Temat interpretacji

Skutki podatkowe zawarcia umowy pożyczki z ojcem.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 21 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych m.in. w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki z ojcem jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych m.in. w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki z ojcem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni ma zamiar zaciągnąć pożyczkę od ojca w wysokości 300.000 zł. Wnioskodawczyni jest w związku małżeńskim, posiada wspólnotę majątkową. Umowa pożyczki będzie zawarta na piśmie, środki zostaną przekazane na wspólny rachunek bankowy Wnioskodawczyni i jej męża. Żadna ze stron nie prowadzi działalności gospodarczej. Umowa zostanie zawarta tylko pomiędzy Wnioskodawczynią i jej ojcem.

Środki Wnioskodawczyni przeznaczy na zakup mieszkania wspólnie z mężem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni lub jej mąż są zobligowani do zapłacenia podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako córka pożyczkodawcy jest zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, po spełnieniu dwóch warunków:

• otrzymaniu pożyczki przelewem na konto (udokumentowanie jej),
• złożeniu deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych w terminie 14 dni od powstania obowiązku podatkowego w odpowiednim urzędzie skarbowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na zadane we wniosku pytanie w zakresie w jakim dotyczy ono Wnioskodawczyni. W zakresie w jakim pytanie dotyczy małżonka Wnioskodawczyni wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1519 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

Stosownie zaś do treści art. 10 ust. 1 powołanej ustawy podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. b) wymienionej ustawy zwalnia się od podatku pożyczki udzielane w formie pieniężnej na podstawie umowy zawartej między osobami, o których mowa w art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2018 r., poz. 644, 1629, 2073 i 2215), w wysokości przekraczającej kwotę, określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, pod warunkiem:

• złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od daty dokonania czynności, z wyłączeniem przypadku, gdy umowa została zawarta w formie aktu notarialnego,
• udokumentowania otrzymania pieniędzy przez biorącego pożyczkę dowodem przekazania na jego rachunek płatniczy lub na jego inny rachunek w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, lub przekazem pocztowym.

Zgodnie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę (...). Według art. 9 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

W myśl art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 cytowanej ustawy, do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Zwolnienie zawarte w art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter warunkowy, co oznacza, że umowa pożyczki pieniężnej będzie zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych, tylko wtedy, gdy:

• umowa została zawarta pomiędzy osobami wymienionymi w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj. np. ojcem i córką,
• pożyczkobiorca złoży deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC-3) właściwemu organowi podatkowemu w terminie 14 dni od dnia dokonania czynności,
• pożyczkobiorca udokumentuje otrzymanie pieniędzy dowodem przekazania, na jego rachunek płatniczy lub na jego inny rachunek w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni ma zamiar zaciągnąć pożyczkę od ojca. Pożyczka w wysokości 300.000 zł zostanie przeznaczona na zakupu mieszkania wspólnie z mężem, z którym Wnioskodawczyni ma wspólność majątkową. Umowa pożyczki będzie zawarta na piśmie wyłącznie między Wnioskodawczynią a jej ojcem, a środki zostaną przekazane na rachunek bankowy (wspólny Wnioskodawczyni i jej męża).

Mając na uwadze przywołane przepisy wskazać należy, że skoro umowa pożyczki będzie zawarta między Wnioskodawczynią a jej ojcem, to w sytuacji gdy Wnioskodawczyni złoży w wymaganym terminie właściwemu organowi podatkowemu deklarację w podatku od czynności cywilnoprawnych, dotyczącą umowy pożyczki zawartej z ojcem i udokumentuje otrzymanie przez siebie środków pieniężnych, będących przedmiotem tej umowy, na swój rachunek bankowy (prowadzony wspólnie dla niej i męża), to zostaną spełnione przesłanki warunkujące zwolnienie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, określone w art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Bez znaczenia przy tym jest, że Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim, w którym panuje wspólność majątkowa małżeńska, skoro bowiem umowa pożyczki zostanie zawarta między ojcem i córką, czyli osobami wymienionymi w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Jeżeli zatem spełnione zostaną warunki określone w art. 9 pkt 10 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych to opisana we wniosku umowa pożyczki pieniężnej, zawarta przez Wnioskodawczynię będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, co oznacza, że nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku.

Stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 9 pkt 10 lit. b) ww. ustawy będzie zwolniona z zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy pożyczki z ojcem, uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej