jako wynagrodzenie w sposób właściwy dla przekazywania środków inicjatorowi.

Przeniesienie Wierzytelności w ramach Umowy

Na podstawie Umowy, Fundusz nabył Wierzytelności w drodze przelewu w rozumieniu art. 509 § 1 Kodeks cywilnego. W myśl tego przepisu, Wierzytelności składają się z kwot należności głównych oraz zadłużenia dotyczącego należności ubocznych, tj. w szczególności odsetek, kar umownych, odszkodowań, zwrot kosztów i opłat związanych z należnością główną. W związku z powyższym Fundusz wstąpił w miejsce obecnego wierzyciela względem Wierzytelności – S. - i przysługują mu wszelkie wynikające z tego prawa. W efekcie, z przelewem Wierzytelności łączy się przejście na Wnioskodawcę ryzyk i korzyści ekonomicznych i prawnych związanych z Wierzytelnościami. Wierzytelności stanowiące przedmiot przelewu stanowią zasadniczo wierzytelności wymagalne, dla których upłynął termin płatności.

Wynagrodzenie

Strony ustaliły w Umowie, że z tytułu nabycia Wierzytelności, Nabywca zapłaci S. kwotę stanowiącą wynagrodzenie, która ustalona została w relacji do jakości Wierzytelności w tym Portfelu. Kwota składająca się na Wynagrodzenie jest istotnie niższa niż łączna wartość nominalna Wierzytelności tworzących dany Portfel, z uwagi na ryzyko ostatecznej nieściągalności Wierzytelności.

Poza przekazaniem opisanego wyżej Wynagrodzenia nie dojdzie do żadnych innych płatności pomiędzy Funduszem a S. (z zastrzeżeniem transferów spłacanych Wierzytelności). W szczególności, nie zostało przewidziane jakiekolwiek dodatkowe wynagrodzenie należne Funduszowi w związku z przeniesieniem Wierzytelności na Fundusz. Takie wynagrodzenie nie będzie także należne żadnemu innemu podmiotowi zaangażowanemu w transakcję będącą przedmiotem tego wniosku.

Wskazać jednak należy, że Umowa przewiduje sytuacje, w których mogą pojawić się pewne przepływy finansowe od S. do Wnioskodawcy. Żadna jednak z tych sytuacji nie będzie łączyć się z wypłatą jakiegokolwiek wynagrodzenia przez S. na rzecz Funduszu. Przykładowo Umowa przewiduje, że gdyby S. już po przeniesieniu Wierzytelności otrzymał spłatę tytułem zaspokojenia Wierzytelności, będzie on zobowiązany do jej zwrotu na rzecz Funduszu (taki zwrot błędnie otrzymanych wpłat, jako mający miejsce i dotyczący okresu po dokonaniu cesji Wierzytelności i po zmianie osoby wierzyciela, będzie zatem typowym zwrotem nienależnie otrzymanych świadczeń).

Miejsce zawarcia umów i wykonania praw

Umowa została zawarta na terytorium Polski.

Prawa majątkowe z Wierzytelności w chwili dojścia do przelewu Wierzytelności również będą wykonywane na terytorium Polski.

Podatek od towarów i usług

Czynności wynikające z Umowy nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

2) Zdarzenie przyszłe

W ramach prowadzonej działalności i w oparciu o regulacje ustawy o funduszach inwestycyjnych, Wnioskodawca może zawierać umowy przeniesienia wierzytelności (dalej „Umowy” lub „Umowy Przyszłe”), na mocy których Nabywca będzie nabywał Wierzytelności na zasadach i warunkach określonych w tych Umowach oraz w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.; „Kodeks cywilny”), w szczególności art. 509 Kodeksu cywilnego. Najczęściej drugą stroną Umowy będą s., banki lub inne podmioty sektora finansowego (dalej „Inicjator” lub „Zbywca”). Inicjatorem transakcji opartych na Umowach może być w szczególności s., b. bądź inny podmiot posiadający szereg wierzytelności (np. spółka leasingowa, podmiot świadczący usługi telekomunikacyjne), poszukujący finansowania poprzez upłynnienie aktywów wierzytelnościowych i przeniesienie ryzyka spłacalności wierzytelności na Fundusz i jego inwestorów (nabywających certyfikaty inwestycyjne emitowane przez Fundusz). Planowanym Umowom będą zatem przyświecały określone cele ekonomiczne, w szczególności zarządzanie ryzykiem spłaty wierzytelności i poprawienie płynności finansowej inicjatora.

Zawierane Umowy będą elementem kompleksowej transakcji finansowej.

Wykonanie postanowień Umowy będzie prowadziło do realizacji złożonej transakcji finansowej, której elementem jest m.in. uzyskanie przez Fundusz finansowania w drodze emisji certyfikatów inwestycyjnych, przelew Wierzytelności na rzecz Funduszu, zapłata świadczenia (wynagrodzenia) przez Fundusz na rzecz Inicjatora czy określenie mechanizmu spłaty zobowiązań przez Inicjatora z uzyskanego finansowania. Umowy będą regulowały w szczególności najważniejsze prawa i obowiązki Stron, a także określały czynności po stronie Wnioskodawcy oraz Inicjatora w związku z przelewem Wierzytelności.

Istotnym elementem transakcji będzie emisja przez Fundusz certyfikatów inwestycyjnych w celu zgromadzenia środków na nabycie Wierzytelności (zgodnie z art. 183 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych) oraz objęcie tych certyfikatów przez inwestorów. Szczegółowe warunki i sposób emisji certyfikatów inwestycyjnych oraz ich objęcie przez potencjalnych inwestorów są regulowane statutem Funduszu, warunkami emisji przedmiotowych certyfikatów inwestycyjnych oraz przepisami ustawy o funduszach inwestycyjnych i pozostają elementem transakcji w szerszym kontekście (emisja certyfikatów inwestycyjnych posłuży Funduszowi do pozyskania środków finansowych przekazywanych Inicjatorowi). Zatem Wynagrodzenie za przelewane Wierzytelności będzie wypłacane ze środków pochodzących z emisji certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz, względnie ze środków pochodzących ze spłat wcześniej nabytych wierzytelności przez dłużników (przychody z wierzytelności będą reinwestowane w kolejne wierzytelności).

Kolejnym ważnym elementem transakcji oraz czynności po zawarciu Umowy będzie zapewnienie Funduszowi odpowiedniej obsługi obejmującej zarządzanie wierzytelnościami. Konieczne jest nawiązanie współpracy z odpowiednimi podmiotami. Zgodnie z ustawą o funduszach inwestycyjnych zarządzanie wierzytelnościami funduszu wierzytelności może być prowadzone przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych lub przez inny podmiot posiadający zezwolenie K. („KNF”). W celu zapewnienia Funduszowi należytej obsługi i zarządzania wierzytelnościami TFI może zawrzeć umowę o zarządzanie portfelem wierzytelności ze spółką posiadającą właściwe zezwolenie KNF.

Umowa dotycząca zarządzania wierzytelnościami może dotyczyć zarządzania wszystkimi wierzytelnościami nabywanymi przez Fundusz, a więc może być zawierana przed nabyciem danego pakietu wierzytelności i automatycznie może obejmować obsługę pakietów nabywanych po jej zawarciu. Jednakże umowa zarządzania wierzytelnościami może w pewnych wypadkach dotyczyć konkretnego pakietu wierzytelności. W tym kontekście Umowa będzie kolejnym elementem stosunków prawnych składających się na kompleksowość transakcji przeniesienia wierzytelności. Ponieważ Wnioskodawca jest funduszem wierzytelności działającym w oparciu o postanowienia ustawy o fizafi, w ramach przeprowadzanej transakcji Fundusz będzie opierał się na przewidzianych w ustawie o fizafi mechanizmach właściwych dla umów przenoszących wierzytelności (o której mówią przepisy art. 92a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2324 ze zm.; „Prawo bankowe”) oraz art. 183 ustawy o fizafi w brzmieniu obowiązującym do 28 września 2023 r.). Tym samym zgromadzone środki pieniężne zostaną przekazane Inicjatorowi jako kwota wynagrodzenia z tytułu przelewu Wierzytelności, w sposób właściwy dla przekazywania środków inicjatorowi.

Przeniesienie Wierzytelności w ramach Umowy

Na podstawie Umowy Fundusz nabędzie Wierzytelności w drodze przelewu w rozumieniu art. 509 § 1 Kodeks cywilnego. W myśl tego przepisu, Wierzytelności składają się z kwot należności głównych oraz zadłużenia dotyczącego należności ubocznych, tj. w szczególności odsetek, kar umownych, odszkodowań, zwrot kosztów i opłat związanych z należnością główną. W związku z powyższym Fundusz wstąpi w miejsce zbywającego wierzyciela względem Wierzytelności – Inicjatora – i będą mu przysługiwać wszelkie wynikające z tego prawa. W efekcie, z przelewem Wierzytelności łączy się przejście na Wnioskodawcę ryzyk i korzyści ekonomicznych i prawnych związanych z Wierzytelnościami.

Nabywane na podstawie Umów wierzytelności mogą być wierzytelnościami kredytowymi lub pożyczkowymi, a także leasingowymi i innymi. Mogą one obejmować kapitał, odsetki oraz koszty.

Wynagrodzenie

Z tytułu nabycia Wierzytelności, Nabywca zapłaci Inicjatorowi kwotę stanowiącą określony procent wartości kapitału danego portfela Wierzytelności, w zależności od jakości Wierzytelności, w tym Portfelu. Kwoty składające się na Wynagrodzenie są zwykle istotnie niższe niż łączna wartość nominalna Wierzytelności tworzących dany Portfel, z uwagi na ryzyko nieściągalności Wierzytelności.

Cena zwykle składa się z kwoty za Wierzytelności stanowiące należność główną (kapitał) oraz za wszelkie inne prawa związane z Wierzytelnościami, w szczególności roszczenia o zaległe odsetki, kary umowne i zwrot kosztów i opłat („Wynagrodzenie”).

W typowych procesach, do których odnosić się będą Umowy, stan wiedzy funduszu wierzytelności jako cesjonariusza w odniesieniu do przenoszonych wierzytelności odnosi się do daty poprzedzającej cesję i w oparciu o tę wiedzę dokonywana jest ocena wysokości finansowania, które zostanie przekazane inicjatorowi procesu. Aby zatem uwzględnić zmiany, jakim podlegać będą przedmiotowe wierzytelności do momentu ich przeniesienia, określeniu podlega dzień, począwszy od którego ryzyka oraz korzyści poniesione zostaną ostatecznie przez fundusz wierzytelności (tzw. cut-off date - w stanie faktycznym będącym przedmiotem tego wniosku jest to Data Odcięcia).

Poza przekazaniem opisanego wyżej Wynagrodzenia nie dojdzie do żadnych innych płatności pomiędzy Funduszem a Inicjatorem (z zastrzeżeniem transferów spłacanych Wierzytelności). W szczególności, nie zostanie przewidziane jakiekolwiek dodatkowe wynagrodzenie należne Funduszowi w związku z przeniesieniem Wierzytelności na Fundusz. Takie wynagrodzenie nie będzie także należne żadnemu innemu podmiotowi zaangażowanemu w transakcję będącą przedmiotem wniosku.

Wskazać jednak należy, że Umowa może przewidywać sytuacje, w których mogą pojawić się pewne przepływy finansowe od Inicjatora do Wnioskodawcy. Żadna jednak z tych sytuacji nie będzie łączyć się z wypłatą jakiegokolwiek wynagrodzenia przez Inicjatora na rzecz Funduszu. Przykładowo Umowa może przewidywać, że gdyby Bank już po przeniesieniu Wierzytelności otrzymał spłatę tytułem zaspokojenia Wierzytelności, będzie on zobowiązany do jej zwrotu na rzecz Funduszu (taki zwrot błędnie otrzymanych wpłat, jako mający miejsce i dotyczący okresu po dokonaniu cesji Wierzytelności i po zmianie osoby wierzyciela, będzie zatem typowym zwrotem nienależnie otrzymanych świadczeń).

Przelew Wierzytelności zabezpieczonych hipoteką

Wśród Wierzytelności, które będą stanowić przedmiot Umowy mogą znajdować się wierzytelności zabezpieczone hipoteką („Wierzytelności Hipoteczne”).

Zgodnie z art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1984 ze zm.; dalej „ustawa o kwih”), hipoteka ma charakter akcesoryjny, tj. w przypadku przelewu wierzytelności hipotecznej na nabywcę przechodzi także hipoteka, chyba że ustawa stanowi inaczej. Do przelewu wierzytelności hipotecznej niezbędny jest wpis w księdze wieczystej. Jednocześnie, w myśl ust. 2 ustawy o kwih, hipoteka nie może być przeniesiona bez wierzytelności, którą zabezpiecza.

Aby zatem doszło do przeniesienia na Wnioskodawcę Wierzytelności Hipotecznych wraz z zabezpieczeniem w postaci hipoteki, co do zasady, powinno dojść do dokonania wpisu w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości, na której ustanowiono daną hipotekę (w ramach postępowania przed właściwym sądem wieczystoksięgowym).

Miejsce zawarcia umów i wykonania praw

Umowy będą zawierane na terytorium Polski.

Prawa majątkowe z Wierzytelności w chwili dojścia do przelewu Wierzytelności również będą wykonywane na terytorium Polski.

Podatek od towarów i usług

Czynności wynikające z Umowy nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Innymi słowy, planowane transakcje oparte na rozważanych Umowach nie będą obejmować wyłącznie przeniesienia wierzytelności na Fundusz, ale do ich przeprowadzenia konieczne będą także inne kluczowe operacje. Na typowe transakcje także składać się więc będą m.in. następujące podstawowe elementy transakcyjne:

1)zawarcie umowy przelewu wierzytelności (Umowy),

2)zapewnienie finansowania Funduszu poprzez emisję przez niego papierów wartościowych (certyfikatów inwestycyjnych),

3)zawarcie umowy o administrowanie (serwisowanie, zarządzanie) wierzytelnościami z podmiotem trzecim posiadającym określone zezwolenia.

Jak wynika z powyższego, transakcje oparte na Umowach będą stanowić skomplikowane operacje finansowe zawierające wiele istotnych elementów, które są nieodzowne dla skutecznego ich przeprowadzenia. W szczególności nie będą to transakcje obejmujące wyłącznie sprzedaż i przelew wierzytelności do Funduszu. Przeciwnie, równie istotnymi elementami tych transakcji będzie uzyskanie odpowiedniego finansowania przez Fundusz poprzez emisję certyfikatów inwestycyjnych (zgodnie z właściwymi przepisami, w szczególności ustawy o funduszach inwestycyjnych), zagwarantowanie skutecznej obsługi i administrowania wierzytelności pozwalających na terminowe ściąganie ich kwot od dłużników i w konsekwencji realizację zobowiązań finansowych Funduszu wobec inwestorów Funduszu. Celem transakcji nie będzie jedynie zbycie wierzytelności do Funduszu celem ich windykacji, lecz wdrożenie szczególnego instrumentu pozwalającego na uzyskanie przez inicjatora środków finansowych przed dokonaniem spłaty wierzytelności przez dłużnika, w drodze finansowania zapewnionego przez Fundusz.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że w zakresie opisu stanu faktycznego, przeniesienie wierzytelności na Państwa rzecz na mocy Umowy, nie przyjęło formy prawnej żadnej z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Również w zakresie opisu zdarzenia przyszłego, przeniesienie wierzytelności na Państwa rzecz na mocy Umów Przyszłych, nie będzie przyjmować formy prawnej żadnej z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Pytania

1)Czy Umowa podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

2)Czy Umowy Przyszłe będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem:

1)Umowa nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

2)Umowy Przyszłe nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne wymienione w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z powołanym art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1)umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

2)umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

3)umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

4)umowy dożywocia,

5)umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,

6)ustanowienie hipoteki,

7)ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

8)umowy depozytu nieprawidłowego,

9)umowy spółki;

-a także zmiany tych umów oraz orzeczenia sądów i ugody, o ile wywołują takie same skutki prawne jak czynności wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jednocześnie, na mocy art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi (z zastrzeżeniem ust. 4a i 5), jeżeli ich przedmiotem są:

1)rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2)rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, jak również zdarzenia przyszłego, wierzytelności przenoszone na podstawie zawieranych na terytorium Polski Umowy oraz Umów Przyszłych, odpowiednio, inkorporują oraz będą inkorporowały prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przytoczony art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi wyłączną podstawę prawną dla objęcia danej czynności zakresem przedmiotowym podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ustawodawca w postanowieniach art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zawarł zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Lista czynności podlegających podatkowi od czynności cywilnoprawnych ma charakter enumeratywny, a zatem nie może być interpretowana rozszerzająco. Zamknięty charakter katalogu czynności prawnych podlegających podatkowi od czynności cywilnoprawnych wyklucza jakąkolwiek możliwość opodatkowania umów nieznajdujących swojego dokładnego odpowiednika wśród tych wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Umowy nienazwane, a także czynności cywilnoprawne niewymienione w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają zatem temu podatkowi.

Podatkowi temu nie podlegają również umowy niewymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych bądź nienazwane.

Poza zakresem opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych pozostają także Państwa zdaniem umowy, których zakres jest szerszy niż zakres czynności wymienionych wprost jako opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie podlegają czynności (w tym umowy), zawierane w ramach złożonego stosunku prawnego o specyficznym charakterze w szczególności umowy w ramach usług finansowych (np. leasing finansowy z opcją wykupu czy umowa cash poolingu) pomimo tego, że zawierają w sobie pewne elementy odpowiadające czynnościom opodatkowanym. Nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych również czynności prawne dające podobny efekt gospodarczy (ekonomiczny), co czynności objęte ustawa, jednak przybierające inną postać cywilnoprawną. Z punktu widzenia ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych istotne jest, że zawarcie umowy nienazwanej nie podlega opodatkowaniu – nawet wtedy, gdy do umów tych w pewnym zakresie ma zastosowanie regulacja umów nazwanych objętych zakresem ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Podsumowując, katalog czynności podlagających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, sformułowany w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zawiera enumeratywną listę czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, co oznacza, że żadne inne umowy ani czynności, które nie są w nim wprost wymienione, nie podlegają opodatkowaniu.

Umowa, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, została zawarta w oparciu o art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 509 S 1 ww. ustawy:

Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Podobnie planowane Umowy Przyszłe będą zawierane na podstawie powołanego art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego.

Sam przelew wierzytelności stanowi czynność rozporządzającą, która realizowana jest w wykonaniu określonej czynności zobowiązującej, stanowiącej jej podstawę i przyczynę gospodarczą (causa). Prawną przyczyną przelewu wierzytelności jest wykonanie stosunku zobowiązaniowego – ważność przelewu jest zatem uzależniona od istnienia ważnego zobowiązania do jego dokonania. Nie można zatem rozpatrywać przelewu wierzytelności w oderwaniu od jego podstawy.

W myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności. W Państwa ocenie, na gruncie przywołanych przepisów Kodeksu cywilnego, należy zatem stwierdzić, że katalog umów, na których podstawie może się odbyć przelew wierzytelności, jest otwarty do czego nawiązuje sformułowanie odnoszące się do "innej umowy zobowiązującej". Umowa przelewu wierzytelności może przy tym przybrać cywilnoprawną formę umowy sprzedaży, jak również wskazanych w art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego umów darowizny lub zamiany, a także każdej innej umowy przewidującej przeniesienie wierzytelności. Może to być przy tym dowolna umowa, w tym nienazwana. Ustawodawca na poziomie art. 510 Kodeksu cywilnego, pozostawia otwarty katalog takich umów. W przypadku Umowy oraz Umów Przyszłych przyczyną przelewu wierzytelności jest zobowiązanie wynikające z dokonania transakcji finansowej na wierzytelnościach.

Jednocześnie, w kontekście opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, spośród wymienionych w art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego umów i innych podstaw prawnych, z których może wynikać zobowiązanie do zawarcia umowy przelewu wierzytelności, tylko umowa sprzedaży lub zamiany mogą rodzić skutki w postaci opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Trzecia z kategorii umów nazwanych wymienionych w art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego, czyli umowa darowizny, podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jedynie w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy. „Inne umowy zobowiązujące do przeniesienia wierzytelności”, o których mowa w art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W analizowanym przypadku, należy się zatem odnieść jedynie, czy Umowa może zostać uznana za umowę sprzedaży. Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera definicji takiej umowy, więc kierując się wykładnią systemową, należy odwołać się do znaczenia umowy sprzedaży funkcjonującej w systemie prawa, w szczególności w przepisach prawa cywilnego.

Z powyższego wynika, że aby czynność mogła zostać uznana za umowę sprzedaży podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, musi spełniać warunki określone w art. 535 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 535 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

O kwalifikacji prawnej określonej czynności prawnej dla celów opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych decyduje przede wszystkim jej treść. Dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych czynności, miarodajne są rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy (czynności).

Zawarli Państwo Umowę przenoszącą wierzytelności. Zamierzają Państwo zawierać Umowy Przyszłe. Umowa oraz Umowy Przyszłe swym charakterem oraz skutkami nie ograniczają się wyłącznie do umów przenoszących wierzytelności (umów przelewu). Państwa zdaniem, z ekonomicznego punktu widzenia Umowa stanowi umowę dotyczącą usług finansowych świadczonych przez Fundusz na rzecz Inicjatora poszukującego (re-)finansowania. Fundusz z kolei będzie dokonywać emisji certyfikatów inwestycyjnych w związku z nabytymi wierzytelnościami oraz w dalszej kolejności – realizować swoje cele inwestycyjne poprzez ściąganie należności z tytułu nabytych Wierzytelności, przy czym ściąganie odbywa się za pośrednictwem profesjonalnych podmiotów posiadających stosowne wymagane zezwolenia. Podobnie powinny być traktowane Umowy Przyszłe, które planują Państwo zawierać i przedstawione zostały w części opisu zdarzenia przyszłego. W Państwa ocenie, dokonując oceny cywilnoprawnej Umowy zawartej przez Fundusz, a także planowanych Umów Przyszłych, należy zwrócić uwagę na kompleksowość relacji prawnych i finansowych towarzyszących zawarciu Umowy oraz Umów Przyszłych (odpowiednio), wykraczających poza elementy definicyjne umowy sprzedaży.

Państwa zdaniem, kompleksowość i złożoność procesu finansowo-prawnego, w ramach którego zawarto Umowę i w ramach którego będą zawierane Umowy Przyszłe oraz fakt, iż w ramach tego procesu na podstawie Umowy doszło (na podstawie Umów Przyszłych – dojdzie) do przelewu wierzytelności, nie stanowi o objęciu tego przelewu zakresem opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Nawet gdyby przyjąć, że Umowa zawiera (Umowy przyszłe będą zawierały) pewne elementy o analogicznym co umowy sprzedaży skutku w postaci przelewu wierzytelności to, w Państwa ocenie, jako nienazwana umowa mieszana nie będą podlegały podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Umowę charakteryzuje przy tym szereg konkretnych odrębności względem cywilistycznej umowy sprzedaży. Odrębności te będą również udziałem Umów Przyszłych zawieranych przez Fundusz. Powyższe odrębności są charakterystyczne dla umów transakcji finansowych związanych z przekazaniem ryzyka ściągalności wierzytelności z Inicjatora na fundusz i jest to „instrument zarządzania wierzytelnościami pieniężnymi” (B. Bajor i in., Prawo bankowe. Komentarz do przepisów cywilnoprawnych, punkt 2 komentarza do art. 92(a) Prawo Bankowe, WKP 2020), a jej przedmiotem najczęściej jest określony zbiór wierzytelności określany jako pula wierzytelności.

Odmienny jest cel umowy sprzedaży od celu umowy zawieranej przez fundusze wierzytelności. Celem sprzedaży jest, aby kupujący mógł stać się właścicielem rzeczy sprzedawanej, a sprzedawca uzyskał zapłatę ceny. W tym miejscu kończą się interesy stron umowy sprzedaży. Transakcja finansowa dotycząca wierzytelności natomiast służy w tym wypadku: (i) zarządzaniu ryzykiem inicjatora związanym z wierzytelnościami nią objętymi, w tym ryzykiem kredytowym, (ii) zarządzaniu płynnością inicjatora sekurytyzacji lub (iii) pozyskiwaniu przez niego kapitału. Interes gospodarczy nabywcy wierzytelności w ramach procesu odpowiadającego sekurytyzacji nie kończy się w momencie nabycia praw do wierzytelności, ale dopiero w momencie, gdy dane wierzytelności zostaną spłacone a pozyskane środki przeznaczone do wypłaty inwestorom lub sfinansowania kolejnej inwestycji. Istotą celu gospodarczego nabywcy wierzytelności w procesie odpowiadającym sekurytyzacji jest przejęcie ryzyka spłaty wierzytelności i umożliwienie przejęcia tego ryzyka inwestorom – ten cel gospodarczy trwa do momentu, w którym inwestorzy zostaną w pełni zaspokojeni. Dla nabywcy wierzytelności, sama umowa przelewu jest tylko jednym z elementów w całym procesie finansowym, ważnym, ale nie jedynym koniecznym, aby zrealizować cel gospodarczy. Umowa oraz Umowy Przyszłe są emanacją tej transakcji finansowej na wierzytelnościach.

Proces, w ramach którego była zawarta Umowa i będą zawierane Umowy Przyszłe jest w swojej istocie złożony i skomplikowany i dotyczy przenoszenia wierzytelności lub ryzyka z nimi związanego, a – w drugim etapie – finansowaniem takiego przeniesienia przez inwestorów nabywcy. W doktrynie zwraca się uwagę, że jest on procesem, w którego ramach inwestorzy – poprzez nabywanie papierów wartościowych emitowanych przez podmiot emisyjny lub spółkę specjalnego przeznaczenia – przejmują na siebie ryzyko związane z przepływami pieniężnymi z tytułu wierzytelności. Jest to kolejny element, odróżniający od umowy sprzedaży, w której co do zasady są dwa podmioty zainteresowane – sprzedawca i kupujący (w opisywanym przypadku transakcja jest z kolei jedynie środkiem prawnym pozwalającym inwestorom, za pośrednictwem spółki lub funduszu nabywającej wierzytelności, nabyć ekspozycję na ryzyko i korzyści z tych właśnie wierzytelności).

W tym kontekście, dokonując oceny Umowy, zwracają Państwo uwagę w szczególności na poniższe elementy:

a)Umowa dotyczyła puli wierzytelności pieniężnych – Portfeli,

b)Fundusz jest funduszem inwestycyjnym, którego cały majątek przynależy w sensie ekonomicznym inwestorom, posiadaczom certyfikatów inwestycyjnych,

c)funkcja funduszu inwestycyjnego polega na umożliwieniu inwestorom (posiadaczom certyfikatów inwestycyjnych będących papierami wartościowymi) nabycia ekspozycji na ryzyko oraz korzyści, które przynoszą aktywa nabywane przez Fundusz,

d)nabycie tego ryzyka oraz korzyści przejawiają się w powiązaniu wartości certyfikatów inwestycyjnych bezpośrednio z wartością aktywów netto funduszu inwestycyjnego,

e)Inicjator – poprzez zawarcie ocenianej Umowy – dokonał zamiany niepłynnych aktywów na środki finansowe, a także dokonał przeniesienia ryzyka kredytowego na Fundusz.

Analogiczne elementy będą właściwe dla Umów Przyszłych zawieranych przez Fundusz.

Zadaniem funduszu inwestycyjnego jest zapewnienie inicjatorowi finansowania przed momentem wpływu spłat wierzytelności (czyli spłat pożyczek wynikających z zawartych umów pożyczek bądź innych umów dotyczących np. dostarczania mediów lub usług telekomunikacyjnych – charakter umowy będącej podstawą dla przenoszonych wierzytelności jest tutaj drugorzędny). W rozważanym stanie faktycznym, finansowanie to zostało zapewnione inicjatorowi, a w zdarzeniu przyszłym będzie zapewniane również innym inicjatorom, poprzez odpłatne nabycie wierzytelności przez Fundusz i zostało sfinansowane ze środków przekazanych Funduszowi przez posiadaczy certyfikatów inwestycyjnych. Procedura ta, pozwala na zrefinansowanie wierzytelności i uwolnienie środków finansowych zaangażowanych przez inicjatora.

Zarówno cel umowy przelewu wierzytelności, jak i struktura transakcji z wykorzystaniem podmiotu emisyjnego w formie funduszu inwestycyjnego wskazują, że nie mamy do czynienia z umową sprzedaży praw. Umowa przelewu wierzytelności w tym układzie jest jedynie prawnym i technicznym narzędziem służącym do tego, żeby wierzytelności wyszły z majątku inicjatora i weszły do majątku Funduszu wraz z ryzykiem ich ściągalności.

Mając na uwadze powyższe, Umowa oraz Umowy Przyszłe nie będą stanowić umowy podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 295):

Podatkowi podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

a)umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

b)umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

c)(uchylona)

d)umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

e)umowy dożywocia,

f)umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,

g)(uchylona)

h)ustanowienie hipoteki,

i)ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

j)umowy depozytu nieprawidłowego,

k)umowy spółki.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy:

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy:

Podatkowi podlegają orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Na podstawie powyższych przepisów należy stwierdzić, że ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Szczegółowe określenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Innymi słowy, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają tylko czynności ściśle określone w katalogu art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Instytucję przelewu (cesji) wierzytelności regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.).

Zgodnie z art. 509 § 1 ww. ustawy:

Wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Natomiast w myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Z powyższego przepisu wynika, że przelew wierzytelności może odbywać się na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, a zatem umowa taka może należeć do kategorii umów, które podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Na skutek cesji wierzytelności zmienia się podmiot po stronie wierzyciela, natomiast przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Jeżeli więc umowa cesji przyjęłaby postać którejkolwiek z umów wskazanych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych to spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w tym podatku.

Zatem mając na uwadze dotychczas przytoczone przepisy (w tym dopuszczalne formy jakie może przyjąć czynność cesji wierzytelności) stwierdzić należy, że cesja wierzytelności podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile przyjmie postać którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie ma zatem znaczenia, że przeniesienie (przelew) wierzytelności nastąpi w wykonaniu innej umowy (np. umowy przeniesienia wierzytelności, jako odpowiednik uprzedniej umowy o sekurytyzacji) jako jeden z jej elementów. Istotne jest to, czy przelew wierzytelności nastąpi na podstawie umowy, która wymieniona jest w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, co przesądza o opodatkowaniu tym podatkiem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzą Państwo działalność jako Niestandaryzowany Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności (dawniej fundusz sekurytyzacyjny). W ramach prowadzonej działalności zawarli Państwo/będą Państwo zawierali umowy przeniesienia (przelewu) wierzytelności lub puli wierzytelności najczęściej z podmiotami posiadającymi status spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, banków lub innych podmiotów sektora finansowego, na podstawie których nabyli/nabędą Państwo wierzytelności składające się z kwot należności głównych oraz zadłużenia dotyczącego należności ubocznych, tj. odsetek, kar umownych, odszkodowań, zwrot kosztów i opłat związanych z należnością główną. Zawarta umowa była/zawierane umowy będą elementem kompleksowej transakcji finansowej. Czynności wynikające z umów nie podlegały/nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Umowa została zawarta/umowy będą zawierane na terytorium Polski, a prawa majątkowe z Wierzytelności w chwili dojścia do ich przelewu będą wykonywane na terytorium Polski. Przeniesienie wierzytelności na Państwa rzecz na mocy umowy/umów przyszłych nie przyjęło/nie będzie przyjmować formy prawnej żadnej z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jak wynika z art. 3 ust. 1, 3 i 4 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych  i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1034 ze zm.):

Fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

Fundusz inwestycyjny prowadzi działalność, ze szczególnym uwzględnieniem interesu uczestników, przestrzegając zasad ograniczania ryzyka inwestycyjnego określonych w ustawie.

Fundusz inwestycyjny może prowadzić działalność jako:

1)fundusz inwestycyjny otwarty;

2)alternatywny fundusz inwestycyjny: specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty albo fundusz inwestycyjny zamknięty.

Stosownie do art. 14 ust. 1-3 cyt. ustawy:

Fundusz inwestycyjny może być utworzony wyłącznie przez towarzystwo.

Towarzystwo może utworzyć więcej niż jeden fundusz inwestycyjny.

Fundusz inwestycyjny może być utworzony jako:

1)fundusz inwestycyjny otwarty;

2)specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty;

3)fundusz inwestycyjny zamknięty.

Zgodnie z art. 183 ust. 1-5 ww. ustawy:

Fundusz inwestycyjny zamknięty może być utworzony jako fundusz wierzytelności lokujący aktywa w:

1)wierzytelności, w tym wierzytelności finansowane ze środków publicznych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub

2)prawa do świadczeń z tytułu określonych wierzytelności, wyodrębnionych przez inicjatora przeniesienia ryzyka z wierzytelności lub inny podmiot, który zawarł z funduszem umowę zobowiązującą go do przekazywania funduszowi wszystkich świadczeń uzyskanych w związku z tymi wierzytelnościami.

Fundusz wierzytelności może być utworzony jako:

1)standaryzowany fundusz wierzytelności;

2)niestandaryzowany fundusz wierzytelności.

Fundusz wierzytelności ma obowiązek oraz wyłączne prawo używania w nazwie oznaczenia:

1)”standaryzowany fundusz wierzytelności” – w przypadku funduszu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1;

2)”niestandaryzowany fundusz wierzytelności” – w przypadku funduszu, o którym mowa  w ust. 2 pkt 2.

Umowa o przekazywanie funduszowi wszystkich świadczeń otrzymywanych przez inicjatora przeniesienia ryzyka z wierzytelności lub inny podmiot, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, z określonej puli wierzytelności lub z określonych wierzytelności (umowa o subpartycypację) zawiera zobowiązanie tych podmiotów do przekazywania funduszowi:

1)całości pożytków z wierzytelności;

2)kwot głównych z wierzytelności;

3)kwot uzyskanych z tytułu realizacji zabezpieczeń wierzytelności – w przypadku gdy zaspokojenie się inicjatora przeniesienia ryzyka z wierzytelności lub uprawnionego z wierzytelności innego podmiotu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nastąpiło przez realizację zabezpieczeń.

Umowę zobowiązującą do nabycia wierzytelności, puli wierzytelności oraz umowę  o subpartycypację zawiera się w formie pisemnej albo elektronicznej pod rygorem nieważności.

A zatem, jeżeli w istocie podstawą nabycia wierzytelności była wyłącznie umowa/mają być wyłącznie umowy przeniesienia (przelewu) wierzytelności, którą Państwo zawarli/które zamierzają Państwo zawrzeć i umowa ta była zawarta/umowy te będą zawierane na zasadach i w trybie określonym w ustawie o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, a przelew wierzytelności nie przybrał/a przelewy wierzytelności nie przybiorą postaci którejkolwiek z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy, to umowa dotycząca przelewu nie będzie podlegała/to umowy dotyczące przelewów nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Państwa stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.