Skutki podatkowe zawarcia umowy pożyczki.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 lipca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek dotyczy m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością udzieliła spółce holenderskiej (…) 2022 r. pożyczki w wysokości 100.000,00 EUR. Pożyczka jest oprocentowana w wysokości 2,5 %. Termin zwrotu pożyczki to (…) 2024 r. − kapitał wraz  z odsetkami. Pożyczkobiorca zobowiązał się do spłaty pożyczki jednorazowo.

Pożyczkodawca − polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością − jest podatnikiem podatku od towarów i usług i posiada rachunki bankowe w Polsce (w PLN i w EUR). Udziałowcem większościowym w polskiej spółce jest osoba fizyczna, obywatel Holandii. Pożyczkobiorcą jest holenderska spółka, która ma siedzibę w Holandii. Spółka holenderska nie prowadzi w Polsce żadnej działalności, nie ma oddziałów, ani przedstawicielstw. Właścicielem spółki holenderskiej jest osoba fizyczna, obywatel Holandii.

W uzupełnieniu wskazali Państwo, że umowa pożyczki została zawarta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Środki pieniężne w dniu zawarcia umowy pożyczki znajdowały się na rachunku bankowym pożyczkodawcy − polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w banku w Rzeczypospolitej Polskiej. Pożyczka była zwolniona z podatku od wartości dodanej.

Pytanie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych

Czy na pożyczkobiorcy − spółce holenderskiej nieprowadzącej w Polsce żadnej działalności  i nieposiadającej w Polsce oddziałów ani przedstawicielstw − z tytułu zawarcia umowy pożyczki ciąży obowiązek podatkowy zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, udzielenie pożyczki jest czynnością mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednakże  w analizowanym stanie faktycznym, według Państwa, będzie miał zastosowanie art. 2 pkt 4  lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, który stanowi: Nie podlegają podatkowi: (...) czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

a)w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,

b)jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

-    umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

-    umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych; (...)

Powyższy przepis uzależnia opodatkowanie czynności umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, wobec czego należałoby poddać analizie, czy czynność udzielenia pożyczki jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jeśli tak czy ewentualnie korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Wskazali Państwo, że udzielenie pożyczki przez polską spółkę na rzecz spółki holenderskiej jest czynnością mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie podatkiem od czynności cywilnoprawnych (art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych) i jednocześnie udzielenie pożyczki jest zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W rezultacie na pożyczkobiorcy (spółce holenderskiej) z tytułu zawarcia umowy pożyczki nie ciąży obowiązek podatkowy zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.  W przedstawionym stanie faktycznym i prawnym, analizowana umowa pożyczki faktycznie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Podsumowując, na spółce holenderskiej (pożyczkobiorcy) z tytułu zawarcia umowy pożyczki nie ciąży obowiązek podatkowy zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na potwierdzenie swojego stanowiska wskazali Państwo interpretację indywidualną.

Powyżej przywołaliśmy tylko tę część stanowiska, która dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 111 ze zm.):

Ponieważ w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych brak jest definicji umowy pożyczki, w tym zakresie należy posiłkować się uregulowaniami zawartymi w ustawie  z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Art. 720 § 1 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy:

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Jak wynika z art. 4 pkt 7 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Pożyczkodawca) (…) 2022 r. udzieliła Państwu (spółce holenderskiej) pożyczki w wysokości 100.000,00 EUR. Pożyczkodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług i posiada rachunki bankowe w Polsce (w PLN i w EUR). Udziałowcem większościowym w polskiej spółce jest osoba fizyczna, obywatel Holandii. Pożyczkobiorca ma siedzibę w Holandii. Spółka holenderska nie prowadzi w Polsce żadnej działalności, nie ma oddziałów, ani przedstawicielstw. Właścicielem spółki holenderskiej jest osoba fizyczna, obywatel Holandii.

W uzupełnieniu wskazali Państwo, że umowa pożyczki została zawarta na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Środki pieniężne w dniu zawarcia umowy pożyczki znajdowały się na rachunku bankowym pożyczkodawcy − polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w banku w Rzeczypospolitej Polskiej. Pożyczka była zwolniona z podatku od wartości dodanej.

Jak wskazali Państwo w uzupełnieniu wniosku, środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki znajdowały się na rachunku bankowym w Polsce, umowa pożyczki również została zawarta na terytorium Polski, a zatem zawarta przez Państwa umowa pożyczki – według uregulowań zawartych w art. 1 ust. 4 cyt. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – podlega opodatkowaniu w Polsce.

Opisana we wniosku umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych  przewidziano jednak sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 lit. a) i b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Na podstawie powołanego powyżej przepisu art. 2 pkt 4 lit. a) i b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, co do zasady, nie podlegają temu podatkowi czynności cywilnoprawne w zakresie w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług lub gdy jedna ze stron jest zwolniona z tego podatku (z wyjątkami określonymi w tym przepisie).

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek Państwa zapytanie dotyczy opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług lub też podatkiem od wartości dodanej  w innym państwie członkowskim, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności zakresem ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 lit. a) lub b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z interpretacji indywidualnej, wydanej w zakresie podatku od towarów i usług wynika, że:

-     miejscem świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi udzielenia odpłatnej pożyczki przez Pożyczkodawcę (Polską sp. z o.o.), stosowanie do art. 28b ust. 1 ustawy  o podatku od towarów i usług, będzie miejsce, w którym Państwo (Pożyczkobiorca) posiadają siedzibę działalności gospodarczej, tj. terytorium Holandii;

-     czynność udzielenia pożyczki przez Polską spółkę na rzecz Państwa (Pożyczkobiorcy) − spółki holenderskiej nieprowadzącej w Polsce żadnej działalności, nie posiadającej  w Polsce oddziałów ani przedstawicielstw nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju lecz podlega opodatkowaniu według przepisów obowiązujących na terytorium Holandii.

Jak zatem wynika z interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług omawiana umowa pożyczki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Tym samym − wbrew Państwa stanowisku − nie podlegała także zwolnieniu z tego podatku.

Jednakże umowa pożyczki podlegała przepisom regulującym opodatkowanie podatkiem od wartości dodanej (była zwolniona z tego podatku) poza terytorium Polski (w Holandii). Zatem w sprawie znalazło zastosowanie wyłączenie zawarte w art. 2 pkt 4 w powiązaniu z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W takim przypadku, opisana umowa pożyczki nie była opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych. To oznacza, że na Państwu, jako pożyczkobiorcy, nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu jej zawarcia.

Podsumowując, mimo że brak opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych wywodzą Państwo z innego faktu niż powyżej wskazany, to należało zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że nie ciąży na Państwu obowiązek w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ta interpretacja stanowi ocenę Państwa stanowiska wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383  ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu),  na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej  na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.