Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
23 października 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 17 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania umowy sprzedaży nieruchomości.
Opis zdarzenia przyszłego
Pani pradziadek S. z żoną J. mieli wspólność majątkową, posiadali dom wolnostojący z gruntem w (…). Zamieszkali w nim zaraz po zakończeniu II wojny światowej. Przez całe życie nie przeprowadzali remontów, w domu brakowało łazienki, było tylko WC, myli się w misce w pokoju. W domu nie było ciepłej wody i ogrzewania miejskiego. Palili w piecach kaflowych, aby ogrzać dom.
Wiosną 2012 r. Pani (…) zabrała S. pod swój dach do (…) z uwagi na jego zły stan zdrowia (2 lata wcześniej stracił żonę, nie miał już sił, miał ponad 90 lat). S. zmarł w lutym 2013 r., zostawiając wszystko, zgodnie z testamentem, (…) (Pani; zmieniła Pani nazwisko na (…), po mężu). Żona S. zmarła 3 lata wcześniej, nie zostawiła testamentu.
Przeprowadzono postępowanie spadkowe po S. i jego żonie J. Po S. nabyła Pani 1/2 całego majątku wspólnego czyli 50%. Po J. nabyła Pani 1/4 całego majątku wspólnego czyli 12,5%. Następnie było przeprowadzone postępowanie spadkowe po synu Pani pradziadków – Jz., w wyniku którego nabyła Pani udział w 1/2 części (posiadał 18/288 części, 1/2 to 9/288, tj. 1/32) czyli 0,03125 = 3,125 %.
Po każdej z 3 osób, postanowieniem sądu, nabyła Pani udział w spadku. Każdy z nich nie przekraczał 50% całej masy spadkowej.
Wszystkie postępowania dotyczyły jednego gruntu z budynkiem mieszkalnym mieszczącym się w (…). Po pierwszej rozprawie było 11 współwłaścicieli, po ostatniej 12 współwłaścicieli. W związku z tym, że nikt nie chciał odkupić od pozostałych osób udziałów, bo były ciągłe problemy oraz nie było zgody na sprzedaż przez biuro nieruchomości, bo nie wszyscy się zgadzali, była Pani zmuszona założyć sprawę o zniesienie współwłasności.
W trakcie trwania rozprawy znalazło się małżeństwo – Państwo X., którzy chcieli kupić całość. Na początku kupili mały udział od jednego ze współwłaścicieli, aby móc brać czynny udział w postępowaniu o zniesienie współwłasności. Do tego postępowania była robiona na początku wycena rzeczoznawcy (operat szacunkowy) w celu ustalenia wartości spadku. W operacie są opisy, że to budynek niemieszkalny, z wyrwaną instalacją elektryczną, zdewastowany, dach jest nieszczelny, okna bez szyb, ściany budynku popękane.
Podczas, gdy S. był w (…), to w (…) wydział geodezyjny robił oględziny domów na tej ulicy. Urzędnik zapisał, że to budynek niemieszkalny. W związku z tym w geodezji był zapis, że to budynek niemieszkalny, w urzędzie miasta i podatkach to był budynek mieszkalny. Małżeństwo X. postawiło warunek, że przed zakupem udziałów chcą sprostowania sprawy opisu budynku, aby w dokumentach była spójność co do rodzaju budynku. Zajęła się tym Pani. Decyzja Starosty (…) była taka, że zmieniają oznaczenie na budynek mieszkalny (tak jak w urzędzie miasta).
Oprócz tego spadku nie posiada Pani i nie posiadała innych nieruchomości. Pani mąż też nic nie posiada i nie posiadał (jedynie auta pojedynczo).
Do wniosku dołączyła Pani szereg dokumentów.
Pytania
1. Czy po otrzymaniu w spadku udziałów (po S. 50 %, po J. 12,5 %, po Jz. 3,125 %) w nieruchomości powinna Pani być zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych przy zakupie w przyszłości pierwszego mieszkania/domu?
2. Z uwagi na to, że już na koniec życia pradziadka S., mieszkanie było w złym stanie technicznym (geodezja oceniła budynek jako niemieszkalny), następnie w operacie szacunkowym od rzeczoznawcy jest powielony stan jako zły, w opisach jako zdewastowany, bez elektryki, z uszkodzonym dachem, popękanymi murami domu, bez szyb w oknach − nie do zamieszkania, to czy powinna Pani być zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych, gdy będzie kupować w przyszłości pierwsze mieszkanie?
Pani stanowisko w sprawie
Ad 1.
Pani zdaniem, powinna Pani być zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych przy zakupie pierwszego mieszkania, ponieważ art. 9 ust. (winno być pkt) 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych mówi, że udziały po osobach nie przekroczyły 50 % całej masy spadkowej a Pani otrzymała 50% po S. (pradziadku), 12,5 % po J. (prababci), 3,125 % po Jz. (wujku). Od każdej osoby nie było więcej niż 50 % udziału w masie spadkowej.
Ad 2.
Pani zdaniem, powinna Pani być zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych przy zakupie pierwszego mieszkania, ponieważ spadek nie nadawał się do zamieszkania. Nikt z 12 współwłaścicieli nie odważył się przebywać w środku a co dopiero mieszkać. Stan techniczny nie pozwalał na zamieszkanie.
W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych wskazano, że chodzi o budynek mieszkalny a takim nie był ten, który Pani odziedziczyła w spadku. Budynek mieszkalny to budynek do mieszkania. Ten, który otrzymała Pani w spadku takim nie był. Uważa Pani, że powinna Pani być zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych przy zakupie pierwszego mieszkania.
Na potwierdzenie swojego stanowiska wskazała Pani dwie interpretacje indywidualne, w których, Pani zdaniem, miała miejsce podobna sytuacja.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 295) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy:
Podatkowi podlegają: umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.
W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.
Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy:
Obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 5, ciąży przy umowie sprzedaży – na kupującym.
W oparciu o art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Podstawę opodatkowania stanowi przy umowie sprzedaży – wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.
Wartość rynkową określa się na zasadach wskazanych w art. 6 ust. 2 ww. ustawy, w myśl którego:
Wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:
Stawki podatku wynoszą od umowy sprzedaży:
a) nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym − 2%,
b) innych praw majątkowych − 1%.
Jak wynika z powołanych przepisów – umowa sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.
W myśl art. 9 pkt 17 ww. ustawy:
Zwalnia się od podatku sprzedaż, której przedmiotem jest prawo własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, prawo własności budynku mieszkalnego jednorodzinnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu dotyczące lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, jeżeli kupującym jest osoba fizyczna lub osoby fizyczne, którym w dniu sprzedaży i przed tym dniem nie przysługiwało żadne z tych praw ani udział w tych prawach, chyba że udział ten nie przekracza lub nie przekraczał 50% i został nabyty w drodze dziedziczenia.
Z treści przepisu art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych będzie sprzedaż, której przedmiotem jest:
-prawo własności lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość,
-prawo własności budynku mieszkalnego jednorodzinnego,
-spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu dotyczące lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego,
pod warunkiem, że kupującemu/kupującym w dniu sprzedaży i przed tym dniem nie przysługiwało żadne z tych praw ani udział w tych prawach, chyba że udział ten nie przekracza lub nie przekraczał 50% i został nabyty w drodze dziedziczenia.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Pani pradziadek S. z żoną J. posiadali dom wolnostojący z gruntem w (…). Zamieszkali w nim zaraz po zakończeniu II wojny światowej. Przez całe życie nie przeprowadzali remontów, w domu brakowało łazienki, było tylko WC, myli się w misce w pokoju. W domu nie było ciepłej wody i ogrzewania miejskiego. Palili w piecach kaflowych, aby ogrzać dom.
Pani pradziadek zmarł w lutym 2013 r. Spadek po nim na mocy testamentu nabyła Pani. W wyniku postępowania spadkowego po pradziadku nabyła Pani 1/2 całego majątku wspólnego czyli 50%. Po prababci nabyła Pani 1/4 całego majątku wspólnego czyli 12,5%. Następnie po Pani wujku nabyła Pani udział 0,03125 czyli 3,125 %. Spadek dotyczył jednego gruntu z budynkiem mieszkalnym.
Podczas, gdy Pani pradziadek był w (…), w (…) wydział geodezyjny robił oględziny domów na tej ulicy. Urzędnik zapisał, że to budynek niemieszkalny. W związku z tym w geodezji był zapis, że to budynek niemieszkalny, w Urzędzie Miasta i podatkach to był budynek mieszkalny.
Do postępowania o zniesienie współwłasności była robiona wycena rzeczoznawcy (operat szacunkowy) w celu ustalenia wartości spadku. W operacie są opisy, że to budynek niemieszkalny, z wyrwaną instalacją elektryczną, zdewastowany, dach jest nieszczelny, okna bez szyb, ściany budynku popękane. Decyzją Starosty (…) zmieniono oznaczenie na budynek mieszkalny (tak jak w Urzędzie Miasta).
Oprócz tego spadku nie posiada Pani i nie posiadała innych nieruchomości. Pani mąż też nic nie posiada i nie posiadał.
W odniesieniu do pytania nr 2 we wniosku zajęła Pani stanowisko, zgodnie z którym, powinna Pani być zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych przy zakupie pierwszego mieszkania, ponieważ spadek nie nadawał się do zamieszkania.
W pierwszej kolejności należy zatem ustalić, czy budynek, którego jest Pani współwłaścicielem, stanowi budynek mieszkalny jednorodzinny.
Zarówno ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych, jak i Kodeks cywilny nie definiują pojęć „budynek mieszkalny jednorodzinny” i „budynek”. W takiej sytuacji, na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, należy dopuścić możliwość odwołania się do definicji budynku z ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.).
Zgodnie z art. 3 pkt 2 i 2a ww. ustawy:
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.
W doktrynie przyjmuje się, że w świetle wyżej przedstawionych definicji, warunkiem uznania budynku za mieszkalny jednorodzinny, jest przede wszystkim to, aby służył on zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych i stanowił konstrukcyjnie samodzielną całość.
W celu ustalenia czy będący w Pani posiadaniu budynek mieszkalny faktycznie nie może służyć zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych nie możemy opierać się jedynie na subiektywnej opinii wyrażonej w opisie sprawy, tj. przez stwierdzenie, że budynek jest w złym stanie technicznym i nie nadaje się do zamieszkania. Należy ustalić czy w okresie posiadania budynek nie służył lub nie mógł służyć zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, tj. czy była wydana decyzja organu nadzoru budowlanego nakazująca rozbiórkę tego budynku lub zakazująca jego użytkowanie i czy przez cały okres posiadania tego budynku (również przez Panią) był on objęty powyższymi decyzjami organu nadzoru budowlanego.
W myśl art. 66 ustawy Prawo budowlane:
W przypadku stwierdzenia, że obiekt budowlany:
1)może zagrażać życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia bądź środowiska albo
2)jest użytkowany w sposób zagrażający życiu lub zdrowiu ludzi, bezpieczeństwu mienia lub środowisku, albo
3)jest w nieodpowiednim stanie technicznym, albo
4)powoduje swym wyglądem oszpecenie otoczenia
- organ nadzoru budowlanego nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości, określając termin wykonania tego obowiązku.
W przypadku stwierdzenia nieuzasadnionych względami technicznymi lub użytkowymi ingerencji lub naruszenia wymagań dotyczących obiektu budowlanego, których charakter uniemożliwia lub znacznie utrudnia użytkowanie go do celów mieszkalnych, organ nadzoru budowlanego nakazuje, w drodze decyzji, usunięcie skutków ingerencji lub naruszeń lub przywrócenie stanu poprzedniego. Decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu i może być ogłoszona ustnie.
W decyzji, o której mowa w ust. 1 pkt 1-3, organ nadzoru budowlanego może zakazać użytkowania obiektu budowlanego lub jego części do czasu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości. Decyzja o zakazie użytkowania obiektu, jeżeli występują okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, podlega natychmiastowemu wykonaniu i może być ogłoszona ustnie.
Zgodnie z art. 67 ww. ustawy:
Jeżeli nieużytkowany lub niewykończony obiekt budowlany nie nadaje się do remontu, odbudowy lub wykończenia, organ nadzoru budowlanego wydaje decyzję nakazującą właścicielowi lub zarządcy rozbiórkę tego obiektu i uporządkowanie terenu oraz określającą terminy przystąpienia do tych robót i ich zakończenia.
Stosownie do powyższych regulacji nieruchomość (budynek), co do której nie uzyskano pozwolenia na użytkowanie lub nie złożono zawiadomienia o zakończeniu budowy, a także taka, w stosunku do której organ nadzoru budowlanego wydał zakaz użytkowania na czas usunięcia nieodpowiedniego stanu technicznego lub wydał decyzję nakazującą rozbiórkę budynku (w myśl Prawa budowlanego) – nie stanowi budynku mieszkalnego jednorodzinnego, tj. nie umożliwia użytkowania budynku i w konsekwencji nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.
Z wniosku nie wynika, żeby w stosunku do nabytego przez Panią w spadku budynku, została wydana decyzja organu nadzoru budowlanego o zakazie użytkowania budynku lub decyzja nakazująca rozbiórkę tego obiektu.
Skoro więc, w stosunku do nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym, której jest Pani współwłaścicielem – nie została wydana decyzja organu nadzoru budowlanego o zakazie użytkowania budynku lub decyzja nakazująca rozbiórkę tego obiektu – to należy uznać, że zgodnie z ww. przepisami, budynek ten stanowi budynek służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.
To, że budynek, który Pani posiada, jest w złym stanie technicznym, a stan faktyczny domu uniemożliwia zamieszkanie w nim, nie może stanowić przesłanki do uznania, że nie mamy do czynienia z budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, o którym mowa w art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Ustawodawca nie zawarł bowiem zastrzeżeń, w jakim stanie funkcjonalnym powinien być taki budynek.
Reasumując, wobec braku decyzji wydanych przez organ nadzoru budowlanego w stosunku do posiadanej przez Panią nieruchomości – zgodnie z opisanym zdarzeniem – jest Pani współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego.
Zatem Pani stanowisko w zakresie pytania nr 2 we wniosku jest nieprawidłowe.
W dalszej kolejności należy wskazać, że z powołanego powyżej art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że w przypadku posiadania udziału m.in. w budynku mieszkalnym jednorodzinnym, zwolnienie z opodatkowania będzie miało miejsce, jeżeli udział ten nie przekracza 50% i został nabyty wyłącznie w drodze dziedziczenia.
Podkreślić należy, że w przypadku, gdy nieruchomość nabywana jest na współwłasność, to każdy z kupujących musi spełniać warunek nieposiadania wcześniej nieruchomości lub udziału w niej, chyba że udział ten nie przekracza lub nie przekraczał 50 % i został nabyty w drodze dziedziczenia.
Z powołanego powyżej przepisu wynika, że dla skorzystania ze zwolnienia, w sytuacji posiadania udziałów w różnych budynkach, udział w każdym budynku mieszkalnym jednorodzinnym musi zostać nabyty w drodze dziedziczenia i w każdym z nich nie może być wyższy niż 50%. Sumować udziały w celu weryfikacji uprawnienia przez nabywcę z prawa do skorzystania ze zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych należy tylko w przypadku, gdy dotyczą tego samego budynku mieszkalnego i zostały nabyte w drodze dziedziczenia.
Z opisu sprawy wynika, że posiada Pani udziały nabyte w drodze dziedziczenia: po pradziadku S. 50 %, po prababci J. 12,5 % oraz po Jz. 3,125 %. Wszystkie udziały nabyte przez Panią w spadku dotyczą tego samego budynku. Zatem w tej sytuacji nabyła Pani w sumie 65,625 % udziałów w budynku mieszkalnym.
Skoro zatem w drodze dziedziczenia nabyła Pani udział w nieruchomości przekraczający 50 %, to w Pani przypadku nie zostały spełnione warunki do zwolnienia określone w art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zatem w takiej sytuacji nie będzie Pani mogła skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 17 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.
Zatem Pani stanowisko w zakresie pytania nr 1 we wniosku również uznano za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Odnosząc się do powołanych przez Panią interpretacji podatkowych wskazuję, iż interpretacje te dotyczą konkretnych spraw osadzonych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcie w nich zawarte jest wiążące. Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów podatkowych oraz sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią one materialnego prawa podatkowego. Niemniej, podkreślić należy, że wskazane przez Panią interpretacje dotyczą innych sytuacji (stanów) niż ta przez Panią przedstawiona.
Z uwagi na to, że do wniosku dołączono dokumenty, informuję, że Organ interpretacyjny nie prowadzi postępowania dowodowego. Zatem wydając tą interpretację opieram się wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego we wniosku, przyjmując go jako niepodlegający ocenie. Jeżeli więc w trakcie postępowania okaże się, że elementy opisanego we wniosku zdarzenia nie są tożsame z rzeczywistością – interpretacja ta nie będzie pełniła swojej roli.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja jest zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.