Temat interpretacji

skoro, udzielenie pożyczek przez Spółki na rzecz Wnioskodawcy podlega uregulowaniom wynikającym z ustawy o podatku od towarów i usług (omawiane pożyczki są z tego podatku zwolnione) to na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarcie opisanych umów pożyczek, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 czerwca 2019 r. (data wpływu 05 lipca 2019 r.), uzupełnionym 06 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 lipca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 24 lipca 2019 r. znak: 0111-KDIB4.4014.217.2019.1.BB wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 06 sierpnia 2019 r. W uzupełnieniu wskazano, że Wnioskodawca oczekuje także interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca spółka z ograniczoną odpowiedzialnością planuje zawieranie z powiązanymi z nią spółkami z ograniczoną odpowiedzialnością (powiązanie polega na tym, że ten sam podmiot jest jedynym udziałowcem Wnioskodawcy i każdej z pozostałych spółek) dalej zwanymi Spółkami, a każda z nich osobno Spółką umów regulujących zasady wzajemnego udzielania pożyczek.

Zgodnie z przyjętym założeniem, Wnioskodawca zawarł lub zawrze z daną Spółką dwie umowy:

1. na podstawie pierwszej z nich, Wnioskodawca byłby zobowiązany do udzielania danej Spółce pożyczek do wysokości określonego w umowie limitu kwotowego. Limit ten byłby odnawialny, tzn. każda spłata pożyczki przez Spółkę w trakcie trwania umowy skutkowałaby odnowieniem limitu do wysokości kwoty spłaconej pożyczki. Pożyczki byłyby oprocentowane według przewidzianej w umowie stopy, stanowiącej sumę stopy bazowej (WIBOR) oraz ustalonej w umowie marży,
2. na podstawie drugiej umowy dana Spółka byłaby zobowiązana do udzielania Wnioskodawcy pożyczek do wysokości określonego w umowie limitu kwotowego. Limit ten byłby odnawialny, tzn. każda spłata pożyczki przez Spółkę w trakcie trwania umowy skutkowałaby odnowieniem limitu do wysokości kwoty spłaconej pożyczki. Pożyczki byłyby oprocentowane według przewidzianej w umowie stopy, stanowiącej sumę stopy bazowej (WIBOR) oraz ustalonej w umowie marży.

Pożyczki będą udzielane przez Spółki na rzecz Wnioskodawcy lub przez Wnioskodawcę na rzecz Spółek pod warunkiem posiadania nadwyżek środków finansowych umożliwiających udzielenie pożyczki.

Wnioskodawca oraz Spółki mają siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zarówno Wnioskodawca, jak i każda ze Spółek jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług czynny.

Spółki prowadzą lub mają prowadzić działalność gospodarczą związaną z wytwarzaniem energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych większość z nich to spółki produkujące energię z tych źródeł (elektrownie lub elektrociepłownie), a pozostałe świadczą usługi związane z dystrybucją tej energii, przygotowaniem inwestycji, serwisem, czy badaniami i rozwojem w zakresie energii z ww. źródeł.

W przedmiocie działalności Wnioskodawcy oraz każdej ze Spółek, określonym w umowach Spółek, wskazano działalność mieszczącą się w PKD 64.92.Z pozostałe formy udzielania kredytów.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z udzieleniem przez Spółki pożyczek na rzecz Wnioskodawcy, po stronie Wnioskodawcy będzie powstawał obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z udzieleniem przez Spółki pożyczek na rzecz Wnioskodawcy, po stronie Wnioskodawcy nie będzie powstawał obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają m.in. umowy pożyczki.

Jednakże w myśl art. 2 pkt 4 ww. ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem nie podlegają czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

W ocenie Wnioskodawcy, powyższy przepis znajdzie zastosowanie do pożyczek udzielanych mu przez Spółki, gdyż z tytułu dokonania tych czynności będą one zwolnione od podatku od towarów i usług.

Oznacza to, że pożyczki udzielane przez Spółki na rzecz Wnioskodawcy nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na potwierdzenie swego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne dotyczące poruszonego we wniosku zagadnienia.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie interpretacja z 06 września 2019 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.510.2019.2.MSO.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1519) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

W przypadku umowy pożyczki stawka podatku wynosi zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy 0,5 %.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zawrze z daną Spółką dwie umowy. Na podstawie pierwszej z nich, Wnioskodawca będzie zobowiązany do udzielania danej Spółce pożyczek do wysokości określonego w umowie limitu kwotowego natomiast na podstawie drugiej umowy dana Spółka będzie zobowiązana do udzielania Wnioskodawcy pożyczek do wysokości określonego w umowie limitu kwotowego. Limit ten będzie odnawialny tzn. każda spłata pożyczki przez Wnioskodawcę/Spółkę w trakcie trwania umowy skutkować będzie odnowieniem limitu do wysokości kwoty spłaconej pożyczki. Pożyczki będą oprocentowane według przewidzianej w umowie stopy, stanowiącej sumę stopy bazowej (WIBOR) oraz ustalonej w umowie marży.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umów pożyczek udzielonych przez Spółki na rzecz Wnioskodawcy podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy opisane we wniosku pożyczki podlegają regulacjom ustawy o podatku od towarów

i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ww. umów podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie podatku od towarów i usług skutkować może wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w zależności od kwalifikacji analizowanej czynności.

W interpretacji indywidualnej wydanej 06 września 2019 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.510.2019.2.MSO, dotyczącej podatku od towarów i usług, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że czynność udzielenia oprocentowanych pożyczek przez Spółki stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy. Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie usługa udzielania pożyczek przez Spółki na rzecz Wnioskodawcy, korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

A zatem skoro, udzielenie pożyczek przez Spółki na rzecz Wnioskodawcy podlega uregulowaniom wynikającym z ustawy o podatku od towarów i usług (omawiane pożyczki są z tego podatku zwolnione) to na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarcie opisanych umów pożyczek, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Reasumując, Wnioskodawca jako pożyczkobiorca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia przedmiotowych umów pożyczek.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej