Czynności realizowane w ramach Umowy typu cash poolingu nie będą podlegać opodatkowaniu PCC.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 czerwca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy dotyczącej wspólnego zarządzania płynnością finansową. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie z 8 sierpnia 2024 r. – w piśmie z 14 sierpnia 2024 r. (wpływ  17 sierpnia 2024 r.) i piśmie z 20 sierpnia 2024 r. (wpływ 20 sierpnia 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

System zarządzania płynnością

Są Państwo spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, utworzoną zgodnie z przepisami prawa polskiego. Posiadają Państwo siedzibę na terytorium Polski, podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (są polskim rezydentem podatkowym) oraz są zarejestrowani jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w Polsce. Są Państwo członkiem międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: Grupa).

W celu zwiększenia efektywności zarządzania środkami pieniężnymi oraz poprawy płynności finansowej, przystąpili Państwo do funkcjonującego w ramach Grupy transgranicznego systemu wspólnego zarządzania płynnością finansową (dalej: System). System obejmuje głównie spółki operacyjne w Polsce i w Czechach. Podstawą funkcjonowania Systemu jest umowa z 22 września 2022 r. o wspólnym zarządzaniu bieżącym rachunkiem (dalej: Umowa). Umowa została zawarta na czas nieokreślony pomiędzy spółką finansującą z Grupy z siedzibą (…) (dalej: Spółka Finansująca), a pozostałymi uczestnikami Systemu, którzy mają dowolność przystąpienia do Umowy. Główny zakres działalności Spółki Finansującej obejmuje zarządzanie finansowaniem spółek z Grupy, jak też udzielanie pożyczek podmiotom zewnętrznym. Spółka Finansująca jest podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym (…) i rozlicza podatek od towarów i usług z tytułu realizowanych transakcji finansowych (jako obrót zwolniony).

Jednym z uczestników Umowy są Państwo. Pozostałymi uczestnikami Systemu są inne polskie oraz czeskie spółki kapitałowe należące do Grupy (dalej: Uczestnicy). Aktywność Uczestników w Systemie oparta jest wyłącznie na zawiązanej wspólnie Umowie (umowa wielostronna/formularz uczestnictwa). Nie prowadzą Państwo – jak wskazali – działalności o charakterze finansowym.

W ramach Systemu, Spółka Finansująca ma zawartą umowę z bankiem (dalej: Bank), w którym prowadzony jest rachunek (dalej: Rachunek), na którym ewidencjonowane są wpływy i wypływy środków pieniężnych od/dla Uczestników.

Gdy środki danego Uczestnika zostaną przelane na Rachunek, dany Uczestnik otrzyma odsetki od środków przekazanych w ramach Systemu. W momencie uznania rachunku Uczestnika środkami z Rachunku, Uczestnik ten będzie zobowiązany do zapłaty odsetek.

Podstawowym założeniem Systemu jest zapewnienie krótkoterminowej płynności finansowej dla Uczestników. Uczestnicy posiadający tymczasowe nadwyżki finansowe mogą ulokować środki na Rachunku w celu uzyskania przychodu z odsetek. Jednocześnie Uczestnik ma możliwość w każdym momencie wycofania środków przekazanych na Rachunek, jeżeli wystąpi taka potrzeba. W takim przypadku przelewają Państwo określoną kwotę z powrotem na rachunek Uczestnika.

Istotą Systemu jest zatem możliwość skorzystania przez Uczestnika ze środków udostępnionych przez innych Uczestników w razie wystąpienia chwilowych niedoborów środków finansowych. Z tytułu uczestnictwa w powyższych transakcjach dla Uczestników będących stroną Umowy powstają zatem określone prawa i obowiązki względem udostępnianych środków pieniężnych, jednak nie dochodzi w tym przypadku do skonkretyzowania zobowiązania do przeniesienia określonej środków pieniężnych na określony podmiot, powiązanego z obowiązkiem ich zwrotu. Środki z Rachunku mogą zostać wykorzystane przez Spółkę Finansującą do pokrycia krótkoterminowych niedoborów finansowych innych Uczestników. System skonstruowany jest jednakże w ten sposób, że Uczestnik, którego środki transferowane są na Rachunek, nie wskazuje przez kogo i w jakiej wysokości środki te mają być wykorzystane. W ramach Umowy nie zaciągają Państwo pożyczek w rozumieniu art. 720 Kodeksu cywilnego ani nie biorą Państwo środków finansowych w depozyt nieprawidłowy w rozumieniu art. 845 Kodeksu cywilnego.

W piśmie uzupełniającym z 14 sierpnia 2024 r. wskazali Państwo dane uczestnika systemu, który ma siedzibę poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i będzie – według Państwa wiedzy – uczestnikiem opisanej we wniosku umowy. Danych innych uczestników (spółki czeskiej) nie są Państwo w stanie ustalić.

Pytanie

Czy zawarcie Umowy lub czynności realizowane przez Państwa w ramach Umowy będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, w świetle art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zawarcie Umowy lub czynności realizowane przez Spółkę w ramach Umowy nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

a)umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

b)umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

c)umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

d)umowy dożywocia,

e)umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat i dopłat,

f)ustanowienie hipoteki,

g)ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego oraz odpłatnej służebności,

h)umowy depozytu nieprawidłowego,

i)umowy spółki.

Ustawodawca formułując w taki sposób treść przepisu prawnego określił enumeratywnie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Innymi słowy, katalog czynności cywilnoprawnych podlegających podatkowi od czynności cywilnoprawnych ma charakter zamknięty. Tezę tę potwierdza jednolite orzecznictwo dotyczące art. 1 ww. ustawy (np. wyrok NSA z 8 marca 2018 r., sygn. II FSK 509/16), a także piśmiennictwo w tym zakresie (np. S. Bogucki, K. Winiarski w: A. Wacławczyk, S. Bogucki, K. Winiarski, Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz, Warszawa 2021, art. 1, dostęp elektroniczny/LEX).

Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Oznacza to, że w przypadku czynności zawieranych pomiędzy podmiotami prawa należy mieć na uwadze treść tych stosunków, a w dalszej kolejności pozwala to na określenie, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych czy też nie. Należy przy tym jednak zauważyć, że kluczowe znaczenie, dla ustalenia podlegania pod przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ma fakt istnienia określonych elementów (treści), a nie gospodarczego skutku podjętych działań. Podkreśla to m.in. NSA we wskazanym wyroku z 8 marca 2018 r., sygn. II FSK 509/16. Zgodnie z przyjętym tam stanowiskiem: „czynności niewymienione w katalogu ustawowym nie podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same, bądź podobne do tych, które zostały wymienione".

Należy wskazać, że regulacje zwarte w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych nie obejmują swoim zakresem expressis verbis umów nienazwanych, w tym takich, o takim charakterze jak Umowa, o której mowa w stanie faktycznym. Wiąże się to z faktem, że umowy nienazwane nie zostały faktycznie uregulowane w żadnym przepisie polskiego prawa cywilnego, czy też innej gałęzi prawa. Jednak w oparciu o zasadę swobody umów, jej uczestnicy mogą według własnego uznania ustalać treść powstałego stosunku prawnego, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) danego stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Umowa będąca przedmiotem wniosku jest zbliżona do umowy „cash pooling” co do jej istoty, którą jest wspólne zarządzanie płynnością finansową kilku podmiotów. Jak zostało wskazane, umowy tego typu nie są normowane w polskim prawie, czyli funkcjonują jako umowy nienazwane. Ma to kluczowe znaczenie przy wyznaczaniu implikacji podatkowych takiej umowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Umowy typu „cash pooling” są umowami o świadczenie usług finansowych oferowanymi przez banki. Usługi te są przeznaczone do efektywnego zarządzania środkami finansowymi podmiotów gospodarczych. Głównym celem umowy o zarządzanie płynnością finansową jest optymalizacja zarządzania stanem środków pieniężnych na wielu rachunkach bankowych należących do jednej grupy kapitałowej. W takich przypadkach mamy do czynienia przynajmniej z trzema podmiotami, a mianowicie: podmiotem posiadającym wolne środki finansowe, podmiotem posiadającym niedobór tych środków oraz bankiem występującym w roli pośrednika działającego we własnym imieniu. Dla wszystkich podmiotów uczestniczących w danej strukturze powstają w tym przypadku określone prawa i obowiązki, jednak nie dochodzi do zawarcia umowy pożyczki, ponieważ brak jest zobowiązania do przeniesienia określonej ilości pieniędzy na określony w umowie podmiot.

Ponownie podkreślenia wymaga, że w zamkniętym katalogu z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zostało bezpośrednio wymienione kompleksowe zarządzanie płynnością finansową czy Umowa, do której przystąpi Spółka. Mając jednak na uwadze nienazwany charakter takiej umowy oraz uwzględniając jej opisane wyżej cechy konieczna jest weryfikacja, czy nie stanowi ona innej czynności cywilnoprawnej objętej przez ustawodawcę zakresem ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przedmiotem opodatkowania są m.in. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, w których – w myśl art. 720 Kodeksu cywilnego – dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy lub tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Faktycznie, umowa pożyczki oraz umowa, której stroną Państwo zostaną, szczegółowo opisana w opisie stanu faktycznego, posiadają pewne cechy wspólne (np. płatność odsetek), jednak są to nadal dwie różne umowy, które implikują różne skutki podatkowe, m.in. na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Podstawową różnicą pomiędzy wskazanymi czynnościami jest kwestia przeniesienia określonej kwoty na rzecz konkretnego podmiotu. Tego typu czynność stanowi element konieczny (tzw. essentialia negotii) dla umowy pożyczki. Natomiast w Umowie brak jest takiego zobowiązania. Innymi słowy żaden z zapisów nie skutkuje zawarciem lub realizacją umowy pożyczki, ponieważ brak jest zobowiązania do przeniesienia określonej ilości pieniędzy na określony w umowie podmiot. Żadnej ze stron Umowy nie można określić jako pożyczkobiorcy lub pożyczkodawcy. W jej ramach podmioty uczestniczące nie będą wskazywać przez jaki podmiot i w jakiej wysokości środki znajdujące się na rachunku mają zostać wykorzystane. W związku z tym, z uwagi na brak spełnienia essentialia negotii umowy pożyczki eliminują, Państwa zdaniem, możliwość uznania Umowy (której będą Państwo stroną) jako pożyczki.

Pomocniczo wskazać należy również, że umowa pożyczki, jak i Umowa mają inne główne cele ekonomiczne. Pierwsza z wymienionych (w przypadku pożyczki środków pieniężnych) ma na celu z jednej strony (dla pożyczkobiorcy) uzyskanie kapitału za opłatą (w postaci odsetek) za jego korzystanie, z drugiej (dla pożyczkodawcy) uzyskanie przychodów w postaci odsetek. Celem Umowy jest natomiast zapewnienie płynności finansowej oraz optymalne wykorzystanie nadwyżek środków pieniężnych znajdujących się na kontach szerszej grupy podmiotów działających, co do zasady, w jednej grupie kapitałowej.

Zatem, Umowa, której stroną będą Państwo, nie może być uznana za umowę pożyczki i jako taka nie może podlegać ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych. Nawet jeśli jednak uznać, że Umowa stanowi jednak formę pożyczki, to należy zwrócić uwagę na regulacje, na podstawie których zwalnia się od podatku od czynności cywilnoprawnych te czynności, w których przynajmniej jedna ze stron z tytułu ich dokonania jest, na podstawie odrębnych przepisów, opodatkowana podatkiem od towarów i usług, lub na mocy tych przepisów jest zwolniona z tego podatku. Opodatkowaniu zatem podlegają czynności cywilnoprawne obrotu gospodarczego „nieprofesjonalnego”, których dokonanie nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Skoro zatem Umowa została wykonana przez podatnika podatku od towarów i usług oraz czy mieści się w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, to zgodnie z art. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, powinna podlegać wyłączeniu z zakresu opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W świetle pkt 4 wskazanego przepisu, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany: (i) w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, (ii) jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności (...).

Jednocześnie czynności realizowane w ramach Umowy nie mogą być uznane za czynności podlegające opodatkowaniu na podstawie ww. ustawy. Wśród czynności cywilnoprawnych wskazanych w katalogu zawartym w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, które mogą rodzić ewentualne podobieństwo do Umowy, znajduje się również umowa depozytu nieprawidłowego – lit. j) wskazywanej regulacji.

Zgodnie z art. 845 Kodeksu cywilnego - przez depozyt nieprawidłowy rozumieć należy umowę, zgodnie z którą przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Do tego rodzaju umów stosuje się przepisy o pożyczce, w tym również regulacje dotyczące podatku od czynności cywilnoprawnych .

Reasumując, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają jedynie czynności w tymże artykule enumeratywnie wymienione. Oznacza to, że każda czynność prawna, która nie została wymieniona w tym wyliczeniu pozostaje poza zakresem opodatkowania tym podatkiem. Celem ustawodawcy tworzącego opisywaną normę prawną w takiej właśnie postaci było precyzyjne określenie czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu.

Umowa, będąca przedmiotem wniosku nie została wymieniona w tym ustawowym katalogu. Umowa nie jest tożsama z żadną z czynności wymienionych w zamkniętym katalogu czynności cywilnoprawnych podlegających ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych. Na żadnym etapie jej funkcjonowania nie dochodzi do opodatkowania rozliczeń podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Czynności wykonywane przez Państwa lub spółki z Grupy Kapitałowej w wykonaniu Umowy nie spełniają bowiem definicji pożyczki uregulowanej w art. 720 Kodeksu cywilnego ani innej umowy wymienionej w katalogu umów podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym ani umowa, ani czynności podejmowane przez Państwa w ramach Umowy nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Innymi słowy, w świetle art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czynności realizowane przez Państwa w ramach Umowy zawartej przez Państwa nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wskazali Państwo na interpretacje indywidualne, które – Państwa zdaniem – potwierdzają Państwa ww. stanowisko.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przepis art. 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 295) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Podatkowi podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

a)umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,

b)umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,

c)(uchylona),

d)umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,

e)umowy dożywocia,

f)umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,

g)(uchylona),

h)ustanowienie hipoteki,

i)ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,

j)umowy depozytu nieprawidłowego,

k)umowy spółki.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy:

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Należy stwierdzić, że umowa typu cash pooling pozostaje umową nienazwaną. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061) – w księdze trzeciej zobowiązania – nie zawiera przepisów odnoszących się do tego typu umowy.

Umowa typu cash pooling jest najbardziej zbliżona swą konstrukcją do umowy pożyczki wymienionej w katalogu określonym w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jednakże nie jest taką umową, bowiem w myśl art. 720 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Przedstawiona we wniosku konstrukcja umowy typu cash pooling, jako sposobu zarządzania płynnością finansową uczestniczących podmiotów, pomimo zawierania w sobie pewnych elementów pożyczki, nie wyczerpuje istotnych jej znamion. Umowa typu cash pooling polega na umożliwieniu lepszej gospodarki finansowej grupy kapitałowej. Dzięki tej usłudze można skompensować niedobory środków podmiotów należących do danej grupy nadwyżkami innych podmiotów należących do tej samej grupy oraz korzystnie zagospodarować nadwyżkę środków. W przypadku umowy typu cash pooling mamy do czynienia z trzema przynajmniej podmiotami, a mianowicie: podmiotem posiadającym wolne środki finansowe, podmiotem posiadającym niedobór tych środków oraz podmiotem występującym w roli pośrednika działającego we własnym imieniu.

Z tytułu uczestnictwa w tych transakcjach dla wszystkich podmiotów powstają określone prawa i obowiązki, jednak nie dochodzi w tym przypadku do zawarcia umowy pożyczki, ponieważ brak jest zobowiązania do przeniesienia określonej ilości pieniędzy na określony w umowie podmiot. Uczestnik systemu typu cash pooling posiadający wolne środki nie wie, czy środki te zostaną wykorzystane, w jakiej wysokości i przez którego uczestnika. Tak samo uczestnik, który posiada niedobory nie wie, środkami którego podmiotu zostaną one zniwelowane. Tym samym nie jest skonkretyzowana druga strona transakcji, jak też jej przedmiot, ponieważ źródłem, z którego zostanie zasilony rachunek o saldzie debetowym, jest – co do zasady – rachunek zbiorczy, na którym gromadzone są wolne środki wszystkich posiadających je uczestników umowy typu cash pooling lub też rachunek któregoś z uczestników, który posiada saldo dodatnie.

Przedstawiona we wniosku konstrukcja zbliżona do umowy typu cash pooling, jako sposobu gospodarowania wolnymi środkami finansowymi uczestników niewątpliwie zawiera w sobie pewne elementy kredytowania jednych podmiotów przez drugie. Nie sposób jednak uznać, że wyczerpuje ona wszystkie elementy przedmiotowo istotne dla umowy pożyczki.

Czynności tego typu nie można wobec tego uznać jako umowy pożyczki.

Umowa typu cash pooling jest też zbliżona swą konstrukcją do umowy depozytu nieprawidłowego. Nie stanowi jednakże umowy depozytu nieprawidłowego, gdyż nie spełnia jego warunków. Zgodnie z art. 845 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że skoro zawarcie umowy typu cash pooling nie zostało wymienione w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych a czynności tego typu nie można zakwalifikować, jako umowy pożyczki czy też innej czynności tym katalogiem objętej, to tym samym – z powyższych przyczyn – czynności dokonywane w ramach umowy typu cash pooling dotyczące zarządzania wspólną płynnością finansową nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych; nie mieszczą się bowiem w katalogu czynności ściśle wymienionych jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zatem opisana przez Państwa we wniosku umowa typu cash pooling nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Tym samym, skoro wskazane we wniosku czynności nie zostały wymienione wśród tych czynności, które określone są w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to zbędna jest analiza możliwości zastosowania wyłączenia z opodatkowania z art. 2 pkt 4 lit. a) i b) cyt. ustawy, na który wskazują Państwo w uzasadnieniu stanowiska. Zgodnie z treścią ww. przepisu:

Nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

a)w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, z wyjątkiem umów sprzedaży, których przedmiotem jest lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, opodatkowanych zgodnie z art. 7a,

b)jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:

-umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,

-umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Dodatkowe informacje

Interpretacje indywidualne i wyroki sądowe nie są źródłem prawa w Polsce i wiążą strony tylko w konkretnej sprawie.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Państwa i nie rozstrzyga kwestii opodatkowania czynności w ramach Umowy typu cash poolingu z udziałem innych podmiotów, którzy mogą w przyszłości dołączyć do opisanej we wniosku umowy – gdyż jak Państwo wskazali poza wskazanym w uzupełnieniu podmiotem z siedzibą (…) – nie są w stanie ustalić ich danych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).  Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy  Ordynacja podatkowa.