Temat interpretacji

Czy K. podczas procesu wykupów gruntów (zawieranie umów sprzedaży nieruchomości z właścicielami prywatnymi), przysługuje prawo do zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z ustawą z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych - Dz. U. nr 101 z 2010 r. poz. 649 ze zm.- art. 2 ust.1 pkt g oraz art. 2 ust.2?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 02.04.2012 r. (data wpływu 10.04.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych wykupu gruntów jest:

• w zakresie zastosowania wyłączenia określonego w art. 2 pkt 2 ustawy - prawidłowe,

• w zakresie zastosowania art. 2 pkt 1 lit. g ustawy - nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.04.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych wykupu gruntów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca rozpoczął i w 2012 r. będzie prowadził wykupy gruntów stanowiących własność osób prywatnych, znajdujących się w granicach parku, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów, na podstawie Uchwały Rady Ministrów z dnia 18 lipca 1975 r., w sprawie przejęcia przez Państwo w drodze wywłaszczenia gruntów położonych w K. Rada Ministrów zaakceptowała dalszą realizację wykupów (Protokół ustaleń z 3 stycznia 1996 r.). Konieczność kontynuowania i dokończenia wykupów potwierdził Plan Ochrony K. zatwierdzony Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 15.10.1997 r. W dniu 21.03.2007 r. Komitet Rady Ministrów rekomendował kontynuację wykupu gruntów w K. Konieczność kontynuowania wykupów potwierdzana jest corocznie w zadaniach rocznych parku, zatwierdzanych przez Ministra Środowiska (dostępnych na oficjalnej stronie internetowej K). Do 31.12.2011 r. K. był państwową jednostką budżetową. Z dniem 1.01.2012 r. K. się państwową osobą prawną, w rozumieniu art. 9 pkt 14 Ustawy z dnia 27.08.2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r., nr 157, poz. 1240 ze zm.).

Nieruchomości wykupywane są na rzecz Wnioskodawcy przeznaczone na nieodwołalną ochronę przyrody, co jest zapisywane w aktach notarialnych:

• Umowa sprzedaży zawierana jest w trybie art. 7 Ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009, Nr 151 poz. 1220 ze zm.), a nabycie nieruchomości na terenie parku narodowego następuje na cel publiczny (art. 7 ust.1) - nieodwołalną ochronę przyrody, w odniesieniu do art. 8 w/w ustawy.

Cel publiczny określony jest w art. 6 ust 9b i 10 Ustawy z dnia 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r., nr 102, poz. 651, ze zm.). (Nawiązanie do art. 2 ust.1 pkt g, ust. 2 Ustawy z dnia 09.09.2000 r., o podatku od czynności cywilnoprawnych, Dz. U. z 2010 r., nr 101, poz. 649 ze zm.). K. przysługuje prawo pierwokupu na rzecz Skarbu Państwa, na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009, Nr 151 poz. 1220 tj. ze zm.). Z uwagi na uwarunkowania przestrzenne, tj. szachownicę własności spowodowaną wykupami (średni stopień zaawansowania wykupów we wszystkich 69 wsiach, to blisko 80%) i uwarunkowania przyrodnicze (np. szkody od dzikiej zwierzyny, podtapianie, ocienianie upraw rolnych), utrudnione jest gospodarowanie na pozostałych gruntach rolnych. Również zapisy dokumentów planistycznych gmin pokazują tereny wykupywanych przez K. wsi i opisują w tekście docelowe przeznaczenie tych gruntów: sukcesywne eliminowanie wszelkich form zagospodarowania nie związanego bezpośrednio z Parkiem. Reasumując: Znane jest docelowe przeznaczenie gruntów w parku narodowym i ograniczenia wynikające z istnienia na tym obszarze parku narodowego, dlatego też przy braku perspektywy zamieszkania i gospodarowania mieszkańcy zgłaszają swoje nieruchomości do sprzedaży na rzecz K., a Park dokonuje wykupu wg powszechnie znanego w środowisku lokalnym programu.

Ograniczenia wynikają:

• z art. 15 ust.1, Ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009, Nr 151 poz. 1220 ze zm.), na terenie parków narodowych obowiązuje szereg zakazów i ograniczeń, które ograniczają prywatnym właścicielom korzystanie z nieruchomości,
• z art. 117 w/w ustawy, zwłaszcza ust. 2 Na gruntach użytkowanych gospodarczo w parkach narodowych lub rezerwatach przyrody stosuje się ochronę krajobrazową, Definicja ochrony krajobrazowej zawarta jest w art. 5 ust. 8;ochrona krajobrazowa - zachowanie cech charakterystycznych danego krajobrazu,
• ponadto z samej definicji parku narodowego zawartej w art. 8 ust. 1 Park obejmuje obszar wyróżniający się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi I edukacyjnymi. o powierzchni nie mniejszej niż 1000 ha, na którym ochronie podlega cała przyroda oraz walory krajobrazowe.

Ograniczenia wskazuje jednoznacznie art. 130 ust.1, pkt 1 Ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo Ochrony Środowiska (Dz. U. 2001 Nr 62 poz. 627 ze zm.), w brzmieniu Ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości w związku z ochroną zasobów środowiska może nastąpić przez: 1) poddanie ochronie obszarów lub obiektów na podstawie przepisów ustawy o ochronie przyrody.

Ustawa o ochronie przyrody wprowadziła ograniczenia w tym obszarze poprzez powołanie na tym terenie K. Jego granice i obszar określone są w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 września 1997 r. W sprawie K. (Dz. U. Nr 132 z 1997 r., poz. 876).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy K. podczas procesu wykupów gruntów (zawieranie umów sprzedaży nieruchomości z właścicielami prywatnymi), przysługuje prawo do zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z ustawą z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych - Dz. U. nr 101 z 2010 r. poz. 649 ze zm. - art. 2 ust. 1 pkt g oraz art. 2 ust. 2...

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do powyższego, zdaniem K. podczas realizacji procesu wykupów (zawieranie umów sprzedaży nieruchomości z właścicielami prywatnymi), podlega zwolnieniu z podatku od czynności cywilnoprawnych.

Uzasadnienie:

Wnioskodawca uważa, że w tym przypadku ma zastosowanie art. 2 ust. 1 pkt g oraz art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, Dz. U. z 2010 r., Nr 101, poz. 649 ze zm. K. jako państwowa osoba prawna, w rozumieniu art. 9 pkt 14 Ustawy z dnia 27.08.2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 157, poz. 1240 ze zm.), jest jednostką sektora finansów publicznych i nadal prowadził wykupy nieruchomości zlokalizowanych w jego granicach zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 25 września 1997 r. w sprawie K. (Dz. U. Nr 132 z 1997 r., poz. 876).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za: prawidłowe w zakresie zastosowania wyłączenia określonego w art. 2 pkt 2, w zakresie zastosowania art. 2 pkt 1 lit. g ustawy nieprawidłowe .

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 roku o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.), podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy) i przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym (art. 4 pkt 1 cyt. ustawy).

W myśl przepisu art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę, przy czym stosownie do art. 555 ww. ustawy przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio między innymi do sprzedaży praw majątkowych. W świetle powyższego należy stwierdzić, iż cena obok oznaczenia przedmiotu sprzedaży stanowi element przedmiotowo istotny umowy sprzedaży. Zapłata ceny jest podstawowym obowiązkiem kupującego. Cena jest ekwiwalentem rzeczy lub praw, nabytych w drodze umowy sprzedaży. Zawiera ona w sobie trzy elementy: wartość rzeczy, zysk sprzedawcy oraz koszty po jego stronie.

W ustawie przewidziano jednak sytuacje, w których czynność cywilnoprawna mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g ww. ustawy nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami lub przepisom o autostradach płatnych.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 2 ww. ustawy, nie podlegają podatkowi umowy sprzedaży nieruchomości lub prawa użytkowania wieczystego zawieranej w związku z realizacją roszczeń wynikających z ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości na podstawie przepisów o ochronie środowiska.

Należy nadmienić, iż powyższe wyłączenie odnosi się jedynie do umów sprzedaży określonej kategorii dóbr majątkowych (nieruchomości lub użytkowania wieczystego) zawieranych w związku z realizacją roszczeń wynikających z ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości na podstawie przepisów o ochronie i kształtowaniu środowiska. Przepis ten nawiązuje do przewidzianego w art. 129 ust. 1 i 3 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902 ze zm.), uprawnienia właściciela (lub użytkownika wieczystego) do występowania z żądaniem wykupienia nieruchomości lub jej części, jeżeli korzystanie z tej nieruchomości (bądź jej części) stało się, z uwagi na ochronę środowiska, niemożliwe lub istotnie ograniczone.

Ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości może, w myśl art. 130, nastąpić na podstawie:

• ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880 ze zm.); przez poddanie ochronie obszarów (np. objęcie terenem parku narodowego) lub obiektów (np. uznanie obiektu za pomnik przyrody),

• na podstawie ustawy z 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 ze zm.), przez ustalenie warunków korzystania z wód regionu wodnego lub zlewni oraz ustanowienie obszarów ochronnych zbiorników wód śródlądowych,

• na podstawie art. 73 ust. 1 pkt 2a prawa ochrony środowiska, przez wyznaczenie obszarów cichych w aglomeracji oraz obszarach cichych poza aglomeracją.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie przyrody: Utworzenie lub powiększenie obszaru parku narodowego lub rezerwatu przyrody jest celem publicznym w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.). Utworzenie lub powiększenie obszaru parku narodowego lub rezerwatu przyrody obejmujące obszary, które stanowią nieruchomości niebędące własnością Skarbu Państwa, następuje za zgodą właściciela, a w razie braku jego zgody - w trybie wywłaszczenia określonym w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż K. rozpoczął i w 2012 r. będzie prowadził wykupy gruntów stanowiących własność osób prywatnych, znajdujących się w granicach parku, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 25 września 1997 r. w sprawie K. (Dz. U. Nr 132 z 1997 r., poz. 876), na podstawie Uchwały nr 139/75 Rady Ministrów z dnia 18 lipca 1975 r., w sprawie przejęcia przez Państwo w drodze wywłaszczenia gruntów położonych w K. Rada Ministrów zaakceptowała dalszą realizację wykupów (Protokół ustaleń z 3 stycznia 1996 r.). Konieczność kontynuowania i dokończenia wykupów potwierdził Plan Ochrony K. zatwierdzony Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 15.10.1997 r. W dniu 21.03.2007 r. Komitet Rady Ministrów rekomendował kontynuację wykupu gruntów w K. Konieczność kontynuowania wykupów potwierdzana jest corocznie w zadaniach rocznych parku, zatwierdzanych przez Ministra Środowiska (dostępnych na oficjalnej stronie internetowej K). Do 31.12.2011 r. K. był państwową jednostką budżetową. Z dniem 1.01.2012 r. K. stał się państwową osobą prawną, w rozumieniu art. 9 pkt 14 Ustawy z dnia 27.08.2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r., nr 157, poz. 1240 ze zm.). Nieruchomości wykupywane są na rzecz K. i przeznaczone na nieodwołalną ochronę przyrody, co jest zapisywane w aktach notarialnych:

• Umowa sprzedaży zawierana jest w trybie art. 7 Ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009, Nr 151 poz. 1220 ze zm.), a nabycie nieruchomości na terenie parku narodowego następuje na cel publiczny (art. 7 ust.1) - nieodwołalną ochronę przyrody, w odniesieniu do art. 8 w/w ustawy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w powyższej sprawie znajdzie zastosowanie art. 2 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 352 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie