Temat interpretacji

w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lipca 2018 r. (data wpływu 12 lipca 2018 r.), uzupełnionym 3 września 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 20 sierpnia 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.110.2018.1.PB wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 3 września 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (Wnioskodawca) w latach ubiegłych otrzymała od kontrahenta zagranicznego zaliczki na poczet przyszłych dostaw. Zaliczki płacone były w ratach, w walucie obcej (euro) z zagranicznego banku znajdującego się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rachunek Spółki w banku znajdującym się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kontrahent zagraniczny jest zainteresowany zamianą wpłaconych a nierozliczonych przedpłat na pożyczkę długoterminową.

Sytuacja wygląda następująco:

1. siedziba Spółki znajduje się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. siedziba kontrahenta zagranicznego jest w Belgii,
3. przedmiot pożyczki, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. czynność cywilnoprawna, czyli podpisanie umowy przekształcającej zaliczki w pożyczkę nastąpi na terytorium Belgii.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że:

• środki pieniężne, będące przedmiotem umowy pożyczki, w chwili zawarcia umowy przekształcającej zaliczki na pożyczkę będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• zaliczki wpłynęły z zagranicznego banku, znajdującego się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, na konto Spółki znajdujące się w banku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2016 i 2017.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy mając na uwadze opisaną sytuację Spółka będzie zobowiązana do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych w przypadku podpisania takiej umowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, analiza art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy prowadzi do wniosku, że podatkiem od czynności cywilnoprawnych objęta jest czynność spełniająca jednocześnie 3 przesłanki. W przypadku Spółki jedna z tych przesłanek nie będzie spełniona, bowiem umowa będzie podpisana poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z tym Spółka uważa, że omawiana umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1150) podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 cytowanej ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący spółką z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w latach ubiegłych otrzymał od kontrahenta zagranicznego z siedzibą w Belgii zaliczki na poczet przyszłych dostaw. Zaliczki płacone były w ratach, w walucie obcej (euro) z zagranicznego banku znajdującego się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rachunek Spółki w banku znajdującym się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Kontrahent zagraniczny jest zainteresowany zamianą wpłaconych a nierozliczonych przedpłat na pożyczkę długoterminową.

W myśl art. 720 ustawy Kodeks cywilny dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W świetle powyższych okoliczności stwierdzić należy, że opisana we wniosku umowa pożyczki stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Obowiązek podatkowy zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

W myśl art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

Czynności cywilnoprawne zawarte w zamkniętym katalogu określonym w art. 1 ww. ustawy podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte m.in. w art. 1 ust. 4 ww. ustawy.

Na podstawie art. 1 ust. 4 ww. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle cytowanego wyżej artykułu ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka podlega również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca &− pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z treści wniosku wynika, że przedmiot pożyczki, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Czynność cywilnoprawna, czyli podpisanie umowy przekształcającej zaliczki w pożyczkę nastąpi na terytorium Belgii.

Wnioskodawca doprecyzowując opis zdarzenia przyszłego wskazał jednoznacznie, że środki pieniężne, będące przedmiotem umowy pożyczki, w chwili zawarcia umowy przekształcającej zaliczki w pożyczkę będą się znajdowały na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zaliczki wpłynęły z zagranicznego banku, znajdującego się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na konto Spółki znajdujące się w banku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2016 i 2017.

Umowa pożyczki jest umową o charakterze konsensualnym i dochodzi do skutku poprzez samo porozumienie stron, a nie wskutek wydania przedmiotu pożyczki. Nie ma przeszkód, aby przedmiot pożyczki znajdował się we władaniu pożyczkobiorcy przed zawarciem umowy. Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym dojdzie do zawarcia umowy przekształcającej wpłacone a nierozliczone zaliczki na pożyczkę. Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt braku przepływu środków pieniężnych pomiędzy kontrahentem zagranicznym a Wnioskodawcą. Przedmiotowa umowa pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem na Wnioskodawcy jako biorącym pożyczkę będzie ciążył obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy pożyczki.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe. Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Przytoczony przez Wnioskodawcę przepis ma zastosowanie, gdy rzeczy znajdują się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane są za granicą. Tymczasem Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki w chwili jej zawarcia będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zatem, jak wyjaśniono powyżej, zawarta przez Wnioskodawcę umowa pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej