Czy pożyczka udzielona spółce amerykańskiej przez jej wspólnika korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy?

Interpretacja indywidualna  – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 lipca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 czerwca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka działająca pod firmą: (…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca planuje prowadzić działalność gospodarczą w zakresie retargetingu internetowego.

Wnioskodawca obecnie planuje założyć spółkę limited liability company (dalej: „LLC”) z siedzibą w Stanach Zjednoczonych (dalej: „Spółka Zależna”). Spółka LLC w dużej mierze odpowiada cechom polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością tj.:

    - Członkowie LLC (udziałowcy) nie odpowiadają za długi i zobowiązania LLC - potencjalna odpowiedzialność z tego tytułu jest ograniczona do poziomu/majątku LLC;

    - LLC może być stroną umów, pozywać i być pozywaną, nabywać prawa, w tym własność nabywanych aktywów, zaciągać zobowiązania i prowadzić inne podobne działania w swoim własnym imieniu (tj. odrębnie od członka/udziałowca);

    - LLC może istnieć bezterminowo bądź być zawiązany na określony czas, bądź może istnieć do momentu rozwiązania; jej istnienie nie kończy się automatycznie z momentem rozwiązania jego członka;

   - Sprawami LLC może zarządzać członek lub może zostać utworzony w tym celu oddzielny organ zarządzający;

   - LLC jest podmiotem gospodarczym uważanym za spółkę mającą osobowość prawną oraz za odrębny podmiot dla celów prawnych i rachunkowych.

Jednocześnie z perspektywy podatkowej LLC może wybrać czy będzie podmiotem transparentnym podatkowo lub podatnikiem podatku od osiągniętego dochodu i będzie podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Stanach Zjednoczonych. W zakresie Spółki Zależnej zostanie wybrana druga z ww. klasyfikacji, tj. będzie ona sklasyfikowana jako podmiot mający osobowość prawną, który będzie traktowany jako podatnik federalnego podatku dochodowego w Stanach Zjednoczonych (tj. podmiot nietransparentny podatkowo, będący odpowiednikiem polskiej spółki mającej osobowość prawną i zdolność prawną (np. sp. z o.o.).

Po założeniu Spółki Zależnej, Wnioskodawca planuje jej dokapitalizowanie poprzez udzielenie pożyczki (dalej: „Pożyczka”). Pożyczka ma być zatem udzielona przez wspólnika na rzecz amerykańskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. W momencie udzielenia pożyczki środki pieniężne będą znajdować się na koncie Wnioskodawcy w banku z siedzibą w Polsce.

Pytanie

Czy Pożyczka, która ma być udzielona przez Wnioskodawcę Spółce Zależnej korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych w oparciu o przepis art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o PCC?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Pożyczka, która ma być udzielona przez Wnioskodawcę Spółce Zależnej będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych w oparciu o przepis art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o PCC.

Zgodnie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 295 ze zm.) (dalej: „ustawa o PCC”), podatkowi od czynności cywilnoprawnych (dalej: „PCC”) podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Natomiast w myśl art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o PCC, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Powyższe oznacza, że niezależnie od tego, czy biorącym pożyczkę jest podmiot polski, czy zagraniczny, jeżeli środki pieniężne przeznaczone na pożyczkę znajdują się na koncie pożyczkodawcy w polskim banku, to umowa pożyczki podlega opodatkowaniu PCC w Polsce.

Jednocześnie w art. 9 ustawy o PCC ustawodawca zawarł szereg zwolnień przedmiotowych od powyższego opodatkowania. Zgodnie z jednym z nich, jaki został wskazanym w art. 9 pkt 10 lit. i), zwalnia się z PCC pożyczki udzielone przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej.

Pojęcie „spółka kapitałowa” zostało natomiast zdefiniowane przez ustawodawcę w art. 1a pkt 2 ustawy o PCC, gdzie wskazano, że pod pojęciem „spółka kapitałowa” należy rozumieć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, spółkę akcyjną lub spółkę europejską.

W konsekwencji, w celu przesądzenia czy planowana Pożyczka będzie podlegać zwolnieniu z art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o PCC, konieczne będzie ustalenie, czy pojęcie „spółka kapitałowa” obejmuje zarówno polskie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, jak również ich zagraniczne odpowiedniki.

Regulacje ustawy o PCC

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że w ustawie o PCC ustawodawca nie zawarł definicji „spółki z ograniczoną odpowiedzialnością”, „spółki akcyjnej” czy „spółki europejskiej”, stąd, w pierwszej kolejności, należy odkodować znaczenie tych pojęć w oparciu o dostępne metody wykładni, opierając się na definicji wskazanej w art. 1a pkt 2 ustawy o PCC oraz na pozostałych przepisach tego aktu prawnego.

W definicji „spółki kapitałowej” ustawodawca nie odniósł się w jakikolwiek sposób do przepisów polskiego prawa spółek, w szczególności do ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tj. Dz. U. z 2024. r., poz. 18 ze zm.) (dalej: „K.s.h.”), stąd zdaniem Wnioskodawcy jest to pierwszy z argumentów świadczący o tym, iż powyższa definicja nie została zawężona wyłącznie do spółek kapitałowych utworzonych w oparciu o przepisy K.s.h. Zdaniem Wnioskodawcy, gdyby intencją ustawodawcy było ograniczenie zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych jedynie do polskich spółek kapitałowych, to wskazałby to wyraźnie w dyspozycji przepisu art. 1a pkt 2 ustawy o PCC.

Na szerokie rozumienie definicji „spółki kapitałowej” wskazują również pozostałe przepisy ustawy o PCC, w szczególności przepisy art. 1 ust. 3 pkt 4, art. 1 ust. 5 pkt 2 lit. b), art. 6 ust. 1 pkt g) oraz art. 9 pkt 11 lit. a) i lit. b), które w sposób wyraźny odwołują się do siedziby spółki kapitałowej znajdującej się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z powyższymi przepisami:

1) w przypadku umowy spółki za zmianę umowy uważa się przeniesienie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim:

a) rzeczywistego ośrodka zarządzania spółki kapitałowej, jeżeli jej siedziba nie znajduje się na terytorium państwa członkowskiego,

b) siedziby spółki kapitałowej, jeżeli jej rzeczywisty ośrodek zarządzania nie znajduje się na terytorium państwa członkowskiego

- także wtedy, gdy czynność ta nie powoduje podwyższenia kapitału zakładowego (art. 1 ust. 3 pkt 4);

2) umowa spółki kapitałowej oraz jej zmiana podlega podatkowi, jeżeli w chwili dokonania czynności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się siedziba tej spółki - jeżeli jej rzeczywisty ośrodek zarządzania nie znajduje się na terytorium innego państwa członkowskiego (art. 1 ust. 5 pkt 2 lit. b);

3) przy przeniesieniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rzeczywistego ośrodka zarządzania spółki kapitałowej lub jej siedziby podstawę opodatkowania stanowi wartość kapitału zakładowego (art. 6 ust. 1 pkt 8 lit g);

4) zwalnia się z podatku PCC umowy spółki i ich zmiany:

  a) związane z przekształceniem lub łączeniem spółek w części wkładów do spółki albo kapitału zakładowego, których wartość była uprzednio opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych lub podatkiem od wkładów kapitałowych do spółek kapitałowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska albo od których zgodnie z prawem państwa członkowskiego podatek nie był naliczany,

  b) związane z podwyższeniem kapitału zakładowego pokrytego z niezwróconych wspólnikom lub akcjonariuszom dopłat albo z niezwróconej pożyczki udzielonej spółce kapitałowej przez wspólnika lub akcjonariusza, które były uprzednio opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych lub podatkiem od wkładów kapitałowych do spółek kapitałowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska (art. 9 pkt 11 lit. a) i lit. b).

Z powołanych przepisów wyraźnie wynika, że siedziba spółki kapitałowej w rozumieniu ustawy o PCC może znajdować się poza Polską (zarówno na terytorium Unii Europejskiej i państwa członkowskiego EFTA - strony umowy o EOG, jak i poza nimi), gdyż:

 1) w art. 1 ust. 3 pkt 4 ustawy o PCC ustawodawca wprost odnosi się do sytuacji, gdy siedziba spółki kapitałowej nie znajduje się ani w Polsce ani na terytorium państwa członkowskiego, co oznacza, iż spółka kapitałowa może być spółką z siedzibą na terytorium państwa trzeciego (poza państwem członkowskim Unii Europejskiej i państwem członkowskim EFTA - stroną umowy o EOG),

 2) a contrario z art. 1 ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o PCC wynika, iż siedziba spółki kapitałowej może znajdować się poza Polską - zarówno w państwach członkowskich, jak i innych krajach,

 3) w art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. g) ustawy o PCC ustawodawca wprost odnosi się do przeniesienia siedziby spółki kapitałowej na terytorium Polski, co oznacza, iż spółka kapitałowa może mieć również siedzibę poza Polską,

 4) w art. 9 pkt 11 lit. a) i lit. b) ustawy o PCC ustawodawca zwalnia z podatku PCC umowy spółki i ich zmiany związane z czynnościami restrukturyzacyjnymi, jeżeli były one uprzednio opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych lub podatkiem od wkładów kapitałowych do spółek kapitałowych na terytorium innego państwa członkowskiego, co dowodzi, że musiały być to spółki z siedzibami poza Polską.

Konstrukcja tych przepisów dowodzi tym samym, że definicja „spółki kapitałowej” zawarta w ustawie o PCC nie została zawężona jedynie do polskich spółek z ograniczoną odpowiedzialnością i polskich spółek akcyjnych. Postawienie tezy przeciwnej prowadziłoby do wniosku, że powołane wyżej przepisy ustawy o PCC nigdy nie mogłyby być zastosowane - ich zakres zastosowania byłby zbiorem pustym. Przy założeniu racjonalnego działania ustawodawcy tezy tej nie sposób obronić. Zdaniem Wnioskodawcy oznacza to, że ustawodawca definiując spółkę kapitałową w art. 1a pkt 2 ustawy o PCC zakresem tego pojęcia objął również spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjne z siedzibą za granicą (zarówno w innych niż Polska państwach członkowskich Unii Europejskiej i EFTA - stron umowy o EOG, jak i w państwach trzecich).

Dodatkowym argumentem potwierdzającym powyższą tezę, iż w art. 9 ust. 10 lit. i) ustawy o PCC mowa jest o spółkach kapitałowych z siedzibą w Polsce oraz poza granicami Polski, jest zakaz dokonywania wykładni homonimicznej tzn. wykładni polegającej na nadawaniu tym samym zwrotom w danym akcie prawnym różnych znaczeń. W myśl ww. reguł, która z drugiej strony jest nakazem zachowania konsekwencji terminologicznej, to samo słowo lub zwrot użyty kilka razy w tym samym miejscu w akcie prawnym należy rozumieć tak samo.

Zgodnie z przedmiotowym zakazem niedopuszczalne byłoby więc przyjęcie, iż pojęcie „spółka kapitałowa” wskazane w art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o PCC powinno być rozumiane odmiennie niż w pozostałych przepisach ustawy o PCC (tj. przepisach art. 1 ust. 3 pkt 4, art. 1 ust. 5 pkt 2 lit. b), art. 6 ust. 1 pkt g) oraz art. 9 pkt 11 lit. a) i lit. b). Zatem, jeżeli ustawodawca postanowił, że w przepisach art. 1 ust. 3 pkt 4, art. 1 ust. 5 pkt 2 lit. b), art. 6 ust. 1 pkt g) oraz art. 9 pkt 11 lit. a) i lit. b) ustawy o PCC „spółka kapitałowa” obejmuje spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjne z siedzibą w Polsce i poza nią, identycznie powinna być definiowana „spółka kapitałowa” wskazana w art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o PCC, tj. będzie to spółka kapitałowa z siedzibą w Polsce lub poza granicami Polski (zarówno w innych niż Polska państwach członkowskich Unii Europejskiej i EFTA - stron umowy o EOG, jak i w państwach trzecich).

Powyższy zakaz stosowania wykładni homonimicznej znajduje potwierdzenie w utrwalonym podejściu Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”). Przykładowo w poniższych wyrokach NSA potwierdzał konieczność stosowania takich reguł wykładni, które dodatkowo są oparte na zasadach techniki prawodawczej:

   - „Naczelny Sąd Administracyjny, z uwagi na argumentację sądu pierwszej instancji, przypomina, że przy wykładni prawa należy uwzględnić również zasady techniki prawodawczej i wynikającą z nich zasadę konsekwencji terminologicznej w obrębie jednego aktu prawnego (§ 10 Zasad techniki prawodawczej, stanowiący załącznik Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej”; t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 283). Z zasady tej wynika zakaz wykładni homonimicznej - nie można nadać tym samym zwrotom różnych znaczeń (por. uchwałę NSA z dnia 17 grudnia 2007 r., I FPS 5/07; wyroki NSA: z dnia 2 grudnia 2005 r., FSK 2627/04; FSK 2626/04; z dnia 5 września 2008 r., I FSK 1032/07). Nie ma zatem znaczenia zamieszczenie tych wyrażeń w dwóch różnych rozdziałach ustawy i to, że dotyczą one różnych kwestii” - tak wyrok NSA z 11 sierpnia 2023 r. sygn. akt II FSK 216/21;

    - „Racjonalność prawodawcy wymaga, by tym samym terminom nadawał on to samo znaczenie, a z założenia tego wynika dyrektywa interpretacyjna, którą można nazwać dyrektywą konsekwencji terminologicznej lub zakazem wykładni homonimicznej. Dyrektywa ta zabrania przyjmować, że w języku prawnym występują wyrażenia wieloznaczne, a więc zabrania nadawać temu samemu wyrażeniu różne znaczenia w kontekście różnych przepisów (por. L. Morawski, Wykładnia w orzecznictwie sądów, Toruń 2002, s. 145, wyrok NSA z 14 stycznia 2021 r., I GSK 1329/20, LEX nr 3146173).” - tak wyrok NSA z dnia 26 lipca 2023 r. sygn. akt III OSK 2512/21;

   - „Należy mieć na względzie to, że zapisy ustawy są podporządkowane zasadom techniki prawodawczej, w szczególności dyrektywy konsekwencji terminologicznej, której wewnętrzny (pojęciowy) aspekt znalazł wyraz w § 10 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20.06.2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz. U. z 2016 r. poz. 283, dalej: rozporządzenie). Regulacja ta posiada nieprzerwanie stałe miejsce w porządku prawnym począwszy od okresu przedwojennego i traktuje o „fundamentalnej zasadzie dobrej roboty prawodawczej” jako jednej z podstawowych założeń tzw. racjonalnego ustawodawcy. Przepis § 10 rozporządzenia wprowadza zakaz dokonywania wykładni homonimicznej, sprowadzającej się do przypisywania odmiennego znaczenia tym samym zwrotom w obrębie danego aktu lub gałęzi prawa.” - tak wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2023 r. sygn. akt III FSK 1917/21;

    - oraz wiele innych wyroków NSA np. wyroki z dnia 18 stycznia 2022 r. sygn. akt III OSK 982/21, z dnia 8 kwietnia 2021 r. sygn. akt III FSK 2962/21, z dnia 6 czerwca 2017 r. sygn. akt II OSK 2520/15, z dnia 5 grudnia 2013 r. sygn. akt II FSK 151/12.

    - Wnioskodawca wskazał również, że ustawodawca, definiując pojęcie „spółka kapitałowa” na potrzeby ustawy o PCC, nie dokonał podobnego zabiegu, co w art. 1a pkt 7 tej ustawy (w przepisie tym uściślone zostało rozumienie terminu „podatek od towarów i usług”), tj. nie odwołał się do konkretnych przepisów polskiego prawa innych niż ustawa o PCC. Zdaniem Wnioskodawcy, jest to dodatkowy argument świadczący o tym, że spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółka akcyjna (które są rodzajami spółki kapitałowej) mogą być zarówno spółkami wskazanymi w K.s.h., jak zagranicznymi odpowiednikami tych podmiotów.

W świetle powyższego, z uwagi na rezultat literalnej oraz wewnętrznej systemowej wykładni przepisów art. 1a pkt 2 oraz art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o PCC, należy uznać, iż:

    - w definicji „spółki kapitałowej” zawartej w art. 1a pkt 2 ustawy o PCC mieszczą się nie tylko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością posiadające siedzibę w Polsce, ale również odpowiedniki tych spółek posiadające siedzibę poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej,

    - art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o PCC obejmuje swoim zakresem zastosowania pożyczki udzielone ww. spółkom, tj. spółkom z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającym siedzibę w Polsce, ale również odpowiednikom tych spółek posiadającym siedzibę poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Regulacje Dyrektywy Rady Nr 2008/7/WE - wykładnia celowościowa

Zdaniem Wnioskodawcy odkodowując znaczenie pojęcia „spółki kapitałowej” wskazanej w art. 1a ustawy o PCC należy odnieść się również to wykładni celowościowej tego przepisu. W tym zakresie istotne jest, iż powyższy przepis został wprowadzony ustawą z dnia 19 grudnia 2003 r. o zmianie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 42) i zaczął obowiązywać z dniem przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. Zgodnie z aktualnym jego brzmieniem spółka kapitałowa to spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna lub spółka europejska a państwo członkowskie to państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

Jednocześnie Dyrektywa Rady Nr 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotycząca podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz. Urz. UE L 46 z dnia 21 lutego 2008 r., s.11 - dalej: „Dyrektywa”) zastąpiła Dyrektywę Rady z dnia 17 lipca 1969 r. Nr 69/335/EWG. Nowy akt wspólnotowy uprościł i uporządkował prawo Unii Europejskiej w materii opodatkowania kapitału w spółkach kapitałowych. Wprowadził korzystne regulacje dla spółek kapitałowych, przez ograniczenie katalogu czynności podlegających podatkowi kapitałowemu.

Zatem skoro wprowadzenie ww. pojęć było wynikiem dostosowania wewnętrznych rozwiązań prawnych do prawa unijnego, to przy odkodowaniu pojęć tymi przepisami uregulowanych można pomocniczo odnosić się do dyrektyw normujących opodatkowanie kapitału w spółkach kapitałowych, a więc aktualnie w obowiązującej Dyrektywie Nr 2008/7/WE. Zgodnie z art. 2 ust. 1 tej Dyrektywy przez spółkę kapitałową w znaczeniu niniejszej dyrektywy należy rozumieć:

a) każdą spółkę, która przyjmuje jedną z form wyszczególnionych w załączniku I (m.in. polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i polska spółka akcyjna oraz inne analogiczne spółki z krajów Unii Europejskiej);

b) każdą spółkę, przedsiębiorstwo, stowarzyszenie lub osobę prawną, których udziały w kapitale lub majątku mogą być przedmiotem transakcji na giełdzie;

c) każdą spółkę, przedsiębiorstwo, stowarzyszenie lub osobę prawną prowadzące działalność skierowaną na zysk, których członkowie mają prawo zbytu swoich udziałów stronom trzecim bez uprzedniego upoważnienia oraz odpowiadają za długi spółki, przedsiębiorstwa lub osoby prawnej tylko do wysokości swoich udziałów.

Ponadto, zgodnie z art. 2 ust. 2 Dyrektywy, za spółki kapitałowe dla celów dyrektywy uważa się również wszelkie inne spółki, przedsiębiorstwa, stowarzyszenia lub osoby prawne prowadzące działalność skierowaną na zysk, przy czym art. 9 Dyrektywy zezwala Państwom Członkowskim na nieuznawanie za spółki kapitałowe podmiotów, o których mowa w art. 2 ust. 2 Dyrektywy.

W związku z powyższym na podstawie Dyrektywy spółką kapitałową jest każda spółka bez względu na miejsce położenia jej siedziby, której członkowie mają prawo zbytu swoich udziałów stronom trzecim bez uprzedniego upoważnienia oraz odpowiadają za długi spółki do wysokości swoich udziałów.

Na powyższe wskazuje również doktryna wskazując, że: „należy uznać, że art. 1a pkt 2 u.p.c.c. jest niezgodny z przepisem dyrektywy w zakresie, w jakim ogranicza to pojęcie wyłącznie do spółki z o.o., akcyjnej oraz europejskiej. Pojęcie to bowiem powinno obejmować wszystkie rodzaje spółek wymienionych w dyrektywie.

Warto wskazać, że prymat prawa wspólnotowego nad krajowym występuje w sprawach wspólnotowych. Oczywiście dyrektywy nie wiążą bezpośrednio obywateli Polski, lecz w sytuacji, gdy prawo krajowe jest niezgodne ze wspólnotowym, nie może być ono stosowane, a w tym zakresie można stosować regulacje wspólnotowe, zwłaszcza bezpośrednio dyrektywy, gdy ich regulacje w sprawie są szczegółowe, bezwarunkowe i jednoznaczne. W związku z tym zasadne wydaje się do transakcji objętych podatkiem od czynności cywilnoprawnych z podmiotami zagranicznymi stosować art. 2 dyrektywy 2008/7/WE z 12 lutego 2008 r., określający definicje spółki kapitałowej.” (M. Gargul, W. Oleś [w:] M. Gargul, W. Oleś, Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz, Warszawa 2013, art. 1 (a), lex).

W związku zatem z wykładnią celowościową, „spółka z ograniczoną odpowiedzialnością” wskazana w art. 1a pkt 2 ustawy o PCC obejmuje nie tylko polskie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, ale również jej zagraniczne odpowiedniki, w tym Spółkę Zależną.

Naruszenie swobody przepływu kapitału i dyskryminacja ze względu na przynależność państwową

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania, iż dla celów zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o PCC, spółką kapitałową, której udzielana jest pożyczka, mogłaby być jedynie polska spółka z o.o., polska spółka akcyjna bądź spółka europejska, doszłoby do naruszenia jednej z fundamentalnych swobód prawa wspólnotowego, tj. swobody przepływu kapitału (wyrażonej w art. 63 ust. 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej - dalej „Traktat UE”), a także do naruszenia ogólnego zakazu dyskryminacji we względu na przynależność państwową (zawartego w art. 18 Traktatu UE i odnoszącego się również do osób prawnych).

Wnioskodawca wyjaśnia, iż przez spółkę europejską należy rozumieć spółkę określoną w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. UE L z 2001 Nr 294, str. 1, ze zm.) i ustawie z dnia 4 marca 2005 r. o europejskim zgrupowaniu interesów gospodarczych i spółce europejskiej (Dz. U. z 2022 r. poz. 259 ze zm.). Wskazuje na to bezpośrednio uzasadnienie (druk nr 748 z dnia 7 lipca 2008 r.) do projektu ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z dnia 28 listopada 2008 r. Nr 209, poz. 1319). W uzasadnieniu tym projektodawca wskazał, że katalog spółek zaliczanych do spółek kapitałowych został rozszerzony o spółkę europejską „określoną w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. UE L z 2001 Nr 294, str. 1, z późn. zm.) i ustawie z dnia 4 marca 2005 r. o europejskim zgrupowaniu interesów gospodarczych i spółce europejskiej (Dz. U. Nr 62, poz. 551, z późn. zm.).”

W związku z powyższym, w sytuacji uznania, iż spółka kapitałowa wskazana w ustawie o PCC obejmuje jedynie polską spółkę z o.o., polską spółkę akcyjną bądź spółkę europejską doszłoby do naruszenia ww. swobód, ponieważ udzielenie pożyczki przez polskiego udziałowca polskiej spółce kapitałowej (lub spółce europejskiej) powinno korzystać ze zwolnienia z opodatkowania PCC (na gruncie art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o PCC), podczas gdy w przypadku udzielenia pożyczki przez tego samego polskiego udziałowca spółce kapitałowej z siedzibą poza Unią Europejską lub spółce z siedzibą w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej, która jednocześnie nie jest spółką europejską w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) zdarzenie to byłoby opodatkowane podatkiem PCC.

Zdaniem Spółki, opisane wyżej zróżnicowane traktowanie spółek kapitałowych - w zależności od tego, czy są spółkami prawa polskiego, czy też zostały założone w innym kraju i nie są spółkami europejskimi - pod kątem opodatkowania podatkiem PCC pożyczek udzielanych przez polskich wspólników takich spółek pozostaje w całkowitej sprzeczności z celem przyjęcia Dyrektywy (i w związku z obowiązkiem jej transpozycji przez państwa członkowskie). Stosownie bowiem do brzmienia preambuły do Dyrektywy:

 „(...) (2) Podatki pośrednie od gromadzenia kapitału, to znaczy podatki kapitałowe (podatki naliczane od wkładów kapitałowych do spółek i przedsiębiorstw, opłata stemplowa od papierów wartościowych oraz podatek od działań restrukturyzacyjnych) niezależnie od tego, czy działania te są związane z podwyższeniem kapitału czy nie, powodują nierówne traktowanie, podwójne opodatkowanie i dysproporcje, które zakłócają swobodny przepływ kapitału. To samo dotyczy innych podatków pośrednich o takich samych cechach jak podatek kapitałowy i opłata stemplowa od papierów wartościowych.

(3) Dlatego w interesie rynku wewnętrznego leży ujednolicenie prawodawstwa dotyczącego podatków pośrednich od gromadzenia kapitału, tak aby w możliwie największym stopniu wyeliminować czynniki, które mogą zakłócać warunki konkurencji lub utrudniać swobodny przepływ kapitału.

(4) Konsekwencje gospodarcze podatku kapitałowego są niekorzystne dla łączenia i rozwoju przedsiębiorstw; takie konsekwencje są szczególnie szkodliwe przy obecnej koniunkturze gospodarczej, w której istnieje potrzeba uznania wspierania inwestycji za nadrzędny priorytet.

(5) Najlepszym rozwiązaniem w tym celu byłoby zniesienie podatku kapitałowego.”

Skoro zatem naczelną przesłanką przyjęcia Dyrektywy do wspólnotowego porządku prawnego było wyeliminowanie w możliwie największym stopniu ograniczeń zakłócających swobodny przepływ kapitału między państwami członkowskimi (poprzez wprowadzenie restrykcji w kwestii możliwości pobierania podatków kapitałowych od określonych transakcji), w opinii Spółki ograniczenie definicji „spółki z ograniczoną odpowiedzialnością” do polskich spółek z o.o. w przypadku udzielenia pożyczki przez udziałowca do zagranicznego odpowiednika takiej spółki prowadziłoby do naruszenia zarówno art. 63, jak i art. 18 Traktatu UE.

W kontekście powyższego, jeżeli Dyrektywa przewiduje (na mocy art. 5 ust. 1 pkt a w związku z art. 3 lit. i) możliwość wyłączenia z opodatkowania podatkiem kapitałowym operacji zaciągnięcia pożyczki przez spółkę kapitałową, jeśli wierzyciel uprawniony jest do udziału w zyskach tej spółki, to w związku z szeroką definicją „spółki kapitałowej” zawartą w art. 2 ust. 1 Dyrektywy za uchybienie zasadom wyrażonym w art. 63 i art. 18 Traktatu UE należałoby uznać opodatkowanie podatkiem PCC pożyczki udzielonej przez polskiego udziałowca spółce kapitałowej z siedzibą poza Unią Europejską.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, powyższa argumentacja również świadczy o konieczności szerokiego rozumienia pojęcia „spółki kapitałowej” zawartego w art. 1a pkt 2 ustawy o PCC poprzez zaliczenie do zakresu tego pojęcia polskich spółek z ograniczoną odpowiedzialnością oraz ich odpowiedników posiadających siedzibę poza Polską.

Stanowisko doktryny

Na powyższą wykładnię pojęcia „spółki kapitałowej” wskazuje również doktryna:

„Po drugie, można przyjąć, że definicja z art. 1a pkt 2 u.p.c.c. obejmuje rodzajowo określone spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, niezależnie od miejsca ich siedziby oraz porządku prawnego regulującego ich działalność, a nie tylko te zdefiniowane przepisami polskiego kodeksu spółek handlowych.

Na przyjęcie zasługuje to drugie podejście. Brzmienie art. 1 a pkt 2 u.p.c.c dopuszcza bowiem taki wniosek - jak wyżej wskazano przepis ten wcale nie odsyła do kodeksu spółek handlowych. Nie przekraczając granic wykładni prounijnej, można zatem przyjąć szerokie - i zgodne z dyrektywą 2008/7/WE - rozumienie terminów „spółka akcyjna” i „spółka z ograniczoną odpowiedzialnością”. W konsekwencji przez spółkę kapitałową w rozumieniu ustawy i na potrzeby jej stosowania trzeba uznać także formy prawne ujęte w załączniku I do dyrektywy 352. Jedynym wyjątkiem są formy będące odpowiednikami polskiej spółki komandytowo-akcyjnej - w tym zakresie bowiem istotnie rozciągnięcie regulacji ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych na te spółki byłoby równoznaczne ze stosowaniem dyrektywy na niekorzyść podatnika 353 .

Należy uznać, że spółką kapitałową w rozumieniu ustawy może być także spółka z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim UE 354. Przeciwny pogląd prowadzi do dyskryminacji spółek z państw trzecich, niedozwolonej z punktu widzenia swobody przepływu kapitału.” (H. Filipczyk [w:] Podatek od czynności cywilnoprawnych. Komentarz, Warszawa 2015, art. 1(a), lex).

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie „spółki kapitałowej” wskazane w art. 1a pkt 2 ustawy o PCC obejmuje swoim zakresem polskie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz ich odpowiedniki posiadające siedzibę w jakimkolwiek innym kraju. Taką wykładnię ww. pojęcia potwierdzają poniższe argumenty:

1) brak zawarcia przez ustawodawcę w definicji „spółki kapitałowej” odniesienia do przepisów K.s.h.,

2) treść przepisów ustawy o PCC odnoszących się do „spółek kapitałowych”, które wprost wskazują, iż mogą być to spółki z siedzibą poza Polską,

3) zakaz stosowania wykładni homonimicznej (obowiązek stosowania zasady konsekwencji terminologicznej w obrębie jednego aktu prawnego), co w konsekwencji prowadzi do konieczności interpretowania pojęcia „spółki kapitałowej” wskazanej w art. 1a pkt 2 i pozostałych przepisach jako spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjnej z siedzibą w Polsce jak i poza nią (gdyż niektóre z przepisów ustawy o PCC wprost wskazują, iż spółka kapitałowa może mieć siedzibę poza Polską),

4) cel wprowadzenia do ustawy o PCC definicji „spółki kapitałowej”, który opierał się na dostosowaniu tej ustawy do Dyrektywy, która natomiast definiuje „spółki kapitałowe” bardzo szeroko,

5) kierowanie się przy wykładni fundamentalnymi swobodami prawa wspólnotowego, które nie pozwalają na dyskryminację podmiotu posiadającego siedzibę w państwie trzecim, gdyż byłoby to niedozwolone z punktu widzenia swobody przepływu kapitału.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy Pożyczka, która ma być udzielona przez Spółkę na rzecz jej Spółki Zależnej z siedzibą w Stanach Zjednoczonych będącej odpowiednikiem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych w oparciu o przepis art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o PCC, gdyż Spółka Zależna będzie spółką kapitałową w rozumieniu ustawy o PCC.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 295) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

 1) rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

 2) rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z treści powołanych przepisów wynika, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych :

Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy:

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę. Przy czym w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Na podstawie art. 1a pkt 2 ww. ustawy:

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca – Spółka polska planuje założyć spółkę limited liability company z siedzibą w Stanach Zjednoczonych (Spółka Zależna). Po założeniu Spółki Zależnej Wnioskodawca planuje jej dokapitalizowanie poprzez udzielenie pożyczki. Pożyczka będzie udzielona przez wspólnika na rzecz spółki amerykańskiej, która odpowiada cechom polskiej spółki z ograniczona odpowiedzialnością. W momencie udzielenia pożyczki środki pieniężne będą znajdować się na koncie Wnioskodawcy w banku z siedzibą w Polsce.

Jako, że w chwili zawarcia umowy pożyczki jej przedmiot, tj. pieniądze będą znajdować się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to zgodnie z postanowieniami art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czynność ta będzie podlegać – co do zasady – opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, pożyczka udzielona Spółce Zależnej będzie korzystać ze zwolnienia określonego w art. 9 pkt 10 lit. i) ww. ustawy.

W związku z tym – w celu ustalenia czy istotnie opodatkowanie będzie miało miejsce – koniecznym jest analiza treści art. 9 pkt 10 lit. i) ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. 

Z literalnego brzmienia przepisu art. 9 pkt 10 lit. i) cyt. ustawy wynika, że zwalnia się od podatku od czynności cywilnoprawnych pożyczki udzielane przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej. Jedynym warunkiem dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia jest określony w powyższym przepisie status pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy. W sytuacji, gdy pożyczka jest udzielana przez wspólnika lub akcjonariusza i jednocześnie jest udzielana spółce kapitałowej, to tym samym zostaną spełnione wszystkie konieczne przesłanki do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Istotne jest zatem ustalenie czy pożyczka będzie udzielona spółce kapitałowej.

Definicja spółki kapitałowej została zawarta w ww. art. 1a pkt 2 ustawy, zgodnie z którą użyte w ustawie określenie spółka kapitałowa oznacza spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, spółkę akcyjną i spółkę europejską.

Przechodząc do ustalenia jakiego rodzaju spółki objęte są uregulowaniami zawartymi w art. 1a pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy wskazać, że Polska przystępując do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004 r. na mocy Traktatu Akcesyjnego podpisanego w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 r., od dnia przystąpienia związana jest postanowieniami Traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez instytucje Wspólnot przed dniem przystąpienia, jak również stała się adresatem dyrektyw i decyzji w rozumieniu art. 249 TWE, o ile takie dyrektywy i decyzje skierowane były do wszystkich obecnych Państw Członkowskich. Nowe państwa członkowskie zostały także zobowiązane do wprowadzenia w życie środków niezbędnych do przestrzegania od dnia przystąpienia przepisów dyrektyw i decyzji (art. 2, art. 53 i art. 54 Traktatu Akcesyjnego).

Stosownie do art. 249 TWE w celu wykonania swych zadań oraz na warunkach przewidzianych w Traktacie, Parlament Europejski wspólnie z Radą, Rada i Komisja uchwalają rozporządzenia i dyrektywy, podejmują decyzje, wydają zalecenia i opinie. Dyrektywa wiąże każde Państwo Członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawia jednak organom krajowym swobodę wyboru formy i środków.

Dyrektywa ma na celu harmonizację praw państw członkowskich, a zbliżenie prawodawstwa państw członkowskich, umożliwiające właściwe funkcjonowanie wspólnego rynku, jest jednym z głównych celów TWE. Państwo Członkowskie realizuje treść dyrektywy przez jej transpozycję do wewnętrznego porządku prawnego, a więc wydanie przez krajowego ustawodawcę aktu normatywnego skutkującego wobec wszystkich. Środki implementacji dobierane są tak, aby zapewnić normom dyrektywy pełną efektywność.

Efektem wykonania zobowiązań wynikających z przystąpienia do Unii Europejskiej było m.in. wprowadzenie zmian w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych mających na celu dostosowanie opodatkowania kapitału w spółkach kapitałowych do obowiązującego prawa Unii Europejskiej. W celu tego dostosowania wprowadzono m.in. definicję spółki kapitałowej i państwa członkowskiego. Zawarto je w treści ww. art. 1a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z aktualnym jego brzmieniem spółka kapitałowa to spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna lub spółka europejska (pkt 2) a państwo członkowskie to państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym (pkt 5).

Należy wskazać, że Dyrektywa Rady Nr 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotycząca podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz. Urz. UE L 46 z dnia 21 lutego 2008 r., s.11) zastąpiła Dyrektywę Rady z dnia 17 lipca 1969 r. Nr 69/335/EWG dotyczącą podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz. Urz. UE 249 z dnia 03 października 1969 r., s.25) oraz jej zmiany. Nowy akt wspólnotowy uprościł i uporządkował prawo Unii Europejskiej w materii opodatkowania kapitału w spółkach kapitałowych. Wprowadził korzystne regulacje dla spółek kapitałowych, przez ograniczenie katalogu czynności podlegających podatkowi kapitałowemu.

Reasumując, skoro opisane powyżej zmiany w podatku od czynności cywilnoprawnych były wynikiem dostosowania wewnętrznych rozwiązań prawnych do prawa unijnego, to odkodowania pojęć tymi przepisami uregulowanych należy dokonywać poprzez przepisy zawarte w polskim prawie oraz w dyrektywach normujących opodatkowanie kapitału w spółkach kapitałowych, a więc w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych, ustawie Kodeks spółek handlowych i w aktualnie obowiązującej Dyrektywie Nr 2008/7/WE. Zatem biorąc pod uwagę zasady wykładni literalnej oraz systemowej oraz motywy legislacyjne, przez spółki kapitałowe należy rozumieć polskie spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością utworzone zgodnie z ustawą Kodeks spółek handlowych oraz spółki europejskie określone w Rozporządzeniu Rady (WE) Nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (Dz. Urz. UE L z 2001 r. nr 294, s. 1 ze zm.) i ustawie z dnia 4 marca 2005 r. o europejskim zgrupowaniu interesów gospodarczych i spółce europejskiej (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 259), a także spółki zdefiniowane w ww. Dyrektywie, tj. zdefiniowane w jej art. 2 a szczegółowo wymienione w Załączniku I do Dyrektywy, czyli spółki kapitałowe utworzone zgodnie z prawem państw członkowskich.

Z powyższego wynika, iż określenie „spółka kapitałowa” nie może być zawężone jedynie do polskich spółek kapitałowych lecz pojęciem tym winny być objęte również spółki zagraniczne, ale - z powodów powyżej wskazanych - tylko takie, które objęte są postanowieniami Dyrektywy.

Zatem pożyczka udzielona przez wspólnika (akcjonariusza) jest zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wyłącznie w sytuacji, gdy pożyczkobiorcą jest spółka kapitałowa w rozumieniu:

- postanowień Dyrektywy Rady Nr 2008/7/WE oraz

- ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych,

a zatem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjne lub spółki europejskie, zarejestrowane w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG).

Stany Zjednoczone Ameryki nie są członkiem Unii Europejskiej ani członkiem Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu.

Podkreślić zatem należy, że z postanowień ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jednoznacznie wynika obowiązek opodatkowania tym podatkiem umowy pożyczki, której przedmiotem są środki pieniężne znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. To przepisy tej właśnie ustawy nakładają na podatników określone prawa i obowiązki. Natomiast określony w tych przepisach zakres wyłączeń i zwolnień podatkowych należy interpretować ściśle, co oznacza, że niedopuszczalna jest wykładnia rozszerzająca. Wśród czynności cywilnoprawnych wyłączonych lub zwolnionych z opodatkowania nie ma umowy pożyczki udzielonej przez wspólnika (akcjonariusza) spółce będącej odpowiednikiem spółki kapitałowej lecz zarejestrowanej w państwie innym, niż państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Zatem wykładnia przepisu art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie pozwala na rozszerzenie zakresu zwolnienia do spółek kapitałowych powstałych na podstawie przepisów obowiązujących w państwach innych niż wyżej wskazane.

Zatem w świetle powołanych wyżej przepisów, nie jest możliwe zastosowanie w przedmiotowej sprawie zwolnienia z opodatkowania określonego w art. 9 pkt 10 lit. i) ww. ustawy.

Pożyczka udzielona spółce z siedzibą w Stanach Zjednoczonych będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, z uwagi na fakt, że środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki będą znajdowały się w Polsce.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

  - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

   - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

   - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).